Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2023

" Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτισμικής καλλιέργειας. "



- Μαριάννα Μακ Ντόναλτ, καθηγήτρια Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, ιστορικός των κλασικών

Δώρισε ενα εκατομμύριο δολάρια στο Πανεπιστήμιό της, για να ιδρυθεί ένα ερευνητικό κέντρο με σκοπό την καταχώρηση σε Η/Υ όλης της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, έτσι ώστε ο οποιοσδήποτε ερευνητής στο μέλλον να μπορεί να αναδιφήσει ταχύτατα μέσα σε οποιοδήποτε κείμενο η συνδυασμό Αρχαίων κειμένων. Έτσι ξεκίνησε το διάσημο προγραμμα TLG, που σημαίνει «Thesaurus Linguae Graecae» δηλαδή ο «Θησαυρος της Ελληνικης Γλωσσας», το 1972 στο Πανεπιστημιο της Καλιφορνια στο Irvine.

Το TLG έχει ουσιαστικά αποθηκευμένη σχεδόν ολόκληρη την Ελληνική Γραμματεία απο το 800 π.χ.ε. (προ χριστιανικής εποχής) μέχρι το 1453 μ.χ.ε. και επίσης συνεχίζει με την μετα-Βυζαντινή περίοδο. Το όλο corpus περιλαμβάνει περί τα 90.000.000 λέξεων, λεκτικών τύπων και λημμάτων.

Σήμερα (86 ετών παρακαλώ) είναι επίτιμη καθηγήτρια (Emeritus Faculty of UC San Diego) Κλασσικής Φιλολογίας και Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο και διεθνούς φήμης αυθεντία στο χώρο της Αρχαίας Τραγωδίας, ιδιαίτερα όσον αφορά στις σύγχρονες παραστάσεις του Αρχαίου Θεάτρου. Το 1972 η Marianne MacDonald ολοκλήρωσε την διδακτορική της διατριβή με θέμα την έννοια της ευτυχίας στον Ευριπίδη. Τελευταία της επίσημη συμμετοχή/εργασία δημοσιεύτηκε στη OUP (Oxford University Press) το 2015 με τίτλο "Dancing Drama: Ancient Greek Theatre in Modern Shoes and Shows book chapter for Oxford Handbook on Dance and Theatre, edited by Nadine George"

Πέμπτη 20 Απριλίου 2023

Η Διεθνής Ακτινοβολία του 1821 - Πώς επηρέασε η Ελληνική Επανάσταση τους λαούς της Ευρώπης και όλον τον κόσμο

Η Διεθνής Ακτινοβολία του 1821




Το προβάδισμα στην διάλυση των Αυτοκρατοριών το είχαν οι «αφυπνισμένοι» Έλληνες με κύρια οργάνωσή τους την Φιλική Εταιρεία. Στο πρότυπο αυτής δημιουργήθηκαν μια σειρά Εθνικές Εταιρείες που συσπείρωσαν ευρύτερες κοινωνικές ομάδες στην Ευρώπη και ήταν πιο αποτελεσματικές από τις ολιγάριθμες επαναστατικές σέχτες.

Πώς επηρέασε η Ελληνική Επανάσταση τους λαούς της Ευρώπης και όλον τον κόσμο


«Ο αντίκτυπος των αρχών που έχουν τεθεί σε εφαρμογή στην Ελλάδα θα φανεί σταδιακά, εδώ αλλά και σε άλλες χώρες… Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσο ψηλά θα φτάσει η Ελλάδα. Μέχρι σήμερα ήταν το υλικό για τους ύμνους και τις ελεγείες που έγραφαν οι φανατικοί λάτρεις της• τώρα όμως θα στραφεί πάνω της η προσοχή των πολιτικών».

Λόρδος Βύρων

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Η Ελληνική Επανάσταση κράτησε από τον Φεβρουάριο του 1821 (όταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης
μπήκε στην Μολδοβλαχία) έως τον Φεβρουάριο του 1830 που υπογράφηκε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου. Εννέα, δηλαδή, χρόνια κατά τα οποία οι Έλληνες έδειξαν μια απίστευτη ηθική αντοχή μέχρι να πετύχουν την επίσημη αναγνώριση της Ελλάδας ως κράτους στην διεθνή πολιτική σκηνή. Με άσβεστη επαναστατική φλόγα και επιθυμία για ελευθερία αγωνίστηκαν οι πρόγονοί μας για ένα τόλμημα, το οποίο δεν ήταν μόνο σταθμός για την ελληνική ιστορία, αλλά επηρέασε καταλυτικά και την ευρωπαϊκή ιστορική πορεία.

