Ο ορυκτός πλούτος της Ουκρανίας και η γεωπολιτική του σημασία

• 

  ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
• 
  

Είναι γνωστό ότι εκτός από την σπουδαία γεωπολιτική της θέση ως ενδιάμεση χώρα μεταξύ χωρών του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας (βλ. Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, “Η Μεγάλη Σκακιέρα”, 1998) η Ουκρανία παρουσιάζει εξίσου σημαντική γεωοικονομική σημασία, καθώς κατέχει άφθονους φυσικούς πόρους, τόσο από άποψη αποδεδειγμένων αποθεμάτων, όσο και οικονομικά αξιοποιήσιμων ενεργειακών και μεταλλικών ορυκτών πόρων.

Συνολικά η Ουκρανία διαθέτει κοιτάσματα με 22 από τα 34 κρίσιμα ορυκτά που θεωρούνται καθοριστικά για το μέλλον της σύγχρονης βιομηχανίας (ηλεκτρικά οχήματα, ανεμογεννήτριες, ηλιακοί συλλέκτες, smartphone, κλπ), όπως και για την ενεργειακή μετάβαση, λόγω της επιχειρούμενης απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, στις επόμενες δεκαετίες.

Ιδιαίτερης σημασίας ως προς την μεγάλη συγκέντρωση φυσικών πόρων αποτελεί η περιοχή “RustBelt” του Ντονμπάς, στο νότιο και ανατολικό τμήμα της λεγόμενης «Ουκρανικής Ασπίδας», η οποία καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της Ουκρανίας, μέχρι στα σύνορα με την Λευκορωσία στο βορρά και τη Ρωσία στα νοτιοανατολικά (χάρτης 1).

Από την Αθήνα στο Κίεβο, αλλά όχι στη Λευκωσία! Η Ελληνική Διπλωματική Αντίφαση

Μια κραυγαλέα δυσαρμονία αναδύεται στο διεθνές περιβάλλον με ένα ζήτημα εξίσου θεμελιώδες για τον Ελληνισμό – τη μισού αιώνα πληγή της Κύπρου, να παραμένει διχοτομημένη υπό τουρκική κατοχή.

Γράφει η Μαριάνα Συμεωνίδη

Πώς γίνεται η Ελλάδα να στηρίζει κατηγορηματικά την Ουκρανία απέναντι στη ρωσική εισβολή, αλλά να μην επιδεικνύει ανάλογη σθεναρότητα για την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο; Και γιατί, παρά τη στρατιωτική και διπλωματική βοήθεια που παρείχε στο Κίεβο, βρέθηκε απούσα από κρίσιμες ευρωπαϊκές διαβουλεύσεις για τον ίδιο πόλεμο; Αυτά τα ερωτήματα αναδεικνύουν οξείες αντιφάσεις στην ελληνική εξωτερική πολιτική, που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. Μια κραυγαλέα δυσαρμονία αναδύεται στο διεθνές περιβάλλον με ένα ζήτημα εξίσου θεμελιώδες για τον Ελληνισμό – τη μισού αιώνα πληγή της Κύπρου, να παραμένει διχοτομημένη υπό τουρκική κατοχή.
Η ανάλυση που ακολουθεί, μέσα από το πρίσμα του ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις, διερευνά πώς η θέση της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας αντανακλά τις δυναμικές της διεθνούς ισχύος και γιατί η επιρροή ενός κράτους εξαρτάται από τη διπλωματική και στρατηγική του εμβέλεια.

Η ρωσική οπτική: ΝΑΤΟ, Ουκρανία και “κόκκινες γραμμές”

Για να γίνει κατανοητή η ελληνική στάση, πρέπει πρώτα να αποσαφηνιστεί το ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο που προκάλεσε τον πόλεμο. Από ρεαλιστική σκοπιά, η Ρωσία αισθάνθηκε ολοένα μεγαλύτερη πίεση και απειλή από την προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Ήδη από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Μόσχα είχε λάβει διαβεβαιώσεις ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί “ούτε μια ίντσα προς ανατολάς” πέραν των συνόρων της ενωμένης Γερμανίας​ (National Security Archive, 2017).

Παρότι αυτές οι διαβεβαιώσεις δεν αποτυπώθηκαν σε επίσημη συνθήκη, στη ρωσική συνείδηση λειτούργησαν ως de facto συμφωνία. Η απόφαση του ΝΑΤΟ στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου το 2008, που χαιρέτισε τις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες της Ουκρανίας και της Γεωργίας και διακήρυξε ότι «οι χώρες αυτές θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ» στο μέλλον (NATO 2008), αποτέλεσε σημείο καμπής​. Η Ρωσία εξέλαβε αυτή τη δήλωση ως ευθεία παραβίαση του πνεύματος των υποσχέσεων του 1990 και ως απειλή για τη δική της ασφάλεια.

Ο Έλληνας τ. πρέσβυς στό Κίεβο αποκαλύπτει όλη την πρόκληση της διακυβέρνησης Ζελένσκυ

Ο Έλληνας τ. πρέσβυς στό Κίεβο αποκαλύπτει όλη την πρόκληση της διακυβέρνησης Ζελένσκυ κατά των Ρώσσων της Ουκρανίας και της Δυσης κατά της Ρωσσίας, που οδήγησαν στον Φεβρουάριο του 2022, όπως και την εχθρική στάση της Ουκρανίας πρός την Κύπρο, την αδυναμια της ελληνικης κυβερνησης και τη διάσπαση της εκκλησίας με αμερικανικά κεφάλαια των Δημοκρατικών (USAID).

Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης 

_______________

Πρέσβης ε.τ. Βασίλειος Μπορνόβας, Πρέσβης της Ελλάδας στο Κίεβο, μέχρι τις αρχές του 2022, μιλάει αποκλειστικά κι εφ’ όλης της ύλης στην εφημερίδα Hellas Journal, στην Ουάσινγκτον, στην τρίτη επέτειο του πολέμου στην Ουκρανία 25/02/2025.

Σε τρία μέρη όλη η συνέντευξη στους συνδέσμους:

ΜΕΡΟΣ  Α' 

ΜΕΡΟΣ  Β' 

ΜΕΡΟΣ  Γ' 

Συνέντευξη στον Ανταποκριτή της Hellas Journal στο Όσλο, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΥΛΟ

Η συνέντευξη δόθηκε ανήμερα της συμπλήρωσης τριών χρόνων από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τον πόλεμο που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022.

