- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
20 Νοεμβρίου 2025
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΙΚΙΚΑΜΟΡΙ ΣΤΟ "ΟΧΙ ΣΕΞ, ΜΟΝΟ ΦΙΛΟΙ ΣΤΑ SOCIAL MEDIA" ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΑΣΕΞΟΥΑΛ ΕΦΗΒΩΝ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΑΙ
19 Νοεμβρίου 2025
Έρευνα για την Gen Z στην Ελλάδα: 6 στους 10 εξαρτώνται οικονομικά από τους γονείς τους Μόνο το 20% των νέων στην Ελλάδα ζουν μόνοι τους
- Οι αντιλήψεις της Gen Z για εργασία, εκπαίδευση και μέλλον
-Το 65% πιστεύει ότι δεν είναι εφικτό να δημιουργήσει οικογένεια με τις παρούσες συνθήκες εργασίας του.
-Μόλις το 20% των νέων εργαζόμενων ζουν μόνοι τους.
-Το 46% δηλώνει το ενδιαφέρον του να εργαστεί στο εξωτερικό.

Τα αποτελέσματα της πανελλαδικής έρευνας «Νέοι και Εργασία 2025», που εξετάζει τη στάση της Generation Z (νέων έως 29 ετών) απέναντι στην εργασία, στην εκπαίδευση και στο μέλλον, παρουσίασε το Ινστιτούτο Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ), σε συνεργασία με την εταιρεία ALCO.
Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, η έρευνα πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2025 σε πανελλαδικό δείγμα 1.500 εργαζόμενων νέων και σκιαγραφεί «μια γενιά που εργάζεται, που διεκδικεί αξιοπρέπεια και προοπτική μέσα σε ένα περιβάλλον επισφάλειας και εξάντλησης.Τα βασικότερα αποτελέσματα παρουσιάζονται παρακάτω κατανεμημένα σε επτά επιμέρους θεματικούς άξονες:Οικονομική εξάρτηση και αδυναμία αυτονομίας
Ασυνέχεια εκπαίδευσης και απασχόλησης
Εργασιακή καθημερινότητα: πίεση και άγχος
Αξίες και στάσεις απέναντι στην εργασία
Θεσμική εμπιστοσύνη και συλλογική δράση
Προοπτικές και μέλλον.
09 Νοεμβρίου 2025
Η ΑΠΟΔΗΜΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ
Του Γιώργου Αλεξάτου
06 Νοεμβρίου 2025
Κάποια από τα σημερινά αδιέξοδα των νέων σήμερα
Τεχνοφεουδαρχία και Πρακτικές Επιτήρησης του παγκόσμιου πλήθους: Η ψευδαίσθηση της ελευθερίας στο διαδίκτυο επιτρέπει στα άτομα να διολισθαίνουν σε ένα επιτηρούμενο πανοπτικόν.
Κάποια από τα σημερινά αδιέξοδα των νέων σήμερα: Πως αντιμετωπίζονται οι νέοι άνθρωποι από τα σημερινά πολιτικά καθεστώτα κυριαρχίας στο δυτικό τουλάχιστον κόσμο και ποιες οι συνθήκες της κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησής τους μέσα σε αυτά;
Απόσπασμα από την εκπομπή «Σε απόσταση βολής» με τον Κωνσταντίνο Χριστόπουλο, Primenews, 10 Μαΐου 2023
29 Οκτωβρίου 2025
Παρέλαση στη βροχή! Μόνη Δόξα της αληθινής Υπάρξεώς μας ο αγώνας για Ελευθερία!
