Εκφράζοντας την επιθυμία, αλλά όχι φευ και την πραγματικότητα, ορισμένοι αρμόδιοι περί των οικονομικών, μας διαβεβαίωσαν περιχαρείς, πριν λίγο καιρό, ότι δήθεν «τελειώσαμε με τα Μνημόνια». Είχα εκφράσει τότε τις εύλογες αντιρρήσεις μου, δεδομένου ότι η επιτήρηση προβλέπεται ότι θα παύσει, μόνον όταν η χώρα θα έχει ξεπληρώσει το 85% του χρέους της. Δηλαδή….κατάσταση που παραπέμπεται στις καλένδες.
Και δεν άργησα να επιβεβαιωθώ, δεδομένου ότι το ΔΝΤ, θορυβημένο από τις εξαγγελίες για αύξηση των μισθών (παρότι δεν πρόκειται περί πραγματικών αυξήσεων, εφόσον αυτές απορροφούνται από τις πληθωριστικές αυξήσεις των τιμών των αγαθών πρώτης ανάγκης), αλλά και από σκέψεις για επαναφορά του 13 και 14 μισθού στο Δημόσιο, σπεύδει να βάλει φρένο στις «μεγαλειώδεις» αυτές προθέσεις του προτεκτοράτου χρέους, παρεμβαίνοντας, με τη συνηθισμένη του άνεση, στα εσωτερικά μας.
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης, προχθές, 84 χρόνων από τη ναζιστική εισβολή στην Ελλάδα, διερωτήθηκα, αν το ΔΝΤ γνωρίζει ότι η χώρα μας δεν έχει, ουσιαστικά, χρέος, δεδομένου ότι η Γερμανία της χρωστά γύρω στο 1 τρισεκατομμύριο ευρώ από το κατοχικό δάνειο, τις επανορθώσεις και την κλοπή αρχαιολογικών θησαυρών. Δηλαδή, ποσό πολλαπλάσιο του δικού της χρέους.
Αλλά, προφανώς, παρόμοιες ανησυχίες δεν έχουν θέση στην Ευρώπη που είναι περήφανη για τη δημοκρατικότητά της, και που γι αυτό πιστεύει ότι δικαιολογημένα πνέει μένεα εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ, που δεν είναι δημοκράτης.
O Όθωνας Ιακωβιδης είναι υποστηρικτής της άμεσης δημοκρατίας, ειχε οργανωτικό ρόλο στα συλλαλητήρια κατά της συμφωνίας των Πρεσπών και συμμετείχε στην ΣΠΙΘΑ του Μίκη Θεοδωράκη.
«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι΄αυτήν.
Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για την διατροφή μου.
Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (Πιάτσα Πορέτο του Μιλάνου).»
--Δημήτρης Χριστούλας
*Σαν σήμερα στις 4 Απρίλη του 2012 ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός Δημήτρης Χριστούλας, αφαίρεσε τη ζωή του με συμβολικό τρόπο στην πλατεία Συντάγματος.
_______*****_______
Ξύπνησε νωρίς
Ήθελε να’χει μπόλικο χρόνο μπροστά του.Όχι για να σκεφτεί, τα’χε σκεφτεί όλα από μέρες, τί μέρες…μήνες,χρόνια, ίσως και όλη του τη ζωή να προετοιμαζόταν γι’ αυτό…
Χρόνο για να φροντίσει τον εαυτό του ήθελε. Να πλυθεί, να ξυριστεί, να πιεί το καφεδάκι του…Να καπνίσει κι ένα τσιγάρο με την ησυχία του –κρυφά από τα παιδιά που του γκρίνιαζαν…
Θυμήθηκε αυτά που λέγανε για τους Σπαρτιάτες και χαμογέλασε. Ποτέ δεν ήταν εθνικιστής κι όλες αυτές τις ιστορίες περί γενναιότητας των τριακοσίων τις άκουγε με σκεπτικισμό και ειρωνεία. Όμως, φαίνεται, από το λέγε-λέγε, κάτι του είχαν αφήσει στο υποσυνείδητο…
Ντύθηκε προσεχτικά. Έβαλε και σακάκι- πράγμα σπάνιο γιατί συνήθως κυκλοφορούσε με μπουφάν. Στο ντύσιμο είχε παραμείνει νέος, «στη δεκαετία του εβδομήντα», λέγανε τα παιδιά και γελούσαν μαζί του. Και, φαντάσου, δεν ήξεραν ότι κρατούσε ακόμη το χακί αμπέχωνο που φορούσε τότε, στα γεγονότα της νομικής…
Το σακίδιο που κρέμασε στον ώμο του δεν ταίριαζε με την υπόλοιπη εμφάνισή του αλλά…τί σημασία είχε… έτσι κι αλλιώς ήταν απαραίτητο.
