Τεντώνει επικίνδυνα το καλώδιο η Άγκυρα

13/04/2025

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΔΜΗΕ/ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΙΩΡΟΣ

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Τακτική σκωτσέζικου ντους υιοθετεί η Άγκυρα. Από την μια επανέρχεται στη λογική της σκληρής στάσης στα ελληνοτουρκικά, αφήνοντας ανοικτό, διά προειδοποιήσεων και απειλών, το ενδεχόμενο έντασης. Από την άλλη, στο Κυπριακό, η κατοχική πλευρά επιχειρεί να δώσει την εντύπωση ότι “κάτι κινείται”.

Είναι σαφές πως επί της ουσίας δεν υπάρχει διαφοροποίησης στάσης και θέσεων, αλλά τακτικής ενώ επιβεβαιώνεται πως στρατηγικά το καθεστώς Ερντογάν χρησιμοποιεί την πίεση προς Αθήνα και Λευκωσία για να στέλνει μηνύματα και προς άλλους αποδέκτες. Η Άγκυρα κρατά ψηλά τις επιδιώξεις της στο ελληνοκυπριακό πεδίο, επενδύοντας, ωστόσο, στρατηγικά και στην περιοχή, στην προκειμένη περίπτωση στη Συρία.

Σε σχέση με το Κυπριακό, επιλέγει τη συντήρηση και το βήμα σημειωτόν. Οι συζητήσεις στη Λευκωσία συνεχίζονται με ατζέντα τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και με φόντο την άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη για το Κυπριακό, που χρονικά τοποθετείται το τέλος Ιουλίου. Η κατοχική πλευρά αντιμετωπίζει τα ΜΟΕ ως πεδίο συνεργασίας των «δυο οντοτήτων», ενώ ο Τατάρ με εντολές της Άγκυρας θα συνεχίσει να συζητά και να πραγματοποιεί συναντήσεις.


Πλην μερικών μικρών βημάτων που αναμένονται να γίνουν, δεν διαπιστώνεται διάθεση από τουρκικής πλευράς να προχωρήσει, για παράδειγμα, στη διάνοιξη των προτεινόμενων τεσσάρων οδοφραγμάτων (δυο που πρότεινε η ελληνοκυπριακή πλευρά και δυο η τουρκοκυπριακή). Στην ατζέντα είναι και το θέμα της Πύλας, στην οποία εκκρεμεί η υλοποίηση της συμφωνίας καθώς η κατοχική δύναμη θέλει να προωθήσει μόνο το μέρος εκείνο, το οποίο την εξυπηρετεί.

Ζούμε στην εποχή της «πληρωμένης προστασίας» Κώστας Βενιζέλος 1 Μαρτίου 2025

Του Κώστα Βενιζέλου

Διαμορφώνεται μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας, που εκ πρώτης όψεως δίνεται η εντύπωση ότι σχεδιάζεται από… άμυαλο ζωγράφο. Δεν είναι, όμως, έτσι καθώς είναι τόσο μεγάλα τα συμφέροντα που δεν αφήνονται προφανώς στο τυχαίο οι ανακατανομές ισχύος. Οι γεωπολιτικές αναδιατάξεις φαντάζουν τεκτονικές ενώ στο βωμό όλων αυτών «κανονικοποιούνται» πρώην θανάσιμοι εχθροί.

Είναι σαφές πως υπάρχουν προτεραιότητες και τούτο είναι ξεκάθαρο από τις κινήσεις που γίνονται στο Ουκρανικό και το Μεσανατολικό. Σύμφωνα με την Αμάντα Τάουμπ, στην εφημερίδα New York Times, η Ουάσινγκτον, σε σχέση με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ από την Ουκρανία, δίνει την εντύπωση «πληρωμένης προστασίας»…. Καθώς στην πρόσφατη ιστορία δεν υπάρχουν παραδείγματα περιπτώσεων που η Αμερική ζητούσε από τους συμμάχους της ανταλλάγματα σε καιρό πολέμου. Οι εταίροι των ΗΠΑ, σημειώνει, ευλόγως πλέον υποθέτουν πως ο Τραμπ είναι διατεθειμένος να ανταλλάξει τα μακροπρόθεσμα στρατηγικά οφέλη με μακροπρόθεσμα κέρδη. Δηλαδή, διά της ισχύος, της επιβολής, το γρήγορο κέρδος.


Σε αυτά τα γεωπολιτικά δεδομένα, τις πρωτόγνωρες συμπεριφορές, έχουν ξεκινήσει και οι διεργασίες για το Κυπριακό. Μια προσπάθεια από τα ίδια; Ή θα υπάρξουν εκπλήξεις; Η Κύπρος βιώνει εδώ και δεκαετίες τη στάση της διεθνούς κοινότητας. Είναι το θύμα που πρέπει να πληρώσει. Όπως συμβαίνει και με τους Παλαιστίνιους. Και ποιον θα πληρώσει και πώς; Προφανώς τον ηγέτη της κατοχικής Τουρκίας, που με τον αλαζονικό τρόπο επιχειρεί να βρεθεί στη «νέα οικογενειακή φωτογραφία» των βασικών πρωταγωνιστών. Στην περιοχή και αλλού. Και φαίνεται να τα καταφέρνει.