ΜΕΡΟΣ Α´

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: Κύριε Πρέσβη, κε Μπορνόβα, θα ήθελα να ξεκινήσουμε με την είδηση ότι ο Ουκρανός Πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι δήλωσε ότι εάν πρόκειται για την ειρήνευση στην Ουκρανία αυτός προτίθεται ακόμη και να παραιτηθεί.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΠΟΡΝΟΒΑΣ: Υπήρχε πάντοτε ένα modus vivendi μεταξύ Ζελένσκι, Ουκρανικής κυβέρνησης και ΗΠΑ. Από τα λεγόμενα του κυρίου Τραμπ φαίνεται ότι αυτό αλλάζει, καταργείται μονομερώς από τις ΗΠΑ και ο Ζελένσκι εκτίθεται απέναντι στον λαό του καθώς η εικόνα του κλονίζεται εν μέσω πολέμου.

Δεν ήταν η καλύτερη στιγμή για τις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου καθώς η ουκρανική κοινωνία αποψιλώνεται από το καλύτερο έμψυχο υλικό της. Τώρα ο Ουκρανός πρόεδρος είναι αναγκασμένος να αναθεωρήσει τις βάσεις της πολιτικής του έναντι όχι μόνον των ΗΠΑ αλλά και της Ρωσίας. Να αναθεωρήσει την στρατηγική του, επιχειρώντας ίσως μία ηρωική έξοδο. Εξαιρετικά δύσκολη στιγμή για τον άνθρωπο που συγκέντρωσε τη συντριπτική πλειοψηφία της λαϊκής φωνής της χώρας του.

ΠΑΥΛΟΣ: Για να μείνουμε λίγο στο σημείο αυτό, πώς βλέπετε τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και κυρίως των χωρών οι οποίες πρωτοστατούν όλα αυτά τα χρόνια στο ζήτημα του Ουκρανικού, σε σχέση με το γεγονός ότι οι ΗΠΑ του Τραμπ όχι απλώς εξέφρασαν αλλά και έχουν ήδη ξεκινήσει μια συζήτηση με τη Ρωσία του Πούτιν – είχαμε τον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών σε συνέντευξή του προχθές να λέει ότι, εμείς δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με τον Ζελένσκι ο οποίος βγαίνει και μας προσβάλλει δημόσια.

Ο Τραμπ και το δράμα της Αριστεροδεξιάς…

EPA/FRANCIS CHUNG / POOL

ΦΟΥΣΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Οι φιλελεύθεροι, από το ΣΥΡΙΖΑ και τις παραφυάδες του μέχρι τη ΝΔ, τα έχουν χαμένα. Δεν ξέρουν τώρα ποια είναι “η σωστή πλευρά της Ιστορίας”, οι ΗΠΑ ή η Ευρώπη; Βιάστηκαν να πάρουν θέση υπέρ της woke ατζέντας και της Ουκρανίας, αδειάζοντας τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου από οπλικά συστήματα. Είναι και ανιστόρητοι. Δεν ξέρουν τι έπαθε η Δύση στην Ουκρανία και στην Κριμαία το 1919 από τους μπολσεβίκους και ποιον στήριξαν οι Λένιν και Τρότσκι στον ελληνοτουρκικό πόλεμο;

Εν πάση περιπτώσει. Οι ακροδεξιοί τρίβουν τα χέρια τους και περιμένουν το χρίσμα – όποιος-α το πάρει, θα κυβερνήσει. Μπορεί να έρθει και με ένα tweet δυσφορίας από τον Έλον Μασκ προς τη κυβέρνηση Μητσοτάκη! Τα Τέμπη έκαναν τη δουλειά τους από κινηματική άποψη. Αλλά –απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω– το χρίσμα ακόμη δεν έχει δοθεί από τη νέα άρχουσα ελίτ της Ουάσινγκτον, δηλαδή από τους ψηφιακούς μεγαλο-καπιταλιστές και τους χρηματιστές της Γουόλ Στριτ. Είναι όλοι σε αναμονή του tweet.

Φαντάζεστε τι έχει να γίνει αν βγει με ένα tweet ο Μασκ λέγοντας «Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ανίκανη να διαχειριστεί και να εκσυγχρονίσει ένα υποτυπώδες και μικρό σιδηροδρομικό δίκτυο. Με ποια λογική αξιώνει να είναι κυβέρνηση μετά τη τραγωδία των Τεμπών;». Αυτό ήταν. Μητσοτάκης τέλος. Ίσως τέλος και η ΝΔ. Έτσι θα γίνει η αρχή μιας νέας μεταπολίτευσης από τα πάνω με νεο-συντηρητικά κι όχι σοσιαλιστικά-κοινωνικά, χαρακτηριστικά. Αλλαγή φρουράς, όπως το 2015. Όπως το 1974.

Ο Τζέφρι Σακς για τη γεωπολιτική της ειρήνης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Η ομιλία του καθηγητή Τζέφρι Σακς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε εκδήλωση με τίτλο «Η γεωπολιτική της ειρήνης», που διοργάνωσε ο πρώην Βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και νυν ευρωβουλευτής του γερμανικού κόμματος BSW, Michael von der Schulenburg, στις 19 Φεβρουαρίου 2025.

Το βίντεο με ολόκληρη την ομιλία:
Μεταγραφή και μετάφραση της ομιλίας του:

Αυτή είναι πράγματι μια περίπλοκη και ταχέως μεταβαλλόμενη εποχή και πολύ επικίνδυνη. Χρειαζόμαστε λοιπόν πραγματικά σαφήνεια σκέψης. Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η συζήτησή μας, γι’ αυτό θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομος και σαφής μπορώ. Παρακολουθώ από πολύ κοντά τα γεγονότα στην Ανατολική Ευρώπη, την πρώην Σοβιετική Ένωση, τη Ρωσία, τα τελευταία 36 χρόνια. Ήμουν σύμβουλος της πολωνικής κυβέρνησης το 1989, του προέδρου Γκορμπατσόφ το 1990 και το 1991, του προέδρου Γέλτσιν το 1991 έως το 1993, του προέδρου Κούτσμα της Ουκρανίας το 1993, 1994.
Βοήθησα στην εισαγωγή του εσθονικού νομίσματος. Βοήθησα αρκετές χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ιδίως τη Σλοβενία. Παρακολούθησα τα γεγονότα από πολύ κοντά επί 36 χρόνια. Μετά το Maidan [σ.τ.μ. ουκρανικές διαδηλώσεις 2013], μου ζητήθηκε από τη νέα κυβέρνηση να έρθω στο Κίεβο και με ξενάγησαν στο Maidan και έμαθα πολλά πράγματα από πρώτο χέρι. Είμαι σε επαφή με τους Ρώσους ηγέτες για περισσότερα από 30 χρόνια.
Γνωρίζω την αμερικανική πολιτική ηγεσία από κοντά. Ο προηγούμενος Υπουργός Οικονομικών ήταν ο καθηγητής μου στα μακροοικονομικά πριν από 51 χρόνια. Ορίστε για να σας δώσω μια ιδέα. Έτσι, ήμασταν πολύ στενοί φίλοι για μισό αιώνα. Γνωρίζω όλους αυτούς τους ανθρώπους.

