Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024

ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ ( Η «αφύπνιση» στον Εφιάλτη ενός Νέου Μεσαίωνα )

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΛΤΑ



« Δεν υπάρχει κοινωνία. Υπάρχουν μόνο άνδρες, γυναίκες και οικογένειες »

Η δήλωση ανήκει στην Μάργκαρετ Θάτσερ και περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την βασική παραδοχή, το κέντρο βάρους της Νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, όπως αυτή διατυπώθηκε από τον Μίλτον Φρίντμαν και την Σχολή του Σικάγο στα μέσα της δεκαετίας του 1970.

Ο Νεοφιλελευθερισμός έχει οικονομικό και κοινωνικό σκέλος και διακηρύσσει τον απόλυτο ατομικισμό και την απόλυτη ελευθερία έκφρασης και δράσης, ακόμη και ενάντια στους περιορισμούς και τις υποχρεώσεις που απαιτεί η κοινωνική συμβίωση. Γι’ αυτό άλλωστε απορρίπτει την ύπαρξη της κοινωνίας.
Η απόρριψη της κοινωνίας, είναι η κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει την Νεοφιλελεύθερη ιδεολογία από τον Φιλελευθερισμό. Γιατί ο Φιλελευθερισμός, άσχετα από τις ενστάσεις που μπορεί κανείς να έχει και την κριτική που μπορεί να του ασκήσει, είναι προσηλωμένος στο κοινωνικό όφελος.
Η ελεύθερη λειτουργία των αγορών, σύμφωνα με τον Άνταμ Σμίθ, τον Πατριάρχη του Φιλελευθερισμού, μέσω του μηχανισμού της μακράς χειρός, ωφελεί εν τέλει την κοινωνία. Το αν αυτό ισχύει ή όχι είναι μια άλλη συζήτηση, αλλά αυτό πίστευε ο Άνταμ Σμίθ.
Άλλωστε ο Άνταμ Σμίθ δεν έγραψε μόνο το περίφημο έργο του για τον «Πλούτο των Εθνών», αλλά και την «Θεωρία των ηθικών συναισθημάτων», όπου υποστηρίζει ότι η ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται και από την ευτυχία των συνανθρώπων του, έστω και αν αυτό δεν συνεπάγεται προσωπικό όφελος. Ότι πρέπει να ενεργούμε έτσι, ώστε ένας τρίτος αμερόληπτος παρατηρητής να μπορεί να επιδοκιμάσει τις πράξεις μας. Ο Άνταμ Σμίθ ήταν υπέρμαχος της κοινωνικής συνοχής και της στήριξης των φτωχών από το κράτος, υπήρξε υπέρμαχος του αγώνα κατά της φοροδιαφυγής και κατήγγειλε την εκμετάλλευση των αδύναμων από τους οικονομικά ισχυρούς.
Επομένως είναι μεγάλη υποκρισία, να επαίρονται οι νεοφιλελεύθεροι ότι έλκουν την ιδεολογία τους από τον Άνταμ Σμίθ και βασικό λάθος να συγχέεται ο Νεοφιλελευθερισμός με τον Φιλελευθερισμό, τόσο στο οικονομικό όσο και στο κοινωνικό επίπεδο. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στην πράξη, ενώ ο Φιλελευθερισμός ασχολήθηκε με την πραγματική οικονομία, ο Νεοφιλελευθερισμός διέπρεψε στην οικονομία του τζόγου, που αποσύνδεσε την χρηματιστηριακή οικονομία από την παραγωγική διαδικασία.

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

Η Σημειολογία της Παγκοσμιοποίησης


Του Ηλία Μιχαλαρέα *

Στη διαδικασία της «παγκοσμιοποίησης» υπάρχει ένα παράδοξο που πρέπει να μας κάνει καχύποπτους. Η οικονομική ολιγαρχία μιλάει για δικαιώματα ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, τα οποία μάλιστα προσπαθεί να προστατέψει με συγκεκριμένες «πολιτικές παρεμβάσεις» που, μεταξύ άλλων, πριμοδοτούν τις προϋποθέσεις για μια μεγάλη «πολιτισμική αλλαγή».


Πρόκειται για αντίφαση εν τοις όροις. Από την βασική αντίθεση κεφαλαίου και εργασίας προκύπτει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο οποίος άνθρωπος, όπως έλεγε ο Μαρξ, έχει την ατυχία να είναι εμπόρευμα με ανάγκες. Το μόνο δικαίωμα λοιπόν που αναγνωρίζει ο καπιταλισμός στον άνθρωπο, είναι το δικαίωμα να πουλάει ανελεύθερα την εργατική του δύναμη.


Από την απαρχή του καπιταλισμού μέχρι και σήμερα, δισεκατομμύρια άνθρωποι, γυναίκες, παιδιά, άνδρες, ανεξάρτητα από θρησκεία και χρώμα έζησαν, ζουν, πέθαναν και πεθαίνουν σε άθλιες συνθήκες για να διασφαλισθούν τα κέρδη του.


Πείνα, δίψα, φτώχεια, αρρώστιες, πόλεμοι, εκμετάλλευση, είναι το παρόν και το μέλλον για τα 2/3 του πλανήτη.


Ταξικές οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, ανεργία, σχολική διαρροή, ναρκωτικά, πορνεία, βία, έγκλημα, κοινωνικός αποκλεισμός, εκμαυλισμός συνειδήσεων, εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου πόνου και της υγείας, αλλοτρίωση κλπ, είναι η καθημερινότητα από την οποία λείπει κάθε στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα.


Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, πάνω από 20.000 άμαχοι και παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους στη Γάζα με την ανοχή και την υποστήριξη των Αγγλοσαξόνων και της ΕΕ.


Συνεπώς, ποιοι μιλάνε για δικαιώματα και για ποια δικαιώματα μιλάνε, όταν το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή εξαρτάται από συσχετισμούς οικονομικών συμφερόντων;


Είναι δυνατόν να μιλάει ο καπιταλισμός για το δικαίωμα του σκλάβου να τον αποκαλεί κάποιος μαύρο αντί για νέγρο, όταν παραμένει ένας σύγχρονος σκλάβος στα γκέτο χωρίς τοίχους; Ο καπιταλισμός δεν ήταν αυτός που χρησιμοποιώντας την επιστήμη για να ασκήσει εξουσία, ανακάλυψε το 1851 την «νόσο Δραπετομανία» για να εξηγήσει την τάση των μαύρων σκλάβων να δραπετεύουν προς την ελευθερία και για να εφαρμόσει στην συνέχεια τις κατάλληλες θεραπείες…;


Ο καπιταλισμός δεν ήταν αυτός που μέσα από τον φασισμό και τον ναζισμό εξόντωσε εκατομμύρια, ομοφυλόφιλους, εβραίους, Σλάβους, κομμουνιστές, θεωρώντας τους υπανθρώπους;


Πρέπει να είμαστε εκ προοιμίου καχύποπτοι όταν η οικονομική ολιγαρχία μιλάει για ανθρώπινα δικαιώματα ή όταν συζητάει για το «τέλος ενός πολιτισμού και την αρχή ενός άλλου» ή όταν υποστηρίζει πως αυτή η μετάβαση, επιβάλλεται από την ταχύτατη τεχνολογική εξέλιξη.

