204 χρόνια μετά...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Τη  δική μου Πατρίδα την νιώθω σαν διαβάζω τον λόγο του Κολοκοτρώνη στη Πνύκα,σαν ακούω τον Μακρυγιάννη στο Πόρο να λέει στουs στρατιώτεs για ποιό λόγο πολεμήσαμε(γι'αυτά τα αγάλματα),σαν διαβάζω για το μαρτύριο του Δασκαλογιάννη και του Κατσαντώνη που τους έαραν αργά και βασανιστικά, σαν ακούω τον Νικηταρά να απαντά στον Άγγλο αξιωματικό(που τον αντιμετωπίζει σαν επαίτη) έξω απο τον Αγιο Σπυρίδωνα στο Πειραιά ,τον Καραησκάκη-ετσι το έγραφε, ανορθόγραφα -να απευθύνεται στον Μαχμούτ Πασά και να του λέει...."ρώτησα τον μπούτσον μου και μου είπε να μη σε προσκυνήσω",

και σαν κοινωνώ τουs  άλλουs λαικούs ήρωεs του '21 που πέρασαν στην αφάνεια για να ντύνονται στο όνομα τους οδαλισκες του Μαμωνα που γλεντανε με ολυμπιακούς αγώνες και τσαντάκια "φέσια" των 380 ευρώ.

Τη  δική μου η Πατρίδα  την αντάμωσα στα ΟΧΙ του Μουστακλή,του Παναγούλη,του Λαμπράκη,της Αρσένη,του Μανδηλαρά,της Φλέμινγκ,του Καράγιωργα...

Θεόφιλος Κεφαλάς – Χατζημιχαήλ ο ζωγράφος των ονείρων. (1870 – 24 Μαρτίου 1934)

Βασίλης Λαμπόγλου 

Άστεγος, περιπλανώμενος, παραμυθάς, αν και τραυλός.

Έπαιζε ακορντεόν κι αυτοσχεδίαζε κλέφτικα τραγούδια.

Βρώμικος, ψειριασμένος. Φουστανελοφορεμένος και με στολίδια, ολοχρονίς σαν Μεγαλέξανδρος.

Καμιά γυναίκα δεν τον ήθελε.

Οι μεγάλοι των φώναζαν αχμάκη (αφελής, κουτός, βραδύνους).

Τα παιδιά τον πετροβολούσαν.

Ένας «φτωχούλης του θεού», με σπάνια «προίκα» στην ψυχή και στο ζερβί του χέρι.

Τα πινέλα του τα κουβαλούσε στο σελάχι του, εκεί που οι πρόγονοί του 'βάζαν τις πιστόλες και τα μαχαίρια τους. 

Τριγύριζε στα χωριά της Μυτιλήνης, τριγύριζε στα χωριά του Πηλίου και ζωγράφιζε.

Ζωγράφιζε ό,τι του παράγγελναν, για να βγάλει το ψωμί του. 

Υπάρχουν στον Άνω Βόλο κάμαρες ολόκληρες ζωγραφισμένες από το χέρι του Θεόφιλου, καφενέδες στη Λέσβο, μπακάλικα και μαγαζιά σε διάφορα μέρη που δείχνουν το πέρασμά του − αν σώζονται ακόμη.

Ο κόσμος όμως τον περιγελούσε. 

Του έκαναν μάλιστα και αστεία τόσο χοντρά, που κάποτε τον έριξαν κάτω από μια ανεμόσκαλα και του 'σπασαν δυο κόκαλα. 

Ζωγράφιζε μικρομάγαζα και σπιτικά, για λίγη τροφή.

Ετσι περιγράφουν οι μαρτυρίες τον - μετά θάνατο διεθνώς φημισμένο - λαϊκό ζωγράφο, τον οποίο οι καλλιτέχνες και διανοούμενοι της γενιάς του '30 θεωρούσαν «πατριάρχη τους» αναφορικά με την ελληνική πολιτιστική τους «ταυτότητα», Θεόφιλο Χατζημιχαήλ.

Στα δεκαπέντε του έφυγε από το χωριό του, τη Βαρειά της Μυτιλήνης για τη Σμύρνη (όπου έζησε χρόνια).

Τριαντάχρονος περίπου, πήγε εθελοντής στον ελληνοτουρκικό πόλεμο.

Και να θυμάστε… Η αλήθεια έχει μια παράξενη ιδιοτροπία…Όσο περισσότερο προσπαθείς να την πνίξεις, τόσο αυτή θα βρει τρόπο τελικά να εμφανιστεί…

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

-Βοήθεια-Βοήθεια… Ρε Δημήτρη κάνε κάτι… φώναζε εγκλωβισμένη και ακινητοποιημένη η Φρατζέσκα, βλέποντας τις τεράστιες φλόγες να κατασπαράζουν ανθρώπους και αντικείμενα κοντά της.

Ακούστε φίλοι μου…Ο Δημήτρης ζούσε κι αυτός τον ίδια κίνδυνο και τραγωδία…Κι όμως αγνόησε τον εαυτό του, άκουσε το κάλεσμα της Φραντζέσκας , δεν έφυγε να ψάξει τρόπο να σωθεί και προσέτρεξε  δυό φορές, αγνοώντας τον κίνδυνο  γιατί σίγουρα είχε αντίληψη αυτού... Δεν έφυγε, δεν προσπάθησε να σωθεί, αλλά να σώσει… ναι φίλοι μου αυτό έκανε.