Τέμπη: Η εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων με αριθμούς – Τι αναφέρει το πόρισμα
Ας μην το ξεχνά και η μνημονιακή αντιπολίτευση
Τασιόπουλος Γιώργος
Την εικόνα της πολυετούς εγκατάλειψης των ελληνικών σιδηροδρόμων, σε υποδομές και προσωπικό αποτυπώνει το Πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ) για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
Διαβάζουμε από το πόρισμα:
"....12. Ο ελληνικός σιδηροδρομικός τομέας υπέφερε πολύ από τις οικονομικές κρίσεις που ξεκίνησαν στα τέλη του 2009 και κορυφώθηκαν το 2010. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την κακή συντήρηση και την όλο και πιο υποβαθμισμένη υποδομή και μια διαρθρωτική έλλειψη προσωπικού, απαραίτητου για να συνεχίσει να παρέχει τις συνήθεις υπηρεσίες. Το σιδηροδρομικό σύστημα δεν είχε ανακάμψει από αυτή την κατάσταση μέχρι τις αρχές του 2023.
Η είδηση πως η Γερμανία και άλλες 10 χώρες-σύμμαχοι της ζητούν «κοινούς κανόνες… για τη μείωση των ελλειμμάτων και επίσης για τη μείωση των επιπέδων χρέους συνολικά», στο ίδιο μήκος με την πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν που απαίτησε την διασφάλιση της «συνετής δημοσιονομικής πολιτικής» – με απλά λόγια επιστροφή στην λιτότητα και των τερματισμό των μέτρων στήριξης – ήρθε να επιβεβαιώσει την εκτίμηση πως η εποπτεία στην χώρα μας θα επιστρέψει, με θλιβερές συνέπειες.
Αξίζει να κάνουμε μία αναδρομή και να θυμηθούμε την εικόνα της βιβλικής καταστροφής που προκάλεσαν οι “φίλοι” μας οι Ευρωπαίοι στην οικονομία μας. Από την πρώτη στιγμή της κρίσης, η επίσημη ερμηνεία για το πώς αυτή προκλήθηκε – κυρίως από γερμανικά ΜΜΕ – ήταν ότι μόνο οι Έλληνες ήταν οι υπαίτιοι. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, μας πρόσβαλλαν παντοιοτρόπως, χαρακτηρίζοντάς μας “τεμπέληδες”, “αλκοολικούς”, “ανίκανους” να παράγουμε οτιδήποτε, “καλοπερασάκηδες” με το μόχθο των εταίρων μας και άλλα τινά. Με βάση όλα αυτά τα δήθεν αποκρουστικά χαρακτηριστικά του DNA μας, εξηγούνταν δήθεν τα τεράστια ελλείμματα και χρέη που δημιούργησε η “ανευθυνότητά” μας, διακινδυνεύοντας τη σταθερότητα της Ευρωζώνης.
