Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024

Υποχωρητισμού συνέχεια .....



Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Ανακοινώθηκε (από τουρκική εφημερίδα) ότι στις 23 Φεβρουαρίου, η περίφημη Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη θα υποδεχτεί, ως τζαμί πλέον, για πρώτη φορά πιστούς μουσουλμάνους στην προσευχή της Παρασκευής.

 Η απόφαση της Τουρκίας να μετατρέψει τη Μονή από μουσείο σε τζαμί ελήφθη ήδη τον Αύγουστο του 2020 - και τώρα έφθασε η ώρα της εφαρμογής της.
Σημειωτέον ότι η Μονή της Χώρας είναι ίσως το σημαντικότερο μνημείο της εποχής της Παλαιολόγειας Αναγέννησης. Η μοναδικότητα του αριστουργηματικού εικονογραφικού της προγράμματος την καθιστούν σ΄ ένα από τα σπουδαιότερα καλλιτεχνικά δημιουργήματα της υστεροβυζαντινής τέχνης.

Δεδομένου ότι η Μονή της Χώρας είναι σχετικά μικρή σε μέγεθος και τα μοναδικά της κομψοτεχνήματα-καλλιτεχνήματα, τοιχογραφίες και μωσαϊκά, παραμένουν για πολλούς αιώνες σχεδόν άθικτα, για πολλούς είναι άξιο απορίας γιατί οι Τούρκοι την μετατρέπουν και αυτή σε τζαμί (καλύπτοντας τις θαυμαστές  τοιχογραφίες), όταν στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν πολλές  εκατοντάδες τζαμιά για τους πιστούς, ακόμα και η Αγία Σοφία που αποτελεί πλέον και σύμβολο κατάκτησης.

Προφανώς οι Τούρκοι, συνεπείς με τον νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό τους, δίνουν μεγάλη σημασία στον συμβολισμό τέτοιων πράξεων. Γνωρίζουν μάλιστα πολύ καλά ότι μέσα στο κυρίαρχο πνεύμα κατευνασμού και διαχρονικής υποχωρητικότητας της ελληνικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ μπορούν να επιβάλλουν τη θέλησή τους, ιδιαίτερα τώρα που κυριαρχεί το πνεύμα της - έξωθεν επιβεβλημένης -  «ελληνοτουρκικής επαναπροσέγγισης». Θα υπάρξει προφανώς μια «καταδικαστική» κυβερνητική ανακοίνωση ........ και «η ζωή συνεχίζεται» εν όψη και της επικείμενης επίσκεψης Μητσοτάκη στην Άγκυρα…. 

Όσο για την UNESCO, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τους διάφορους διεθνείς πολιτιστικούς φορείς, καλύτερα να μη μιλά κανείς .…

Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2024

« Η Κύπρος είναι ελληνική»!




Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την «προδοσία της Κύπρου», και - δυστυχώς - όλο πληθαίνουν οι Ελλαδίτες που φαίνεται ν΄ αδιαφορούν παντελώς ή και να μη γνωρίζουν κάν αν οι κάτοικοι της Κύπρου είναι Έλληνες. 

Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τις μαζικές διαδηλώσεις πανελλαδικά υπέρ της Ένωσης τη δεκαετία του΄50 και τους νεκρούς διαδηλωτές από αστυνομικά πυρά. 

Η πανελλήνια στήριξη του Κυπριακού Αγώνα φάνηκε όμως ξεκάθαρα και από το πλήθος των λαϊκών τραγουδιών που κυκλοφόρησαν στη δεκαετία 1955-1965 για την μαρτυρική Μεγαλόνησο, όταν πρώτα στον ηρωικό αγώνα της ΕΟΚΑ και μετά στα μακιαβελικά διπλωματικά συμβούλια παίχτηκε το μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού με τις σχεδόν προδιαγεγραμμένες δυσάρεστες συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε.  

Για την Κύπρο τραγούδησαν στην Ελλάδα ονόματα όπως οι :
Στέλιος Καζαντζίδης, 
        -  «Η Κύπρος είναι ελληνική», μουσική Μπάμπης Μπακάλης, 
            στίχοι Κώστας Βίρβος, 1964
         -  «Απ΄ έξω απ΄ τις φυλακές», μουσική Στέλιος Χρυσίνης, 
             στίχοι Χρήστος Κολοκοτρώνης, 1957

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2023

Η Γερμανίδα πολιτικός Σάρα Βάγκενκνεχ για Τουρκία



Του Βασίλη Στοϊλόπουλου


Η Γερμανίδα πολιτικός Σάρα Βάγκενκνεχτ έχει εν πολλοίς δίκαιο για την διαχρονική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και δεν είναι η μόνη στη Γερμανία. 

Μόνο που το σύνολο των ελληνικών ελίτ της ξενικής εξάρτησης ……….. περί άλλων τυρβάζει, όπως είδαμε και σήμερα με την επίσκεψη Ερντογάν (και τις υποκλίσεις Γεραπετρίτη). Τον "δικτάτορα" και "πατέρα της τρομοκρατίας", όπως η ίδια τον χαρακτήρισε πριν λίγα χρόνια.

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023

Κίσινγκερ: Ο κυνικός μάγος της real politik





Η είδηση του θανάτου του διεθνούς κύρους και απήχησης πολιτειολόγου, συγγραφέα, καθηγητή Διεθνούς Δικαίου και αμφιλεγόμενου πολιτικού Χένρυ Κίσινγκερ (1923-2023), έδωσε την ευκαιρία, ιδιαίτερα στους χρήστες των ελληνικών μέσων κοινωνικής δικτύωσης, να “ξεσπαθώσουν” ιδιαίτερα επικριτικά ενάντια στο “δόλιο”, “εμβληματικό γεράκι” της υπερδύναμης και στην “κατάρα της Κύπρου”.


Στη βάση της καταστροφικής για την Μεγαλόνησο πολιτικής του, ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κίσινγκερ έχει καταχωρηθεί, σχεδόν ομόθυμα, στη συνείδηση των Ελλήνων, σαν “η προσωποποίηση του κακού”, θρονιασμένος δίπλα στον επίσης “ανθέλληνα” και απολογητή του ισορροπισμού Κλέμενς φον Μέτερνιχ, ενός από τους βασικούς αρχιτέκτονες της ευρωπαϊκής τάξης πραγμάτων, μετά τον Ναπολέοντα.