Ο Τράμπ «δέρνει» δημόσια τον Ζελένσκι μπροστά στις κάμερες

Του Δημήτρη Μπελαντή 

Διαβάζω σε αριστερούς φίλους και φίλες την ενοχληση τους για την σκληρή και άξεστη συμπεριφορά του Τραμπ προς τον Ζελενσκυ.Στην ΕφΣυν διαβάζω ότι ήταν τραγικό που ο Τραμπ ταπείνωσε τον Ζελενσκυ.Προ ημερων,η ΕφΣυν, πάλι,  έγραψε για πισωπλατη μαχαιρια  του Τραμπ στην Ουκρανια.Αλλου διαβάζω ότι η Ουκρανία του Ζελενσκυ είναι οι Θερμοπύλες  των δημοκρατικών  αξιών της Ευρώπης κατά του ρωσικού επεκτατισμού.

Ελεος με την αξιοπρέπεια του παλιάτσου τυραννου !!! .Έχουν οι μαριονέτες των ισχυρών αξιοπρέπεια επειδή οι ισχυροί τους εγκατέλειψαν ; 

Κοιτάξτε φίλοι και φίλες.Οι Ρώσοι Κοζάκοι δεν ενδιαφέρονται να ποτίσουν τα άλογα τους στον Σηκουάνα.Εχει και η Ρωσία πουαμια.Ζειτε σε λάθος αιώνα.Η άποψη ότι η Ρωσία θέλει να καταλάβει εδάφη της "δυτικής Ευρώπης" είναι καθαρή προπαγάνδα των πολεμοκαπηλων. Ουτε θέλει ούτε μπορεί.

Όσον αφορά δε τον Ζελενσκυ,δεν είναι ο άγγελος της δημοκρατίας.Αυτος και ο Ποροσενκο  βγήκαν από ένα πραξικόπημα της Δύσης το 2014, καταπιεσαν με τάγματα εφόδου αριστερούς Ουκρανούς,έκαψαν τους συνδικαλιστές στην Οδησσό,  βομβάρδισαν επί χρόνια το Νυονμπας κλπ.Ηθελαν να βάλουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και τους πυραύλους του ΝΑΤΟ πολύ κοντά στη Μόσχα.Αυτοι προκάλεσαν τον πόλεμο το 2022 ,όχι η Ρωσία.Τωρα που οι ΗΠΑ αποσύρονται από τον πόλεμο,  αυτά τα καθάρματα  του Κιέβου θέλουν να συνεχίσουν τον πόλεμο με την βοήθεια της πρόθυμης  ΕΕ, και του ευρωπαϊκού σκέλους του ΝΑΤΟ,  δηλαδή με χρήματα και νεκρούς των δικων μας κοινωνιών.Για αυτόν τον άνθρωπο λυπάστε γιατί του παραβίασαν το σαβουάρ βιβρ; 

Ο Τζέφρι Σακς για τη γεωπολιτική της ειρήνης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Η ομιλία του καθηγητή Τζέφρι Σακς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε εκδήλωση με τίτλο «Η γεωπολιτική της ειρήνης», που διοργάνωσε ο πρώην Βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και νυν ευρωβουλευτής του γερμανικού κόμματος BSW, Michael von der Schulenburg, στις 19 Φεβρουαρίου 2025.

Το βίντεο με ολόκληρη την ομιλία:

Μεταγραφή και μετάφραση της ομιλίας του:

Αυτή είναι πράγματι μια περίπλοκη και ταχέως μεταβαλλόμενη εποχή και πολύ επικίνδυνη. Χρειαζόμαστε λοιπόν πραγματικά σαφήνεια σκέψης. Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η συζήτησή μας, γι’ αυτό θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομος και σαφής μπορώ. Παρακολουθώ από πολύ κοντά τα γεγονότα στην Ανατολική Ευρώπη, την πρώην Σοβιετική Ένωση, τη Ρωσία, τα τελευταία 36 χρόνια. Ήμουν σύμβουλος της πολωνικής κυβέρνησης το 1989, του προέδρου Γκορμπατσόφ το 1990 και το 1991, του προέδρου Γέλτσιν το 1991 έως το 1993, του προέδρου Κούτσμα της Ουκρανίας το 1993, 1994.
Βοήθησα στην εισαγωγή του εσθονικού νομίσματος. Βοήθησα αρκετές χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ιδίως τη Σλοβενία. Παρακολούθησα τα γεγονότα από πολύ κοντά επί 36 χρόνια. Μετά το Maidan [σ.τ.μ. ουκρανικές διαδηλώσεις 2013], μου ζητήθηκε από τη νέα κυβέρνηση να έρθω στο Κίεβο και με ξενάγησαν στο Maidan και έμαθα πολλά πράγματα από πρώτο χέρι. Είμαι σε επαφή με τους Ρώσους ηγέτες για περισσότερα από 30 χρόνια.

Γνωρίζω την αμερικανική πολιτική ηγεσία από κοντά. Ο προηγούμενος Υπουργός Οικονομικών ήταν ο καθηγητής μου στα μακροοικονομικά πριν από 51 χρόνια. Ορίστε για να σας δώσω μια ιδέα. Έτσι, ήμασταν πολύ στενοί φίλοι για μισό αιώνα. Γνωρίζω όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Θέλω να τα πω αυτά, γιατί αυτό που θέλω να εξηγήσω από τη δική μου οπτική γωνία, δεν είναι από δεύτερο χέρι. Δεν είναι ιδεολογία. Είναι αυτό που είδα με τα μάτια μου και έζησα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Με την κατανόηση των γεγονότων που έχουν συμβεί στην Ευρώπη σε πολλά πλαίσια, και θα συμπεριλάβω όχι μόνο την κρίση στην Ουκρανία, αλλά και τη Σερβία το 1999, τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένου του Ιράκ, της Συρίας, τους πολέμους στην Αφρική, συμπεριλαμβανομένου του Σουδάν, της Σομαλίας, της Λιβύης. Αυτά είναι σε πολύ σημαντικό βαθμό, που θα σας εξέπλητταν, ίσως, και θα καταγγέλλονταν για αυτά που θα πω.

Γιατί εισέβαλε η Ρωσσία στήν Ουκρανία πατέρα;

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη 

Τρία χρόνια πρίν, σαν σήμερα, το χρονικό των γεγονότων, από τα τέλη του 2021 έως τις αρχές του 2022 ξεχνιέται στον καταιγισμό της καλοπληρωμένης προπαγάνδας.

