Η ευθύνη είναι και δική μας!

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Η παρουσία της Ευρωπαίας Εισαγγελέως στην Ελλάδα αυτές τις μέρες και τα όσα ευθέως καταγγελτικά και απαξιωτικά ειπώθηκαν από την ίδια σε συνέντευξή της θα έπρεπε να λειτουργήσει σαν τελευταίο καμπανάκι αφύπνισης και για τον τελευταίο Έλληνα που ανησυχεί δικαίως για την θεσμική έκπτωση της χώρας. 

Μπορεί κανείς να μη συμφωνεί και να κατακρίνει πολλά για τον εν γένει τρόπο λειτουργίας και τη συγκεντρωτική δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή την σταδιακή κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας που επιβάλλει, την υποκρισία της και την πολεμική της ρητορική που υιοθετεί τελευταία κ.ο.κ. Όμως, όπως και να έχει, ουκρανόφιλη ή ρωσόφοβη, η κα Λάουρα Κοβέσι μας έθεσε τον δάκτυλον «εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων». Ουσιαστικά επιβεβαίωσε επισήμως ότι η Ελλάδα είναι ένα βαθιά διαφθαρμένο κράτος με ευθύνη κυρίως της πολιτικής της τάξης.

Μπορεί επίσης, στα χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη η κρατική και κομματική σήψη να γνώρισε πρωτοφανή έξαρση και δικαίως να γίνεται λόγος για πρώτη φορά περί «στάβλου του Αυγείου» που χρειάζεται έναν Ηρακλή να τον καθαρίσει. Όμως ο δρόμος προς την σημερινή κορύφωση της διαπλοκής και της διαφθοράς πάει πολύ πίσω και αφορά όλα τα «κόμματα εξουσίας» που κυβέρνησαν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.

Γιατί, ας τα θυμηθούμε, με τις κατά καιρούς επιλογές τους:

• Χρεοκόπησαν τη χώρα και την παρέδωσαν στους δανειστές της σαν ιδιωτικό χώρο προς εκμετάλλευση.

Οι νέοι διωγμοί κατά των Χριστιανών.

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Η φωτογραφία του πρωθυπουργού κου Μητσοτάκη με τον «μεταβατικό πρόεδρο» της Συρίας Ahmadal-Sharaa (και πρώην τρομοκράτη) αποτελεί από μόνη της σκάνδαλο.

 Γιατί, αυτό που συμβαίνει σήμερα στην πολύπαθη Συρία έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας πολιτιστικής και πνευματικής γενοκτονίας που ο κος Μητσοτάκης κάνει πως δεν γνωρίζει (όπως και πολλά άλλα).

 Ένας πανάρχαιος θρησκευτικός πολιτισμός σβήνεται συστηματικά και με τη βία από την ιστορία και ο Χριστιανισμός εξαφανίζεται από τον χάρτη μέσα στις φλόγες σε μια από τις παλαιότερες κοιτίδες του. Και το παράδοξο είναι πως όταν οι Χριστιανοί διώκονται, ο κόσμος όλος «κάνει τα στραβά μάτια».

Και το ακόμα πιο θλιβερό είναι πως οι δράστες αυτής της γενοκτονίας όχι μόνο αναζητούν και λαμβάνουν άσυλο στην υποκριτική Ευρώπη «των δύο μέτρων και των δύο σταθμών», αλλά και οι ηγέτες τους γίνονται ανάρπαστοι από τους ευρωπαίους ομολόγους τους για μια φωτογραφία. Και είναι οι ίδιοι πολιτικοί ηγέτες που πριν από λίγο καιρό αποκαλούσαν τον ομόσταυλό τους της Συρίας «ακραίο ισλαμιστή» και «ηγέτη τρομοκρατών». 

Αγία Σοφία: Τα μοναδικά ψηφιδωτά και η πικρή γεύση

08/09/2025

ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Η “καρδιά” της Ορθοδοξίας για πάνω από εννιακόσια χρόνια, η “πολυδάκρυτη” Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία ήταν ο επόμενος ιερός τόπος στο κωνσταντινοπολίτικο προσκύνημά μας. Και μόνο με την σκέψη ότι σε λίγο θα βρισκόμασταν μέσα στο μεγαλύτερο και ομορφότερο οικοδόμημα της Χριστιανοσύνης και “Παλλάδιο της Ορθοδοξίας”, στον Ιερό Ναό της Σοφίας του Θεού, ένοιωθα ήδη την “κορύφωση” του προσκυνηματικού μας ταξιδιού στη Πόλη (το άρθρο αποτελεί το Β’ μέρος του αφιερώματος).

Χρυσάργυρα ψηφιδωτά και πολύχρωμα μάρμαρα: Η πρώτη υπέροχη χρυσή ψηφιδωτή προσωπογραφία που αντικρίσαμε στην Αγία Σοφία, σε άριστη κατάσταση, ήταν του άσημου αυτοκράτορα Αλέξανδρου, αδελφού του Λέοντα ΣΤ΄ του Σοφού, στο διάχωρο του νότιου “κατηχουμένειου” του υπερώου.

Από ψηλά έβλεπα, με μια αρνητική, αλήθεια, διάθεση, κάτι σαν παράταιρο, τα στρωμένα πράσινα χαλιά στο ισόγειο του μεσαίου κλίτους του ναού που σκέπαζαν τα πολύχρωμα αυθεντικά μάρμαρα από οφίτη, ίασπι, αλάβαστρο και πορφυρίτη του δαπέδου. Τις “θαμμένες” πλούσιες χρωματικές εναλλαγές, που επιβεβαίωναν για μια ακόμα φορά την προτίμηση των Βυζαντινών στην πολύτιμη και αστραφτερή πολυχρωμία.

Η πρώτη όμως μεγάλη “ανταμοιβή” ως πνευματικό γεγονός και εσωτερίκευσης μας ήρθε όταν, σχεδόν στο ίδιο ύψος που βρισκόμασταν στον γυναικωνίτη, είδαμε κρυμμένη, πίσω από άσπρες κουρτίνες, την ψηφιδωτή εικόνα της “Πλατυτέρας των Ουρανών”. Η Ένθρονη Θεοτόκος με το Θείο Βρέφος στα γόνατά της, τοποθετημένη στην κεντρική κόγχη της αψίδας του Ιερού Βήματος, δορυφορούμενη από δύο αγγέλους, που με δυσκολία μπορούσα να διακρίνω.