Ως προς αυτό, αρκεί να διαβάσει κανείς τον “Φάκελο Κίσινγκερ” (“The Trial of Henry Kissinger”), ένα “ειδικό βιβλίο” του Αμερικανοβρετανού δημοσιογράφου Κρίστοφερ Χίτσενς, βασισμένο κυρίως σε έγγραφα της αμερικανικής κυβέρνησης, για να έχει μια αρκετά σαφή εικόνα των “εγκλημάτων” του Κίσινγκερ διεθνώς. Το βιβλίο, που εκδόθηκε το 2001 και αποτέλεσε το βασικό υλικό για το ντοκιμαντέρ “Accused: Henry Kissinger” (2002), πραγματεύεται εγκλήματα πολέμου και σημαντικές παράνομες “μυστικές επιχειρήσεις”, για τις οποίες υπεύθυνος – ή εν μέρει υπεύθυνος – θεωρείται ο Χένρυ Κίσινγκερ, ως πρώην σύμβουλος ασφαλείας του προέδρου των ΗΠΑ Νίξον και κατόπιν υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Νίξον και Φορντ, στο διάστημα από το 1968 έως το 1977.

Εν είδη δικαστικού κατήγορου, ο Χίτσενς προσάπτει στον Κίσινγκερ εγκλήματα στο Βιετνάμ, στη Καμπότζη, στο Μπαγκλαντές, στη Χιλή του Αλιέντε, στην Κύπρο του Μακαρίου και στο Ανατολικό Τιμόρ. Ο μακρύς κατάλογος των αδικημάτων περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, βασανιστήρια, απαγωγές, παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, συνωμοσία για φόνο και συστηματική εξαφάνιση ανθρώπων (Desaparecidos στη Νότια Αμερική). Προφανής στόχος του συγγραφέα ήταν να αποδειχτεί η νομική και πολιτική ευθύνη του Κίσινγκερ για μια σειρά εγκλημάτων και κατάχρηση εξουσίας.

Βέβαια, μαζί με τα παραπάνω, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο Κίσινγκερ ήταν, μεταξύ άλλων, και ο αρχιτέκτονας του ανοίγματος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ προς την απομονωμένη για πολλά χρόνια Κίνα, ότι είχε καθοριστική συμμετοχή στην κατάπαυση πυρός κατά την διάρκεια του πολέμου του Γιομ Κιπούρ (1973) και την προσέγγιση Αράβων και Ισραηλινών που ακολούθησε, και παρότι αρχικά ήταν υπέρ της εντατικοποίησης του πολέμου στο Βιετνάμ, τελικά διαπραγματεύτηκε με τους Βορειοβιετναμέζους τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και εν τέλει την “επαίσχυντη” αμερικανική υποχώρηση, γεγονός που ήταν ο λόγος που του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης. Γι’ αυτό, δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι πριν, αλλά και μετά τον Κίσινγκερ, κανένας άλλος ένοικος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν είχε τόσο καθοριστική επιρροή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, όσο ο “κυνικός” Γερμανοαμερικανός Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ.
Δύο διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2023

Το ΚΚΕ για το Βορειοηπειρωτικό πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο




Στοϊλόπουλος Βασίλης
24/10/2023

Η υπόθεση Μπελέρη ξαναέφερε –ομολογουμένως με δυσάρεστο τρόπο– στην επικαιρότητα το Βορειοηπειρωτικό και την υποτονική στάση της ελληνικής κυβέρνησης και συνολικά του πολιτικού συστήματος απέναντι στις αλβανικές μεθοδεύσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αθήνα τηρεί τέτοια στάση απέναντι στον δυναμικό αλβανικό εθνικισμό, γεγονός που εντάσσεται στους σχεδιασμούς των Δυτικών. Εξίσου “περίεργη” είναι όμως και η σιωπή της ελληνικής Αριστεράς για ένα “προνομιακό” γι’ αυτήν ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο συνεχίζεται να υφίσταται εδώ και δεκαετίες.


Επιστρέφοντας στη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βλέπουμε πως το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, με απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων βρέθηκε σε “φάση εκκρεμότητας”, παρότι η Ελλάδα συγκαταλέγονταν στους νικητές και μάλιστα στα πεδία μαχών επί της Βορείου Ηπείρου. Και στις δεκαετίες που προηγήθηκαν του πολέμου, είχε γίνει σαφές ότι «στη Βόρειο Ήπειρο ο ιμπεριαλισμός της Δύσης αποκαλύφθηκε χωρίς κανένα πρόσχημα. Ένας ολόκληρος λαός, αδιαμφισβήτητα ελληνικός από την αυγή της πρωτοϊστορίας, στερήθηκε των φυσικών του δικαιωμάτων διότι έτσι όριζαν οι γεωπολιτικές προτεραιότητες και τα γεωοικονομικά συμφέροντα των Δυτικών δυνάμεων» (Κώστας Χατζηαντωνίου, “Χιμάρα, το άπαρτο κάστρο της Βόρειας Ηπείρου).



Σημειωτέον, ότι η επιστροφή της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα είχε «καθορισθεί και με την Ιταλοελληνική συμφωνία Τιτόνι-Βενιζέλου στα 1919, την οποία κατόπιν αρνήθηκε να εκτελέση η Ιταλία», η οποία εκείνη την περίοδο ήταν σαφώς εχθρική απέναντι στην Ελλάδα, όπως φάνηκε ιδιαίτερα και στο Μικρασιατικό (“Οι εθνικές μας διεκδικήσεις”, εκδ. “Δημοκρατική Ομάδα” 1-10-1944).

Με την πεποίθηση ότι η Ελλάδα θα βρίσκεται από την πλευρά των νικητών του πολέμου ήδη στις πρώτες μέρες της απελευθέρωσης τον Οκτώβριο 1944, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ξεκαθάρισε ότι «η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ελλάδος και έχει προφανώς καθαγιασθεί και από τους τάφους των ηρώων μας».(“Ιστορία του Ελληνικού Έθνους”, τόμος 36, σελ. 90). Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια όμως η Βόρειος Ήπειρος σχεδόν ξεχάστηκε μέσα στην αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου ακόμα και από την Αθήνα.

Οι επιστολές Ζαχαριάδη

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2023

Σάρα Βάγκενκνεχτ : «Φωνή της λογικής» ή ένα ακόμη «τρολ του Πούτιν»;



Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

(Το παρακάτω (σημερινό) κείμενο είναι της γνωστής Γερμανίδας πολιτικού Σάρα Βάγκενκνεχτ (*) 

«Ο γερμανικός γίγαντας εξοπλισμών Rheinmetall στέλνει - εκ μέρους της Ολλανδίας και με την άδεια της γερμανικής κυβέρνησης - άλλα 14 άρματα μάχης Λεοπάρντ στην Ουκρανία. Η Δανία ξεκίνησε να εκπαιδεύει Ουκρανούς στρατιώτες σε μαχητικά αεροσκάφη F16. Η Ρωσία εγκαθιστά βάση πυρηνικών πυραύλων στη Λευκορωσία στα σύνορα του ΝΑΤΟ. 

Η γερμανική κυβέρνηση θέλει με τη σειρά της να στρατοπεδεύσει μόνιμα 4.000 στρατιώτες του Ομοσπονδιακού Στρατού στη Λιθουανία στα σύνορα με τη Ρωσία - ενάντια στις διατάξεις του Συμφώνου ΝΑΤΟ-Ρωσίας, που μέχρι στιγμής εμπόδισαν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ να εγκατασταθούν μόνιμα στις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ. 