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2024

Σε τι σκοταδισμό ζούσαμε! – Ευτυχώς μας φωτίζουν Κυριάκος και Στέφανος…


Συνάντηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία Στέφανο Κασσελάκη

ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ


Θέλω πριν από οτιδήποτε άλλο να μοιραστώ σήμερα μαζί σας τη μεγάλη χαρά μου για μια ανακάλυψη που έκανα. Εγώ νόμιζα, το είχε πει άλλωστε περίπου και ο ίδιος, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μεγάλος φαν των ανισοτήτων, όπως και όλοι οι νεοφιλελεύθεροι άλλωστε, που τις θεωρούν κινητήρια δύναμη του πολιτισμού. Πίστευα επίσης ότι η κυβέρνησή του είναι η αποδοτικότερη μετά το 1821 στην κατεδάφιση του συστήματος δημόσιας υγείας και παιδείας της χώρας, δηλαδή των δικαιωμάτων των Ελλήνων σε υγεία και εκπαίδευση.


Ομολογώ ότι είχα κάνει τραγικό λάθος. Η μανία του να λύσει το πρόβλημα της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους, αγνοώντας το πολιτικό κόστος και την εξέγερση του ίδιου του κόμματός του, κόντρα και στο 70% του ελληνικού λαού κατά τις δημοσκοπήσεις, απέδειξε πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ο Κυριάκος είναι ένας από τους παγκόσμιους πρωταθλητές του αγώνα υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και της ισότητας των ανθρώπων. Ούτε κομμουνιστής να ήταν!

Ζητώ ταπεινά συγνώμη για τους έως τώρα χαρακτηρισμούς μου εναντίον του και πλέω σε πελάγη ευτυχίας γιατί έχουμε έναν τέτοιο Πρωθυπουργό, του οποίου οι επιδόσεις –είμαι απολύτως βέβαιος– θα υπερκαλύψουν κατά πολύ αυτές του πατρός του (λυπάμαι που τον ονομάζω έτσι, αλλά στην εποχή του δεν μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε γονέα α’ ή β’ και επιπλέον δεν ξέρω ποιος γονέας πρέπει να ονομάζεται A και ποιος B. Αν κάποιος αναγνώστης ξέρει το κριτήριο για το πως να λέω τους πρώην γονείς, παρακαλώ να με ενημερώσει σχετικά).

Τις τελευταίες μέρες κάνω βασικά δύο πράγματα. Διαβάζω τον Δον Κιχώτη, για να παίρνω κουράγιο από το λαμπρό του παράδειγμα και σκέφτομαι παράλληλα τα θέματα της “τεκνοθεσίας” (κάθε νέα εποχή και νέες λέξεις, νέα γλώσσα, νέα νοήματα, νέος “Άνθρωπος”). Έχω βάλει στην μπάντα και ένα βιβλίο με τελευταία γράμματα ανθρώπων που τους πάνε για εκτέλεση, να το διαβάσω όταν σκουρήνουν πιο πολύ τα πράγματα.

Πρέπει να σας ομολογήσω ότι έχω πονοκεφαλιάσει με τα θέματα του γάμου και της “τεκνοθεσίας”. Βλέπετε δεν είχα ασχοληθεί μέχρι τώρα συστηματικά με αυτά τα θέματα. Ούτε καν το “Δεύτερο Φύλο“ της Σιμόν ντε Μπωβουάρ δεν διάβασα ο ανεπρόκοπος και να που τώρα έχω να αντιμετωπίσω θέματα που αφορούν όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, αλλά τα 107 παρακαλώ φύλα που υφίστανται αυτή τη στιγμή, και των οποίων την ύπαρξη αγνοούσα ο ηλίθιος έως τώρα. Φύλα που συναπαρτίζουν τη διαρκώς διευρυνόμενη (τύφλα νάχει το ΝΑΤΟ και η ΕΕ) ομάδα των ΛΟΑΤΚΙ+! (Σ.Σ. Το θαυμαστικό είναι σημείο στίξης, όχι φύλο και παρακαλώ να μη μπούνε ιδέες σε κανένα).

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2024

Δικαιώματα και «δικαιώματα»



- 12 Ιανουαρίου, 2024


Εδώ και μέρες βομβαρδιζόμαστε για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» με αφορμή μια νομοθετική πρωτοβουλία της Ν.Δ. για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Λίγο πριν βομβαρδιζόμασταν για το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», ενώ χθες μάθαμε τον βομβαρδισμό της Υεμένης από ΗΠΑ και Αγγλία για να προστατευτεί το «δικαίωμα στην ελεύθερη ναυσιπλοΐα». Πριν 25 χρόνια 19 χώρες του ΝΑΤΟ κήρυξαν τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία στο όνομα των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» και καθιέρωσαν τους «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» πόλεων, αμάχων, υποδομών νερού και ηλεκτρισμού, διαλύοντας εν τέλει μια ολόκληρη χώρα. Ο Δυτικός «πολιτισμός» (δηλαδή ο Δυτικός ιμπεριαλισμός) εκφοβίζει ευθέως ότι έχει τη δυνατότητα να στείλει 50 ή και 100 χρόνια πίσω κάθε χώρα ή λαό που απειλεί ή αμφισβητεί την κυριαρχία του.

Θα ρωτήσει ο αναγνώστης (εν μέρει δικαιολογημένα): τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών; Κάποια σχέση έχουν, αφού τα «ανθρώπινα δικαιώματα» έχουν γίνει σημαία της παγκοσμιοποίησης με διπλή κατεύθυνση: άμεσου στρατιωτικού και οικονομικού καταναγκασμού και επεμβάσεων οπουδήποτε νομίζουν ότι «χρειάζεται», αλλά και μιας ορισμένης κοινωνικής μοντελοποίησης στο εσωτερικό όλων των χωρών της Δύσης (κι όπου αλλού αυτό είναι δυνατόν). 

Και τα δύο επιβάλλονται στο όνομα των «ανθρώπινων δικαιωμάτων». Στην ουσία πρόκειται για μια μεγάλη και οργανωμένη εκστρατεία διάλυσης και ακύρωσης των μεγάλων ταυτοτήτων που εμποδίζουν την αέναη επέκταση του κεφαλαίου σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής (συλλογικής, ιδιωτικής, πνευματικής, πολιτιστικής).

Οι πρώτες μεγάλες ταυτότητες που πλήττονται και καταπολεμούνται σκληρά είναι η εθνική, η ταξική, και η γυναικεία. Στη θέση τους μπαίνουν ο καταναλωτικός κοσμοπολιτισμός, το ατομικιστικό άτομο και ο απόλυτος αυτοπροσδιορισμός φύλου. Μορφές κοινωνικής συλλογικής ύπαρξης των ανθρώπων μπαίνουν στο στόχαστρο, ως μη συμβατές με τη νέα ψηφιακή τεχνοδεσποτική αναδιάρθρωση της κοινωνίας και τις νέες εργασιακές σχέσεις που τη διέπουν. Κι έτσι είναι σε εξέλιξη μια τεράστια προπαγανδιστική μηχανή που τείνει να εγχαράξει στη συνείδηση των ανθρώπων την ακύρωση βιολογικών, ιστορικών και κοινωνικών προϋποθέσεων και κατακτήσεων. Το έθνος, η τάξη, τα δύο φύλα, η οικογένεια, η μητρότητα και η πατρότητα μοιάζουν με εμπόδια που οι νέες σχέσεις παραγωγής και εξουσίας πρέπει να «υπερβούν» διαλύοντάς τα.