 Φίλε Παύλο μου είναι δύσκολο, θέλω καιρό να σου το πω, δεν ξέρω αν σε ανακουφίζει αυτό… ήταν πολύ γενναίο…αυτό που έκανε ο Δημήτρης, γιατί για τον Δημήτρη σου μιλάμε.

Μην Κουνιέσαι -Μην κουνιέσαι σε Παρακαλώ»..λέει και προσπάθησε να βοηθήσει  την εγκλωβισμένη αλλά χωρίς τραυματισμό Φραντζέσκα, δίδοντας σε μας που το ακούμε ,μάθημα αλτρουισμού και ηρωισμού σε αυτές τις τραγικές και εφιαλτικές συνθήκες, αγνοώντας  τον κίνδυνο για την ζωή του , που τελικά τον βρήκε πάνω στην προσπάθεια διότι «μας έφυγε» πρώτος.. αφού η φωνή του ξαφνικά χάνεται.. και δεν ξανακούστηκε..

-Έχω ελάχιστο οξυγόνο… ξαναλέει η εγκλωβισμένη Φρατζέσκα και με αυτό  ξεδιπλώνει και ξεδιαλύνει τον γρίφο για μας τους ερευνητές ,ξετυλίγοντας  κάτω από τις δραματικές συνθήκες το κουβάρι..της αποκάλυψης.

Παγκόσμια ημέρα μαθηματικών

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Παγκόσμια ημέρα μαθηματικών σήμερα...ας μνημονεύσουμε έναν "άγνωστο" Έλληνα,που στην Αμερική τον τίμησαν πως του άρμοζε.

Και ας είναι μακροσκελής η ανάρτηση,το ελάχιστο που του πρέπει...

Όταν ρώτησαν κάποτε τον πατέρα της Θεωρίας των Κατηγοριών, τον σπουδαίο πολωνο-αμερικανό μαθηματικό Samuel Eilenberg, αν υπάρχει σύγχρονος Έλληνας μαθηµατικός στο μέγεθος ενός Ευκλείδη ή Αρχιµήδη, εκείνος απάντησε αμέσως χωρίς να το σκεφτεί: «Φυσικά, ο ‘‘Πάπα’’!».

Ο "Πάπα"ήταν ο Χρήστος Παπακυριακοπουλος,από τα μεγαλύτερα μαθηματικά μυαλά του 20ου αιώνα.

Τον «Πάπα» τον ήξεραν όλοι στις ΗΠΑ, καθώς εκεί θα περνούσε πάνω από 25 χρόνια κλεισμένος στο γραφειάκι του στο Πρίνστον ψάχνοντας να λύσει το μεγαλύτερο και πιο επίμονο μαθηματικό πρόβλημα όλων των εποχών, τη σπαζοκεφαλιά που άφησε ο Πουανκαρέ στις διάνοιες του μέλλοντος.

Ενας ερημίτης που αφιέρωσε ζωή και καριέρα στη μεγάλη του αγάπη, την τοπολογία. 

Εσωστρεφής, αντικοινωνικος ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε και ανέπνεε αποκλειστικά για τα μαθηματικά. 

Η ζωή του παρέμεινε μάλιστα κλασικό ανέκδοτο του Πρίνστον, του κορυφαίου αμερικανικού πανεπιστημίου στο οποίο θα περνούσε ο Παπακυριακόπουλος τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής του, καθώς τέτοιον εκκεντρικό τύπο δεν είχαν γνωρίσει άλλοτε εκεί στις ΗΠΑ.

«Πάπα» και Edwin Moise ήταν οι δυο μεταπτυχιακοί φοιτητές του Πρίνστον που έβαλαν στόχο ζωής να λύσουν την Εικασία. 

6 Μαρτιου-Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού.

''Τη Μεγάλη Παρασκευή, ο δάσκαλος, μας πήγε
στην εκκλησία να προσκυνήσουμε το Σταυρωμένο.

Μας γύρισε ύστερα στο σχολειό
να μας ξηγήσει τι είδαμε, ποιον προσκυνήσαμε
και τι θα πει Σταύρωση.

Αραδιαστήκαμε στα θρανία,
κουρασμένοι, βαριεστημένοι,
γιατί δεν είχαμε φάει παρά λεμόνι
και δεν ήπιαμε παρά ξύδι,
για να δοκιμάσουμε κι εμείς τον πόνο του Χριστού.

Άρχισε λοιπόν,
με βαριά επίσημη φωνή να μας ξηγάει
πως ο Θεός κατέβηκε στη γη και γίνηκε Χριστός,
κι έπαθε και σταυρώθηκε
για να μας σώσει από την αμαρτία.

Ποια αμαρτία;
Δεν καταλάβαμε, μα καταλάβαμε καλά
πως είχε δώδεκα μαθητές
κι ένας, τον πρόδωσε. Ο Ιούδας.

- Κι ήταν ο Ιούδας, σαν ποιον; Σαν ποιον;
Είχε απλώσει το δείχτη του χεριού του
και τον μετακινούσε από τον έναν μας στον άλλο,
ζητώντας να βρει
με ποιον από εμάς έμοιαζε ο Ιούδας.