«Σήμερα κάνουμε ειρήνη», υποσχέθηκε ο τότε Γάλλος πρόεδρος Σιράκ, όταν αυτή η πράξη υπογράφηκε πανηγυρικά πριν από 25 χρόνια. «Η συμφωνία θα φέρει σταθερότητα στην Ευρώπη και πέρα» δήλωσε ο τότε Ρώσος πρόεδρος Γελτσίν. 

Και τώρα; Στην Ουάσιγκτον, στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, προφανώς ετοιμάζονται για έναν πόλεμο διάρκειας με τη Ρωσία. Μια πολιτική μαζικού εξοπλισμού, αποτροπής και σύγκρουσης  υποτίθεται ότι διασφαλίζει την ασφάλειά μας – όμως συμβαίνει το αντίθετο. Η σπείρα της κλιμάκωσης ξεκίνησε πολύ πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία και συνεχίζει να περιστρέφεται. Ο πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου, η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, η κατάρρευση της εκλεγμένης κυβέρνησης του 2014 στην Ουκρανία και ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε - πολλά γεγονότα διηγούνται την προϊστορία του πολέμου στην Ουκρανία. 

Μέσα σε λίγα χρόνια καταστράφηκαν όλα όσα έχτισαν πολιτικοί όπως ο Βίλλυ Μπραντ και όσα έφεραν ειρήνη και ασφάλεια στην Ευρώπη επί δεκαετίες, αλλά κατέστησαν επίσης εφικτή και την γερμανική ενοποίηση. 

Κυριακή 25 Ιουνίου 2023

Κοινοβουλευτικές «κακοφωνίες» και «γραφικότητες»!



Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Πόσο επίκαιρη είναι σήμερα η ρήση του Μάο Τσετούνγκ: «Ας ανθίσουν 100 λουλούδια, κι ας ανταγωνιστούν 100 θεωρητικές σχολές»; Ν΄ αφεθούν δηλαδή ελεύθερα τα διάφορα ιδεολογικά ρεύματα ν΄ «αντιμάχονται» δημοκρατικά  - (και κατ΄ επέκταση διαφορετικές κομματικές αντιλήψεις μέσα στη Βουλή, με τη μεγαλύτερη μάλιστα δυνατή κοινωνική εκπροσώπηση). 
Μάλλον όχι, αφού φαίνεται να την έχουν ξεχάσει ακόμη και οι πάλαι ποτέ ακραιφνείς «Μαοϊκοί».

Αν μελετήσει κανείς τα εκλογικά αποτελέσματα της 21ης Μαΐου εύκολα αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει συνολικά ένα ετερογενές ποσοστό της τάξης του 25% της ελληνικής κοινωνίας που δεν εντάσσεται στο τριπλό συστημικό περιβάλλον (ΝΔ+ΣΥΡΙΖΑ+ ΠΑΣΟΚ=72%). Από αυτό, το 16% έμεινε μάλιστα εκτός Βουλής.

 Γιατί λοιπόν αυτό το ετερόκλητο και κατακερματισμένο ¼ του ελληνικού λαού δεν πρέπει να έχει ξεχωριστή - και γιατί όχι αντίθετη - «φωνή» και απαξιώνεται με πολιτικά λογύδρια : «γραφική»,  «απαξιωμένη» και «κακόφωνη»; 

Πόσο κινδυνεύει το κυρίαρχο νέο-φιλελεύθερο και παγκοσμιοποιητικό «δημοκρατικό κέντρο» από την ύπαρξη πολλών διαφορετικών και μικρών κομμάτων, έστω και σαν «αντισυστημικός εφιάλτης», σε μια ήδη απαξιωμένη Βουλή μιας «αποικιοποιούμενης πατρίδας»;  Ποιο «αίσθημα ανασφάλειας» προκαλεί ο πολυκομματισμός σε μια χώρα - με πιθανή αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση 160-165 βουλευτών - που θεωρείται νατοϊκός «μεντεσές» από τον ίδιο τον κ. Πρέσβη μας και που εκείνος που πραγματικά αποφασίζει είναι το εξωκοινοβουλευτικό «βαθύ σύστημα»;

Η μαοϊκή ρήση μπορεί να διατυπώθηκε πριν 70 χρόνια σε μια μη δημοκρατική χώρα και με άλλες σκοπιμότητες, παραμένει όμως κατά βάση δημοκρατική. Γι  αυτό λοιπόν μπροστά στη σημερινή κάλπη ας υπάρχει - μεταξύ άλλων - και το σκεφτικό με τα «100 λουλούδια» του «Μεγάλου Τιμονιέρη». Και «καλό βόλι».

Τρίτη 16 Μαΐου 2023

Ο νεοθωμανισμός νίκησε την κρίση – Τι δεν καταλαβαίνει η Δύση



Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 


Πριν την διεξαγωγή του χθεσινού πρώτου γύρου των εκλογών στην Τουρκία όλα τα δυτικά mainstream (και κατ’ επέκταση πολλές δυτικές κυβερνήσεις) επιθυμούσαν διακαώς την εκθρόνιση του “υπερδύναμου” και “ανίκητου” “νέου Σουλτάνου” Ταγίπ Ερντογάν. Εκτιμώντας μάλιστα ότι τα όντως άσχημα οικονομικά στοιχεία της τελευταίας ερντογανικής διακυβέρνησης (πληθωρισμός, υποτίμηση της τουρκικής λίρας κ.α.) αποτελούν “ισχυρό χαρτί”, οι δυτικοί επένδυσαν στην “ανατροπή”, στηρίζοντας ανοιχτά ένα ετερόκλητο μέτωπο κομμάτων που μοναδικό συνεκτικό του στοιχείο ήταν “βασικά, να φύγει ο Ερντογάν”.

Μετά την χθεσινή εκλογική νίκη του Ερντογάν, που μετατρέπει τον δεύτερο εκλογικό γύρο σε δύο εβδομάδες σε τυπική διαδικασία, όλοι διαπιστώνουν ότι τελικά οι εκλογές αυτές δευτερευόντως αφορούσαν την εσωτερική πολιτική και τα οικονομικά της Τουρκίας. Πολύ περισσότερο ήταν ένας αγώνας κυρίως για την γεωπολιτική θέση της Τουρκίας, τα παγκόσμια ζητήματα, αλλά και την ισλαμική ταυτότητα. Το γεγονός ότι ο Ερντογάν οραματίζεται, ως ανεξάρτητος “Μεγάλος Παίχτης”, τον “Τουρκικό 21ο Αιώνα”, τον ισλαμικό Παντουρανισμό και μιλά για “Οθωμανούς και Σελτζούκους!”.
“Οράματα” που θα έπρεπε όμως να γνωρίζουν όλοι – και στην Αθήνα – ότι είναι πλειοψηφικά στη σημερινή Τουρκία και αυτό αποτυπώθηκε στο χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα. Μια πραγματικότητα που ισχύει τουλάχιστον από το 2016 και το αποτυχημένο πραξικόπημα, καθώς ο πολιτικός αγώνας στην Τουρκία γίνεται πλέον για την εθνική ταυτότητα και την θρησκευτική πίστη και όχι τόσο για τα ακριβά “κρεμμύδια και πατάτες”. Γεγονός που γνώριζε καλά ο Ερντογάν, όταν ειρωνευόμενος τους πολιτικούς του αντιπάλους που εστίαζαν τον προεκλογικό τους αγώνα στην ακρίβεια, προέτρεπε στους πιστούς ψηφοφόρους του: «Δεν θα θυσιάσετε τον ηγέτη σας για κρεμμύδια και πατάτες».

