Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2024

Απ. Αποστόλου : Χυλοποιούν τις Εθνικές Ιστορίες και Ομογενοποιούν τις κοινωνίες




Ο καθηγητής πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια Παντείου, Πάντοβας, Ρώμης, Μιλάνου, στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο Federiciana Ρώμης, καθώς και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, Απόστολος Αποστόλου, αναλύει στον 98.4 τις βαθύτερες στοχεύσεις κατά την οπτική του, πίσω από την έκθεση Verheyen που εγκρίθηκε με 19 ψήφους υπέρ έναντι 7 από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που θέτει την ευρωπαϊκή ιστορία πάνω από την ιστορία των εθνών. 

Πρόκειται για μια συνολική επαναδιατύπωση της ιστορίας που υπερασπίζεται την ιδέα του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού και στοχεύει να θεωρήσει ότι η ευρωπαϊκή οικοδόμηση είναι πολύ πιο σημαντική από το εθνικό παρελθόν μιας χώρας. Όπως όμως σημειώνει, η στόχευση είναι η χυλοποίηση των εθνικών ιστοριών και η σταδιακή ομογενοποίηση των κοινωνιών, σε ένα ενιαίο αφήγημα υπό την ομπρέλα της ευρωπαϊκής Ιστορίας . 

Στο βάθος είπε, βρίσκεται η παρέμβαση στην ταυτοτική φυσιογνωμία των λαών και τελικά των μέχρι σήμερα υποκειμένων στη συγκρότηση των κοινωνιών, στη λογική της δημιουργίας μίας νέας ιστορικής κανονικότητας του μετανθρώπου.

Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2024

Εξαιρετικό / επίκαιρο άρθρο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη στα ΝΕΑ 11.1.2020


Γράφει μεταξύ άλλων:
"Κάποιοι εδώ και χρόνια προβάλλουν την αυτοκτονική άποψη ότι διεθνισμός και κοσμοπολιτισμός είναι να ενθαρρύνουμε τον εθνικισμό των γειτόνων. Και βρίσκουν πως έχουν πάντα δίκιο στις επιθετικές διεκδικήσεις τους οι Σκοπιανοί, οι Τούρκοι και άλλοι, επιπλέον, δε, πως και ιστορικά είχαν πάντα αυτοί δίκιο και οι Έλληνες πάντα άδικο. Μονίμως. Φτάσανε να υποστηρίζουν πως τα περνούσαμε ζωή και κότα επί Τουρκοκρατίας (αποφεύγουν τη λέξη και γράφουν εξωραϊσμένα "επί οθωμανικής διοίκησης") κι ότι παρότι οι γείτονες μας χρωστάνε γενοκτονίες, εμείς οφείλουμε να τους δώσουμε και το βόδι. Τόση γενναιοδωρία.

Κι αν σούβλισαν τον Διάκο, τότε, σε κάθε περίπτωση, έφταιγε ο ίδιος - εξάλλου ο Διάκος δεν είναι παρά μια αναδρομική επινόηση της CIA. Και στη Σμύρνη έγινε ένα απλό στριμωξίδι, το κρυφό σχολειό ήταν ΙΕΚ και ο Ζάλογγος δεν υπήρξε. Ο Κολοκοτρώνης τίναζε χαριτωμένα τη στάχτη απ' τον ώμο, το Έπος της Αλβανίας είναι ένας μύθος και το "Όχι" το είπε η θεία μου. Η Θεσσαλονίκη δεν απελευθερώθηκε το 1912 , αλλά (δες λέξη) "ενσωματώθηκε" στο ελληνικό κράτος. Δεν σκοτώθηκαν χιλιάδες Έλληνες στη μάχη των Γιαννιτσών, δεν πολιορκήθηκε η πόλη και δεν παραδόθηκε αναγκαστικά, αλλά μας την έδωσε μποναμά ο Ταχσίν Πασάς, επειδή είμαστε τσόκ γκιουζέλ.

Πέμπτη 25 Μαΐου 2023

Αναθεωρητικές πρακτικές


από Αντώνης Παπαγιάννης





Το 2003 η Libby Purves, αρθρογράφος στους Times του Λονδίνου, είχε γράψει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο ‘Sanitising the truth is no way to right wrongs’ (= Η εξυγίανση της αλήθειας δεν είναι τρόπος για να διορθώσουμε τα στραβά). Το θέμα του; Η αναθεώρηση της ιστορίας, με απαλοιφή ή εξομάλυνση όλων των δυσάρεστων γεγονότων, εν ονόματι κάποιας ‘πολιτικής ορθότητας’. Αφορμή είχε πάρει από μια μελέτη της Jasemin Soysal, τότε προέδρου της Ευρωπαϊκής Κοινωνιολογικής Ένωσης, για τα σχολικά βιβλία της εποχής εκείνης στη Βρετανία και σε άλλες χώρες, που έτειναν να ισοπεδώνουν πολέμους και άλλα θλιβερά επεισόδια και να δείχνουν ότι ανέκαθεν ήμασταν σε καλές σχέσεις με όλους, αποσιωπώντας το αιματηρό παρελθόν όχι μόνο της ηπείρου μας, αλλά και της ανθρωπότητας εν γένει. Παραδείγματα: Ενώ οι Βίκινγκς στη δεκαετία του 1980 αναφέρονταν στα βιβλία ως «άγριοι επιδρομείς», το 1994 είχαν μεταλλαχθεί σε «Δανούς αγρότες και εμπόρους». Οι Σαρακηνοί είχαν εγκαταλείψει τις σκληρές τους πρακτικές και ζούσαν «αρμονικά και ειρηνικά» με τους Σταυροφόρους. Ο Ναπολέων περιγραφόταν λιγότερο ως στρατιώτης και περισσότερο ως αναμορφωτής του δικαίου και του συστήματος μέτρησης, ενώ σε ένα Γερμανικό βιβλίο ακόμη και η Γαλλική Αντίσταση παρουσιαζόταν ως μέρος μιας φυσικής και καλοήθους εξέλιξης προς μια μελλοντικά ενωμένη Ευρώπη.

