Για την τεχνοφεουδαρχία

από Ευάγγελος Κοροβίνης

-5 Δεκεμβρίου 2025

Κατά το πόνημα του Γ. Βαρουφάκη «Μιλώντας στον πατέρα μου. Μια εισαγωγή στην τεχνοφεουδαρχία» (Εκδόσεις Πατάκη) ο κόσμος σήμερα ολισθαίνει προς ένα οικονομικό σύστημα πιο ιεραρχικό και εκμεταλλευτικό από το καπιταλιστικό. Η μετάλλαξη του καπιταλισμού σε τεχνοφεουδαρχία διέψευσε τις ελπίδες ότι η οργανωμένη εργασία θα νικούσε τον καπιταλισμό. Αντί του σοσιαλισμού ο κόσμος οδεύει πλησίστια προς μια ψηφιακή εκδοχή της φεουδαρχίας.

Ο Βαρουφάκης θεωρεί ότι η επελαύνουσα τεχνοφεουδαρχία διέπεται από παρόμοια λογική με αυτήν της παραδοσιακής φεουδαρχίας. Κύρια χαρακτηριστικά της τελευταίας υπήρξαν η ιεραρχική δομή της κοινωνίας, οι δεσμοί αλυσιδωτής εξάρτησης μεταξύ αρχόντων και υποτελών και ένα αγροτικό οικονομικό σύστημα στα πλαίσια του οποίου οι υποτελείς χωρικοί τίθενται υπό την προστασία των ισχυρών γαιοκτημόνων, με αντάλλαγμα τον πλήρη έλεγχο της ζωής και της εργασίας των και τις υπέρογκες κρατήσεις από την παραγωγή της σοδειάς τους. Στην συνέχεια της παρουσίασης του βιβλίου του Γ. Βαρουφάκη θα αναδειχθούν σταδιακά αρκετές ομοιότητες μεταξύ της παραδοσιακής και της σύγχρονης φεουδαρχίας.

Το τεχνοφεουδαρχικό κεφάλαιο απαρτίζεται, λοιπόν, από απέραντες φάρμες διακομιστών (των περίφημων servers), από πύργους ελέγχου κινητής τηλεφωνίας, αλγορίθμους τεχνητής νοημοσύνης, από παντοειδές λογισμικό και από αμέτρητες χιλιάδες χιλιόμετρα οπτικών ινών. Το κεφάλαιο αυτό λειτουργεί κατά εντελώς διαφορετικό τρόπο από το παραδοσιακό κεφάλαιο. Οι υποδομές και οι μηχανές του κατ’ αρχάς δεν παράγουν προϊόντα αλλά τροποποιούν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Καθορίζουν τι επιθυμούμε και μας το πουλάνε παρακάμπτοντας τις κλασικές καπιταλιστικές αγορές. Ο εξοπλισμός του τεχνοφεουδαρχικού κεφαλαίου μας οδηγεί επιπλέον να το εμπλουτίζουμε με την δωρεάν εθελοντική εργασία μας (με κάθε ανάρτηση σχολίου,βίντεο,κριτικής και φωτογραφίας από μέρους μας). Το τεχνοφεουδαρχικό κεφάλαιο επιτηρεί επίσης στενά και εντατικοποιεί την μισθωτή εργασία στους χώρους δουλειάς.

Η κρίση της νεωτερικότητας και ο Χρόνος – Η ώρα Μηδέν

Ο χρόνος διαλύεται

μέσα στη στιγμή

το ελάχιστο γίνεται

ο μέγιστος τύραννος.

Βασανίζει ανθισμένες πληγές

γεμάτες χαμόγελα και υποσχέσεις

για κάτι άλλο, αυτό το άλλο

είναι που ζούμε κάθε στιγμή

νομίζοντας ότι ζούμε το άλλο.

Όμως το άλλο δεν υπάρχει.

Είμαστε εμείς η Μοίρα μας

που μας λοξοκοιτάζει.

Σφίγγα που ξέχασε το αίνιγμα

δεν έχουμε τίποτα να λύσουμε.

(Ο χρόνος διαλύεται – Μίκης Θεοδωράκης)

του Δημήτρη. Ναπ. Γιαννατου

Η κρίση της νεωτερικότητας, του σύγχρονου κόσμου, με τη μορφή του εγωκεντρικής και εργαλειακής εκτροπής του δυτικού Διαφωτισμού, θα αναζητήσει το αναζητούμενο μετα-νεωτερικό πρότυπο ανθρώπου στον «κανένα», στο πολιτισμικό περιβάλλον ενός απόλυτου μηδενισμού και σχετικισμού αξιών. Τέτοιου που όμως μας λέει ο Π.Κονδύλης, ταιριάζει στην κατανάλωση και στο κέρδος της μαζικής δημοκρατίας, ως ένας «χαρούμενος μηδενισμός». Ο σχετικισμός των αξιών και των προτύπων ταιριάζει κατ’αναλογίαν με την ποικιλία των εμπορευμάτων για κάθε γούστο, ανάγκη ή επιθυμία.

Έτσι κι αλλιώς, συχνά, ο άνθρωπος επιζητά το μηδέν, ως ξεκαθάρισμα, ως παύση ή ως αφετηρία: «θέλω να μηδενίσω», «θέλω να ξεκινήσω από το μηδέν», «δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα», «τα μηδενίζω όλα και ξεκινώ απ’την αρχή», κ.α, Ο τερματικός «σταθμός» μιας προσωπικής διαδρομής αποτελεί σημείο τερματισμού αλλά και ένα σχετικό σημείο μιας νέας αρχής.