Δευτέρα 24 Απριλίου 2023

ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ - ΑΡΜΙΝ ΒΕΓΚΝΕΡ





Στις 24 Απριλίου 1915 ξεκίνησε η Γενοκτονία των Αρμενίων όπου  1,5 εκατομμύρια άνθρωποι σφαγιάστηκαν, εκτοπίστηκαν στην έρημο της Συρίας, ταπεινώθηκαν, βασανίστηκαν, απαλλοτριώθηκαν από την Οθωμανική αυτοκρατορία.

 Η Γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και με τον ίδιο τρόπο με γενοκτονίες εις βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Ελλήνων και των Ασσυρίων .

Παραθέτουμε με την κατατοπιστική ανάρτηση του Βασίλη Στοϊλόπουλου.

Αρμενική γενοκτονία πως την κατέγραψε Γερμανός αυτόπτης μάρτυρας ΑΡΜΙΝ ΒΕΓΚΝΕΡ (video, 30φωτο)


Βασίλης Στοϊλόπουλος

Η 108η επέτειος της γενοκτονίας των Αρμενίων και ο Γερμανός αυτόπτης μάρτυρας που την κατέγραψε.


(Φ.  1) Για μια ακόμα φορά οι ομόδοξοι και φίλοι μας Αρμένιοι ετοιμάζουν εκδηλώσεις μνήμης για την αυριανή, 108η τραγική επέτειο της αρμένικης γενοκτονίας από τους Τούρκους. Όπως εδώ, μ΄ ένα μικρό - και κάπως «φτωχικό» - περίπτερο ενημέρωσης  που έστησαν - όπως πάντα μόνοι - στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη. 


(Φ. 2)  Ελάχιστοι ήταν χθες βράδυ οι περαστικοί που έδειχναν  να ενδιαφέρονται για το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός.  Άλλωστε, στην Ελλάδα των φοβικών συνδρόμων και της απίσχνασης της ελληνικής εθνικής οντότητας, μια ουσιαστικότερη στήριξη του αρμενικού λαού για το δίκαιο του αγώνα του και την καταδίκη της Τουρκίας φαντάζει πιο απόμακρη από οποιαδήποτε άλλη φορά.  

(Φ. 3)  Αναμενόμενο, ενόψει μάλιστα και της προετοιμασίας της ξενοκίνητης συμφωνίας των «Πρεσπών του Αιγαίου», που εικάζεται πως θα στηρίξουν όλα τα «συστημικά κόμματα» της χώρας. Λησμονούν φαίνεται πως οι «αιώνες έχθρες», όπως έγραφε ο αείμνηστος Παναγιώτης Κονδύλης, «προκύπτουν απλώς από συμφέροντα μονίμως αντίθετα». 


Δευτέρα 10 Απριλίου 2023

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε'



                ( Μια απάντηση...) 

       του  Βασίλης Στοϊλόπουλος 


"«Ὂλοι κλάψτε• 

ἀποθαμένος   ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησιάς»


Μια απάντηση... σε διάφορους λασπολόγους και ιδεοληπτικούς αντικληρικαλιστές, που αναίσχυντα αναγορεύουν τον Πατριάρχη Άγιο Γρηγόριο Ε΄ σε στενό συνεργάτη του Σουλτάνου επειδή εξαναγκάστηκε και αφόρισε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη είναι και το γεγονός ότι ... 

o εθνικός μας ποιητής Διονύσιος ΣΟΛΩΜΟΣ αφιερώνει επτά τετράστιχες στροφές (αρ. 132 – 138) του ΥΜΝΟΥ εις την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στον Πατριάρχη που απαγχονίστηκε από τους Τούρκους σαν σήμερα, στις 10 Απριλίου 1821.  

« (…)
Πνίγοντ' ὅλοι οἱ πολεμάρχοι / καὶ δὲν μνέσκει ἕνα κορμί•
χαίρου, σκιὰ τοῦ Πατριάρχη, / ποὺ σὲ πέταξαν ἐκεῖ.

Ἐκρυφόσμιγαν οἱ φίλοι / μὲ τσ' ἐχθρούς τους τὴ Λαμπρή,
καὶ τοὺς ἔτρεμαν τὰ χείλη / δίνοντάς τα εἰς τὸ φιλί.

Κειες τὲς δάφνες ποὺ ἐσκορπίστε / τώρα πλέον δὲν τὲς πατεῖ,
καὶ τὸ χέρι ὀποῦ ἐφιλῆστε / πλέον, ἅ, πλέον δὲν εὐλογεῖ.

Ὂλοι κλάψτε• ἀποθαμένος / ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησιάς•
κλάψτε, κλάψτε• κρεμασμένος / ὠσὰν νὰ 'τανε φονιάς!

Έχει ὀλάνοικτο τὸ στόμα / π' ὧρες πρῶτα εἶχε γευθεῖ
τ' Ἅγιον Αἷμα, τ' Ἅγιον Σῶμα• / λὲς πὼς θὲ νὰ ξαναβγῇ

ἡ κατάρα ποὺ εἶχε ἀφήσει, / λίγο πρὶν νὰ ἀδικηθῇ,
εἰς ὁποῖον δὲν πολεμήσει / καὶ ἠμπορεῖ νὰ πολεμῇ.

Τὴν ἀκούω, βροντάει, δὲν παύει / εἰς τὸ πέλαγο, εἰς τὴ γῆ,
καὶ μουγκρίζοντας ἀνάβει / τὴν αἰώνιαν ἀστραπή.
(…)»

Άλλωστε,
και  ο ίδιος
ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ , απευθυνόμενος στους Σουλιώτες, είπε :

«Ο Πατριάρχης βιαζόμενος υπό της Πόρτας σας στέλνει αφοριστικά και εξάρχους παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρταν. Εσείς, όμως, να τα θεωρείται αυτά ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου»."