Δεν μας είναι βέβαια άγνωστη η τακτική αυτή. Εμφανίζεται κάθε τόσο στο προσκήνιο ή το παρασκήνιο της επικαιρότητας, σε διάφορα μέρη και με ποικίλες μορφές, για να δικαιώνει μια από τις προβλέψεις του George Orwell στο ‘1984’, που περιγράφει την ύπαρξη ειδικού υπουργείου που ασχολείται με την συνεχή τροποποίηση της ιστορίας ανάλογα με τα συμφέροντα που επικρατούν κάθε εποχή. Έτσι π.χ. εξωραΐζουμε την Τουρκοκρατία γιατί αυτό θέλει η μόδα σήμερα (είναι πρόσφατο το ανεκδιήγητο αφήγημα για τον ‘συνωστισμό στην παραλία της Σμύρνης το 1922’), ενώ σε μερικά χρόνια το ίδιο μπορεί να κάνουμε και με τη ναζιστική κατοχή (μη μας φαίνεται καθόλου αδύνατο). Μια επόμενη γενιά μπορεί να έχει τελείως διαφορετική αντίληψη για τα ιστορικά γεγονότα από αυτή που εμείς διδαχθήκαμε από τους προγόνους και τα βιβλία μας.

Ειδικά στις μέρες μας η αναθεωρητική αρρώστια παίρνει και τη μορφή της εθελούσιας πολιτισμικής αμνησίας. Έτσι θεωρούμε π.χ. ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ρατσιστές, σεξιστές, δουλέμποροι, ή ό,τι άλλο κακό και απόβλητο, κι έτσι αποφασίζουμε ότι η διδασκαλία των έργων τους δεν έχει να μας προσφέρει παρά μόνο αρνητικά πρότυπα ζωής και συνεπώς την εξοβελίζουμε από τα σχολεία μας (σχετικά πρόσφατο το παράδειγμα του πανεπιστημίου Princeton). Αντί να ακολουθήσουμε την συνετή συμβουλή του Μεγάλου Βασιλείου προς τους νέους, να παίρνουν από την ‘θύραθεν’ παιδεία όσα είναι καλά και χρήσιμα και να αποφεύγουν τα κακά, προτιμούμε να πετάξουμε στον Καιάδα της λήθης ολόκληρους πολιτισμούς, δημιουργώντας μια τεχνητά αποστειρωμένη (και βέβαια εντελώς πλαστή) εικόνα της ιστορίας. Και καταδικάζοντας έτσι τις κοινωνίες μας να επαναλάβουν τα σφάλματα του παρελθόντος, αφού δεν θα τα έχουν διδαχθεί ποτέ ως τέτοια.

Τρίτη 28 Μαρτίου 2023

Όχι στη χειραγώγηση της Ελληνικής εκπαίδευσης από το Γερμανικό κράτος! Όχι στην αναθεώρηση της ιστορίας!

Μαρ 28, 2023 | Ανακοινώσεις-Δελτία Τύπου
ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ
ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
https://esdoge.gr/

ΟΧΙ ΣΤΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!

Αλήθεια, τι δουλειά μπορεί να έχουν Έλληνες και Γερμανοί καθηγητές στο «κακό πουλί»
και σε άλλα ναζιστικά μνημεία στην Κρήτη;

Αθήνα, 28.3.2023

Με αφορμή μία ακόμη απόπειρα ωμής παρέμβασης του Γερμανικού Κράτους στην Ελληνική Εκπαίδευση, που πρόκειται να λάβει χώρα τις επόμενες μέρες στο νομό Χανίων, καταθέτουμε κάποιες επισημάνσεις μας, που αποκαλύπτουν τους πραγματικούς σκοπούς μία δήθεν «αθώας» συνάντησης Γερμανών και Ελλήνων εκπαιδευτικών:

1. Σύμφωνα με το πρόγραμμα περιλαμβάνεται επίσκεψη στο «Μνημείο Αλεξιπτωτιστών» στα περίχωρα των Χανίων. Θυμίζουμε ότι οι Χανιώτες, δικαίως, ονόμασαν το μνημείο αυτό και ολόκληρη την περιοχή «κακό πουλί», καθώς αναπαριστά έναν γερμανικό αητό με γαμψά νύχια, που εφορμά για να κατασπαράξει την Κρήτη. Πρόκειται για μνημείο μίσους, βαρβαρότητας και σκοταδισμού, που ανεγέρθηκε από τη Βέρμαχτ το 1941. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το μνημείο επισκέφθηκε, τον Αύγουστο του 1942, ο κατοχικός «Πρωθυπουργός», επικεφαλής του δωσιλογικού – ναζιστικού εκτρώματος της «Ελληνικής Πολιτείας» Γεώργιος Τσολάκογλου, ο οποίος και κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη των εισβολέων!..

2. Επιπλέον, το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσκεψη στα Φλώρια, ένα χωριό δίπλα στην Κάνδανο, όπου προφανώς θα επισκεφθούν οι εκπαιδευτικοί και το μνημείο των Ορεινών Καταδρομέων της Βέρμαχτ, που αναγέρθηκε το 1941. Στο μνημείο αυτό δεσπόζει η ναζιστική επιγραφή «Έπεσαν για την Μεγάλη Γερμανία»!.. Αλήθεια, έτσι αντιλαμβάνονται κάποιοι την ιστορία της Κατοχής;

Σάββατο 25 Μαρτίου 2023

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΑΠΟΔΟΜΗΣΗ....



ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΑΠΟΔΟΜΗΣΗ.....όσο απεχθείς είναι οι "πανηγυρικές" εθνικιστικές αερολογιες, τόσο επικίνδυνες είναι οι "νηφαλιες επιστημονικές προσεγγίσεις" μιας "προοδευτικής" ιστοριογραφίας όπου γίνονται χαρμάνι ο ιδεολογισμος, η εκλεκτικότητα, η σκόπιμη σύγχυση, η ανεπαρκής αρετή της Διάκρισης...

ο κ.Μαργαριτης, αίφνης, (δείτε σχετικά άρθρα στο SLPress), που "τεκμηριώνει" ότι η Επανάσταση αρθρωθηκε σε παραδοπιστα ευκαιριακά μπουλούκια που προσέρχονταν στη μάχη είτε υπό εκβιασμούς κ απειλές είτε υπό το κίνητρο της σφαγής προς αρπαγή..