Το μηδέν – τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο – ενυπάρχει, δηλαδή, στο ίδιο το «γενετικό» υλικό του ανθρώπινου πολιτισμού, στις ιδιότητες του ανθρώπινου μυαλού και της ψυχής,. Είναι αλήθεια ότι το μηδέν, απωθεί αλλά και έλκει, καθώς ο άνθρωπος πάντα προσπαθούσε να κατανοήσει τα όρια του και τη δυνατότητά του να αλλάζει. Όλοι λίγο πολύ, έχουμε περάσει από κάποιο ουσιαστικό ή συμβολικό σημείο μηδέν. Σημείο προσωπικών αλλαγών και κρίσεων, αναστοχασμού, σωματικού ή ψυχικού τραύματος, κ.α. Ο ίδιος ο ανθρώπινος πολιτισμός ως σύστημα, το οποίο εμπεριέχει φάσεις και κύκλους ζωής, περνά από περιόδους ανόδου και καθόδου, στις οποίες το σημείο μηδέν εμφανίζεται ή συμβολίζεται ως κρίση, αλλά και συνδετικός κρίκος.

Και έτσι, η ιδιότητα αυτή στη σύγχρονη εποχή της κρίσης, αξιοποιείται και εξιδανικεύει ότι προστίθεται στο Μηδέν (ας θυμηθούμε εδώ την έννοια του επαυξημένου, υβριδικού «ανθρώπου»), το οποίο στο πλαίσιο του απεριόριστου γραμμικού μέλλοντος, αποκτά αυτόνομη ουσία: Ο+5=5, Ο+10=10, κλπ. Το Μηδέν, γίνεται γόνιμο «έδαφος», για να καρπίσουν τα πάντα, αριθμοί, ιδεολογίες, εμπορεύματα και ανθρωπολογικές μεταλλάξεις. Το Μηδέν, από τη φύση του, μπορεί να γίνει «τα πάντα και τίποτα» (Θ.Ζιάκας). Το μηδέν γίνεται το «γενικό συμβολικό ισοδύναμο» της νέας δομής που ψάχνει ο μελλοντικός κόσμος, μιας δομής απεριόριστης Προόδου και επέκτασης «χωρίς όρια και σύνορα».

Η δικτατορία των αλγορίθμων από τον θεωρητικό της Silicon Valley

04/11/2025

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Η “τεχνομοναρχία” αποτελεί ένα σύγχρονο όρο, ο οποίος αναφέρεται σε ένα προτεινόμενο πολιτικό σύστημα, το οποίο θα συνδυάζει έναν κυρίαρχο ηγέτη (μονάρχη) και μια τεχνοκρατική διακυβέρνηση, όπου οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από ειδικούς, οι οποίοι θα χρησιμοποιούν τη σύγχρονη τεχνολογία, στηριζόμενοι στα δεδομένα και στους αλγόριθμους.

Αυτή η μορφή κυβερνησιμότητας υποστηρίζεται από το νέο-αντιδραστικό κίνημα (NRx) και από τον πολιτικό θεωρητικό Κέρτις Γιάρβιν. Ο Γιάρβιν, αλλά και το κίνημα (NRx), υποστηρίζουν σθεναρά και με σπάταλο θράσος την αντικατάσταση της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας από μια απόλυτη μοναρχία, η οποία θα διοικείται από μια μεταμοντέρνα τεχνολογική ελίτ, που θα επιτηρεί με τεχνητή νοημοσύνη τον κρατικό έλεγχο.

Ο Κέρτις Γιάρβιν (γεννημένος το 1973) είναι Αμερικανός πολιτικός θεωρητικός, που ζητάει την αντικατάσταση της δημοκρατίας από τη μοναρχία, η οποία θα έχει επικεφαλής ένα διευθύνοντα σύμβουλο ή δικτάτορα. Ξεκινώντας αρχικά ως περιθωριακή φιγούρα με διαδικτυακούς οπαδούς, αναφέρεται πλέον ως στοχαστής της Νέας Δεξιάς. Ο Κέρτις Γιάρβιν έχει αναφερθεί αρκετές φορές από τον Τζέι Ντι Βανς, πριν ο Βανς γίνει αντιπρόεδρος των ΗΠΑ.

Από παιδί θεωρήθηκε αυθεντία, έγραφε ποίηση και διέπρεψε στα μαθηματικά και τους υπολογιστές, κάτι που τον βοήθησε να παραλείψει τρεις τάξεις από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στην ηλικία των 12 ετών ήταν ήδη δευτεροετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια του Μέριλαντ και στα 15 του εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς. Στη συνέχεια μεταγράφηκε στο Πανεπιστήμιο Μπράουν και αφού απέκτησε το πτυχίο του εκεί, ξεκίνησε ένα διδακτορικό στους υπολογιστές στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ, αλλά τα παράτησε για να εργαστεί ως προγραμματιστής.

