Ιστορικοί Αναθεωρητισμοί. Οι σταθμοί και το νόημα της κυπριακής Ιστορίας

Από την επανάσταση του 1955 στην κατάλυση του κυπριακού κράτους με «ειρηνικά» μέσα.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

8 Δεκεμβρίου 2025

Τις τελευταίες δεκαετίες και ιδίως μετά το 1996, έχουν αναπτυχθεί στην Ελλάδα διάφορα ρεύματα «ιστορικού αναθεωρητισμού» της «αριστεράς» και του σημιτικού «εκσυγχρονισμού», στα οποία προστέθηκαν, ιδίως μετά το 2015, και διάφορα ρεύματα αναθεωρητισμού της δεξιάς και την άκρας δεξιάς, που, στο σύνολό τους, θέλουν με διάφορους τρόπους και από διαφορετικούς δρόμους, να διαστρεβλώσουν και να αντιστρέψουν ακόμα το νόημα της ελληνικής ιστορίας, ξεκινώντας τουλάχιστο από την Επανάσταση του 1821. O σκοπός του ιστορικού αυτού αναθεωρητισμού είναι να καταστήσει το νόημα της ελληνικής ιστορίας συμβατό με την παρακμή και κατάρρευση του ελλαδικού και κυπριακού κράτους και την αποικιοποίηση σε βάθος, την απορρόφηση Ελλάδας και Κύπρου, όχι από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως στο παρελθόν, αλλά από τον ολοκληρωτισμό της ανερχόμενης «Αυτοκρατορίας του Χρήματος», μια πορεία που, τυχόν ολοκληρούμενη, μας οδηγεί και σε μια «Ελλάδα χωρίς Έλληνες» (Μίκης Θεοδωράκης) και σε μια «Κύπρο χωρίς Έλληνες».

Οι αναθεωρητισμοί αυτοί είναι η αντανάκλαση, στον χώρο των ιδεών και της ιστοριογραφίας, της ελληνικής παρακμής και με τη σειρά τους την προετοιμάζουν και τη διευκολύνουν.

Παρά τον φαινομενικά αντίθετο χαρακτήρα τους και τα «αριστερά» και τα δεξιά ρεύματα ιστορικού αναθεωρητισμού συγκλίνουν σε μια βασική παραδοχή: 

• την πολύ μεγάλη υποτίμηση της δυνατότητας του ελληνικού λαού να διαθέτει αυτόνομο, κάπως ανεξάρτητο και δημοκρατικό κράτος, 

• την υποτίμηση των ηγετικών μορφών του ελληνικού αγώνα για ανεξαρτησία (από τον Κολοκοτρώνη έως τον Μακάριο) και των τεράστιων λαϊκών κινημάτων που σφράγισαν την ιστορία μας, από το ΕΑΜ στην ΕΟΚΑ, 

• με ταυτόχρονο εξωραϊσμό των φορέων της ξένης εξάρτησης αντίστοιχα, από τον Μαυροκορδάτο μέχρι τη Χούντα και την ΕΟΚΑ Β’, τον Κληρίδη και τις δυνάμεις που υπέγραψαν τα αποικιακά Μνημόνια της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ασάνζ: “Καπιταλισμός της παρακολούθησης” ή ψηφιακός ολοκληρωτισμός - Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Αναδημοσίευση παλιότερου άρθρου για τον Θαυμαστό Νέο Ψηφιακό μας Κόσμο 

 Πρώτη δημοσίευση 13.04.2019

Τον περασμένο Οκτώβριο είχα γράψει άρθρο για τον Ασάνζ, το οποίο δυστυχώς έγινε σήμερα πιο επίκαιρο από τότε. Η ελευθερία και η ζωή του Ασάνζ είναι ασφαλώς σε μεγάλο κίνδυνο. Μόνο μια πολύ μεγάλη, παγκόσμια κινητοποίηση θα μπορέσει να τον σώσει. Είναι φανερό ότι οι δυνάμεις του ανερχόμενου ολοκληρωτισμού θα επιχειρήσουν, πλήττοντας τον, να τρομοκρατήσουν οποιονδήποτε θελήσει στο μέλλον να αμφισβητήσει το μονοπώλιο της εξαπάτησης που θέλουν να εγκαταστήσουν στο παγκόσμιο πεδίο της πληροφόρησης. Τα παραθέτω:

Οι άνθρωποι που γεννιούνται τώρα είναι η τελευταία γενιά ελεύθερων ανθρώπων στον πλανήτη. Μόνο τεχνικά πολύ ικανοί άνθρωποι θα μπορούν να επιλέγουν μόνοι τους τον δρόμο τους στο μέλλον. Αυτή την απαισιόδοξη εκτίμηση κάνει ο Αυστραλός Τζούλιαν Ασάνζ, ένας από τους ανθρώπους που σφράγισαν, ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, τα ψηφιακά πράγματα της εποχής μας, με το Wikileaks.

Περιέχεται σε μια μεγάλη, εκ βαθέων συνέντευξη, στην οποία θέτει πολλά ζητήματα που αφορούν το μέλλον της ανθρωπότητας. Κατά την άποψη του ιδρυτή των Wikileaks αυτό που απειλεί τον Άνθρωπο είναι η ταχύτητα της διαδικασίας της πληροφορίας, που έχει πολλαπλασιαστεί εκθετικά την τελευταία επταετία, οδηγώντας κατ’ ανάγκην στην όλο και μεγαλύτερη ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης. Αλγορίθμων, δηλαδή, που εν τέλει θα αποφασίζουν στη θέση των ανθρώπων.

Από αυτό που ορισμένοι ακαδημαϊκοί ήδη ονομάζουν «καπιταλισμό της παρακολούθησης» (Surveillance Capitalism) και όπου οργανισμοί, όπως η αμερικανική NSA, επιδίδονται ήδη σε μαζική παρακολούθηση του παγκόσμιου πληθυσμού, πάμε ήδη στην επικράτηση της τεχνητής νοημοσύνης. Είναι το τέλος του Ανθρώπου πιστεύει ο Ασάνζ, ένα είδος σχεδόν ολοκληρωτισμού, διαφορετικού όμως στη μορφή από αυτόν που περιγράφουν οι διάφορες δυστοπίες.

Η κρυπτογράφηση θεμέλιο της ελευθερίας

Ο Ασάνζ συζητά, επίσης, στην ίδια συνέντευξη, για την αρχή της αιτιότητας στο ψηφιακό σύμπαν, για τις δυνατότητες μικρών σχετικά εφαρμογών να προκαλέσουν μεγάλα πληροφοριακά αποτελέσματα. Επίσης, για την πολιτιστική δυναμική του Διαδικτύου, εξηγώντας ότι τώρα, οι «μεγάλοι παίκτες» έχουν επικρατήσει στο Διαδίκτυο. Η κρυπτογράφηση είναι το θεμέλιο της ελευθερίας, υποστηρίζει ο ιδρυτής των Wikileaks, που έχει και ο ίδιος εκπαιδευτεί ως μηχανικός κρυπτογράφησης.