Ξεπερασμένη και ρατσιστική η διζωνική-δικοινοτική

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Στο προσκήνιο και στη δημόσια σφαίρα επανήλθε η ιδέα για χαλαρή ομοσπονδία. Αυτή τη φορά, αυτό γίνεται σε μια περίοδο κινητικότητας στο Κυπριακό, αν είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν προοπτικές διάσπασης του παρατεταμένου αδιεξόδου. Αυτή τη φορά οι φορείς των ιδεών αυτών είναι και «προοδευτικές» δυνάμεις ένθεν κακείθεν της κατοχικής γραμμής. Αναφορές έγιναν από τη συντηρητική παράταξη, τον Δημοκρατικό Συναγερμό, το ΑΚΕΛ και το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα, στα κατεχόμενα. Ένα κόμμα, το οποίο αυτοπαρουσιάζεται αριστερό αλλά για σκοπούς πολιτικής ανέλιξης των ηγετών του, η ταύτιση με την κατοχική Τουρκία είναι πλήρης.

Πρόκειται για μια συζήτηση που έγινε και στο παρελθόν. Το ζήτημα αυτό αναδείχθηκε από τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, που έκανε επί θητείας του λόγο για αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Είχε δε κατηγορηθεί πως σε κατ΄ιδίαν συζητήσεις που είχε αναφερόταν και σε λύση δυο κρατών. Έχει αναφερθεί πως ο τέως υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας ήταν ένας από εκείνους που άκουσε τον Αναστασιάδη να το λέγει.

Η συζήτηση αυτή στη δημόσια σφαίρα επιβεβαιώνει πως τα ζητήματα της ομοσπονδίας, των δεσμεύσεων, του περιεχομένου της λύσης, αποτελούν ένα «πονεμένο» κεφάλαιο στο Κυπριακό. Η εύκολη οδός είναι η επίκληση των δεσμεύσεων των προηγούμενων δεκαετιών, τις οποίες ειρήσθω, η κατοχική πλευρά τις έχει εξαρχής «πετάξει» στα σκουπίδια του μαξιμαλισμού της.

Η “άγνωστη” Διζωνική ομοσπονδία

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΡΧΙΣΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΟΚΑ..

Το Μελάνωμα της Κύπρου. Οι ευθύνες των Κων/νου Καραμανλή και Ευάγγελου Αβέρωφ για την Κυπριακή τραγωδία», το νέο βιβλίο του Βασίλη Κωνσταντίνου Φούσκα,  αποτελεί ένα ντοκουμέντο καταπέλτης για τη διαχείριση του Κυπριακού από την ελλαδική πλευρά. Μελετώντας ενδελεχώς, έγγραφα και πολλά στοιχεία από μαρτυρίες, τεκμηριωμένα απομυθοποιεί την πολιτική των Καραμανλή και Αβέρωφ.

Προχωρεί, μάλιστα, και την χαρακτηρίζει νατοϊκή και διχοτομική. Πρόκειται για μια έρευνα, που ανατρέπει την διαχρονική προσέγγιση της καθεστηκυίας τάξης των Αθηνών. Της προσέγγισης, που προστατεύει με ένα αόρατο δίκτυ τους Καραμανλή και Αβέρωφ και τους αφήνει στο απυρόβλητο.

Ωστόσο, ακόμη και εκείνοι, που θέλουν να μείνουν δογματικά προσκολλημένοι στο «επίσημο» αφήγημα, θα πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο και να μελετήσουν τα έγγραφα. Όλοι οφείλουμε να δίνουμε ευκαιρία στην ιστορική έρευνα και στην ιστορική αλήθεια.  Ακόμη και να διαφωνεί κανείς, να έχει διαφορετική άποψη, νέα στοιχεία προσφέρουν τη δυνατότητα για μια άλλη «ανάγνωση» των γεγονότων.

Ο Βασίλης Φούσκας έχει ενδελεχώς μελετήσει την πολιτική των Καραμανλή και Αβέρωφ από τη δεκαετία του ‘50. Ο συγγραφέας αναφέρει πως η χούντα ακολούθησε την ήδη διαμορφωμένη πολιτική στο Κυπριακό. Αυτή την πολιτική εφάρμοζαν και οδήγησαν τα όσα τραγικά βιώσαμε ως ελληνισμός το 1974.

Εάν φύγει ο Ερντογάν δεν θα αλλάξει η τουρκική επεκτατικότητα: Ας ακούσουν οι ελληνόφωνοι οπαδοί της “όποιας λύσης” τι λέει ο αρχηγός της τουρκικής αντιπολίτευσης

ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ 10/05/2024

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, Λευκωσία

Στην Τουρκία υπάρχει ενιαία πολιτική σε ό,τι αφορά τα μεγάλα εξωτερικά ζητήματα. Αν και η αντιπολίτευση κατηγορεί τον Ερντογάν για υποχωρητικότητα και το εννοεί, οι βασικές παράμετροι της πολιτικής παραμένουν οι ίδιοι.