ποτέ , λέει, η Επανάσταση δεν συγκρότησε "Πολιτοφυλακή", μόνιμα στρατιωτικά σχήματα ενός οργανωμένου εθελοντισμού...και για αυτό "δεν άλλαξε το παλιό καθεστώς", λες και το 21 ήταν "κοινωνική επανάσταση"(ούτε πόντο δεν έχουν αποκλίνει οι καινούργιοι τάχα "επιστημονικοποιημενοι" αριστεροί ιστορικοί από τα κορδατικα θεσφατα...)....

βέβαια, ο τρομερός επιστήμων δεν εξηγεί το πώς αυτή η ελεγχόμενη από "προύχοντες" και "λαφυραγωγους καπετάνιους" χυμαδουρα σάρωσε τα στρατεύματα της αυτοκρατορίας επανειλημμένα υποχρεώνοντας το Σουλτάνο να συρθεί στους υποτελείς Αιγύπτιους και την Ευρώπη να αναθεωρήσει κομβικά τη γεωστρατηγική της...

κάτι τσουρμα αρπάγων  της ένοπλης κονόμας διέλυσαν την Υψηλή Πύλη!!..

ούτε ο εκπληκτικός ιστορικός εξηγεί γιατί συγχέει με παιχνίδια λέξεων το εθνικοαπελευθερωτικό 21 με το κοινωνικό 1789 και τα κατά βάση αγροτοκοινωνιικα κινήματα του εθνικοαπελευθερωτικού ρεύματος στη Λ.Αμερικη...ουτε βέβαια εμβαθύνει στη διαλεκτική της ανάδυσης του Νέου Ελληνισμού σε άγριες συνθήκες εθνικής κατάκτησης με κύριο χαρακτηριστικό την κλιμακωτή ανάπτυξη μιας παλλαϊκής αντίστασης με πολλές ιδιομορφίες πολιτισμικής ιδιαιτερότητας (ανέλυε ο δόλιος ο Μαρξ, αλλά οι Μαργαρίτηδες επέβαλαν τον "μαρξισμό της μηχανιστικής εξομοίωσης που αποφασίζουν οι Κεντρικές Επιτροπές)...

ο σπουδαίος προφεσορας "απλώς" πουλάει "διεθνιστική" εθνοαποδομηση πλήρως ευθυγραμμισμένη με το κολπακι να "αποδείξουμε" πολλά "μυστήρια" στον Αγώνα που θα μας "πείσουν" τελικά ότι το "θαύμα του 21" είναι μια "εθνικιστική αφήγηση" και στην ουσία "μας ελευθέρωσαν οι Ευρωπαίοι για δικούς τους λόγους"...ξενοδουλα ρεμαλια σαν τον Καιριδη, δεξιοί παραχαράκτες σαν τους Μαραντζιδη, Καλύβα κ ΣΙΑ, αριστεροί ευρωδουλοι αναθεωρητές σαν Λιάκο, Μαργαρίτη, Ρεπούση, είναι τα σύγχρονα "μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά" ενάντια στην Πατρίδα και τα διαμορφωτικα άθλα της...

εμείς εμμένουμε στο "μύθο" αρνούμενοι ώριμα την "αληθεια' των εθνοαποδομητικων εργαστηριων....

Ζητω το 1821!...  

έργο της αυταπάρνησης του μαζικού αυτοσχέδιου Λαϊκού Απελευθερωτικού στρατού που πολέμησε οργανωμένα κ με συνέπεια "για της πατρίδος την ελευθερία και του Χριστού την.πιστη την αγία"...

από αυτό το άφθαρτο δόγμα εκκινουμε και, ναι, συζητάμε κάθε πτυχή κ λεπτομέρεια πιστοί στην κλασική "γραμμή" του εθνικού μας ποιητή!...
...
ΠΗΓΗ: Σταθόπουλος Νίκος fb
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2023

Ας αφηγηθούμε…!!!…για την πάρτη μας;



Λίγα χρόνια πριν…«Χρειάζεται να μείνεις πολύ μόνος για να συναντήσεις τους άλλους, την ομάδα, την κοινότητα!» … στις μέρες μας «χρειάζεται πολύ ομάδα, κοινότητα και θέαμα για να μείνεις ένα μοναχικό «ανεξάρτητο» Εγώ»…

Οι θεωρητικοί του (εγωκεντρικού) μεταμοντερνισμού μας πρήζουν με την επανεισαγωγή της ατομικής προσωπικής αφήγησης, σε πολλές μορφές (ψυχοθεραπεία, μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ, μυθιστόρημα, ιστοριογραφία, κ.α). Στην ουσία, αναγεννούν την πανάρχαια ανάγκη του ανθρώπου να λέει και να ακούει ιστορίες, να αναστοχάζεται στους μονολόγους του και να αναλύει τον εαυτό του. Αυτό που διαφέρει όμως, από την παραδοσιακή αφήγηση της γιαγιάς ή του παππού, από τις προσωπικές ιστορίες, από έναν κοινωνικό μονόλογο που μας μάθαινε πράματα, είναι η ιδεολογική και πολιτική επιδίωξη αυτές, να αποκοπούν από τις «μεγάλες αφηγήσεις και ιστορίες» που δομούσαν τον κόσμο. Από το μέγιστο, στο ελάχιστο, λοιπόν. Στον πολιτισμό της «κουκίδας», όπως τον αναφέρει ο απολογητής της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης Άλβιν Τόφλερ, στο βιβλίο του : «Το τρίτο κύμα»…!