Κι εμείς ζαρώναμε και τρέμαμε, μην μπας
και σταθεί το δάχτυλο το φοβερό πάνω μας.

Κι άξαφνα ο δάσκαλος έσυρε φωνή,
και το δάχτυλό του στάθηκε
σ' ένα χλωμό φτωχοντυμένο παιδάκι
με όμορφα ρουσόξανθα μαλλιά.
Ήταν το Νικολιό, που 'χε φωνάξει πέρυσι:
''Σώπα δάσκαλε, ν' ακούσουμε το πουλί''.

Να σαν το Νικολιό! φώναξε ο δάσκαλος.

Έτσι χλωμός, έτσι ντυμένος κι αυτός,
κι είχε κόκκινα μαλλιά,
κόκκινα σαν τις φλόγες της Κόλασης!

Αυτά τα "Αχ"...

Από το fb του Βασίλη Λαμπόγλου 

Η κοπέλα, κόρη ή εγγονή, άφησε τον υπερήλικα στην καφετέρια.

Περίπου ένα 20λεπτο έκαναν να διασχίσουν 100 μέτρα.                 

Ο εγκέφαλος του ανθρώπου δεν του έδινε καν οδηγίες για περπάτημα.

Την άκουσα να του λέει γλυκά... 

"'Κάτσε εδώ και θα έρθω να σε πάρω στις 3''.

Εκείνος, τίποτα, καμία αντίδραση.

Βλέμμα απλανές, χαμένο.

Ύστερα η κοπέλα παρήγγειλε για τον συγγενή της ένα βαρύ γλυκό και έφυγε.

Το ραντεβού μου είχε φύγει και μένα, αλλά είχα αποφασίσει να κάτσω ακόμη λίγο μόνος μου.

Το βλέμμα μου συνέπεσε μ' αυτό του παππού. 

Άρχισε να βγάζει άναρθρες κραυγές. Ευτυχώς δεν υπήρχε κανείς άλλος να τρομάξει ή να δυσανασχετήσει με την κατάσταση.

Σηκώθηκα κι έκατσα στο τραπέζι του.                                                                                   

''Τι νέα;'' τον ρώτησα, μην περιμένοντας απάντηση.

Ο παππούς άπλωσε όσο μπορούσε το χέρι του για να πιάσει τον καφέ.

Δεν τα κατάφερε.

Λυσσομανουν να μην τους πάρουν τη καρέκλα...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Παλεύουν όχι γιατί είναι θεριά,αλλά γιατί είναι θηρία...

Απειλούν χαροκαμενους γονεις,περιπαίζουν οργισμένους πολίτες, προειδοποιούν όσους έχουν απαιτήσεις για απονομή δικαιοσύνης...

Είδα ένα όνειρο που λέτε (η αντιβίωση θα φταίει)...πως σε μια κανονική χώρα η πλειοψηφία των βουλευτων του κυβερνώντος κόμματος θα έπρεπε να είναι αυτοί,που να απαιτούν να λογοδοτησει-για τη δικαίωση του-ο αρμόδιος υπουργός.

Ονειρεύτηκα λοιπόν,πως οι 24.651 σταυροδοτες στον νομό Σερρών του υπουργού Κωστα Καραμανλή θα ήταν οι μπροσταρηδες στην διαλεύκανση της αλήθειας...έτσι ώστε να έχουν το κούτελο τους καθαρό.

Και λαχτάρισα να ακούσω την στεντόρεια κραυγή για αλήθεια, δικαιοσύνη, ζωή αυτών των 2.144.780...που ψήφισαν για μια "Καλύτερη Ελλάδα ,που την αξίζουμε"...

το κόμμα που προήλθε από τη μήτρα της ΕΡΕ.

Μέρα που είναι σήμερα (τα λέγαμε στη προηγούμενη ανάρτηση).

"Ναι,αλλά για το Μάτι δεν λες...?"

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Να είσαι αντιπολίτευση και η ιδιότητα της πολιτικής τυμβωρυχιας που σε διακρίνει να σε ωθεί να δηλώνεις "πως δεν αντιλαμβάνομαι, πως υπάρχει πολιτική ευθύνη, χωρίς παραίτηση".

Να καταθέτεις λουλούδια στο μνημείο των 103 θυμάτων στο Μάτι και να διατρανώνεις πως αυτό το έγκλημα ,δεν θα το αφήσεις αδικαιωτο.

Να γίνεσαι κυβέρνηση πάνω στα αποκαιδια -μα και στην ανυπαρξία τους ,που σου σου πρόσφεραν αφειδως- και να προσλαμβανεις στην δούλεψή σου τον υπεύθυνο συντονισμού πολιτικής προστασίας (αστυνομικό διευθυντή) και τον αρχηγό της πυροσβεστικής που στην αποφραδα ημέρα  στο Μάτι είχαν το γενικό πρόσταγμα και την ευθύνη της διαχείρισης της πυρκαγιάς και τους οποίους καταγγειλες ως πρωταίτιους της κρατικής ολιγωρίας.

Μέχρι τώρα το λες και ως αρχή μανιφέστου του πολιτικού αμοραλισμου.