Και τούτο θα πρέπει να ξεκαθαρίσει για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις στην περίπτωση κατά την οποία θα εγκαταλείψει την εξουσία ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας, νεοσουλτάνος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Εάν φύγει από την εξουσία το ΑΚΡ θα αλλάξει η Τουρκία πολιτική; Θα εγκαταλειφθεί η επεκτατική πολιτική, το «όραμα» για τη «Γαλάζια Πατρίδα»;

Αυτό δεν πρόκειται να γίνει επειδή εδώ και δυο και πλέον δεκαετίες έχει διαμορφωθεί μια πολιτική, η οποία στηρίχθηκε στον επεκτατισμό, που καθορίσθηκε εδώ και πολλά χρόνια. Άλλωστε αυτός ο επεκτατισμός έκπαλαι εκφράσθηκε σε βάρος Ελλάδος και κυρίως της Κύπρου. Ο Ερντογάν έχει επιβάλει αυτή τη στρατηγική καθορίζοντας συγκεκριμένα βήματα.

Ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία, Οζγκιούρ Οζέλ, σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στην πολιτική που θα ακολουθήσει ο ίδιος και το κόμμα του και την ανάγκη συνεργασίας στα εθνικά και στα κρατικά θέματα της Τουρκίας.Μετά που ανέφερε πως έχει ζητήσει από τον Ερντογάν ενημέρωση για τα εθνικά θέματα κι αυτός του είπε πως αυτό θα γίνει από τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας, είπε σχετικά με το Κυπριακό:

Στην Κύπρο ξέρουμε καλά τι σημαίνει εθνοκάθαρση…

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή προφανώς και επηρεάζουν την Κύπρο και το εθνικό μας ζήτημα. Και γιατί είμαστε στη γειτονιά και επειδή βιώνουμε από το 1974 και εντεύθεν την κατοχή, έχοντας απέναντι μας μια επεκτατική δύναμη. Γίνεται δε όλο και περισσότερο εμφανές, με τους πολέμους στην περιοχή μας, ότι η διπλωματία αδυνατεί να δώσει διεξόδους καθώς την έχει υποτάξει η λογική της στρατιωτικής ισχύος. Αυτό παρακολουθούμε όλοι με το τι γίνεται στη Γάζα και στην Ουκρανία.


Είναι δε σαφές, πως οι πρακτικές που υιοθετούνται, η απάθεια της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, όχι μόνο οδηγούν σε αποκλιμάκωση αλλά ενισχύουν τις πολιτικές της επιβολής. Τα ανοικτά πολεμικά μέτωπα συνεχίζονται ως να είναι μέρος της καθημερινότητας. Ακόμη κι όταν απειλείται γενικευμένη σύρραξη στη Μέση Ανατολή, οι εκκλήσεις είναι υποτονικές.

Αναφέρθηκε και στην προχθεσινή σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου, το σημείωσε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην επιστολή του προς τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, για τις παραβιάσεις της κατοχικής δύναμης στη νεκρή ζώνη. Το γεγονός, δηλαδή, πως πόλεμος στην περιοχή επηρεάζει σημαντικά και τους δικούς μας χειρισμούς αλλά και τα δεδομένα, μέσα στα οποία καλείται η Λευκωσία να χειριστεί το Κυπριακό. Κι αυτό γιατί έχουμε απέναντι μας μια κατοχική δύναμη, την Τουρκία, που λειτουργεί στη λογική της επιβολής. Όπως και το Ισραήλ.

Εικόνες του 1974

Δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη...

Δεν ζητήθηκε καμία συγγνώμη είτε από τους εισβολείς, είτε από αυτούς που έδωσαν το πρόσχημα ή αρνήθηκαν την αποστολή αμυντικής βοήθειας με την κυνική ρήση «η Κύπρος κείται μακράν», 

που έδωσε ασυλία στην Τουρκία και επέτρεψε στους Αμερικανούς τη στήριξη του δεύτερου Αττίλα.

Κάθε διάλογος με την Τουρκία θα πρέπει να  ξεκινήσει από την συγγνώμη και την επούλωση των πληγών.

Απελευθέρωση! Επιστροφή η μόνη λύση!!!

Γιώργος Τασιόπουλος 

___________

Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώ­που, 1976

"...Άνθρωποι αρνιούνταν να φύγουν από περιοχές που είχε καταλάβει ο Αττίλας.

 Κάποιοι έμειναν εγκλωβισμένοι και εκδιώχθηκαν στη συνέχεια. Άλλοι εκτελέστηκαν. Στρατιώτες, έφεδροι, άμαχοι. Γυναίκες και κορίτσια βιάστηκαν.

 «Μαζικούς και επαναλαμβανόμενους βιασμούς γυναικών όλων των ηλικιών, από 12 ως 71 χρόνων, σε ορισμένες δε περιπτώσεις σε τέτοιο βαθμό, ώστε τα θύματα να υποφέρουν από αιμορραγίες ή να καταστούν διανοητικά ερείπια. Σε μερικές περιοχές εξασκήθηκε ή βίαιη πορνεία. Όλες τις γυναίκες και τα κο­ρίτσια τα συνάθροιζαν σε χωριστά δω­μάτια άδειων σπιτιών. Εκεί βιάζονταν επανειλημμένα από τα τουρκικά στρατεύματα» .