Έτσι, έπρεπε, να “συνετιστούμε” μέσω σκληρής, πλην αποτελεσματικής τιμωρίας. Γι’ αυτό, οι εταίροι μας ζήτησαν και τη βοήθεια του ΔΝΤ, επειδή είχε μακρά εμπειρία στον τομέα αυτό, από τη μέχρι τότε δράση του σε αναπτυσσόμενες και αφρικανικές κυρίως χώρες. Το χειμαρρώδες κατηγορητήριο εναντίον των “άχρηστων” Ελλήνων, έστρωσε κόκκινο χαλί για την υποδοχή των διεθνών χρηματιστηριακών αρπακτικών, που έσπευσαν να ρημάξουν το Χρηματιστήριο. Αποστολή τους ήταν να εμφανίσουν ως αναπόφευκτα τα Μνημόνια. Αν και η ενορχηστρωμένη αυτή προπαγάνδα ουδεμία σχέση είχε με την πραγματικότητα, πέτυχε τελικώς να πείσει ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού ότι “εμείς φταίγαμε για όλα”.
Ωστόσο, η προ κρίσης κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ουδόλως δικαιολογούσε τέτοια τιμωρία. Η ελληνική οικονομία εμφάνιζε σημαντική δυναμική, πραγματοποιώντας μέσο ρυθμό ανάπτυξης από τους ταχύτερους τότε της Ευρώπης, κατέγραφε ανεργία χαμηλή και το δημόσιο χρέος της ως ποσοστό στο ΑΕΠ ήταν κάτω από 110%, που θεωρείται αντιμετωπίσιμο με βάση τα διεθνώς επικρατούντα στο χώρο. Υπήρχε, βέβαια ένα εκκολαπτόμενο αγκάθι του δημόσιου ελλείμματος μετά το 2000 (ετήσια υπέρβαση δαπανών στον προϋπολογισμό).
Όταν θέτεις ερωτήματα χωρίς να παίρνεις ούτε μία απάντηση, καταλαβαίνεις πως απλά χάνεις το χρόνο σου – σε μία χώρα που βαδίζει ολοταχώς προς τα πίσω, με κόμματα που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την πατρίδα τους, αλλά μόνο για τη νομή της εξουσίας.
.
Εισήγηση
Θέμα: Ενημέρωση για την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού από το αρμόδιο γραφείο της Βουλής – με ερωτήσεις εκ μέρους των εισηγητών των κομμάτων.
Θα ξεκινήσουμε από το ότι, στην ουσία αναφέρετε στην έκθεση σας στοιχεία, χωρίς να επισημαίνετε τα προβλήματα – τα οποία όμως καταλαβαίνουμε πως τα βλέπετε.
Για παράδειγμα ότι, το μεγαλύτερο μας πρόβλημα, το εμπορικό έλλειμμα, έχει αυξηθεί ξανά σε επίπεδα υψηλότερα του 2009 – αφού διαμορφώθηκε στο 11μηνο του 2024, για να μην παραμείνουμε στα στοιχεία του ενιαμήνου αφού υπάρχουν νεότερα, στα 31,5 δις €.
Επομένως, σε ετήσια βάση θα είναι της τάξης των 34 δις € – όταν το 2009 που οδηγηθήκαμε από το ΠΑΣΟΚ στο ΔΝΤ ήταν 29,9 δις €. Πώς επιλύθηκε τότε το πρόβλημα;
(α) Με την ονομαστική μείωση μισθών και συντάξεων, έτσι ώστε να μειωθεί η αγοραστική δύναμη των Πολιτών – με στόχο να αγοράζουν λιγότερα αγαθά που προέρχονταν κυρίως από το εξωτερικό, αφού η δική μας παραγωγή ήταν πολύ χαμηλή και
(β) Με τον περιορισμό των επενδύσεων – αφού για τη διεξαγωγή τους απαιτούνταν εισαγωγές από το εξωτερικό.
Ποιες ήταν οι παρενέργειες; Η κατακόρυφη πτώση της κατανάλωσης, οπότε του ΑΕΠ και των δημοσίων εσόδων – όπου το ΑΕΠ μας το 2009 ήταν στα 237,5 δις €, ενώ το 2023 σε πραγματικές τιμές στα 196,98 δις €.
