Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΗΜΑΡ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΗΜΑΡ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Απ’ την πρώτη μέρα

Νοεμβρίου 28, 2014 από seisaxthiablog

Απ’ την πρώτη μέρα

Η στήλη πιστεύει ακράδαντα ότι η προσέγγιση της ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ και η τυχόν συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΔΗΜΑΡ συνιστά μια πεντακάθαρη αριστερή πολιτική. Διότι πηγαίνοντας η ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ προίκα το 0,98% που διαθέτει στο εκλογικό σώμα συν τη συγκυβέρνησή της με τον Βενιζελομπαλτάκο, είναι βέβαιον ότι ένα 3%-4% της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ θα πάει στο ΚΚΕ. Ετσι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κατορθώσει να ενισχύσει τις δυνάμεις στα αριστερά του, που θα τον πιέζουν να ασκήσει μια πιο αριστερή πολιτική. Υπάρχει τίποτα πιο αριστερό από αυτό;

Θα μου πείτε ορισμένοι ότι το ΚΚΕ βρίσκεται στα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σας καταλαβαίνω. Βλέπετε κάποιο μέτωπο του ΚΚΕ προς τα δεξιά; Το μόνο μέτωπο που έχει ανοιχτό το ΚΚΕ είναι προς την Αριστερά. Υπάρχει τίποτα πιο αριστερό απ’ αυτό;
Μάλιστα ο σ. Κουτσούμπας βρίσκεται σε εγρήγορση: «To KKE θα είναι στους δρόμους απ’ την πρώτη μέρα κιόλαςσε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ». Απ’ την «πρώτη κιόλας μέρα», σύντροφε; Ούτε καν απ’ τη δεύτερη; Να μη δούμε πρώτα τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να τον πλακώσουμε στις σφαλιάρες με τη μία; Μπράβο! Αυτό είναι αριστερή πολιτική! Και συνεπής! Διότι
όταν πλακώνεις στις σφαλιάρες τόσον καιρό τον ΣΥΡΙΖΑ εκ προοιμίου (ότι είναι αποστάτες, νεοπασόκοι, ότι δουλεύουν τον λαό), δεν μπορείς να μην τον πλακώσεις στις σφαλιάρες απ’ την πρώτη κιόλας μέρα, αν ο λαός δώσει στους ΣΥΡΙΖαίους την εντολή να τον προδώσουν. Ή είσαι αριστερός, συγγνώμην κομμουνιστής, ή δεν είσαι. Ούτε «χρυσαύγουλο», ούτε «συριζαύγουλο». Αν και, στην πραγματικότητα, για το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη μέρα (κι όχι μόνον) δεν τίθεται θέμα, το έχει λύσει η ΚΝΕ. «Την πρώτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα λύσει με τα χέρια τον Γόρδιο Δεσμό. Τη δεύτερη ημέρα θα φέρει διπλές με ένα ζάρι. Την τρίτη ημέρα θα φτιάξει οχτάπορτο στο τάβλι. Την τέταρτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει τρίποντο απ’ τη γραμμή των βολών. Την πέμπτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει διαίρεση με το μηδέν. Την έκτη ημέρα θα κάνει την Ε.Ε, φιλολαϊκή. Την έβδομη μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναπαυθεί παρέα με τον Τσακ Νόρις». Χιούμορ περιωπής.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Η επιστροφή των Ασώτων;

Αρθρογράφος: 
Βένιος Αγγελόπουλος

Πολύς λόγος γίνεται για την επιστροφή στην Κουμουνδούρου στελεχών της ΔΗΜΑΡ ή και ολόκληρου του κόμματος. Επιστροφή βέβαια σε ένα άλλο κόμμα (τον ΣΥΡΙΖΑ) από αυτό που είχαν φύγει πριν τέσσερα χρόνια (τον Συνασπισμό) επειδή ακριβώς διαφωνούσαν κάθετα με τη διεύρυνση και τη μετατροπή του σε Σύριζα. Ακόμη κι αν καλύπτεται από ρητορικές προφυλάξεις, πρόκειται για την έμπρακτη ομολογία ενός λάθους. Είμαστε λοιπόν όλοι χαρούμενοι.