Το εθνικό κράτος που συγκροτήθηκε την κρίσιμη εκείνη δεκαετία στην Ελλάδα, γύρω από το Ναύπλιο, ήταν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο τόσο για τους Έλληνες, όσο και για την υπόλοιπη ευρωπαϊκή ήπειρο των αρχών του 19ου αιώνα.

Έτσι, η Ελληνική Επανάσταση υπήρξε η εμπροσθοφυλακή σε έναν δρόμο που ακολούθησαν όλα, σχεδόν, τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη αλλά και πολλά ακόμα στον υπόλοιπο κόσμο.

Οι δύο Βρετανοί ποιητές, εκ των κορυφαίων στο φιλελληνικό κίνημα, ο Σέλλεϋ και ο Βύρων, προέβλεψαν με εντυπωσιακή ακρίβεια την πραγματική σημασία και την παγκόσμια διάσταση του ‘21. Στον Πρόλογο του ποιήματος Ελλάς, σε ένα απόσπασμα που γράφτηκε το φθινόπωρο του 1821, ο Σέλλεϋ έγραφε:

«Είναι η εποχή του πολέμου των καταπιεσμένων εναντίον των καταπιεστών. …

Κυριακή 26 Μαρτίου 2023

Ο ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΗΝΩΜΈΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΉ



ΛΕΩΝΊΔΑΣ Χ. ΑΠΟΣΚΙΤΗΣ


Στις Ηνωμένες Πολιτείες, που έκαναν τα πρώτα βήματά τους την εποχή εκείνη, υπήρξε εξ αρχής ενδιαφέρον για την Ελληνική Επανάσταση και γρήγορα αναπτύχθηκε ένα δυναμικό φιλελληνικό κίνημα. Η Ελλάδα της κλασσικής αρχαιότητας που θαύμαζαν οι Αμερικανοί διανοούμενοι και πολιτικοί ήταν η κινητήρια δύναμη για την άνδρωση του #Αμερικανικού_Φιλελληνισμού, ο οποίος όχι μόνο βοήθησε την ελληνική υπόθεση, αλλά παράλληλα γονιμοποίησε και το κίνημα για την κατάργηση της δουλείας μέσα στις ΗΠΑ.

Η Maureen Connors Santeli (Μωρίν Κόνορς Σαντέλι), Αμερικανίδα ιστορικός που έχει ασχοληθεί με τις σχέσεις της πρώϊμης αμερικανικής δημοκρατίας με την επαναστατημένη Ελλάδα, αναφέρεται εκτενώς στον αντίκτυπο που είχε το φιλελληνικό πνεύμα στις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του 19ου αιώνα μέσα από το βιβλίο της «Ο αμερικανικός φιλελληνισμός» (εκδ. Ψυχογιός), που κυκλοφόρησε πρόπερσι, στην επέτειο των 200 χρόνων του ’21.

Όπως εξηγεί η Σαντέλι, οι μεταρρυθμιστές Αμερικανοί, τόσο στον αμερικανικό Βορρά, όσο και στον αμερικανικό Νότο, συνέδεσαν γρήγορα την στήριξη της Ελληνικής Επανάστασης με το αίτημα για πολιτική αλλαγή μέσα στην χώρα τους. Θεώρησαν ότι είναι υποκριτικό να στηρίζουν τους εξεγερμένους Έλληνες απέναντι στον οθωμανικό δεσποτισμό και συγχρόνως να αποδέχονται στο εσωτερικό της δικής τους χώρας την διατήρηση της δουλείας. Όπως γράφει η Σαντέλι, «Ο Πόλεμος της Ελληνικής Ανεξαρτησίας βοήθησε τους Αμερικανούς να αυτοπροσδιοριστούν ως λαός»… και, όπως είπε τελευταία σε μια συνέντευξή της, με το βιβλίο της θέλει να δείξει «τον τρόπο με τον οποίο το κίνημα των Φιλελλήνων της Αμερικής, ειδικά η ρητορική που χρησιμοποίησαν, επηρέασε την προσπάθεια κατάργησης της δουλείας και το κίνημα υποστήριξης των δικαιωμάτων της γυναίκας».