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ. Το δίκοπο σπαθί της "αφηνοασμενης" τεχνολογίας

Ο συγγραφέας του βιβλίου "ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ" - ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗ ΝΕΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΜΕΤΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Κώστας Κατάρας , σε μια συζήτηση - πρόκληση που θα προκαλέσει αίσθηση …

• Τεχνολογία και το πέρασμα από τη δημοκρατία στη μετα-δημοκρατία, τι μας επιφυλάσσει αυτή η μετάβαση;

• Τεχνολογία και Ψηφιακός Ολοκληρωτισμός

• Η τεχνολογία και το Κράτος υποσκάπτουν θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου ;

Από τους κοριούς έως τις high-tech παρακολουθήσεις του Predator, και από τη βιομετρία έως τα συστήματα κοινωνικής εμπιστοσύνης (social credit systems) και το ψηφιακό νόμισμα των κρατικών τραπεζών, κάρτες πολίτη, αριθμοί πολίτη, ψηφιακές ταυτότητες, ιδέες για εμφύτευση τσιπ, ψηφιακά πιστοποιητικά, “ψηφιακά βραχιολάκια”, κλπ πρακτικές ασυμβίβαστες με την ιδιωτικότητα, αλλά και με τη δημοκρατία, η οποία εδράζεται σε ατομικές ικανότητες που συνδέονται με αυτόνομη ηθική κρίση και αυτοδιάθεση» (self-determination).

Δ. Σκουτέρης:Τα σύγχρονα γεωπολιτικά ερωτήματα τον καιρό της τεχνο - επανάστασης και των καρτέλ του πλούτου

Ο πολιτικός αναλυτής Δημήτρης Σκουτέρης, αναλύοντας στον 98.4 αρχικά τις εξελίξεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ , που τις χαρακτήρισε, υβριδικού τύπου εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο μεταξύ συστημάτων των ελίτ, τόνισε ότι ίσως αυτή η κρίση στη μητρόπολη του καπιταλισμού, οδηγήσει με πιο γρήγορους ρυθμούς στις νέες πραγματικότητες και τα νέα καίρια ερωτήματα της εποχής των τεχνο-κοινωνιών. 

Ο κ. Σκουτέρης μίλησε για τον παρακμιακό ρόλο σήμερα της Ε.Ε. αλλά και για το πώς το πολιτικό προσωπικό στη ουσία εξυπηρετεί τις στρατηγικές επιλογές των ολιγαρχών , ιδίως σε χώρες όπως η δική μας. 

Τόνισε πως η νέα διαχωριστική που θα διατρέξει τις κοινωνίες θα είναι αν ο έλεγχος της εκρηκτικά αναπτυσσόμενης τεχνολογίας θα είναι στα χέρια των λίγων της ελίτ ή σε δημόσιο έλεγχο από τους πολλούς. 

Ιδιαίτερα δηκτικός ήταν τέλος πάνω σε ζητήματα γεωστρατηγικής για την Ελλάδα, από την ανυπαρξία ΑΟΖ έως τις "εκπτώσεις" σε θέματα θαλάσσιου χωροταξικού και θαλασσίων πάρκων.

Τα πρώτα δείγματα γραφής του Τραμπ – Ο Ριζοσπαστικός Συντηρητισμός στην πράξη

23/01/2025

ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΓΙΑΝΝΗΣ

Φαίνεται ότι με την εκλογή και την ορκωμοσία του Τραμπ, ο νεοταξίτικος δυτικός κόσμος, εκείνος ακριβώς που εδώ και δεκαετίες χρηματοδοτεί ο Σόρος με τις ΜΚΟ και τις “ανοικτές κοινωνίες” του, απέκτησε κάποιες νέες “αντιιμπεριαλιστικές” ευαισθησίες και συγκινητικές “δημοκρατικές αντιστάσεις”. Η επάνοδος στο διεθνές πολιτικό προσκήνιο του παραδοσιακού Αμερικανού καουμπόι και σερίφη, το δίδυμο δηλαδή Τραμπ και Μασκ, τρομοκρατεί με τον σκληρό κυνισμό του τους Ευρωπαίους και Καναδούς “προοδευτικούς” αναλυτές.

Λες και τα γεωπολιτικά σύνορα ήταν ανέκαθεν δεδομένα και απαραβίαστα. Λες και δεν υπάρχουν αναρίθμητες πολιτικές και στρατιωτικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, συνήθως μάλιστα με πρωτοβουλία των δημοκρατικών κυβερνήσεων. Λες και η Αλάσκα, η 49η αμερικανική πολιτεία, δεν αγοράστηκε από τους Αμερικανούς όταν πουλήθηκε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα από την τσαρική Ρωσία. Λες και για πρώτη φορά ακούγεται το θέμα της Γροιλανδίας για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους, σχετικούς με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Λες και το θέμα της προσάρτησης του Καναδά στις ΗΠΑ, με ή χωρίς το γαλλόφωνο τμήμα του που τόσο απασχόλησε κάποτε τον Ντε Γκωλ, ακούστηκε για πρώτη φορά. Λες και δεν έγινε αιματηρή αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στον Παναμά το 1989, ούτε φυλακίστηκε ποτέ ο Νοριέγκα. Λες και η μετονομασία του κόλπου του Μεξικού είναι κάτι πρωτάκουστο, καθώς και η πιθανή μελλοντική παράκαμψη της διώρυγας του Παναμά από ένα νέο «μεξικανικό» πέρασμα από τον ένα ωκεανό στον άλλο.