Είμαστε; Δυστυχώς δεν είναι στρογγυλεμένα όλα. Στην πολιτική και στη ζωή υπάρχουν αιχμές, αποφάσεις που παίρνονται, νόμοι που ψηφίζονται, μαγαζιά που κλείνουν, νέοι που μεταναστεύουν, απελπισμένοι που αυτοκτονούν. Και κάποιοι πάνω από αυτά, παίζουν τους συνετούς και τους ουδέτερους. Είναι όμως;
Η ΔΗΜΑΡ δεν υπήρξε ποτέ ουδέτερη. Πριν συσταθεί ως κόμμα, όντας ακόμα η Ανανεωτική Πτέρυγα – τάση του Συνασπισμού, είχε ένα σαφές πολιτικό σχέδιο: την προώθηση «εκσυγχρονιστικών» μεταρρυθμίσεων με τη στήριξη όλων, από την άρχουσα τάξη μέχρι τους πιο περιθωριακούς. Και έδωσε σκληρές μάχες εναντίον αυτών (βασικά εντός Αριστεράς) που έβαζαν σε κίνδυνο το σχέδιό της.
Για να φρεσκάρουμε λίγο τις μνήμες, την εποχή που το πανεπιστημιακό κίνημα κατέβαινε στους δρόμους για το άρθρο 16, καταφέρνοντας να διασπάσει τη συμμαχία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και να αποτρέψει τη συνταγματική μεταρρύθμιση, τα στελέχη της Πτέρυγας συνωστίζονταν στον προθάλαμο της Υπουργού κυρίας Γιαννάκου, με πρώτη τη σημερινή πρωτοπόρα της προσέγγισης, κυρία Ρεπούση.

Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Το βρώμικο παιχνίδι του μπαρμπα-Φώτη

Το βρώμικο παιχνίδι του μπαρμπα-ΦώτηΗ ΔΗΜΑΡ, τη στιγμή που καταποντίζεται δημοσκοπικά, αποκτάει, παραδόξως, κεντρικό ρόλοΤου Γιώργου Παλαιολόγου από τη Ρήξη φ. 104
Αιφνιδίως ο Κουβέλης αποφάσισε να παίξει τον ρόλο του πλυντηρίου του ΓΑΠ, ενσωματώνοντας στο ταχέως συρρικνούμενο κομματίδιό του, όχι μόνο τους παπανδρεϊκούς (Κοππά, Καστανίδη, κ.λπ.), αλλά και τον ίδιο τον αρχιαπατεώνα. Για τον Παπανδρέου είναι απολύτως κατανοητό: Τρέμοντας το τέλος της ασυλίας που του προσφέρει η βουλευτική έδρα ως προς τις ποινικές ευθύνες του για το μνημόνιο, είναι ικανός να το παίξει και… αντιμνημονιακός! Το ερώτημα είναι γιατί μπαίνει και ο Κουβέλης στο ίδιο παιγνίδι;
Ό ποιος έχει παρακολουθήσει τους τελευταίους μήνες την εξέλιξη της ΔΗΜ.ΑΡ., θα έχει εκπλαγεί από την αιφνίδια αντοχή ενός σχήματος που, δύο μήνες πριν, ήταν έτοιμο να διαλυθεί. Ξαφνικά, οι διάφοροι Ψαριανοί, Λυκούδηδες και Παπαδόπουλοι, έτοιμοι να εγκαταλείψουν το κλυδωνιζόμενο σκάφος της, έγιναν πειθήνιοι και πιστοί στην κομματική ηγεσία! Τι συνέβη και ο Κουβέλης, με τόση επιμονή, αρνείται οποιαδήποτε συνάφεια με τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά;  Σίγουρα, όπως έχουμε τονίσει,  η ΔΗΜΑΡ ακολουθεί μια γραμμή πιθανής μελλοντικής σύμπλευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, και βέβαια αυτό το σενάριο παραμένει πάντα στο τραπέζι ως πιθανότητα.

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Ανοιχτός σε όλα


    Pitsirikos


Σε συνέντευξή του, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, απαντώντας σε ερώτηση για ενδεχόμενο συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ σε κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, είπε πως δεν απορρίπτει κυβέρνηση συνεργασίας της Αριστεράς, αν και προτιμάει τη συνεργασία με κόμματα της Δεξιάς όπως η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. 



Είναι μοναδικός ο Φώτης Κουβέλης. Το ένα δεν το απορρίπτει, το άλλο δεν το αποκλείει, αφήνει το ένα ενδεχόμενο ανοιχτό, να δούμε, όμως, και το άλλο ενδεχόμενο, και, γενικά, όλα είναι ανοιχτά.

Καταλαβαίνω και σέβομαι την επιλογή του Φώτη Κουβέλη να αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά σε όλα τα θέματα αλλά ας τον ρωτήσει κάποιος:

Το ενδεχόμενο να κάνει εγχείριση αλλαγής φύλου το έχει αποκλείσει ή το συζητάει;

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Δυο δυστυχίες δεν κάνουν μια ευτυχία


Του Φώτη Παπούλια                                          Εφημερίδα των Συντακτών

Ας επιχειρήσουμε να φρεσκάρουμε τη μνήμη του προέδρου και στελεχών της ΔΗΜΑΡ, θυμίζοντάς τους μερικές από τις ιστορικές ρήσεις του νέου πολιτικού τους συμμάχου Ανδρέα Λοβέρδου.