Το νέο πλαίσιο – παρά το ανθρωπιστικό σύνθημα «μα σκύβουμε στον άνθρωπο» – υποθάλπει και σε μεγάλο βαθμό εκφράζει το ναρκισσιστικό υπόβαθρο της πολιτισμικής κρίσης που περνάμε. Βλέποντας και ακούγοντας τον Μίκη, τον Χρόνη Μίσσιο ή τη …Ρένα Βλαχοπούλου, να αφηγείται, ένιωθες περισσότερο τη συλλογική ιστορία που εξέφραζε ένας ευαίσθητος δέκτης. Αυτό που λέγαμε απλά : «ένας άνθρωπος, μια εποχή». Τώρα, η αφήγηση του ανθρώπου ως κουκκίδα ενός κόσμου σε αποδόμηση, εκφράζει την ίδια την κρίση, τη μοναξιά και του κόσμου και του υποκειμένου.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2022

Ηλίας Βενέζης: «Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 1955»


«Οι απίστευτες βαρβαρότητες του όχλου της αντίπερα όχθης του Αιγαίου εναντίον του ελληνισμού και της χριστιανοσύνης ξυπνούνε σε τούτο εδώ το έθνος μνήμη ανατριχιαστική. Η Ελλάδα ξαναθυμάται τις μέρες του 1922, -τις μέρες που ήταν φλόγες, και κραυγή θηρίου, και αίμα και κοπάδια κυνηγημένων, ξεριζωμένων ανθρώπων, γυναικών και παιδιών και γερόντων. Είχαμε πάρει τότε τους εφέστιους θεούς μας και ξεκινήσαμε γυμνοί απ’ την Ανατολή, αφήνοντας τη γη και τα κόκαλα των πατέρων μας. Και είπαμε να ριζώσουμε στη γη της Ελλάδας και να ξεχάσουμε.


Βάζουμε το χέρι στην καρδιά πως κάναμε το καθετί για να ξεχάσουμε. Στα βιβλία που γράφαμε, όσα δένονταν με το δράμα του ‘22, κοιτάζαμε να βλέπουμε όσο γίνεται λιγότερο το θηρίο της Ασίας, όσο γίνεται λιγότερο τον «εχθρό». Ανιχνεύαμε να βρούμε τον άνθρωπο, να τα εξηγήσουμε όλα με τη μοίρα του, να βρούμε μια δικαίωση εκεί που μονάχα το ένστικτο του θηρίου και το πάθος έδιναν τη σωστή εξήγηση και ερμηνεία στα γεγονότα. Προχωρήσαμε ακόμα πιο πολύ. Είπαμε να ξεχάσουμε την Ιστορία – εμείς, ένας λαός που έχει ανάγκη ν’ ακουμπά στην Ιστορία.



Και αλλάξαμε τον τόνο των βιβλίων που δίδασκαν στα παιδιά μας. Αμβλύναμε τις σκληρές γραμμές, τα μαρτύρια του Γένους στον καιρό του 1821 και στους μετέπειτα καιρούς, φτάσαμε ακόμα να σβήνουμε περιστατικά, ονόματα, θηριωδίες. Όλα αυτά, ίσως συναντηθούμε με την αντίπερα χώρα, ίσως επιτέλους γίνουμε φίλοι.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2022

Ηλίας Βενέζης: «Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 1955»


«Οι απίστευτες βαρβαρότητες του όχλου της αντίπερα όχθης του Αιγαίου εναντίον του ελληνισμού και της χριστιανοσύνης ξυπνούνε σε τούτο εδώ το έθνος μνήμη ανατριχιαστική. 

Η Ελλάδα ξαναθυμάται τις μέρες του 1922, -τις μέρες που ήταν φλόγες, και κραυγή θηρίου, και αίμα και κοπάδια κυνηγημένων, ξεριζωμένων ανθρώπων, γυναικών και παιδιών και γερόντων. Είχαμε πάρει τότε τους εφέστιους θεούς μας και ξεκινήσαμε γυμνοί απ’ την Ανατολή, αφήνοντας τη γη και τα κόκαλα των πατέρων μας. Και είπαμε να ριζώσουμε στη γη της Ελλάδας και να ξεχάσουμε.

Βάζουμε το χέρι στην καρδιά πως κάναμε το καθετί για να ξεχάσουμε. Στα βιβλία που γράφαμε, όσα δένονταν με το δράμα του ‘22, κοιτάζαμε να βλέπουμε όσο γίνεται λιγότερο το θηρίο της Ασίας, όσο γίνεται λιγότερο τον «εχθρό». Ανιχνεύαμε να βρούμε τον άνθρωπο, να τα εξηγήσουμε όλα με τη μοίρα του, να βρούμε μια δικαίωση εκεί που μονάχα το ένστικτο του θηρίου και το πάθος έδιναν τη σωστή εξήγηση και ερμηνεία στα γεγονότα. Προχωρήσαμε ακόμα πιο πολύ. Είπαμε να ξεχάσουμε την Ιστορία – εμείς, ένας λαός που έχει ανάγκη ν’ ακουμπά στην Ιστορία.

Κυριακή 28 Αυγούστου 2022

Αλλά εάν είναι έτσι σε τι διαφέρει ο μαρξιστικός μεταδομισμός και η αποδόμηση από τη μεταφυσική;



Από Παντελή Βουτουρή

«Η παραγωγή ιδεών, αντιλήψεων, συνείδησης, συνδέεται άμεσα και στενά με την υλική δραστηριότητα και την υλική επικοινωνία των ανθρώπων· αυτή είναι η γλώσσα της πραγματικής ζωής [...] Δεν ξεκινάμε από το τι λένε, φαντάζονται, αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, ούτε από τους ανθρώπους έτσι όπως άλλοι τους περιγράφουν, τους φαντάζονται, τους αντιλαμβάνονται, για να φτάσουμε ύστερα στους ανθρώπους με σάρκα και οστά. Ξεκινάμε από τους πραγματικούς δρώντες ανθρώπους [...] Δεν καθορίζει η συνείδηση τη ζωή, αλλά η ζωή τη συνείδηση».

Αυτή είναη η  περίφημη παράγραφος της «Γερμανικής Ιδεολογίας» των Μάρξ και Ένγκελς (1846), πάνω στην οποία θεμελιώνεται το εμβληματικό σχήμα Βάση- Εποικοδόμημα, και συγχρόνως μια αντι-ιδεαλιστική αντίληψη της ιστορίας. Αμέτρητες φορές χρησιμοποιήθηκε η συγκεκριμένη παράγραφος στα χρόνια της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα σε κάθε λογής κείμενα και μανιφέστα ως θέσφατο και με αυτήν ως μπούσουλα πορεύτηκαν οι θεωρητικοί της αριστεράς.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2022

Τα αιτια της διαστρεβλωσης της Ιστορίας του Β'ΠΠ απο την Ανατολική Ευρώπη.

 

OLEG KARPOVICH -  Αντιπρύτανης της Διπλωματικής Ακαδημίας του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών


 Η αλλοίωση της μνήμης των τραγικών γεγονότων έχει έντονο αντιρωσικό χαρακτήρα.

