(Φωτογραφία: Shutterstock
Βασίλειος Θερμός*29.01.2024
Σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ
Στα σχολεία αρκετά ομοφυλόφιλα και διεμφυλικά παιδιά βρίζονται, λοιδορούνται, περιθωριοποιούνται. Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Το υπουργείο Παιδείας (επί Γαβρόγλου, και συνέχισε επί Κεραμέως) δέχθηκε τις προτάσεις ΛΟΑΤΚΙ φορέων και ενσωμάτωσε αυτούσιο το υλικό τους στα εργαστήρια του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Ενίοτε καλούν και στελέχη του κινήματος να μιλήσουν. Δηλαδή outsourcing!1
Ερώτηση κρίσεως: Αν από αύριο αρχίζουν να κοροϊδεύουν στο σχολείο τα παιδιά που θρησκεύουν και πάνε στην εκκλησία, θα καλέσει το υπουργείο την Ιερά Σύνοδο για να λάβει σχετικό υλικό και να μιλήσουν κληρικοί στους μαθητές; Αν θύματα εκφοβισμού γίνουν τα μουσουλμανάκια, θα καλέσει τον μουφτή να παρέμβει και θα θέσει το υλικό του στη διάθεση των εκπαιδευτικών;
Οι απαντήσεις είναι προφανείς, το ίδιο και η αιτία για την οποία έκανα αυτή την εισαγωγή. Ζούμε μια πρωτοφανή στα χρονικά επίδραση του διεθνούς λόμπι ΛΟΑΤΚΙ στις κυβερνήσεις. Ενώ η υπόθεση ξεκίνησε με τον άριστο και επιβεβλημένο στόχο να προστατευθούν οι ευάλωτοι νεανικοί πληθυσμοί με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου, εξελίσσεται πλέον σε έναν ολοκληρωτισμό του λόγου και μια άκαμπτη υπαγόρευση της ακριβούς ορολογίας προς όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Επιπλέον ζητείται επιβεβαιωτική (affirmative) στρατηγική σε κάθε αίτημα αλλαγής φύλου, χωρίς να προηγείται δηλαδή ψυχιατρική και ψυχοδυναμική αξιολόγηση.
Ιδεολογία εναντίον επιστήμης!
Το επίμαχο νομοσχέδιο, αν και ασχολείται με άλλο θέμα, φέρει τη σφραγίδα αυτής ακριβώς της νοοτροπίας. Αλλά ενώ από ένα κίνημα δεν προσδοκάς να βλέπει μακριά αφού συνήθως είναι συντεχνιακό, ενίοτε και φανατισμένο, από μια κυβέρνηση έχεις την αξίωση να νομοθετεί με νηφαλιότητα και νοιάξιμο για τις επόμενες γενιές. Οταν πρόκειται για ανατροπή πολιτισμικών σταθερών δεν συμπεριφέρεσαι όπως σε νομοσχέδια για ανώνυμες εταιρείες ή συνταξιοδοτικά θέματα.
Το επίμαχο νομοσχέδιο, αν και ασχολείται με άλλο θέμα, φέρει τη σφραγίδα αυτής ακριβώς της νοοτροπίας. Αλλά ενώ από ένα κίνημα δεν προσδοκάς να βλέπει μακριά αφού συνήθως είναι συντεχνιακό, ενίοτε και φανατισμένο, από μια κυβέρνηση έχεις την αξίωση να νομοθετεί με νηφαλιότητα και νοιάξιμο για τις επόμενες γενιές. Οταν πρόκειται για ανατροπή πολιτισμικών σταθερών δεν συμπεριφέρεσαι όπως σε νομοσχέδια για ανώνυμες εταιρείες ή συνταξιοδοτικά θέματα.