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ


________________________________

 ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε'


      «Πώς μας θωρείς ακίνητος;

        Πού τρέχει ο λογισμός σου,

        τα φτερωτά σου τα όνειρα;»  


του Κώστα Χατζηαντωνίου 


"ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΛΕΙΣΤΗ ΠΟΡΤΑ



«Πώς μας θωρείς ακίνητος; Πού τρέχει ο λογισμός σου,/ τα φτερωτά σου τα όνειρα;»  

Όταν στις 25 Μαρτίου 1872 ο Αριστοτέλης ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ άρχιζε έτσι το κατόπιν προσκλήσεως του Πανεπιστημίου Αθηνών περίφημο ποίημά του για τον « του αοιδίμου Γρηγορίου του Ε΄ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως» (έργο του Γ. Φυτάλη, δαπάναις του Γ. Αβέρωφ),

 ΖΟΥΣΑΝ ακόμη πολλοί αγωνιστές

και ΔΕΝ μπορούσαν ανόητοι λιμπερτίνοι να αμφισβητούν το μεγαλείο της θυσίας του πατριάρχη.

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2023

Μεταναστευτικές απατεωνιές και άλλα ευτελή !


Animation Simon Tanner / NZZ

Μεταναστευτικές απατεωνιές και άλλα ευτελή !


Βασίλης Στοϊλόπουλος 


Οι μεταμορφώσεις της διακινήτριας μεταναστών στον Έβρο, έτσι όπως την είδε η έγκυρη ελβετική εφημερίδα ΝΖΖ - ξεφτιλίζοντας παράλληλα το «έγκυρο» γερμανικό περιοδικό “der Spiegel” για διάδοση για πολλοστή φορά ψευδών ειδήσεων περί δήθεν «ευρωπαϊκών εγκλημάτων» στο μεταναστευτικό. (Το ίδιο έκανε βέβαια και ο «Guardian», το Channel 4 κ.α. ΜΜΕ)




Μεταμορφώσεις, πότε με φτηνά και πότε με ακριβά χιτζάμπ και μέικ απ ανά περίπτωση, της 27χρονης «Influencer» κοσμοπολίτισσας Μπαϊντά Σ. από τη Συρία - διαμένουσα σήμερα με τον σύζυγό της στην «φίλη» Γερμανία, όπου ανεβάζει στα ΜΚΔ φωτογραφίες σικάτων καφέ της Κωνσταντινούπολης και βεβαίως ευσεβή τσιτάτα για τον Αλλάχ και διάφορες άλλες «σοφίες» ισλαμικού κυρίως περιεχομένου.

Το θέμα για μας είναι αν η ελληνική κυβέρνηση θα οδηγήσει στα δικαστήρια την εν λόγω κυρία και όσους κρύβονται πίσω της αλλά και το “der Spiegel” ή θα «κάνει την πάπια».
 
Και βεβαίως, αφενός ο ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από τον ελληνικό λαό που έσπευσε, αν και ελληνικό κόμμα, να υιοθετήσει ασκαρδαμυκτί ψέματα και απάτες σε βάρος της Ελλάδας και αφετέρου ν΄ αντιληφτεί επιτέλους ο ελληνικός λαός ότι στις παγκόσμιες «μεγάλες μπίζνες» (ναρκωτικά, σεξ, εξοπλισμοί κλπ) περιλαμβάνεται πλέον και το μεταναστευτικό-προσφυγικό.

Περισσότερα για τη δημοσίευση ΕΔΩ


Σχόλιο της Βασιλικής Σιούτη

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2023

Δεν ξεχνώ το «Μακεδονικό Άγος».



Βασίλης Στοϊλόπουλος


Ήταν τέτοιες μέρες, πριν από 4 χρόνια, που σε μια από τις τελευταίες του δημόσιες παρεμβάσεις ο αείμνηστος Μίκης Θεοδωράκης ζήτησε «ως μόνη συνετή απόφαση» για την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να καταφύγει «στην κρίση του Κυρίαρχου Ελληνικού Λαού με τη διενέργεια Δημοψηφίσματος» για το Μακεδονικό (*). 

Τότε που εκατομμύρια Έλληνες συμφωνούσαν με τον μεγάλο Έλληνα μουσικό και που ως λοιδορούμενος υπερκομματικός «όχλος» (κατά τον τότε πρωθυπουργό) διαδήλωναν για την Μακεδονία κι ενάντια στις μειοδοτικές και ξενόδουλες πράξεις Τσίπρα-Κοτζιά. 
Εις μάτην, αφού η πολιτική ελίτ της χώρας φοβάται γενικώς την αμεσότητα των δημοψηφισμάτων - και αν χρειαστεί τα ανατρέπει με «το έτσι θέλω», όπως έκανε ο ανεκδιήγητος Αλέξης το 2015.
Αντ΄ αυτού, 146 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με 7 πρόθυμα «δεξιά» και «ποταμίσια» «πολιτικά ρετάλια», προκάλεσαν με την καιροσκοπική τους ψήφο υπέρ της κατάπτυστης «Συμφωνίας των Πρεσπών» ένα διαρκές έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας και ειδικότερα των Μακεδόνων.  

Γι  αυτό και το Μακεδονικό Άγος θα τους στιγματίζει σε ιστορικό βάθος, όσο ξεχασιάρης και να είναι σήμερα ο καταπτοημένος και πανταχόθεν βαλλόμενος ελληνικός λαός. Δυστυχώς, σε αυτό μετέχει και η «σημιτική» πολιτική  ελίτ υπό τον νυν πρωθυπουργό, που ενώ εκμεταλλεύτηκε ψηφοθηρικά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πατριωτών στη «Συμφωνία της Λίμνης», σήμερα την αποδέχεται και την εφαρμόζει επειδή έτσι προστάζει ο "ξένος παράγοντας". Το «Άγος» όμως παραμένει!  

(*)Μίκης Θεοδωράκης : "Μην προχωρήσετε σε αυτό το έγκλημα" - ΤΑ ΝΕΑ, 19-1-2019 

https://www.tanea.gr/print/2019/01/19/opinions/min-proxorisete-se-ayto-crto-egklima-eis-varos-tis-elladas/


Ανοικτή επιστολή προς τους έλληνες βουλευτές

19 Ιανουαρίου 2019

Θεοδωράκης Μίκης




Εχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, όλων των πολιτικών πεποιθήσεων, ενώθηκαν στο Σύνταγμα απαιτώντας να μην προχωρήσουν οι εθνικές παραχωρήσεις εις βάρος της Ελλάδας στο Μακεδονικό. Τότε, μίλησα σε εκείνους, όπως και σε όλους τους Έλληνες για τους μεγάλους κινδύνους που κρύβει για την πατρίδα μας αυτή η αναίτια υποχώρηση. Η κυβέρνηση αγνόησε και τους κινδύνους και τον ελληνικό λαό και, χωρίς καμία λογική, αποφάσισε να προχωρήσει, με κάθε κόστος.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2023

Τι έλεγε η Λούξεμπουργκ για την ουκρανική εθνική ταυτότητα





Στοϊλόπουλος Βασίλης


Στις 21 Φεβρουαρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Στο τότε διάγγελμά του ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν, προκειμένου να τεκμηριώσει την παράνομη εισβολή, είχε αναφερθεί εκτενώς και στα επαναστατικά γεγονότα του 1917/18 και στον ρόλο που αυτά διαδραμάτισαν για την ουκρανική εθνική ταυτότητα. Γεγονότα, τα οποία, ως γνωστόν, οδήγησαν στην κατάρρευση του πολυεθνικού τσαρικού καθεστώτος και στην οικοδόμηση της Σοβιετικής Ένωσης, στο πλαίσιο των λενινιστικών αρχών για την αυτοδιάθεση των εθνών.