Επίσης βέβαια η κατάρρευση των επενδύσεων – οπότε της εγχώριας παραγωγής, της παραγωγικότητας της εργασίας και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας.
Με κριτήριο λοιπόν το εμπορικό μας έλλειμμα, έχουμε ξανά το ίδιο πρόβλημα – οπότε στην ουσία δεν μπορούν να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις βιώσιμα, ούτε οι επενδύσεις.
Βέβαια οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται ήδη, με τη βοήθεια του πληθωρισμού – με την Ελλάδα να έχει καταλήξει στην τελευταία θέση της ΕΕ, σε όρους αγοραστικής αξίας.
Εν τούτοις οι μειώσεις αυτές, με κριτήριο το εμπορικό μας έλλειμμα, δεν είναι αρκετές – ενώ εάν αυξηθούν και οι τιμές των καυσίμων λόγω Ουκρανίας, η οικονομική μας κατάσταση θα γίνει εκρηκτική.
Όσον αφορά τώρα το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μας, τότε είχε διαμορφωθεί στα 24,7 δις € ή στο 10,4% του ΑΕΠ – ενώ το 2024 προβλέπεται στα 14 δις € ή στο 6% περίπου του πληθωριστικού ΑΕΠ των 237 δις €.
Η χαμηλότερη αυτή αύξηση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας, οφείλεται στην άνοδο των τουριστικών μας εσόδων – όπου όμως ο τουρισμός έχει πολύ χαμηλή παραγωγικότητα εργασίας και απασχολεί διπλάσιο προσωπικό, από ότι η Πορτογαλία.
Συμπερασματικά λοιπόν, ευρισκόμαστε ξανά σε ένα αδιέξοδο – το οποίο εσείς τουλάχιστον θα έπρεπε να το επισημαίνετε σε κάθε σας έκθεση.
Συνεχίζοντας στην έκθεση, η αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,4% σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο του 2023 ή κατά 0,3% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, είναι κοντά στις προβλέψεις του προϋπολογισμού. Εν τούτοις, οφείλεται κυρίως στην άνοδο της ιδιωτικής κατανάλωσης και στη μεταβολή των αποθεμάτων – ενώ είναι ελάχιστη η συμμετοχή των επενδύσεων, παρά τα ΕΣΠΑ και τα χρήματα του Ταμείου Ανασυγκρότησης
Εν προκειμένω αναφέρετε πως έχει περιορισθεί το επενδυτικό κενό, όσον αφορά την απόσταση από τα ευρωπαϊκά δεδομένα, στο 5,3% χαμηλότερα – χωρίς όμως να επισημαίνετε πώς υπάρχει ένα μεγάλο συσσωρευμένο έλλειμμα. Μπορείτε να μας πείτε πόσο ακριβώς είναι αυτό το έλλειμμα;
Το 2013 ,ο δημοσιογράφος Μάκης Ανδρονόπουλος εκδίδει το βιβλίο με τίτλο «Το Γερμανικό Σύνδρομο».
11 χρόνια μετά το περιεχόμενο του παραμένει επίκαιρο και η επανέκδοση του ήταν μάλλον επιβεβλημένη. Τα όσα συμβαίνουν στην Γερμανία, επηρεάζουν όλη την Ευρώπη. Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στη Γερμανία κατά τη διετία του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, εξαιτίας της απώλειας του ενεργειακού πλεονεκτήματος, και όχι μόνο, κατέληξε σε μια μείζονα πολιτική κρίση που οδηγεί τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Σημειωτέον ότι η κρίση ξέσπασε μία ημέρα μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές.