Ας θυμηθούμε γιατί ξεκίνησε η "Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση", κοινώς εισβολή, της Ρωσίας στην Ουκρανία:

- Στις 15 Δεκεμβρίου 2021, η Ρωσία υπέβαλε στις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ για εξέταση ένα σχέδιο συνθήκης για τις εγγυήσεις ασφαλείας και μια συμφωνία για μέτρα για τη διασφάλιση της ασφάλειας της Ρωσίας και των χωρών του ΝΑΤΟ στα πλαίσια των συμφωνιών του Μίνσκ. Οι προτάσεις αυτές απορρίφθηκαν.

παραμονές Χριστουγέννων 2021: ο Πρόεδρος Ζελένσκι ανακοινώνει ότι, παρά τις ενστάσεις και ανησυχίες της Ρωσσίας, και παρά τις συμφωνίες του Μινσκ, θα εντάξει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ.

Ιανουάριος 2022: ο Ζελένσκι προσκαλείται στη σύνοδο του ΝΑΤΟ (!) όπου αναγγέλει τη μελλοντική εγκατάσταση πυραύλων στό έδαφος της Ουκρανίας.

- 24 Ιανουαρίου 2022. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει ένα πακέτο έκτακτης οικονομικής βοήθειας 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ για την Ουκρανία σε σχέση με μια πιθανή σύγκρουση με τη Ρωσία, χωρίς να υπάρχει μέχρι στιγμής τέτοια πρόθεση της Ρωσσιας, οπως θα φανει και στη συνέχεια. (Χρηματοδότηση σχεδιαζόμενου πολέμου; Όχι, αυτό είναι ανοησία...).

Στην - εντελώς - ΛΑΘΟΣ πλευρά της Ιστορίας!

Του Θανάση Κ. 

Η Πολιτική της Δύσης τα τελευταία τρία χρόνια ήδη ανατρέπεται...

Δεν "αναθεωρείται" απλώς. Ανατρέπεται! 

Αποδεικνύεται πλέον ότι ΔΕΝ ήταν ούτε "Δυτική", ούτε καν "Πολιτική"...

Και επιβεβαιώνεται το παλιό εκείνο: "Για χρόνια δεν συνέβαινε τίποτα" και ξαφνικά "μέσα σε μέρες, συμβαίνουν... χρόνια"!

-- Η Ρωσία και οι ΗΠΑ συζητάνε στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, το πώς θα τελειώσει ο Πόλεμος στην Ουκρανία και πώς θα ρυθμιστούν οι μεταξύ τους σχέσεις στην μετά τον Πόλεμο εποχή...

-- Η Ευρώπη, η οποία συμμετείχε στην στήριξη της Ουκρανίας από την πρώτη στιγμή αυτού του Πολέμου, ΔΕΝ συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις για τη λήξη του. 

-- Η ίδια η Ουκρανία, επίσης ΔΕΝ συμμετέχει, στις διαπραγματεύσεις που αφορούν πρωτίστως την ύπαρξή της. 

-- Ο Ζελένσκι απο-νομομιμοποιείται πια ως ο ηγέτης που θα υπογράψει την συνθηκολόγηση της Ουκρανίας! Τον είχε ήδη απο-νομιμοποιήσει η Μόσχα - από τη στιγμή που έληξε η Προεδρική θητεία του - τώρα τον απονομιμοποιεί και η ίδια η Ουάσιγκτον! 

Πολύ πιο χοντρά: Ο Πρόεδρος Τράμπ τον αποκάλεσε "δικτάτορα", προσθέτοντας ότι ελάχιστοι Ουκρανοί τον στηρίζουν πια...

 

*  Το πώς ακριβώς θα τελειώσει ο Πόλεμος στην Ουκρανία ακόμα δεν είναι σαφές. 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η εκδίκηση της ιστορίας

17/02/2025

EPA/Sean Gallup / POOL

ΤΡΑΥΛΟΣ-TΖΑΝΕΤΑΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Οι καταιγιστικές εξελίξεις που τέθηκαν σε κίνηση μετά την εγκατάσταση του Τραμπ στον Λευκό Οίκο προκαλούν τεκτονικές αναταράξεις στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Ήδη από την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, άρχισε να κλονίζεται η κυρίαρχη θέση του αμερικανοκρατούμενου-δημοκρατικού καπιταλισμού και να αναδύεται ένα πολυπολικό μοντέλο οργάνωσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων.

Η έκρηξη του ρωσοουκρανικού πολέμου απετέλεσε την εμπόλεμη έκφραση του ενεργειακού ανταγωνισμού μεταξύ “συλλογικής Δύσης” και Ρωσίας με άμεσο στόχο τον ενεργειακό πλούτο του Ντονμπάς, αλλά και το βλέμμα των θερμοκέφαλων στραμμένο στον τεράστιο πλούτο της Σιβηρίας. Το “ανατρεπτικό πρόγραμμα Τραμπ” οδηγεί τον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό σε αχαρτογράφητα νερά, ιδίως στο κρίσιμο γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό επίπεδο, πολλώ μάλλον όταν, ενώ ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος φαίνεται να πνέει τα λοίσθια, το μεσανατολικό μέτωπο εμφανίζει μεγάλη αστάθεια, χωρίς να αποκλείεται μια νέα ανάφλεξη στο Ιράν μέσω στόχευσης από το Ισραήλ.

Ωστόσο, το νέο χαρακτηριστικό του ανα-συσχετισμού των ανταγωνιστικών ενδοκαπιταλιστικών δυνάμεων είναι η πρωτόγνωρη “εμφύλια διαμάχη” στο στρατόπεδο του δημοκρατικού καπιταλισμού μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ. Τούτο δε καθώς, η ΕΕ προσκολλημένη άβουλα και άκριτα στο – κυριαρχούμενο από την πολιτική του, εκφραζόμενου από τους δημοκρατικούς, βαθέως αμερικανικού κράτους, τόσο σε οικονομικο-πολιτικό και γεωπολιτικό, όσο και σε πολιτικοϊδεολογικό επίπεδο – βρίσκεται ξαφνικά να μετεωρίζεται σε ιστορικό κενό.

Άρχισε η κατεδάφιση του αφηγήματος για τον Ζελένσκι από αμερικανικά ΜΜΕ

EPA/RYAN CARTER HANDOUT HANDOUT EDITORIAL USE ONLY/NO SALE

ΧΡΙΣΤΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Όταν το αφήγημα συγκρούεται με την αμείλικτη πραγματικότητα, αρχίζει η αποκαθήλωση των “συμβόλων” του. Μέχρι πρόσφατα, τα δυτικά ΜΜΕ μιλούσαν με απεριόριστο θαυμασμό για τον Βολοντιμίρ Ζελένσκι: “Τσώρτσιλ”, “ήρωας”, “εθνάρχης”, “λαοπρόβλητος”. Σήμερα, τα ίδια άρχισαν να μιλούν γι’ αυτόν και το αφήγημα του με περιφρόνηση.