“Η Πλατυτέρα των Ουρανών” με τη βασιλική μεγαλοπρέπεια, αλλά και με τη μητρική, πονεμένη τρυφερότητα, απεικονισμένη με ένα εξαίσιου κάλους ποικιλόχρωμο βυζαντινό ψηφιδωτό από τον 9ο -10ο αιώνα, επί μακεδονικής δυναστείας. Ένα “αριστούργημα της Πίστεως του Γένους” με τα “βγαλμένα” κάποτε μάτια της (και του γιου της) φαντάζει από αιώνες πιο ανθρώπινη στην “τυφλότητα” της. Ίσως γι’ αυτό στο θαυμάσιο έπος “Η Φλογέρα του Βασιλιά”, ο Κωστής Παλαμάς “ζωγραφίζει” την “σημαδεμένη” “Πλατυτέρα”, στην πιο αγνή και αυθεντική μορφή της: «(…) μ’ ένα παιδί στην αγκαλιά, το χέρι στην καρδιά της, / μια σιταράτη, μια γλυκειά, μια ταπεινή σα χήρα / σαν κουρασμένη, σα φτωχιά, σαν έρμη, σαν κλαϋμένη…».

Αγία Σοφία: Το μεγαλείο της δεν είναι του κόσμου τούτου

06/09/2025

ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Η «καρδιά» της Ορθοδοξίας για πάνω από εννιακόσια χρόνια, η «πολυδάκρυτη» Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία ήταν ο επόμενος ιερός τόπος στο κωνσταντινοπολίτικο προσκύνημά μας. Και μόνο με την σκέψη ότι σε λίγο θα βρισκόμασταν μέσα στο μεγαλύτερο και ομορφότερο οικοδόμημα της Χριστιανοσύνης και «Παλλάδιο της Ορθοδοξίας», στον Ιερό Ναό της Σοφίας του Θεού, ένοιωθα ήδη την «κορύφωση» του προσκυνηματικού μας ταξιδιού στη Πόλη.

Αναρωτιόμουν τι θα μπορούσε να προσθέσει κανείς για την υπερβατική αρχιτεκτονική που χαρακτηρίζει την Αγία Σοφία, όταν οι ειδικοί μιλούν για ένα αριστούργημα «με ρυθμό κλασικό και βάρβαρο μαζί, δυτικό και ανατολικό, ελληνική αυστηρότητα και ρωμαϊκή αίγλη, ασιατικό αχανές μέγεθος και σατραπική μεγαλοπρέπεια»;

Σε λίγο θα ήμασταν εκεί όπου η παγκόσμια ιστορία συμβαδίζει με την θεολογία, με τον πολιτισμό, αλλά και με αλησμόνητους βυζαντινούς θρύλους. Εκεί όπου η ομορφιά φανερώνεται «ως συμμετρία φωτισμένη από ζωή», όπως έλεγε ο νεοπλατωνιστής Πλωτίνος.

Εκεί όπου προσκύνησαν, λειτουργήθηκαν, βαφτίστηκαν και στέφθηκαν σπουδαίοι αυτοκράτορες και αυτοκράτειρες, που ακούστηκαν υπέροχοι εκκλησιαστικοί ύμνοι και ψαλμωδίες, επινίκια και ευχαριστήριες δοξολογίες, εορτάστηκαν θρίαμβοι και βιώθηκαν ώρες αγωνίας και μαρτυρίου, έγιναν Οικουμενικοί Σύνοδοι, διαπράχτηκαν βαρβαρότητες, ιεροσυλίες, εκποιήσεις ιερών σκευών και αφιερωμάτων, λαφυραγωγήσεις και άλλες ανείπωτες ασχήμιες.

Θα πληρώσει η Ελλάδα το “είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία” του Κυριάκου;03/09/2025

EPA/ALEXANDER KAZAKOV/SPUTNIK/KREMLIN / POOL MANDATORY CREDIT

ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Την εποχή που ο τέως πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής προσπαθούσε, με δεδομένο μάλιστα τον αδιαμφισβήτητο δυτικό προσανατολισμό της Ελλάδας, για μια “πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική” με σαφή ανοίγματα προς την Κίνα και τη Ρωσία, το τότε αντιπολιτευόμενο “ΤΟ ΒΗΜΑ” (17-7-2007) του “έστειλε”, εν είδη τηλεγραφικής προειδοποίησης, ένα πολύ συνοπτικό “μήνυμα” με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «ΠΡΟΣΟΧΗ!».

Το “μήνυμα” ξεκινούσε με μια όντως κοινά αποδεκτή πραγματικότητα: «Το παιχνίδι είναι μεγάλο και η χώρα μας μικρή». Και συνέχιζε: «Η Ελλάδα πρέπει να βγει κερδισμένη και να μην γίνει στόχος εκδικητικής μανίας, διότι όλοι γνωρίζουμε πλέον πως αντιδρούν οι μεγάλες δυνάμεις …». Ήταν μόνο λίγες ημέρες μετά τη συνάντηση Καραμανλή-Πούτιν, όταν συμφωνήθηκε η κατασκευή του “Νότιου Αγωγού” για τη μεταφορά του φυσικού αερίου από τη Ρωσία στην Ευρώπη.

Οι ΗΠΑ εξέφρασαν επισήμως τη δυσφορία τους για την “εξάρτηση της Ελλάδας από το ρωσικό φυσικό αέριο”, στο πλαίσιο του “δόγματος Ομπάμα”: “Όποιος έχει φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία δεν είναι μαζί μας“. Η δυσφορία έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν μερικούς μήνες μετά το δημοσίευμα ήρθε το αναπάντεχο – και πολύ σωστό – ελληνικό βέτο της ένταξης των Σκοπίων, της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, που τόσο ήθελε ο πρόεδρος Μπους τζούνιορ. Μια πολύ σημαντική και ριψοκίνδυνη απόφαση του Κώστα Καραμανλή που στην πορεία θα είχε σοβαρές επιπτώσεις σε θέματα ασφαλείας, ιδιαίτερα όσον αφορά στην Ουκρανία και στη Γεωργία.

Το τι ακολούθησε έχει καταγραφεί στην ιστορία: Βατοπαίδι, Δεκεμβριανά 2008, Νέα Μάκρη, πυρκαγιές, “Ζαχοπουλιάδα” κλπ. κλπ. με ενεργό – για μήνες – αντικυβερνητική συμμετοχή όλων σχεδόν των ελληνικών μέινστριμ μίντια (το ότι κάποιοι δικαιώθηκαν δικαστικά χρόνια μετά απ΄ όλα αυτά τα θλιβερά για τη χώρα μας γεγονότα, καταγράφτηκε επίσης στην ιστορία, αλλά αυτό πέρασε στα εσώτερα των “αδέσμευτων” εφημερίδων).