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος: Κάνουν το μνημόσυνο της χώρας. Δεν είναι ελληνική κυβέρνηση αυτό που έχουμε…..

Η Ουκρανία εξακολουθεί να φλέγεται και η συνέχιση του πολέμου Δύσης- Ρωσίας, απειλεί καθημερινά όλον τον πλανήτη…

Στη Γάζα οι ισραηλινοί εκτελούν κάθε μέρα Παλαιστίνιους την ώρα που περιμένουν για ένα πιάτο φαγητό…

Η διεθνής κοινότητα κλείνει προκλητικά τα μάτια. Το ίδιο και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης…

Η Ελλάδα έχει εξαφανιστεί διεθνώς ακόμη και σε υποθέσεις που απειλούν ευθέως την κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, δημοσιογράφος, συγγραφέας, δημιουργός των konstantakopoulos.gr και του www.defenddemocracy.press, σε μία εξαιρετική ανάλυση όλων αυτών των θεμάτων που συνδέονται.

«Ο ειρηνοποιός Τραμπ ,μας τελείωσε μέσα σε λίγους μήνες…

Δ. Κωνσταντακόπουλος: Θα κάνουν την Κύπρο Συρία. Οι ιδέες που υπάρχουν για συνομοσπονδία με την Τουρκία.

«Δεν μιλάμε για την Κύπρο, γιατί η άρχουσα τάξη και στην Αθήνα και στην Λευκωσία ,θέλουν να απαλλαγούν από το Κυπριακό.

Θέλουν να το «λύσουν» ακόμη και με εξαιρετικά δυσμενείς όρους…Αν είχαμε διαφορετική άρχουσα τάξη στην Ελλάδα, η Κύπρος θα ήταν το μεγάλο μας ατού», λέει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Κωσταντακόπουλος, σε μια εξαιρετική ανάλυση για το Κυπριακό, με αφορμή την πρόσφατη «πενταμερή». Τι ήταν αυτή η «πενταμερής»; Μία ακόμη προσπάθεια να «πλασαριστεί» ένα σχέδιο «λύσης» ,χειρότερο και από το σχέδιο Ανάν, που ο κυπριακός λαός είχε απορρίψει σε δημοψήφισμα με συντριπτικό ποσοστό.


«Σε αυτή τη πενταμερή η Κυπριακή Δημοκρατία ,δεν υπήρχε!

Ο κ.Χριστοδουλίδης εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος των Ελληνοκυπρίων για να συζητήσει με τις χώρες οι οποίες κατέστρεψαν την Κύπρο», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος, εξηγώντας με δυο λόγια τι κρύβεται πίσω από τη «πενταμερή» και τις ακαταλαβίστικες θεωρίες περί «διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας».

Ο κ.Κωνσταντακόπουλος αποκαλύπτει και τις ιδέες που κυκλοφορούσαν περί …ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας!

Αποκαλύπτει τι του είχε πει ο Γιώργος Παπανδρέου γι΄ αυτές τις «ιδέες» που κυκλοφορούσαν.

Πηγή:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Δημ. Κωνσταντακόπουλος: Θανάσιμο λάθος η εισδοχή της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Άμυνα:

Ο αρθρογράφος και υπεύθυνος του blog konstantakopoulos. gr και του αγγλόφωνου defenddemocracy.press,  Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, μιλάει στον 98.4 για τις εξελίξεις σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή και Μεσόγειο και χαρακτηρίζει ως θανάσιμο λάθος την εισδοχή της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Άμυνα, με την αποδοχή χωρίς ενδοιασμούς από την Αθήνα και την Λευκωσία, χωρίς καμία πολιτική δύναμη να εκφράζει διαφωνία επί της ουσίας.

Η Τουρκία απειλεί ντε φάκτο το ελεύθερο τμήμα της Κύπρου, έχει συντριπτική στρατιωτική υπεροπλία στην περιοχή της Κύπρου και δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Tα θύματα της τουρκικής εισβολής υπερέβησαν, ως ποσοστό του πληθυσμού, τα θύματα της εισβολής Αμερικανών, Βρετανών, Πολωνών και Αυστραλών στο Ιράκ το 2003.

Η ήττα της Δύσης και το εξοπλιστικό αμόκ της Ευρώπης

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Κάθε λογικός άνθρωπος στον πλανήτη δεν μπορεί παρά να χαιρετίσει την απόφαση Τραμπ να τερματίσει τη σύρραξη στην Ουκρανία και να ελπίσει ότι θα οδηγήσει όντως στη διακοπή ενός πολέμου που προκάλεσε τρομακτικές καταστροφές σε αυτή τη χώρα αλλά και μεγάλες ζημιές στην Ευρώπη, μας εξέθεσε σε σοβαρό κίνδυνο ευρωπαϊκού ή και παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου και προκάλεσε πολύ μεγάλες οικολογικές καταστροφές.

Μια σύρραξη που θα είχε αποφευχθεί αν δεν είχαν περιληφθεί στην ανεξάρτητη Ουκρανία περιοχές κατοικούμενες κατά τη συντριπτική πλειοψηφία τους, από ρωσικούς στην εθνότητα πληθυσμούς, αν δεν είχε γίνει το πραξικόπημα της CIA στο Κίεβο το 2014, αν το καθεστώς που ανέλαβε την εξουσία εκεί δεν έπαιρνε μέτρα κατά των ρωσικών και ρωσοφόνων πληθυσμών (περιλαμβανομένων και των ελληνικών), αν είχαν εφαρμοστεί οι συμφωνίες του Μινσκ και αν το ΝΑΤΟ δεν επεδίωκε, επεκτεινόμενο διαρκώς, να κατακτήσει όλη την Οικουμένη και να εγκαταστήσει πυρηνικά όπλα σε απόσταση επτά λεπτών από το Κρεμλίνο.

Η ήττα της Δύσης

Κατ’ ουσίαν αυτό που έκανε ο Τραμπ ήταν να αναγνωρίσει ότι η Δύση ηττήθηκε και ότι τυχόν εμμονή της σε ανέφικτες επιδιώξεις στην Ουκρανία βλάπτει τη συγκέντρωση της δυτικής ενέργειας στη σύγκρουση με την Κίνα, όπως και την προσπάθεια του μέντορά του, του πρωθυπουργού του Ισραήλ, να καταπιεί όλη τη Μέση Ανατολή, ει δυνατόν. Επιπλέον η διαιώνιση της σύγκρουσης και των κυρώσεων πολλαπλασιάζει τα κίνητρα των αντιδυτικών συσπειρώσεων, της φυγής από το δολάριο κλπ.