Όπως γράφει ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζον Μακλίον στον The Hill: «Τι γίνεται αν αυτό το αφήγημα είναι εντελώς ψευδές; Αν ο Ζελένσκι, αντί να είναι ο ήρωας αυτού του αφηγήματος, είναι στην πραγματικότητα ο άνθρωπος που δεν επιτρέπει να τελειώσει ο πόλεμος – όχι για το καλό του λαού του, αλλά επειδή η ειρήνη θα σήμαινε τη δική του πτώση από την εξουσία;». Με λίγα λόγια, ο Ζελένσκι κατηγορείται σαν στυγνά πολεμοχαρής, που θεωρεί ότι η δύναμή του εξαρτάται μόνο από τον πόλεμο. Ο Μακλίον παρατηρεί: «Καθώς οι προοπτικές της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης χειροτερεύουν, οι στρατιώτες λιποτακτούν και η αναγκαστική επιστράτευση οδηγεί σε κάτι που μοιάζει με απαγωγή, ο Ζελένσκι επέκτεινε για άλλη μια φορά τον στρατιωτικό νόμο. Όχι εκλογές. Όχι ειρηνευτικές συνομιλίες. Γιατί αν τελειώσει ο πόλεμος, τελειώνει και η προεδρία του…»

Και να σκεφτεί κανείς ότι, μέχρι πρόσφατα, για τα συστημικά ΜΜΕ τα πράγματα ήταν τόσο απλά όσο και στα παραμύθια με τα όμορφα βασιλόπουλα και τους κακούς δράκους: Ο Πούτιν ήταν ο “δράκος” και ο Ζελένσκι ήταν το “βασιλόπουλο”! Οτιδήποτε ξέφευγε έστω και ελάχιστα από αυτό το δυαδικό σενάριο για τα συστημικά ΜΜΕ ήταν “φιλορωσική προπαγάνδα”. Ωστόσο, όπως τονίζει ο Αμερικανός αρθρογράφος: «Ο Ζελένσκι δεν είναι κάποιος πολεμιστής-άγιος που υπερασπίζεται τη δημοκρατία. Στην πραγματικότητα, η Ουκρανία δεν μοιάζει καθόλου με δημοκρατία. Ο Ζελένσκι έχει απαγορεύσει πολλά κόμματα της αντιπολίτευσης και ορισμένα ΜΜΕ και ανέβαλε τις εκλογές. Οι πολίτες ζουν κάτω από επ’ αόριστον στρατιωτικό νόμο. Ο Ζελένσκι έχει καταφύγει στο κυνήγι ανδρών στους δρόμους. Ουκρανοί νέοι σέρνονται από καφετέριες και ρίχνονται σε φορτηγά σαν εγκληματίες. Αυτή είναι η συμπεριφορά ενός απελπισμένου καθεστώτος που προσπαθεί να συγκρατηθεί με τη βία».

Η συνέχεια της ανάρτησης ΕΔΩ 

ΠΗΓΗ:https://slpress.gr/diethni/arxise-i-katedafisi-tou-afigimatos-gia-ton-zelenski-apo-amerikanika-mme/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Οι Ευρωπαίοι υπηρέτες των ΗΠΑ, σήκωσαν μπαϊράκι κατά των ΗΠΑ!

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη 

Επειδή η υποκρισία και η βρωμιά έχει φτάσει στο απροχώρητο, ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.

Πρώτον, οι Ευρωπαίοι ηγέτες που μαζεύτηκαν προχτές και χειροκροτούσαν τον Ζελένσκι, όπως οι Αμερικανοι γερουσιαστές τον Νετανιάου, ενώ έβγαζαν άναρθρες κραυγές κατά του Τράμπ και της αμερικανικής πολιτικής, θα έπρεπε να κρύβονται από ντροπή και φόβο μη και τους πάρουν με τις πέτρες οι Ευρωπαίοι πολίτες, που έχουν ακόμα λίγο κουκούτσι μυαλό, γιατί αυτοί οι ηγέτες είναι οι ίδιοι που πληρώνονταν εδώ και χρόνια από τα αμερικανικά ταμεία για να εφαρμόσουν την αμερικάνικη αντιρωσσική πολιτική, με αποτέλεσμα:

1. Να επεκτείνεται το ΝΑΤΟ πρός τα σύνορα της Ρωσσίας υπό τις διαμαρτυρίες και τα διαβήματα και τις προειδοποιήσεις της Μόσχας, για παραβίαση των συμφωνιών και με τον Γκορμπατσώφ και με τον Πούτιν στο Μινσκ. Μέχρι τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις για μη εγκατάσταση πυραύλων στην Ουκρανία πολύ πριν την τελική εισβολή.

2. Η αντιμετώπιση και από τις ΗΠΑ και από τους Ευρωπαίους ηγέτες διαδόχους της Μέρκελ (η οποία δεν παρέβη τις συμφωνίες) και από τους χρηματοδοτούμενους εγκάθετους της Ανατολικής Ευρώπης, υπό τις αντιρρήσεις μόνο του Μακρόν και του Όρμπαν, ήταν περιφρονητική και σαρκαστική, στίς προειδοποιήσεις της Μόσχας, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ και οι συμμετέχοντας στήν πολεμική μηχανή Βρετανοί, ήξεραν, ότι η Ρωσσία ήταν σε κακή στρατιωτική και οικονομική κατάσταση.

Ένα τηλεφώνημα… και η μεγάλη ντροπή Ευρώπης και δορυφόρων-νενέκων

editotial

Μια πρώτη επίσημη τηλεφωνική επαφή, διάρκειας 90 λεπτών, των προέδρων ΗΠΑ και Ρωσίας, και η με τυμπανοκρουσίες παρουσίασή της από πλευράς Τραμπ, ανοίγει ένα νέο γεωπολιτικό σκηνικό – που θα φανεί σύντομα πόσες αλλαγές θα επιφέρει. 

Υπάρχουν όμως ορισμένα πρώτα ηχηρά συμπεράσματα:

• Καταρρέει εντελώς η αντιρωσική υστερία που είχε καλλιεργηθεί από το 2022. Ο Πούτιν, μέχρι χθες εγκληματίας πολέμου κατά τη συλλογική Δύση, εγκωμιάζεται από το νέο αφεντικό των ΗΠΑ. Οι δυο τους ανταλλάσσουν προσκλήσεις επισκέψεων, και πλέον λέγεται επίσημα ότι «ήταν ένας πόλεμος που δεν έπρεπε να γίνει».