Έργο της «πράσινης» κυβέρνησης Μητσοτάκη

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Με ολίγη φαντασία 

μοιάζουν ……. σαν τους πολλαπλασιαζόμενους «ιπτάμενους Ολλανδούς» (Γερμανούς, Ιταλούς, Σουηδούς κ.α.) πάνω από ελληνικές στεριές και θάλασσες …..  που με τις ευλογίες και το «αρμόζων» για την περίπτωση «νομοθετικό πλαίσιο» της «κερδοσκοπικής» κυβέρνησης Μητσοτάκη, σκαρφαλώνουν σε όποια κορυφογραμμή ή βουνοπλαγιά της χώρας βρουν ελεύθερη από «εμπόδια», όπως είναι τα δάση. 

Μια αμφιλεγόμενη εγκατάσταση, για μια εικοσιπενταετία το πολύ, πριν μετατραπούν σε επικίνδυνο «σκουπίδι για αποκατάσταση», με εξασφαλισμένη έτσι και την επόμενη «κερδοφορία» για τους ίδιους που τις τοποθέτησαν στο πλαίσιο της επίσης αμφιλεγόμενης πλέον καπιταλιστικής «πράσινης μετάβασης».

ΥΓ.Εν τω μεταξύ η «πράσινη» κυβέρνηση Μητσοτάκη πουλά αντί πινακίου φακής τον κακόφημο λιγνίτη στην γειτονική Αλβανία, η οποία τον καίει σε επίσης αμφιλεγόμενης ποιότητας εγκαταστάσεις, παράγοντας ρεύμα που το πουλά μετά πανάκριβα στην Ελλάδα. Έτσι γίνονται οι «σωστές μπίζνες»!

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/173SkvqHWq/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Γιατί δεν καταρρέει δημοσκοπικά η ΝΔ

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Παρόλα τα οφθαλμοφανή σκάνδαλα ολκής, το έλλειμμα ηθικής υψηλόβαθμων στελεχών της και τις πολλές εν γένει αποτυχίες της, από τα εθνικά θέματα και τα ταυτοτικά ως το μεταναστευτικό και την ακρίβεια, βλέπουμε ότι στην Ελλάδα το κυβερνών κόμμα, μετά από έξι χρόνια διακυβέρνησης, αντέχει πολιτικά και παραμένει δημοσκοπικά σταθερά αρκετά πάνω από το 20% και με απόσταση το ισχυρότερο στο κατακερματισμένο κομματικό μας σύστημα.

Όσο και να μην εμπιστεύεται κανείς τις “πειραγμένες” και κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις ή τον καθεστωτικό ρόλο (με το αζημίωτο) των περισσότερων ΜΜΕ, είναι γεγονός ότι η στήριξη της παρούσας κυβέρνησης από ένα καθοριστικό τμήμα του εκλογικού σώματος συνεχίζει να υφίσταται.

 Γιατί συμβαίνει όμως αυτό το “πολιτικό παράδοξο”; 

Υπάρχει ζήτημα “ανορθολογικότητας” μεγάλης μερίδας των πολιτών;

Την απάντηση σε όλα αυτά μπορεί να ιχνηλατήσει κανείς σε δύο από τα σημαντικότερα βιβλία της κοινωνικής επιστήµης στον 20ο αιώνα του γνωστού Γερμανού κοινωνιολόγου και πολιτικού οικονομολόγου, Μαξ Βέμπερ. Στο βιβλίο του “Wirtschaft und Gesellschaft” (“Οικονομία και Κοινωνία”), ο Βέμπερ προβαίνει σε μια εξαιρετική μελέτη του “ατομικού πράττειν”, αναλύει τα υποκειμενικά κριτήρια αυτής της ατομικής πράξης και ξεχωρίζει τέσσερις θεμελιώδεις ιδεοτύπους της – όπως και τα κίνητρά της:

• Παραδοσιακή πράξη (εθισμός και συνήθεια).

• Θυμική πράξη (παρόρμηση).

Ζητάνε ανακωχή με τους όρους των ηττημένων!

11/05/2025

EPA/DAREK DELMANOWICZ POLAND OUT

ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Τί δεν λαμβάνει υπόψιν της η “ειρηνευτική” πρόταση της “Ομάδας των Τεσσάρων” (Γαλλίας, Γερμανίας, Βρετανίας και Πολωνίας) για ανακωχή τριάντα ημερών στον πόλεμο Ρωσίας και Ουκρανίας.

Θέλοντας να ανατρέψουν όλα τα κριτήρια του πολιτικού ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις, την ιστορία της πολιτικής φιλοσοφίας, την θεωρία του πολέμου και παραβλέποντας γενικά την ιστορία για χάρη του υποτιθέμενου “ιδεαλισμού” τους, οι τέσσερεις “πρόθυμοι” του ευρωπαϊκού “κόμματος του πολέμου” θέλουν για ευνόητους λόγους να επιβάλλουν “ανακωχή 30 ημερών άνευ όρων” στον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο – έχοντας συμπαραστάτη τον ομοϊδεάτη τους κ. Μητσοτάκη (τρομάρα μας) και βεβαίως την Τουρκία να δηλώνει πρώτη ότι αυτή θέλει να επιβλέπει την “εκεχειρία”.

Κάτι το απίθανο δηλαδή να συμβεί, καθώς δεν παίρνει υπόψη της τις πραγματικότητες στα πεδία των μαχών, τους συσχετισμούς δυνάμεων εν γένει, αλλά ούτε και τη διεθνή “Μεγάλη Εικόνα”. Διαφορετικά, η “Ομάδα των Τεσσάρων” απειλεί πως θα επιβάλλει και νέες οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία! Τέλεια! Έλαβε και την τηλεφωνική στήριξη του Τραμπ. Μάλιστα…


Κάτι παρόμοιο δηλαδή με τον ισχυρισμό ότι ο άδικος αυτός πόλεμος, που δεν έπρεπε ν΄ αρχίσει ποτέ και που από την αρχή σηματοδοτούσε την ολοσχερή καταστροφή της Ουκρανίας, ξεκίνησε ξαφνικά τον Φεβρουάριο του 2022. Τόσο απλά! Όταν κάποιοι σοβαροί αναλυτές των διεθνών σχέσεων προειδοποιούσαν εμπεριστατωμένα τη Δύση για τις «επιθετικές πολιτικές της στην Ουκρανία» αλλά και για τις ρωσικές «κόκκινες γραμμές», πολλά χρόνια πριν ξεσπάσει ο πόλεμος…

Ανακωχή με αποστολή όπλων!