Σε αντίθεση με τον Στάλιν, που επιδίωκε την οικοδόμηση της Σοβιετικής Ένωσης με βάση την εθνική αυτονομία μέσα στο ισχυρό ενιαίο κράτος, ο Λένιν κατάφερε τελικά να επιβάλλει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των εθνών της τσαρικής Ρωσίας. Λίγο μετά το θάνατό του, το 1924, η λύση της εθνικής αυτοδιάθεσης κατοχυρώθηκε και στο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ, με τη δημιουργία 15 Σοβιετικών Δημοκρατιών, μεταξύ των οποίων και η Ουκρανία.


Αυτή ακριβώς η πολιτική των Μπολσεβίκων, που σημειωτέον για αρκετό διάστημα δεν ήταν και τόσο σαφής, θεωρείται από τον Πούτιν «όχι μόνο λάθος, αλλά πολύ χειρότερο από λάθος». Συνοπτικά, η θέση του Πούτιν, όπως είχε στο διάγγελμά του και σε άλλες δημόσιες ομιλίες του, είναι πως «η σημερινή Ουκρανία δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου και χωρίς κανέναν περιορισμό από τη Ρωσία, πιο συγκεκριμένα: από τη Μπολσεβίκικη, κομμουνιστική Ρωσία. Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε ουσιαστικά αμέσως μετά την επανάσταση του 1917. Ο Λένιν και οι συμπολεμιστές του έδρασαν εξαιρετικά ανελέητα εναντίον της ίδιας της Ρωσίας».

Στη συνέχεια, αμέσως πριν και μετά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, ο Στάλιν προσάρτησε ορισμένες περιοχές που προηγουμένως ανήκαν στην Πολωνία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία στη Σοβιετική Ένωση και τις παρέδωσε στην Ουκρανία. Ως ένα είδος αποζημίωσης, η Πολωνία έλαβε μέρος των παραδοσιακά γερμανικών εδαφών. Και τότε το 1954, για κάποιο λόγο, ο Χρουστσόφ πήρε την Κριμαία από τη Ρωσία και την παρέδωσε και στην Ουκρανία. Έτσι προέκυψε, το έδαφος της Σοβιετικής Ουκρανίας και μάλιστα με δομές εθνικού κράτους (1).

Οι αναγωγές στο παρελθόν της ΕΣΣΔ

 Η συνέχεια ΕΔΩ:....




ΠΗΓΗ:https://slpress.gr/idees/ti-elege-i-loyxempoyrgk-gia-tin-oykraniki-ethniki-taytotita/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023

Ο Νεοκλής Σαρρής για τη Συνθήκη της Λωζάννης.



Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 


Συμπληρώνεται φέτος ένας αιώνας από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης που καθόρισε τα σύνορα της σύγχρονης Τουρκίας κατά την μετεξέλιξή της από αυτοκρατορία σε κράτος μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική Καταστροφή. 
Σήμερα η νεοοθωμανική Τουρκία αμφισβητεί, ως γνωστόν, εμπράκτως τη συνθήκη αυτή, επιζητά με κάθε τρόπο την αναθεώρησή της και επιβουλεύεται εδαφικά ανοιχτά άλλες χώρες, από τη Συρία και το Ιράκ μέχρι την Κύπρο και την Ελλάδα.
Γι  αυτό έχει ενδιαφέρον να γνωρίζουμε ποια (προφητική) άποψη είχε για την Συνθήκη της Λωζάννης ένας βαθύς γνώστης της σύγχρονης Τουρκίας, ο αείμνηστος πανεπιστημιακός δάσκαλος που άφησε δυσαναπλήρωτο κενό, ο Νεοκλής Σαρρής (*).  

Νεοκλής Σαρρής : «Η Συνθήκη της Λωζάννης υπήρξε η πρώτη συνθήκη η οποία αναθεωρεί τα αποτελέσματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρξε μία ηττημένη χώρα, που η συνθήκη η οποία έδωσε τέλος στην αυτοκρατορία αυτή ήταν η Συνθήκη των Σεβρών (το 1920). Η Συνθήκη της Λωζάννης (το 1923) αναθεώρησε τα αποτελέσματα της προηγούμενης. Είναι δηλαδή σαν να αναθεωρήθηκε η Συνθήκη των Βερσαλλιών από τους Ναζί. 

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2023

Βυζάντιο και ιστορικό μυθιστόρημα: 6 ιδέες για διάβασμα





Έξι εξαιρετικά δείγματα ελληνικής λογοτεχνίας για τον υπερχιλιετή «ένδοξό μας Βυζαντινισμό» που άφησαν εποχή!

Tου Βασίλη Στοϊλόπουλου


• «Η πριγκιπέσα Ιζαμπώ» των Βιλλεαρδουΐνων από το «Πριγκιπάτο της Αχαΐας» του Άγγελου Τερζάκη.

 Ένα συναρπαστικό χρονικό ηρωισμού και έρωτα από την πολυτάραχη περίοδο της Φραγκοκρατίας του 13ου αιώνα. Με Σταυροφόρους, πειρατές, τροβαδούρους, κουρσάρους και ορόσημο την κατάληψη της Καλαμάτας το 1293 από Έλληνες και Σλάβους χωρικούς. Ένα ιστορικό γεγονός που δείχνει «το πρώτο ξύπνημα του ελληνισμού».

• «Γεννήθηκα στο Χίλια Τετρακόσια Δύο» του φιλόσοφου και πολιτικού Παναγιώτη Κανελλόπουλου.

 Ο ήρωας του βιβλίου γεννημένος στην Πάτρα στα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ακολουθεί το χρονικό της δραματικής πορείας της παρακμάζουσας Αυτοκρατορίας προς το κοσμοϊστορικό : «Η Πόλις εάλω». Μαζί του «παρελαύνουν» σημαντικές προσωπικότητες της εποχής : Πλήθων, Βησσαρίων, Χαλκοκονδύλης, Σφραντζής, Μανουήλ και Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, σε μια Πελοπόννησο με νωπές ακόμη τις μνήμες των Βιλλεαρδουΐνων, των Βενετσιάνων, του Δεσποτάτου του Μυστρά, αλλά και το Δουκάτο της Αθήνας των Ατσαγιόλι.

• «Οι έμποροι των εθνών» του «Αγίου των ελληνικών γραμμάτων» Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. 