Ο… πολυσχιδής και ουδόλως μετριόφρων πρώην υπουργός -ξεχνώ πόσες κυβερνήσεις υπηρέτησε και εξυπηρέτησε- είχε υποστηρίξει ότι «το 1 εκατομμύριο δημόσιοι υπάλληλοι, που ταλαιπωρούν τους 10 εκατομμύρια Ελληνες, έφερε τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα», «η πρώτη γραμμή Μαζινό υπέρ της γραφειοκρατίας είναι το ισχύον Σύνταγμα», «στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης η ζωή έχει αξία μόνο άμα είσαι αριστερός, αν δεν είσαι σε πεθαίνουν σε δεκαπέντε μέρες», «ό,τι έγινε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου αντιστράφηκε μετά τη Μεταπολίτευση».

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Νεο-συντηρητική ανασύνταξη (2)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 17-9-2013
Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ

Μνημόνιο κι άγιος ο Θεός. Συμπεριφορά ευπειθούς έναντι δανειστών ΔΝΤ και Ενωσης. Κεραυνοί εναντίον της κοινωνίας που αγανακτεί. Προβολή της θεωρίας των «δύο άκρων», με άλλοθι την αναχαίτιση της βίας, αλλά με πλήρη ανοχή απέναντι στη βάναυση οικονομική και καθεστωτική βία. Μόνιμη επωδός οι δήθεν ευθύνες της κοινωνίας για τη σημερινή κατάσταση, όπως συνοψίζεται στην αθλιότητα του «Μαζί τα φάγαμε» και λειτουργεί αθωωτικά για τα κόμματα εξουσίας και ενοχοποιητικά για την κοινωνία...
Ταυτόχρονα: τοτέμ ο ευρωπαϊσμός. Ύμνοι και θριαμβολογίες για τον -αποδεδειγμένα ολέθριο- «εκσυγχρονισμό». Ξυραφιές στις έννοιες του έθνους και της πατρίδας. Αποθέωση της παγκοσμιοποίησης. Δυσανεξία προς οτιδήποτε απειλητικά ανατατικό (ποιος θα ξεχάσει τι έσερναν στον Τσάβες;). Μόνιμη υπεροψία, αφόρητος διδακτισμός και εστετίστικη μέθη. Και, βέβαια, πιασάρικες βολές εναντίον του λαϊκισμού -μόνιμη καραμέλα στα χείλη τους- εσχάτως, δε, και του εθνολαϊκισμού, σε μια στείρα και άσαρκη αντιγραφή επείσακτων εννοιών...

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Διανοούμενοι της παρακμής


Σεπτεμβρίου 1, 2013 από seisaxthiablog
Του Στέλιου Ελληνιάδη

Δεν είναι έκπληξη στους παροικούντες. Είναι χρόνια τώρα που ορισμένοι κοντοχωριανοί διανοούμενοι ένιωθαν στριμωγμένοι ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά.
Η πρώτη δεν τους εξέφραζε γιατί ήταν πολύ «λαϊκιά» και η δεύτερη τους βρώμαγε γιατί δεν ήταν αρκετά αριστοκρατική.
Αλλά δεν τους πίεζε και κανένας για να πάρουν θέση. Η ζωή εξελισσόταν χωρίς ή με μέτρια αντιπαράθεση, και στην αναβροχιά ο καθένας βολευόταν όπως μπορούσε καλύτερα. Έτσι έπλεαν αμέριμνοι και ανεξιχνίαστοι μέσα σε μια αριστεροδεξιά σούπα που σερβιριζόταν με όλα.