28 Σεπτεμβρίου 2025
Οἱ νέοι σταματοῦν τὸ ποτό! Γιατί;

Οἱ νέοι σταματοῦν τὸ ποτό! Γιατί;
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Πάντοτε ἡ νεανικὴ ἡλικία, καλοί μου φίλοι, ἰδιαίτερα δὲ ἡ ἐφηβεία, ἦταν συνδεδεμένη μὲ τὴν κατανάλωση τοῦ ἀλκοόλ. Στὶς ἐξόδους, στοὺς τόπους διασκέδασης, στὸ ξενύκτι, στὰ πάρτι, στὶς σχολικὲς ἐκδρομὲς καὶ στὶς χοροεσπερίδες. Εἶχε νὰ κάνει ὄχι μόνο μὲ τὴν ψυχαγωγία, ἀλλὰ καὶ μὲ τήν… ἀντίδραση καὶ τὴν ἐπανάσταση! Ὄχι πιὰ σήμερα! Ποὺ τί παρατηρεῖται πλέον; Μὰ τοῦτο τὸ ἀπίστευτο: Μία συνεχὴς μείωση τοῦ ἀλκοὸλ ἀπὸ τὴ νέα γενιά! Εὐχάριστο, θὰ πεῖτε. Ὅμως δὲν εἶναι! Καὶ νὰ γιατί…
* * *
Ἀλλ’ ἂς δοῦμε κατ’ ἀρχὰς τί ἀκριβῶς συμβαίνει…
Πρῶτο. Σύμφωνα μὲ ἔγκυρες στατιστικὲς ἡ κατανάλωση ἀλκοὸλ ἀπὸ τοὺς νέους μειώνεται συνεχῶς. Τουλάχιστον σὲ εὐρωπαϊκὸ ἐπίπεδο οἱ νέοι ξοδεύουν πλέον λιγότερα χρήματα γιὰ ἀλκοόλ. Σὲ βαθμὸ ποὺ πολλοὶ ἔφθασαν νὰ μιλοῦν «γιὰ μία νέα τάση ποὺ ξεκίνησε πρὸς τὴ ζωὴ μὲ νηφαλιότητα»!
Δεύτερο. Ὑπολογίζεται ὅτι ἡ μείωση αὐτὴ τῆς κατανάλωσης ἀλκοὸλ ἀπὸ τοὺς νέους ἄνω τῶν 15 ἐτῶν, ἔχει ξεκινήσει ἀπὸ τὸ 2000 κι ἐντεῦθεν καὶ μάλιστα παγκοσμίως, σύμφωνα μὲ τὸν Π.Ο.Υ.
Ἰδιαίτερα στὴν Εὐρώπη ἡ κατανάλωση αὐτὴ μειώθηκε ἀπὸ 12 λίτρα ποὺ ἦταν τὸ 2000, σὲ 9,5 λίτρα τὸ 2020 (μείωση 21%). Στὴν Ἑλλάδα ἡ μείωση εἶναι ἀπὸ 8,3 λίτρα σὲ 6,3 λίτρα ἀντίστοιχα, δηλαδὴ 24%, ποὺ εἶναι καὶ ἡ μεγαλύτερη ἀπὸ τὶς ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες!
Τρίτο. Πολλοὶ ἀποδίδουν τὴν μείωση αὐτὴ στὶς δυσχερεῖς οἰκονομικὲς συνθῆκες πού, σύμφωνα μὲ τὸ περιοδικὸ Fortune, «οἱ νέοι τῆς Εὐρώπης δὲν φαίνεται ὅτι θὰ ἐπιστρέψουν στὴν ἔντονη κοινωνικὴ ζωὴ σύντομα». Ὅμως αὐτὸ δὲν ἔχει νὰ κάνει μόνο μὲ τὶς χῶρες ποὺ ἔχουν τὴν ὅποια οἰκονομικὴ ὕφεση, ἀλλὰ καὶ μὲ ἄλλες καθ’ ὅλα ἀνθηρὲς οἰκονομικά. Ἔχει νὰ κάνει ἀκόμη καὶ μὲ τὶς ΗΠΑ, σύμφωνα μὲ ἔρευνα τῶν καταναλωτῶν ἀπὸ τὸ NCSolutions.
