Τον Σωτήρη γνώριζα χρόνια… αλλά πέρυσι το καλοκαίρι αρχίσαμε να κάνουμε περισσότερη παρέα και τους επόμενους μήνες έγινε ο καλύτερος μου φίλος.
Η αρχική μου εντύπωση ήταν ότι είναι ένας «κλειστός» άνθρωπος χωρίς πολλά λόγια, μετρημένος που λέμε –χαρακτηριστικά ευγενικός και ιδιαίτερος – πάντα πρόθυμος να βοηθήσει τους φίλους όταν υπήρχε το παραμικρό αίτημα …
Κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών – όπου σα να θυμηθήκαμε πάλι τα φοιτητικά μας χρόνια περνάγαμε ώρες παρέα - με συζητήσεις, φαγητό, ταινίες μου επέτρεψε να τον γνωρίσω καλύτερα και τότε ανοίχτηκε μπροστά μου ο κόσμος του – ένα σύμπαν με πλούτο αστείρευτο
Άνοιξε τα κιβώτια των αναμνήσεων, των σκέψεων των επιθυμιών και ξεδιπλώθηκε μπροστά μου ένα κολάζ υπολειμματικών ιστοριών – αφηγήσεις ευρηματικά και ιδιωματικά μονταρισμένες- μια ευρεσιτεχνία όπως όλες αυτές που πάλευε καθημερινά με φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους υλικά όπως αυτά που μάζευε και φύλαγε σαν θησαυρό στο εργαστήριο του. Και που ιδιοφυώς μετουσίωνε σε έργο όταν ερχόταν η διάθεση και η στιγμή τιμώντας το καθένα ξεχωριστά από αυτά τα μικρά πράγματα αποδίδοντας τους νέο νόημα … να μην ησυχάζει ποτέ…με την ελπίδα ότι κάποτε όλα θα έβρισκαν τη θέση τους.
Τις ιστορίες που μου εμπιστεύτηκες θα φυλάξω πάντα πολύτιμε μου, όπως όλοι μας
Στο διάστημα αυτό –κρατάω ως μοναδικό προνόμιο το χρόνο που μου διέθεσε- η επίδραση του πάνω μου ήταν πολύ δυνατή – μου έμαθε τόσα πράγματα χωρίς να το ξέρει και κυρίως πως να είσαι δυνατός και να κάνεις κουράγιο όπως μου έγραψε στην τελευταία μας επικοινωνία πριν διασωληνωθεί «υπομονή και κουράγιο κι ότι προκύψει» - μου έγραψε.
Το σπίτι μου και η ζωή μου γέμισε από τα δώρα του… όπου κοιτάξω γύρω βλέπω κάτι δικό του … μινιατούρα, σκίτσα … γενικές επισκευές …
Χαρούμενη και περήφανη νιώθω που ταίριαξα ανάμεσα στα κομμάτια και τα υλικά της ιδιότυπης ευρεσιτεχνίας που όπως σας έλεγα που ήταν η ίδια του η ζωή. Σε αυτή την σύντομη περιπλάνηση χρωμάτισε τη ζωή μου και χάραξε μέσα μου για πάντα ίχνη εφηβικού ονείρου..
Τόσο δοτικός και ιδιοφυής … τον ενδιέφεραν τα πάντα … εκτός από τη ζωγραφική, τα σκίτσα του, η ιστορία , το σινεμά, η μουσική, η τεχνολογία, οι κατασκευές, οι πάσης φύσης επισκευές οι περιπλανήσεις με εξερευνητική διάθεση εξωτερικών και εσωτερικών τοπίων
Διαρκής επινόηση και αναζήτηση αυθεντικότητας της ίδιας της ζωής- τίποτα στερεοτυπικό, θραύσματα στιγμών, στιγμιότυπα, πάλευες το έργο της ζωής σου να συνθέσεις Σοτ μου!
Οι αντιθέσεις της σεμνότητας και της ευγένειας – ευγένεια μοναδική – της φλόγας του πάθους για δημιουργία – τα πάντα είναι έμπνευση – διαρκής δυναμικός αγώνας – ελευθερία αλλά και οριοθέτηση μέσω ενός πολύ σταθερού κώδικα προσωπικών αξιών, αγάπη, πολύ αγάπη για την οικογένεια σου, τους φίλους και τη δουλειά σου…
Ο μικρός μου εφευρέτης- εξερευνητής, ώριμος και παιδί μαζί, δημιουργός, πατέρας, φίλος
Alter Ego σου οι ποντοπόροι Λευκάδιος Χερν και Νίκος Καββαδίας, ο μελαγχολικός Μάρκος Βαμβακάρης και ο ασκητικός Παπαδιαμάντης που με μοναδική ευαισθησία αποτύπωσες στις μινιατούρες -ψυχογραφήματα
Στον ορίζοντα όλων αυτών, της αρμονικής συνύπαρξης αντιθέσεων και εικόνων, συναισθημάτων, έργα κι άλλα έργα, και περισσότερα, συναντήσεις, μια βόλτα στη θάλασσα – όλα στροβιλίζονται ρυθμικά στους ρυθμούς του ρεμπέτικου και της τζαζ…
Τι όμορφο τραγούδι είσαι Σοτ μου!
«Είμαστε απ την ουσία των ονείρων πλασμένοι» – μονολογεί ο ποιητής –«κι ο ύπνος τυλίγει τη μικρή ζωή μας»
Τότε «Μες το όνειρο σου να κλειστώ. Το μόνο που μου μένει»
Το διάστημα της μεθ που δεν μπορούσαμε να μιλάμε του έγραφα μια καλημέρα – ποτέ καληνύχτα από το φόβο μήπως και δεν ξυπνήσει
Του Ιάκωβου Βάη
Του Βασίλη Παπαγεωργίου
Του Κωστάκης Σκίτσα