Άλλωστε έχει διακηρυχθεί ανοικτά: «Δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνο άτομα». Οπότε τα «δικαιώματα» αποδεσμεύονται εντελώς από τις υποχρεώσεις, και βεβαίως από κάθε έννοια κοινωνικής ευθύνης. Ο σχετικισμός («δεν υπάρχει αλήθεια») και ο μηδενισμός («δεν υπάρχει κανένα νόημα») ανοίγουν την πόρτα της κοινωνικής διάλυσης, προσφέροντας καταφύγιο στο «ας κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει», ατομικά και αποκομμένος από κάθε κοινωνικό ιστό. Έτσι οι υπερ-ελίτ της παγκοσμιοποίησης συγκεντρώνουν πλούτο και εξουσία που ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία δεν είχε οποιαδήποτε κυρίαρχη τάξη ή ομάδα. Κάνε ό,τι γουστάρεις εγκλωβισμένος σε ένα ψεύτικο υπερΕγώ, φθάνει να μην εμποδίζεις τη Μεγάλη Αναδιάρθρωση του κεφαλαίου και της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.

Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2024

Νεοφιλελευθερισμός & μεταμοντερνισμός: Το δίδυμο που “σκοτώνει” τις κοινωνίες


ΧΡΙΣΤΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ


Στην αυτοβιογραφία του ο τελευταίος σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσώφ έγραψε: «Η ανθρώπινη ιστορία είναι σε μεγάλο βαθμό η ιστορία των αξιών της. Αυτά έχουν χρησιμεύσει ως πηγή για τις ηθικές αρχές που σε τελική ανάλυση διέπουν τις ενέργειες κάθε ανθρώπινης κοινότητας. Οι αρχέγονες παγκόσμιες αρχές, η μόνη βάση πάνω στην οποία μπορεί να αναπτυχθεί η ανθρώπινη ζωή…»


Πράγματι, οι αρχέγονες αξίες (φιλαλήθεια, αξιοπρέπεια, αλληλοσεβασμός, αλληλοκατανόηση) είναι το απαύγασμα μακρόχρονης εμπειρίας της ανθρώπινης φύσης. Αναφύονται και αξιώνονται μέσα από τα επιτεύγματα φωτισμένων ανθρώπων και πνευματικά ανεπτυγμένων κοινωνιών για χιλιάδες χρόνια σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Οι αξίες ορίζονται συχνά ως πρότυπα για τον προσδιορισμό των επιπέδων ανθρωπιάς, χαρακτήρα, αισθητικής, κατανόησης και συμπεριφοράς. Κάθε πολιτισμός προσδιορίζεται από τις αξίες του. Παράδειγμα, ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός αναγνωρίζεται παγκοσμίως λόγω των πανανθρώπινων αρχών που πρεσβεύει. Στον αντίποδα το δίδυμο νεοφιλελευθερισμός και μεταμοντερνισμός.

Νεοφιλελευθερισμός είναι η ιδεολογική έκφραση των κανόνων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου: η κοινωνία μειώνεται σε οικονομία, η οικονομία σε οικονομία της αγοράς και η οικονομία της αγοράς σε χρηματοπιστωτικές αγορές. «Οι αγορές έχουν πάντα δίκιο» θριαμβολόγησε ο Ζαν Κλωντ Τρισέ (πρώην διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας). Δυστυχώς γι’ αυτόν, ο νεοφιλελευθερισμός αποδείχθηκε ένα σύστημα πεποιθήσεων με σημαντικές αστοχίες:

Οι κύριες αστοχίες


Πρώτη βασική αστοχία της νεοφιλελεύθερης σκέψης είναι η αδυναμία της να κατανοήσει την πολιτισμική έννοια “χρονοτοπική έκφραση”. Οι εκάστοτε πολιτισμικές παραδόσεις δεν είναι παρά εκφράσεις των αρχέγονων αρχών σε μια συγκεκριμένη περίοδο και τόπο. Πρωταρχικό καθήκον μιας πραγματικά προοδευτικής σκέψης δεν είναι η διαιώνιση συγκεκριμένων εκφράσεων των αρχέγονων αρχών, αλλά η ανακάλυψη νέων εκφράσεων προσαρμοσμένων στη τρέχουσα περίοδο και τόπο.

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2023

Qatargate είπατε; Ορίστε πως μας δουλεύουν ψιλό γαζί - Βρέχει δις ευρώ



του Γιώργου Αδαλή

Tην Πέμπτη (26.10.2023) το βράδυ, ήμουν καλεσμένος του πολύπειρου Ανδρέα Μαζαράκη, στην εκπομπή "Ο Εξαρχείων", που παρουσιάζει καθημερινά στις 22:00 το βράδυ στα Παραπολιτικά FM90,1. Ήταν μια εκπομπή με διαφορετική προσέγγιση σε ορισμένα θέματα που δύσκολα αναλύονται σε τέτοια βάθη. Αρχικά αναλύουμε το πρόβλημα στην απαρχαιωμένη μεθοδολογία προσέγγισης των προβλημάτων στην Δύση. Και κατόπιν αναφερόμαστε σε νέες χρυσές συμφωνίες της ΕΕ με αυτούς που επί χρόνια εκμεταλλεύονται τα ταμεία των Ευρωπαίων πολιτών. Ποιο Qatargate; Εδώ βρέχει δισεκατομμύρια και όλοι προσποιούνται ότι τα πάντα είναι ... φυσιολογικά! Ακούστε την...

Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2023

Στ. Λυγερός : Το Πολυτεχνείο, ο "διάδοχος" του Σημίτη και το Σφαγείο της Γάζας




Ο αρθρογράφος- αναλυτής και συγγραφέας Σταύρος Λυγερός, επικεφαλής του slpress.gr μιλάει στον 98.4 αρχικά , με αφορμή το νέο του βιβλίο " Η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μια ξεχασμένη κατάθεση". 

Ο Σταύρος Λυγερός, ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, δίνει τη δική του πολιτική και προσωπική κατάθεση για εκείνα τα γεγονότα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, λέει, ήταν μία αυθόρμητη –χωρίς κομματική καθοδήγηση– κορύφωση στον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία. Εγγράφηκε με δύναμη στη λαϊκή συνείδηση, επειδή εμπεριείχε την έννοια της «θυσίας», η οποία λειτουργεί σαν σηματοδότης για έθνη και λαούς. 

Το φοιτητικό κίνημα είναι εκείνο που εξανάγκασε τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να δρομολογήσει το πείραμα Μαρκεζίνη για να νομιμοποιήσει πολιτικά το καθεστώς του. Εάν εκείνος ο ελιγμός είχε επιτύχει, η Ελλάδα θα είχε εγκλωβιστεί σε έναν κηδεμονευόμενο κίβδηλο κοινοβουλευτισμό. Η εξέγερση του Νοέμβρη άνοιξε τον δρόμο για την πτώση της δικτατορίας, έστω κι αν τον ρόλο καταλύτη έπαιξε η τραγωδία της Κύπρου. Με αυτή την έννοια, το Πολυτεχνείο είναι ο ιδρυτικός «μύθος» της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός, άλλωστε, προσλαμβάνει διαστάσεις «μύθου».

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2023

Γιατί ο Κυριάκος είναι ιδεολογικά “διάδοχος” του Σημίτη07/11/2023



Η παρουσία του πρωθυπουργού στην εκδήλωση προς τιμή του Κώστα Σημίτη θα μπορούσε να είναι μία κίνηση πολιτικής αβροφροσύνης προς έναν απελθόντα προκάτοχό του. Θεωρώ, ωστόσο, πως είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι η ιδεολογική εκλεκτική συγγένεια που οδήγησε τα βήματα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Για την ακρίβεια μπορεί να χαρακτηρισθεί ιδεολογικά “διάδοχος”. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για τους αρκετούς υπουργούς του που έλκουν την πολιτική καταγωγή του από το “εκσυγχρονιστικό” ΠΑΣΟΚ.