Ηττήθηκε η Δύση στην Ουκρανία υπό την έννοια ότι δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τις επιδιώξεις της που ήταν η ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν, η μετατροπή της Ρωσίας σε μια Μπανανία πολύ χειρότερη και από αυτή που ήταν επί Γέλτσιν και ο διαμελισμός της (που ρητά επεδίωκε ο Μπρζεζίνσκι στη δεκαετία του 1990). Εξηγήσαμε στην αρθρογραφία μας, ευθύς εξ αρχής, από τον Μάρτιο του 2022 δηλαδή, ότι οι επιδιώξεις αυτές ήταν ανέφικτες, ότι η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί στρατιωτικά και, ακόμα κι αν πλησίαζε όντως η Δύση να πετύχει κάτι τέτοιο, θα είχαμε πυρηνική απάντηση της Μόσχας, κάτι που αντιμετωπίστηκε όντως, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, ως ενδεχόμενο, το φθινόπωρο του 2022. Τα γράψαμε αυτά και σε μια διεθνή έκκληση να διακοπεί η αιματοχυσία, έκκληση που υπογράψαμε, μια σειρά διανοούμενοι από την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, το καλοκαίρι του 2022, όταν κανείς δεν τολμούσε να ανοίξει το στοματάκι του και να πει μια κουβέντα κατά του ΝΑΤΟ.

«Μητσοτάκη παραιτήσου»! Ο Δημ. Κωνσταντακόπουλος εξηγεί γιατί αυτό είναι πια μονόδρομος

«Μητσοτάκη παραιτήσου»! Αυτό θα είναι το μήνυμα των μαζικών όπως όλα δείχνουν μαζικών συγκεντρώσεων για τα Τέμπη στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο.

 Αυτή είναι η εκτίμηση του δημοσιογράφου-συγγραφέα και δημιουργού του konstantakopoulos.gr και του defenddemocracypress, Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου.

«Ο κόσμος ένιωσε ότι τον κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα…Ο κόσμος είναι δύσπιστος ακόμη και στη δικαιοσύνη και αυτό φάνηκε σε ποσοστά δημοσκοπήσεων. Αν ήμουν επικεφαλή της δικαιοσύνης με τέτοια ποσοστά δυσπιστίας θα είχα παραιτηθεί», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος.

Ο κ.Κωνσταντακόπουλος λέει ότι το κοινωνικό καθεστώς στην Ελλάδα είναι εργολαβιστάν, λαμογιστάν, ρουσφετιστάν! 

«Όλα αυτά τα είδαμε και στα Τέμπη! Οι εργαζόμενοι προειδοποιούσαν τον υπουργό και την κυβέρνηση και αυτοί τους έβριζαν! Ο υπουργός βεβαίως επανεξελέγη! Είπαν για τον σταθμάρχη. Ποιος τον έβαλε τον σταθμάρχη; Με ρουσφέτι δεν επελέγη; Έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ του να τελειώσει αυτό το καθεστώς ή να χάσουμε τη χώρα μας! Δραματικό το δίλημμα ,αλλά αυτή είναι η αλήθεια».

Μέση Ανατολή: Έργα και ημέρες μιας «κρυμμένης υπερδύναμης»- Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Το κείμενο αυτό είναι τμήμα της εισήγησης του συγγραφέα Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, στη συζήτηση με θέμα «Η τραγωδία της Συρίας, η άλλη ημέρα στη Μέση Ανατολή». (*)

Καλησπέρα σε όλες και σε όλους σας. Θέλω να ευχαριστήσω τους οργανωτές για την πρόσκληση να σας μιλήσω και επίσης να τους συγχαρώ για τη διοργάνωση αυτής της συζήτησης. Είναι βαθειά μου πεποίθηση ότι προϋπόθεση για να έχει οποιοδήποτε μέλλον η αριστερά είναι να μάθει να συζητάει όλες τις απόψεις και στο εσωτερικό της και με την κοινωνία και να το κάνει με επιχειρήματα και όχι με χαρακτηρισμούς. Όπως είπε κάποτε ο Ζαν Ζωρές, η μεγάλη μορφή του γαλλικού σοσιαλισμού, που δολοφονήθηκε στην αρχή του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου, εξαιτίας της αντίθεσης προς αυτόν, τις ομιλίες του οποίου παρακολουθούσε νεαρός και ο Ντε Γκωλ, «η αλήθεια είναι στην αντίθεση». Ελπίζω ότι η σημερινή συζήτηση θα αποτελέσει μια έστω και μικρή συμβολή σε αυτή την κατεύθυνση.

Επειδή ο χρόνος είναι λίγος και το θέμα τεράστιο και συνδέεται με το σύνολο της παγκόσμιας κατάστασης, θα παρουσιάσω επιγραμματικά τα σημεία που είναι κατά τη γνώμη μου τα πιο σημαντικά, παραλείποντας αναγκαστικά άλλα. Όποιος θέλει περισσότερες διευκρινίσεις μπορεί να τις ζητήσει στη συνέχεια.

Τις τελευταίες μέρες τα δυτικά και ελληνικά ΜΜΕ προσπαθούν να διαστρεβλώσουν το νόημα και τη σημασία των όσων έγιναν στη Συρία και να παρουσιάσουν την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ ως περίπου νίκη των «προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων» εναντίον ενός φρικτού καθεστώτος. Ελληνικές τηλεοράσεις και ραδιόφωνα δεν ντράπηκαν μάλιστα να μας εμφανίσουν Έλληνες και Χριστιανούς από τη Συρία που, με το πιστόλι των τζιχαντιστών στον κρόταφο, μας εξηγούσαν ότι όλα πάνε πρίμα στη μετά Άσαντ εποχή, δηλαδή δεν τους επιτίθενται να τους ληστέψουν και δεν τους σκοτώνουν.

Δεν μας είπαν βέβαια οι τηλεοράσεις μας για τις δηλώσεις του νέου υπουργού Δικαιοσύνης που απαγόρευσε ήδη στις γυναίκες δικαστές να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Ούτε για τη σύσταση να μην εορτασθούν τα Χριστούγεννα. Ούτε για τις πρώτες πληροφορίες για συνοπτικές εκτελέσεις στη Λατάκεια ή τον αποκεφαλισμό ενός Ελληνόρθοδου. Ούτε για την απελευθέρωση του συνόλου των κρατουμένων στις συριακές φυλακές, δηλαδή και των εγκληματιών.

Η Δαμόκλειος Σπάθη μιας ενδεχόμενης σφαγής, που θα θυμίζει τη Μικρασιατική Καταστροφή, επικρέμαται τώρα πάνω από τα κεφάλια των Ελληνορθόδοξων και όλων των Χριστιανών, των Αλαουϊτών, των Κούρδων, των Παλαιστινίων, των σιϊτών της Συρίας, παρά τις προσπάθειες ΗΠΑ και Ισραήλ να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η ελληνική κυβέρνηση, αν ήταν και αν ενεργούσε ως ελληνική κυβέρνηση, θα έπρεπε ήδη να έχει χαλάσει τον κόσμο και στην Ε.Ε., και στο ΝΑΤΟ και δημοσίως για την τύχη αυτών των εκατομμυρίων ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους ονομάζουν τον εαυτό τους Ρωμιό.