Μνήμες και εικόνες του 1974: Βομβαρδισμοί, θάνατος, καταστροφή

Βενιζέλος Κώστας 

Εικόνες του 1974, μέσα από μαρτυρίες και εικόνες, προσωπικά βιώματα. Δεν ήταν κινηματογραφική ταινία. Ήταν καλογραμμένο σενάριο, με λεπτομέρειες που τηρήθηκαν μέχρι τέλους. Ήταν ένα σενάριο, που έφερε καταστροφή, τραγωδίες. Οι βομβαρδισμοί, η προέλαση του τουρκικού στρατού, ο θάνατος που παραμόνευε παντού. Γέμιζαν τα αυτοκίνητα από ανθρώπους, που έφευγαν προσωρινά, όπως έλεγαν, για να διαφύγουν τον κίνδυνο. Αυτοκίνητα, λεωφορεία, φορτηγά, τρακτέρ φορτωμένα με ανθρώπους. Κρεμόντουσαν ένας από τον άλλον για να χωρέσουν. Τα μάτια των παιδιών ήταν όλο φόβο και απορία. Τι γίνεται; Που πάμε; Και μετά η προσωρινότητα, “στάθμευσε” σε αντίσκηνα. Όλα τα ίδια και στημένα ένα δίπλα στο άλλο, “προσφορά”… φιλικών κρατών. Και μετά τα αντίσκηνα οι συνοικισμοί, που παραμένουν μέχρι σήμερα....

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ...

Το ΝΑΤΟ “εξαφάνισε” την Κύπρο από τους χάρτες για το χατίρι της Τουρκίας!

Το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί ενόψει και της Συνόδου Κορυφής της Συμμαχίας, στις 11-12 Ιουλίου, στο Βίλνιους της Λιθουανίας και αναμένοντας, μεταξύ άλλων, την κατοχική δύναμη να συναινέσει στην ένταξη της Σουηδίας, επιστρατεύουν τη γνωστή, την μοναδική μέθοδο, που έχουν έναντι της Άγκυρας. Την πολιτική του κατευνασμού. Μια προσέγγιση, που διαχρονικά εφαρμόζεται είτε η Τουρκία είναι “καλή” με τους δυτικούς, είτε κάνει τη δύσκολη και την σκληρή.

Πως έβλεπε ο Κίσινγκερ Έλληνες και Κυπρίους – Αποκαλυπτικό τηλεγράφημα

Πως έβλεπε ο Κίσινγκερ Έλληνες και Κυπρίους – Αποκαλυπτικό τηλεγράφημα: Ο Χένρι Κίσινγκερ συμπληρώνει σήμερα ένα αιώνα ζωής. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν κάποιοι στις ΗΠΑ και αλλού,

Χωρίς Κύπρο και Αιγαίο δεν υπάρχει “Γαλάζια Πατρίδα”

Χωρίς Κύπρο και Αιγαίο δεν υπάρχει “Γαλάζια Πατρίδα”: «Η βασική αρχή ότι "η άμυνα και η ασφάλεια αρχίζει πέρα από τις θάλασσες" αποκαλύπτει τη σημασία για τη  "Γαλάζια Πατρίδα"

Τα παιχνίδια το 1974 και η προσαρμογή στους τουρκικούς σχεδιασμούς

Του Κώστα Βενιζέλου

Φέτος τον Ιούλιο συμπληρώθηκαν 48 χρόνια από το πραξικόπημα της χούντας και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Σχεδόν μισός αιώνας από το καλοκαίρι του 1974. Η χούντα έκανε το έγκλημα και στη συνέχεια κατέρρευσε κάτω από το βάρος των ασήκωτων ευθυνών της. Τις επιπτώσεις της προδοσίας, ωστόσο, τις βιώνουμε ακόμη στο νησί.

• Η μεταπολιτευτική Αθήνα, πρόσεξε στην πρώτη περίοδο περισσότερο τα “νώτα” της, επικεντρώθηκε στην εδραίωση της δημοκρατίας, κρατώντας απόσταση από την Κύπρο, που θυσιάσθηκε για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το γνωστό «η Κύπρος κείται μακράν» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αποτελεί δόγμα, το οποίο προσαρμόζεται σε διαφορετικές περιόδους, μέχρι τις μέρες μας.

• Οι Αμερικανοί, το ΝΑΤΟ, οι δυτικοί σύμμαχοι ήταν ευχαριστημένοι, που δεν υπήρξε σύγκρουση Ελλάδος και Τουρκίας.

• Η Άγκυρα, άρπαξε έδαφος της Κύπρου, οικοδόμησε ένα ψευδοκράτος, μετέφερε πληθυσμό, εποίκους και εδραιώνει την παρουσία της. Εδραιώνει την τουρκική παρουσία και τον έλεγχο της περιοχής μέσω του νησιού.

Και οι Έλληνες της Κύπρου; Σήκωσαν το βάρος των επιπτώσεων της εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής. Η πολιτική διαχείριση, ωστόσο, στηρίχθηκε σε φοβικά σύνδρομα και στην ηττοπάθεια. Η ανάδειξη, μετά την εισβολή στην Κύπρο, ενός αφηγήματος για το Κυπριακό, απέτυχε να αναδειχθεί διεθνώς. Δυστυχώς το αφήγημα του θύματος της εισβολής δεν υποστηρίχθηκε πειστικά από το ίδιο. Η απουσία της Τουρκίας από τη μεγάλη εικόνα, η συζήτηση επί ίσοις όροις με τους εκπροσώπους της στα κατεχόμενα, διαμόρφωσε και τη διεθνή εικόνα του Κυπριακού, ως ενός θέματος εσωτερικής διαφοράς και συνταγματικών ρυθμίσεων.