Αλλά σαν περνά ο καιρός και στη "χαμηλόβαθμη" απονομή δικαιοσύνης " σκάνε "οι πρώτες αποφάσεις αποζημίωσης των συγγενών και σου βγαίνουν οι πρωτοδίκες αποφάσεις των 312.000 ευρώ ...τι κάνεις.

Να σου πω...

Ξεχνάς,απαρνιεσαι ότι έχεις πεις και δίνεις εντολή στον υπουργό οικονομικών σου(Χατζηδάκης για όλες τις δουλειές )να εφεσιβαλλει τις αποφάσεις και να υπογραφεί δικόγραφα για λογαριασμό του Δημοσίου που να περιγράφουν την υποστηρικτική σου πρόταση με αναλγητα επιχειρήματα  όπως:

"η πολιτική προστασία είχε προειδοποιήσει για τον κίνδυνο πυρκαγιάς τις προηγούμενες μέρες άρα τα θύματα όφειλαν να γνωρίζουν ότι κινδυνεύουν."

 

"η εξέλιξη της φωτιάς ήταν ταχύτατη και ήταν αδύνατη η παροχή ενημέρωσης σε πραγματικό χρόνο." 

"Οι οδηγίες για το τι κάνουμε σε περίπτωση πυρκαγιάς ήταν αναρτημένες στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας".

" Δεν προσδιορίζεται ποια ήταν η εν γένει κατάσταση της υγείας του αποβιώσαντος προ του ενδίκου τραγικού συμβάντος!"... δηλαδή και "που ξέρουμε πως το θύμα δεν είχε προβλήματα υγείας προτού  καταλήξουμε στο επίδικο  αποτέλεσμα ...?

Αλλά έτσι είναι ο πολιτικός αμοραλισμός...

Πάνω απ' όλα η καρέκλα της εξουσίας και η διατήρηση καλοζωισματος του  συναφιού που σε στηρίζει και ελέγχει την αφασική μας απάθεια -ιδιωτεία.

Αλλά, κανείς δεν μπορεί να ξεγελά όλους για πολύ καιρό...

Εύχομαι να σου προσφερθεί ότι σου αξίζει... τίποτα παραπάνω.

- Άραγε , οι ξεχωριστής αντιληπτικότητας "υποστηρικτές",θα αναρωτηθούν" ευλόγως"..."Ναι,αλλά για το Μάτι δεν λες...?"

-Η χαροκαμενη μάνα του Βασίλη Καλογήρου (φωτό 3) σαν γράφει για κακοψυχα αφεντικά,το κάνει από άλγος ψυχής,από αίσθηση,απο βεβαιότητα...?

Σήμερα που ''εορτάζει'' η πόλη των Αθηνών...

Σήμερα που ''εορτάζει'' η πόλη των Αθηνών...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Η ''σουφραζέτα'' Καλλιρρόη Παρρέν(ιδρυτήs του Λυκείου Ελληνίδων),  σε πόνημά της για τις χειραφετημένες σύγχρονες Ελληνίδες -112χρόνια πριν-επέλεξε (ωs πρώτη)να αναφερθεί σε μία σπουδαία γυναίκα του 16ου αιώνα.                                                                                                                     Στη Ρη(ε)γούλα (Παρασκευούλα) Μπενιζέλου (από πατέρα αριστοκράτη των Αθηνών) και Παλαιολόγου (από μητέρα ). 

Γεννημένη το 1522 στην Αθήνα, στην γειτονιά της Μητρόπολης (το αρχοντικό της οικογένειας που σώζεται  σήμερα -και πλέον αναστυλωμένο-  βρίσκεται  στην Πλάκα, Ανδριανού 96 και αποτελεί την αρχαιότερη σωζόμενη οικία της πόλης των Αθηνών, 1750 ) .       

                                 

Η  μονάκριβη κόρη έτυχε καλήs μόρφωσηs και ''ατυχούs'' γάμου.

Την εποχή του Σουλειμάν Ά ,οι παντρεμένεs είχαν μεγάλεs  πιθανότητεs να μην καταλήξουν ωs ''οδαλίσκεs'' για Τούρκουs και ωs λύση προκρίθηκε στα δεκατέσσερα τηs να γίνει σύζυγοs του  δεσποτικού προύχοντα τηs πόληs Ανδρεα Χειλά.

Μετά απο 3 χρόνια μένει χήρα και στην συνέχεια χάνει και τουs γονείs της και το μόνο που τηs απομένει είναι μία τεράστια περιουσία.                         

Στα 1550 όλη η περιοχή από το ανακαινισμένο σήμερα αρχοντικό των Μπενιζέλων ως την Αρχιεπισκοπή μεταβάλλεται σε  πνευματικό κέντρο.

Μοναστήρι με Καθολικό ανακαινισμένο τον παλαιό ναό του Αγίου Ανδρέα, με πολλά λευκά κτίσματα και κελλιά, μεγάλη τράπεζα αλλά και νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο,ξενώνα και  υφαντήριο.         

Έχει φτάσει η ώρα να διαλέξουμε... Με τις Μέλισσες ή με τους Λύκους?

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Έγραφε πριν 4 χρόνια ο Γιώργος Καραιβαζ...

