Όταν απουσιάζει η πολιτική και η επιστήμη γεννιούνται τα μπλόκα των αγροτών και δυναμώνει ο αγώνας για την επιβίωσή τους.
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι πολιτικά αναλφάβητο. Αδυνατεί να καταλάβει ότι η αγροφιλία-νέα αγροτικότητα είναι ο πραγματικός εκσυγχρονισμός. Λείπουν από το λεξιλόγιό του λέξεις όπως:Η οπτική τους δεν ξεπερνά το αθηναϊκό τρίγωνο Ομόνοια-Κολωνάκι-Σύνταγμα. Είναι αυτοί που οδήγησαν τον αγροτικό τομέα να έχει συμμετοχή μόνο στο 3% του ελληνικού ΑΕΠ, ενώ θα μπορούσε να έχει ισχυρή παρουσία και τα ελληνικά προϊόντα αγροδιατροφής να αποτελούν τον κύριο όγκο των ελληνικών εξαγωγών.
Αυτοί που καλούσαν τους αγρότες να κόψουν τις ελιές, παρουσιάζονται τώρα στα μπλόκα και ισχυρίζονται ανερυθρίαστα ότι βρίσκονται σε εθνική αποστολή, τη διάσωση δηλαδή των αγροτών και της «επαρχίας». Ότι αγωνίζονται για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Προσπαθούν έτσι να κρύψουν την ανυπαρξία Πολιτικού Προγραμματικού Λόγου, Σχεδίου και Οράματος. Όσο και να θέλουν όμως, γνωρίζουμε ότι το παραγωγικό τους μοντέλο είναι η μετατροπή χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης σε φωτοβολταϊκά πάρκα εν ονόματι της πράσινης μετάβασης και ο μαζικός τουρισμός.
Οι φετινές κινητοποιήσεις των αγροτών φέρνουν στην επιφάνεια την δυσοσμία του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ. Έτσι συν τοις άλλοις το αγροτικό κίνημα γίνεται και ένα μαζικό κίνημα αντί-διαφθοράς. Δεν επιτρέπεται οι διεφθαρμένοι του παρόντος να παραμένουν ατιμώρητοι και να παρουσιάζονται ως τιμωροί των διεφθαρμένων του μέλλοντος.
Ο αγώνας των αγροτών είναι αγώνας των Ελληνικών περιφερειών. Το αγροτικό ζήτημα είναι μέρος του οξύτατου περιφερειακού προβλήματος της χώρας. Γι ́αυτό και οι τοπικές κοινωνίες δεν συμπαρίστανται απλά. Είναι συμμέτοχες.