Ο Σαββόπουλος, άλλου ταλέντου, άλλου επιπέδου, άλλης προσφοράς, είχε από χρόνια εκδηλώσει δημόσια την παλινδρόμηση του μέχρι να κατασταλάξει με ποιον θα πάει τελικά (;). Αλλά οι μετριότητες φυλάγονταν πίσω από μια έντεχνη ουδετερότητα. Και απολάμβαναν την ιδιαίτερη μεταχείριση που τους επιφύλασσαν οι εκδότες πάσης φύσεως, όχι τόσο σε χρήμα, όσο σε προβολή δυσανάλογα μεγάλη με το ταλέντο ή το «ταλέντο» τους και κοινωνική καταξίωση που κάθε μικροαστός καλλιτέχνης ή διανοούμενος επιζητεί περισσότερο κι από τον αέρα που αναπνέει. Προβολή και καταξίωση που η καθημαγμένη Αριστερά δεν μπορούσε με επάρκεια να καλύψει.
Η Δεξιά εντελώς αδιάφορη περί τα πολιτιστικά, δεν αισθανόταν ούτε κρύο ούτε ζέστη, αλλά την εξυπηρετούσε θαυμάσια η αριστεροδεξιά σούπα από την οποία έπαιρνε όσο ήθελε και έτρεφε ανώδυνα τους μορφωμένους ψηφοφόρους της συντηρώντας με ξένα κόλλυβα το ευρωπαϊκό της προφιτερόλ με κρέμα από «προοδευτικούς» διανοούμενους στην επιφάνεια και μπαγιάτικο παραγέμισμα από κάτω.

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

H πατριωτική αριστερά κι η δωσίλογη ακροδεξιά… μέσα από δύο ανακοινώσεις: ΚΚΕ & ΔΗΜΑΡ

ΔΗΜΑΡ: «Επί δυόμιση χρόνια η Συρία ταλανίζεται στη δίνη ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου... Η πρόσφατη χρήση χημικών όπλων κορυφώνει τη φρίκη...  Η διεθνής κοινότητα πρέπει να δράσει άμεσα...
προς το συμφέρον του συριακού λαού που θέλει να ζει δημοκρατικά χωρίς την καταπίεση και την αυθαιρεσία του καθεστώτος Άσαντ»
ΚΚΕ:  «Το ΚΚΕ καταδικάζει την εξωτερική επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας και των άλλων κρατών της περιοχής, καταδικάζει την προετοιμασία νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου... οργανώνουν και αξιοποιούν προπαγανδιστική και παραπλανητική καμπάνια ενοχοποίησης της συριακής κυβέρνησης για τη χρήση χημικών όπλων, προκειμένου να δικαιολογήσουν στρατιωτική επίθεση κατά της Συρίας... επεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας στο πλευρό των ενόπλων αντικαθεστωτικών, των κάθε λογής μισθοφόρων, τους οποίους τροφοδοτούν με οπλισμό για να προωθήσουν τα στρατηγικά τους σχέδια στην περιοχή...»
Αναρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Κυβέρνηση Μπαλάφα(;)

Αρθρογράφος: 
Στάθης
Με συνέντευξή του στη «Real News» (στο φύλλο πριν από τον Δεκαπενταύγουστο) ο κ. Μπαλάφας, από τα επιτελικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, «άφησε παράθυρο συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ», όπως επεσήμανε στον τίτλο της συνέντευξής του η εφημερίδα, χωρίς να προδίδει ουδόλως το πνεύμα αυτής της συνέντευξης. Πράγματι, ο κ. Μπαλάφας προτείνει μετεκλογική (ή μήπως και προεκλογική;) συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜΑΡ, φθάνοντας και ως τις παρυφές του ΠΑΣΟΚ ή και ως το ΠΑΣΟΚ το ίδιο. Το «όλον» ΠΑΣΟΚ που λέμε.
Εις ποιους την προτείνει αυτήν τη συνεργασία ο κ. Μπαλάφας; Στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Στον ΣΥΡΙΖΑ εν σώματι; Στους Ελληνες πολίτες και ψηφοφόρους; Για την ώρα αδιευκρίνιστο! Διότι εξ όσων γνωρίζω, ούτε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει θέσει θέμα συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ εν σώματι. Μπορεί να το θέσουν βεβαίως ορισμένοι Ελληνες πολίτες - ου μην και ψηφοφόροι. Δικαίωμά τους. Λογικόν. Ηθικόν και νόμιμον.
Μήπως λοιπόν και ο κ. Μπαλάφας εκφράζει αυτούς τους πολίτες, ή ένα μέρος των ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ, ή ένα μέρος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ κάνοντας την πρόταση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ; Πολύ πιθανόν! Δικαίωμά του. Επίσης νόμιμον και ηθικόν.
Το πράγμα αρχίζει να περιπλέκεται, εφ’ όσον ο κ. Μπαλάφας προτείνει ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στον ΣΥΡΙΖΑ και τους Ελληνες πολίτες τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ - (ΠΑΣΟΚ) και λοιπόν «δημοκρατικών δυνάμεων».
Στο σημείο αυτό ας «αφήσουμε στην άκρη» τους ψηφοφόρους, διότιόλα τα κόμματα απευθύνονται σε όλους τους ψηφοφόρους (δικαιούνται και υποχρεούνται), και ας σημειώσουμε ότι ο κ. Μπαλάφας δεν απευθύνεται απλώς στους ψηφοφόρους της ΔΗΜΑΡ ή του ΠΑΣΟΚ καλώντας τους να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προτρέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να συνεργασθεί με τη ΔΗΜΑΡ (άντε κι όσο πατάει η γάτα με το ΠΑΣΟΚ).
Εν πρώτοις: είναι βέβαιος ο κ. Μπαλάφας ότι η ΔΗΜΑΡ θα εισέλθη στη νέα Βουλή;