Γιάννης Παπαμιχαήλ 13 λεπτά-καρφιά συμπυκνωμένο το σήμερα εμπρός στον Τεχνοφεουδαρχικό Ολοκληρωτισμό

Η εποχή της αντεπανάστασης κατά Χομπσμπάουμ - Αυτό τον τίτλο θα είχε το βιβλίο του Άγγλου ιστορικού αν ζούσε σήμερα και έγραφε για το σήμερα. Ο προσχηματικός λόγος, εμείς οι προσχηματικοί άνθρωποι, οι προσχηματικές ταυτότητες, η γενικευμένη απαθή επιτρεπτικότητα στα αδιανόητα, με την παρουσία της πολιτικής ορθότητας και με την απουσία τελικά του έμπρακτου κοινωνικού ελέγχου, μια εκλογίκευση της μετανθρωποποίσης μας. Την παρουσία του κενού. Η κατάργηση των αντιθέτων. Η αποστράτευση και αποσύνθεση των συλλογικών υποκειμένων της ιστορίας - Εθνών και κοινωνικών τάξεων. 

Ο ιδιώτης αποξενωμένος από κάθε τι που μέχρι τώρα ιστορικά τον συγκροτούσε σε κοινωνικό ον - υποκείμενο - πολίτη. Πλήρως απορροφημένοι από ιδεοληψίες του σήμερα, έχουμε γίνει πελάτες ενός ξενοδοχείου που πρέπει να πουλήσουμε κάτι κάθε μέρα για να συντηρήσουμε την τεκμηριωμένη μας δουλεία. Ο Ξένος του Καμύ ο κάθε ένας από εμάς που μας οδηγεί στην αυτοτιμωρία, την αυτοακύρωση μας.

 Αποτέλεσμα η απουσία του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης και επόμενο η λεηλασία, η απαξίωση, το τελικό αποτέλεσμα όλων των ανθρώπων από όλους τους ανθρώπους, που από υποκείμενα έχουν μεταλλαχθεί σε αντικείμενα προς χρήση.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ

Tου

Γιάννη Παπαμιχαήλ*

 
Η χρονική αλληλουχία μεταξύ των συζητήσεων υπέρ ή κατά του υποχρεωτικού μαζικού εμβολιασμού και του πολιτικά ορθού αντιρωσισμού που επακολούθησε στην πρόσφατη εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, μπορεί να είναι τυχαία. Μπορεί και όχι – η ιστορία θα το δείξει. Το σίγουρο είναι ότι την ώρα που οποιαδήποτε δημόσια εκδήλωση «φιλορωσισμού» αναδεικνύεται στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες ως μια ιδεολογία συνυφασμένη με τα αντανακλαστικά του λίγο ή πολύ αυταρχικού κρατισμού, της έμπρακτης και αν χρειάζεται βίαιης προάσπισης του εθνικού συμφέροντος ή της πάλαι ποτέ raison d’Etat, ο ρατσιστικός σχεδόν αντιρωσισμός εμφανίζεται ως μια εγγύηση «δημοκρατικής ποιότητας» της δυτικής φιλελεύθερης σκέψης. Ταυτόχρονα ίσως καθίσταται ένα καλό επάγγελμα για το προσωπικό των μισθοφόρων που έχουν αναλάβει τις δυτικές πολεμικές επιχειρήσεις στο πεδίο της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Βέβαιο είναι επίσης ότι, με ένα φαινομενικά παράλογο άλμα, οι μεταδημοκράτες φιλελεύθεροι ιδεολόγοι δεν διστάζουν καθόλου να επισημάνουν και να στιγματίσουν τον συνδυασμό μεταξύ των όποιων, δικαιολογημένων ή μη, αντιεμβολιαστικών επιφυλάξεων με ένα διάχυτο φιλορωσισμό που στην Ελλάδα τουλάχιστον, σχετίζεται ιστορικά με τις κοινές ως ένα βαθμό πολιτισμικές παραδόσεις.

Yuval Noah Harari: «Γιατί χρειαζόμαστε τόσους πολλούς ανθρώπους;»

Για το πώς θα είναι μέλλον μίλησε σε πρόσφατη ομιλία του ο ιστορικός και συγγραφέας Yuval Noah Harari, κορυφαίος σύμβουλος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και του Κλάους Σβαμπ.

Αυτό που τον απασχόλησε ήταν… το τι θα γίνει με τους τόσους πολλούς ανθρώπους που υπάρχουν στη Γη. «Το μείζον πολιτικό και οικονομικό ερώτημα του 21ου αιώνα θα είναι “για ποιο λόγο χρειαζόμαστε τους ανθρώπους ή τουλάχιστον γιατί χρειαζόμαστε τόσους πολλούς ανθρώπους”».

Σε ερώτηση για το ποια είναι η απάντηση του γι’ αυτό το πρόβλημα είπε: «Επί του παρόντος η καλύτερη εικασία που έχουμε είναι ότι πρέπει να τους κρατήσουμε χαρούμενους με φάρμακα και βιντεοπαιχνίδια».

