Απ’ την πρώτη μέρα

Νοεμβρίου 28, 2014 από seisaxthiablog

Η στήλη πιστεύει ακράδαντα ότι η προσέγγιση της ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ και η τυχόν συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΔΗΜΑΡ συνιστά μια πεντακάθαρη αριστερή πολιτική. Διότι πηγαίνοντας η ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ προίκα το 0,98% που διαθέτει στο εκλογικό σώμα συν τη συγκυβέρνησή της με τον Βενιζελομπαλτάκο, είναι βέβαιον ότι ένα 3%-4% της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ θα πάει στο ΚΚΕ. Ετσι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κατορθώσει να ενισχύσει τις δυνάμεις στα αριστερά του, που θα τον πιέζουν να ασκήσει μια πιο αριστερή πολιτική. Υπάρχει τίποτα πιο αριστερό από αυτό;

Θα μου πείτε ορισμένοι ότι το ΚΚΕ βρίσκεται στα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σας καταλαβαίνω. Βλέπετε κάποιο μέτωπο του ΚΚΕ προς τα δεξιά; Το μόνο μέτωπο που έχει ανοιχτό το ΚΚΕ είναι προς την Αριστερά. Υπάρχει τίποτα πιο αριστερό απ’ αυτό;

Μάλιστα ο σ. Κουτσούμπας βρίσκεται σε εγρήγορση: «To KKE θα είναι στους δρόμους απ’ την πρώτη μέρα κιόλαςσε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ». Απ’ την «πρώτη κιόλας μέρα», σύντροφε; Ούτε καν απ’ τη δεύτερη; Να μη δούμε πρώτα τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να τον πλακώσουμε στις σφαλιάρες με τη μία; Μπράβο! Αυτό είναι αριστερή πολιτική! Και συνεπής! Διότι

όταν πλακώνεις στις σφαλιάρες τόσον καιρό τον ΣΥΡΙΖΑ εκ προοιμίου (ότι είναι αποστάτες, νεοπασόκοι, ότι δουλεύουν τον λαό), δεν μπορείς να μην τον πλακώσεις στις σφαλιάρες απ’ την πρώτη κιόλας μέρα, αν ο λαός δώσει στους ΣΥΡΙΖαίους την εντολή να τον προδώσουν. Ή είσαι αριστερός, συγγνώμην κομμουνιστής, ή δεν είσαι. Ούτε «χρυσαύγουλο», ούτε «συριζαύγουλο». Αν και, στην πραγματικότητα, για το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη μέρα (κι όχι μόνον) δεν τίθεται θέμα, το έχει λύσει η ΚΝΕ. «Την πρώτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα λύσει με τα χέρια τον Γόρδιο Δεσμό. Τη δεύτερη ημέρα θα φέρει διπλές με ένα ζάρι. Την τρίτη ημέρα θα φτιάξει οχτάπορτο στο τάβλι. Την τέταρτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει τρίποντο απ’ τη γραμμή των βολών. Την πέμπτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει διαίρεση με το μηδέν. Την έκτη ημέρα θα κάνει την Ε.Ε, φιλολαϊκή. Την έβδομη μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναπαυθεί παρέα με τον Τσακ Νόρις». Χιούμορ περιωπής.

Αριστερό. Διότι για τη δεξιά τέτοια αφίσα η ΚΝΕ δεν έχει βγάλει. Μόνον για την Αριστερά, άρα ο μονότονος μονομέτωπος αγώνας κατά της Αριστεράς είναι ό,τι πιο αριστερό μπορεί να προσφέρει το ΚΚΕ αυτόν τον καιρό στον λαό. Εκτός κι αν αυτή την αφίσα δεν την έφτιαξαν κομμουνιστές, αλλά «κομμουνιστές», προβοκάτορες, βαλτοί και χαφιέδες.

Ομως, πρόσεχε, σύντροφε Κουτσούμπα, και να με συγχωρείς που λαμβάνω το θάρρος (εγώ, που οι χούλιγκανς που έχετε αμολήσει στην πιάτσα με βρίζουν νυχθημερόν αισχρότατα), πρόσεχε μην αρχίσουν να σου φωνάζουν στα καφενεία:«Κουτσούμπα, ο ΣΥΡΙΖΑΣ!». Κι ένα τελευταίο, μιας και μας δίνεται η ευκαιρία, επί προσωπικού. Αν σας θεωρούσα κομμουνιστές, θα σας ρωτούσα, ποιοι είσθε εσείς που βρίζετε προδότη όποιον σας κάνει κριτική; Ποιοι είσθε εσείς που αμφισβητείτε την τιμή και την υπόληψή μου, την εργατική μου διαδρομή και τις πολιτικές μου επιλογές; Mε ποιο δικαίωμα (ατιμάζοντας την κομμουνιστική ηθική) με συκοφαντείτε, όπως συκοφαντείτε, βρίζετε, απαξιώνετε και υποσκάπτετε χιλιάδες αγωνιστές; Νομίζετε ότι αυτοί που έχετε αμολήσει στο διαδίκτυο να μας βρίζουν με γλώσσα ψυχάκια και ήθος χαφιέ, θα μαςτρομοκρατήσουν; Θα λέμε τη γνώμη μας για το ΚΚΕ, όπως για τον ΣΥΡΙΖΑ και κάθε άλλο κόμμα. Και για να τελειώνουμε με

το «κάθε μέρα στο δρόμο». Επί δεξιάς των Σαμαροβενιζέλων δεν είσθε κάθε μέρα στον δρόμο. Σε μονοήμερες και άσφαιρες απεργίες έχετε κατέβει, όπως και η υπόλοιπη Αριστερά συν τη ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Οσο για τους αγώνες στα σωματεία -που καλά κάνουν και κατεβαίνουν οι κομμουνιστές- τους χρησιμοποιείτε για να παραμυθιάζετε τον κόσμο ότι ο αγώνας για τα υπουργεία είναι μάταιος. Τελευταία φορά που κατεβήκατε στους δρόμους ήταν για να διαλύσετε τους Αγανακτισμένους (σε σύμπνοια με τα ντόμπερμαν της ενημέρωσης, τη δεξιά και τους «εκσυγχρονιστές»). Αντί αυτή η «εκκλησία του Δήμου» να είναι η χαρά του κομμουνιστή για τη ζύμωση και τη διάδοση των ιδεών του, για εσάς ήταν μια εξέγερση που δεν έπρεπε να γίνει – χαρίσατε πολλούς απ’ τους πολίτες στη Χρυσή Αυγή και βρίσατε (πάλι) όλους τους υπόλοιπους.

Ομως πολλά είπαμε (και «άξιος ο μισθός μου» του αποστάτη που θέλει -άλλη δουλειά δεν έχει- να διαλύσει το ΚΚΕ, του αντικομμουνιστή και του οφσόρ ρεφορμιστή) – τα πράγματα είναι σοβαρά! Γιατί η Μέρκελ κι όλο το κογκλάβιο των Επικυριάρχων στραγγαλίζουν με την αδιαλλαξία τους την κυβέρνηση Σαμαρά;

Πρώτον, για να τελειώσουν τη δουλειά – οι όποιες παρατάσεις τυχόν δοθούν, θα είναι ελεγχόμενες.

Δεύτερον, για να συντρίψουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι δανειστές μας ξέρουν ότι στις εκλογές, είτε γίνουν τώρα είτε σε λίγες βδομάδες, το πολύ δυο μήνες, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπόφευκτη. Θέλουν λοιπόν να τον συντρίψουν από την«πρώτη ημέρα». Ετσι ώστε να περάσουν το μήνυμα στους υπόλοιπους Ευρωπαίους ότι το φλερτ με την Αριστερά είναι παιχνίδι με τη φωτιά.

Υπάρχουν βεβαίως πλέον στη Δύση πολλοί, πολιτικοί, κόμματα, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες που βλέπουν ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση και να βγάλει απ’ τον μονόδρομο της μονεταριστικής καταστολής την πολιτική διαχείριση και τις οικονομικές επιλογές. Ομως οι δυνάμεις αυτές είναι ακόμα αδύναμες.

Στην Ευρώπη χτίζεται ημέρα με την ημέρα μιαοικονομική δικτατορία που εκφασίζει τις αστικές δημοκρατίες. Σε αυτήν την πολιτική το Βερολίνο, οι τράπεζες, οι πολυεθνικές και η αδυσώπητη ευρωενωσιακή γραφειοκρατία είναι ακλόνητες. Και για αυτό

μάλλον αεροβατούν ορισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν δείχνουν να πιστεύουν ότι μια ενδεχόμενη νίκη της Αριστεράς στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει το πρόσχημα για νααλλάξει το Βερολίνο την πολιτική του επί το φιλολαϊκότερον. Πρόκειται περί πλάνης οικτράς. Το Βερολίνο θέλει να κάψει την Ελλάδα μπροστά στα μάτια της Γαλλίας και της Ιταλίας. Και να την κάψει, ει δυνατόν, με κυβέρνηση της Αριστεράς. Με έναν σμπάρο, νταμπλ. Από την «πρώτη μέρα», ώστε η τελευταία μέρα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς να ’ρθει σύντομα και το Βερολίνο

να ξεμπερδεύει με τα Podemos, τα Σίνφεϊν, τα κομμουνιστικά κόμματα στην Πορτογαλία ή την Ισπανία ή όπου αλλού δεν έχουν αφομοιωθεί (ή αυτοεξορισθεί απ’ την πολιτική σκηνή) και κάθε άλλη ριζοσπαστική δύναμη, εργατικό κίνημα και συλλογικότητα, που αντιστέκονται, διεισδύοντας πλέον στα εκλογικά σώματα με αξιώσεις ανατροπής της δεξιάς και ακροδεξιάς πολιτικής που μετατρέπει σήμερα την Ευρώπη σε Βαστίλη.

Από την «πρώτη μέρα» πρέπει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ τον «λαό στον δρόμο». Ενημερωμένον, πανέτοιμον, γεμάτον ελπίδες, έτοιμον να αγωνισθεί για την ίδια του τη ζωή. Η υπόθεση της Ελλάδας, αν γίνει υπόθεση της Αριστεράς, είναι υπόθεση κάθε έντιμου, γενναίου και καλού πολίτη, δεξιού κι αριστερού, κομμουνιστή και χριστιανού, όλων, πλην ραγιάδων, φασιστών και όσων μήδισαν με τα Μνημόνια. Η Ελλάδα της διαφθοράς, της διαπλοκής και της υποτέλειας κυβερνάται ακόμα απ’ τις δυνάμεις της διαφθοράς, της διαπλοκής και της υποτέλειας. Μπροστά στο διαφαινόμενο τέλος τους βρίσκονται σε εμφύλιο πόλεμο (ΠΑΣΟΚ κατά ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. κατά ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. κατά Ν.Δ.), σε αμηχανία (Ποτάμι) και σε κατάρρευση (ΔΗΜΑΡ) – με τη Χρυσή Αυγή να επιστρέφει στους υπονόμους. Ο λαός είναι λοιπόν που βγαίνει στο προσκήνιο, αυτός είναι που αποσαθρώνει το σύστημα. Βγαίνει στο προσκήνιο με όχημα καιεργαλείο τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό πρέπει να ανταποκριθεί η Αριστερά και πολύ περισσότερο να τα καταφέρει…