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

ΔΗΜΑΡ: Ο Γενίτσαρος που έγινε Γιουσουφάκι και θέλει να γίνει Δραγάτης

Ιουλίου 9, 2013 από seisaxthiablog


1-a-skitso-dimar

Η ΔΗΜΑΡ μετά την απόσχισή της από τον ΣΥΡΙΖΑ διένυσε μια ταχύτατη πορεία. Σαν να απελευθερώθηκε μετά από χρόνια σκληρής καταπίεσης από ένα αριστερό περίβλημα, και φανέρωσε αυτό που ακριβώς είναι: Έκφραση ενός ευρωπαϊστικού, φιλελεύθερου, πολιτικού χώρου.
Τα περί Αριστεράς (υπεύθυνης και δημοκρατικής) είναι φληναφήματα. Το κόμμα του κ.Κουβέλη κινείται πολύ δεξιότερα των κλασικών ορισμών της σοσιαλδημοκρατίας, αποδεχόμενο τον βασικό αν όχι ολόκληρο τον όγκο των νεοφιλελεύθερων δογμάτων και ορίων.

Η ΔΗΜΑΡ απελευθερώθηκε από τον αριστερό “ζυγό” και μετακινήθηκε αστραπιαία προς τα δεξιά σε μια “μη κανονική περίοδο”. Σε αυτή την περίοδο είχαμε εκρηκτική αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας, σκληρή εμπέδωση της λιτότητας, κατάργηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Θεωρητικά ο κάθε πολιτικός οργανισμός θα όφειλε να κινηθεί αριστερότερα, εκφράζοντας το πρωτογενές λαϊκό αίσθημα για ανατροπή ή αλλαγή αυτής της πολιτικής.

Κι όμως όχι. Η πολιτική ύπαρξη της ΔΗΜΑΡ βασίζεται στη δοξασία ότι είναι δυνατόν να επηρεάσεις σε θετική κατεύθυνση τα πράγματα αν συμμετάσχεις σε κυβερνητικές θέσεις. Η εμπειρία έδειξε ότι αυτή η δοξασία είναι απλώς δίψα για την καρέκλα. Δεν κρύβει καν αυταπάτες. Άλλωστε οι σύντροφοι του κ.Κουβέλη είναι αρκετά έμπειροι για να αυταπατώνται. Προέρχονται από ένα θεωρητικό και πολιτικό ρεύμα της Αριστεράς που με τη μεγαλύτερη ευκολία πέταγε στην κάλαθο των αχρήστων τη θεωρία και την πολιτική του επαναστατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας στο όνομα του να “κυβερνήσουμε επιτέλους κι εμείς”. Αυτό το ρεύμα τροφοδότησε με πλείστα στελέχη το Πασοκικό κράτος, έπληξε θανάσιμα την αξιοπιστία της Αριστεράς, τροφοδότησε το ότι “όλοι είναι ίδιοι”, συγκυβέρνησε (πριν το Κοινοβούλιο) σε συνδικάτα και τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό το θεωρητικό και πολιτικό ρεύμα εκδηλώθηκε χωρίς ταμπού με τη ΔΗΜΑΡ, δεν περιορίζεται όμως στη ΔΗΜΑΡ. Έχει ισχυρότατες προσβάσεις, επιρροές και δυνάμεις και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

ΔΗΜΑΡ: Δεν χρειάζεται να παραιτηθούν τα στελέχη μας από το Δημόσιο - Τοποθετήθηκαν αξιοκρατικά!!!

ΔΗΜΑΡ: Δεν χρειάζεται να παραιτηθούν τα στελέχη μας από το Δημόσιο - Τοποθετήθηκ
Δεν συντρέχει λόγος, κατά τη ΔΗΜΑΡ, να ζητηθούν παραιτήσεις των στελεχών της που έχουν τοποθετηθεί σε διοικήσεις οργανισμών. Αυτό εκτιμήθηκε κατά τη συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής του κόμματος που έγινε υπό την προεδρία του Φώτη Κουβέλη.