Να σημειώσουμε ότι παλαιότερα είχε μιλήσει ξανά γι’ αυτό το θέμα και είχε πει: «Δεν έχετε απαντήσεις στη Βίβλο για το τι θα κάνουμε όταν οι άνθρωποι δεν θα είναι πλέον χρήσιμοι για την οικονομία. Χρειάζεσαι νέες ιδεολογίες και θρησκείες και είναι πιθανόν να προέρχονται από την Σίλικον Βάλεϊ και όχι από τη Μέση Ανατολή και είναι πιθανόν να δώσουν στους ανθρώπους οράματα βασισμένα στην τεχνολογία. Όλα όσα είχαν υποσχεθεί οι θρησκείες, η ευτυχία, η δικαιοσύνη και ακόμα και η αιώνια ζωή θα τα βιώνουν εδώ με τη βοήθεια της τεχνολογίας και όχι μετά το θάνατο».

«Πιστεύω ότι το μέλλον ανήκεις στις τεχνολογικές θρησκείες», πρόσθεσε.

«Στο μέλλον θα είναι πολύ εύκολο για έναν άνθρωπο να αλλάξει φύλο, ή ακόμη να δημιουργήσει ένα νέο φύλο. Το βλέπουμε με τα άβαταρ. Σε 30-40 χρόνια θα υπάρχει μια τρισδιάστατη ζωή που θα είναι πιο συναρπαστική από τη ζωή στον πραγματικό κόσμο, με μια οικονομία που πλέον δεν θα τους χρειάζεται. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θεωρώ ότι τα φύλα όπως τα ξέρουμε τώρα και επί χιλιάδες χρόνια θα παραμένουν ίδια. Ως ιστορικός προσπαθώ να αλλάξει έστω και λίγο αυτή την προσκόλληση μας στο παρελθόν», τόνισε ο Harari.

Γιατί υπάρχει πραγματικά αυτή η ισχυρή, μη εκλεγμένη παγκοσμιοποιητική οντότητα;

Πρέπει να χυθεί πολύ περισσότερο φως στην ημερήσια διάταξη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και στους υποστηρικτές του

Η Rachel Marsden  είναι αρθρογράφος, πολιτικός στρατηγός και παρουσιάστρια ενός ανεξάρτητου γαλλόφωνου προγράμματος που προβάλλεται στο Sputnik Γαλλίας. 

Η αυτόματη μετάφραση της google

rachelmarsden.com

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ. Ο ιδρυτής και εκτελεστικός πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) Klaus Schwab. © AFP / Fabrice COFFRINI

Όταν ο Καναδός βουλευτής, Colin Carrie, του Συντηρητικού Κόμματος, ρώτησε την κυβέρνηση του Πρωθυπουργού Justin Trudeau αυτή την εβδομάδα πόσοι Καναδοί υπουργοί συμμετείχαν στην πραγματικότητα με την ατζέντα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ - προτού η σύνδεσή του "διαλυθεί" στην τηλεδιάσκεψη - αυτός και οι Καναδοί που εκπροσωπεί άξιζαν μια ειλικρινή απάντηση αντί για κατηγορίες για διάδοση «παραπληροφόρησης», όπως έκανε ο αριστερός βουλευτής του Νέου Δημοκρατικού Κόμματος Τσάρλι Άνγκους.  

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), κοινώς γνωστό ως «Νταβός», για όσους είναι εξοικειωμένοι με το ετήσιο προσκύνημα της διεθνούς ελίτ στην ομώνυμη πόλη της Ελβετίας, βρισκόταν στις άκρες πολλών γλωσσών τα τελευταία δύο χρόνια — ιδίως εντός της πλαίσιο της κρίσης του Covid-19. Λίγο πριν την πανδημία του Covid, στις 15 Οκτωβρίου 2019, ο οργανισμός ανακοίνωσε ότι διεξήγαγε μια «ζωντανή άσκηση προσομοίωσης για να προετοιμάσει τους δημόσιους και ιδιωτικούς ηγέτες για την αντιμετώπιση της πανδημίας. «Αν αυτό ακούγεται παράξενα τυχαίο, κουμπώστε, γιατί γίνεται πιο περίεργο.

Διαβάστε περισσότερα

 Γιατί ο Klaus Schwab προωθεί την Critical Race Theory

Μιλώντας σε μια τηλεδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών το φθινόπωρο του 2020, ο Τζάστιν Τριντό ανασήκωσε τα φρύδια, με έναν υπαινιγμό μιας πιθανής σχέσης μεταξύ της παγκόσμιας πανδημίας και του Φόρουμ. «Αυτή η πανδημία έδωσε μια ευκαιρία για επαναφορά», είπε ο Τριντό. «Αυτή είναι η ευκαιρία μας να επιταχύνουμε τις προσπάθειές μας πριν από την πανδημία, να ξαναφαντάσουμε τα οικονομικά συστήματα που αντιμετωπίζουν πραγματικά παγκόσμιες προκλήσεις όπως η ακραία φτώχεια, η ανισότητα και η κλιματική αλλαγή» , πρόσθεσε, προκαλώντας μια έννοια «επαναφοράς» που προωθείται πολύ από το WEF από το έναρξη της πανδημίας, που πλαισιώνει την κρίση ως ευκαιρία να αλλάξει ριζικά ο τρόπος λειτουργίας των ανεπτυγμένων κοινωνιών. 