Το Ιράν κλειδί της παγκόσμιας κατάστασης-Το φάντασμα ενός νέου «1989»

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

19 Δεκεμβρίου 2024

Όπως υποστηρίξαμε στο τελευταίο άρθρο μας ο θρίαμβος Νετανιάχου με την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ, τη σχεδόν πλήρη από αέρος καταστροφή των συριακών ενόπλων δυνάμεων, την εκμηδένιση της ιρανικής και ρωσικής επιρροής και τον επί θύραις διαμελισμό της ιστορικής αυτής αραβικής χώρας, άνοιξε τον δρόμο για το Ιράν.

Ήδη, από τότε που δημοσιεύτηκε το προηγούμενο άρθρο ο Νετανιάχου επικοινώνησε με τον Τραμπ. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά το τηλεφώνημα, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ δήλωσε ότι «ένα χρόνο πριν, είπα κάτι απλό: «Θα αλλάξουμε το πρόσωπο της Μέσης Ανατολής και όντως το κάνουμε. Η Συρία δεν είναι η ίδια Συρία. Ο Λίβανος δεν είναι ο ίδιος Λίβανος. Η Γάζα δεν είναι η ίδια Γάζα. Και ο ηγέτης του άξονα (της αντίστασης), το Ιράν, δεν είναι το ίδιο Ιράν. Έχει κι αυτό νιώσει την ισχύ του στρατού μας». Την έχει νιώσει, αλλά δεν φτάνει, χρειάζεται και η δύναμη των ΗΠΑ. Εξ ου και, όπως προσέθεσε, «τα συζήτησα όλα αυτά με τον φίλο μου, τον εκλεγμένο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Είχαμε μια πολύ φιλική, ζεστή και σημαντική συζήτηση. Συζητήσαμε για την ανάγκη να συμπληρώσουμε τη νίκη του Ισραήλ…».

Εξηγήσαμε στο προηγούμενο άρθρο τις δυσκολίες που έχει ο Τραμπ για να εξαπολύσει επίθεση κατά του Ιράν. Μία από αυτές είναι να σιγουρευτεί ότι η Ρωσία και η Κίνα δεν θα προσφέρουν αποφασιστική βοήθεια στην Τεχεράνη. Για να πετύχει αυτή την επιδίωξη έχει επιλέξει μια τακτική «μπαστούνι στην Τεχεράνη, καρότο στη Μόσχα».

Σε συνέντευξη προς το περιοδικό «Τime» ο Τραμπ αποδοκίμασε τα πλήγματα με δυτικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας και τόνισε την ανάγκη να διακοπεί η σύρραξη στην Ουκρανία, λέγοντας μάλιστα κάπου ότι το Κίεβο πρέπει να κάνει λίγο πίσω, αποφεύγοντας όμως να γίνει έστω και ελάχιστα συγκεκριμένος για το είδος της συμφωνίας που επιδιώκει και θεωρεί δυνατή. Βέβαια η αποδοκιμασία των πληγμάτων έγινε με πάνω από ένα μήνα καθυστέρηση και αφού η Μόσχα απάντησε με προειδοποιητική στρατιωτική κλιμάκωση. Είναι άλλωστε απίθανο ο Μπάιντεν να μην είχε ενημερώσει τον Τραμπ στη συνάντηση που έκανε μαζί του πριν την εξαπόλυση των πληγμάτων ή να είχε διαφωνήσει έντονα ο Τραμπ και να μην είχε δημοσιοποιήσει εγκαίρως τη διαφωνία του.

Βεβαίως το τι θα κάνει ο Τραμπ για το Ουκρανικό μετά την ανάληψη της προεδρίας του παραμένει εντελώς αβέβαιο. Προς το παρόν το βέβαιο είναι αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή.

«Η τραγωδία στη Μέση Ανατολή, μόλις τώρα αρχίζει»!

 Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, αναλύει όσα γίνονται στη Μέση Ανατολή επικεντρώνοντας φυσικά στα δραματικά γεγονότα της Συρίας. Εκεί όπου την εξουσία την αναλαμβάνουν φανατικοί ισλαμιστές, προερχόμενοι από την Αλ Κάϊντα και «χειροκροτούμενοι» τώρα από την Δύση! Μαζί και η Ελλάδα φυσικά.

 
«Στην χώρα ζουν 4.000.000 ορθόδοξοι Χριστιανοί, τι θα γίνει με αυτόν τον κόσμο», διερωτάται δικαιολογημένα ο κ.Κωνσταντόπουλος, προσπαθώντας να κατανοήσει την στάση της Δύσης.
Εξηγεί, γιατί Ισραήλ και Τουρκία είναι οι μεγάλοι νικητές των εξελίξεων και γιατί το πλήγμα για Ρωσία και Ιράν είναι κομβικό. 

Επισημαίνει βεβαίως ότι όσοι πιστεύουν ότι αυτό το πλήγμα θα οδηγήσει σε ευκολότερο συμβιβασμό στο ουκρανικό, κάνουν μεγάλο λάθος. Αντιθέτως πιστεύει ότι οι εξελίξεις μεγιστοποιούν το ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης που θα μπορεί να περιλαμβάνει και πυρηνικά όπλα.

 
Αναλύει την «στρατηγική του χάους» που προωθεί πρωτίστως το Ισραήλ, το οποίο στην παρούσα φάση πηγαίνει , «χέρι-χέρι» με την Τουρκία παρά τους δημόσιους «διαξιφισμούς». 

«Το Ισραήλ θα θελήσει να διαλύσει και την Τουρκία, αλλά σε αυτή τη φάση οι δύο χώρες συμπλέουν», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος, αποδομώντας με επιχειρήματα τη «συμμαχία Ελλάδας-Ισραήλ» για την οποία πολλοί μιλούν με ενθουσιασμό.

Κώστας Γεωργουσόπουλος στο 'ΣΥΝ ΚΑΤΙ''

ΚΛΙΚ στην εικόνα για να ακούσετε το ηχητικό 

  ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ  

                                  .... τότε...

Την Πέμπτη, 22 Φεβρουαρίου 2018, και ώρα 15.30 με 17.30, καλεσμένος στην εκπομπή μας ήταν ο κ. Κώστας Γεωργουσόπουλος. 

'' ΣΥΝ ΚΑΤΙ'': μια εκπομπή με τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο και τον Κωστή Σαββιδάκη. 

Κάθε Πέμπτη 15.30 με 17.30… ήμασταν -χαχαχα- κοντά σας!

                         στο TOC radio 

           στο ΘΕΑΤΡΟ των ΑΛΛΑΓΩΝ 

Για έναν κόσμο πιο δίκαιο και ειρηνικό, μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων

Περιγραφή

Πρόσφατα, στην πόλη Σότσι, στο Νότο της Ρωσίας, πραγματοποιήθηκε το Φόρουμ του think tank, Βαλντάι, από τα σημαντικότερα παγκοσμίως, όπου συμμετείχε πλειάδα αναλυτών, ειδικών και επιστημόνων τόσο από τη Δύση, όσο και από τις χώρες του ονομαζόμενου Παγκόσμιου Νότου.