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

«(…) Αλλ΄ ήδη, η δεκάτη Απριλίου είχε ξημερώσει βροχερή ˙ και, αργότερα, η νύχτα θα καλύψει προστατευτικά με σκοτάδι πυκνό τους αγωνιστές που περίμεναν, πρηνείς κατά μήκος της τάφρου, το σύνθημα της εφόρμησης. Είχε σημάνει ένδεκα, όταν ακούστηκε η εκπυρσοκρότηση από την κατεύθυνση του Ζυγού ˙ προφανώς – υπέθεσαν – είχαν προσεγγίσει τα στρατεύματα που θα συνέδραμαν τους πολιορκημένους. Ο δεύτερος όμως συνθηματικός πυροβολισμός δεν έμελλε να ηχήσει και, ενώ η ώρα περνούσε, η σελήνη πρόβαλε καταυγάζοντας – αλλοίμονο – το σκοτεινό έως τότε τοπίο. Ο Ραζικότσικας, πρώτος, έδωσε πλέον το πρόσταγμα: «Επάνω τους, πάρτε τους!» (*)

Αυτή η συγκλονιστική στιγμή της ΕΞΟΔΟΥ, στις 10 Απριλίου 1826,

Ο ορυκτός πλούτος της Ουκρανίας και η γεωπολιτική του σημασία

• 

  ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
• 
  

Είναι γνωστό ότι εκτός από την σπουδαία γεωπολιτική της θέση ως ενδιάμεση χώρα μεταξύ χωρών του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας (βλ. Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, “Η Μεγάλη Σκακιέρα”, 1998) η Ουκρανία παρουσιάζει εξίσου σημαντική γεωοικονομική σημασία, καθώς κατέχει άφθονους φυσικούς πόρους, τόσο από άποψη αποδεδειγμένων αποθεμάτων, όσο και οικονομικά αξιοποιήσιμων ενεργειακών και μεταλλικών ορυκτών πόρων.

Συνολικά η Ουκρανία διαθέτει κοιτάσματα με 22 από τα 34 κρίσιμα ορυκτά που θεωρούνται καθοριστικά για το μέλλον της σύγχρονης βιομηχανίας (ηλεκτρικά οχήματα, ανεμογεννήτριες, ηλιακοί συλλέκτες, smartphone, κλπ), όπως και για την ενεργειακή μετάβαση, λόγω της επιχειρούμενης απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, στις επόμενες δεκαετίες.

Ιδιαίτερης σημασίας ως προς την μεγάλη συγκέντρωση φυσικών πόρων αποτελεί η περιοχή “RustBelt” του Ντονμπάς, στο νότιο και ανατολικό τμήμα της λεγόμενης «Ουκρανικής Ασπίδας», η οποία καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της Ουκρανίας, μέχρι στα σύνορα με την Λευκορωσία στο βορρά και τη Ρωσία στα νοτιοανατολικά (χάρτης 1).

Πρέπει «να πάμε έτσι παρακάτω» ;

Βασίλης Στοϊλόπουλος

Τελικά, συνεπέστατος στη διαχρονική «γραμμή» όλου του πολιτικού συστήματος «πάμε παρακάτω», όχι μόνο παρέμειναν στην νέα κυβέρνηση όλοι οι λασπολόγοι, υβριστές, είρωνες και χλευαστές  των γονέων των θυμάτων των Τεμπών και των εκατομμυρίων διαδηλωτών (Φλωρίδης, Βορίδης, Γεωργιάδης, κλπ), αλλά προστέθηκαν σε αυτήν και νέα, αριστούχα «παιδιά του συστήματος», όπως ο ανεκδιήγητος «ψέκας» και αερολόγος «διανοητής» Αρίστος Δοξιάδης (φωτό).

Αυτό το μήνυμα έλαβε τελικά από τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις για το έγκλημα των Τεμπών (και την προφανή συγκάλυψή του) ο πρωθυπουργός; Η απάντηση της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας που ζητά Οξυγόνο πρέπει να είναι όμως εξίσου συνεπέστατη :  Όχι δεν πρόκειται «να πάμε έτσι παρακάτω»! 

   ____________

Οι ....νέοι

Γιώργος Μαργαρίτης 

Ο κύριος Νίκος Τσάφος ορκίστηκε υφυπουργός περιβάλλοντος και ενέργειας στην νέα κυβέρνηση (μετά τον ανασχηματισμό) του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο κύριος Τσάφος είχε προ πολλού αναγνωρίσει επίσημα την αυτοοριζόμενη ως Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, την οποία αναγνωρίζει διεθνώς μόνο η Τουρκία.

Ως αιτιολόγηση του παραπάνω παράξενου ατοπήματος ο κος Τσάφος απολογήθηκε λέγων ότι όταν το έγραψε αυτό "δεν είχε επαγγελματική σχέση με την ελληνική κυβέρνηση".

Να υποθέσουμε ότι τότε "είχε επαγγελματική σχέση" με την τουρκική κυβέρνηση;;;;;;;;

___________

Σπύρος Μοσχονάς 

Οσο μεγαλύτερο λαμόγιο είσαι και χρωστάς 10.000.000 ευρώ γραφοντάς τα με τεμπεσίρι πίσω από την πόρτα , τόσο πιο ψηλές κυβερνητικές θέσεις καταλαμβάνεις.

Αν είσαι ενας απλός πολίτης και χρωστάς 1000 ευρώ, σου κάνουν κάθε μήνα κλύσμα με γύψο μέχρι να σε εξοντώσουν τελείως.

Ο Μακαριστός Αναστάσιος και η “Αυτοκεφαλία” της Ουκρανίας

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/STRΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Η πάνδημη θλίψη για την Εν Κυρίω Κοίμηση του Μακαριστού Αναστάσιου συνοδεύτηκε με καθολική εξύμνηση και σεβασμό αυτού του θεόσταλτου Προσώπου. Ακόμα και από εκείνους που πριν μερικά χρόνια του επιτίθονταν με αήθη τρόπο για τις θέσεις του στο Ουκρανικό “Αυτοκέφαλο”, το οποίο, ως γνωστόν, ήταν μια από τις πολλές αιτίες του πολέμου στην Ουκρανία.

Για τον θεολόγο και καθηγητή Αναστάσιο, που πίστευε ότι «η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι μια συνομοσπονδία τοπικών Εκκλησιών, αλλά μια ενωμένη Εκκλησία», με την επιβληθείσα σχισματική “Αυτοκεφαλία” στην Ουκρανία παραβιάζονταν συνειδητά τρεις θεμελιώδεις αρχές της Ορθοδόξου Εκκλησίας: Η Αποστολική Διαδοχή, η Θεία Ευχαριστία και η συναλληλία. Αυτή η θεολογική θέση του όμως ήταν αρκετή για να καταχωρηθεί από διάφορους ανόητους και άσχετους στο “κλαμπ” των “Ρωσόφιλων” και των “Πουτινιστών”.