(μάρτυρας που δεν πρόλαβε, στην υπόθεση Λιγνάδη) :

"Μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογραφικά μεγαλοστελέχη, εκκλησία, αστυνομία, δικαιοσύνη, κακοποιοί. Περιπεπλεγμένοι σ’ ένα κύκλο δυναστείας και καταδυνάστευσης των αφελών ρομαντικών οδοιπόρων -κατά παράφραση του Ρουσσώ- που εν πολλοίς συγκροτούν το μεγάλο κοινωνικό στρώμα.

Ένας κύκλος που όλοι γνωρίζουν όλους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κυκλοφορία και το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος(φωτό 1).

Η ζωή είναι ένας απροσδιόριστης μορφής και τροχιάς κύκλος.

Μέσω δύο ατόμων (σ.σ. από τον ποινικό χώρο) γνώρισα πολύ καλά την παιδιάστικα αφελή μέχρι τότε προσέγγιση μου, στο πως λειτουργεί το σύστημα»."

Στις 24 Μαρτίου 2023 ο Κώστας Πρασάς, σταθμάρχης του ΟΣΕ, σκοτώθηκε σε τροχαίο στο Βόλο. 

Δύο μέρες αργότερα, στις 26 Μαρτίου,  ο  Κωνσταντίνος Χρυσάγης, Διευθυντής Κυκλοφορίας του ΟΣΕ, σκοτώθηκε με την μοτοσυκλέτα του στο Λαγονήσι, λίγες μέρες πριν καταθέσει ότι εξαναγκάστηκε να συμμετέχει στην αλλοίωση των ηχητικών ντοκουμέντων του Σταθμάρχη με τους Μηχανοδηγούς.

11 Μαρτιου, 2011: ο θρίαμβος, που γεννήθηκε απο μια καταστροφή.

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Απο ένα μεγάλο δάσος 70.000 δέντρων, αυτό το πεύκο για κάποιον άγνωστο λόγο ήταν το μοναδικό που έμεινε όρθιο οταν το tsunami χτύπησε με βια τις Ιαπωνικές ακτές πριν απο 14 χρόνια.

Ηταν η 11η Μαρτιου του 2011.

Ο σεισμός στο Tohoku ξεκίνησε στις 14:46 τοπική ώρα.

Ήταν έντασης 9 βαθμών (! ) στην κλίμακα Ρίχτερ και διήρκησε 6 ολόκληρα λεπτά!

Από τον σεισμό έχασαν την ζωή τους 15987 άνθρωποι ενώ 2.500 ακόμη αγνοούνται.

Σαν συνέπεια προκλήθηκε το tsunami το οποίο δημιούργησε κύματα ύψους μέχρι και 40 μέτρων (το μεγαλύτερο που μετρήθηκε) τα οποία ταξίδευαν μέσα στον ωκεανό με ταχύτητα 700 χλμ την ώρα και σάρωσαν την ενδοχώρα μέχρι και σε 20 χλμ βάθος.

Από το tsunami έχασαν την ζωή τους άλλοι 15000 άνθρωποι.

Οι συνολικές ζημιές, ξεπέρασαν τα 360 δισ δολάρια.

Εδώ λοιπόν, αρχίζει το "θαύμα" : οταν τα νερά αποτραβήχτηκαν, οι ειδικοί επιστήμονες κατάλαβαν οτι αυτο το γενναίο δέντρο -αν και όρθιο- δεν θα κατάφερνε να ζήσει.

Μέρος απο τον μεγάλο όγκο του θαλασσινού νερού που ειχε καλύψει την γη, απορροφήθηκε απο το χώμα και έφτασε στις ρίζες του πεύκου. 

Το αλάτι τις είχε καταστρέψει.

Ήταν μόνο θέμα λίγων ημερών, το δέντρο να πεθάνει όρθιο.

Να ημερώνει η μέρα σας...και στο τέλος της να σας μένει το χρώμα του σταριού.

.

Τότε είναι που παρουσιάστηκε η αλεπού.

– Καλημέρα, είπε η αλεπού.

– Καλημέρα, αποκρίθηκε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας και γύρισε, μα δεν είπε τίποτα.

– Εδώ είμαι, είπε μια φωνή, από τη μηλιά...

– Ποια είσαι; είπε ο μικρός πρίγκιπας. 

Μου φαίνεσαι πολύ όμορφη...

– Είμαι μια αλεπού, είπε η αλεπού.

– Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος...

– Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού. Δε μ’ έχουν ημερώσει.

– Α! με συγχωρείς, έκανε ο μικρός πρίγκιπας. Το σκέφτηκε όμως και πρόσθεσε:

– Τι πάει να πει «ημερώσει;»

– Εσύ δεν είσαι απ’ εδώ, είπε η αλεπού, τι γυρεύεις;

– Γυρεύω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι πάει να πει «ημερώσει;»

– Οι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγούνε. Μεγάλος μπελάς! Ανατρέφουν όμως και κότες. Αυτό είναι το μόνο τους όφελος. Κότες γυρεύεις;

– Όχι, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Γυρεύω φίλους. Τι πάει να πει «ημερώσει;»

– Είναι κάτι που παραμελήθηκε πολύ, είπε η αλεπού. Σημαίνει «να δημιουργείς δεσμούς...».