Η συνέχεια της ανάρτησης...

Τα παιχνίδια το 1974 και η προσαρμογή στους τουρκικούς σχεδιασμούς

Ας ζητήσει η Δύση από τους Ουκρανούς αυτά που ζητάει από τους Κύπριους

Ας ζητήσει η Δύση από τους Ουκρανούς αυτά που ζητάει από τους Κύπριους: Η εισβολή στην Ουκρανία συνεχίζεται και όσο ο πόλεμος διαρκεί, η καταστροφή και ο θάνατος κυριαρχούν. Όσο ο πό

Ο Σενέρ Λεβέντ διώκεται επειδή δεν συμφιλιώνεται με την κατοχή και υπερασπίζεται την Κυπριακή Δημοκρατία

Ο Σενέρ Λεβέντ είναι μονίμως στο στόχαστρο της κατοχικής δύναμης, επειδή αναφέρεται χωρίς περιστροφή σε τουρκική κατοχή

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ο Σενέρ Λεβέντ, είναι μονίμως στο στόχαστρο της κατοχικής δύναμης, επειδή δεν μασά τα λόγια του. Αναφέρεται χωρίς περιστροφή σε τουρκική κατοχή. Λέει, δηλαδή, την κατοχή-κατοχή και δεν κρύβεται πίσω από διατυπώσεις συγκάλυψης της παράνομης παρουσίας της Τουρκίας στο νησί.

Ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος συνειδητά θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του. Απειλήθηκε πολλές φορές, μέχρι που έφθασαν Γκρίζοι Λύκοι, να επιτεθούν στα γραφεία της εφημερίδας με τη ψευδοαστυνομία να παρακολουθεί εξ αποστάσεων. Κι όλα αυτά επειδή επιμένει να εκφράζει τις απόψεις του, να καταφέρεται κατά της κατοχικής Τουρκίας.

• Στηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως το κοινό σπίτι, το κοινό κράτος όλων των Κυπρίων, την ώρα που κάποιοι άλλοι, στα κατεχόμενα έχουν συμφιλιωθεί με την κατοχή. Κάποιοι ασκούν με το γάντι κριτική στην Τουρκία, όταν δεν είναι στην εξουσία με τις πλάτες και την εύνοια της κατοχικής δύναμης. Όταν τους εκπαραθυρώσουν επειδή για την Άγκυρα όλοι είναι αναλώσιμοι.

Δεν είναι εύκολο σε συνθήκες κατοχής να αναμετράται κανείς με τις δυνάμεις αυτές. Με το καθεστώς της Άγκυρας, που είναι φασιστικό και βίαιο, δεν δέχεται την αντίθετη άποψη.  Το καθεστώς Ερντογάν επέβαλε στον Σενέρ Λεβέντ, ποινή φυλάκισης ενός έτους, την οποία στη συνέχεια μετέτρεψε σε χρηματικό πρόστιμο.

Ο Λεβέντ διώχθηκε επειδή δημοσίευσε στην εφημερίδα του, την «Αβρούπα», γελοιογραφία, η οποία κρίθηκε πως… προσβάλλει τον Ερντογάν. Δικάστηκε στα ψευδοδικαστήρια των κατεχομένων και αθωώθηκε. Ασκήθηκε από τους εγκάθετους της Άγκυρας «έφεση» ενώ την ίδια ώρα ξεκίνησε δικαστική διαδικασία στην Τουρκία, που είχε ως αποτέλεσμα την καταδίκη του, επιβάλλοντας ποινή φυλάκισης ενός έτους. Δικάστηκε ερήμην. Δεν κλήθηκε ποτέ να πει την άποψη του. Δεν ενημερώθηκε για την πορεία της δίκης. Μόνο την ποινή του ανακοίνωσαν.

Ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, δήλωσε στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, πως δεν αναγνωρίζει την απόφαση του τουρκικού δικαστηρίου, εξηγώντας πως από την όλη ιστορία προκύπτουν δυο ζητήματα.

Η αμερικανική ανάλυση του 2005 για την αρνητική ψήφο των νέων στο σχέδιο Ανάν

Βενιζέλος Κώστας

"...Σχεδόν όλοι οι νέοι 18-24 χρόνων ψήφισαν “Όχι”

Σύμφωνα με το τηλεγράφημα, «στις εκτεταμένες προσπάθειες προσέγγισης της πρεσβείας, έχουμε μάθει, προς λύπη μας, ότι το νεανικό κοινό είναι το περισσότερο δύσκολο. Ελληνοκύπριοι μαθητές γυμνασίου και φοιτητές, γενικά τηρούν σκληρή στάση στο Κυπριακό. Έχουν υιοθετήσει και βασίστηκαν στις αντιαμερικανικές στάσεις των γονιών τους σε σημείο εκούσιας άγνοιας. Διαθέσιμα στοιχεία δημοσκοπήσεων, συμπεριλαμβανομένων κάποιων δημοσκοπήσεων που έγιναν από εμάς, το επιβεβαιώνουν. Στο δημοψήφισμα του Απριλίου 2004 για το σχέδιο Ανάν, πάνω από το 90% των Ελληνοκυπρίων ηλικίας 18-24 ετών ψήφισαν “Όχι” στο σχέδιο διευθέτησης…».