Βιώνοντας ο ίδιος ως «προσωπική τραγωδία», όπως έλεγε, αυτήν την ενδοεκκλησιαστική “σύγκρουση”, ζήτησε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως να συγκαλέσει άμεσα μια Πανορθόδοξη Σύνοδο για την αντιμετώπιση της εκκλησιαστικής ουκρανικής κρίσης. Εις μάτην. Τα εξωεκκλησιαστικά συμφέροντα και οι γεωπολιτικές βλέψεις κυριάρχησαν επί της σύνεσης και της εκκλησιαστικής τάξης, προκαλώντας μεγάλη απογοήτευση μέχρι τέλους στον Μεγάλο Ιεράρχη.

Έρχεται μια "νέα εποχή" ;

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτή τη φορά ο Ντόναλντ Τραμπ μετακομίζει στον Λευκό Οίκο έχοντας 

α) την ξεκάθαρη λαϊκή εντολή για «ριζικές αλλαγές παντού» και 

β) τον ούριο άνεμο ενός ψύχραιμου και ανατρεπτικού “tribunus plebis”.

 Σε αντίθεση με την πρώτη θητεία του, όταν ήδη από την ημέρα της ορκωμοσίας του ξεκινούσε και η συστηματική εκστρατεία των αντιπάλων του για την παραπομπή του στα δικαστήρια ως «σφετεριστή» (με 3 εκατομμύρια λιγότερους ψήφους από την Χίλαρυ), τώρα εκφράζει αναντίρρητα τη δημοκρατική βούληση - ιδιαίτερα των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων. 

Επιστρέφει πολιτικά παντοδύναμος κι έχοντας για πρώτη φορά θετικά δημοσκοπικά νούμερα αλλά και την υποστήριξη από πολλές πλευρές της διχασμένης αμερικανικής κοινωνίας, ακόμα και ισχυρών πρώην επικριτών του, όπως ο Μπέζος (Amazon) και ο Ζούκενμπεργκ (Meta). Καθόλου τυχαίο άλλωστε που ο Διευθύνων σύμβουλος της Coca-Cola αποφάσισε να προχωρήσει σε μια ειδική, αναμνηστική  έκδοση «Diet Coke Trump», την ώρα που το «Trump Dance» έγινε “viral” ως πολιτισμικό φαινόμενο στον κόσμο του αμερικανικού αθλητισμού.

Οι πολιτικοί του αντίπαλοι («Δημοκράτες» και βαθύ κράτος) μοιάζουν ακόμα να βρίσκονται σε μεγάλο σοκ από το μέγεθος της ήττας τους και κανείς δεν θέλει – προς ώρας τουλάχιστον – να θυμάται τις βαριές κατηγορίες εναντίον του για σεξισμό, ρατσισμό, ναζισμό, ρωσική παρέμβαση, κλπ κλπ. 

Με αυτήν την νωπή νομιμοποίηση, στέλνει ήδη και πριν την ορκωμοσία του, σαφή μηνύματα ως ντε φάκτο πλανητάρχης (κι επιχειρηματίας) στη διεθνή κοινότητα και πρωτίστως στους αποσβολωμένους συμμάχους του Ευρωπαίους : 

«Πρώτα η Αμερική», με ρεαλισμό και χωρίς διαλυτικούς «γουοκισμούς», πολεμοκάπηλες απόψεις και ανεξέλεγκτη μετανάστευση.

Εγκαινιάζεται σήμερα μια νέα εποχή σε διεθνές επίπεδο όπου τίποτα δεν θα είναι αυτονόητο, ούτε καν «η σωστή πλευρά της ιστορίας»; 

Το σίγουρο είναι ότι δεν θα πλήξουμε με τον «απρόβλεπτο» και «ιδιόμορφο» πλανητάρχη. Ας ελπίσουμε όχι αρνητικά. 

Έλον και Άλις: Πολύς θόρυβος για το τίποτα;

21/01/2025

ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Όποιος έχει παρακολουθήσει τις τελευταίες εβδομάδες τον προεκλογικό αγώνα στη Γερμανία θα μπορούσε βάσιμα να συμπεράνει ότι στο επίκεντρο αυτού του αγώνα βρίσκονταν η αμφιλεγόμενη “παρέμβαση στα εσωτερικά πράγματα της Γερμανίας”, υπέρ του κόμματος “Εναλλακτική για τη Γερμανία” (AfD), του Αμερικανού δισεκατομμυριούχου Έλον Μασκ.

Όπως αναμένονταν, οι “κατήγοροι” του ιδιόμορφου Αμερικανού μεγιστάνα προέρχονταν από το γερμανικό “σύμπλεγμα πολιτικής- οικονομίας-δημοσιογραφίας”. Καθόλου τυχαίο που όλο αυτό το ισχυρό “σύμπλεγμα” λησμόνησε ότι ανάλογες παρεμβάσεις έγιναν παλιότερα και από άλλους Αμερικανούς δισεκατομμυριούχους, όπως ο Τζωρτζ Σόρος και ο Μπιλ Γκέιτς, με ευνοούμενους κόμματα του γερμανικού “δημοκρατικού τόξου” (CDU-SPD-Πράσινοι-FDP), ενώ είναι γνωστό ότι και οι ίδιοι Γερμανοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχουν παρέμβει πολλές φορές στις εκλογές άλλων χωρών.

Πρώτο “παράπτωμα” του Μασκ ήταν το κατ΄ αντιπαράθεση Gast-άρθρο του ιδιοκτήτη της Tesla και της πλατφόρμας X στην συντηρητική εφημερίδα “die WELT”, όπου εμφανίστηκε ως καλοπροαίρετος υποστηριχτής του κόμματος AfD, προκαλώντας από αμηχανία έως και μεγάλο εκνευρισμό, ακόμα και φόβο στα καθεστωτικά πράγματα της Γερμανίας.

Ίλον και Έλον σε ζωντανή μετάδοση

Και τώρα, ήρθε η πολυδιαφημιζόμενη χθεσινοβραδινή ζωντανή μετάδοση συνομιλίας του στο δικό του δίκτυο Χ με την Άλις Βάιντελ (υποψήφια καγκελάριος του AfD) που πολλοί προεξοφλούσαν πως θα ταρακουνούσε ακόμα περισσότερο το προεκλογικό τοπίο, κύριο γνώρισμα του οποίου είναι ακόμα το “πύρινο τείχος” (Brandmauer) του “δημοκρατικού τόξου” απέναντι στο, εν τω μεταξύ, “εν μέρη ακροδεξιό” AfD.