Υπό την επιρροή των "ΝέοΕυρωπαίων", η εκτίμηση της φύσης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και η στάση απέναντι στους δοσίλογους/συνεργους - στους κοινωνικοπολιτικούς κύκλους ορισμένων χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, έχουν υποστεί από καιρό σημαντικές αλλαγές και έχουν αποκτήσει έντονο αντι- Ρωσικό χαρακτήρα.

Πριν από την έναρξη της διαδικασίας επέκτασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπήρχε συναίνεση στις πολιτικές ελίτ της Δυτικής Ευρώπης, οσον αφορά την αντίληψη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η ευθύνη για τον οποίον βάραινε την Γερμανία, πραγμα το οποίο αναγνωριζοταν  ακομη και από την ηγεσία της(Γερμανίας).  Ο πόλεμος εκλαμβανοταν ως μια μεγάλη τραγωδία των ευρωπαϊκών λαών και όχι μόνο. 
 Ορισμένες ημέρες  μνήμης ήταν κοινώς  αποδεκτές (πχ. Ημέρα Μνήμης και Συμφιλίωσης, η απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς κα).

Αυτή η προσέγγιση εδραιωνοταν/ ενισχυοταν από το γεγονός ότι ορισμένες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ήταν μέρος του Σοσιαλιστικού Στρατοπέδου μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980.  Η επακόλουθη ριζική αλλαγή στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα ξεκίνησε τη διαδικασία αναθεώρησης της ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ορισμένα κράτη που συνεργάστηκαν ανοιχτά με τη ναζιστική Γερμανία (Ρουμανία, Σλοβακία, Βουλγαρία κ.λπ.), προσπάθησαν να δικαιολογηθούν και να μεταφέρουν την ευθύνη για την τραγωδία στην ΕΣΣΔ, πολλά ινστιτούτα που ασχολούνταν με την διερεύνηση των εγκλημάτων του Ναζισμού, γρήγορα «έκαναν κωλοτουμπα» και έσπευσαν να διερευνούν τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». 

Τρίτη 26 Απριλίου 2022

Η αμερικανική ανάλυση του 2005 για την αρνητική ψήφο των νέων στο σχέδιο Ανάν



"...Σχεδόν όλοι οι νέοι 18-24 χρόνων ψήφισαν “Όχι”

Σύμφωνα με το τηλεγράφημα, «στις εκτεταμένες προσπάθειες προσέγγισης της πρεσβείας, έχουμε μάθει, προς λύπη μας, ότι το νεανικό κοινό είναι το περισσότερο δύσκολο. Ελληνοκύπριοι μαθητές γυμνασίου και φοιτητές, γενικά τηρούν σκληρή στάση στο Κυπριακό. Έχουν υιοθετήσει και βασίστηκαν στις αντιαμερικανικές στάσεις των γονιών τους σε σημείο εκούσιας άγνοιας. Διαθέσιμα στοιχεία δημοσκοπήσεων, συμπεριλαμβανομένων κάποιων δημοσκοπήσεων που έγιναν από εμάς, το επιβεβαιώνουν. Στο δημοψήφισμα του Απριλίου 2004 για το σχέδιο Ανάν, πάνω από το 90% των Ελληνοκυπρίων ηλικίας 18-24 ετών ψήφισαν “Όχι” στο σχέδιο διευθέτησης…».

Οι Αμερικανοί μίλησαν με νέους και όπως αναφέρεται, αυτοί έχουν την αίσθηση της αδικίας, που επηρεάζει την αντίληψη τους. Όπως είπε ένας φοιτητής κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης σε μάθημα πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, «έχουμε το διεθνές δίκαιο με το μέρος μας… Πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη». Ένα άλλο σημείο, που αναδεικνύεται είναι το γεγονός ότι η πολιτικοποίηση της ελληνοκυπριακής νεολαίας αρχίζει νωρίς.

Σε αυτό, όπως αναφέρεται, ρόλο διαδραματίζει τόσο η οικογένεια, όσο και το εκπαιδευτικό σύστημα. «Δάσκαλοι σχολείων σε μεγάλο βαθμό έχουν ελληνοκεντρικό προσανατολισμό. Οι περισσότεροι καθηγητές έχουν σπουδάσει σε πανεπιστήμια στην Κύπρο ή την Ελλάδα παρά στο Ηνωμένο Βασίλειο ή τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το διαθέσιμο διδακτικό υλικό είναι σε μεγάλο βαθμό ξεπερασμένο, ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα, και αντανακλούν εθνικιστικά αισθήματα μισαλλοδοξίας που ήταν πιο mainstream μισό αιώνα πριν. Οι μαθητές καθοδηγούνται για να προετοιμάσουν εργασίες για τις τουρκικές φρικαλεότητες που χρονολογούνται από παλιά στην οθωμανική περίοδο, αλλά με ιδιαίτερη προσοχή στην γεγονότα του 1974….».

Η αμερικανική πρεσβεία δεν αποφεύγει τον πειρασμό και αναφέρεται (γιατί άραγε;) στο γεγονός ότι ο χώρος στάθμευσης μπορεί να είναι γεμάτος BMW και οι μαθητές ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας, αλλά η θυματοποίηση διατρέχει το πρόγραμμα σπουδών! Επιπλέον, όπως αναφέρεται, «οι μαθητές διδάσκονται ότι οι ρίζες τους βρίσκονται στον ελληνικό πολιτισμό, στον Περικλή παρά στον Βυζάντιο και ότι το ελληνικό ιδεώδες αντιπροσωπεύει ό,τι πιο σπουδαίο και καλό στον δυτικό πολιτισμό».

Ο ρόλος των εκπαιδευτικών

Ένας μεσήλικας δάσκαλος εξήγησε τη σκέψη του (σε ανθρώπους της πρεσβείας καθώς αναφέρεται «σε εμάς») με τον εξής τρόπο: «Ο Ατίλλας δεν μπορεί να είναι έμπιστος. Οι Τούρκοι αναπόφευκτα θα κινηθούν νότια, είτε μέσω πολέμου ή λύσης του Κυπριακού. Είναι δική μας ευθύνη ως εκπαιδευτικοί (sic) για να διασφαλίσουμε ότι οι μαθητές μας είναι προετοιμασμένοι». Υπάρχει, ωστόσο, κάποιο περιθώριο για αυτοκριτική, όπως σημειώνεται στο τηλεγράφημα. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση με χορηγία της πρεσβείας, το 31% των Ελληνοκυπρίων συμφώνησε με τη δήλωση ότι το εκπαιδευτικό σύστημα παίζει αρνητικό ρόλο στις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού..."