Τα μέλη της εκτελεστικής επιτροπής της ΔΗΜΑΡ εκτίμησαν ότι δεν χρειάζεται να ζητηθούν παραιτήσεις δεδομένου ότι τα στελέχη της τοποθετήθηκαν στις θέσεις αυτές λόγω των σημαντικών προσόντων τους και της προσφοράς τους!!! 
(τα θαυμαστικά δικά μας για την κυβερνώσα αριστερά...)

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Χαπάκια για χάπατα, τέλος…

Ιουνίου 13, 2013 από seisaxthiablog

Χαπάκια για χάπατα, τέλος...



Είναι αληθινό το δημοσίευμα της «Καθημερινής» (χθες, 12 Ιουνίου 2013) περί μυστικής συνάντησης Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, την περασμένη Κυριακή;
Αν η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε, οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης έλαβαν γνώσιν - ασφαλώς έλαβαν γνώση των σχεδίων Σαμαρά γιαπραξικόπημα στην ΕΡΤ.
Συνεπώς ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης, κάνοντας τους ανήξερους, μας δουλεύουν.
Αν, πάλι, κατά τη συνάντηση εκείνη ο κ. Πρωθυπουργός δεν ενημέρωσε τους συνεταίρους του για τις προθέσεις του, τους δουλεύει. Τους δουλεύει με ιταμό και απεχθή τρόπο.
Αν, τέλος, η συνάντηση δεν έγινε, τούτο δεν σημαίνει ότι ο κ. Πρωθυπουργός δεν είχε την υποχρέωση να ενημερώσει τους συμμάχους του για τον ξαφνικό θάνατο στον οποίον προτίθετο να οδηγήσει τη δημόσια (και πάντα κυβερνητική – κομματική – κρατική) τηλεόραση.
Και στις τρεις περιπτώσεις (τέταρτη δεν υπάρχει) ο κ. Σαμαράς κυβερνά αυταρχικά, όπως μια μαριονέτα της Τρόικας υποχρεώνεται να κυβερνά, με τις άλλες δύο μαριονέτες -της μαριονέτας- να ακολουθούνσπασμωδικά, σαν νευρόσπαστα, άβουλα σαν δεκανίκια.
Οι δύο μάπετ – πάπετ, ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης, περνούν μια ξεγυρισμένη
κρίση υποκρισίας.
Η οποία, μετά την εκδήλωση της κρίσης με το σφάξιμο της ΕΡΤ, αναβαθμίζεται σε κρίση υποκριτικής.

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Ερκος προπαγάνδας

Ιουνίου 6, 2013 από seisaxthiablog

Ερκος προπαγάνδας


O προσανατολισμός της καθημερινής γλώσσας των πολιτών (και όχι μόνον της επικοινωνίας) προς την αποδοχή, τη χρήση και την αναπαραγωγή μιαςπαρενδεδυμένης ορολογίας
είναι αρχαιόθεν εκ των ων ουκ άνευ για την εξουσία, ώστε να
καθ-ιερώνει την κυριαρχία της.
Για παράδειγμα, ο κυρίαρχος σήμερα οικονομικός νεοφιλελευθερισμόςουδέποτε στην καθημερινή σημειολογία παραδέχεται, πόσω μάλλον διακηρύσσει, ότι είναι μια ακροδεξιά πολιτική.
Οχι μόνον δεν επιτρέπει με τη ρητορική των στερεοτύπων που χρησιμοποιεί την ταύτιση νεοφιλελευθερισμού – ακροδεξιάς, αλλά αντιθέτως προωθεί παντί τρόπω την αποταύτιση  των δύο εννοιών. Κι όταν λέμε «παντί τρόπω»,
δεν εννοούμε μόνον την τιτάνια προσπάθεια των θεραπαινίδων του νεοφιλελευθερισμού από τα ΜΜΕ ή των κηνσόρων του από τα φίλια κόμματα και τα ΑΕΙ, αλλά κυρίως τη ρουτίνα στην καθημερινή χρήση των όρων - αυτόν τον πολύ χρήσιμο για την εξουσία κομφορμισμό.
Για παράδειγμα και πάλι: όταν σου κόβουν τον μισθό, δεν είναι αυτό μια ακροδεξιά πολιτική; Οταν σχεδιάζουν να σου βουτήξουν το σπίτι, όταν σε παραδίδουν για την ασφάλισή σου στον ιδιωτικό τομέα, όταν σε φορολογούν σαν Οθωμανό ραγιά, δεν είναι όλα αυτά ακροδεξιά πολιτική;
Ομως, στην καθημερινή πολιτική επικοινωνία, ενώ όλα τα παραπάνωεύκολα χαρακτηρίζονται «νεοφιλελεύθερη πολιτική» (ακόμα κι απ’ τους ίδιους τους νεοφιλελεύθερους, ανεξαρτήτως των σοφιστειών με τις οποίες προσπαθούν να τη δικαιολογήσουν), σπανίως ή ουδέποτε χαρακτηρίζονται ακροδεξιά πολιτική.
Μπορεί η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού να είναι ακροδεξιά, μπορεί οι υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού να την χαρακτηρίζουν ως αναγκαίο κακό(αν είναι «σοσιαλίζοντες») ή ως τον μονόδρομο προς το σωστό (αν είναι δεξιοί), αλλά ούτε μεν ούτε οι δε δηλώνουν ότι ασκούν μια ακροδεξιά πολιτική. Διότι το φορτίο αυτού του όρου είναι βαρύ.