Ἄλλοι πάλι κάνουν λόγο στὴ στάση πολλῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, οἱ ὁποῖες ἔχουν ἐφαρμόσει μία σειρὰ ἀπὸ πολιτικὲς μείωσης τῆς κατανάλωσης ἀλκοόλ, ὅπως φορολογία, ἀπαγόρευσης διαφημίσεων κ.λπ. Ὅμως, σύμφωνα μὲ τὸν ΟΟΣΑ, ἡ ἀποτελεσματικότητα τῶν μέτρων τους αὐτῶν παρεμποδίζεται ἀπὸ τὴν κακὴ ἐφαρμογή τους καὶ στοὺς περιορισμένους πόρους ποὺ διαθέτουν.
* * *
Καὶ τελικά, ποῦ ὀφείλεται τὸ φαινόμενο;
Στὸ ὅτι οἱ νέοι εἶναι πιὸ μόνοι ἢ καλύτερα πιὸ κοινωνικὰ ἀπομονωμένοι ἀπὸ ποτέ. Ναί!
Σύμφωνα μὲ τοὺς εἰδικούς, οἱ νέοι, ἰδιαίτερα στὶς μέρες μας, βιώνουν πλέον μία ἐπιδημία μοναξιᾶς καὶ ἀπομόνωσης. Καὶ τὸ μεγάλο ὄντως αὐτὸ πρόβλημα ὀφείλεται κατὰ κύριο λόγο στὸν ἐθισμό τους στὰ κοινωνικὰ δίκτυα, σὲ ἐκεῖνα δηλαδή, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἦλθαν στὴ ζωή μας γιὰ νὰ μᾶς… ἑνώσουν καὶ ὄχι γιὰ νὰ μᾶς ἀπομονώσουν!
Μάλιστα, πάντα κατὰ τοὺς εἰδικούς, ἡ ἐπιδημία αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς μοναξιᾶς, ἔχει διπλασιάσει τὰ ποσοστὰ τῶν (ἀπομονωμένων) νέων!
Ἔκθεση τοῦ The Cigna Group γράφει ὅτι, τὸ 79% τῶν νέων 18-24 ἐτῶν ἀναφέρουν ὅτι αἰσθάνονται μοναξιά, ὅταν οἱ ἄνω τῶν 65 ἐτῶν ἀναφέρουν ὅτι τοὺς συμβαίνει αὐτὸ σὲ πολὺ μικρότερο ποσοστό, δηλαδὴ 41%!!
Ὁπωσδήποτε θὰ ἔπρεπε νὰ συμβαίνει τὸ ἀντίθετο, ἂν σκεφτοῦμε ὅτι οἱ εὐκαιρίες τῶν νέων γιὰ πραγματικὴ συντροφιὰ μὲ τοὺς συνομήλικους εἶναι κατὰ πολὺ περισσότερες.
Ἔτσι ἡ ἀποχὴ ἢ ἔστω ὁ περιορισμὸς τῶν νέων ἀπὸ τὸ ἀλκοόλ, τελικὰ δὲν προέρχεται ἀπὸ συνειδητή τους ἐπιλογή, ἀλλὰ ἀποτελεῖ τὸ σύμπτωμα ἢ καλύτερα τὸ τίμημα τῆς ἔλλειψης κοινωνικῶν συναναστροφῶν.
* * *
Δὲν τὸ συζητᾶμε! Ἡ κατανάλωση ἀλκοὸλ καὶ μάλιστα ἢ χωρὶς μέτρο, λογικὴ καὶ ὅρια, ἀσφαλῶς βλάπτει. «Κανένα ἐπίπεδο κατανάλωσης ἀλκοὸλ δὲν εἶναι ἀσφαλὲς γιὰ τὴν ὑγεία μας», ἀναφέρει ὁ Π.Ο.Υ.