Οι εκλογικές νίκες του Κυριάκου το 2019 και το 2023 αποδίδονται –όχι αδίκως– στη γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο ιδανικός αντίπαλος για τη μητσοτακική ΝΔ. Υπάρχει, ωστόσο, και ένας πρόσθετος λόγος. Πρόκειται για το ρεύμα πολιτικής-εκλογικής μετατόπισης προς τον Μητσοτάκη μίας κατηγορίας μεσοστρωμάτων. Τον δρόμο είχαν ανοίξει διανοούμενοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων, μάλιστα, ήταν γνωστοί για την αριστερή ή κεντροαριστερή ιδεολογική τοποθέτησή τους!

Το φαινόμενο έχει καταγραφεί, αλλά ερμηνεύεται μάλλον επιδερμικά με όρους γραμμικής πολιτικής γεωγραφίας, ότι δηλαδή “ο Κυριάκος είναι μοντέρνος φιλελεύθερος κεντρώος” και ως τέτοιος ασκεί ευρύτερη επιρροή από το κόμμα του και ως εξ αυτού συσπειρώνει. Πολλοί από τους εν λόγω διανοούμενους έχουν επικαλεσθεί την αντίθεσή τους στις πολιτικές πρακτικές και την αισθητική του ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιολογήσουν τη στροφή τους, αλλά αυτό στην καλύτερη περίπτωση είναι η μισή αλήθεια.

Στην πραγματικότητα, το ρεύμα που τους οδήγησε στην “πόρτα” του Κυριάκου έχει τις ρίζες του στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980 πριν ακόμα εμφανισθεί στην πολιτική σκηνή ο υιός Μητσοτάκης, όταν άνθιζε ο σημιτισμός ως ιδεολογικό-πολιτικό ρεύμα και μάλιστα εμμέσως πλην σαφώς κατ’ αντιδιαστολή προς το ανδεοπαπανδρεϊκό ρεύμα. Ο Κυριάκος είναι σε μεγάλο βαθμό συνεχιστής εκείνου του ιδεολογικού ρεύματος κι αυτό δεν αποδεικνύεται μόνο από το γεγονός ότι προτιμά να συνεργάζεται με σημιτικούς παρά με ακραιφνείς δεξιούς.

Ιδεολογικά “διάδοχος” του Σημίτη


Προφανώς, ο Μητσοτάκης δεν ταυτίζεται με το “αστικό-φιλελέ” δεξιό σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο του Σημίτη. Ιδεολογικά εκφράζει μία πιο μεταμοντέρνα νεοφιλελεύθερη εκδοχή, αυτή που ευστόχως αποκαλείται “ακραίο κέντρο”. Αυτό, βεβαίως, δεν τον εμποδίζει στο επίπεδο των πολιτικών πρακτικών να ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του και μάλιστα σε πιο ακραίες εκδοχές. Στην πραγματικότητα, ο υιός Μητσοτάκης είναι ένα υβρίδιο μεταμοντέρνου ιδεολογικού νεοφιλελευθερισμού και του παραδοσιακού πολιτικού κοτζαμπασιδισμού της οικογένειας.

Η αντίφασή του αυτή, που αποτυπώθηκε πολλές φορές στην μέχρι τώρα πρωθυπουργική θητεία του, δεν τον εμπόδισε, όμως, να αγγίξει τις μάλλον επαρχιακές “αστικές” ιδεολογικές χορδές ελληνικών μεσοστρωμάτων, τις οποίες είχε αγγίξει δεκαετίες πριν ο Σημίτης. Στο πρόσωπο του Κυριάκου, λοιπόν, πολλοί βλέπουν τον “διάδοχο” του Σημίτη, έστω κι αν ηγείται του αντίπαλου κόμματος. Άλλωστε, ειδικά το 1996 είχαν στρατευθεί στο πλευρό του πολλοί “φιλελέ” κεντροδεξιοί, αλλά και άτομα που ψήφιζαν την εκδοχή Κύρκου για τη λεγόμενη ανανεωτική Αριστερά.

Πέμπτη 15 Ιουνίου 2023

`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας...



... και «τσουνάμι»

Ριζοσπάστης 10.06.23

Πώς το έφερε έτσι η συγκυρία και δυο μέρες πριν τις δηλώσεις του Πνευματικού παγκόσμιες επιστημονικές ενώσεις προειδοποιούσαν στην εφημερίδα «Guardian» για ένα παγκόσμιο «τσουνάμι» ηλικιωμένων καρκινοπαθών τα επόμενα χρόνια, τ οποίο ίσως «αναγκάσει» τα συστήματα Υγείας να κάνουν επιλογή ασθενών. 

Στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας, το μεγαλύτερο για τον καρκίνο στον κόσμο, διαπιστώθηκε πως «σε παγκόσμιο επίπεδο δεν είμαστε προετοιμασμένοι». Μέχρι το 2040 θα υπάρχουν 27,5 εκατ. νέα περιστατικά καρκίνου και 16,3 εκατ. θάνατοι μόνο λόγω γήρανσης του πληθυσμού. 

Στις ΗΠΑ, το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου προβλέπει ότι μέχρι τότε το 73% των καρκινοπαθών θα είναι άνω των 65 ετών. Στη Βρετανία, οι νέες διαγνώσεις καρκίνων θα αυξηθούν κατά 1/3 μέχρι το 2040, θα αγγίξουν τις 506.000 κάθε χρόνο (Cancer Research UK), οι περισσότεροι 70 ετών και άνω. Οι ηλικιωμένοι καρκινοπαθείς έχουν συνήθως και άλλα προβλήματα υγείας, επομένως χρειάζονται διεπιστημονική φροντίδα, θα χρειαστούν αντίστοιχα περισσότερες προσλήψεις ογκολόγων, χειρουργών, παθολόγων κ.ά. Οι προβλέψεις αυτές είναι σε γνώση όλων όσοι λογαριάζουν την υγεία και την περίθαλψη του λαού με όρους «κόστους» και βλέπουν τον «κίνδυνο» να «πέσουν έξω» τα δημοσιονομικά εξαιτίας της αύξησης των αναγκών σε περίθαλψη. Αυτή είναι η βάση δηλώσεων τύπου Πνευματικού, που όπως αποκαλύπτεται, μόνο τυχαίες και «προσωπικές» δεν είναι. 

Το ότι οι άνθρωποι ζουν περισσότερο αποτελεί «πρόβλημα» για τον βάρβαρο καπιταλισμό. Πόσο πιο καθαρό να γίνει; `Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας...

ΠΗΓΗ:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τρίτη 13 Ιουνίου 2023

Καιάδες




Ριζοσπάστης 12.06.23


Δικαίως προκαλούν οργή οι αποκρουστικές δηλώσεις του παραιτηθέντος πλέον υποψήφιου της ΝΔ για το πώς πρέπει το δημόσιο σύστημα Υγείας να απαλλαγεί από τη «σπατάλη» της περίθαλψης καρκινοπαθών τελικού σταδίου.

 Εφερε μάλιστα ως παράδειγμα τις ΗΠΑ, όπου οι διαδοχικές μεταρρυθμίσεις Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων οδήγησαν στο να ... θάβονται σε ομαδικούς τάφους οι νεκροί της πανδημίας στη Νέα Υόρκη.

 Υπάρχουν όμως κι άλλες ανατριχιαστικές εκδοχές της ίδιας απάνθρωπης πολιτικής, σε κράτη που στη χώρα μας προβάλλονται ως «πρότυπα» καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στον Καναδά, για παράδειγμα, πάνω από 10.000 τον χρόνο είναι οι ευθανασίες. Ασθενείς και συγγενείς τους καταγγέλλουν ότι το ίδιο το σύστημα Υγείας τούς εξωθεί σε μια τέτοια «επιλογή», στο όνομα του περιορισμού του «κόστους». 