 Στη διοργάνωση μίλησε ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο καλεσμένος του Δημήτρη Λιάτσου στην εκπομπή του «Ιδεοχώρου», δημοσιογράφος και αναλυτής, Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, ο οποίος συμμετείχε στο Φόρουμ, είπε χαρακτηριστικά πως το στίγμα που έδωσε ο Πούτιν είναι ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο αντι-όραμα ενός πιο δίκαιου, πιο ισορροπημένου και πιο ειρηνικού κόσμου της νέας δημοκρατικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων που να αντιτίθεται στην υπάρχουσα τάξη της δυτικής μονοκρατορίας.

O Πρόεδρος Πούτιν στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο για τη σχεδιασμένη οικονομία, την Κίνα, το ευρώ και την ελληνική κρίση, την ΕΕ

Σότσι, Ρωσία, του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Την περασμένη εβδομάδα προσκλήθηκα και παρακολούθησα το ετήσιο συνέδριο του Φόρουμ του Βαλντάι, της σημαντικότερης «δεξαμενής σκέψης», που διεξήχθη στο Σότσι του ρωσικού Καυκάσου. Το συνέδριο, στο οποίο συμμετείχαν φέτος περί του 140 συνέδρους, είναι μια ευκαιρία συνάντησης με διακεκριμένους εκπροσώπους της ρωσικής κυβέρνησης και διανόησης, όπως και τον ίδιο τον Ρώσο Πρόεδρο, αλλά και με δεκάδες διανοούμενους και πολιτικούς από πολλές χώρες του κόσμου. Εδώ νοιώθει κανείς καλύτερα τον σφυγμό ενός κόσμου που δεν περιορίζεται στα ασφυκτικά όρια και στις «κυρώσεις» της συλλογικής Δύσης, όρια και «κυρώσεις» μάλλον στον εαυτό της παρά σε κανέναν άλλο. Συναντά τους εκπροσώπους της ανερχόμενης «παγκόσμιας πλειοψηφίας», όρο που «λάνσαραν» οι Ρώσοι στην τελευταία συνεδρίαση του Φόρουμ, τους εκπροσώπους μιας πολύχρωμης ανθρωπότητας Κινέζων, Ινδών, Λατινοαμερικάνων, Αφρικανών, Αράβων κλπ., των καινούριων μεγάλων δυνάμεων και μικρότερων εθνών που αναδύονται τώρα στην παγκόσμια σκηνή, στέλνοντας το μήνυμα στην πάντα αλαζονική Δύση ότι δεν ανέχονται πια την παντοδυναμία της. Δεν λείπουν όμως και κριτικοί διανοούμενοι από τις χώρες της συλλογικής Δύσης.

Είναι επίσης το Φόρουμ μια μεγάλη ευκαιρία να συζητήσει κανείς για θέματα από την κλιματική αλλαγή μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη και από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις αμερικανικές εκλογές στη γενοκτονία που συνεχίζεται απτόητη στην Παλαιστίνη, πρακτικά για όλα τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου μας, με μερικούς από τους καλύτερους παγκοσμίως ειδικούς.

Είναι κρίμα ότι η επίσημη Ελλάδα (όπως και η Κύπρος) που, σε καιρούς πολύ πιο δύσκολους, αψήφισαν θαρραλέα τον «Ηγεμόνα» και ανέπτυξαν τις ιδιαίτερες σχέσεις τους με τους παράλληλους, τους «εναλλακτικούς» κόσμους, κερδίζοντας δυσανάλογα σε παγκόσμιο κύρος και ακτινοβολία, έχουν σήμερα, που η Δύση παραπαίει και μια καινούρια παγκόσμια αρχιτεκτονική ανατέλλει, εγκαταλείψει κάθε φιλοδοξία μιας αυτόνομης διεθνούς παρουσίας, έχοντας μετατραπεί σε τελευταίας κατηγορίας θλιβερές αποικίες μιας παραπαίουσας Δύσης.

Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θα πρότεινε να γίνουμε ένας δορυφόρος της Ρωσίας. Αλλά βέβαια είναι αυτοκτονία αυτό που συμβαίνει: η καταστροφή, η εκμηδένιση του ελληνικού – υπό διάλυση στην πραγματικότητα – «κράτους», ώστε να συνεχίσει να «ανήκει στη Δύση». Μιλάμε για πολύπλευρη εξωτερική πολιτική, αλλά μόνο αυτή δεν έχουμε και μάλιστα τώρα, που είναι περισσότερο αναγκαία και χρήσιμη από ποτέ άλλοτε.

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος : ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα οριακό σημείο επιβίωσης

Ο δημοσιογράφος - αναλυτής και συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, εξηγεί στον 98.4 γιατί κατά την γνώμη του η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα οριακό σημείο επιβίωσης , σε ένα συγκρουσιακό παγκόσμια περιβάλλον ισχύος, όπου τα πάντα υπολογίζονται με όρους πολεμικής οικονομίας.

Αναφέρεται στο χάσμα μεταξύ κοινωνιών και μεγάλων τεχνολογικών επιτευγμάτων και την απόσταση αυτοσυντήρησης από τις κοινωνίες, οικονομικών, πολιτικών και ηγετικών ελίτ. Μιλάει για την εσωτερική πολιτική πραγματικότητα και τις παρακμιακές εικόνες της , ειδικά στο χώρο της "αριστερής" αντιπολίτευσης , υπενθυμίζοντας όμως πως η χώρα κατέρρευσε μέσα στο χρέος 4 δεκαετιών που δημιούργησαν όπως είπε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Μιλώντας τέλος για τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, υποστηρίζει πως για την ώρα η αδιαλλαξία Ερντογάν "σώζει την παρτίδα" , αφού οι ελίτ σε Ελλάδα και Κύπρο δεν έχουν καμία στρατηγική για την υπαρξιακή περιδίνηση του Ελληνισμού, παρά μόνο είναι παρακολούθημα των κάθε φορά επιλογών του όποιου είναι ένοικος στον Λευκό Οίκο, τις Βρυξέλλες, ή το Βερολίνο.

H χαμένη τιμή της ελληνικής Αριστεράς

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Διάβασα με ικανοποίηση τον εκδότη του Documento και έναν αρθρογράφο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» να υιοθετούν τη θέση που εξέφρασα πριν από ένα χρόνο, με αφορμή τη διαδοχή Τσίπρα και την υποψηφιότητα Κασσελάκη, για το εντελώς παράλογο, αντιδημοκρατικό και διαλυτικό της εκλογής αρχηγού δήθεν από τη βάση. Την επανέλαβα πάλι με προ ημερών, με αφορμή τη νέα κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ, που εν πολλοίς οφείλεται ακριβώς σε αυτόν τον τρόπο εκλογής του «Αρχηγού».