– Να δημιουργείς δεσμούς;

3 λόγοι για τη σημερινή ανάρτηση...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

-1ον...Διάβασα πως η Χρυσή Βαρδινογιάννη και ο Νικόλαος Ντεγκρες (ξέρει κάποιος αν γράφεται με 2 λέξεις ,ολόκληρο,στα αγγλικά...?😉), θα έλθουν  σε κοινωνία γάμου στον Άγιο Νικόλαο στον Ραγκαβά στη Πλάκα με καλεσμένους  αυστηρά τις δύο οικογένειες και με μέτρα αυξημενα ως προς τη προσέγγιση.

-2ον...Ενας φίλος μου έθεσε το ερώτημα..."από όλους αυτούς τους μαφιόζους που μας κυβερνάνε, καλύτερα δεν θα είμαστε με τον Βασιλιά?"

-3ον...Γιατι δεν μας πρέπει η Απολησμονια...

Θεωρήστε λοιπόν ως δώρο μου στη βασιλική οικογένεια,την υπενθύμιση του βίου της γιαγιάς...μέρα που'ναι.

Και Ανδρέα μου,το δίλημμα δεν είναι μεταξύ των δύο... αλλά κανένας που να μην μας αντιλαμβάνεται ως χαχολους και υποτακτικούς.

Τέτοια μέρα λοιπόν του  1981- στη Μαδρίτη ήταν -που πέθαινε η πριγκίπισσα του Αννόβερου και βασίλισσα Φρειδερίκη Γλύξμπουργκ, πρώην αξιωματικός της νεολαίας του Χίτλερ.  

Όλοι "ανυπερασπιστα αγόρια" είμαστε...και απέναντι μας είναι αυτοί...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Κάποιος περαστικός είδε ένα αγόρι που έκλαιγε και το ρώτησε τί είχε πάθει.

"Είχα δύο γρόσες για να πάω σινεμά" είπε το αγόρι, "κι ένα παιδί που περνούσε, μου βούτηξε τη μια γρόσα από το χέρι" -και του 'δειξε ένα παιδί λίγο πιο πέρα.

"Και δεν φώναξες βοήθεια;" ρώτησε ο περαστικός.

"Πως δε φώναξα!" είπε το αγόρι, και τα αναφιλητά του δυνάμωσαν.

"Και δε σ' άκουσε κανείς;" ρώτησε πάλι ο περαστικός και το χάιδεψε τρυφερά.

"Όχι" είπε μέσα στ' αναφιλητά του το αγόρι.

"Και γιατί δε φώναζες πιο δυνατά;

Δεν μπορούσες;" ξαναρώτησε ο περαστικός.

"Όχι" ξανάπε το αγόρι, που βλέποντάς τον να χαμογελάει, ένιωσε την ελπίδα του να ζωντανεύει.

Γιάννης Ξενάκης

«Είσαι σχεδόν 30 ετών, έχεις την τύχη να είσαι Ελληνας, αρχιτέκτονας και με γνώσεις εφαρμοσμένων μαθηματικών.

Εκμεταλλεύσου τα αυτά. 

Χρησιμοποίησέ τα στη μουσική σου» του  είπε ο Ολιβιέ Μεσάν και 'κεί όλα ξεκίνησαν . 

 

Και αντάμωσε στη Μουσική του τη Φυσική ,τα Μαθηματικά, 

τη θερμοδυναμική,την ακολουθία Φιμπονάτσι, τη Χρυσή Τομή, τη θεωρία των πιθανοτητων ,τον Λε Κορμπιζιέ, τον Μεσιάν ...

Και την ονομάτισε ''Στοχαστική Μουσική''. 

Καιρό -όχι πολύ-πρίν, κάποιοι - "άφηναν" στο τόπο τους μόνο ένα μέρος της οδοντοστοίχιας, του ουρανίσκου και του ματιού τους(από βλήμα  βρετανικού άρματοs) όπως ο συνθέτης Γιάννηs Ξενάκηs, αρχιτέκτονας και μαθηματικός παγκόσμιου εύρους ( στα 22 του χρόνια και μέλος του λόχου Μπάυρον) και καταδικασμένος ως λιποτάκτης εις θάνατον. 

Αυτός ο "ξένος", ο ανέστιος, ο λιποτάκτης  -για την ''καθεστηκύια τάξη''- ο ''χωλόs'' στ'άριστερά του προσώπου,

που ως τελευταία του επιθυμία αιτήθηκε στην κηδεία του στο Παρίσι να ακουστεί ένα μονοτονικό ηπειρώτικο από αυτά που θρέφουν δυνατά του Νόστου τον καυμό. 

Μια τέτοια μέρα - σαν χθες- ήταν του 2001...

                                                                             

Οι μεγάλοι "Ηττημένοι"... λέει η "ψεύτρα" ιστορία  που τη γράφουν πατριδέμποροι και οι   κάπηλοι της.

Ο Αρχιστράτηγος.... ο «ΓΕΡΟΣ» όλων των Ελλήνων έφυγε ...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

4 Φεβρουαρίου 1843

                                                          Σήμαντρα, καμπάνες και κύμβαλα αλλαλάξτε εν κλαυθμώ.

 Μεσίστιες κυματίστε όλες οι σημαίες.

Βαρύ πένθος έπεσε.                            

Ο Θοδωράκης έφυγε. Ο Αρχιστράτηγος....