Στέλιος Καζαντζίδης - "ΥΠΑΡΧΩ"

Του Γιώργου Αλεξάτου

Απόκριες 1963, λίγο μετά την αποφυλάκιση του Γλέζου, στο μαγαζί όπου τραγούδαγε ο Καζαντζίδης. 

Ο ερμηνευτής -εκτός των άλλων- του συγκλονιστικού "Βράχο-βράχο τον καημό μου", έργου τριών καλλιτεχνών που είχαν ζήσει την εμπειρία της Μακρονήσου. Του Χριστοδούλου, του Θεοδωράκη και του ίδιου του Καζαντζίδη.

Το τραγούδι το είχε ακούσει ο Γλέζος στη φυλακή, από παράνομο χειροποίητο ραδιόφωνο. 
Είναι εντυπωσιακό το πώς κάθονται ο Καζαντζίδης και η Μαρινέλα, σαν μικρά παιδιά, μπροστά στον πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης. Με τα πρόσωπά τους να λάμπουν από χαρά. 

*Το "Βράχο-βράχο τον καημό μου" στο πρώτο σχόλιο.

Του Αντώνη Λιάκου 

Είδα το "Υπάρχω" του Τσεμπερόπουλου για τον Καζαντζίδη.

 Δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή, αλλά εκ των υστέρων θεωρώ ότι θα’πρεπε να το δω. Υπάρχουν ταινίες που αποδίδουν ένα μύθο, και ταινίες που δημιουργούν μύθους. Ο Καζαντζίδης ήταν ένας μύθος εν ζωή για έναν κόσμο, αλλά η ταινία δημιουργεί μύθο. 

Απ’ ότι αντιλήφθηκα από την ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα και τα χειροκροτήματα στο τέλος, θα γίνει επιτυχία και θα δημιουργήσει μύθο και σε γενιές ή περιβάλλοντα  που δεν συμμερίζονταν τον εν ζωή μύθο Καζαντζίδη. 

Μπούμερανγκ για τους συστημικούς στη Γερμανία η πολιτική ορθότητα για τον μακελάρη

24/12/2024

EPA/FILIP SINGER

ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Άθεος, μοναχικός λύκος, ψυχοπαθής, μυστικός πράκτορας, αριστερός κατά δήλωση, ακροδεξιός, ισλαμοφοβικός, τυφλοπόντικας κρυφοϊσλαμιστής, οπαδός του ΙSIS, υποστηριχτής του AfD, αποστάτης, οπαδός της Χαμάς, σχιζοφρενής, αντιγερμανός, κατάσκοπος… Τί απ’ όλα αυτά είναι τελικά ο μακελάρης Σαουδάραβας;

Προφανώς, όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά που γράφτηκαν αυτές τις ημέρες στα γερμανικά ΜΜΕ (και όχι μόνο) για τον ψυχίατρο Taleb al-Abdulmohsen, τον δράστη της πρόσφατης τρομοκρατικής επίθεση σε χριστουγεννιάτικη αγορά στο Μαγδεμβούργο, είναι άκρως αντιφατικά, εν πολλοίς αντικρουόμενα και εγείρουν πολλά ερωτηματικά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η μέχρι τώρα απαράδεκτη μιντιακή κάλυψη αυτής της ανθρώπινης τραγωδίας με τους πέντε νεκρούς και τους πάνω από διακόσιους τριάντα τραυματίες συνεχίζει να ρίχνει βαριές σκιές πάνω και σε αυτό ακόμα το αποτρόπαιο γεγονός.

Τρεις ημέρες μετά την επίθεση στο Μαγδεμβούργο, η δημόσια συζήτηση στη Γερμανία, αντί να ξεκαθαρίζει την εγκληματική ενέργεια, την περιπλέκει όλο και περισσότερο, καθώς αντί του αναστοχασμού, της υπευθυνότητας και της σιωπής για τα θύματα, γίνονται συστηματικές προσπάθειες χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Και μάλιστα με ξεπερασμένες φρασεολογίες και κενολογίες, με επίκεντρο “το ποιόν” του τρομοκράτη και όχι τόσο τις αιτίες και τις συνέπειες της αποτρόπαιας πράξης του.

Το χτυπημένο Μαγδεμβούργο, πλέον θλιβερό σύμβολο μιας βαθιάς απώλειας ελέγχου και ανασφάλειας, απεικονίζει την πλήρη αποτυχία των εύκολων και εσπευσμένων απαντήσεων και καλοβαλμένων θεωριών με προφανείς τις εκλογικές σκοπιμότητες. Αναλόγως με την κοσμοθεώρηση του καθενός, ιδιαίτερα του κυρίαρχου γερμανικού συμπλέγματος “καθεστωτική πολιτική – αρχισυνταξίες των Mainstream μίντια”, επιλέγονται για την ερμηνεία του εγκλήματος γνωστές “συνταγές” του παρελθόντος: Σχετικοποίηση, δραματουργία, στερεότυπα, μισές αλήθειες, προπαγάνδα, τακτική “δύο μέτρων και δύο σταθμών”, παραπληροφόρηση, δαιμονοποίηση, προσπάθεια χειραγώγησης.

«Η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη και πολύ βαθειά ιστορικά και πολιτισμικά, για να πεθάνει στα δικά σας χέρια ή για να παραδοθεί με συνθήκη στην Τουρκία»

του ΒΑΣΙΛΗ ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΥ

Μια Γερμανίδα πολιτικός, η Σάρα Βάγκενκνεχτ, «ξεμπροστιάζει» θαρραλέα, εδώ και χρόνια, τον «νονό της τρομοκρατίας» Ερντογάν!

Το βλέπουμε άλλωστε και αυτές τις συνταραχτικές ημέρες του διαμελισμού της Συρίας!

Σε αντίθεση με τους δικούς μας Γεραπετρίτηδες που συνεχίζουν απτόητοι κι εθελοτυφλούντες να "ξελασπώνουν" κατευναστικά τον επιθετικό ανατολίτη των «αδελφών μουσουλμάνων», συρρικνώνοντας "παθητικά την Αιγαιακή και Μεσογειακή δυναμική της χώρας." (*)

Όμως, όπως είπε πρόσφατα η βουλευτής κα Νίνα Κασιμάτη απευθυνόμενη στον Έλληνα πρωθυπουργό,

«η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη και πολύ βαθειά ιστορικά και πολιτισμικά, για να πεθάνει στα δικά σας χέρια ή για να παραδοθεί με συνθήκη στην Τουρκία.»