Άλλωστε αυτή την διαπίστωση είχε κάνει από τον 19ο αιώνα ο μεταρρυθμιστής Αμερικανός συγγραφέας Φράνκλιν Μπέντζαμιν Σάνμπορν (1831-1917), όταν έγραφε ότι η #κατάργηση_της_δουλείας στις ΗΠΑ ξεκίνησε στην Ελλάδα και κορυφώθηκε στον Αμερικανικό Εμφύλιο.

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2021

Ο Ιταλός Φιλέλληνας που σκοτώθηκε το 1897 στην Πάλαιρο


Ποταμάκι Παλαίρου-Πογωνιάς


Μια τοποθεσία, δύο ιστορικές χρονικές στιγμές, ένα μελλοντικό μνημείο αφιερωμένο στο διεθνή εθελοντισμό για την υπεράσπιση των ιδανικών της ανθρωπότητας και της ελευθερίας των λαών.

Πρωινό της 10ης Μάιου 1897: Μια τετράκοπος λέμβος φτάνει στην ακτή. Αποβιβάζονται 5 Ιταλοί Γαριβαλδηνοί, 2 Έλληνες χωροφύλακες και οι κωπηλάτες. Από την πλώρη κατεβάζουν ένα πρόχειρα φτιαγμένο φέρετρο, στο οποίο, από το βράδυ που πέρασε, είχαν τοποθετήσει το άψυχο σώμα του νεαρού σε ηλικία Φίλιππα Τρόϊα. Του Φιλλέληνα, Γαριβαλδηνού ήρωα, του 26χρονου παιδιού που είχε αφήσει την πατρίδα του, την ονομαστή στη Ρώμη οικογένεια, την Νόμπιλι- Τρόϊα, για να έλθει στην Ελλάδα και να πολεμήσει κατά των Τούρκων, υπερασπιζόμενος τα ιδανικά της ελευθερίας των λαών, τα ιδανικά της ανθρωπότητας.

Στο βάθος του κόλπου της Ζαβέρτας- Πογωνιάς, τα πληρώματα από τα δύο Ελληνικά πολεμικά πλοία και οι λεγεωνάριοι από ένα επιβατικό, παρακολουθούν σιωπηλοί και δακρυσμένοι τις μοναδικές, για την ιστορία, στιγμές. Όταν η τετρόκοπος λέμβος περνούσε κάτω από τα πλοία, στην διαδρομή της από το λιμάνι της Ζαβέρτας προς τον κόλπο της Πογωνιάς, οι Έλληνες αξιωματικοί και οι Γαριβαλδηνοί λεγεωνάριοι, πότισαν με τα δάκρυά τους, το άψυχο σώμα του Τρόϊα. Μια φωνή είχε σπάσει την πένθιμη σιωπή, μια κραυγή που έβγαινε με πόνο και κλάμα : Λιμπερτά-α-α-α…

Αυτή η φωνή συνόδευσε την τετράκοπο λέμβο μέχρι το σημείο που ο συνταγματάρχης Μπερτιέ, αποφάσισε ότι η τοποθεσία είναι αναγνωρίσιμη, ώστε μετά από χρόνια να έρθουν και να πάρουν πίσω στη Ρώμη τα οστά του αδικοχαμένου Φίλιππου Τρόϊα. Μπροστά τους ήταν το γεφυράκι στη σημερινή παραλία Παλαίρου-Πογωνιάς.Οι σκηνές που ακολούθησαν, κατά τη ταφή, είναι συγκλονιστικές, ο δε επικήδειος που είπε ο συνταγματάρχης Μπερτιέ, σήμερα θεωρείται ως ο ύμνος για την ελευθερία των λαών.