Η επικείμενη αναμέτρηση απειλεί τη Γερμανία με πολιτική και οικονομική αποσταθεροποίηση· κι αυτό, στην ιστορική φάση όπου οι συνθήκες επιτρέπουν τον επανεξοπλισμό της χώρας, λόγω του εξ Ανατολών κινδύνου. Συνεπώς, η επικαιροποιημένη επανέκδοση του Γερμανικού Συνδρόμου έρχεται σε μια ενδιαφέρουσα για όλη την Ευρώπη συγκυρία, καθώς το 2024 εκδόθηκαν πρώτα τα απομνημονεύματα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τώρα της Άνγκελα Μέρκελ, που φωτίζουν πτυχές της γερμανικής πολιτικής στην κρίση του ευρώ και της Ελλάδας. Η επικαιροποίηση επικεντρώνεται τόσο στη στρατηγική του Βερολίνου για τον επανεξοπλισμό, όσο και στη διακύβευση των γερμανικών εκλογών και τη δομική κρίση της οικονομίας.
Η κατανόηση της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας προϋποθέτει, πέρα από τη γνώση της ιστορικής της έκφανσης, το διανοητικό και πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτή διαμορφώνεται. Ο δημοσιογράφος Μάκης Ανδρονόπουλος προέβη σε μια πρώτη προσπάθεια κατανόησης της πολιτικής του Βερολίνου με γνώμονα τη συγκρότηση της «γερμανικότητας» («Deutschtum») το 2013, όταν οι «ειδήσεις των 8» κατακλύζονταν από τη γερμανική πολιτική.
Το έκανε με το βιβλίο του Το Γερμανικό Σύνδρομο – Η Ελλάδα και η Ευρώπη απέναντι στη γερμανική ιδιαιτερότητα, ταυτόχρονα όμως το βιβλίο αυτό ήταν και μια πράξη αντίδρασης, πολιτικής και πολιτισμικής. Δεν είναι τυχαίο που το βιβλίο επανεκδόθηκε το 2015 σε δύο τόμους από το «Έθνος της Κυριακής».
Τότε ο Μάης Ανδρονόπουλος είχε προβεί σε μια διαπίστωση ‒την οποία αποκάλεσε μεταφορικά «γερμανικό σύνδρομο»‒, πως οι Γερμανοί διακατέχονται από μια αγωνιώδη εμμονή για αναγνώριση και κυριαρχία κατά τους δύο προηγούμενους αιώνες. Σήμερα, εκτιμά ότι στα δώδεκα χρόνια που μεσολάβησαν προστέθηκαν πολλά γεγονότα που συνηγορούν στη δικαίωση αυτού του χαρακτηρισμού. Πρόκειται για ένα σύνολο πολιτικών και κοινωνικών συμπτωμάτων αλλά και ιστορικών επιλογών της γερμανικής ελίτ που επαναλαμβάνονται και οι οποίες έλκουν την καταγωγή τους από τον γερμανικό ιδεαλισμό, τις έννοιες του κράτους, του πεπρωμένου, της αναγνώρισης της υπεροχής και του δικαίου της ισχύος.
Κύρια συμπτώματα του «γερμανικού συνδρόμου» είναι οι μεταφυσικές ιδεοληψίες που ταλανίζουν τη γερμανικότητα, η ασυγκράτητη βούληση για επέκταση, η επιβολή της ομοιομορφίας και των αυστηρών κανονιστικών πλαισίων. Όλα αυτά τα συμπτώματα εκφράστηκαν με τρόπο ακραίο στις πολιτικές που επέβαλε το Βερολίνο στην Ελλάδα κατά την εφαρμογή των τριών μνημονίων.
Στο Α΄ Μέρος του βιβλίου ο συγγραφέας πραγματοποιεί μια ιμπρεσιονιστική περιδιάβαση στη γερμανική ιστορία, στο φιλοσοφικό υπόβαθρο του γερμανισμού και στο Sonderweg, το ειδικό μονοπάτι που ακολούθησε η Γερμανία στην εξέλιξή της σε σχέση με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις και κοινωνίες του 19ου αιώνα. Η κατάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το γερμανικό υπόβαθρο της Ευρώπης, η καθυστερημένη μεταρρύθμιση, ο ρόλος του Ναπολέοντα στην ενοποίηση της Γερμανίας, ο Μπίσμαρκ, οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, το μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα, η στρατηγική του γερμανικού κεφαλαίου, η οικονομία της επικυριαρχίας και ο εσχατολογικός ορθολογισμός είναι θέματα που ξετυλίγονται με τη λογική και τη γραφή ενός ρεπορτάζ.