23 Αυγούστου 2025
Η κουλτούρα γκέτο ως νεανικό lifestyle
Ευγενία Σαρηγιαννίδη
Το δεύτερο απόσπασμα της συνέντευξης της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη στον Κανέλλο Πάτσιο, στις 26-7-2025.08 Αυγούστου 2025
Ο Μανώλης Βλατάκης‑Καραγκούνης και η Αρχιτεκτονική του Χάους: Από το παιδί‑θαύμα των μαθηματικών στην παγκόσμια θεωρητική πρωτοπορία
Του Μάνου Λαμπράκη
Ο εφιάλτης της αναζήτησης φοιτητικής στέγης και η ριζοσπαστική πρόταση του Νότη Μαριά
Το πρόβλημα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις μετά από την ανάπτυξη του airbnb. Πως μπορεί να λυθεί;
Ο κ.Νότης Μαριάς, πρώην ευρωβουλευτής αλλά και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, γνωρίζει πολύ καλά το πρόβλημα των οικογενειών και έχει να προτείνει λύση: κατάργηση των Πανελλαδικών Εξετάσεων και αντικατάσταση τους από ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο εισαγωγής στα ΑΕΙ. Η πρόταση έχει και λογική και ενδιαφέρον
ΠΗΓΗ:https://youtu.be/6VSNj-HNEiU?si=yDBtmHNn0RxTYX9-
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
07 Απριλίου 2025
Η άγουρη βία και το φαινόμενο «μπούμερανγκ»

του Ηρακλή Κανακάκη
Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, πολιτισμικές, κοινωνικές, οικονομικές, αλλά και σε όσα βιώνουμε στην καθημερινότητά μας, είναι εμφανή τα προβλήματα αγωγής και υποεκπαίδευσης του υπαρκτού ελληνικού σχολείου. Με πόνο και ανησυχία διαπιστώνει κανείς τα ζητήματα έκπτωσης της Παιδείας, αν βρεθεί έξω από σχολείο την ώρα της λήξεως των μαθημάτων ή σε χώρους που συχνάζουν οι νέοι και οι νέες ή σε μέσα μεταφοράς με νεανικές παρέες.Με τις ευλογίες και των γονέων, που κυρίαρχη έγνοια τους είναι η ακαδημαϊκή καριέρα του παιδιού τους και η απόκτηση, όσο το δυνατόν, περισσοτέρων ψηφιακών δεξιοτήτων, ο βασικός ανθρωπιστικός κορμός της Παιδείας των περασμένων δεκαετιών έχει εκλείψει. Πού χρόνος για την καλλιέργεια της ψυχής και του πνεύματος με αρχές ηθικής συμπεριφοράς: συνεργασία, ενσυναίσθηση, ανθρωπιά, σεβασμός, ταπείνωση, υπαρξιακή αναζήτηση. Και μόνο ο όρος ηθικός θεωρείται παλιομοδίτικος και γι’ αυτό βρίσκεται σε αχρησία.
Αλλά και αυτό το σχολείο, το υλιστικό και χρησιμοθηρικό, επιτελεί το ρόλο του: Πετυχαίνει τη σκοποθεσία του; Σύμφωνα με τα στοιχεία διεθνών εκπαιδευτικών οργανισμών και διαγωνισμών (PISA) οι μαθητές του ελληνικού σχολείου αδυνατούν να κατανοήσουν επαρκώς ένα γραπτό κείμενο, στα δε μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες κατατάσσονται στην κατώτερη βαθμίδα. Υστερούν δε και στις απλές δεξιότητες της καθημερινής ζωής.
13 Ιανουαρίου 2025
Σισανίου και Σιατίστης Παύλος: Δεν νιώθουμε το φταίξιμο μας, την ευθύνη μας (video)

Την τελευταία του νύχτα, την πέρασε στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ και του Οσίου Ιακώβου, που αγαπούσε τόσο πολύ και μέχρι το μεσημέρι ήταν εκεί κοντά του, στις Ροβιές, τελώντας την τελευταία επί γης Θεία Λειτουργία του, δίπλα στην Τιμία Κάρα του Οσίου Δαυίδ.
02 Νοεμβρίου 2024
Ψήφος στα 17, εφηβική αριστερά!!!