Συγκλονιστική είναι η ιστορία μιας παρα-Ολυμπιονίκη που της είχαν προτείνει να δώσει τέλος στη «δύσκολη ζωή» της και κατάφερε τελικά να κατακτήσει χρυσό και ασημένιο μετάλλιο! 

Πολλοί καταγγέλλουν επίσης ότι οι δικοί τους άνθρωποι ουσιαστικά «θανατώθηκαν» ή σπρώχτηκαν προς τον θάνατο. Οπως στην περίπτωση ασθενούς με εκφυλιστική διαταραχή εγκεφάλου, ο οποίος ενημερώθηκε από τον διευθυντή του νοσοκομείου ότι η περίθαλψή του «κοστίζει 1.500 δολάρια τη μέρα» και επομένως «οφείλει» να του προτείνει την «υποβοηθούμενη ευθανασία».

 Τέτοιες μαρτυρίες προκαλούν σοκ, αλλά είναι ο καθρέφτης του απάνθρωπου και βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, που βάζει τα πάντα στο ζύγι του «κόστους - οφέλους». Στον «πάτο» αυτής της δυστοπίας υπάρχουν πάντα η διαλογή ασθενών και ο Καιάδας, δείχνοντας ότι τα κέρδη των λίγων φέρνουν μόνο ζόφο και δεν συναντιούνται πουθενά με τις ανάγκες και τις ζωές των πολλών.

Σάββατο 10 Ιουνίου 2023

Η δική σου ΨΗΦΟΣ τους δίνει το δικαίωμα!




Γιώργος Τασιόπουλος


Δεν είναι ο "κ." ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ το πρόβλημα, η δική σου ΨΗΦΟΣ τους δίνει το δικαίωμα!


Ο βουλευτής Σπύρος Πνευματικός ήταν σαφής:

«...δεν έχει ελπίδες και κάποιες πράξεις δεν έχουν νόημα, και δεν είναι κακό να του πούμε ότι δεν θα σου προσφέρει τίποτα αυτό, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να βάζουμε ένα όριο, αν δεν το βάλουμε, δεν θα έχουμε λεφτά να βοηθήσουμε άλλους ασθενείς»
Δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο, μάλιστα το 2013 τον “είχαμε” κάνει και αναπληρωτή πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και Δεοντολογίας!!!

Τα ΜΜΕ προσωποποίησαν τις ευθύνες αποφεύγοντας να ενοχοποιήσουν τον πρωθυπουργό και την μεγάλη νεοφιλελεύθερη παράταξη.  
Όμως ακολούθησαν και άλλα προβεβλημένα στελέχη με ανάλογες δηλώσεις, γιατί αυτή είναι η ατζέντα της ΝΔ που θριάμβευσε στις εκλογές σαγηνεύοντας ως και ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς.

Η γιατρός Μίνα Γκάγκα και πρώην αναπληρώτρια υπουργός Υγείας: «δεν μπορούμε να έχουμε να πληρώνουμε γιατρούς στα νησιά και όλο το χειμώνα να κάθονται».

Γιώργος Κουμουτσάκος, βουλευτής πρώην υπουργός για τους θανάτους λόγω έλλειψης ασθενοφόρου:
«μα έπρεπε να κάνουμε επιλογή επενδύσεων στην υγεία με την πανδημία, το ήξερε αυτό ο ελληνικός λαός και πήραμε 40%, κριθήκαμε για αυτά»





ΛΑΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΗ!


Δεν ξέχασαν οι ψηφοφόροι της 21ης Μαΐου μόνο τα Τέμπη.
ΞΕΧΑΣΑΝ του συνανθρώπους μας που δοκιμάστηκαν στην πανδημία, τα 37.000 θύματα.

ΟΙ ΑΡΙΣΤΟΙ δεν τα κατάφεραν με την πανδημία .  Η Ελλάδα βρέθηκε στη χειρότερη ευρωπαϊκή θέση αναφορικά με τις απώλειες λόγω κορονοϊού.

Οι δύο πίνακες δίνουν αρνητικό χρυσό μετάλλιο στην Ελλάδα ως προς το ΕΣΥ.
Στον 1ο πίνακα, θάνατοι ανα 100.000 πληθυσμού η Ελλάδα έχει κατακτήσει... χρυσό μετάλλιο.

Στο 2ο πίνακα φαίνεται το αθροιστικό ποσοστό θνησιμότητας, εκφράζει τους θανάτους από COVID-19 σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού.  
Σε αντίθεση με τον απόλυτο αριθμό θνησιμότητας, το ποσοστό θνησιμότητας παρέχει μια ένδειξη της απόδοσης μιας χώρας ή μιας ομάδας χωρών όσον αφορά την προστασία του πληθυσμού της από το θάνατο με τον COVID ως την υποκείμενη αιτία. Χρυσό... ξανά για την Ελλάδα.

Οι ΑΡΙΣΤΟΙ νεοφιλελεύθεροι είναι κυνικοί και αποφασισμένοι, το πρόβλημα είσαι ΕΣΥ Έλληνα ψηφοφόρε.

Είμαστε εμείς οι θύτες στην κάλπη και τα θύματα του ΕΣΥ συμπολίτες μου, πυροπαθείς από την Εύβοια.

Γιατί 8.702 Ευβοείς ψήφισαν τον ορθοπεδικό και καθηγητή στην Ιατρική Σχολή, Σπύρο Πνευματικό το 2019,  και έγιναν 14.973 αυτοί που τον προτίμησαν στις 21 του περασμένου Μαΐου.
ΤΩΡΑ πώς να αισθάνονται άραγε;

*Τα δεδομένα των πινάκων από τη βάση δεδομένων του Johns Hopkins University  στις 14.12.2022

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κυριακή 19 Μαρτίου 2023

οι Γάλλοι δεν τρελάθηκαν...


Μαρία Δεναξά 


🔴Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, οι Γάλλοι δεν τρελάθηκαν ξαφνικά και κατέβηκαν στους δρόμους μόνο για τα δυο χρόνια αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης. 

🔴Η υπομονή τους ξεπέρασε τα όρια, βλέποντας τα αντικλεπτικά να ξεφυτρώνουν στα πακέτα των ζυμαρικών, στο κρέας, στον καφέ, στις κονσέρβες, ακόμη και στα κουτάκια των αναψυκτικών! 

🔴Η υπομονή τους δοκιμάζεται με τον ολοένα και αυξανόμενο πληθωρισμό, με την ολοένα και αυξανόμενη τιμή της ενέργειας, με την ολοένα και μεγαλύτερη συρρίκνωση της αγοραστικής τους δύναμης και των μισθών, την ώρα που στέλνονται εκατομμύρια, αν όχι δις ευρώ από εδώ κι από εκεί, είτε για να ενισχύσουν μια πολεμική μηχανή, είτε τους κολοσσούς επιχειρηματιών Γάλλων και Αμερικάνων, που διατηρούν τις μαριονέτες τους στην εξουσία! 

🔴 Η υπομονή τους εξαντλήθηκε από τότε που όλο και λιγότεροι μπορούν να έχουν ιατροφαρμακευτική φροντίδα, μιας και οι γιατροί -τουλάχιστον στην επαρχία- με το αποτυχημένο σύστημα του οικογενειακού γιατρού, είναι είδος προς εξαφάνιση.

🔴 Η υπομονή τους τελείωσε, όλες εκείνες τις φορές που κατέβηκαν στους δρόμους, όπου όχι μόνο τους σακάτεψαν, αλλά τους κόλλησαν τις ετικέτες των άκρων ώστε να καταπνίξουν την οργή τους. 