(*)

Η Ομιλία της βουλευτή Νίνας Κασιμάτη ( Νίνα Γ. Κασιμάτη ) στην ελληνική βουλή πριν μερικές ημέρες (https://www.facebook.com/share/v/18reDFo6mG/):

ΟΜΙΛΙΑ ΝΙΝΑΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ 2025 ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΗ ΤΩΝ ΑΜΥΝΤΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ

“Η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη και πολύ βαθειά ιστορικά και πολιτισμικά, για να πεθάνει στα δικά σας χέρια ή για να παραδοθεί με συνθήκη στην Τουρκία”

Ο Προϋπολογισμός του 2025 καταρτίζεται από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στη χρονιά ορόσημο των πενήντα χρόνων από τη Μεταπολίτευση και την ίδρυση της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, για την οποία έγινε πολλή συζήτηση.

Μόλις χθες ολοκληρώθηκε ένα περίβλεπτο συνέδριο, όπου ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης και άλλοι, όχι όλοι, αποπειράθηκαν να ωραιοποιήσουν τις κατευθύνσεις του συστήματος εξουσίας που λυμαίνεται τη χώρα για ίδιον όφελος, την έχει καταστήσει χρεοποιημένη ουραγό των διεθνοπολιτικών εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο και τον Ελληνικό Λαό πένητα, δεύτερο από το τέλος σε αγοραστική δύναμη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά από τη Βουλγαρία, έρμαιο της ακρίβειας και των προστατευόμενών σας καρτέλ.

Δηλαδή αποπειράθηκαν να αθωώσουν εαυτούς, πολιτικούς προγόνους και φίλους, επιδιδόμενοι σε ένα απερίγραπτο gaslighting εις βάρος της ιστορικής και βιούμενης πραγματικότητας και να προβάλουν τη διαδρομή ως πρότυπο για τη μελλοντική πορεία.

Ευτυχώς είχε προηγηθεί επιστημονικό συνέδριο του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου, των Πανελληνίων Διαλόγων και άλλων διανοητικών φορέων, ακριβώς απέναντι στην επιχειρούμενη συστημική ωραιοποίηση, για τον κριτικό απολογισμό που δεν έχει γίνει, και παρακολουθήθηκε από φοιτητές και νέους ανθρώπους, που θα πάρουν την τύχη της χώρας στα δικά τους χέρια με τη δύναμη της γνώσης και της αλήθειας.

Για να κατανοήσουμε το σήμερα, αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Πρωθυπουργός στόχευσε εναντίον δύο υποπεριόδων της Μεταπολίτευσης:

Η μία είναι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ‘80, όταν η Ελλάδα δεν ντρεπόταν να μιλήσει για εθνική ανεξαρτησία και κατέκτησε εξωτερικούς βαθμούς ελευθερίας και αυτονομίας στο διεθνές σύστημα, ενώ εσωτερικά θέσπισε την ισότητα, τη δημόσια δωρεάν παιδεία, το ΕΣΥ. Εθνικές και κοινωνικές κατακτήσεις δηλαδή, που ήταν και παραμένουν στο στόχαστρο της Δεξιάς, της Δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας, του Ακραίου Κέντρου και της Ακροδεξιάς.

Εκατό χρόνια «Το μαγικό βουνό»!

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Εκατό χρόνια «Το μαγικό βουνό»!

Πριν από 100 χρόνια, Νοέμβριο του 1924, κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα σταθμός στην παγκόσμια λογοτεχνία: «Το μαγικό βουνό» του Γερμανού νομπελίστα συγγραφέα Τόμας Μαν. 

Πρόκειται, πανθομολογουμένως, για ένα σπάνιο «λογοτεχνικό θαύμα» στο οποίο περιγράφονται αριστοτεχνικά οι διαχρονικές παθολογίες της νεωτερικότητας: «ένας χαλαρός κόσμος της κατάπτωσης και μια απελπισμένη δίψα για ζωή μιας κοινωνίας που περιστρέφεται με αυτολύπηση γύρω από τον εαυτό της». 

Πίσω από τους συναρπαστικούς στοχασμούς, τις συζητήσεις βάθους, τα άφθονα αποφθέγματα, τις ευθύβολες αναφορές, τις μοναδικές συνομιλίες, τους δεικτικούς υπαινιγμούς και τις μακροσκελείς διαλέξεις που παραθέτει ο Τόμας Μαν στο «βιβλίο του αιώνα», «αναδύεται το άσχημο πρόσωπο ενός τυφλωμένου, απερίσκεπτου, ηδονιστικού και κυρίως υποχονδριακού κόσμου». 

Ένα αριστούργημα που ακουμπά στο σήμερα του δυτικού κόσμου! Γιατί - μεταξύ πολλών άλλων - ο αναγνώστης διαπιστώνει στο «μαγικό βουνό» κι ένα αλληγορικό «παραμύθι» για τη νεωτερικότητα, που «ξεκίνησε στα πεδία των μαχών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τώρα πλησιάζει σπασμωδικά στο φινάλε». Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που «Το μαγικό βουνό» είναι συγχρόνως και «μια τραγωδία, μια κωμωδία, ένα σατυρικό έργο και μια άρνηση του κλασικού εξελικτικού μυθιστορήματος». 

Το έργο διαδραματίζεται στον διακριτικά δυσοίωνο κόσμο ενός πνευμονολογικού σανατόριου, στο Berghof του Νταβός της Ελβετίας, που συγχρόνως είναι και ένα απόκοσμο, απόμακρο και άτονο καταφύγιο για πλούσιους και εύπορους. Μιας υποτιθέμενης ελίτ που «πανηγυρίζει την ανικανότητά της να ζήσει και απολαμβάνει με λαγνεία την πτώση της».

Η Σύγκρουση των Πολιτισμών, το μεταναστευτικό και η επιστροφή της ταυτότητας - 22/10/2024

ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Σήμερα, σχεδόν τριάντα χρόνια από την έκδοση της “Σύγκρουσης των Πολιτισμών”, είναι ηλίου φαεινότερο ότι έννοιες όπως ταυτότητα, ιδεοπροσωπία, πολιτισμική συνείδηση και θρησκευτικές αξίες έχουν επιστρέψει δυναμικά, επηρεάζοντας σαφώς και το διεθνές πολιτικό περιβάλλον. Η θέση του Χάντινγκτον ότι η αναζήτηση ταυτότητας σε καθεστώς παγκοσμιοποίησης θα έστρεφε τους ανθρώπους στον ιδιαίτερο πολιτισμό τους (πολιτισμική συσπείρωση), ο οποίος καθορίζεται κυρίως από τη θρησκεία τους, φαίνεται να δικαιώνεται, ιδιαίτερα στους μουσουλμάνους.