Η ψήφος στα 17, αποτελεί κεντρικό σημείο στο κουτοπόνηρο παλαιοκομματικό παιγνίδι του αριστεροδεξιού ολιγαρχικού μορφώματος που «κυβερνά». Αν απομονώναμε το τυχοδιωκτικό εκλογικό μαγείρεμα και τις «συμμαχίες¨της κυβέρνησης με οτιδήποτε κινείται στο βούρκο της πολιτικής επιβίωσης: από τον Λεβέντη μέχρι τη Χ.Α, η συμμαχία με τους εφήβους δεν μπορεί να θεωρηθεί κάτι ξένο στον θαυμαστό κόσμο της μεταμοντέρνας «νεανικής» αριστεράς.
Η γρήγορη ενηλικίωση των παιδιών και η «νεανικότητα» των μεσήλικων, κυριάρχησε στον κόσμο της μαζικής κουλτούρας του ύστερου δυτικού καπιταλισμού. Aπό τα κοστούμια των νεαρών Μπήτλς και των νέων της δεκαετίας του ΄60 στην Ελλάδα, η ιστορία τούμπαρε στο άλλο άκρο με την unisex επιμελημένα ατιμέλητη γκαρνταρόμπα, ανέμελων και αγριεμένων ταυτόχρονα γονιών και παιδιών μια παγκοσμιοποιημένης κουλτούρας που «θέλει τον (θεαματικό-δυτικό) κόσμο, και τον θέλει, τώρα». Έτσι, το «εδώ και τώρα», κατάπιε την χρονική ωρίμανση και των δυο γενιών, σε μια αποθεώση της νέας θρησκείας για την αύξησης της «νεανικότητας» και των φυσικών ορίων του ανθρώπου και της φύσης, τραβώντας τα πάντα στα άκρα.
23 Οκτωβρίου 2024
Βία ανηλίκων: Γιατί τα παιδιά μας δεν νιώθουν τον πόνο του άλλου;
Αν δεχτούμε ως θεμελιώδη σκοπό της διαπαιδαγώγησης που προσφέρουν οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς στα παιδιά την τιθάσευση των ενστίκτων και των ορμών τους, τότε αυτή την περίοδο κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται. Τα παιδιά θυμίζουν αγρίμια στα οποία κυριαρχούν οι παρορμήσεις τους. Η παραβατικότητα, η νεανική επιθετικότητα, οι εναντιωματικές συμπεριφορές και η έλλειψη σεβασμού παρουσιάζουν ανησυχητικά αυξητικές τάσεις. Και δεν είναι μόνο το bullying, η αγελαία συμπεριφορά, οι συμμορίες και η νεανική βία. Είναι ο αδιόρατος φόβος για εκείνο που πιθανόν έρχεται.
Η ενσυναίσθηση προϋποθέτει τη συναίσθηση
Ο Εμίλ Ντιρκέμ, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της κοινωνιολογίας, αναφέρει ότι η επιθετικότητα είναι ανάλογη με τη στέρηση. Τι στερούνται όμως τα σημερινά παιδιά τα οποία μοιάζουν να τα έχουν όλα; Αναμφίβολα αυτό που στερούνται είναι τα συναισθήματα. Και αν τα παιδιά έχουν έλλειμα δικών τους συναισθημάτων πώς περιμένουμε να έχουν ενσυναίσθηση, δηλαδή να αισθάνονται τα συναισθήματα των άλλων σαν να είναι δικά τους;
Τα παιδιά που ασκούν βία, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν νιώθουν τον πόνο του άλλου, είναι ανίκανα να μπουν στη θέση του άλλου. Καθαρό έλλειμα ενσυναίσθησης δηλαδή. Είναι δε περίεργο πως ενώ σήμερα όλοι μιλάνε για ενσυναίσθηση εκείνη συνεχώς λιγοστεύει. Οι ειδικοί μιλάνε για τη σημασία της ενσυναίσθησης, το ίδιο και οι εκπαιδευτικοί με τους γονείς. Το θέμα είναι πως στη θεωρία όλα είναι απλά αλλά στην πράξη τα πράγματα περιπλέκονται. Για την ακρίβεια σαμποτάρονται.
Για να έχει ένα παιδί ενσυναίσθηση για κάποιο άλλο πρόσωπο που είναι φοβισμένο ή στεναχωρημένο προϋποθέτει την συναίσθηση τού τι αισθάνεται κάποιος που είναι φοβισμένος ή στεναχωρημένος. Αν δεν γνωρίζεις την σφοδρότητα αυτών των συναισθημάτων εσύ ο ίδιος πως θα τα συναισθανθείς σε κάποιον τρίτο; Πως θα μπεις στη θέση του να καταλάβεις τον πόνο που πιθανόν να νιώθει αν αυτά τα συναισθήματα σού είναι άγνωστα; Αν δεν έχεις αυτο-αντίληψη πώς γίνεται να αποκτήσεις ετερο-αντίληψη;
Μη ενσυναισθητική δράση των γονέων
20 Δεκεμβρίου 2023
Η ελληνική οικογένεια υπό παραίτηση
Του Βασίλη Καραποστόλη
22 Νοεμβρίου 2023
Η ελληνική οικογένεια υπό παραίτηση

Οι γονείς σήμερα διστάζουν να πουν στο ανήλικο παιδί τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα, κάτι που είναι εντελώς της μόδας. Αν όμως ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Κι εκεί είναι το πρόβλημα.
του Βασίλη Καραποστόλη από το in.gr
Αλλοτε στην Ελλάδα, ενώ η κοινωνία διαμελιζόταν, μέσα στα σπίτια η συσπείρωση των ατόμων κρατούσε καλά. Την ώρα που τα κόμματα, οι παρατάξεις, τα συμφέροντα συγκρούονταν μεταξύ τους, η οικογένεια μαζεμένη γύρω από το τραπέζι επιβεβαίωνε πως τα μέλη της θα ζούσαν συνασπισμένα και με οδηγό τους ένα ομαδικό ένστικτο επιβίωσης.
Την εγγύηση την έδιναν οι γονείς, και τα παιδιά δεν είχαν παρά να τη δεχτούν. Να όμως που οι καιροί άλλαξαν τόσο πολύ ώστε σήμερα οι γονείς μπροστά στα παιδιά τους μασάνε τα λόγια τους. Φοβούνται μήπως κάνουν κάποιο ασυγχώρητο λάθος.
Μήπως προτείνουν κάτι που θα θυμίζει συμβουλές γιαγιάδων. Διστάζουν να πουν στο ανήλικο τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα και αφού βλέπουν πώς στο κάτω κάτω η αμφιβολία είναι εντελώς της μόδας.
Κι όταν είσαι με τη μόδα υποτίθεται ότι είσαι με το μέρος της νεότητας. Ωστόσο, δεν αποφεύγονται τα εμπόδια. Αν ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Εκεί είναι το πρόβλημα.
Εστω κι έτσι όμως, θα μπορούσαν όλα αυτά τα ετερόκλητα και θορυβώδη να εξεταστούν και να κριθούν.
Προϋπόθεση θα ήταν να μάθουν τα παιδιά από τον πατέρα και τη μητέρα να θέτουν τις κατάλληλες ερωτήσεις απέναντι στις καταστάσεις και στα πράγματα.
Το μικρό παιδί ρωτά συχνά «τι κάνουμε μ’ αυτό;». Ο γονιός πρέπει να το βοηθήσει να προχωρήσει στο «τι χρειάζεται αυτό;» και έπειτα στο σχολείο αναμένεται να κάνει ένα βήμα πιο πέρα ρωτώντας «πού οδηγεί η χρήση του;». Μια σειρά από βήματα πριν φθάσουμε στο αν κάτι είναι καλό ή κακό και για ποιους.