Θέμα η ιστορική σύγκρουση Ελλήνων και Βενετών, ορθοδόξων και καθολικών, λίγο πριν και λίγο μετά την πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους Σταυροφόρους. Ηρωίδα του ιστορικού μυθιστορήματος η Αυγούστα, η αρχόντισσα που ήταν «αιχμάλωτη μιας ακατανίκητης, κυριολεκτικά θανάσιμης ερωτικής επιθυμίας».

• «Σέργιος και Βάκχος», οι δύο Άγιοι της Μονής Αγ. Αικατερίνη Σινά, του Μ. Καραγάτση.

 Μια μυθιστορηματική χρονογραφία που εξιστορεί με μοναδικό τρόπο, «άλλοτε σοβαρά και άλλοτε ευτράπελα», 14 αιώνες Ελληνισμού, αρχής γενομένης από το 250 μ. Χ. Οι δύο Άγιοι παρακολουθούν, κρίνουν και σχολιάζουν μέσα από τον Ναό της Αγιά Σοφιάς την πορεία όχι μόνο της Ρωμιοσύνης αλλά και ολόκληρης της οικουμένης.

• «Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου», της Πηνελόπης Δέλτα. 

Στη Μακεδονία της ακμής του Βυζαντίου στην αυγή της 2ης χιλιετίας δύο ήρωες του ιστορικού μυθιστορήματος, ο Μιχαήλ και ο Κωνσταντίνος, καλούνται να θυσιάσουν τον έρωτα και την προσωπική τους ευτυχία μπροστά στο χρέος έναντι της πατρίδας. Και αυτό μέσα από μηχανορραφίες, ιδανικά, παράφρονους έρωτες, προδοσίες και αίσθηση του καθήκοντος, που δίνονται μέσα από τη λυρική πένα της Δέλτα.

• «Ιουλιανός ο Παραβάτης» του Χρήστου Π. Ζαλοκώστα.


 Ο πλέον αμφιλεγόμενος αυτοκράτορας την Ανατολικής Ρώμης, ο ικανότατος στρατηγός και φιλόσοφος, ο λάτρης του αρχαιοελληνικού πνεύματος παρουσιάζεται στην απέλπιδα προσπάθειά του να επιβάλει στον βυζαντινό κόσμο την ηθική της αρχαίας Ελλάδας αντί του χριστιανικού κόσμου.


Ο βυζαντινός Ελληνισμός εξακολουθεί όμως και σήμερα ν΄ αποτελεί ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για το ιστορικό μυθιστόρημα σύγχρονων λογοτεχνών, όπως ο Κώστας Κυριαζής, η Μάρω Δούκα, η Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου, ο Γιώργος Λεονάρδος, ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος, ο Γιάννης Καλπούζος, η Ισμήνη Καπάνταη, η Ελένη Τσαμαδού κ.α

ΠΗΓΗ:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2022

“Μακεδονική γλώσσα” : Η ιστορία μιας ψευδώνυμης γλώσσας.



Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 


Με αφορμή την απαράδεκτη απόφαση του Πρωτοδικείου Φλώρινας –ως προφανές απότοκο της αντιδημοκρατικής και βλαπτικής για τα ελληνικά συμφέροντα Συμφωνίας των Πρεσπών– για την αναγνώριση φιλοσκοπιανής ΜΚΟ με τον προκλητικό τίτλο “Κέντρο μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα”, ακολουθεί ένα μικρό ιστορικό για την “μακεδονική γλώσσα”.

Ιστορικό βασισμένο αποκλειστικά –για ευνόητους λόγους– όχι σε ελληνική βιβλιογραφία (π.χ. Γ. Μπαμπινιώτης, “Η γλώσσα της Μακεδονίας. Η αρχαία Μακεδονική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκοπίων”, εκδ. “Ολκός”), αλλά στο γερμανόγλωσσο Wikipedia.de (“Mazedonische Sprache” https://de.wikipedia.org/wiki/Mazedonische_Sprache).

Η “μακεδονική γλώσσα” (makedonski jazik)[1] υπάγεται, ως γνωστόν, στην νοτιοσλαβική υποομάδα των σλαβικών γλωσσών, οι οποίες με τη σειρά τους συμπεριλαμβάνονται στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες. Τα βουλγαρικά αποτελούν την πιο συγγενική της γλώσσα και οι λεγόμενες “μακεδονικές διάλεκτοι” είναι μέρος μιας συνέχειας από διαλέκτους, τόσο στα βουλγαρικά όσο και στα σερβικά[2]. Γι’ αυτό και στην επιστήμη της γλωσσολογίας, τα “μακεδονικά” συνυπολογίζονται μαζί με τα βουλγαρικά στην ανατολική ομάδα των νοτιοσλαβικών γλωσσών, η οποία διαφέρει σε πολλά σημεία από τη δυτική ομάδα αυτών των γλωσσών και εν μέρει και από τις υπόλοιπες σλαβικές γλώσσες.
Λόγω της πολύ μεγάλης ομοιότητας με τα βουλγαρικά, οι σλαβικές διάλεκτοι στο χώρο της “Βόρειας Μακεδονίας” ταξινομήθηκαν, ως επί το πλείστον, ως βουλγαρικές διάλεκτοι για όσο διάστημα δεν υπήρχε ακόμη γραπτή “μακεδονική γλώσσα”, έτσι ώστε τα βουλγαρικά να χρησιμοποιούνται ως συνώνυμα με το “νότιο-ανατολικό σλαβικό” ιδίωμα. Για τους γνωρίζοντες, τα βουλγαρικά και τα “μακεδονικά” συμφωνούν απολύτως στη φωνητική, στην κλίση και στη σύνταξη.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2022

Με αφορμή το σκάνδαλο Καϊλή – Άτυπη εξουσία στην ΕΕ οι λομπίστες.



Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 


Η συνταρακτική υπόθεση διαφθοράς στο Ευρωκοινοβούλιο στην οποία πρωταγωνιστεί η Ελληνίδα ευρωβουλευτής Εύα Καϊλή, κατέδειξε για μια ακόμα φορά ότι τελικά η εξουσία σε οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα… “πολλά λεφτά” και βρίσκεται υπό την επήρεια μιας αδιαφανούς και χωρίς ίχνος νομιμοποίησης “πέμπτης εξουσίας”, τους λομπίστες.

Ανάμεσά τους βρίσκει κανείς πρώην πολιτικούς και Επιτρόπους, δικηγόρους, μάνατζερ, πράκτορες, ιδιοκτήτες ΜΚΟ, επαγγελματίες οικολόγους, τεχνοκράτες, εργατολόγους, κοινωνιολόγους, πανεπιστημιακούς καθηγητές, δημοσιογράφους, ακόμη κι εμπόρους. Είναι γεγονός ότι πάνω από 25.000 εξ επαγγέλματος λομπίστες δρουν σήμερα στις Βρυξέλλες, ενώ το ύψος της ετήσιας δαπάνης λόμπινγκ εκτιμάται πως ανέρχεται συνολικά στο 1,5 δισ. ευρώ (βλ. Lobbyismus in der EU).
Σύμφωνα με την ΜΚΟ Corporate Europe Observatory (CEO), την τελευταία επταετία ο επιχειρηματικός κόσμος αύξησε (κατά μέσο όρο) τις δαπάνες για θέματα λόμπινγκ στις Βρυξέλλες κατά περίπου 33%.

 Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Apple, η οποία αύξησε τον προϋπολογισμό της από 750.000 ευρώ το 2015 στα 6,5 εκατομμύρια το 2022.

Στην πρώτη πεντάδα των επιχειρήσεων με τις μεγαλύτερες δαπάνες λόμπινγκ συγκαταλέγονται οι τέσσερις επιχειρήσεις της “Big Tech” (Apple, Google, META/FB, Microsoft), ενώ στην πρώτη δεκάδα βρίσκονται και επιχειρήσεις της “Big Oil and Gas” (Shell, Exxon Mobil), αλλά και δύο μεγάλες γερμανικές επιχειρήσεις (Bayer AG, Volkswagen). Αναμένεται πως μετά την ενεργειακή κρίση που προκλήθηκε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τα ενεργειακά λόμπι, ιδιωτικά και κρατικά, θα αυξήσουν κατά πολύ τα επόμενα χρόνια τις δαπάνες τους σε θέματα λόμπινγκ.
Ανάλογα με την εξειδίκευση και την εμπειρία τους τα λόμπι των Βρυξελλών συγκροτούν, σύμφωνα με το European Public Affairs Directory, τέσσερις ειδικές κατηγορίες : “Law firms”, “political consultancies”, “public relations consultancies” και “economic and management consultancies”. Στη σύνθεση των λόμπι περιλαμβάνονται όλων των ειδών οι ενώσεις (οικονομικές, συνδικαλιστικές, επιχειρηματικές, οικολογικές κλπ). 

Περίπου το 70% από αυτές έχουν καθαρά οικονομικούς προσανατολισμούς, το 20% αποτελείται από διάφορες ΜΚΟ (Greenpeace, Transparency International κ.α.) και μόνο το 10% αφορά ενώσεις, όπως καταναλωτές, συνδικάτα, αγρότες, κλπ.

Τα λόμπι κάνουν παιχνίδι τη νομοθεσία

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2022

Τα «Δεκεμβριανά» του 2008



Του Βασίλη Στοϊλόπουλου


Τέτοιες ώρες, στις 6 Δεκεμβρίου 2008, ξεκίνησαν με απίστευτη ταχύτητα, αμέσως μετά την εν ψυχρώ δολοφονία από αστυνομικό του δεκαεξάχρονου μαθητή Γρηγορόπουλου τα λεγόμενα «Δεκεμβριανά του 2008». Γεγονότα που σημάδεψαν τη χώρα, καθώς για αρκετές εβδομάδες μετά υπήρχε μεγάλη πολιτική και κοινωνική αναταραχή στη χώρα, προκλήθηκαν μεγάλες υλικές καταστροφές στο κέντρο της (όλως περιέργως) «ανοχύρωτης Αθήνας» και σηματοδότησαν την παραπέρα αποδυνάμωση της κυβέρνησης Καραμανλή λίγους μόνο μήνες πριν τις εκλογές.  

Για τα συμβάντα εκείνου του θλιβερού Δεκεμβρίου υπήρχαν τότε τρεις βασικές, «ανταγωνιστικές» μεταξύ τους ερμηνείες. 

1. Κατ΄ αρχήν, ήταν εκείνοι, κυρίως από τον ευρύτερο χώρο της αριστεράς, που υποστήριζαν ότι επρόκειτο όντως για «αυθόρμητη εξέγερση» με πανελλαδική εμβέλεια ενός σημαντικού τμήματος της «εξοργισμένης» μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας, κατά την οποία οι σπασμένες βιτρίνες, οι πυρπολήσεις, οι λεηλασίες καταστημάτων και το ασύλληπτο κύμα βίας ήταν δευτερευούσης σημασίας.

2. Η δεύτερη ανάγνωση, κυρίως από την δεξιά, αναφέρονταν σε μια κατευθυνόμενη ενέργεια και σε μια συμπαιγνία, εν είδη αντικυβερνητικής «πορτοκαλής επανάστασης». Σε αυτήν συμμετείχαν κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και «ολίγον» ΠΑΣΟΚ), ΜΜΕ (από Άλφα, Μέγκα, Ελευθεροτυπία έως CNN και Libération), ντόπιοι «νταβατζήδες» και «καιροσκόποι», που προτιμούσαν για πρωθυπουργό τον «ολίγιστο Γιωργάκη», και τέλος η «Πρεσβεία» που αντιτίθονταν σφοδρά στις πρωτοβουλίες Καραμανλή στην εξωτερική πολιτική (Σκόπια, Ρωσία, Σχέδιο Ανάν κ.α.).

3. Τέλος, υπήρχε και μια τρίτη ανάγνωση των γεγονότων, σύμφωνα με την οποία όλα ήταν απόρροια μιας «καταρρέουσας κοινωνίας» στη βάση ότι «η διάλυση μιας μηδενιστικής κοινωνίας παράγει αντιδράσεις και κινητοποιήσεις εξίσου μηδενιστικές με την κυρίαρχη ιδεολογία και πραγματικότητα».

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2022

ΟΗΕ : Η μετανάστευση είναι «Πηγή ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ, ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ, ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ» και «ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ».

ΟΗΕ : Η μετανάστευση είναι «Πηγή ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ, ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ,  ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ» και «ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ».



Βασίλης Στοϊλόπουλος 


Επειδή για μια ακόμα φορά γίνεται ένας (υποκριτικός και φορτισμένος ηθικολογικά-ιδεολογικά) «διάλογος» στα κοινωνικά δίκτυα και στα ΜΜΕ για τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο και στο Αιγαίο - με την ακατάπαυστη παράνομη έλευση μεταναστών στην Ελλάδα και την συστηματική εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από την Τουρκία - καλό είναι για την κατανόηση του μεταναστευτικού και των σχετικών ενεργειών της ελληνικής κυβέρνησης να θυμηθούμε τι περιλαμβάνει το αμφιλεγόμενο «Σύμφωνο του ΟΗΕ για τη μετανάστευση» (*). 

Ένα «Σύμφωνο» που ως γνωστόν ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και που οι δύο τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ & ΝΔ) αποδέχονται ΠΛΗΡΩΣ και που (αποδεδειγμένα πλέον) προσπαθούν, όσο πιο οργανωμένα μπορούν να το υλοποιήσουν, ανεξάρτητα από τη δεδηλωμένη βούληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. 
Κατ΄ αρχάς έχει  ενδιαφέρον το προοίμιο του «Συμφώνου», όπου αναφέρεται το εξής :