• Αναγνωρίζονται σε μεγάλο βαθμό θέσεις της Ρωσίας: Η Ουκρανία δεν μπαίνει στο ΝΑΤΟ. Δεν συζητιέται η επαναφορά των συνόρων του 2014. Οι όποιες «ειρηνευτικές» ευρωπαϊκές δυνάμεις δεν θα καλύπτονται από το άρθρο 5 περί εμπλοκής του ΝΑΤΟ. Καταργείται ο Ζελένσκι, δεν μετέχει σε διαπραγματεύσεις.

• Πρακτικά αυτά μοιάζουν με νίκη της Ρωσίας. Αποτελούν μέρος μιας στρατηγικής αναδίπλωσης των ΗΠΑ (που θα παρουσιαστεί σαν «δώρο» στην ειρήνη και την ανθρωπότητα) και ένα θεαματικό άδειασμα της προηγούμενης διοίκησης (Δημοκρατικοί-Μπάιντεν), της Κομισιόν και «μεγάλων» ευρωπαϊκών δυνάμεων.

• Ο σχεδιασμός της Κομισιόν έχει τιναχθεί στον αέρα, αφού πρώτα η Ευρώπη, ως «αποικία» των ΗΠΑ, ακολούθησε τις προσταγές του πολέμου ενάντια στη Ρωσία. Πυροβολώντας τα ίδια της τα πόδια, σύρθηκε σε έναν πόλεμο επί ευρωπαϊκού εδάφους, έγινε τελάλης του ολέθρου και της στρατιωτικής οικονομίας, στήριξε τη γενοκτονία και εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος και το Ουκρανικό: Μια προσωπική μαρτυρία

Kosmodromio

«Η ενέργεια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αναστασίου δείχνει, νομίζω, την αυθεντική του μέριμνα για μια Οικουμενική και όχι εθνοκεντρική Ορθοδοξία».

Του Βασίλειου Σαρόγλου*, 

Μετά την κοίμηση του φωτισμένου αυτού ιεράρχη της Ορθοδοξίας ας μου επιτραπεί να κάνω μια κατάθεση προσωπικής μαρτυρίας σχετικά με τη στάση του στο λεγόμενο Ουκρανικό ζήτημα.

Το Δεκέμβριο του 2018, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αναγνώρισε κάτω από τις γνωστές συνθήκες την αυτοκεφαλία και την εκκλησιαστική κανονικότητα σε ένα τμήμα Ουκρανών Ορθοδόξων (υπό το Μητροπολίτη Επιφάνιο) απομονώνοντας έτσι, εν τοις πράγμασι, το άλλο, ιστορικό, τμήμα των Ουκρανών Ορθοδόξων (υπό το Μητροπολίτη Ονούφριο) που μέχρι τότε εθεωρείτο από όλους, του Οικ. Πατριαρχείου συμπεριλαμβανομένου, η μόνη κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Στους επόμενους μήνες, καμία άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είχε ακολουθήσει το Πατρ. Κωνσταντινουπόλεως στην απόφασή του αυτή. (Να υπενθυμίσουμε ότι το ζήτημα του ποιος και με ποιες προϋποθέσεις δίνει αυτοκεφαλία ήταν και είναι ακόμη θέμα επισήμως ανοιχτό προς συζήτηση στην ατζέντα της λεγόμενης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου όλων των Ορθοδόξων, άρα το Πατρ. Κων/πόλεως ενήργησε αψυχολόγητα και μονομερώς).

Ωστόσο εννέα μήνες μετά υπήρχαν ενδείξεις ότι επίκειται η αλλαγή της στάσης ουδετερότητας της Εκκλησίας της Ελλάδος ώστε να ακολουθήσει αυτή η Εκκλησία το Πατρ. Κων/πόλεως στην αναγνώριση της υπό τον Επιφάνιο Ουκρανικής Εκκλησίας και στη de facto πλέον περιθωριοποίηση αν όχι και στιγματισμό της φερόμενης ως «ρωσόφιλης» υπό τον Ονούφριο Εκκλησίας.

Ο Μακαριστός Αναστάσιος και η “Αυτοκεφαλία” της Ουκρανίας

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/STRΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Η πάνδημη θλίψη για την Εν Κυρίω Κοίμηση του Μακαριστού Αναστάσιου συνοδεύτηκε με καθολική εξύμνηση και σεβασμό αυτού του θεόσταλτου Προσώπου. Ακόμα και από εκείνους που πριν μερικά χρόνια του επιτίθονταν με αήθη τρόπο για τις θέσεις του στο Ουκρανικό “Αυτοκέφαλο”, το οποίο, ως γνωστόν, ήταν μια από τις πολλές αιτίες του πολέμου στην Ουκρανία.

Για τον θεολόγο και καθηγητή Αναστάσιο, που πίστευε ότι «η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι μια συνομοσπονδία τοπικών Εκκλησιών, αλλά μια ενωμένη Εκκλησία», με την επιβληθείσα σχισματική “Αυτοκεφαλία” στην Ουκρανία παραβιάζονταν συνειδητά τρεις θεμελιώδεις αρχές της Ορθοδόξου Εκκλησίας: Η Αποστολική Διαδοχή, η Θεία Ευχαριστία και η συναλληλία. Αυτή η θεολογική θέση του όμως ήταν αρκετή για να καταχωρηθεί από διάφορους ανόητους και άσχετους στο “κλαμπ” των “Ρωσόφιλων” και των “Πουτινιστών”.

Βιώνοντας ο ίδιος ως «προσωπική τραγωδία», όπως έλεγε, αυτήν την ενδοεκκλησιαστική “σύγκρουση”, ζήτησε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως να συγκαλέσει άμεσα μια Πανορθόδοξη Σύνοδο για την αντιμετώπιση της εκκλησιαστικής ουκρανικής κρίσης. Εις μάτην. Τα εξωεκκλησιαστικά συμφέροντα και οι γεωπολιτικές βλέψεις κυριάρχησαν επί της σύνεσης και της εκκλησιαστικής τάξης, προκαλώντας μεγάλη απογοήτευση μέχρι τέλους στον Μεγάλο Ιεράρχη.