🔴Η υπομονή τους πήγε περίπατο, κάθε φορά που πίστευαν ότι ψήφιζαν και νόμιζαν πως τους λάμβαναν υπόψιν τους, μέχρι την επόμενη φορά. 

Σάββατο 18 Μαρτίου 2023

Είναι ο νεο-φιλελευθερισμός η μόνη απάντηση;

Απέναντι στον νεο-φιλελευθερισμό οφείλουμε να αναδείξουμε εναλλακτικές προτάσεις όπως: βιώσιμη ανάπτυξη, συμμετοχική Δημοκρατία, Κοινοτισμός και πάντα: Λαϊκή Κυριαρχία..


 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ


Μια νέα θρησκεία έχει από καιρό ομολογηθεί και διαδοθεί καταστροφικά από “μοναχούς” που βρίσκονται παντού γύρω μας: τους νεοφιλελεύθερους. Το δόγμα αυτής της θρησκείας είναι η συνεχής/ άπειρη ανάπτυξη, ένα δόγμα που αναφέρεται στο προσωπικό κέρδος και στον με κάθε τρόπο πλουτισμό. Το κριτήριο για την αξιολόγηση της αξίας των πιστών είναι ο όγκος των χρημάτων που συσσωρεύονται από τους ανθρώπους και τις επιχειρήσεις εταιρειών και κρατών.

Την ίδια στιγμή που βρισκόμαστε μπροστά σε μια κοινωνία ανισοτήτων και σε ένα φυσικό περιβάλλον που καταρρέει, που μπορεί να οδηγήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό μας στην εξαφάνιση. Ίσως πρέπει να κάνουμε ερωτήσεις στον εαυτό μας και να αρχίσουμε να ψάχνουμε πώς να βγούμε από τη νεοφιλελεύθερη “θρησκεία” στην οποία αναγκαζόμαστε να βαφτιστούμε υποχρεωτικά λόγω της θέλησης σχεδόν κάθε υπουργού Οικονομίας στον κόσμο. Που με την σειρά του υπακούει στα κελεύσματα μιας “παγκοσμιοποιημένης” ελίτ, πέρα και πάνω από κράτη, Λαούς, Εθνότητες.

Κυριακή 12 Μαρτίου 2023

Η Διαφορά της Λογικής και γενικά του Λόγου (=λογική σκέψη+γλώσσα) από τον Ορθολογισμό.



Νικόλαος Λάος

Η Διαφορά της Λογικής και γενικά του Λόγου (=λογική σκέψη+γλώσσα) από τον Ορθολογισμό.


 Ορθολογισμός σημαίνει το εξής: εφόσον αποδεχθείτε ένα σύστημα πεποιθήσεων, ύστερα, εφόσον είστε ορθολογικά υποκείμενα, πρέπει να σκέπτεστε, να συμπεριφέρεστε και να δράτε με τρόπους που είναι συνεπείς προς (συμφωνούν με) το θεμελιώδες σύστημα πεποιθήσεών σας. Για παράδειγμα, αν πιστεύετε ότι εκτελώντας έναν μαγικό τελετουργικό χορό, μπορείτε να προκαλέσετε βροχή, τότε, σε περιόδους ανομβρίας, είναι ορθολογικό να εκτελέσετε αυτό το μαγικό τυπικό για να βρέξει. Με άλλα λόγια, ορθολογισμός σημαίνει ότι κάποιος είναι συνεπής προς τις θεμελιώδεις προκείμενες προτάσεις της κουλτούρας που υιοθετεί. 

Λογική είναι η επιστήμη της ορθής σκέψης και υπάρχουν διάφορες λογικές, αριστοτελικές (βασισμένες στον νόμο του αποκλειομένου τρίτου) και μη-αριστοτελικές (στις οποίες έχει αρθεί ο νόμος του αποκλειομένου τρίτου).

Οι κρίσεις του 1929 και του 2008 έδειξαν ξεκάθαρα ότι η φιλελεύθερη αφήγηση της "μαγικής πίπας" δεν χάρισε στην ανθρωπότητα ευημερία και ευτυχία αλλά μόνο δυστυχία, φτώχεια και αποπροσανατολισμό.

Απέναντι σε ένα τέτοιο όραμα, και εκτός από τις οικονομικές κρίσεις, υπήρξαν και συνειδητές ενστάσεις. Μεταξύ των πολλών, θα αναφέρω εκείνη του Serge Latouche, ο οποίος, στον τόμο του Le Défi de Minerve: Rationalité occidentale et raison méditerranéenne, αφού προτείνει εκ νέου τη διάκριση μεταξύ ορθολογισμού και λογικής, παρουσιάζει αρκετές περιπτώσεις που εκφράζουν το κοινό αίσθημα των αρχαίων σοφών και αντιτίθενται στον ορθολογισμό του κέρδους και της οικονομικής ανάπτυξης. 

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2023

Η ΔΙΚΑΙΗ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΤΕΛΩΝ ΤΑΞΕΩΝ




Ἡ μνησικακία εἶναι ἕνα συναίσθημα ποὺ ἔχει δικαιολογημένα κακὴ φήμη, καθὼς τοποθετεῖται στὴν χαμηλότερη βαθμίδα τῶν ἀνθρωπίνων συναισθημάτων -ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὸν φθόνο. Ὁ μνησίκακος καλύπτει τὴν μνησικακία του μὲ τὴν ἐπίκληση ὑψηλῶν ἰδανικῶν καὶ εὐγενῶν διακηρύξεων. Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια, ἡ μνησικακία εἶναι, ὅπως παρατήρησε ὁ Νίτσε, μιὰ τρομερὴ κινητήριος δύναμη τῆς ἱστορίας. 

Ὡστόσο, ἡ μνησικακία μπορεῖ σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις νὰ ἐμφορεῖται ἀπὸ τὸ αἴσθημα τοῦ δικαίου, ὅπως, παραδείγματος χάριν, ὅταν συνδέεται μὲ τὴν ἔννοια τῆς πάλης τῶν τάξεων. Πρέπει, λοιπόν, νὰ καταδικάσουμε τὴν πάλη τῶν τάξεων; 

Ἴσως ὑπάρχει ἕνας ἄλλος τρόπος γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὸ ζήτημα. Ἴσως ἡ μνησικακία νὰ μὴν συνδέεται πάντοτε μὲ εὐτελῆ συναισθήματα. Προτείνουμε ἕναν ἄλλο ὁρισμό: ἡ μνησικακία εἶναι ἡ συσσωρευμένη ὀργὴ λόγω ἀδικιῶν. Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια, ὁ μνησίκακος δὲν εἶναι ὁ ἐνεργὸς φορέας ἑνὸς «ταπεινοῦ πάθους» (ὅπως ὁ φθόνος), ἀλλά εἶναι τὸ παθητικὸ ὑποκείμενο ἐξωτερικῶν ἐπιθέσεων. Οἱ προαναφερθεῖσες περιπτώσεις ἐμπίπτουν στὴν δεύτερη κατηγορία. 

Οἱ μεγάλες πολιτικὲς διαμάχες -οἱ ἐξεγέρσεις, οἱ πόλεμοι ἀνεξαρτησίας καὶ οἱ ἐπαναστάσεις- τροφοδοτοῦνται ἀπὸ τὴν μνησικακία, στὸ μέτρο ποὺ εἶναι ἐκρήξεις συσσωρευμένης ἀγανακτήσεως. Ὅμως, μόνο ἡ ἀγανάκτηση δὲν ἀρκεῖ γιὰ νὰ ἀλλάξει τὰ πράγματα. Ἡ ἀγανάκτηση εἶναι ἕνα ἀντανακλαστικό, ἠθικολογικὸ συναίσθημα, τὸ ὁποῖο καταγγέλλει συμπεριφορὲς ἀλλὰ ὄχι ἀρχές, ἀποδοκιμάζει τὶς συνέπειες ἀλλά ὄχι αἰτίες. 

