Να είσαι ο Αφροαμερικανός James Jakob Williams(φωτό 1,2)από τη Βαλτιμόρη,
να δουλεύεις ως σκλάβος σε φυτείες ζαχαροκαλαμου,να δραπετεύεις και να επιβιβάζεσαι σε πλοίο του Αμερικάνικου Ναυτικού που συμμετείχε στον πόλεμο ΗΠΑ – Αλγερινών πειρατών το 1815(όπου έχασε και ένα δάχτυλο του χεριού του).
Ο Αμερικανός Ναύαρχος Stephen Decatur, αναγνωρίζοντας την γενναιότητά του, με το τέλος των επιχειρήσεων στην Αλγερία, του προτείνει να πάει στην Ελλάδα στις υπηρεσίες του Άγγλου Ναύαρχου Κόχραν (αυτού του απατεώνα που αποτελούσε όρο των δανείων-προς την Ελλαδα-των Ρότσιλντ να τεθεί αρχηγός των Ελλήνων το 1824 και έφυγε μετά τη μάχη του Αναλάτου παίρνοντας και 3.500 λίρες αποζημίωση).
Ο Williams ακολούθησε τον Cochrane παντού σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, μέχρι την αποχώρηση του τελευταίου από την Ελλάδα, τον Δεκέμβριο του 1827.
Ο πρώην σκλάβος συμμετείχε σε διάφορες μάχες και ναυμαχίες, στην πολιορκία του Μεσολογγίου, έχοντας λάβει μέρος και στην Έξοδο, αλλά και στην απελευθέρωση της Αθήνας.
Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων για την απελευθέρωση της Ναυπάκτου, ηγήθηκε μίας ομάδας Ελλήνων αγωνιστών και ανέλαβε τον έλεγχο του Ελληνικού πλοίου Σωτήρ, που ήταν ακυβέρνητο, αναλαμβάνοντας ο ίδιος την λαγουδέρα και σώζοντας το πλοίο .
Ο Williams τραυματίσθηκε σοβαρά από θραύσμα κανονιού στο χέρι και στο πόδι και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Πόρου.
Κατά την παραμονή του στην Ελλάδα ο Γουίλλιαμς συναντά, δουλεύει και πολεμάει μαζί με μεγάλους Φιλέλληνες όπως ο Λόρδος Βύρων, ο Τζορτζ Τζάρβις και άλλους.
Οι καταγραφές του Τζάρβις τοποθετούν τον Γουίλλιαμς μαζί με τον Λόρδο Βύρωνα, τον διάσημο φιλέλληνα Άγγλο αριστοκράτη που πολέμησε στο Μεσολόγγι, λίγο πριν αυτός πεθάνει.
Μετά την τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου και την Έξοδο των επιζώντων ο Γουίλλιαμς απαντάται ξανά στο στόλο του Ανδρέα Μιαούλη και στην Ύδρα.
Ο γενναίος αυτός Αφροαμερικανός Φιλέλληνας, αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα των Ελλήνων.
Είναι ο μοναδικός μαύρος σκλάβος ο οποίος αν και είχε ξεφύγει από τη σκλαβιά επέλεξε να αγωνιστεί για την ελευθερία ενός λαού, αντί να επιλέξει μια ήρεμη ελεύθερη ζωή.
Πέθανε το 1829 στην Ελλάδα, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σαν ελεύθερος άνθρωπος σε μία ελεύθερη Ελλάδα.
Οι επιτύμβιες πλάκες των Γουίλλιαμς και Τζορτζ Τζάρβις βρίσκονται στο κοιμητήριο της εκκλησίας του Αγιου Ιωάννη στο Άργος.
Ο Jonathan Peckam Miller στο "The Conditions of Greece in 1827 and 1828", Harpers, New York,1828 γράφει για τον Williams στην Ελλάδα (φωτο 6):
«Ενας γενναίος Αμερικανός νέγρος. 21 Δεκεμβρίου. Πήρα στο σπίτι μου τον Τζέιμς Γουίλιαμς, έναν μαύρο άνδρα από τη Βαλτιμόρη, που είχε περάσει αρκετό καιρό στο νοσοκομείο (του Πόρου).