Μεσημέρι της 10ης Αυγούστου 1912. Μια ομάδα από καβαλάρηδες φτάνει στο πέτρινο γεφύρι, στη περιοχή ποταμάκι. Μπροστά και σε απόσταση από την ομάδα των άλλων καβαλάρηδων, είναι ο Δημήτριος Μίχος, ένας πολίτης της Ζαβέρτας που από την Κυβέρνηση της Ελλάδας είχε οριστεί υπεύθυνος για την τελετή της εκταφής των οστών του Γαριβαλδηνού ήρωα Φίλιππου Τρόϊα, καθώς και για την τελετή πρώτης απονομής τιμής. Σημειώνουμε ότι η δεύτερη απονομή τιμής και η επίσημη παράδοση των οστών, θα γίνονταν στη Πάτρα, με εκπροσώπους της δύο Κυβερνήσεων, της Ιταλίας και της Ελλάδας.Στην ομάδα των καβαλάρηδων τη πρώτη θέση είχε ο Δήμαρχος Ανακτορίων, συνοδευόμενος από μέλη του Δημοτικού συμβουλίου και από την επίσημη αντιπροσωπία του Δήμου της Ρώμης, που αποτελούνταν από τον Αντονιετι (εκπρόσωπο του Δήμου), τον Γρατσιώτι (δημοσιογράφο της ντε σέρα Μιλάνου και συμπολεμιστή του Φίλιππου Τρόϊα) και τον Μπίατζιο Τρόϊα (αδελφό του Φίλιππα). Στο χώρο ταφής του Τρόϊα, στο ποταμάκι, είχαν έλθει γρηγορότερα πέντε ιερείς, οι εργάτες για την εκταφή και μαυροφορεμένες γυναίκες.

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2021

Κλοντ Φοριέλ: Ο εκ των μεγίστων φιλελλήνων

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Ο Γάλλος φιλόλογος, ιστορικός και λαογράφος Κλοντ Φοριέλ (1772-1844) είναι εκ των μεγίστων φιλελλήνων, που ανέδειξε η Επανάσταση του 1821. Άγνωστος στους πολλούς Έλληνες ήταν ο πρώτος, που το 1824, όταν ο απελευθερωτικός μας αγώνας ήταν σε κρίσιμη φάση, που εξέδωσε στο Παρίσι και στις εκδόσεις Didot συλλογή Ελληνικών δημοτικών τραγουδιών. Αποτέλεσμα ήταν να φουντώσει ο φιλελληνισμός στη Γαλλία και στους λογοτεχνικούς κύκλους ολόκληρης της Ευρώπης. Ο Φοριέλ ήταν επίσης εκ των πρώτων, που μίλησε για τη συνέχεια του Ελληνικού Έθνους, πολύ πριν από τον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο και τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο.

           Το βιβλίο του στο εξώφυλλο έγραφε: «Chants populaires de la Grece Moderne – Recueillis et publies avec une traduction francaise, des eclaircissements et des notes par C. Fauriel. Tome 1er. Chants Historiques. A Paris. Chez Firmin Didot, Pere et Fils. Libraires, rue Jacob, no 24, 1824» (Δημοτικά τραγούδια της Νεώτερης Ελλάδος, συγκεντρωθέντα και εκδοθέντα, με γαλλική μετάφραση, διασαφήσεις και σημειώσεις από τον Κλαύδιο Φοριέλ. 1ος Τόμος. Ιστορικά Τραγούδια. Παρίσι. Εκδ. των Ντιντό, πατρός και υιού, 1824. Το βιβλίο έχει εκδοθεί το 2020 στα ελληνικά από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σε εκδοτική επιμέλεια Αλέξη Πολίτη. Από το βιβλίο αυτό είναι τα παρατιθέμενα αποσπάσματα). Στα «Προλεγόμενα» του εν λόγω βιβλίου γράφει ο Φοριέλ τα ακόλουθα, που αποδεικνύουν απολύτως τη γνώση του για τους Έλληνες και για την απαράδεκτη συμπεριφορά των λογίων της Ευρώπης:

Τετάρτη 13 Μαΐου 2020

Σαντόρε Σανταρόζα ή Σανταρόζας

Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα και άτομα στέκονται


Κάποτε πατριωτισμός και διεθνισμός δεν ήταν παρά δύο στάδια της ίδιας έννοιας. Ο Ιταλός πατριώτης και επαναστάτης του Risorgimento κόμης Σανταρόζα ήλθε να πολεμήσει και για την ελευθερία των Ελλήνων. Στις 8 Μαΐου του 1825, ο αγνός αυτός Φιλέλληνας έπεσε ηρωικά, μαχόμενος κατά του Ιμπραήμ στη Σφακτηρία.

Απ' εδώ και κάτω, ο λόγος στον Μίμης Χριστοφιλάκης:

Σαντόρε Σανταρόζα ή Σανταρόζας καλύτερα.