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, αν και βέβαια αν είχαν βρεθεί περισσότεροι άνθρωποι να υιοθετήσουν εγκαίρως την άποψη αυτή, από τότε που ετέθη το θέμα και να χρησιμοποιήσουν λίγο το μυαλό τους, αντί να υποκύψουν στους αμερικανόφερτους παραλογισμούς και τα καπρίτσια του Τσίπρα, ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ να μην είχε γνωρίσει την κρίση που απειλεί πια την ίδια του την ύπαρξη και ασφαλώς την αξιοπιστία του.

Ακόμα και σήμερα όμως, κανένας δεν τολμά να αμφισβητήσει αυτή την αντιδημοκρατική, για τους λόγους που εξηγήσαμε, διαδικασία μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι άλλωστε αυτό το μόνο σύμπτωμα ενός βαρύτατου εκφυλισμού αυτού του κόμματος που κάποια στιγμή εξέφρασε τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού πριν ξεφουσκώσει με οδυνηρό τρόπο προκαλώντας βαρύτατη ζημιά και στην Ελλάδα και στην παγκόσμια αριστερά.

Τέτοιο σύμπτωμα είναι και το ότι θεωρείται αποδεκτό να μπορεί οποιοσδήποτε να βάζει υποψηφιότητα, και να γίνεται δεκτός ως υποψήφιος πρόεδρος της Αριστεράς, ακόμα κι αν συνδέεται στενά με το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, τους εφοπλιστές και το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, όπως ήταν η περίπτωση Κασσελάκη και είναι, ως προς τα δύο πρώτα, η περίπτωση Φαραντούρη.

Ακόμα και οι αντίπαλοι του Κασσελάκη, με μόνες εξαιρέσεις τον Νίκο Φίλη που το υπαινίχθηκε και τον Τζουμάκα, που είναι άλλης πολιτικής προέλευσης, δεν έθεσαν το θέμα των σχέσεων του ανθρώπου αυτού με τη Goldman Sachs και το βαθύ αμερικανικό κράτος (CSIS). Είτε γιατί δεν θέλουν να τα βάλουν με τους Αμερικανούς και το μεγάλο διεθνές κεφάλαιο, είτε γιατί αποβλέπουν (ανοήτως) σε μια «αριστερά» που ανεβαίνει στην εξουσία καθιστάμενη παλλακίδα τους. (Αυτή μοιάζει να ήταν η «στρατηγική» του Τσίπρα μετά το ’15, αφότου τον άφησαν στα «κρύα του λουτρού» οι Αμερικανοί και Ισραηλινοί φίλοι του και «του ‘σπασαν τον τσαμπουκά» οι πιστωτές).

Oι αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα και ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Είναι πολύ πιθανό τις επόμενες ώρες οι αμερικανικές αεροπορικές δυνάμεις που σταθμεύουν στην Ελλάδα να απογειωθούν για να εμπλακούν στη σύγκρουση Ιράν και Ισραήλ, σύγκρουση που κατέστησε αναπόφευκτος ο άνευ ορίων, τυχοδιωκτικός ιμπεριαλισμός του Νετανιάχου και η υποστήριξη ή ανοχή της πολιτικής του από τα παντοδύναμα ισραηλινά λόμπυ που ελέγχουν τις περισσότερες δυτικές (και όχι μόνο) κυβερνήσεις.

Θέλουμε να υπενθυμίσουμε με την ευκαιρία αυτή ότι η χρήση των βάσεων για σκοπούς επίθεσης κατά τρίτης χώρας απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά και από το ελληνικό και από το διεθνές δίκαιο, πλην μιας περιπτώσεως, αν τα αμερικανικά αεροπλάνα αναλαμβάνουν δράση στα πλαίσια απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κάτι που δεν συμβαίνει.

Με άλλα λόγια η χρήση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα για επιχειρήσεις κατά του Ιράν, του Λιβάνου ή οποιουδήποτε άλλου είναι παντελώς παράνομη.

Φυσικά είναι εντελώς ουτοπικό να περιμένει κανείς από τους «καραγκιόζηδες» που μας κυβερνάνε να ενδιαφερθούν για οποιαδήποτε έννοια δικαίου, εθνικού και διεθνούς, αλλά και για οποιαδήποτε έννοια εθνικού συμφέροντος και εθνικής αξιοπρέπειας.

Πολύ προτού αρχίσουν οι τωρινοί πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή με σειρά άρθρων μου υποστήριξα, πριν ακόμα γίνει τόσο σαφής όσο σήμερα ο πυρηνικός κίνδυνος, πόσο επικίνδυνο είναι να γεμίσει κυριολεκτικά η Ελλάδα αμερικανικές βάσεις, μετατρεπόμενη σε στόχο δυνητικών αντιποίνων, πόσο μάλλον που η χώρα μας είναι μια μικρή χώρα χωρίς κανένα στρατηγικό βάθος.

Και βεβαίως η «δωρεάν» παραχώρηση της ελληνικής «γεωπολιτικής υπεραξίας» σε τρίτες δυνάμεις αφενός απομείωσε σημαντικά αν δεν εξουδετέρωσε πλήρως τα ελληνικά «στρατηγικά χαρτιά», αφετέρου έχει καταστρέψει τις σχέσεις μας με τη μισή ανθρωπότητα και μας άφησε να έχουμε σχέσεις μόνο με τους δυτικούς και ισραηλινούς «νταβατζήδες» μας, ιστορικά υπεύθυνους για όλες τις καταστροφές που υποστήκαμε, είτε άμεσα από τους ίδιους, είτε με ενεργούμενο την Τουρκία.

Ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ. Ιστορίες Μνημονίων! Πως το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ στην «επιχείρηση απόδρασης» του 2015! Δ.Κωνσταντακόπουλος

Κι όμως δεν θα έπρεπε να πέσουμε από τα σύννεφα με την τραγική εικόνα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ.

ΟΛΑ είχαν τελειώσει πριν το δημοψήφισμα, να θυμίσουμε μόνο το πόσο είχε αγκαλιάσει την Νατοϊκή πολιτική των ΗΠΑ και του Ομπάμα που εκτός από τις ανοιχτές πολεμικές πληγές με το Αφγανιστάν και το Ιράκ, ο πρόεδρος Ομπάμα βομβάρδισε τη Λιβύη, τη Σομαλία, την Υεμένη, το Πακιστάν και τη Συρία.

Ο αμερικανικός στρατός συμμετείχε σε επιχειρήσεις στη Νιγηρία, στο Καμερούν και στην Ουγκάντα, ενώ δυνάμωσε στρατιωτικά τις αμερικανικές δυνάμεις αλλά και στρατούς άλλων χωρών σε περιοχές της Βόρειας και Δυτικής Αφρικής και της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης.

