Η άγουρη βία και το φαινόμενο «μπούμερανγκ»

του Ηρακλή Κανακάκη

Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, πολιτισμικές, κοινωνικές, οικονομικές, αλλά και σε όσα βιώνουμε στην καθημερινότητά μας, είναι εμφανή τα προβλήματα αγωγής και υποεκπαίδευσης του υπαρκτού ελληνικού σχολείου. Με πόνο και ανησυχία διαπιστώνει κανείς τα ζητήματα έκπτωσης της Παιδείας, αν βρεθεί έξω από σχολείο την ώρα της λήξεως των μαθημάτων ή σε χώρους που συχνάζουν οι νέοι και οι νέες ή σε μέσα μεταφοράς με νεανικές παρέες.

Με τις ευλογίες και των γονέων, που κυρίαρχη έγνοια τους είναι η ακαδημαϊκή καριέρα του παιδιού τους και η απόκτηση, όσο το δυνατόν, περισσοτέρων ψηφιακών δεξιοτήτων, ο βασικός ανθρωπιστικός κορμός της Παιδείας των περασμένων δεκαετιών έχει εκλείψει. Πού χρόνος για την καλλιέργεια της ψυχής και του πνεύματος με αρχές ηθικής συμπεριφοράς: συνεργασία, ενσυναίσθηση, ανθρωπιά, σεβασμός, ταπείνωση, υπαρξιακή αναζήτηση. Και μόνο ο όρος ηθικός θεωρείται παλιομοδίτικος και γι’ αυτό βρίσκεται σε αχρησία.

Αλλά και αυτό το σχολείο, το υλιστικό και χρησιμοθηρικό, επιτελεί το ρόλο του: Πετυχαίνει τη σκοποθεσία του; Σύμφωνα με τα στοιχεία διεθνών εκπαιδευτικών οργανισμών και διαγωνισμών (PISA) οι μαθητές του ελληνικού σχολείου αδυνατούν να κατανοήσουν επαρκώς ένα γραπτό κείμενο, στα δε μαθηματικά και στις φυσικές επιστήμες κατατάσσονται στην κατώτερη βαθμίδα. Υστερούν δε και στις απλές δεξιότητες της καθημερινής ζωής.

Αντανάκλαση τής, σχεδόν, ολικής κατάργησης της αγωγής στα σχολεία, η οποία τους στερεί στοιχειώδεις ηθικές και συναισθηματικές αντιστάσεις, είναι η άγουρη βία. Στις αιτίες της, βέβαια, όπως έχουν αναλυθεί από ειδικούς και μη, εκτός από την εκπαιδευτική διαδικασία είναι οι σημαντικές, ανατρεπτικές αλλαγές στη δομή και λειτουργία της οικογένειας, η τηλεοπτική και διαδικτυακή βία που διευκολύνει και παρωθεί στην επιθετικότητα και την αντικοινωνική συμπεριφορά.

 Καλλιεργεί την αναισθησία απέναντι στη βία και στα θύματα της βίας, γι’ αυτό και απολαμβάνουν τις συμπλοκές και τους ξυλοδαρμούς συμμαθητών/τριών τους. Δηλαδή τη φυσικοποιεί, την καθιστά οικεία.
Η αυστηροποίηση του πλαισίου στα θέματα ποινολογίων και αντιμετώπισης της σχολικής παραβατικότητας ήταν αναγκαία, αφού το δόγμα της μηδενικής καταπίεσης και ατιμωρησίας, έχει επικίνδυνα διαταράξει τη σχολική ζωή, με θύματα και εκπαιδευτικούς. Είναι σημαντικό ν’ αποκτήσει ο νέος/α την αίσθηση της τιμωρίας, της κοινωνικής ευθύνης και της λογοδοσίας για τις πράξεις του.
Για να στειρωθεί, όμως, η μήτρα που γεννά τη βία χρειάζεται μία ολιστική προσέγγιση, στην οποία εμπλέκονται όλες οι θεσμικές δυνάμεις που έχουν σχέση: γονείς, κράτος, εκπαιδευτικοί, σχολική διαδικασία. Και ασφαλώς τα Μ.Μ.Ε. Σήμερα, με τον τρόπο που καλύπτουν τα περιστατικά της νεανικής παραβατικότητας ενεργοποιείται το φαινόμενο «μπούμερανγκ», που συνίσταται στην εκδήλωση της συμπεριφοράς του παραλήπτη ενός μηνύματος, σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που επιδιώκει το μήνυμα. 

Οι ανεπιθύμητες αντιδράσεις που πυροδοτούνται και οδηγούν στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα είναι: η αποευαισθητοποίηση, η ψυχολογική εναντίωση, η μίμηση.

Χριστιανική 3 Απριλίου 2025


ΠΗΓΗ:https://xristianiki.gr/%CE%B7-%CE%AC%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B7-%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CF%81/?fbclid=IwY2xjawJgPNBleHRuA2FlbQIxMQABHnhQsHapUYSxCJ4F2iMMm4T0cDfPirDs5ymdzf-me7JLNiFftH-5DtFSVQX2_aem_0BeqBsD4awfC_f1BZFu_nA
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com