Ἔβγαλε φήμη ἡ Ἱστορία ὅτι «ξοφλήσαμε»…

Εφημ. ΕΣΤΙΑ 24.01.25

Στό μπλόκ τῶν ἡττημένων ἡ πατρίδα μας, στήν λάθος πλευρά! – Ἕτοιμος νά ἀποδεχθεῖ τήν πρόταση Τράμπ γιά παραχώρηση τοῦ 20% τῶν ἐδαφῶν τῆς Οὐκρανίας ὁ ἡγέτης τοῦ Κιέβου – Οὐδέν ἀντάλλαγμα γιά τήν Ἑλλάδα

O τερματισμός τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία ἐντός ἑνός 24ώρου, ὅπως προεκλογικά εἶχε πεῖ ὁ Πρόεδρος Τράμπ, εἶναι κάτι ἀνέφικτο. Ὅμως ὅλα δείχνουν ὅτι θά ἐπιτευχθεῖ ἐντός ὀλίγου χρόνου, καθώς τό σχέδιο ὑπάρχει στήν Οὐάσιγκτων, ἐνῶ στήν Μόσχα ἤδη ὁμιλοῦν γιά παράθυρο εὐκαιρίας προκειμένου νά ἀρχίσουν διαπραγματεύσεις. Ὅσο γιά τόν Βολοντύμυρ Ζελένσκυ, ἀφοῦ κατέπεσε ὁ παράλογος ἐνθουσιασμός τόν ὁποῖο τοῦ καλλιέργησαν, ὅταν πρό τριετίας ἄρχιζε ὁ πόλεμος, οἱ ὑστερόβουλοι σύμμαχοι τοῦ ΝΑΤΟ, φαίνεται πλέον συμβιβασμένος μέ τήν ἰδέα νά συνθηκολογήσει.

Ἡ ἐξέλιξις αὐτή ἀφήνει ἐκτεθειμένη τήν ἑλληνική Κυβέρνηση, πού συντάχθηκε ἀνεπιφυλάκτως μέ τήν Οὐκρανία. Ἀφήνει ἐκτεθειμένο τόν Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ὁ ὁποῖος ἔσπευσε νά συνταχθεῖ μέ αὐτό τό ὁποῖο ὀνόμασε «σωστή πλευρά τῆς Ἱστορίας» καί νά παράσχει πλήρη στήριξη στόν Πρόεδρο τῆς Οὐκρανίας, χωρίς μάλιστα νά ἐξασφαλίσει τό παραμικρό ἀντάλλαγμα ὑπέρ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων. Καί τώρα εἶναι ὑποχρεωμένος νά ἀλλάξει καί ἐδῶ πορεία, ὅπως ἔπραξε καί ἀναγνωρίζοντας τήν βιολογική πραγματικότητα τῶν δύο μόνον φύλων στήν βάση πού τήν ἔθεσε ὁ Ἀμερικανός Πρόεδρος.

ΟΗΕ: Η Ελλάδα στην ομάδα των φίλων του «πολέμου δίχως τέλος»

Από Σπύρος Παναγιώτου

Ηεκλογή της Ελλάδας της κυβέρνησης Μητσοτάκη ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είχε ένα τίμημα. Την άνευ όρων αποδοχή των σχεδιασμών των πιο φιλοπόλεμων χωρών της Δυτικής συμμαχίας και την πειθήνια υπακοή στους διπλωματικούς χειρισμούς που επιλέγονται στα πιο κρίσιμα διεθνή θέματα.

Έτσι στα τέλη Δεκέμβρη του 2024, λίγους μήνες μετά την ανάδειξή της στο Σ.Α. (Ιούνιος 2024), η χώρα απείχε από την ψηφοφορία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ σχετικά με την έκφραση γνώμης του Διεθνούς Δικαστηρίου όσον αφορά τις υποχρεώσεις σε ανθρωπιστικό επίπεδο του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων. Το ψήφισμα αυτό κατατέθηκε από 23 χώρες του ΟΗΕ (Αίγυπτος, Αλγερία, Βολιβία, Βραζιλία, Γουιάνα, Ινδονησία, Ιορδανία, Ιρλανδία, Ισπανία, Κατάρ, Κολομβία, Κουβέιτ, Λιβύη, Μαλαισία, Μπελίζ, Ναμίμπια, Νορβηγία, Νότια Αφρική, Σαουδική Αραβία, Σλοβενία, Υεμένη, Χιλή, συν την Παλαιστίνη) και αποσκοπούσε στην αντιμετώπιση της σύγκρουσης Ισραήλ-Παλαιστίνης μέσω της συμμόρφωσης με το διεθνές δίκαιο, διασφαλίζοντας δικαιοσύνη και λογοδοσία, και υποστηρίζοντας το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση. Τονιζόταν η επείγουσα ανάγκη για τον τερματισμό της κατοχής και την επίτευξη μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης στην περιοχή. Η Γ.Σ. του ΟΗΕ ενέκρινε το ψήφισμα, καθώς υπερψηφίστηκε από 137 κράτη (μεταξύ αυτών και η Κύπρος), ενώ 22 κράτη απείχαν και μόλις 12 καταψήφισαν.

Η ελληνική αντιπροσωπεία «δικαιολόγησε» προσχηματικά τη στάση αποχής δηλώνοντας ότι «η χώρα μας, αν και συμμερίζεται τις ανησυχίες που διατυπώθηκαν στο σχέδιο ψηφίσματος, απείχε διότι πιστεύει ότι πρέπει να δοθεί χρόνος για αντίδραση στα δύο τελευταία ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, που αφορούν το έργο της UNRWA και την απαίτηση εκεχειρίας, τα οποία υπερψήφισε η Ελλάδα».

Για πάντα στο πλευρό της Ουκρανίας

3+1 δρόμοι για τον Τραμπ στο Ουκρανικό20/01/2025

EPA/JUSTIN LANE

ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Μετά την εκλογή Τραμπ, η κυβέρνηση Μπάιντεν έκανε ό,τι μπόρεσε για να ναρκοθετήσει την πρόθεση του νέου προέδρου να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, έστω κι αν ισχυρίζεται ότι του δίνει διαπραγματευτικά όπλα. Κατά γενική ομολογία αυτός ο πόλεμος είναι η μεγάλη δοκιμασία του Τραμπ. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση Μπάιντεν κληροδοτεί στο νέο πρόεδρο την “ουκρανική βόμβα” με σκοπό να εκραγεί στα χέρια του.

Παρά τις επιθέσεις με ATACMS εντός της Ρωσίας, ο Πούτιν απέφυγε στο μεσοδιάστημα να απαντήσει με κλιμάκωση, προφανώς για να αφήσει χώρο στη διπλωματία τώρα που ο Τραμπ αναλαμβάνει καθήκοντα.

 Πώς σκοπεύει ο νέος Αμερικανός πρόεδρος να σταματήσει τον πόλεμο; 

Σύμφωνα με όσα έχουν δει τη δημοσιότητα, πρόθεσή του είναι να εκβιάσει τον Ζελένσκι πως εάν δεν δεχθεί να διαπραγματευτεί θα του κόψει κάθε βοήθεια. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε άμεση κατάρρευση της ουκρανικής άμυνας, η οποία είναι ήδη ετοιμόρροπη. Το Κίεβο τον τελευταίο καιρό δηλώνει διατεθειμένο να διαπραγματευτεί, αλλά θέτει μη ρεαλιστικούς στόχους.