Επί της προεδρίας του Ομπάμα, μονάδες ειδικών επιχειρήσεων του Πενταγώνου αναπτύχθηκαν σε τουλάχιστον 133 χώρες - δηλαδή στο 70% του πλανήτη! Αγγίζουν το εκατομμύριο οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους από στρατεύματα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, που τιμήθηκε με ...Νόμπελ Ειρήνης.

Ποια η εναλλακτική στο σημερινό οικονομικό μοντέλο;

Ποιο σύστημα θα έπρεπε να επιδιώξουν οι δυνάμεις που είναι αντίθετες στο γεωπολιτικό «μονοπολισμό» και τον «υπέρ-νεοφιλελευθερισμό»;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

16 Ιουνίου 2024


Σε δύο προηγούμενα άρθρα, εδώ και εδώ περιγράψαμε τις βασικές αρχές που διέπουν το σύστημα μονοπολικού και ολοκληρωτικού υπερ-καπιταλισμού που διαμορφώθηκε μετά το 1990 και εξηγήσαμε ότι σε αυτές ακριβώς βρίσκονται τα βασικά αίτια των πολύ σοβαρών και επικίνδυνων κρίσεων που αντιμετωπίζει τώρα η ανθρωπότητα.

Ποιο όμως εναλλακτικό οικονομικό σύστημα θα μπορούσε να αντικαταστήσει το υπάρχον, ποιο πρέπει να είναι το σύστημα που θα έπρεπε να επιδιώξουν να επιβάλλουν οι δυνάμεις που είναι αντίθετες στο γεωπολιτικό «μονοπολισμό» και τον «υπέρ-νεοφιλελευθερισμό»;

Υπό το πρίσμα των μεγάλων και ποικίλων προβλημάτων του σοβιετικού και όλων των υπερσυγκεντρωτικών οικονομικών και πολιτικών μοντέλων, κανείς δεν μπορεί, φυσικά, να αρνηθεί τη χρησιμότητα των μηχανισμών της αγοράς, τουλάχιστον για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, τόσο για οικονομικούς όσο και για ψυχολογικούς και πολιτιστικούς λόγους. Ωστόσο, η λειτουργία της αγοράς πρέπει να περιορίζεται από την ύπαρξη του σχεδίου, όπου η «αγορά» θα επιτρέπεται να λειτουργεί στο βαθμό που συμβάλλει στην αύξηση της παραγωγικότητας, αλλά, ταυτόχρονα, θα «διορθώνεται» και θα «περιορίζεται» από την ύπαρξη ενός γενικού εθνικού, περιφερειακού και παγκόσμιου σχεδίου, το οποίο θα δίνει προτεραιότητα στην επίτευξη των βασικών κοινωνικών αναγκών, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, καθώς και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, χωρίς την οποία, στο στάδιο που έχουν φτάσει οι παραγωγικές δυνάμεις και η τεχνολογία του ανθρώπου, δεν έχει νόημα καμία συζήτηση. Αν δεν υπάρχει ανθρωπότητα, δεν έχει νόημα να συζητάμε για την οικονομία ή την πολιτική. Επομένως, οι αγορές και το προωθητικό τους καύσιμο, το κέρδος και η αέναη συσσώρευση κεφαλαίου, πρέπει να παυθούν από τον ρόλο του κυρίαρχου, που έχουν τώρα και να περιοριστούν σε αυτόν του υπό όρους και περιορισμένους υποστηρικτή της ανθρωπότητας στο δύσκολο και επικίνδυνο δρόμο που έχουμε μπροστά μας.

Η «διόρθωση» μπορεί να γίνει κατά προτίμηση και με τη χρήση οικονομικών εργαλείων. Τα διοικητικά μέτρα θα πρέπει να αποφεύγονται στο μέτρο του δυνατού. Για παράδειγμα, η Κίνα πειραματίζεται ήδη με ορισμούς του ΑΕΠ που περιλαμβάνουν το φυσικό κεφάλαιο που δαπανάται ή δημιουργείται από ένα προϊόν ή μια επένδυση. Στην πραγματικότητα, όταν ένα αεροπλάνο μεταφέρει π.χ. σαλάτες από τη Χιλή στη Νορβηγία, κανείς δεν λαμβάνει υπόψη τη ζημιά που προκαλείται στη στρατόσφαιρα της Γης κατά τον υπολογισμό του κόστους και των τιμών. Παρεμπιπτόντως, υπάρχουν, φυσικά, όλο και περισσότερες οικονομικές δραστηριότητες που εκθέτουν τα οικοσυστήματα στον κίνδυνο μη αναστρέψιμων αλλαγών. Όταν ο κίνδυνος από μια δραστηριότητα έχει πολύ μικρές πιθανότητες να εμφανιστεί, αλλά τεράστιο κόστος όταν συμβεί, η «αναμενόμενη ζημιά» τείνει στο άπειρο. Τέτοιες δραστηριότητες πρέπει να καταργηθούν σταδιακά.

Μας πάνε σε πολύ μεγάλο πόλεμο μετά τις εκλογές. Μπλέκουν και την Ελλάδα

Μπάιντεν, Σολτς, Μακρόν, Στόλτενμπεργκ, φον ντερ Λάιεν (και ο Μητσοτάκης από πίσω), ίσως η πιο παρακμιακή κουστωδία «ηγετών» της Δύσης στην ιστορία της.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

3 Ιουνίου 2024

Ο Ναπολέων εξεστράτευσε στη Ρωσία και συνετρίβη. Οι δυτικοί (και η αγγλόπληκτη Ελλάδα του Βενιζέλου) επενέβησαν μαζικά στη Ρωσία εναντίον των Μπολσεβίκων (1918-21), ξευτελίστηκαν και είδαν τα ίδια τα στρατεύματά τους να επαναστατούν. Η Γερμανία του Χίτλερ επιτέθηκε στη Ρωσία και συνετρίβη. Τη δόξα αυτών ζήλεψαν κατά τα φαινόμενα οι Μπάιντεν, Σολτς, Μακρόν, Στόλτενμπεργκ, φον ντερ Λάιεν (και ο δικός μας ο Μητσοτάκης από πίσω), ίσως η πιο παρακμιακή κουστωδία «ηγετών» της Δύσης στην ιστορία της. Μόνο που τώρα υπάρχουν πυρηνικά όπλα και ένα σωρό άλλα τεχνολογικά μέσα που δεν υπήρχαν πριν το 1945.

Γι’ αυτό η καινούρια εκστρατεία κινδυνεύει να εξελιχθεί όχι απλά σε Βατερλώ της Δύσης, αλλά σε Βατερλώ της ανθρωπότητας, εφόσον δεν κινητοποιηθεί μαζικά και δυναμικά για να αποτρέψει την καταστροφή της. Εξηγήσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας για ποιο λόγο οι τελευταίες αποφάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ αυξάνουν δραματικά την πιθανότητα παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου γιατί, όπως εξηγήσαμε, ανατρέπουν τις πιο βασικές αρχές της «πυρηνικής σταθερότητας» που εγκαθίδρυσαν στο παρελθόν ΗΠΑ και ΕΣΣΔ.

