ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ἕνας τρόπος διάκρισης τῶν θρησκειῶν μεταξὺ τους εἶναι ἡ τυπολογία. Ἀνάλογα δηλαδὴ μὲ ὁρισμένα κριτήρια, οἱ θρησκεῖες μποροῦν νὰ καταταγοῦν σὲ τύπους.
Θεωρῶ ὅτι τὸ πιὸ σημαντικὸ τέτοιο κριτήριο εἶναι ὁ σκοπός, δηλαδὴ τὶ ἀποσκοπεῖ μιὰ θρησκεία.
Μὲ βάση αὐτό μποροῦμε νὰ διακρίνομε τὶς θρησκεῖες σὲ μυστικιστικὲς (αὐτὲς ποὺ ἔχουν σκοπὸ τὴν ἕνωση μὲ ὅ,τι θεωροῦν ὡς ἀπόλυτο -μὲ τὸν Θεό, ἄν αὐτὸ τὸ ἀπόλυτο εἶναι προσωπικό), σε ὑπερβατικὲς (ποὺ ἔχουν σκοπὸ τὴν ὑπέρβαση τοῦ κόσμου, ποὺ σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση θεωρεῖται ὀδυνηρός, μή – πραγματικὸς κλ.π., γιὰ ἄλλα, καλύτερα κοσμικὰ ἐπίπεδα, π.χ. κάποιον παραδείσιο, οὐράνιο κόσμο), πρωτολογικὲς (ποὺ ἔχουν σκοπὸ τὴν ἐπιστροφὴ στὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου), σὲ ἐνδοκόσμιες (ποὺ ἔχουν σκοπὸ ποὺ πραγματοποιεῖται σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο, ὅπως π.χ. οι πολυθεϊατικὲς ἀλλὰ καὶ ἄλλες) καὶ, τέλος, ἐσχατολογικές, ἐκεῖνες τῶν ὁποίων ὁ τελικὸς σκοπὸς τοποθετεῖται στὸ τέλος τοῦ χρόνου.