Ενώ όμως η αναζήτηση ταυτότητας προκάλεσε την επιστροφή στις κοινές και θρησκευτικές αξίες στον ισλαμικό, σινικό και μερικώς στον ορθόδοξο πολιτισμό, ισχυροποιώντας έτσι την εσωτερική συνοχή τους, στον δυτικό κόσμο αυτή η αναζήτηση οδήγησε στον κατακερματισμό των κοινωνιών. Εκεί οδήγησαν τα επιταχυνόμενα παρακμιακά πολιτισμικά φαινόμενα, ο ισοπεδωτικός δικαιωματισμός, η μηδενιστική κουλτούρα της άρνησης και της αφύπνισης, ο πολιτισμικός σχετικισμός και η αναζήτηση “νέων ταυτοτήτων”, που δεν σχετίζονται με παραδοσιακές ή χριστιανικές ιδέες.

Οι δυναμικές μειονότητες με πρόσβαση στις εξουσιαστικές δομές επιβάλλουν στην κοινωνική πλειονότητα συγκεκριμένες ομαδικές ταυτότητες στη βάση του φύλου, της καταγωγής ή του σεξουαλικού προσανατολισμού. Πολλοί ισχυρίζονται μάλιστα ότι όλα αυτά «ξυπνούν μνήμες ύστερων ρωμαϊκών συνθηκών», με πρόδηλη την παρακμή και την κοινωνική αποσύνθεση.

Εκείνο που επίσης θεωρείται σήμερα αδιαμφισβήτητο είναι ότι οι προβλέψεις Χάντινγκτον για τον κλιμακούμενο πολιτισμικό ανταγωνισμό της Δύσης με τον ισλαμικό και σινικό πολιτισμό, αλλά και με την ορθόδοξη Ρωσία, αποτελούν πραγματικότητα που έχει προσλάβει και πολεμικά χαρακτηριστικά. Το βλέπουμε στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή, στο Σουδάν κ.α. ενώ στα Βαλκάνια η σύγκρουση μουσουλμάνων και ορθοδόξων μοιάζει να είναι προς το παρόν εν υπνώσει, αλλά μπορεί να ξεσπάσει οποιαδήποτε στιγμή.

Πολιτισμικά στρατόπεδα

Προφανώς, όπως παραδεχόταν και ο Χάντινγκτον, είναι αναμενόμενο να δημιουργούνται προσωρινές συμμαχίες κοινών συμφερόντων μεταξύ διαφορετικών πολιτισμικών στρατοπέδων, όπως για παράδειγμα μεταξύ Κίνας, Ρωσίας και Ιράν ή ευρύτερα των BRICS, η πιο στενή συνεργασία Ιαπωνίας-ΗΠΑ, λόγω αυξανόμενης απειλής από την Κίνα, ή ακόμη και καθαρά οπορτουνιστικές συνεργασίες μεταξύ ινδουιστικών και βουδιστικών πολιτισμών με τη Δύση. Πιο ρευστά είναι τα πράγματα σε Αφρική και Λατινική Αμερική, κυρίως λόγω της οικονομικής τους αδυναμίας, αλλά και του μεταναστευτικού, που αποτελεί υπαρξιακό κίνδυνο για όλη τη Δύση.

«…. και μας χάλασαν τα μοναστήρια και τις εκκλησιές μας!»

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Σαν σήμερα, στις 25 Σεπτεμβρίου του 1833, επί βαυαρικής αντιβασιλείας, ένα βασιλικό διάταγμα υπογεγραμμένο από τον ανήλικο Όθωνα διέτασσε το κλείσιμο όλων των ορθόδοξων μοναστηριών με λιγότερους από έξι μοναχούς, επέβαλλε τον υποχρεωτικό αποσχηματισμό των καλογραιών κάτω των σαράντα ετών, ζητούσε την απομάκρυνση από τις μονές όλων των δοκίμων, καθόρισε ειδικά μέτρα για τις μετακινήσεις των μοναχών, απαγόρευε τις συνηθισμένες δωρεές υπέρ της εκκλησίας και δέσμευε την μοναστηριακή κτηματική περιουσία, τα λατρευτικά ιερά σκεύη, τις εικόνες, τα άμφια, τα λειτουργικά βιβλία, τα έπιπλα και ό,τι άλλο χρήσιμο για πώληση ως «λάφυρο» βρίσκονταν στις μονές που θα σφραγίζονταν.

 Ότι πάλι θεωρούνταν «άχρηστο» ρίχνονταν στη φωτιά - «με τους μοναχούς να θρηνούν ολόγυρα»! (Τα μοναστήρια των Ρωμαιοκαθολικών έμειναν βεβαίως άθικτα, όπως και οι περιουσίες τους.) 

Με το διάταγμα αυτό το βαυαρικό χτύπημα κατά της ορθοδοξίας και της βυζαντινής πνευματικής μας παράδοσης ήταν τεράστιο αμέσως μετά την «πραξικοπηματική» ανακήρυξη του αυτοκέφαλου της ελλαδικής Εκκλησίας. Από τα 545 ανδρικά μοναστήρια και τα 18 γυναικεία που υπήρχαν στο «κουτσουρεμένο» μετεπαναστατικό κρατίδιο διατηρήθηκαν μόνο 148, ενώ στα 3 γυναικεία που διασώθηκαν συγκεντρώθηκαν με τη βία όλες οι μοναχές. Όσες ορθόδοξες μονές παρέμειναν ανοιχτές έχασαν κάθε διοικητική αυτονομία και υποχρεώθηκαν να πληρώνουν δυσβάσταχτους φόρους.  

Η πατροπαράδοτοι δεσμοί με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έπρεπε να διαρραγούν και η Ελληνική Εκκλησία να υπαχθεί στην κρατική εξουσία. Αυτό που δεν τόλμησαν να κάνουν οι Τούρκοι κατακτητές για 400 χρόνια το έκαναν οι Βαυαροί «διαφωτιστές» με τη συνδρομή των καθολικών μισσιονάριων και τις «θρησκευτικές αυθαιρεσίες» των θρησκευτικά αλλοτριωμένων Ελλήνων Κοραϊστών, που ανέλαβαν τη διοίκηση του νεοσύστατου κράτους. Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες εκτυλίχτηκαν ατιμωτικές σκηνές ντροπής, λεηλασίας και βανδαλισμού μοναστηριών που η Ελλάδα δεν είχε γνωρίσει «ούτε στις εισβολές ποικίλων κατακτητών που είχαν κατά καιρούς καταλάβεις ελληνικά εδάφη» (1).