''...και είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά''
Γ. Σεφέρης ''Ένας Γέροντας στην Ακροποταμιά''
Του Δημήτρη Βασιλειάδη
Είχαμε να αντιμετωπίσουμε την έχθρα ενός φοβικού και ηττημένου ελληνικού κράτους και όλων των ελίτ της χώρας (υποστήριξη από π ο υ θ ε ν ά) στο αγώνα μας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας του λαού μας στον Πόντο. Και η έχθρα αυτή είχε να κάνει ακριβώς μ΄ αυτό που πριν ανέφερα. Δηλαδή, ότι ο αγώνας μας φανέρωνε στο λαό την ανημπόρια όλων αυτών των ελίτ. Βέβαια, όλες αυτές οι δόλιες και εχθρικές συμπεριφορές, για να γίνουν πειστικές χρειάζονταν και επιστημονική τεκμηρίωση. Και η χρήσιμη επιστημονική ιστορική σχολή σκέψης (η γνωστή σε όλους μας ως αναθεωρητική) βρέθηκε, και δεν ήταν άλλη απ΄ αυτήν που εκπροσωπούσε και εκπροσωπεί ο κ. Λιάκος και οι ομοφρονούντες μ΄ αυτόν επιστήμονες, όπως η κ. Ρεπούση, η κ. Κουλούρη, κ.α.. Η ιστορική αυτή σχολή σκέψης, χρόνια τώρα είναι ο ιδεολογικός τροφοδότης της πέραν του ΚΚΕ παραδοσιακής Αριστεράς. Ό,τι πει, όποιον χρησμό και να δώσει, αυτό γίνεται άμεσα και ιδεολογικοπολιτικό θέφατο του παραπάνω χώρου. Αυτή η σχολή σκέψης που λέτε, είχε και τα ανάλογη ''μακριά της χέρια'' και στην ενημέρωση, όπως ο πασίγνωστος ''Ίός'' της Ελευθεροτυπίας (τώρα ΕΦ.ΣΥΝ.), αλλά και στην πολιτική, όπως για παράδειγμα ο κ. Φίλης, τα οποία ''μακριά αυτά χέρια'', φέρθηκαν στο χώρο μας, αλλά κ υ ρ ί ω ς μα κ υ ρ ί ω ς στο Μιχάλη Χαραλαμπίδη, α ν ή θ ι κ α, τόσο, μα τόσο α ν ή θ ι κ α. Ίσως γιατί, το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Μιχάλη ήταν όχι απλά να αναγνωριστεί η Γενοκτονία, αλλά κ υ ρ ί ω ς το δράμα του λαού μας στον Πόντο να αναγνωριστεί ω ς Γ ε ν ο κ τ ο ν ί α. Κι αυτό κατορθώθηκε όχι μόνο απ΄ την επιστημονική τεκμηρίωση του Κώστα Φωτιάδη (να μη ξεχνάμε και τη συνεισφορά του σπουδαίου Πολυχρόνη Ενεπεκίδη) αλλά,... τι ωραία !... κι από Τούρκους ακαδημαϊκούς (οι οποίοι βέβαια υποφέρουν...) !
Την προηγούμενη Κυριακή, στην ''Καθημερινή'', ο κ. Λιάκος έγραψε ένα κείμενο-λίβελο κατά του κράτους του Ισραήλ με τίτλο ''Σε ποιόν ανήκει το ''Ποτέ πια''''. Έχω πολλές, μα πάρα πολλές ενστάσεις στα περισσότερα απ΄ αυτά που γράφονται στο κείμενο αυτό, και που αγγίζουν όχι την επιστήμη της Ιστορίας, αλλά την πολιτική. Όμως δε θα σταθώ σ΄ αυτά. Θα σταθώ σ΄ αυτό : στο κείμενο λοιπόν αυτό. ο κ. Λιάκος μιλάει δεν ξέρω πόσες φορές, για ''Γενοκτονία των Παλαιστινίων''. Αυτό όπως προείπα, όπως καταλαβαίνετε, αποτελεί ιδεολογικοπολιτική τροφοδοσία για το χώρο της παραδοσιακής Αριστεράς. Καθώς λοιπόν διάβαζα το κείμενο αυτό και τη συγκεκριμένη φράση δεν μπορούσα να μη σκεφτώ με θυμηδία, ''κοίτα να δεις, πόσο γρήγορη μπορεί να γίνει η επιστήμη άμα θέλει, και να φανταστείς πως πέρασε μόνον ενάμισης χρόνος από τότε που ξεκίνησε το δράμα των άμαχων Παλαιστίνιων''. Οπότε σκέφτηκα, εγώ, ένας απλός πολίτης -κι αυτό θα ήταν μια ερώτηση που θα θέλανε να κάνουν πολλοί στον Κ. Λιάκο,...
''τι είναι αυτό που δ ε ν κ ά ν ε ι το δράμα των Ποντίων Γενοκτονία, και τι είναι αυτό που κ ά ν ε ι το δράμα των Παλαιστίνιων Γενοκτονία -και μάλιστα τόσο γρήγορα.
Δεν μπορώ να αντιπαρατεθώ με τον κ. Λιάκο πάνω σε ζητήμα Ιστορίας, δεν έχω την επάρκεια. Μπορώ όμως, έχω το δικαίωμα να το κάνω, όταν η επιστήμη της Ιστορίας γίνεται σκλάβα των πολιτικών επιλογών του καθενός, και στο προκείμενο του κ. Λιάκου. Γιατί, για το κ. Λιάκο και των ''συν αυτώ'', έχω την εντύπωση -κι αν κάνω λάθος ζητώ συγνώμη προκαταβολικά- πως η επιστήμη της Ιστορίας ''υπάρχει'' για να επιβεβαιώνει και να κρατά ζωντανή (όσο πια γίνεται) την ιδεολογικοπολιτική του ταυτότητα.
Εδώ, μια συνέντευξη του κ. Λιάκου στο TVXS του κ. Κούλογλου. Έχει ενδιαφέρον, διαβάστε την. Όσες φορές κι αν ρωτήθηκε -προβοκατόρικα- για το αν είναι γενοκτονία το δράμα των Ποντίων, ''περί άλλων ετύρβαζε''.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.