Οι Αμερικανοί μίλησαν με νέους και όπως αναφέρεται, αυτοί έχουν την αίσθηση της αδικίας, που επηρεάζει την αντίληψη τους. Όπως είπε ένας φοιτητής κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης σε μάθημα πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, «έχουμε το διεθνές δίκαιο με το μέρος μας… Πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη». Ένα άλλο σημείο, που αναδεικνύεται είναι το γεγονός ότι η πολιτικοποίηση της ελληνοκυπριακής νεολαίας αρχίζει νωρίς.

Σε αυτό, όπως αναφέρεται, ρόλο διαδραματίζει τόσο η οικογένεια, όσο και το εκπαιδευτικό σύστημα. «Δάσκαλοι σχολείων σε μεγάλο βαθμό έχουν ελληνοκεντρικό προσανατολισμό. Οι περισσότεροι καθηγητές έχουν σπουδάσει σε πανεπιστήμια στην Κύπρο ή την Ελλάδα παρά στο Ηνωμένο Βασίλειο ή τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το διαθέσιμο διδακτικό υλικό είναι σε μεγάλο βαθμό ξεπερασμένο, ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα, και αντανακλούν εθνικιστικά αισθήματα μισαλλοδοξίας που ήταν πιο mainstream μισό αιώνα πριν. Οι μαθητές καθοδηγούνται για να προετοιμάσουν εργασίες για τις τουρκικές φρικαλεότητες που χρονολογούνται από παλιά στην οθωμανική περίοδο, αλλά με ιδιαίτερη προσοχή στην γεγονότα του 1974….».

Η αμερικανική πρεσβεία δεν αποφεύγει τον πειρασμό και αναφέρεται (γιατί άραγε;) στο γεγονός ότι ο χώρος στάθμευσης μπορεί να είναι γεμάτος BMW και οι μαθητές ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας, αλλά η θυματοποίηση διατρέχει το πρόγραμμα σπουδών! Επιπλέον, όπως αναφέρεται, «οι μαθητές διδάσκονται ότι οι ρίζες τους βρίσκονται στον ελληνικό πολιτισμό, στον Περικλή παρά στον Βυζάντιο και ότι το ελληνικό ιδεώδες αντιπροσωπεύει ό,τι πιο σπουδαίο και καλό στον δυτικό πολιτισμό».

Ο ρόλος των εκπαιδευτικών

Ένας μεσήλικας δάσκαλος εξήγησε τη σκέψη του (σε ανθρώπους της πρεσβείας καθώς αναφέρεται «σε εμάς») με τον εξής τρόπο: «Ο Ατίλλας δεν μπορεί να είναι έμπιστος. Οι Τούρκοι αναπόφευκτα θα κινηθούν νότια, είτε μέσω πολέμου ή λύσης του Κυπριακού. Είναι δική μας ευθύνη ως εκπαιδευτικοί (sic) για να διασφαλίσουμε ότι οι μαθητές μας είναι προετοιμασμένοι». Υπάρχει, ωστόσο, κάποιο περιθώριο για αυτοκριτική, όπως σημειώνεται στο τηλεγράφημα. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση με χορηγία της πρεσβείας, το 31% των Ελληνοκυπρίων συμφώνησε με τη δήλωση ότι το εκπαιδευτικό σύστημα παίζει αρνητικό ρόλο στις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού..."

Όλη η δημοσίευση: Η αμερικανική ανάλυση του 2005 για την αρνητική ψήφο των νέων στο σχέδιο Ανάν

Οι αναθεωρητικές πολιτικές επιστρέφουν δριμύτερες στις διεθνές σχέσεις…

Δεν υπάρχουν πολλών ειδών εισβολές. Γι’ αυτό ή τις καταδικάζεις ή τις επικροτείς. Οι νεκροί, τα καραβάνια με τους πρόσφυγες, οι καταστροφές, δεν έχουν χρώμα, αποχρώσεις. Όσοι προκαλούν αυτά θα βρίσκονται μονίμως στην αντίπερα όχθη από εμάς. Χωρίς ουρές και “ναι μεν αλλά”. Από την άλλη –και τούτο δεν αδυνατίζει την αρχική θέση– δεν πρέπει να θριαμβεύει η υποκρισία. Όσοι αντιδρούν και με πράξεις στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, πρέπει να αντιδρούν και σε όποια άλλη παραβίαση γίνεται σε όλες τις αναθεωρητικές πολιτικές.

Η συνέχεια...

Οι αναθεωρητικές πολιτικές επιστρέφουν δριμύτερες στις διεθνές σχέσεις…

Γιατί επέβαλαν κυρώσεις στη Ρωσία, αλλά άφησαν ατιμώρητη την Τουρκία

Μεταξύ των άψε-σβήσε κυρώσεων στη Ρωσία λόγω Ουκρανίας και της άρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης να υιοθετήσει μέτρα κατά της Τουρκίας, για την επιθετική συμπεριφορά της έναντι της Κύπρου, υπάρχει ένας… δρόμος υποκρισίας. Πρόκειται για την επιβεβαίωση της πολιτικής των δυο μέτρων και δυο σταθμών, που θριαμβεύει στις προσεγγίσεις που υιοθετούνται από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα.