Προκειμένου νὰ μετατραποῦν σὲ ἐπανάσταση, ἡ ἀγανάκτηση καὶ ἡ δυσαρέσκεια πρέπει ἀργὰ ἤ γρήγορα νὰ ἀποκρυσταλλωθοῦν σὲ θεωρία, πρέπει νὰ μετατραποῦν σὲ πολιτικὴ πρακτική. Μόνο τότε μποροῦν τὰ πράγματα νὰ ἀλλάξουν. 

Στὴν ἐποχή μας ὁ λεγόμενος «λαϊκισμὸς» εἶναι αὐτὴ ἡ πρακτική, καὶ σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις μετατρέπεται καὶ σὲ θεωρία. 

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2022

Τι είναι το Ακραίο Κέντρο;


ExtremeCenter_2

Ο όρος Ακραίο Κέντρο, όπως και ο όρος νεοφιλελευθερισμός, δεν είναι ένας όρος με εξαρχής αρνητική φόρτιση. Πιο συγκεκριμένα, τις έννοιες αυτές τις δημιούργησαν υπέρμαχοι των αντίστοιχων πολιτικών ιδεολογιών και όχι αντίπαλοί τους. Πολύ πρόσφατα, ο Εμμάνουελ Μακρόν, που έχει χαρακτηριστεί (στο βιβλίο των BrAmable και StPalombarini) και ως ο «τελευταίος νεοφιλελεύθερος», είχε μιλήσει για το «ακραίο κέντρο» ως ιδεολογία τουΤο 2017, το περιοδικό Foreign Policy είχε κάνει λόγο για τον ριζοσπαστικό κεντρισμό του Μακρόν. Ουσιαστικά, όμως, μπορούμε να πούμε ότι ένας από τους πρώτους θεωρητικούς (και πρακτικούς) του Ακραίου Κέντρου ήταν ο Τόνυ Μπλαιρ, ο οποίος, σε ένα άρθρο του το 2018, είχε μιλήσει για τον «επαναστατικό κεντρισμό» ή το «επαναστατικό κέντρο». Ο Μπλαιρ εκεί αναγνωρίζει την ανάγκη ενός επαναστατικού κέντρου, που κάνει ριζοσπαστικές τομές και δεν αποτελεί απλώς τη δύναμη του «ήρεμου ορθολογισμού», του «πραγματισμού» και των «συμβιβασμών»O Mπλαιρ εξαρχής άλλωστε είχε αυτό-χαρακτηριστεί «κεντριστής», που είναι ένας νέος όρος, ένας νεολογισμός, δηλαδή μέλος ενός νέου Κέντρου.

Μεγάλη αξία έχει ο τρόπος που ο Μπλαιρ βλέπει τη Δεξιά: είναι μία δύναμη «λαϊκιστική»«εθνικιστική», ενάντια στη μετανάστευση, και υπέρ του οικονομικού προστατευτισμού, δηλαδή προστασίας της εγχώριας παραγωγής, απέναντι στις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και τον υπερανταγωνισμό (Philip Kotler) που φέρνουν. Επίσης, ο Μπλαιρ βλέπει την αριστερά με την οποία διαφωνεί ως «κρατιστική»«λαϊκιστική». Ήταν ένας από τους περισσότερο επίμονους (και ηττημένους) αντιπάλους του Τζέρεμυ Κόρμπιν, πριν εκλεγεί πανηγυρικά από το Συνέδριο των Νέων Εργατικών το 2015 με 60%, αποκαλώντας την πολιτική του ως «πολιτική Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων». Ο ίδιος ο Μπλαιρ ήταν αυτός που έβαλε τον όρο των Νέων Εργατικών μέσα στο πολιτικό σύστημα, όταν εξελέγη πρόεδρος του κόμματος του οποίου ο αρχηγός δήλωνε κάποτε, όπως έλεγε ο Γιώργος Θεοτοκάς περί το 1950, αριστερός και Χριστιανός. Όπως γράφει σχετική βιβλιογραφία (και είναι αυταπόδεικτο), ενσωμάτωσε μεγάλο μέρος της θατσερικής παράδοσης στην πολιτική του. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι ο Μπλαιρ μετατόπισε στο όνομα του νέου πνεύματος, του πραγματισμού κ.λπ. τους παλιούς Εργατικούς, εν όψει της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της κατάρρευσης του σοβιετικού μπλοκ με τον Γιέλτσιν και της «Ρεβάνς» της κοινωνικής ελίτ, προς τα δεξιά, τόσο σε επίπεδο αυταρχισμού όσο και σε επίπεδο κοινωνικής-οικονομικής πολιτικής. Είναι πολύ χαρακτηριστική η τοποθέτηση που γίνεται σε μια σχετική μελέτη των δύο κομμάτων, αυτού του Μπλαιρ και των «αντιπάλων» του στα πλαίσια του δικομματισμού, των «Συντηρητικών» (Tories).

PoliticalCompass_2003

Όπως μπορεί να φανεί από αυτό το διάγραμμα, οι Νέοι Εργατικοί του 2003 είναι πλέον ένα κόμμα που όχι απλώς είναι στα δεξιά του πολιτικού άξονα αλλά είναι πλέον κοντύτερα στο δεξί άκρο του πολιτικού άξονα παρά στο κέντρο. Αυτός είναι ο νέος «μεσαίος χώρος». Με δεδομένο ότι οι Νέοι Εργατικοί αποτέλεσαν πρότυπο για τη «μετάλλαξη» των πρώην σοσιαλιστικών/σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων (που πλέον λέγονταν «κεντροαριστερά»), η μετατόπιση του Κέντρου προς μια σκληρή, αυταρχική δεξιά παράταξη υπήρξε σχεδόν πλήρης. Η ελλαδική περίπτωση με τον Κώστα Σημίτη είναι χαρακτηριστική, οπότε και ο Χρ. Γιανναράς είχε μιλήσει για την «αριστερά ως δεξιά». Οι κκ. Ανδριανόπουλος μάλιστα και Μάνος, ίσως οι πιο χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της νεοφιλελεύθερης δεξιάς, είχαν διερωτηθεί, όταν ο ΓΑΠ, πριν τη μνημονιακή καταβύθιση του ‘10, τους είχε απομακρύνει –αφού είχαν ήδη γίνει «κόκκινο πανί» λόγω της κλιμακούμενης εφαρμογής διάφορων νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων- από το ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Ανδριανόπουλος χαρακτηριστικά είχε πει πως νόμιζε πως το ΠΑΣΟΚ, θα εφάρμοζε, όπως οι Νέοι Εργατικοί του Μπλαιρ, το σοσιαλισμό μέσα από το… μηχανισμό της αγοράς. Ωστόσο, η αγορά δεν έχει κανένα δίχτυ ασφαλείας και οι αιχμές της είναι ακονισμένες για να κόβουν τους «ανεπαρκώς προσαρμοσμένους», όπως θα’ λεγε κι ο κύριος Πέτσας, όπως ο τροχός του Διοκλητιανού τον άγιο Γεώργιο ή όπως η σπάθη το κεφάλι του Δαμοκλή.