Όλη η δημοσίευση: Η αμερικανική ανάλυση του 2005 για την αρνητική ψήφο των νέων στο σχέδιο Ανάν

Πώς παρουσιάζουν τους Έλληνες τα σχολικά βιβλία στην Τουρκία;


Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022

Δήλωση ΖΕΛΕΝΣΚΙ*: «Κανείς δεν πολεμά στο πλευρό μας, άφησαν την Ουκρανία μόνη να αντιμετωπίσει τη Ρωσία».

Δήλωση ΖΕΛΕΝΣΚΙ*: «Κανείς δεν πολεμά στο πλευρό μας, άφησαν την Ουκρανία μόνη να αντιμετωπίσει τη Ρωσία».

*(ο ηθοποιός που υποκρινόταν τον Πρόεδρο της Ουκρανίας
)

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ από fb


Για να μην ξεχνιόμαστε, δεν χάιδευαν μόνο πολλούς ΝΑΖΙ, αλλά τους θύμιζαν όταν τους μιμούνταν με τον τρόπο που εξαφάνιζαν εθνότητες!
Είχαν και εκλεκτό φίλο τους τον ισλαμοφασιστα Ερντογάν!
Τώρα οι μακελάρηδες του ΝΑΤΟ και της Τουρκίας αρνούνται να τους υπερασπιστούν γιατί δεν σκοτώνονται οι ίδιοι για συμφέροντα ξένων. Άλλους βάζουν να πολεμήσουν για τα δικά τους.
Ένα καλό μάθημα για όλους μας!!!
 
Ένα καλό μάθημα για όσους πιστεύουν ότι θα μας υπερασπιστούν οι σύμμαχοι γιατί γεμίσαμε τη χώρα αμερικάνικες βάσεις.

Και φυσικά, την αλληλεγγύη μου στον ουκρανικό λαό ενάντια στη ρωσικό ιμπεριαλισμό.
______

Η ανάρτηση που ακολουθεί του Ιουλίου.
Βλέπεις δεν κατηγορείται για αναθεωρητισμό μόνο ο Πούτιν, προηγήθηκε ο Ζελενσκι. Εκτός αν "δεν πιάνει" όταν το κάνεις για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών της Δύσης.
____________
"...Την ιστορία της Ουκρανίας επιχειρεί να ξαναγράψει ο πρόεδρος της χώρας Βολοντίμιρ Ζελένσκι με νόμο που εισήγαγε προκειμένου να εξαφανιστούν ως… διά μαγείας τα πολλά εκατομμύρια των Ρώσων που κατοικούν στο ουκρανικό έδαφος. Έτσι δεν χαρακτηρίζονται ως εθνική γηγενής μειονότητα ούτε οι Ρώσοι, αλλά ούτε οι Έλληνες. Μαζί τους και οι Ούγγροι και οι Λευκορώσοι της Ουκρανίας..."
Όπως μετάδωσε ο ανταποκριτής του OPEN Θανάσης Αυγερινός, με αυτόν τον τρόπο… σβήνονται τόσο οι Έλληνες της Μαριούπολης, όσο και αυτοί της Κριμαίας, που για το Κίεβο παραμένει ουκρανικό εδαφος.
Οι προθέσεις του Βολοντίμιρ Ζελένσκι γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρες με την αναγνώριση μόνο των τουρκογενών Τατάρων – σχεδόν όλα συνηγορούν ότι η χώρα μετατρέπεται σε δορυφόρο της Τουρκίας, μετά και τις συμφωνίες για αμυντική συνεργασία.

Η Ουκρανία «εξαφάνισε» με νόμο την ελληνική γηγενή μειονότητα!

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2022

-Σύγχρονες ερμηνευτικές αντιφωνίες και ιδεολογικές συγκρούσεις

Του Βλάση Αγτζίδη


eggonopoulos260507Η διαφορά των προσεγγίσεων και των ερμηνειών για το ιστορικό μεταίχμιο  του 1908-1923 είναι γνωστή, όπως γνωστές είναι και οι σφοδρές συγκρούσεις για την ιστορία.  Με αφορμη τη δημοσίευση ενός κειμένου του Λάμπρου Μπαλτσιώτη με τίτλο   «Ποιον ωφελεί η αναδιάταξη της θέσης των Ποντίων. Γενοκτονία, πολιτική και ιστορία» στο οn-line περιοδικό «Xρόνος», έγραψα ένα συνολικό «κείμενο αντίκρουσης» με τίτλο «Σχόλιο πάνω στο κείμενο του Λ. Μπαλτσιώτη. Γενοκτονία, Πόντιοι, Μικρά Ασία: η σκοτεινή πλευρά του νεοελληνικού μας κόσμου«.

 Επί πλέον -έχοντας μια γενική αντίληψη ότι μόνο η ελεύθερη και ανεμπόδιστη διατύπωση της γνώμης μαζί με τη συνάντηση των διαφορετικών προσεγγίσεων γύρω από ένα τραπέζι, μπορεί να δημιουργήσει ένα κλίμα συνεννόησης και, γιατί όχι, αναζήτησης των κοινών τόπων- επικοινώνησα με τον Λ. Μπαλτσιώτη και καταλήξαμε σε μια θετική συμφωνία: να διοργανωθεί στις 21 Φεβρουαρίου 2014 ένα Στρογγυλό Τραπέζι στο πλαίσιο του Σεμιναρίου Ιστορίας της Κηφισιάς με τη συμμετοχή των Βασίλη Μεϊχανετσίδη, Λάμπρου Μπαλτσιώτη, Δημήτρη Χριστόπουλου, Χριστίνας Κουλούρη και εμού, που θα συζητήσει τα «επίμαχα» ζητήματα….