Η Μεγάλη Επανεκκίνηση – Οι Δέκα Στόχοι των Παγκοσμιοποιητών με τα Δικά τους Λόγια

του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου*

Κάθισα να αποθησαυρίσω τις διάφορες εντολές, συμβουλές και μοντέλα για το μέλλον που μας ανακοίνωσαν (ή επέβαλαν) στη διάρκεια της πανδημίας είτε οι εκπρόσωποι της παγκοσμιοποιητικής ΕΕ και του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος, είτε οι "λεσχηάρχες" της παγκοσμιοποιητικής highsociety, όπως ο κύριος Κλάους Σβαμπ που μας μαθαίνει πόσο πολύ χρειαζόμαστε την "Μεγάλη Επανεκκίνηση"
, είτε μεγιστάνες του πλούτου, όπως οι Μπιλ Γκέιτς και Τζορτζ Σόρος, που χρηματοδοτούν από μέσα ενημέρωσης και πολιτικά κόμματα, μέχρι τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και το Συμβούλιο της Ευρώπης

FacebookTwitterE-mailΕκτύπωσηΠερισσότερα...

Κατέληξα λοιπόν σε μια λίστα 10 παρεμβάσεων που σηματοδοτούν την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (ή αλλιώς "Μεγάλη Επανεκκίνηση", η αλλιώς "Γενναίο Νέο Κόσμο") που ξεκίνησε να υλοποιείται για το "καλό μας": Πρώτη παρέμβαση, η καθιέρωση των γενετικά μεταλλαγμένων τροφίμων ή ακόμη και των συνθετικών, μέχρι και συνθετικά μπιφτέκια θα δούμε, δήθεν για να αντιμετωπιστεί η πείνα που θα φέρει η παγκόσμια οικονομική κρίση που προκάλεσε η επιδημία. Στην πράξη όμως για να εξαρτιέται διατροφικά ο πλανήτης από πέντε-έξι μεγάλους πολυεθνικούς γίγαντες που δραστηριοποιούνται στη βιοτεχνολογία.

Δεύτερη παρέμβαση, η καθιέρωση των γενετικών φαρμάκων και των γενετικών fast track εμβολίων, μαζί με την κάρτα υγείας και το μητρώο ετήσιων εμβολιασμών για κάθε πολίτη. Τρίτη, η καθιέρωση του ψηφιακού χρήματος, με κατάργηση των μετρητών. Mας το ξεφούρνισε από τις 9 Μαρτίου ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, συνιστώντας στροφή στις ψηφιακές συναλλαγές προκειμένου να αποφευχθεί η μετάδοση του Covid19 μέσω του φυσικού χρήματος. «Αντικαταστήστε τα κέρματά σας με κάρτες» μας συμβούλευσε μέσω του twitter και ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Βάλντις Ντομπρόβσκις, γιατί ως γνωστόν οι υποδοχές των ATM δεν έχουν μικρόβια και ιούς!

Τέταρτη παρέμβαση τα ρομπότ, που αναλαμβάνουν κρίσιμο ρόλο στην παραγωγή και αντικαθιστούν σταδιακά το 40% με 50% των εργαζομένων στα πλαίσια της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης. Διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις δεν επιτρέπονται, καθώς η κοινωνική αποστασιοποίηση είναι το νέο "τοτέμ" στις κοινωνίες που θα εφαρμοστεί η "Μεγάλη Επανεκκίνηση".

Λογοκρισία κατά του "λαϊκισμού"

Πέμπτη παρέμβαση, ο έλεγχος των μέσων μαζικής ενημέρωσης και η επιβολή λογοκρισίας στα σόσιαλ μίντια και το ίντερνετ. Ενδιαφέρον έχει ότι η λογοκρισία στα σόσιαλ μίντια ξεκίνησε το 2017 για να αντιμετωπιστεί ο "λαϊκισμός" που οδήγησε το 2016 στην νίκη του Brexit και στην εκλογή του Τραμπ. Ακριβώς μια μέρα μετά την εκλογή του Τραμπ ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με άρθρο του στην γερμανική εφημερίδα Bild, έστρεψε την οργή του στο διαδίκτυο, το οποίο θεώρησε υπεύθυνο για την άνοδο του λαϊκισμού σε Αμερική και Ευρώπη.

Υγειονομικός Ολοκληρωτισμός και Συλλογικές Νοοτροπίες

Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη

Η φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι σε θέση να πραγματοποιηθεί με την αντίστροφη ακριβώς μορφή: ως αστυνομική παγκοσμιοποίηση, ολικός έλεγχος, τρόμος της ασφάλειας.

J. Baudrillard,

«Το Πνεύμα της Τρομοκρατίας», εκδ. Κριτική, 2002, σ. 46

Τα μέτρα για την αντιμετώπιση και τη διαχείριση της πανδημίας και η εφαρμογή τους στον πληθυσμό παρέχουν στον κοινωνικό επιστήμονα, αλλά και στον ψυχολόγο ιδιαίτερα, ένα ευρύτατο πεδίο μελέτης κοινωνικών συμπεριφορών, νοοτροπιών και κοινωνικής σκέψης. Επομένως, όσο κι αν στοχοποιείται ή και ποινικοποιείται η κάθε κριτική προσέγγιση της συζήτησης περί της διαχείρισης της πανδημίας, δεν θα έπρεπε να ξεφεύγει από το βλέμμα του κοινωνικού επιστήμονα η ανάλυση, ενδεχομένως και η απόπειρα ερμηνείας των προϋποθέσεων, αλλά και των συνεπειών αυτής της διαχείρισης .

