Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
«(…) Αλλ΄ ήδη, η δεκάτη Απριλίου είχε ξημερώσει βροχερή ˙ και, αργότερα, η νύχτα θα καλύψει προστατευτικά με σκοτάδι πυκνό τους αγωνιστές που περίμεναν, πρηνείς κατά μήκος της τάφρου, το σύνθημα της εφόρμησης. Είχε σημάνει ένδεκα, όταν ακούστηκε η εκπυρσοκρότηση από την κατεύθυνση του Ζυγού ˙ προφανώς – υπέθεσαν – είχαν προσεγγίσει τα στρατεύματα που θα συνέδραμαν τους πολιορκημένους. Ο δεύτερος όμως συνθηματικός πυροβολισμός δεν έμελλε να ηχήσει και, ενώ η ώρα περνούσε, η σελήνη πρόβαλε καταυγάζοντας – αλλοίμονο – το σκοτεινό έως τότε τοπίο. Ο Ραζικότσικας, πρώτος, έδωσε πλέον το πρόσταγμα: «Επάνω τους, πάρτε τους!» (*)
Αυτή η συγκλονιστική στιγμή της ΕΞΟΔΟΥ, στις 10 Απριλίου 1826, είναι που έχει αποθανατιστεί από τον χρωστήρα του Θεόδωρου Βρυζάκη το 1853, όντας στο Μόναχο. Και αυτά τα ανεπανάληπτα αισθήματα εκείνης της ώρας, που «δονούν διαχρονικά την ανθρώπινη ψυχή», εκφράζει και ο ποιητής των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» :
«Στα μάτια και στο πρόσωπο φαίνοντ’ οι στοχασμοί τους ˙
Τους λέει μεγάλα και πολλά η τρίσβαθη ψυχή τους.
Αγάπη κ΄ έρωτας καλού τα σπλάχνα τους τινάζουν ˙
Τα σπλάχνα τους κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν ˙
γλυκιά κι ελεύθερ’ η ψυχή σαν να `τανε βγαλμένη
κι υψώναν με χαμόγελο την όψη τη φθαρμένη.»
(Σχεδίασμα Β΄,9)
(*) Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, «Προμαχώντας στο Μεσολλόγι», εκδ. «ΕΣΤΙΑ», 2007)
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.