Συγκινημένος εύζωνας της Προεδρικής Φρουράς που συμμετείχε στην στρατιωτική παρέλαση για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, στην Θεσσαλονίκη, Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2024. (ΡΑΦΑΗΛ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ/EUROKINISSI)
ΜΗΝ ΑΠΟΡΕΙΤΕ!
Γράφει ο Νίκος Σίμος
Στην Ελλάδα, στην αέναη πια αποικία χρέους, το 2010 συντελέστηκε πείραμα.
Ένα πείραμα που αποτελούσε το προοίμιο της τελευταίας πράξης του σχεδίου, κόντρα στην ανθρωποκεντρική διάσταση της εξέλιξης στον πλανήτη, με στόχο την «κατοχή» του από μια ασήμαντη μειοψηφία κροίσων, που σώρευσαν πλούτο, το εμπράγματο μέρος του οποίου σπατάλησαν και συνεχίζουν να σπαταλούν με στόχο την «ιδιοκτησία του κόσμου».
Το πείραμα αυτό είχε σαν βάση την νεοφεουδαρχική αντίληψη του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και επιβλήθηκε μέσω του εύηχου, πλην αντικοινωνικού, «συμφώνου σταθερότητας».
Ένα πείραμα που με εκκίνηση την Ελλάδα είχε στόχο και αφορούσε τον Νότο της Ευρώπης, την οικονομική ακύρωση και εξάρτηση δηλαδή αυτής της Ευρωπαϊκής γεωοικονομικής ζώνης, στην κατεύθυνση της νεοφεουδαλιστικής αντίληψης της μετακοινωνίας και που για την Χώρα μας πήρε τραγικά χαρακτηριστικά
Από το 2010 η Χώρα λειτουργεί απροκάλυπτα σε καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας και ταυτόχρονα για λογαριασμό λίγων οικογενειών ημεδαπών νεοκοτζαμπάσηδων και των παρατρεχάμενών τους, που συγκεντρώνουν πλούτο σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, η οποία και σηκώνει το βάρος του κοινωνικοοικονομικού αφανισμού που της επέβαλαν οι μνημονιακές συμβάσεις αέναης δουλείας.
Είμασταν και παραμένουμε ο πειραματικός σωλήνας στον οποίο «προνομιακά» θα δοκιμαστούν όλα τα δυστοπικά σχέδια της «κοινωνίας του 1%».
Τώρα – όπως από το 2015 έλεγα στους ραδιοφωνικούς “Αναστοχασμούς” στην ΕΡΤΟΠΕΝ – η εξέλιξη αυτού του σχεδίου θα απλωθεί σε όλη την ήπειρο, με πρόσχημα την «σωτηρία του πλανήτη», μόνο που αυτή η σωτηρία θα αφορά αποκλειστικά τον άλλοτε Δυτικό κόσμο, αφού ο υπόλοιπος κόσμος αρνήθηκε τις λογικές των οιωνεί νεοφεουδαρχών και της «δεξαμενής διαστροφικής σκέψης» που είναι και παραμένει το διαβόητο WEF (οικονομικό φόρουμ Νταβός)
Η κατάθεση του προϋπολογισμού στη Βουλή δίνει την ευκαιρία να πεανέλθουμε σε ανάρτησή μας του Αυγούστου 2022, στην οποία παρουσιάσαμε την τελευταία ενισχυμένη αξιολόγηση των “Θεσμών” του Μαϊου 2022 για την ελληνική οικονομία (σελ. 27):
«Η νέα δημοσιονομική πορεία συνεπάγεται κατά μέσο όρο σημαντικά υψηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα σε σχέση με τα δεδομένα της προηγούμενης δημοσιονομικής παραδοχής [του 2018]. Η επίτευξη και η διατήρηση ενός μέσου πρωτογενούς πλεονάσματος 2,6% για σχεδόν 40 χρόνια είναι εξαιρετικά φιλόδοξη και θα απαιτούσε δημοσιονομική πειθαρχία που δεν έχει προηγούμενο σε όλα σχεδόν τα κράτη μέλη της Ε.Ε.».