Για την αρχή του παρόντος άρθρου θα επικεντρωθούμε στο παράδειγμα του μέτρου του γενικευμένου ελέγχου των υγειονομικών πιστοποιητικών από διάφορες επαγγελματικές κατηγορίες. Πιο συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στην εκχώρηση επισήμως (από το νόμο και το κράτος) εξουσιών στα άτομα που υπερβαίνουν τον κοινωνικό τους ρόλο. Πλέον ο κάθε υπάλληλος (στο καφέ, στο κατάστημα ρούχων ή οπουδήποτε αλλού), εκπαιδεύεται να γίνει αφενός τμήμα του ελεγκτικού μηχανισμού, αφετέρου εξουσιοδοτείται να επισύρει σε ένα πρώτο επίπεδο περιορισμούς στον παραβάτη συμπολίτη του (αφού του απαγορεύει να εισέλθει στο χώρο, να καθίσει στο καφέ ή να ψωνίσει). Έτσι, ο κάθε πολίτης αποκτά ειδικά προνόμια στην σχέση του με τον συμπολίτη του και παράλληλα ευθύνες άσκησης εξουσίας επί του άλλου. Ζητείται επί παραδείγματι στον κάθε πολίτη – πελάτη καταστημάτων λιανικής ή εστίασης, να επιδεικνύει ταυτότητα στον κάθε συμπολίτη του, πέραν από τα πιστοποιητικά υγείας του, δίνοντας διάφορες πληροφορίες, από την ημερομηνία γέννησής του μέχρι το όνομα του πατέρα ή της μητέρας του. Κατά αυτόν τον τρόπο, καλλιεργείται ένα

«διαίρει και βασίλευε» κατακερματισμένο σε επίπεδο ατόμου, όπου όλοι γίνονται εν δυνάμει αστυνόμοι και ταυτόχρονα εν δυνάμει παραβάτες. Η κοινωνική συνεκτικότητα διαρρηγνύεται στη βάση της, αφού όλοι αποτελούν για όλους όχι μόνο υγειονομική απειλή, αλλά και ελεγκτικό μηχανισμό. Κατά αυτόν τον τρόπο, η δημοκρατία καταλύεται όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και στο βιωμένο επίπεδο της καθημερινής ζωής. Και αυτή η εκπαίδευση στην ανελευθερία , στην αστυνόμευση και τον μόνιμο έλεγχο εξοικειώνει τα άτομα με την ανελευθερία και τον ολοκληρωτισμό, διευρύνει προς τα κάτω μια φασίζουσα νοοτροπία και τα διαπαιδαγωγεί όχι μόνο να θεωρούν αυτή την κατάσταση ως φυσική και αυτονόητη, αφού όπως υποτίθεται, γίνεται για το καλό των πολιτών, αλλά ως ένδειξη μιας ψυχοδιανοητικής προόδου, έναντι του παλαιού κόσμου των «υπανάπτυκτων» που τους εκπαίδευσαν σε υπερβατικότητες κάτι αναχρονιστικές ιδεολογίες, σαν κι αυτές που διαβάζουμε στο Θούριο του Ρήγα «Κάλλιο να ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή κλπ.»

Όπως σημειώνει ο Παπαμιχαήλ (1) , ο σύγχρονος λοιπόν, σαστισμένος φιλελεύθερος δικαιωματούχος, για να μην περιθωριοποιηθεί (π.χ. ως «ψεκασμένος», ως «συνωμοσιολόγος», ως «αρνητής» κλπ.) ή για να μην τιμωρηθεί ως παραβάτης, είναι πλέον νομικά και ηθικά εξαναγκασμένος να αποδεχτεί, άλλοτε με δυσφορία άλλοτε όχι, την περιστολή των πλέον στοιχειωδών ελευθεριών του. Στις σύγχρονες, χαοτικές μητροπόλεις που κατοικεί πλάι σε άτομα αποξενωμένα μεταξύ τους και ανταγωνιστικές μικροομάδες συμφερόντων, η κρατικώς και αστυνομικώς ασκούμενη, γενικευμένη επιτήρηση της συμμόρφωσης των πολιτών ως δείγμα της υποταγής που οφείλουν οι επιτηρούμενοι στην επιτηρούσα αρχή, αποτελεί την πίσω πλευρά του αναχρο-φιλελεύθερου ατομισμού. Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε επομένως τι είδους πατερναλιστικός ολοκληρωτισμός υποσκάπτει τα θεμέλια της αστικής δημοκρατίας, όταν τα αστικά δημοκρατικά συντάγματα καταστρατηγούνται «για το καλό» των πολιτών με τρόπο τόσο προκλητικό, ή όταν ο θεσμός της δικαιοσύνης, χωρίς να κρατά πλέον ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα, έχει πάψει να λειτουργεί;