«Ο Γουίλιαμς ήρθε στην Ελλάδα με τον Λόρδο Κόχραν, ήταν μάγειρας του του πλοίου Sauveur και συμπεριφέρθηκε με μεγάλη ψυχραιμία και αυταπάρνηση σε πολλές μάχες, ιδιαίτερα στη μάχη στον Κόλπο του Λεπάντο (Κόλπος της Ναυπάκτου), όπου αποδείχθηκε αληθινά ότι είχε περάσει από το σχολείο του Ντεκατούρ;
Γιατί όταν δεν βρέθηκε Έλληνας να πάρει το τιμόνι, ο Ουίλιαμς προσέφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες του και εκεί χτυπήθηκε από ένα θραύσμα, που έσπασε το πόδι και το χέρι του. Προηγουμένως είχε διαπληκτιστεί με τους Τούρκους καθώς παλιότερα είχε χάσει ένα δάχτυλο στο Αλγέρι όταν ήταν στην υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, υπό τον Ντεκατούρ (πρόκειται για τον πλοίαρχο Stephen Decatur, 1779-1820, επικεφαλής μοίρας του αμερικανικού στόλου που έλαβε διαταγή να επιτεθεί κεραυνοβόλα το 1815 κατά του οθωμανικού στόλου στο λιμάνι του Αλγερίου προκειμένου να ελευθερώσει ένα εμπορικό αμερικανικό καράβι που είχαν αιχμαλωτίσει οι Οθωμανοί χρησιμοποιώντας τους ναύτες του ως δούλους).
Επειδή δεν είχε ρούχα, του έδωσα ένα κοστούμι.
-Η θλιβερή μοίρα των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων σκλάβων που πωλούνταν καθημερινά στα σκλαβοπάζαρα της Μεσογείου, συγκλόνισε την Αμερικανική κοινωνία κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα.
Οι Αμερικανοί Φιλέλληνες εθελοντές που βίωσαν την φρίκη αυτή (Dr. Samuel Gridley Howe, Jonathan Pecham Miller, κλπ.), μετατράπηκαν σε ηγετικές μορφές του αγώνα εναντίον της σκλαβιάς των Αφρικανών Αμερικανών στις ΗΠΑ.
Ο αγώνας αυτός είχε ένα κεντρικό σύμβολο.
Την Ελληνίδα σκλάβα-τα έχουμε ματαπει- https://www.facebook.com/share/p/15Kf3Fejm5/
Η Γαρυφαλιά Μοχάλβη (1817 – 1830), κατάγεται από τα Ψαρά.
Οι γονείς της σφαγιάσθηκαν κατά την σφαγή Χίου και η μικρή Γαρυφαλιά πουλήθηκε από τους Τούρκους ως δούλη.
Εντελώς τυχαία, την ανακάλυψε ο Αμερικανός Πρόξενος Joseph Langston στη Σμύρνη.
Μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε να την απελευθερώσει και την έστειλε το 1827 στην Βοστώνη.
Η ιστορία της Γαρυφαλιάς και η ομορφιά της, ενέπνευσαν τον γλύπτη Hiram Powers να φιλοτεχνήσει το 1844 ένα από τα αριστουργήματα της παγκοσμίου γλυπτικής του 19ου αιώνα, με τίτλο η «Ελληνίδα σκλάβα» (“Greek Slave”-φωτο 3).
Σήμερα το πρωτότυπο του αγάλματος βρίσκεται στο Μουσείου του Brooklyn.
Αντίγραφο του βρίσκεται στο Μουσείο Φιλελληνισμού στην Αθήνα (www.phmus.org).
Το άγαλμα αυτό της Ελληνίδας σκλάβας αποτέλεσε ένα από τα εμβλήματα του αγώνα και των εκστρατειών για την κατάργηση της δουλείας στις ΗΠΑ.
Σήμερα 19η Απριλίου,ημέρα μνήμης θανάτου του Λόρδου Βύρωνα,τιμάται η μέρα Φιλελληνισμού .
Οι φωτό 4-5 του Λόρδου Βύρωνα και του ραντσου εκστρατείας πηγαίνουν με το πρώτο σχόλιο που ακολουθεί...
Και μια προτροπή...
Επισκεφθείτε το υπέροχο Μουσείο Φιλελληνισμού στη Ζησιμοπούλου 12 (στάση μετρό Πανόρμου)
(www.phmus.org).
Και μόνο χαμένοι δεν θα βγείτε...
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.