Του Κώστα Κουτσουρέλη
Καταιγισμός δασμών, περιφρόνηση υπερεθνικών οργανισμών και ρυθμίσεων, απανωτές κατραπακιές στην ανεξάρτητη τάχα Fed, διά της βίας επαναπατρισμός μονάδων παραγωγής, εμπορικοί εκβιασμοί εις βάρος συμμάχων και εταίρων, τώρα και μερική εθνικοποίηση μεγαλοεταιρειών όπως η Intel.
Διασκεδάζει κανείς βλέποντας πώς η νέα αμερικανική κυβέρνηση ξηλώνει πόντο πόντο το πλουμιστό πανί της φιλελεύθερης ιδεολογίας, όλα αυτά τα φαντασιώδη περί "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" και "ελεύθερης αγοράς" και "μικρού κράτους". Το Atlantic έφτασε στο σημείο να αποκαλεί τον Τραμπ σε σημερινό του άρθρο... "σοσιαλιστή"!
Κούφια λόγια προφανώς. Ό,τι κι αν λένε οι ιδεολόγοι, η κοφτή αντιπαράθεση του δημόσιου και του ιδιωτικού είναι προσχηματική. Από τη φύση της η νεωτερική οικονομία προϋποθέτει το κράτος με έναν τρόπο που κανείς προνεωτερικός σχηματισμός δεν γνώριζε. Ακόμη και ο δυτικός καπιταλισμός ταυτίζεται ιστορικά με τη γιγάντωση του δημόσιου τομέα. Έχω ξαναβάλει τα νούμερα τα σχετικά με τις ΗΠΑ: από 8% του ΑΕΠ το 1880, σήμερα οι δημόσιες δαπάνες έχουν εκτοξευθεί στο 45%.
Ανάλογα ισχύουν και στις άλλες χώρες. Η "νεοφιλελεύθερη στροφή" από τη δεκαετία του 1980 και εντεύθεν είχε ασφαλώς βαριές συνέπειες, αναδιανεμητικές του εισοδήματος υπέρ των ολίγων και αποδιαρθρωτικές της κοινωνικής συνοχής προπάντων. Όμως σε ότι αφορά στο κεντρικό αίτημα της, τη μείωση του κράτους, δεν έκανε παρά μια τρύπα στο νερό.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.