Μια επιστολή που έστειλε ο Σανταρόζας στις 2 Απριλίου 1825, μπορεί να χαρακτηρισθεί ως η φιλελληνική διαθήκη του. Βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη, και την απευθύνει στον φίλο του συνταγματάρχη του μηχανικού Ιταλό, Ιωάννη Ρομέη, που υπηρετούσε στον στρατό του Ιμπραήμ. Τον γνώριζε, γνώριζε τις μεγάλες του ικανότητες και προσπαθούσε να τον προσελκύσει με το μέρος των Ελλήνων. Μετά 24 μέρες, ο Σανταρόζας , έπεσε ηρωικά στην Σφακτηρία. Ο Ρομέη όμως, παρέμεινε στο αιγυπτιακό στράτευμα και σχεδίαζε τα οχυρωματικά έργα του Ιμπραήμ. Η επιστολή, μεταφρασμένη από τα Ιταλικά, είναι η παρακάτω με κάποιες μικρές περικοπές:

Προς τον Κύριον Συνταγματάρχην Ρομέη, Ιταλόν, Εις Μοθώνην εκεί όπου ευρίσκεται.

‘’Συμπατριώτα,

Γνωρίζω ότι Ιταλοί τινές υπηρετούν τον Πασάν της Αιγύπτου, εις την εκστρατείαν κατά της Πελοποννήσου. Κάμνω χρήσιν του δικαιώματος
συμπατριώτα μου [είχαν υπηρετήσει μαζί στο Πεδεμόντιο στη διάρκεια της εξέγερσης κατά των Αυστριακών] δια να υπενθυμίσω προς σας και προς πάντας τους μεθ΄υμών Ιταλούς, την ατυχή θέσιν σας. Η διαγωγή υμών πάρα πολύ αυστηρώς καταδικάζεται εν Ευρώπη παρ΄όλων εκείνων εις ους υπάρχει το αίσθημα της θρησκείας και η επιθυμία των προόδων του πολιτισμού. Ποίος μένει με το μέρος σας; Ποίος θα σας υποδεχθή εν τη πατρίδι σας; Εις ποίον μέρος της Ευρώπης θα εύρετε τινά, χωρίς να σας παρατηρήσει με αγανάκτησιν και αποστροφήν; Αι ίδιαι οικογένειαί σας θα ερυθριώσιν, όχι μόνον εις την παρουσίαν σας, αλλά και μόνον επί τω ακούσματι του ονόματός σας. Θα είσθε δακτυλοδεικτούμενος ανά τα πλατείας, ανά τας οδούς και θα λέγουν:

Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Οκτώ φιλέλληνες στην υπηρεσία της Επανάστασης

Γράφει ο Βαγγέλης Γεωργίου  – 

Ο Καποδίστριας είχε πει κάποτε ότι «ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης«. Αρκετά χρόνια πιο πριν ο Γάλλος Βολταίρος παρότρυνε «υπερασπιστείτε την Ελλάδα, διότι σε αυτήν οφείλουμε το πνεύμα μας, τις επιστήμες και όλες μας τις αρετές«. O πρώτος ήταν πολιτικός και ο δεύτερος φιλόσοφος. Ο πρώτος μιλούσε, έχοντας στο μυαλό του τα «γεράκια» της Βιέννης και τις «αλεπούδες» του Λονδίνου και ο δεύτερος έκανε μια ρομαντική παρότρυνση, δημιουργώντας φιλέλληνες.
Ουσιαστικά και οι δύο επαληθεύτηκαν. Τα φιλοδυτικά κόμματα πολέμησαν τον Καποδίστρια και την μεταπαναστατική οργάνωση της χώρας, ενώ υπήρξε μια σειρά ξένων κοσμοπολιτών που ήρθαν, όπως θα ήθελε ο Βολταίρος, να βοηθήσουν τους επαναστατημένους Έλληνες: Ένας Πορτογάλος, ένας Αμερικανός, ένας Ελβετός, ένας Σκωτσέζος, ένας Ιρλανδός, , ένας Άγγλος, ένας  Γερμανός και ένας Πολωνός. Οκτώ προσωπικότητες, που δεν είναι τόσο γνωστές, όπως ο Λόρδος Βύρων, που αποφάσισαν να δώσουν είτε χρήματα, είτε αίμα είτε την απογοήτευσή τους σε ένα επαναστατημένο έθνος της νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Antonio Figuerra d’ Almeida: ο έμπιστος