Η συνέχεια...

Γιατί επέβαλαν κυρώσεις στη Ρωσία, αλλά άφησαν ατιμώρητη την Τουρκία

Λάμψη, «σόου» δεν ταιριάζουν σε επετείους

Κώστας Βενιζέλος

Τα χρονικά ορόσημα, οι επέτειοι και τα αφιερώματα, αναπόφευκτα αναδεικνύονται ως ένα πεδίο αποτίμησης. Ενίοτε για να καταπολεμείται η μιζέρια που μας κυνηγά. Κάποτε γιατί είναι ανάγκη να γίνονται αναφορές σε μεγάλες στιγμές της ιστορίας μας και να ενισχύεται η βούληση, η αποφασιστικότητα. Η πανδημία δεν επέτρεψε να τιμηθεί, όπως θα επιβαλλόταν, η επέτειος των 200 χρόνων από την ελληνική Επανάσταση του 1821. Το 2021 ήταν αφιερωμένο εξολοκλήρου στην Επανάσταση. Αν και για να τιμάται μια επανάσταση, όπως αυτή του 1821, δεν χρειάζονται πανηγυρικές εκδηλώσεις, καθώς υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της υπερβολής και τα μηνύματα να χάνονται σε κενού περιεχομένου διακηρύξεις και αναλύσεις. Λάμψη, «σόου» δεν ταιριάζουν σε επετείους.

Η συμπλήρωση 200 χρόνων δεν θα μπορούσε να μην αποτελέσει σημείο αναφοράς και να δοθούν οι απαιτούμενες τιμές, για ένα γεγονός, που ξεπέρασε το… μπόι των επαναστατημένων και κατάφερε να ανατρέψει την κατοχή, να στριμώξει μια αυτοκρατορία. Η επέτειος των 200 χρόνων από την απελευθέρωση οδήγησε στη δημιουργία ενός κράτους, που μέσα από πολλές δυσκολίες και συμπληγάδες επέζησε.

Η Κύπρος και το 1821. Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά. Ο ρόλος, η συμβολή, οι επιδράσεις. Ο καθηγητής Πέτρος Παπαπολυβίου συνδέει την κυπριακή συμβολή με το ταξίδι Κανάρη στην Κύπρο και τη βοήθεια που δόθηκε από τη Μεγαλόνησο. Αναφέρεται και στις επιδράσεις στην άλλη μεγάλη Επανάσταση, αυτή του 1955 για ανατροπή της αποικιοκρατίας. «Δεν είναι τυχαίο, αλλά προσωπική του επιλογή, ότι το πρώτο και το πιο διάσημο ψευδώνυμο του Αυξεντίου ήταν το ‘’Ζήδρος’’. Από το όνομα του αρματολού του Ολύμπου, του 18ου αιώνα… Όπως ήταν φυσικό, ο εορτασμός των εθνικών επετείων, της 25ης Μαρτίου, της 28ης Οκτωβρίου, της 9ης Ιουλίου 1821 (όταν απαγχονίστηκε ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός) και (από το 1956) της 1ης Απριλίου, πήρε ευρύτερες διαστάσεις στα χρόνια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, εξαιτίας, από τη μια, των αποικιακών ανελεύθερων μέτρων και απαγορεύσεων και, από την άλλη, της «υποχρεωτικής» απόδοσης τιμής από την πλευρά των αγωνιστών…» (Πέτρος Παπαπολυβίου, Στα βουνά για ένα νέο Εικοσιένα, απόηχοι και προσλήψεις της Επανάστασης του 1821 στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Ειδικό αφιέρωμα στα Τετράδια, φθινόπωρο-χειμώνα 2021).

Το μετέωρο βήμα του EastMed και η στροφή των ΗΠΑ

Βενιζέλος Κώστας

11/01/2022

Views: 1,247

FacebookTwitterLinkedInEmailPrintViberΑνταλλαγή

 

Από την αρχή δεν “πατούσε” καλά το σχέδιο για την κατασκευή του αγωγού EastMed. Ήταν ένα δύσκολο, πολυδάπανο εγχείρημα, που η απόφαση προώθησής του είχε περισσότερο πολιτική και στρατηγική σημασία. Το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο με τη δημοσιοποίηση της πληροφορίας (πρώτα στο OmegaPress, από τον Σωτήρη Σιδέρη) ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ απέστειλε non paper στις εμπλεκόμενες χώρες, με το οποίο εν πολλοίς ξεκαθαρίζει πως δεν στηρίζει το έργο.

Βασικοί αποδέκτες του εγγράφου ήταν η Κύπρος, η Ελλάδα και το Ισραήλ, ενώ πληροφορίες φέρουν τους Αμερικανούς να έχουν ενημερώσει και την κατοχική Τουρκία, η οποία αντιδρά στην κατασκευή του αγωγού. Εάν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει ενημερώσει την Άγκυρα, που δεν είχε άμεση εμπλοκή αλλά αντιδρά έντονα στην υλοποίησή του, είναι μια απόδειξη πως η Ουάσινγκτον έκανε μια κίνηση, που στόχο είχε, μεταξύ άλλων, να ικανοποιήσει τις τουρκικές “ανησυχίες” και “ευαισθησίες”.