Το προβλεπόμενο πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό του 2025 είναι 2,4%, ως αποτέλεσμα της βασικής μνημονιακής δέσμευσης. Ενώ κυβέρνηση και αντιπολίτευση εξαπατούν τον ελληνικό λαό ότι τα Μνημόνια έχουν τελειώσει, στην πραγματικότητα εφαρμόζουν μνημονιακούς νόμους και δεσμεύσεις.
Η ακρίβεια τροφοδοτείται από τους υπέρογκους συντελεστές ΦΠΑ, που επιβλήθηκαν από τα Μνημόνια και τροφοδοτούν την αποπληρωμή του επαχθούς μνηνμονιακού χρέους και το προϋπολογιζόεμενο πλεόνασμα.
Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετεί η διάλυση του κοινωνικού κράτους με την κατάργηση ή εκποίηση των κοινωφελών υποδομών. Με διάφορα προσχήματα, όπως η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών που χρησιμοποιείται όχι επιβοηθητικά, αλλά ως δικαιολογία για τη μείωση του προσωπικού της δημόσιας διοίκησης και την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Τα συστημικά ΜΜΕ εξυμνούν την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, όπως οι “αυλητρίδες” που έπαιζαν μουσική κατά την κατεδάφιση των “Μακρών Τειχών” της Αθήνας μετα τη συντριβή της στον Πελοποννησιακό Πόλεμο το 404 π.Χ.
Η πρόσφατη συνέντευξη του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς και οι σχετικές δηλώσεις του τραπεζίτη Σάλλα, γύρω από τη δραματική κατάσταση της οικονομίας μας, κίνησαν τα χρόνια λιμνάζοντα ύδατα, γύρω από τον προβληματισμό των εγκληματικών Μνημονίων. Και με ενθαρρύνουν να επιμείνω για πολλοστή φορά γύρω απ’ αυτά.
Έχουν περάσει 15 χρόνια από την επιβολή του πρώτου Μνημονίου, που ακολουθήθηκε και από τα δύο άλλα. Στο διάστημα αυτό οι συνέπειές τους διέλυσαν ολοσχερώς την οικονομία μας, φτωχοποίησαν τη μεσαία και χαμηλότερη τάξη και το χειρότερο, ενθάρρυναν και εμπέδωσαν τα μυθεύματα περί γαλάζιας πατρίδας.
Το περίεργο δεν είναι πως φτάσαμε μέχρις εδώ, καθώς τα ζοφερά αποτελέσματα των Μνημονίων όφειλαν να είναι αναμενόμενα από την αρχή. Αντιθέτως, ανεξήγητη είναι καταρχήν η απόλυτη σιωπή των εκάστοτε αρμοδίων, γύρω από την καταστροφή της χώρας και τις ευθύνες γύρω από αυτήν. Το ίδιο ακατανόητες, και οι συχνές ενθουσιαστικές δηλώσεις τους, για το πόσο καλά πηγαίνει η οικονομία.
Πώς τα Μνημόνια έσωσαν δήθεν την οικονομία μας
Ας δούμε, λοιπόν τη σωτηρία της.
Το 2009, όταν ξέσπασε η κρίση, το χρέος της Ελλάδας ανέρχονταν σε 270 δις Ε, ενώ σήμερα υπολογίζεται σε 407 δις Ε.
Και ως ποσοστό στο ΑΕΠ, το χρέος τότε ήταν 126%, και βιώσιμο, με βάση τη σχετική βιβλιογραφία, ενώ σήμερα, μετά από 15 χρόνια σωτήριων, υποτίθεται, μέτρων εκτιμάται στο 167%. Η σημαντική του μείωση των τελευταίων ετών οφείλεται κυρίως στον πληθωρισμό. Έτσι, λοιπόν μας έσωσαν τα Μνημόνια, αλλά και χάρις σε αλχημείες επιχειρημάτων, το χρέος που εκλήφθηκε ως καταστρεπτικό το 2009, τώρα, σοβαρά διογκωμένο, εκλαμβάνεται ωστόσο ως βιώσιμο.
