Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΑΜΠΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΑΜΠΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 7 Ιουλίου 2018

Ο Ερνέστο Σάμπατο και η ζωή ως αλγόριθμος


«Έχει κάποιο νόημα η ζωή; Τι σημαίνει ο θάνατος; Είμαστε μία αιώνια ψυχή ή απλώς μία συσσώρευση μορίων από αλάτι και χώμα; Υπάρχει Θεός ή δεν υπάρχει; Αυτά είναι σίγουρα σημαντικά προβλήματα. Όλα τα υπόλοιπα, όπως ο νόμος της βαρύτητας, η ατμομηχανή, οι δορυφόροι του Δία, ως και ο κύριος Καντ με τις περιβόητες κατηγορίες του, σωστά λέει ο Καμύ, είναι στο βάθος ένα παιχνίδι για μικρά παιδιά.
Στο διάβολο η καθαρή σκέψη και η οικουμενικότητα των νόμων της! (…) Τι σημασία έχει αν η Καθαρή Σκέψη είναι οικουμενική και αφηρημένη, όταν Αυτός-που-διαλογίζεται δεν είναι ένας θεός, αλλά ένας φουκαράς που ξέρει ότι πρόκειται να πεθάνει και ότι από αυτόν το δικό του σαρκικό θάνατο δεν θα μπορέσει να τον σώσει ο Καντ με όλες του τις κατηγορίες; Τι σόι είναι αυτή η περίφημη γνώση που μας αφήνει μόνους απέναντι στο θάνατο;».
Διερωτήσεις ενός φυσικού επιστήμονα που τολμά να κοιτάξει κατευθείαν τον ήλιο και το θάνατο, βιώνοντας το γεγονός του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου ως την «κρίση ολόκληρου του πολιτισμού που βασίζεται στον ορθό λόγο και τη μηχανή».
Ο Ερνέστο Σάμπατο βιώνει την οικουμενική κρίση ως βαθιά προσωπική· το 1938, θα βρεθεί στα πρόθυρα της τρέλας και αηδιασμένος από τον τεχνικό πολιτισμό, όπως λέει ο ίδιος, θα φύγει, με τη γυναίκα του και το παιδί τους, «από τη φωτεινή πόλη με τους πύργους -όπου βασιλεύουν η βεβαιότητα και η τάξη- προς αναζήτηση μιας ηπείρου γεμάτης κινδύνους, όπου κυριαρχεί η εικασία».
Σε μια καλύβα στην οροσειρά της Κόρντοβας, αυτός ο θαυμαστής του Αρτό, αντί να αυτοκτονήσει ή να τρελαθεί, καταβυθίζεται στη συγγραφή και την απελπισμένη διερεύνηση της αλήθειας, της βαθιάς και πλούσιας σε αντιφατικότητα πραγματικότητας, καθώς και στην αναζήτηση της σωτηρίας της ανθρώπινης ύπαρξης. Από πού θα έρθει όμως αυτή; Από τους ήρωες σαν τον Τσε Γκεβάρα, από τους ποιητές σαν τον Ρεμπό και τον Χέλντερλιν, από τους καλλιτέχνες σαν τον Βαν Γκογκ, τον Γκόγια και τον Μπραμς, απαντά ο ρομαντικός και βιωματικά αναρχικός Ερνέστο Σάμπατο.
Το ξόδι της αυστηρής επιστήμης