  Το «κείμενο αντίκρουσης» που έγραψα είναι το εξής: 

Γενοκτονία, Πόντιοι, Μικρά Ασία:
η σκοτεινή πλευρά του νεοελληνικού μας κόσμου
.

«Οι πόντιοι άρχισαν να καταφθάνουν μετά τους βαλκανικούς πολέμους
 και, κυρίως, μετά την λεγόμενη Μικρασιατική Καταστροφή.
Οι τελευταίοι μας ήρθανε από την Σοβιετική Ένωση το 1940,
 σαν ένα πεσκέσι του Στάλιν.
Δηλαδή, οι πόντιοι είναι επήλυδες, είναι ξενόφερτοι, είναι πρόσφυγες.
Οι ελλαδικοί νεοέλληνες δεν συμπαθούν τους πρόσφυγες….
 Οι πόντιοι κατέληξαν να είναι ο ύστατος στόχος
των ελλαδικών ρωμιών.»

(Ηλίας Πετρόπουλος, «Οι Πόντιοι», περ. Σχολιαστής, 1987)

Το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Λάμπρου Μπαλτσιώτη[1], δίνει την ευκαιρία για αναστοχασμό πάνω σε κρίσιμα και αδιερεύνητα ζητήματα της σύγχρονης νεοελληνικής ιστορίας και κοινωνίας. Ζητήματα που είτε ανήκουν στο χώρο της κοινωνίας (νεοπρόσφυγες από την πρώην Σοβιετική Ένωση) είτε στο χώρο της ιστορίας, σχετιζόμενα με το μεγάλο γεωπολιτικό και κοινωνικό-οικονομικό μετασχηματισμό που συνέβη στην Εγγύς Ανατολή την περίοδο 1908 (κίνημα Νεότουρκων) έως 1923 (Συνθήκη Λωζάννης), αλλά και με το σοβιετικό πείραμα και ειδικότερα τη σταλινική του περίοδο.  

 Δίνει επίσης την ευκαιρία να εξεταστούν οι εικόνες που διαμορφώθηκαν στον ελλαδικό χώρο για τα θέματα αυτά, ο τρόπος πρόσληψης των γεγονότων εκείνων τόσο από την κυρίαρχη εξουσία (στη μοναρχική, στη δικτατορική και στη δημοκρατική της εκδοχή) όσο και από τη διανόηση (καθεστωτική και μη), τους ιστορικούς κ.λπ. Όπως επίσης να τεθεί υπό το φως της κριτικής η «οριενταλιστική» ματιά για τα θέματα αυτά, που κυριαρχεί σε ένα σημαντικό τμήμα Νεοελλήνων ιστορικών.

Το «κενό»

 Η έλλειψη κοινά συμφωνημένου αφηγήματος για τα συγκεκριμένα  ιστορικά και κοινωνικά θέματα δημιούργησε ένα ερμηνευτικό «κενό», που το αντιλαμβάνονται άμεσα όλοι όσοι ασχολούνται μ’ αυτά, είτε ως ερευνητές είτε ως φορείς κοινωνικής αλληλεγγύης προς πάσχοντες πληθυσμούς (νέο-πρόσφυγες από την τ. ΕΣΣΔ). Απόρροια αυτού του «κενού» υπήρξε και ο εξαιρετικά ενδιαφέρον τρόπος που οι κυρίαρχες πολιτικές αλλά και ιδεολογικές δυνάμεις, δεξιά κι αριστερά, αντιμετώπισαν τα νέα αιτήματα και ζητήματα του προσφυγικού χώρου, και ειδικότερα:

-τη δημόσια κατάθεση της ιστορικής τους άποψης ότι υπήρξαν θύματα οργανωμένης Γενοκτονίας (1914-1923) από τον τουρκικό εθνικισμό,

-την αναφορά στις διώξεις που υπέστη στην ΕΣΣΔ από το σταλινισμό η ελληνική μειονότητα μετά το 1937-38.

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2022

“Καταστροφές και Θρίαμβοι”: Ένας αντίλογος – Περίοδος 1990-2010

 

Στο προηγούμενο κείμενο, σχολίασα το σκέλος του 6ου επεισοδίου της τηλεοπτικής εκπομπής “Καταστροφές και Θρίαμβοι” (περίοδος 1974-1989)
ακολουθώντας τη διαίρεση της περιόδου 1974-2004, σύμφωνα με το επεισόδιο. Στο παρόν κείμενο θα σχολιάσω την υποπερίοδο 1990-2004 του 6ου επεισοδίου και ορισμένα σημεία (μέχρι το 2010) του 7ου επεισοδίου, ολοκληρώνοντας την κριτική παρουσίαση της σειράς του ΣΚΑΪ.

Συμφωνώ με τη διχοτόμηση της περιόδου της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας σε προ και μετά το 1989. Το επόμενο χρονικό ορόσημο είναι το 2010. Η διαφωνία βρίσκεται στο αναλυτικό πλαίσιο. Το “1989” είναι σημαντικό γιατί η περίοδος του Ψυχρού Πολέμου, με εσωτερικό σημείο τομής τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ολοκληρώνεται με την κατάρρευση του λεγόμενου “υπαρκτού σοσιαλισμού”.

Η ΕΟΚ-12, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 βρίσκεται σε μετεξέλιξη και περιφερειακής οικονομική ολοκλήρωση με την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (1986). Το ελληνικό 1989 σηματοδοτεί την εξάντληση του μεταπολεμικού μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης, με σημείο τομής το 1974, όπου στο μοντέλο προστίθεται ο εκδημοκρατισμός, το κοινωνικό συμβόλαιο, το κλείσιμο των ιστορικών λογαριασμών, η πρώτη φορά Αριστερά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όλα αυτά που σηματοδοτούν το “1981”. Η δεκαετία του 1980 διεθνώς και στην Ελλάδα είναι μεταβατική περίοδος. Στο επίκεντρο της νέας συνθήκης βρίσκεται η αλλαγή στις σχέσεις κράτους-οικονομίας-κοινωνίας, η υποχώρηση των ιστορικών δρόμων της Αριστεράς του 20ου αιώνα, τόσο στην κομμουνιστική της εκδοχή (κατάρρευση), όσο και στη σοσιαλδημοκρατική (μεταμορφισμός).