ο «ΓΕΡΟΣ» όλων των Ελλήνων.

                                                                  Λίγους μήνες πριν να κλείσει τα μάτια του, το ένστικτό του τον ειδοποίησε πως το τέλος βρισκόταν κοντά.

Περιόδευσε σε όλον τον Μοριά.

Παντού από όπου περνούσε, φώναζε φίλους και εχθρούς και τους αποχαιρετούσε δίνοντας και παίρνοντας συγχώρεση. 

Πέρασε ακόμα και από τις Σπέτσες και την Ύδρα και συμφιλιώθηκε με τον Κουντουριώτη.... 

Συγχώρεσε και αυτόν ακόμη τον Σχινά, τον υπουργό Δικαιοσύνης που πίεζε για την καταδίκη του, την περίοδο της δίκης του. 

Όλους τους αποχαιρετούσε σαν να επρόκειτο να πραγματοποιήσει ένα μακρινό ταξίδι. 

Την 1η Φεβρουαρίου 1843 ο Κολοκοτρώνης πάντρεψε τον γιό του Κολίνο με την εγγονή τού άλλοτε ηγεμόνα της Βλαχίας, πρίγκιπα Ιωάννη Καρατζά. 

Ο γάμος αυτός ήταν από τα πιο σημαντικά κοσμικά γεγονότα της πρωτεύουσας. 

Στο μυστήριο και στο γλέντι που επακολούθησε παραβρέθηκαν όλοι οι επίσημοι, καθώς και αντιπροσωπείες από όλες τις ξένες πρεσβείες. 

Ο Γέρος του Μοριά ζούσε μία από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του και διασκέδασε με απίστευτη ζωτικότητα. 

Δύο ημέρες αργότερα παραβρέθηκε στον μεγάλο χορό του παλατιού, όπου παρουσιάσθηκε και πάλι πολύ ευδιάθετος. Κάποια στιγμή παρακάλεσε τον βασιλιά να διατάξει τους  μουσικούς να παίξουν ελληνικούς χορούς. 

Τα δημοτικά τραγούδια αντήχησαν στα σαλόνια του παλατιού. 

Ο Γέρος με ευθυμία προσκαλούσε τις κυρίες των τιμών να χορέψουν μαζί του. 

Στη χάριν αστεϊσμού παρατήρηση του Αναγνώστη Δεληγιάννη ότι ήπιε λίγο παραπάνω απάντησε ότι ήθελε να γλεντήσει τις τελευταίες του στιγμές.

Γύρω στα μεσάνυχτα, επέστρεψε στο σπίτι του. 

Με το που ξάπλωσε στο κρεβάτι του, υπέστη εγκεφαλική συμφόρηση.

Στις τρεις το πρωί η σύντροφός του(τη γυναίκα του την είχε χάσει από το 1820)κατάλαβε ότι ο Γέρος δεν ήταν καλά. 

Ειδοποιήθηκαν αμέσως οι καλύτεροι γιατροί της εποχής Γλαράκης, Ρέζερ και Οικονόμου. 

Ας βρει η "πολύπαθη" δικαιοσύνη ποιος εισήγαγε ξυλόλιο

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

-Ιάκωβος και Δημήτρης Μελισσανίδης με την Αegean Oil...

-Motor Oil της οικογένειας Βαρδινογιάννη...

-HelleniQ Energy και πρώην Πετρολα/ΕΚΟ/ΕΛΠΕ...του Λάτση...

-ΕΛΙΝΟΙΛ του Σπύρου Καρνέση...

Διύλιση, διάθεση και εμπόριο πετρελαιοειδών στην Ελλάδα, αυτοί οι 4... μόνο.

Ας βρει η "πολύπαθη" δικαιοσύνη ποιος εισήγαγε ξυλολιο και τολουολιο Γενάρη και Φλεβάρη του 2023 από τον Προμαχώνα.

Και θα καταλάβουμε γιατί καλύπτεται από τη πρώτη στιγμή...

Αλλά και γιατί πουλήθηκε ξαφνικά η ΑΕΚ(λέω εγώ τώρα).

Και γιατί το MEGA CHANNEL  συμφερόντων του συγκεκριμένου εφοπλιστή που έχει διαρκή κόντρα με τον ένα από τους παραπάνω (δεν τον θέλει στον Πειραιά), αποκαλύπτει συνεχώς στοιχεία που δεν έχουν αναφερθεί ξανά (μαρτυρίες αστυνομικών, κατάσχεση 25.000 λίτρων ξυλόλιου στα σύνορα...)

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/12DdMUjQ4Wa/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Αυτό το δέντρο είναι η απόδειξη ότι ένας, μονάχα ένας άνθρωπος είναι ικανός να βγάλει προς τα έξω τον καλύτερό μας εαυτό

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Setsuban(τελευταία  μέρα του χειμώνα)σήμερα στην Ιαπωνία με τελετές "αποχαιρετισμού του".

Οπότε ας "μιλήσουμε"🤗 για το πιο "αδικημένο"εσπεριδοειδές το Κίτρο (Μηδικο μήλο)και δη το Ιαπωνικό Κίτρο Yuzu(που έδωσε και το όνομα του στο ανάλογο χρώμα (citrus-κιτρινο).