Οι Αμερικανοί θέτουν τρεις λόγους για τη μη παροχή διπλωματικής στήριξής τους στο έργο. Πρώτο, την προστασία του περιβάλλοντος/ενεργειακή μετάβαση. Δεύτερο, την έλλειψη οικονομικής και εμπορικής βιωσιμότητας και τρίτον τη δημιουργία εντάσεων στην περιοχή. Αυτό το τελευταίο είναι το καινούργιο στοιχείο στην επιχειρηματολογία που προβαλλόταν από όσους δεν ήθελαν τον αγωγό.

Κι αυτό το “νέο στοιχείο” αναδεικνύει ένα δεδομένο, που θα το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. Λαμβάνεται υπόψη η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας, η τάση να προκαλεί εντάσεις για να επιβάλλει την πολιτική της, να αποτρέπει σχεδιασμούς άλλων. Επίσης, αναδεικνύεται και μια άλλη διάσταση, αυτή που συνδέεται με την προσπάθεια του βαθέως Στέιτ Ντιπάρτμεντ να… μην χαθεί η Τουρκία.

Η συνέχεια...Το μετέωρο βήμα του EastMed και η στροφή των ΗΠΑ: Η μεταστροφή των ΗΠΑ που εγκαταλείπει τον αγωγό EastMed, ανεξαρτήτως επιχειρημάτων, αποτελεί μία κίνηση επαναπροσέγγισης με την Τουρκία.

Το μετέωρο βήμα του EastMed και η αλλαγή πλεύσης από τις ΗΠΑ: Η στάση της Ουάσινγκτον συνδέεται με τον παλιό δόγμα έναντι της Άγκυρας

Το μετέωρο βήμα του EastMed και η αλλαγή πλεύσης από τις ΗΠΑ: Η στάση της Ουάσινγκτον συνδέεται με τον παλιό δόγμα έναντι της Άγκυρας: Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Από την αρχή δεν «πατούσε» καλά το σχέδιο για την κατασκευή του αγωγού EastMed. Ήταν

Τουρκικό μανιφέστο στον ΟΗΕ για το Κυπριακό

 

Βενιζέλος Κώστας

Επιστολή με την οποία προβαίνει σε μια συνολική παρουσίαση της πολιτικής της στο Κυπριακό αλλά και στις εν γένει επιδιώξεις της απέστειλε στον γενικό
γραμματέα του ΟΗΕ, η τουρκική πλευρά. Η επιστολή στάλθηκε στον Αντόνιο Γκουτέρες στις 13 Δεκεμβρίου, μέσω της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Τουρκίας στη Νέα Υόρκη και υπογράφεται από τον εκπρόσωπο του κατοχικού καθεστώτος, Μεχμέτ Ντανά.

Πρόκειται για ένα μανιφέστο πολιτικής, το οποίο στηρίζεται στη “νέα προσέγγιση” της τουρκικής πλευράς στο Κυπριακό. Είναι δε προφανές πως δεν έχουν κανένα πρόβλημα να υποστηρίξουν ατεκμηρίωτα και ανιστόρητα το αφήγημα τους. Ενδιαφέρον, λοιπόν, έχουν οι ισχυρισμοί της τουρκικής πλευράς για όλα τα ζητήματα ενώ δεν αποφεύγεται η παράθεση ανιστόρητων ισχυρισμών σε ό,τι αφορά την περίοδο πριν το 1974 αλλά και τα μετέπειτα χρόνια μέχρι και σήμερα.

Διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι με βάση τις Συμφωνίες του ’60, ούτε εισβολή έγινε ούτε κατοχή υπάρχει! Και πως όλα αυτά είναι ελληνικά κατασκευάσματα. Είναι προφανές από το περιεχόμενο, που είναι εκτενές, ότι η κατοχική Τουρκία δεν συζητά οτιδήποτε άλλο εκτός από δύο κράτη ενώ είναι ανοικτή για συζήτηση σχέσεων καλής γειτονίας. Είναι δε ξεκάθαρο πως προτάσσει το θέμα των υδρογονανθράκων ζητώντας αξιοποίηση τους πριν από τη λύση, ώστε «να βοηθήσει τούτο σε μια συμφωνία».

Αναφέρεται στη μη εκπροσώπηση του ψευδοκράτους σε διεθνή φόρουμ, συμπεριλαμβανομένων των αρμόδιων οργάνων των Ηνωμένων Εθνών, «αποτρέποντας με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά την τουρκοκυπριακή πλευρά, που είναι συνιδιοκτήτης του νησιού να συμμετέχει». Η αναφορά στην συμμετοχή στα Ηνωμένα Έθνη σχετίζεται προφανώς και με το γεγονός ότι επιχειρείται από τουρκικής πλευράς να συνάψει χωριστή συμφωνία με το Διεθνή Οργανισμό για τη λειτουργία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ.

«Χάθηκε η ευκαιρία»