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2022

Κώστας Μελάς: Η μετάλλαξη των πολιτικών νοοτροπιών στην Ευρώπη



 Εξτρεμισμός»[1]

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν’ ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.
Γ. Αγγελάκας

Το πλαίσιο λειτουργίας της πολιτικής

Στη λεγόμενη εποχή της Παγκοσμιοποίησης, όλες οι λογικές –οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές[2]– λειτούργησαν εντός ενός κυρίαρχου πλαισίου πολιτικής ερμηνείας, η οποία ονομάστηκε ιδεοτυπικά «Φιλελεύθερη Δημοκρατία της Αγοράς», αποφεύγοντας επιμελώς τον επιθετικό προσδιορισμό της αγοράς ως καπιταλιστικής[3]. Με άλλη έκφραση το φαινόμενο αυτό μπορεί να ονομαστεί «Φιλελεύθερη Δημοκρατία του Κέντρου» ή περισσότερο εμφατικά ως «Κεντριστικός Εξτρεμισμός». Με απλά λόγια θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως θεμελιώδη θέση αυτής της αντίληψης «μια πανάρχαια ιδέα “μεσότητας”, που αποκλείει οποιαδήποτε δραματική μεταβολή του εκάστοτε υπαρκτού –μέχρι βέβαια αυτή να λάβει χώρα, ερήμην όσων παραγνώρισαν τη δυνατότητά της»[4].

Όλη η ανάρτηση...

https://mag.frear.gr/i-metallaxi-ton-politikon-nootropion-stin-eyropi/




Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2022

Τα τρία συν ένα μεγάλα ψεύδη της κ. Θάτσερ



Τα τρία συν ένα  μεγάλα ψεύδη της κ. Θάτσερ

Του Σπυρίδωνος  Στάλια, 

Οικονομολόγου PhD

Η Μάργκαρετ Θάτσερ είπε τρία μεγάλα ψέματα και άλλο ένα τεράστιο ψέμα, που εν πολλοίς διαμόρφωσαν το μέλλον της Ευρώπης, αφού αυτούσια προϋποτίθενται στην Συνθήκη τους Μάαστριχτ και ενθάρρυναν την Παγκοσμιοποίηση. Αυτά τα τρία συν ένα ψεύδη είναι η πηγή της κακοδαιμονίας που διατρέχει τις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Ποια ήταν αυτά τα ψέματα;

1)  Η ΤΙΝΑ που σημαίνει "Δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση για την Οικονομία πέραν του νεοφιλελευθερισμού".
Αλλά υπάρχει πάντα μια εναλλακτική λύση. Η ανθρώπινη δημιουργικότητα και ευφυΐα θα παρέχουν πάντα καλές εναλλακτικές προτάσεις έτσι ώστε η ανθρωπότητα να προοδεύει.

2) Δεν υπάρχουν κρατικά χρήματα, υπάρχουν μόνο τα χρήματα των φορολογουμένων.

Αλλά ισχύει το αντίστροφο. Το σύγχρονο χρήμα (fiat money= χρήμα χωρίς αναφορά σε κάποια άλλη αξία όπως ο χρυσός κτλ) εκδίδεται από το Κράτος και όλα τα χρήματα που υπάρχουν δημιουργήθηκαν από τις δαπάνες του κράτους, και από την ζήτηση χρήματος από την κοινωνία μέσω τραπεζικού δανεισμού τα οποία μετά καταστρέφονται καθώς τα δάνεια αποπληρώνονται. Αυτά που ισχυρίζονται οι νεοφιλελεύθεροι ότι το κράτος για να δαπανήσει πρώτα φορολογεί και δανείζεται, είναι σαφώς ανακριβή γιατί τότε το χρήμα "θα έπεφτε από ένα ελικόπτερο".

3) Ο κρατικός προϋπολογισμός είναι σαν τον οικογενειακό προϋπολογισμό, πρέπει οι δαπάνες να ισοσκελίζονται με τα έσοδα.
Αλλά το κράτος εκδίδει το χρήμα του, και μάλιστα όσο θέλει, ενώ μία οικογένεια θα πρέπει να δουλέψει να βρει χρήμα. Αυτό που έλεγε και ο Άνταμ Σμιθ ότι «ότι είναι σωστό για μια οικογένεια είναι σωστό και για το Βασίλειο», είναι λανθασμένο. 
Το κράτος δεν θυμίζει σε τίποτα ένα νοικοκυριό. Το κράτος είναι ο χρηματοδότης έσχατης ανάγκης, είναι ο εργοδότης της τελευταίας ανάγκης και μπορεί να δημιουργήσει όλα τα χρήματα που χρειάζεται για να εκπληρώσει αυτούς τους σκοπούς. 

4) Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλείται κοινωνία αλλά μόνο άτομα.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψεύδος που έχει ποτέ ακουστεί από χείλη πολιτικού ηγέτη. Αυτό το ψεύδος αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του νεοφιλελευθερισμού και ιστορικά είναι ανακριβής. 

Τρίτη 12 Ιουλίου 2022

Οι ληστρικοί λογαριασμοι ηλεκτρικού ρεύματος και τα αίτια της κακοδαιμονίας της χώρας μας



Της Στέλλας Πατρώνα *



Στις 5 Μαϊου ο Κυρ. Μητσοτάκης με ένα ακόμη διάγγελμα ανακοίνωσε τα πολυδιαφημισμένα μέτρα ελάφρυνσης για τους καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος, τα οποία συνίστανται (α) στην επιστροφή - μέχρι του ποσού των 600 ευρώ - μέρους της ληστρικής κερδοσκοπίας των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας με λεφτά των φορολογουμένων, δηλαδή με δικά μας λεφτά και (β) στην υπόσχεση για “ελάφρυνση” από τον Ιούλιο μέσω ενός μηχανισμού μείωσης του χονδρεμπορικού κόστους για τους καταναλωτές, ο οποίος για να εφαρμοσθεί χρειάζεται η έγκριση της Κομισιόν [i].
Τα μέτρα αυτά, παρότι δεν προσφέρουν ουσιαστική ανακούφιση στους πολίτες και εντάσσονται στην προσπάθεια της κυβέρνησης να διαχειρισθεί επικοινωνιακά το δύσκολο πρόβλημα των ληστρικών λογαριασμών, από πολιτικής πλευράς έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους εξής λόγους:

- Μετέφεραν τη συζήτηση από τις έκτακτες συνθήκες (ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση, πόλεμος στην Ουκρανία) στο Χρηματιστήριο Ενέργειας.

- Αποτελούν παραδοχή ότι η αισχροκέρδεια των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας οφείλεται στη δομή του target model, δηλαδή του ευρωπαϊκού μοντέλου αγοράς.

- Έθεσαν το πρόβλημα που τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση δεν θέλουν να συζητιέται, ότι δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση έχει “περιορισμένες αρμοδιότητες” και η Κομισιόν και οι ευρωτεχνοκράτες των Βρυξελλών είναι αυτοί που αποφασίζουν αν θα εφαρμοσθούν ή όχι αναγκαία μέτρα για την ελάφρυνση του ελληνικού λαού.

Με άλλα λόγια από τη μια “γείωσαν” τη δημόσια συζήτηση που μέχρι τότε περιστρεφόταν γύρω από εξωτερικούς και ανεξέλεγκτους παράγοντες και από την άλλη άφησαν μια χαραμάδα για να διαφανούν σημαντικά ζητήματα που δεν αφορούν μόνο τους ληστρικούς λογαρισμούς αλλά την εν γένει κακοδαιμονία της χώρας και αποτελούν “ταμπού” τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για την αντιπολίτευση. Τα ζητήματα αυτά έχουν να κάνουν με την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας ή κυριαρχικών δικαιωμάτων (σύμφωνα με την ορολογία που χρησιμοποεί ο πρώην προέδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος[ii]) υπέρ της Ε.Ε. και τον “εξευρωπαϊσμό” της πολιτικής ζωής της χώρας μας,