"Επισκέφτηκα την Shimizu-gaoka, μια καταπράσινη περιοχή δυτικά του λιμανιού της Γιοκοχάμα και φωτογράφισα το περίφημο δέντρο Yuzu-no-ki που δεσπόζει σε όλη την περιοχή απο τον ομώνυμο λόφο.                     Είναι πολύ διάσημο γιατί πάρα πολλές ρομαντικές τηλεοπτικές σειρές έρχονται εδώ να σουτάρουν σκηνές όπου ο πρωταγωνιστής φιλάει την πρωταγωνίστρια κλπ, ίσως λόγω της απίστευτης θέας και της απίστευτης ομορφιάς του τοπίου.

Τουλάχιστον έτσι πίστευα γιατί όταν βρέθηκα ο ίδιος δίπλα απο το δέντρο αυτό αισθάνθηκα μια πρωτόγνωρη θετική ενέργεια, κάτι που δεν πίστευα οτι υπάρχει! Είδα ζευγαράκια να περπατούν μαζί και όταν έφταναν δίπλα στο δέντρο, αγκαλιάζονταν  ξαφνικά, χωρίς λόγο.                             

Ηλικιωμένοι σταματούσαν τον περίπατό τους, έκλειναν τα μάτια τους και άνοιγαν τα χέρια τους σα να ήθελαν να αγκαλιάσουν κάτι αόρατο. 

Τράβηξα την φωτογραφία όταν ένας μπαμπάς σήκωσε ψηλά το μωράκι του γελώντας, σπρωγμένος απο μια απροσδιόριστη χαρά - όποιος έμπαινε στην "σκιά" αυτού του δέντρου ένιωθε μια περίεργη καλοσύνη στην καρδιά του.

Ηλίας Κοστοπαναγιωτου...ο γιατρός των φτωχών

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Ηλίας Κοστοπαναγιωτου...ο γιατρός των φτωχών στη Φωκιδα για 50 χρόνια.

Το 2015 εκλεχθηκε στη μονοεδρικη θέση του βουλευτή του νόμου(ΣΥΡΙΖΑ).

Το ήθος του -που το γνωρίζει όλη η περιοχή- δεν του επιτρέπει να δεχτεί τα βουλευτικά οφιτσια όπως αυτοκίνητο,

προσωπική φρουρά, βουλευτικες ατέλειες,δάνεια. 

Μόνος του τίτλος που αποδεχόταν,ήταν το "γιατρός των φτωχών "

Όταν τον είχαν ρωτήσει γιατί δεν προσλαμβάνει τον γιο του στη δούλεψή του-καθως ήταν άνεργος και αναγκάστηκε να μπαρκαρει-,είχε απαντήσει 

πως θα ήταν ο τελευταίος που θα προσλαμβανόταν μόνο  στην περίπτωση που δεν θα υπήρχε ούτε ένα άνεργο παιδί στο νομό του.

Έφυγε  πριν δύο μέρες στα 81 χρόνια του και το κοινοποίησε η σύντροφος του .

Νιώθω τη χρεια να κοινωνήσω το φευγιο ενός άξιου Ανθρώπου και συμπολίτη μου,κάτι που θα έπρεπε να το έχει πράξει η οργανωμένη "κοινωνία της ενημέρωσης".

Στο Φως, γιατρέ των φτωχών...στο Φως

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/1F7mo5fUxo/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τζαίημς Τζόυς - Δουβλινεζος "Ελληνας"

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Δεν ήξερε αρχαία ελληνικά κι ας τον  αναφέρουν ως βαθύ γνώστη της γλώσσας.

Μιλούσε  απλώς συμπαθητικά νέα ελληνικά. 

Επιζητούσε να κάνει παρέα με Έλληνες, από αριστοκράτες ως και πωλητές κρεμμυδιών ( κυρίως αυτούς). 

Προληπτικός και δεισιδαιμονας ... πεπεισμένος όμως ότι οι Έλληνες του  φέρνουν γούρι. 

"Εμένα πάντα οι Έλληνες με βοήθησαν στη ζωή μου. Μην τους βλέπετε φασαριόζους και φωνακλάδες, όλοι τους έχουν την ψυχή και την ευρηματικότητα του Οδυσσέα"...έλεγε.

Τα "νέα ελληνικά"  τα μάθαινε στη Τεργέστη δίπλα στον Κεφαλλονίτη Παύλο Φωκά, υπάλληλο μιας ελβετικής εμπορικής εταιρείας  και τα εξασκούσε με τον Paul Ruggiero, έναν Ιταλό μουσικό που είχε ζήσει χρόνια στην Ελλάδα.

Στα σημειωματάρια του βρέθηκαν ένα ελληνικό νανούρισμα, οι πρώτες στροφές του ελληνικού εθνικού ύμνου, αλλά και υποδείγματα εμπορικής αλληλογραφίας, ένα ελληνικό επαναστατικό τραγούδι, δύο στροφές της ομηρικής Οδύσσειας και μια ανταπόκριση ελληνικής εφημερίδας απ’ τον πόλεμο. 

Παρακολουθούσε δια ζώσης τις ανασκαφές του Άρθουρ Έβανς στην Ελλάδα.

 «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς» , «Συγνόμην, πρέπει να πηγαίνω εις το αποχωρητήριον»,