Επαγγελματίες ή ερασιτέχνες χομπίστες πολιτικοί φέρονται ως μαγαζάτορες

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΤΕΛΗ αν. καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης
Ακριβώς στην κρίση, τα καθιερωμένα μορφώματα εκπροσώπησης των κοινωνικών συμφερόντων στο εποικοδόμημα, ιδιαίτερα ό,τι έχει απομείνει από πάλαι ποτέ ριζοσπαστικές εκφράσεις κοινωνικών συμφερόντων στο εποικοδόμημα, δυσκολεύονται ή και αδυνατούν να συλλάβουν και να εκφράσουν καταλυτικά την ανερχόμενη πολιτικοποίηση-ριζοσπαστικοποίηση και την ανάγκη συγκρότησης νέων δυναμικών, νέων υποκειμένων. Σε αυτό συνέβαλλε και η εμμονή στη δημοσκοπική ή/και εκλογική κατίσχυση, ή έστω στη διατήρηση εκλογικών ποιμνίων, που προσλαμβάνει όλο και πιο πολύ χαρακτηριστικά αγοραίου ανταγωνισμού. Εδώ οι αλλοτριωμένοι γραφειοκράτες «ηγέτες»-ηγετίσκοι, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες-χομπίστες πολιτικοί, φέρονται ως μαγαζάτορες με αξιώσεις αποκλειστικότητας και χειρίζονται τους υπόλοιπους ως ανταγωνιστικά «μαγαζιά» ή/και ως πελάτες.
Όλα αυτά ενισχύονται και αναπαράγονται σε σχήματα ομαδικής-οπαδικής έως και αγελαίας αναφοράς και σε αμοιβαίους εκατέρωθεν διογκούμενους ετεροπροσδιορισμούς κομμάτων, ομάδων, φραξιών, σεκτών, συνιστωσών, ηγετίσκων-γκουρού, φανταστικών «επιτελικών καθοδηγητών» ανύπαρκτων ή μίζερων «στρατευμάτων», με αντίστοιχες κοινωνικοψυχολογικές φορτίσεις, με προεξάρχουσα τη (χαρακτηριστική για τη μικροαστικών διαθέσεων διανόηση) διαλυτική αμοιβαία απέχθεια μεταξύ των εγγύτερων ή μέχρι πρότινος ταυτόσημων… Οι ως άνω μονομέρειες και μεταφυσικές απολυτοποιήσειςδιογκώνονται μάλιστα σε βαθμό ευθέως ανάλογο της θεωρητικής και πρακτικής ανεπάρκειας και αναντιστοιχίας του υποκειμένου (ατομικού ή/και συλλογικού) προς την εποχή και τη συγκυρία, σε βαθμό που η απόσπαση-απογείωση από την πραγματικότητα, σηματοδοτούμενη από ιδιολέκτους που λειτουργούν σε επίπεδο εξαρτημένων αντανακλαστικών, εκλαμβάνεται από τους φορείς των σχετικών αυτοαναφορικών κύκλων ως φερέγγυο κριτήριο «επαναστατικής συνέπειας», «ταξικότητας» κ.ο.κ.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Διατεταγμένη σκέψη