Αυτό δεν το λέμε εμείς. Ο ίδιος ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών το λέει, ο Τζο Μπάιντεν. Από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία αρνήθηκε να παράσχει όπλα μακρού βεληνεκούς στην Ουκρανία, ικανά να πλήξουν βαθιά το ρωσικό έδαφος, με το επιχείρημα ότι θέλουμε να βοηθήσουμε μεν την Ουκρανία, όχι όμως και να προκαλέσουμε τον «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο». Το επιχείρημα ότι δεν πρέπει να προκαλέσουμε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν διαρκώς παρόν στις συσκέψεις του Λευκού Οίκου για την πολιτική στην Ουκρανία έως ότου ο Πρόεδρος παρεδόθη στο «κόμμα του Πολέμου» εντός της συλλογικής Δύσης και της αμερικανικής κυβέρνησης. Επομένως ο Μπάιντεν ή δεν ξέρει τι λέει και τι κάνει, κάτι πολύ επικίνδυνο αν οι αποφάσεις αφορούν την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας, ή ξέρει τι λέει και, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει, επιλέγει να αναλάβει το ρίσκο του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή της καταστροφής της ανθρωπότητας.

Καταλαβαίνω ότι είναι κάπως δύσκολο στον αναγνώστη να πάρει κυριολεκτικά αυτά που γράφω. Παρακολουθώντας κάπως συστηματικά για πολλά χρόνια τα ζητήματα ελέγχου των πυρηνικών εξοπλισμών και των σχέσεων Ανατολής-Δύσης, έχω υπογραμμίσει στην αρθρογραφία μου την πορεία που μας οδήγησε σταδιακά στο σημείο που βρισκόμαστε, περιλαμβανομένων και των κινδύνων από την εγκατάσταση νέων αμερικανικών βάσεων, ιδίως στην Αλεξανδρούπολη, όπου ακόμα και η έκρηξη ενός «μικρού» τακτικού πυρηνικού μπορεί να οδηγήσει σε ραδιενεργό καταστροφή μεγάλο τμήμα της Ελλάδας, λόγω ιδίως των βορειοανατολικών ανέμων που φυσάνε τον περισσότερο καιρό στο Αιγαίο. Δεν μου απήντησε κανείς με επιχειρήματα, με αντιμετώπισαν όμως πάρα πολύ με σκεπτικισμό και επικρίσεις για κάποιου είδους καταστροφολογία. Δεν χαίρομαι γιατί επιβεβαιώθηκα και εξακολουθώ να προσεύχομαι να μην επιβεβαιωθώ περισσότερο.

Βράζουν οι ωκεανοί!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Οι συρράξεις στην Ουκρανία και εν συνεχεία στη Γάζα απέσπασαν την παγκόσμια προσοχή από το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, αλλά και συνέβαλαν πρακτικά στην επιτάχυνσή του και σε πολύ μεγάλες ζημιές στο περιβάλλον και της Ευρώπης και της Παλαιστίνης. Οι έως τώρα προσπάθειες της ανθρωπότητας να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της Κλιματικής Αλλαγής, μια από τις σοβαρότερες απειλές ακόμα και για την ίδια την επιβίωσή της, ήταν εντελώς ανεπαρκείς πριν ξεσπάσουν αυτές οι συρράξεις, αλλά τώρα και όσο συνεχίζονται, όπως και οι διάφοροι ψυχροί πόλεμοι, είναι απλώς αδύνατο να γίνει οτιδήποτε σοβαρό. Για να αντιμετωπισθούν τέτοια προβλήματα χρειάζεται διεθνής ειρήνη και συνεργασία, όχι θερμοί και ψυχροί πόλεμοι. Συγκρουόμαστε για το ποιος θα επικρατήσει στον κόσμο, αλλά διερωτάται κανείς ποιο ακριβώς είναι το νόημα της κυριαρχίας σε έναν κόσμο που θα γίνεται όλο και λιγότερο κατοικήσιμος!

Με δεδομένο βέβαια το μέγεθος των καταστροφών που προβλέπει η επιστήμη από τη συνέχιση της κλιματικής αλλαγής, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή η ανθρωπότητα θα σπρωχτεί, έκουσα άκουσα, από την ίδια την εμπειρία της, να κινητοποιηθεί μαζικά και αποφασιστικά για να τη σταματήσει. Το πρόβλημα έγκειται όμως στο ότι, όταν επιτέλους «ξυπνήσουμε», δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μπορούμε να αποτρέψουμε την κλιματική καταστροφή. Ο τρόπος που οι άνθρωποι «μαθαίνουν» είναι δια της εμπειρίας. Βάζει το παιδί το δάχτυλο στο μάτι της κουζίνας, καίγεται και μαθαίνει. Στην περίπτωση όμως της Κλιματικής Κρίσης, αλλά και των περισσοτέρων προβλημάτων που δημιουργεί η τεχνολογία, η μέθοδος δεν είναι χρησιμοποιήσιμη.

Το κλίμα αίφνης της Γης είναι σε μια ασταθή ισορροπία. Αυτό σημαίνει ότι έστω και μικρές παρεκκλίσεις από την κατάσταση ισορροπίας μπορούν εύκολα να οδηγήσουν τη Γη, μέσω μιας αυτοτροφοδοτούμενης και αυτοεπιταχυνόμενης διαδικασίας σε άλλη κλιματική τροχιά, πολύ πιο δυσμενή για την επιβίωση του ανθρώπου και του πολιτισμού, χωρίς εκ των υστέρων δυνατότητα αντιστροφής και επανόρθωσης. Αν δεν γίνουν τώρα οι ριζικές παρεμβάσεις, που υπάρχει ακόμα κάποιο περιθώριο, δεν θα μπορέσουν να γίνουν ποτέ.

Υπερθέρμανση θαλασσών

Ποια ακριβώς είναι τα χρονικά περιθώρια που υπάρχουν κανείς δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα. Αλλά όποια επιστημονικά δεδομένα κι αν εξετάσουμε, μοιάζει τώρα η Γη να έχει πάρει για τα καλά την πορεία προς την υπερθέρμανση. Αυτό ισχύει επίσης και για τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Από τις 13 Μαρτίου 2023 η μέση θερμοκρασία των ωκεανών σπάει συνεχώς και χωρίς διακοπή όλα τα ρεκόρ, σύμφωνα με τα δεδομένα της Αμερικανικής Ατμοσφαιρικής και Ωκεανογραφικής Υπηρεσίας (ΝΟΑΑ), όπως τα ανέλυσε το πανεπιστήμιο του Maine. Στις 10 Μαρτίου φέτος ο μέσος όρος της θερμοκρασίας του νερού στην επιφάνεια έφτασε τους 21,2 βαθμούς, θερμοκρασία που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στο παρελθόν.