ΑΝΘΡΩΠΟΣ 4.0: H ηθική της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης

Ανδρονόπουλος Μάκης

Ο Δημήτρης Λακασάς, οικονομολόγος, μαρκετίερ, επιχειρηματίας, πρόεδρος σε διάφορους επιχειρηματικούς συνδέσμους και ιδρυτής της δεξαμενής σκέψης SEVE, καθώς και συγγραφέας που τον Απρίλιο του 2021 παρέδωσε ένα εξαιρετικά επίκαιρο πόνημα με τίτλο “ΑΝΘΡΩΠΟΣ 4.0” (εκδ. Κλειδάριθμος), εισηγείται στο βιβλίο του να δημιουργηθεί μια Διατλαντική Συμφωνία για την ηθική της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, έτσι ώστε να ελεγχθούν εγκαίρως οι κοινωνικές επιπτώσεις από την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η πρόταση Λακασά για την Transatlantic Business Ethics Industry 4.0 Agreement (TBEIA) μπορεί να συναφθεί στο πλαίσιο της Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) που σύνηψαν ΗΠΑ και ΕΕ το 2013 που έχει μεν ατονήσει, αλλά κατά τον συγγραφέα πρέπει να επεκταθεί και να βελτιωθεί. Προτείνει δε μια συμφωνία πέντε διαστάσεων (five-fold helix model) με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων γνώσης, ήτοι κυβερνήσεις-ακαδημαϊκά ιδρύματα-φορείς-ερευνητικά κέντρα-επιχειρήσεις με στόχο η τεχνολογία να βελτιώσει την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής και του προσδόκιμού της.

Αυτός είναι και ο κεντρικός στόχος του βιβλίου του Λακασά, ο οποίος είναι θαυμαστής και οπαδός της τεχνολογικής εξέλιξης, χωρίς αυτό όμως να τον εμποδίζει να είναι ανήσυχος, ενδεχομένως και φοβισμένος, για τις δυνατότητες να κακοφορμίσει η όλη τεχνολογική εξέλιξη. Γι΄ αυτό και εισηγείται επίσης τον «εξανθρωπισμό της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης» έτσι ώστε αυτή να μετατραπεί στην «1η Ανθρωποκεντρική Επανάσταση».

Ο Λακασάς γνωρίζει καλά ότι η τεχνολογία είναι ευχή και κατάρα και ότι σε αυτή οφείλονται εν πολλοίς τόσο οι κοινωνικές ανισότητες, όσο και οι ανισότητες μεταξύ των χωρών, κατάσταση που οδηγεί συνήθως σε ανεξέλεγκτη συγκέντρωση ισχύος και πλούτου. Ο διανοούμενος Δημ. Λακασάς που τάσσεται κατά της μηχανοποιημένης κοινωνίας, φέρνει στο προσκήνιο το μύθο των αδελφών Προμηθέα και Επιμηθέα, όπου ο πρώτος πρώτα σκεπτόταν και μετά έπραττε, ενώ ο δεύτερος πρώτα έπραττε και μετά σκεφτόταν με δραματικές συνέπειες.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ 4.0 και στα σχολεία

Το κατατοπιστικό, εκλαϊκευμένο και διδακτικό αυτό βιβλίο – κατά την άποψή μας– σε μια μορφή απλουστευμένης εισαγωγής θα πρέπει να διδάσκεται στην Γ΄ Γυμνασίου και στην ολοκληρωμένη μορφή στην Γ΄ Λυκείου για να βοηθήσει τους νέους/ες να προσανατολιστούν στις επερχόμενες δομικές αλλαγές και να επιλέξουν σπουδές και επαγγέλματα του μεσοπρόθεσμου μέλλοντος, αλλά και να αναγομώσουν τις ηθικές αξίες στο περιβάλλον της νέας εποχής.

  Οι κυριότερες σημερινές ειδήσεις μέχρι τις 14:00 (Δευτέρα 17-1-22)

Ο “ΑΝΘΡΩΠΟΣ 4.0” είναι ο άνθρωπος της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης που έρχεται, καθώς τώρα είμαστε σε μεταβατικό στάδιο, όπου η γνώμη έχει αποκτήσει ήδη μεγάλη παραγωγή αξία. Η 4ΒΕ αντιπροσωπεύει μια καθολική αλλαγή στη ζωή μας, «δεν αλλάζει το τι κάνουμε, αλλά και το ποιοι είμαστε». «Η αβεβαιότητα θα πρέπει να είναι σχεδόν ο κανόνας», αφού η 4ΒΕ θα προσελκύσει πολλούς «μαύρους κύκνους», δηλαδή σκοτεινές εξελίξεις που θα είναι μπροστά μας αλλά -ως συνήθως- θα κάνουμε πως δεν τις βλέπουμε.

Γι΄αυτό «πρέπει να αναπτυχθεί ένα νέο σύστημα εκπαίδευσης το οποίο θα εντοπίζει, θα αξιοποιεί και θα υποστηρίζει παιδιά με χαρίσματα σε τεχνολογικές επιστήμες ή άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης». Ο Λακασάς αναλύει διεξοδικά τα προβλήματα και τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν οι επιχειρήσεις με την εισβολή της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία μαζί με το 5G θα πρωταγωνιστήσουν στις εξελίξεις και τα καθορίσουν το νέο περιβάλλον, όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στην ιατρική. Καταλήγει πως για να προοδεύσει ο “ΑΝΘΡΩΠΟΣ 4.0” σε στέρεα θεμέλια «είναι αναγκαίο να επικρατήσει ο ανθρωπιστικός φιλελευθερισμός», ο οποίος «θα βασιστεί σε τρία δομικά χαρακτηριστικά: την ιδεολογία, τις ψηφιακές τεχνολογίες και τις ανθρώπινες αξίες».

Η συνέχεια... 4.0: H ηθική της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης: