1922 - Αλλά η ιστορία είχε τα δικά της σχέδια.

Του Βασίλη Λαμπόγλου

Η Όλγα, η μικρότερη κόρη του Μιμίκου και της Μαρίας Κοτταρή μπήκε μαζί με τις αδερφές της τον Αύγουστο του '22 σε μια βάρκα με προορισμό την Μυτιλήνη - ως να ησυχάσουν τα πράγματα βρε αδερφέ, να πάρετε και τον αέρα σας, όπως είπαν οι άνδρες-, ενθαρρύνοντας τα γυναικόπαιδα της οικογένειας να απομακρυνθούν από την Σμύρνη.

 Η 22χρονη τότε Όλγα, αρραβωνιασμένη με τον Μιλτιάδη είχε στο τσαντάκι της το εργόχειρο που έπρεπε να τελειώσει.

Κοντά στα Χριστούγεννα θα γινόταν ο γάμος. Καθώς ήταν το έθιμο, μόλις έμπαινε με τον Μιλτιαδη στο σπίτι θα του περνούσε στα πόδια τα κεντητά πασούμια ή τσουράπια, όπως τα έλεγαν, σε ένδειξη αφοσίωσης και φροντίδας.

Αλλά η ιστορία είχε τα δικά της σχέδια.

 Λες και ένα αιγαιοπελαγίτικο μεγάλο κύμα την πέταξε στην αντίπερα όχθη, στον Πειραιά.

Δεν ξαναείδε ποτέ τον Μιλτιαδη, κάποιος της είπε ότι τον έσφαξαν οι Τούρκοι αλλά πολλά χρόνια μετά η οικογένεια έμαθε ότι ο Μιλτιάδης ζούσε στην Θεσσαλονίκη με την γυναίκα και τα παιδιά του.

Καλημέρα... στο αληθινό Φώς

Βασίλης Λαμπόγλου 

"Στο 5ο έτος της Ιατρικής θυμάμαι έναν καθηγητή που ξέφευγε από τα τετριμμένα. Μιλούσε για τον θάνατο και μας έλεγε ότι είναι «μυστήριο».

Μερικά χρόνια αργότερα, όντας ειδικευόμενος στη Θεραπευτική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, μπήκα ένα πρωί στη ΜΕΘ και τον ξαναείδα: ολόκληρο τακτικό καθηγητή πια, καταϊδρωμένο, να κάνει αυτός ο ίδιος θωρακικές συμπιέσεις σε έναν νεαρό με ανακοπή. 

Μια άλλη φορά, τον είδα να κουβαλά με το καροτσάκι έναν ασθενή στο αιμοδυναμικό, επειδή είχε καθυστερήσει ο φορέας.

Κάποτε, νοσηλεύαμε ένα νέο παιδί από το Πακιστάν με οξεία λευχαιμία, σκελετωμένο, ανήμπορο ακόμη και να φάει· τον είχε μαζέψει το ΕΚΑΒ από τον δρόμο.

Την πρώτη νύχτα, είδαμε με έκπληξη το παιδί να το φροντίζει αποκλειστική αδελφή, το ίδιο και τις επόμενες.

Κανείς μας δεν γνώριζε ποιος την πλήρωνε, αλλά όλοι ξέραμε…

Ο καθηγητής αυτός έμενε με τη σύζυγό του σε ένα δυάρι ακριβώς απέναντι από το νοσοκομείο.

Ο λόγος ήταν πως δεν είχε ωράριο· οποτεδήποτε προέκυπτε πρόβλημα, θα πεταγόταν στην Κλινική για να το λύσει. Τηλεφωνούσε στη ΜΕΘ στις 3 τη νύχτα, για να μας ρωτήσει πόσο είναι το κάλιο του αρρώστου. 

Δεν είχε ιδιωτικό ιατρείο στο Κολωνάκι, αλλά στην Πλατεία Βάθης.

«Ιδιωτικό ιατρείο» που λέει ο λόγος, διότι από τους περισσότερους δεν έπαιρνε χρήματα.

Δεν νομίζω να έκανε ποτέ διακοπές. 

Ταξίδευε μόνο στην υποσαχάρια Αφρική, για να οργανώσει νοσοκομεία, όπερ και έπραξε στην Καμπάλα της Ουγκάντας και στην Μπουκόμπα της Τανζανίας· εν μέσω ποικίλων κινδύνων και δυσκολιών, με προσωπικό κόπο και έξοδα.

ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑΣ ΛΑΤΣΗ

Ο υ(ι)όs  Λάτσης  είναι σήμερα 78 χρονών, λογίζεται ως ο πλουσιότερος Έλληνας και ο 644ος στον κόσμο- με περιουσία 3 δισ. δολαρίων – μόνιμος κάτοικος Ελβετίας.

Ο υ(ι)οs Λάτσηs είναι τέκνο του  “ευεργέτη” Γιάννης Λάτση ...του ''Καπταν Γιάννη''(όπωs τον αποκαλούσαν Παπαδόπουλοι, Καραμανλήδεs και οι κάτοικοι τηs Ηλείαs).

Παλιοτερα τον φωνάζανε και μαυραγορίτη και δωσίλογο ενώ απολάμβανε να τον χαρακτηρίζουν ωs εθνικόφρονα και αντικομμουνιστή.

Στη κατοχή πλούτισε απο το εμπόριο σταφίδαs -όλεs οι αποθήκεs του ΑΣΟ απο το Κατακωλο μεχρι τη Κόρινθο τον είχαν πελάτη-καθώs συναλλασόταν αποκλειστικά με Ιταλούs και Γερμανούs.

Μετά την απελευθέρωση πέρασε από δικαστήριο δωσιλόγων, το οποίο όμως τον αθώωσε (τα έχουμε ματαπεί, 24 δωσιλογοι καταδικαστηκαν και εκτελέστηκαν-ποσοστό 2 τοιs εκατό-,έναντι των 3.000 εκτελεσθέντων κομμουνιστών).

Συνήγοροs υπεράσπισηs ο παππούs Βαρβιτσιώτηs  και στο τέλοs, τα δικαστικά έξοδα χρεώθηκαν στο ελληνικό Δημόσιο.

Το 1972 ο αγαπημένοs τηs Χούνταs Γ.Λάτσης αγόραzει 1770 στρέμματα γης (και άλλα "900"θαλάσσης) στην Ελευσίνα για να στήσει την Petrolla του και να την προσθέσει  -μετεπειτα-  στα "Ελληνικά Πετρέλαια " στον Ασπρόπυργο(τον ιερό χώρο τηs λίμνηs των Ρειτών -θα τα πούμε και αύριο- τον είχε καταστρέψει από το 1956 "ο εθνάρχης"-απο τα μεγαλύτερα εγκλήματα στη χώρα μας θαρρώ πωs είναι η καταστροφή του Θριασίου Πεδίου-).

Η Ελευθεροτυπία αποκαλύπτει πωs ο Κυρ Γιάννηs κατά τη διάρκεια του πολέμου του 74,με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο τροφοδοτούσε με τα δεξαμενόπλοια του με πετρέλαιο την Τουρκία.

Ο Κυρ Γιάννηs πάει την εφημερίδα στα δικαστήρια και η Ελευθεροτυπία αθωώνεται.

Ένας τέτοιος λαός υποδουλώνεται ποτές;

Βασίλης Λαμπόγλου

-Σαν σήμερα, του 1944 οι Γερμανοί κατακτητές  εκτέλεσαν όσους άρρενες βρήκαν στο Κακόπετρο Χανίων - ως αντιποινα για τον ασύρματο που έκρυβαν οι αντάρτες στα μέρη τους (σε μία σπηλιά)-.

23 στον αριθμο  και άλλους 61 στο διπλανό χωριό Μαλαθυρος και στη προσπάθεια τους έτυχε μεγίστης συνδρομής του χωροφυλακα Παπαγιαννάκη και των ανδρών του που φρόντιζαν για τον συνετισμο των μη συνεργασιμων  συμπατριώτων του.

Εμπνευστής  όλων των  των εγκλημάτων σε 109 χωριά της Κρήτης υπήρξε ο Χ. Μύλλερ(τον είχαν πιάσει αιχμαλωτο στο Νευροκόπι οι Έλληνες τον Απρίλη του '41,στη τρίτη φωτό, απόσπασμα από το κατηγορητηριο).

11 μήνες μετά τον Ιούλιο του 1945 και με "απελευθερωμένη"τη χώρα ,ο Νίκος Καζαντζάκης μαζί με τους πανεπιστημιακούς δασκάλους Ιωάννη Κακριδή και Ιωάννη Καλιτσουνάκη καθώς και τον φωτογράφο Κωνσταντίνο Κουτουλάκη, διέρχονται από τον Κακόπετρο Χανίων(φωτό 1).

Αποτελούν μέλη της επιτροπής που ο πρωθυπουργός, Πέτρος Βούλγαρης συγκρότησε για να καταγράψει τις θηριωδίες των Γερμανών στα χωριά της Κρήτης.

Την «Κεντρική Επιτροπή Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη» .

Πάνω στον δρόμο συναντούν τον Δεσποτάκη Κωνσταντίνο.

Οι Γερμανοί την 28-8-1944 είχαν σκοτώσει τέσσερα παιδιά του.

"Επιστρέφοντας από Κάντανο, στο δρόμο, προς Κακόπετρο", 

θυμάται ο Κ. Κουτουλάκης, 

"είδαμε στο πλάι του δρόμου να στέκει ένας χωρικός, να κρατεί ορθό ένα δοκάρι και να μάς κάνει νόημα να σταματήσουμε.

Άμα πλησίασε το αυτοκίνητο, έριξε το δοκάρι και σταμάτησε αναγκαστικά το αυτοκίνητο."

-Ήρθετε, λέει, να καταγράψετε για το αίμα που χύθηκε… έχετε κ’ επαέ να σημειώσετε κατιτίς…

-Τί;

-Τέσσερις γυιούς μου σκοτώσανε… 

Οι δυο τελευταίοι ήσανε δίδυμα… 

-Πώς σε λένε;

-Δεσποτάκη… μα επειδή είστε κουρασμένοι, περάσετε κι από το σπίτι να πάρετε ένα νερό… 

Το σπίτι του ήταν εκεί δίπλα σε μιαν κατηφοριά.

Μπαίνομε μέσα, τί να δούμε, ένα τραπέζι, μ’ όλα του Θεού τα καλά, και στη γωνιά μια γυναίκα μαυροφορεμένη μ’ ένα κοριτσάκι μικρό στην ποδιά της, να κάθεται να κλαίει…

-Ήντα ’ναι δά τουτανά; ήντα κλαις; 

Οι αθρώποι δεν ήρθανε για να τωσε χαλάσεις την καρδιά ντως.

Ελευτερωθήκαμε, για όχι;

Εξέχασές το;

Ετσά ’ναι η λευτεριά∙ σε μας ήλαχε να δώσωμε τα παιδιά μας… άλλος τα σπίθια ντου, άλλος ήδωκε τα λιόφυτά ντου… πως σου πόμεινε μόνο η κοπελιά, εγώ θα σου κάμω κι άλλους γυιούς…

-Εκεί είδα τον Καζαντζάκη να κλαίει.

Μέσα στ’ αυτοκίνητο μας ήλεγε κι ήκλαιγε ακόμη, είδετε; 

αυτή είναι η κρητική ψυχή, την ελευτερία την έχει θρησκεία…

Οδόs Χαράs ...αγνοείται...

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΟΓΛΟΥ

Σήμερα σκούπισα το δάσος του Βαρνάβα και της λίμνης του Μαραθωνα από το μπαλκόνι μου.

 

Στην αρχή σκούπισα τιs στάχτεs απο το Διονυσοβουνι,το Ντραφι,τον Άγιο Σπυρίδωνα και το Αστεροσκοπείο στη Πεντέλη.

Μαζί με τιs στάχτεs μάζεψα μία αγγλική κρέμα γυναικεία προσώπου,ένα γυναικείο μαντήλι,ένα εφηβικό ποδήλατο ,έναν αναπνευστήρα αγορασμένο απο κατάστημα στη Νέα Μάκρη 

και ένα παιδικό σωσίβιο.

Πριν 4 μέρεs που έπλενα ξανά με το λάστιχο τη βεράντα βρήκα ένα μαγνητακι ψυγείου απο τα Πιέρια Όρη,μια ηλεκτρονική  συνταγογράφηση αγροτικού ιατρού απο το όρος Ορβηλος στας Σερρας και μια κατσουνα ηλικιωμένου από το Αμάρι στο Ρεθεμνος.

Ήταν λίγο πιο δύσκολα αυτή τη φορά καθωs οι πευκοβελόνεs,τα κυπαρισσομηλα,οι καμμένεs πεταλούδεs,τα αγκάθια των σκαντζόχοιρων,οι γέρικεs δρύεs,τα καύκαλα χελώναs,τα λαγοπόδαρα  και αυτά τα παράξενα κέρατα των ελαφιών είχαν γίνει ένα ''σώμα''.

Σαν να ενώθηκαν όλα τα παραπάνω για να ξεπεράσουν ότι τουs ''έλαχε''.

Και παλιότερα είχα σκουπίσει απο το μπαλκόνι μου τα δάση των Γερανείων,τηs Ηλείαs,τηs Πάρνηθαs,τηs Πεντέληs, τιs ακτέs τηs Αγίαs Aνναs στη Βόρειο Εύβοια,τα πεύκα από το Μάτι,τα λιόδεντρα τηs Σάμου,τα ελάφια της Ρόδου,τουs γυπαετούs τηs Δαδιάs...

Kαι ευτυχώs είναι μεγάλη η υδρορρόη και δεν φρακάρουν όλα τούτα τα φερτά υλικά όπωs πούπουλα  πολύχρωμα, παχιέs γούνεs ,φολίδεs φιδιών,αμ αυτέs τιs χιλιάδεs μέλισσεs, που τιs βάζειs.

Έγινε όμωs η βεράντα...''καινούρια''.

Και τα ''σκουπίδια'' τα παράχωσα σε δυό μεγάλεs μαύρεs σακκούλεs σκουπιδιών.

Σαν αυτέs που βάζουν ''τα πτώματα''- σορούς  τις αποκαλούν "αυτοί που ξέρουν"-ενιοτε και απανθρακωμένους.

Και να δείs πωs ''μύριζαν''- τα σκουπίδια-...

Βρεγμένο χώμα και ρετσίνι και μέλι και αγουρόλαδο και πλατάνι ποταμίσιο και τζάκι χειμωνιάτικο και μιτάτο από το Σπήλι...

Αλλά απέφευγα να τα μυρίζω καθώs ''οι ειδικοί'' λένε πωs κανει κακό.

Πωs όλα αυτά τα ''μικροσωματίδια'' επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα και τιs ζωέs μαs...ααα,''ειδικοί'' είναι αυτοί, πρέπει να τους "ακουμε".

Μιά άλλη φορά που είχαμε πάει για μπάνιο,όρκο έπαιρνα πωs oι φλούδεs των κορμών που ξέρναγε η θαλασσινή αντάρα λεs και είχαν βγεί απο τη βεράντα μαs.

Και να δείs ότι αύριο ,θα ξανάχρειαστεί να καθαρίζω το μπαλκόνι απο νέα ''φερτά υλικά''.

Ισωs και να έχουν και αυτά αναμεσά τουs ανάσεs μικρών πλασμάτων του δάσουs -αs πούμε απο τον Παντοκράτωρα Κέρκυραs- ή θροίσματα απο ιερέs βελανιδιέs-αs πούμε απο τον Αστακό Αιτωλοακαρνανίαs- ή χρυσοποίκιλτουs καρπούs αιωνοβίων ελαιοδενδρων-αs πούμε Αιγιαλείαs-ή καμμένα Δρακόσπιτα-αs πούμε τηs Καρύστου-...τι σημασία έχει,το μπαλκόνι γίνεται ''χάλια''.

-Εξουσιομανεις,τοποτηρητές εξχωρίου  και εγχώριου κοτζαμπασισμού  μαυρίσατε Ζωές, Ψυχές και Πατρίδα.

Είστε μια παρατεταμένη τελετή λήξης του περιβόητου επιτελικού κράτους...σκύψτε το κεφάλι -ενάντια στην έπαρση σας-και ζητήσετε συγχώρηση από Θεό και όσους σας ψήφισαν... ή και όχι.

Ελπίζω κάποια στιγμή να βρεθείτε εκεί που ανήκετε...σε υδρορροέs,θάλασσεs και σακκούλεs σκουπιδιών.

Η ''ζέχνα''σαs, μαs καίει χρόνια τώρα.

Κάθε χρόνο  το φωνάζω και θαρρώ πως θα το κάνω ακόμη για κάμποσο...

Οδόs Χαράs ...αγνοείται...

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/7sA1TRs6bR8eMrxs/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com