Κυριαρχεί η τάση διεθνοποίησης-παγκοσμιοποίησης της συσσώρευσης κεφαλαίου και της διαμόρφωσης των σχετικών υπερδομών θεσμικών και διανοητικών έναντι του εθνο-κρατοκεντρικού μοντέλου και των αντίστοιχων εποικοδομημάτων, ο (νεο)φιλελεύθερος καπιταλισμός, έναντι της δημοκρατικής ρύθμισης. Στην Ελλάδα, όπου το βάρος της γεωπολιτικής είναι καταλυτικής σημασίας από την σύγχρονη κρατογένεσή της μέχρι σήμερα, η σύμπτωση των ιστορικών στιγμών από κοινού με την εκρηκτική τάση της χωροχρονικής συμπίεσης, που μετασχηματίζει την κίνηση παραγωγικών δυνάμεων-παραγωγικών σχέσεων σε πλανητικό επίπεδο, ουσιαστικά καθορίζουν τη νέα εποχή.

Αόρατα γεγονότα

Η συνέχεια... “Καταστροφές και Θρίαμβοι”: Ένας αντίλογος – Περίοδος 1990-2010

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2022

“Καταστροφές και Θρίαμβοι”: Ένας αντίλογος – Περίοδος 1974-2004 Α’


 

του Βασίλη Ασημακόπουλου 

Στα έξι προηγούμενα άρθρα παρουσίασα κριτικά το 1ο2ο3ο4ο και 5ο επεισόδιο (σε δύο μέρη) της σειράς “Καταστροφές και Θρίαμβοι”, που προβλήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, από 6-1-2022 έως 27-1-2022. Την επιμέλεια της σειράς είχε ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Στάθης Καλύβας, ο οποίος είναι και συγγραφέας του ομότιτλου βιβλίου (Παπαδόπουλος, 2015).

Τα πρώτα πέντε επεισόδια καλύπτουν την περίοδο 1821-1974. To 6ο επεισόδιο έχει τίτλο “Από τον Σοσιαλισμό στο Ευρώ” και καλύπτει δύο διακριτές και κατά την αφήγηση υποπεριόδου 1974-1989 και 1990-2004. Στο παρόν κείμενο θα σχολιάσω ορισμένα μόνο σημεία, που αφορούν κυρίως την υποπερίοδο 1974-1989.

Το 6ο επεισόδιο ξεκινά με το 1989 και το σκάνδαλο Κοσκωτά. Ο επιμελητής της σειράς ξεφεύγει από επιστημονικά πλαίσια και μια στοιχειώδη δεοντολογία στο θέμα αυτό. Η αρνητική του τοποθέτηση απέναντι στον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ εκείνης της περιόδου, όπως προκύπτει συνολικά από τις παρεμβάσεις του (καθ’ όλα σεβαστή ως τέτοια) τον οδηγεί όχι απλά σε μονομερείς κρίσεις, αλλά σε παραχάραξη της ιστορίας που δεν μπορεί να γίνει ανεκτή.

Στην πρώτη ενότητα του 6ου επεισοδίου, παρουσιάζεται η εμπλοκή του Ανδρέα Παπανδρέου, με τη μορφή της καθοδηγούμενης προσπάθειας χειραγώγησης του Τύπου και ελέγχου του τραπεζικού συστήματος, με εργαλείο τον “επιχειρηματία” Γιώργο Κοσκωτά. Ουσιαστικά πρόκειται για περιγραφή της επίσημης κατηγορίας για ηθική αυτουργία σε απιστία κατ’ εξακολούθηση σε βαθμό κακουργήματος, στη βάση της οποίας (καθώς και με άλλες δύο) ο Ανδρέας Παπανδρέου θα παραπεμφθεί από τη Βουλή στο Ειδικό Δικαστήριο.

Τι παραλείπει το επεισόδιο


Η συνέχεια εδώ... “Καταστροφές και Θρίαμβοι”: Ένας αντίλογος – Περίοδος 1974-2004 Α’

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2022

“Καταστροφές και Θρίαμβοι”: Ένας αντίλογος – Περίοδος 1950-1974 Α’


 

 

του Βασίλη Ασημακόπουλου 

Στα τέσσερα προηγούμενα άρθρα παρουσίασα κριτικά το 1ο2ο3ο και 4ο επεισόδιο της σειράς “Καταστροφές και Θρίαμβοι”, που προβλήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι και επιμελήθηκε ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Στάθης Καλύβας. Τα πρώτα 4 επεισόδια καλύπτουν την περίοδο 1821-1950. To 5o επεισόδιο θα σχολιαστεί σε δύο μέρη.

Η παρουσίαση της περιόδου διακρίνεται σε τρία επιμέρους πεδία. Το οικονομικό, το κοινωνικό και το πολιτικό πεδίο. Θα ακολουθήσω τη θεματική σειρά που ακολουθεί το επεισόδιο και όχι τη χρονική για να είναι πιο σαφή τα σημεία κριτικής και διαφωνίας. Αφετηριακά, έχει ενδιαφέρον η επιλογή του τίτλου του επεισοδίου για την περίοδο 1950-1974. “Η Δημοκρατική Επανάσταση”. Στην εσωτερική διάρθρωση του επεισοδίου, ως δημοκρατική επανάσταση τιτλοφορείται και η τελική φάση της υπό εξέταση περιόδου, δηλαδή η στιγμή της Μεταπολίτευσης.

Όμως ο γενικός τίτλος παραμένει, όχι αυθαίρετα, καθώς κατά την αφήγηση υφίσταται μια γενική πορεία εκδημοκρατισμού από τις αρχές της δεκαετίας του ’50, που συντονίζεται ή ακολουθεί την εκρηκτική οικονομική ανάπτυξη και τις κοινωνικές-πολιτισμικές αλλαγές, με κάποια αρνητικά πολιτικά πισωγυρίσματα, που τελικά οδηγούν και στο μεγάλο πισωγύρισμα που είναι η δικτατορία. Στο παρόν κείμενο θα σχολιαστούν οι αναφορές του επεισοδίου για την οικονομία της περιόδου, που τοποθετείται και στο επίκεντρο της παρουσίασης.


Η συνέχεια εδώ...“Καταστροφές και Θρίαμβοι”: Ένας αντίλογος – Περίοδος 1950-1974 Α’