Από την πλευρά του, το Κρεμλίνο εμφανιζόταν εξαρχής έτοιμο να διαπραγματευτεί, αλλά με βάση τους ρωσικούς όρους, που αντανακλούν και την κατάσταση στο μέτωπο, δηλαδή:


- Δυτικές δεσμεύσεις και συνταγματική διάταξη ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.

- Δεσμεύσεις ότι στο Κίεβο δεν θα υπάρχει εχθρική προς τη Ρωσία κυβέρνηση.

- Συνταγματική προστασία της ρωσικής γλώσσας και του πολιτισμού.

- Διεθνή αναγνώριση ότι τα ουκρανική εδάφη που έχουν προσαρτηθεί στη Ρωσία (Κριμαία, Ντονιέτσκ, Λουχάνσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα) θα παραμείνουν σ’ αυτήν. 

Πιθανότατα, η Μόσχα δεν θα επιμείνει να της παραχωρηθούν και εδάφη των ανωτέρω περιφερειών που σήμερα δεν ελέγχει, ενώ ίσως αποσυρθεί από κάποια εδάφη που κατέχει σε άλλες περιφέρειες της Ουκρανίας.

Αυτό σημαίνει ότι μεταξύ Μόσχας και Κιέβου υπάρχει –τουλάχιστον προς το παρόν– αγεφύρωτο χάσμα. Σε αντίθεση με το Κρεμλίνο, όμως, η Δύση είναι υποχρεωμένη να διαχειριστεί τη δυσμενή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για το Κίεβο στο πεδίο του πολέμου. Προς το παρόν ο Ζελένσκι αρνείται να παραδώσει και ντε γιούρε ουκρανικό έδαφος στη Ρωσία, αλλά αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Τραμπ. Το πρόβλημα είναι ότι οι ρωσικοί όροι είναι πολύ μακριά από ό,τι οι ΗΠΑ φαίνονται διατεθειμένες να αποδεχθούν.

Η συνέχεια της ανάρτησης ΕΔΩ...

Ουκρανία: Τιμούν τον εισβολέα που πυροβολούσε πιστούς μέσα στην εκκλησία του Τσερκάσι

Ο Ντέιβιντ Πσενίτσνι , ένας από τους επικεφαλής των ενόπλων που τον περασμένο Οκτώβριο κατέλαβαν τον καθεδρικό Ναό του Αγίου Μιχαήλ της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Τσερκάσι είναι μεταξύ των νέων μελών που συμμετέχουν στο Συμβούλιο Καταπολέμησης της Διαφθοράς που υπάγεται στο Υπουργείο Άμυνας της Ουκρανίας.

Όλη η ανάρτηση 

 και το video ΕΔΩ ή με ΚΛΙΚ στην φωτογραφία...

Ουκρανία: η χώρα με πληθυσμό που σφαγιάστηκε για τα σιωνιστικά/αγγλοσαξονικά συμφέροντα.

Της Μαρίας Νικολακάκη 

Είναι εντυπωσιακό να δούμε πώς η Ουκρανία σε λίγο περισσότερο από 30 χρόνια έχει χάσει περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού της, όταν υποσχέθηκε ένα λαμπρό μέλλον. Το 1992, όταν απέκτησε την ανεξαρτησία της, η χώρα μαστιζόταν από τα προβλήματα της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, αλλά έφυγε με πολύ καλύτερα περιουσιακά στοιχεία από πολλές από τις πρώην δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης. 

Η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη από την έκτασή της, με πληθυσμό 52 εκατομμυρίων κατοίκων, ένα θαλάσσιο μέτωπο που της προσφέρει εύκολη πρόσβαση στην ευημερία, σημαντικά περιουσιακά στοιχεία με τη βιομηχανική κληρονομιά που άφησε η ΕΣΣΔ, σημαντικούς πόρους εξόρυξης και μεταξύ των πλουσιότερων σιτηρών στον κόσμο, η χώρα θα μπορούσε να ελπίζει για ένα λαμπρό μέλλον.

Η Ουκρανία θα μπορούσε επίσης να βασιστεί σε έναν από τους πιο εγγράμματους πληθυσμούς στον κόσμο, σε τεχνικά κοσμήματα, με μερικά από τα βιομηχανικά συγκροτήματα, για παράδειγμα στη μεταλλουργία, μοναδικά στον κόσμο. Ήταν επίσης ο κληρονόμος ενός υπερσύγχρονου στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος, θα μπορούσε να καυχηθεί ότι έχει μια αεροναυτική παραγωγή και μια πολλά υποσχόμενη βιομηχανία γεωργικών τροφίμων.

 Με μια πρόσοψη στις ζεστές θάλασσες, θα μπορούσε να παίξει σημαντικά χαρτιά για να είναι ένα ρελέ σημασίας μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής. Διαθέτοντας τόσο μια δυτική πρόσοψη, αλλά και μια πολύ πλούσια κοινή ιστορία με τη Ρωσία. Θα μπορούσε να ήταν από τότε, μια ζώνη μετάδοσης, ένα αναπόφευκτο σταυροδρόμι. 

Σημαντική στρατιωτική δύναμη, έχοντας κληρονομήσει μέρος του σοβιετικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, ξεκίνησε την ύπαρξή του με σημαντικές στρατιωτικές υποδομές και πολλούς ταλαντούχους μηχανικούς, σε διάφορους κλάδους, συμπεριλαμβανομένου του διαστήματος. Αυτή ήταν η Ουκρανία.

Μετά από σχεδόν 33 χρόνια ύπαρξης, όλο αυτό το λαμπρό μέλλον έχει καταρρεύσει, για να δώσει τη θέση του σε έναν απειλητικό πίνακα. Έχοντας αποκοπεί από διεφθαρμένους ολιγάρχες, οργανώσεις μαφίας και τους αιματηρούς χειρισμούς της Δύσης, υπήρχε ήδη λίγο αριστερά από την Ουκρανία την εποχή των δύο Μαϊντάν (2004-2014). Έχοντας γίνει η 2η φτωχότερη χώρα στην Ευρώπη, παρά τα πλούτη που θα έκαναν πολλούς γείτονες να ονειρεύονται (ακριβώς ...), ήταν ήδη μόνο μια σκιά του εαυτού της. Σκλερωμένη από ληστείες και μια πανταχού παρούσα μαφία, η οποία έχει επίσης γίνει μια πλατφόρμα για κάθε διακίνηση, όπλα, όργανα, παιδιά ή σκλάβους (συμπεριλαμβανομένων των σεξουαλικών), είχε τώρα μόνο 45 εκατομμύρια κατοίκους το 2014.