Διατεταγμένη σκέψη

Εναν χρόνο τώρα η τρικομματική κυβέρνηση έχει αλαλιάσει τη χώρα, την έχει μετατρέψει σε ένα πεδίο βολής που ασκούνται ληστεύοντας ξένιοι και ντόπιοι τοκογλύφοι, κι όμως
περί τη συνοχή της έως τώρα δεν είχε ανοίξει μύτη. Πέρα από κάτικόνξες και κόκκινες γραμμές για πράσινα άλογα της ΔΗΜΑΡ, η τριανδρία της ελεεινής μορφής επέδειξε εκπληκτική ομοφωνία στο σφάξιμο της χώρας,
στην κατάλυση της κυριαρχίας της και στη μετατροπή της σε Φόρου Υποτελές προτεκτοράτο.
Κι αίφνης, άρχισε να γίνεται της κακομοίρας με το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο – τρικυμία εν κρανίω, φουρτούνα στο φλυτζάνι, πνιγμοί στο κουτάλι. Πρόκειται για μια
ψευδοκρίση στη συνοχή της κυβέρνησης, η οποία μάλιστα συνεχίζει να εξελίσσεται σε δραματικούς τόνους, ενώ η πραγματική κρίση γύρω της, στηνκοινωνία και την οικονομία, εξακολουθεί να βράζει, με τον 13ο και 14ομισθό στον ιδιωτικό τομέα να τίθενται ήδη εν κινδύνω, ενώ ένας νέος φορολογικός Αρμαγεδδών βρίσκεται σε εξέλιξη μέσω των φορολογικών δηλώσεων, αλλά και των λυπητερών που αναμένεται να καταφθάσουν στα σπίτια μας καταμεσοκαλόκαιρο με τον ΦΑΠ του 2011, τον ΦΑΠ του 2012, το επ’ αόριστον πλέον χαράτσι μέσω ΔΕΗ, τον ΦΑΠ του 2013 και βλέπουμε,
διότι οι εισπράξεις είναι μείον, η ύφεση βαθαίνει, η ανεργία απλώνεται σαν πανώλη και το «success story» του κ. Σαμαρά παραμύθι με κινέζικους δράκους.
Το κακό με όλην αυτήν την ιστορία ξεκίνησε από τον δημοσκοπικό θάνατο του ΠΑΣΟΚ και τις διαρκείς ταπεινώσεις της ΔΗΜΑΡ. Καταλύτηςαποδείχτηκε ο «αντιρατσιστικός νόμος», πάνω στον οποίον, μάλλον προς έκπληξιν του κ. Σαμαρά, ο κ. Ρουμπακιώτης
είχε προλάβει να αποτυπώσει με ιδεοληπτική μανία όλο τονκομφορμισμό, τον υπολανθάνοντα σταλινισμό και τον καθεστωτισμό μιας ορθοπεδικής αριστεράς που συνέπλευσε όλα αυτά τα χρόνια με τον«εκσυγχρονισμό» κατά την πολιτική ορθότητα, τον ευρωλιγουρισμό, τηνπολυπολιτισμικότητα κι όλες εκείνες τις αμερικανιές που προτάσσουν μια κοινωνία της φορμόλης εις ό,τι αφορά τις ιδέες και των βομβαρδισμών
εναντίον εκείνων των οποίων τη διαφορετικότητα υποτίθεται ότι υπερασπίζεται.

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

ΠΙΡΟΥΕΤΕΣ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΕΝΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜ/ΔΙΟ "ΦΑΝΤΑΣΜΑ"!


ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΤΥΡΙ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗ ΦΑΚΑ;
Η κυρίαρχη ειδησεογραφία μεταδίδει σε δραματικούς τόνους ότι έληξε χωρίς συμφωνία η συνάντηση (Δευτέρα 27/5) των τριών μνημονιακών συνεταίρων Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, η οποία είχε ως επίκεντρο το περίφημο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο «φάντασμα», με το οποίο, προς δόξαν του παραλόγου, ασχολούνται οι πάντες, χωρίς, όμως, ουδείς να το γνωρίζει ούτε, ίσως, ο ίδιος ο Αντ. Ρουπακιώτης!
Μάλλον είναι προφανές ότι οι δυνάμεις του βρώμικου κυβερνητικού τόξου επιχειρούν να στήσουν μεταξύ τους, με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο «φάντασμα», διαχωριστικές γραμμές, τις οποίες να καταστήσουν κυρίαρχες γενικότερα στην πολιτική ζωή, μεταθέτοντας και παραμερίζοντας όσο είναι δυνατόν το θεμελιώδη άξονα αντιπαράθεσης μνημόνιο και προοδευτική ανατροπή του, μέσα στον οποίο τα κυβερνητικά συνεταιράκια αλλά και η Χρυσή Αυγή του αντεργατικού βάθους, αισθάνονται απελπιστικά άβολα.
Ειδικότερα, οι κεντροαριστερές μεταλλάξεις του κυβερνητικού τόξου, ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ, επιχειρούν, πίσω από ένα «αντιρατσιστικό» προπέτασμα καπνού, να δείξουν ότι διαχωρίζονται από την «ακροδεξιά» ΝΔ, την ώρα που όλοι μαζί οι κυβερνητικοί συνέταιροι καταργούν την καρδιά και τον πυρήνα και αυτής ακόμα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.