Επίσης είναι άξιον απορίας, το πως και το γιατί η ΕΕ καταλήφθηκε από πανικό, σε βαθμό που έσπευσε να καταδικάσει έναν ολόκληρο λαό, με το ελληνικό χρέος των 270 δις, το 2009, μικρό ποσοστό στο συνολικό του Νότου των 2.2 τρισ. Ε., ενώ τώρα που έχει σημαντικά διογκωθεί, όλα καλά.
Τι οδήγησε την Ελλάδα στην κρίση από την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ σκοπιά των πραγμάτων.
Έρευνα – παραγωγή – παρουσίαση: Κοσμάς Μαρινάκης, Ph.D. Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται στο βίντεο προέρχονται από επίσημες πηγές (OECD, EUROSTAT, ΕΛΣΤΑΤ, IMF, WORLD BANK). Επειδή καμία πηγή δεν καλύπτει ολόκληρη τη την περίοδο 1960 - 2009, τα στοιχεία έχουν συνδυαστεί. -----
Ο Κοσμάς Μαρινάκης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής (Senior Lecturer) Οικονομικής Επιστήμης στο Singapore Management University. Έχει εργαστεί σε καθηγητικές και ερευνητικές θέσεις σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κύπρου. Έχει δημοσιεύσει ερευνητικές εργασίες στο αντικείμενο της Οικονομικής της Βιομηχανικής Οργάνωσης σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Διδάσκει οικονομικά από το 2003 σε προπτυχιακό, μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο.
Η πιο φορτισμένη ερώτηση στον δημόσιο διάλογο από την οικονομική κρίση μέχρι σήμερα. Θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα για την Ελλάδα αν επέστρεφε στην Δραχμή. Πάμε να δούμε! 00:00 Intro
00:55 Τα 5 Σενάρια Σύγκρισης Ευρώ-Δραχμής 02:58 1ο Πλεονέκτημα Δραχμής: Αποπληρωμή Χρέους με Εκτύπωση
04:23 2ο Πλεονέκτημα Δραχμής: Στοχευμένη Νομισματική Πολιτική
Σε αυτό το επεισόδιο κλείνουμε την σειρά για την Ελληνική Κρίση εξηγώντας τι ακριβώς έγινε στην διαπραγμάτευση του 2015 και πως η Ελλάδα μπήκε στο τρίτο μνημόνιο.
Στο σημερινό βίντεο θα μάθεις πώς λειτουργεί η Δημοσιονομική Πολιτική σε μία χώρα και πώς οι εμμονές του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε οδήγησαν την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου σε μακρά οικονομική κρίση, που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί.
Σε αυτό το επεισόδιο του Greekonomics, γιατί το Ελληνικό ζήτημα είχε μπει σε μια μη-αναστρέψιμη πορεία πολύ πριν την διαπραγμάτευση του 2015, ποια θα ήταν η ενδεδειγμένη λύση για την Ελλάδα, και γιατί αυτή θα ήταν αποτελεσματικότερη, φθηνότερη, γρηγορότερη και πιο εύκολο να πετύχει; Πως οι Θεσμοί έβγαλαν χρήματα στην πλάτη της Ελλάδας που κατέρρεε.
«Μεγαλύτερη από την εκροή πλούτου προς τις κοινωνίες και οικονομίες της ΕΕ και των ΗΠΑ κυρίως, αποδεικνύεται η εκ των πραγμάτων εξορία (brain drain) του σπουδαιότερου κεφαλαίου της χώρας μας: των ανθρώπων της που δυστυχώς αποτελούν το πρώτο «εξαγωγικό προϊόν» της Ελλάδας.
Πρόκειται για μια αιμορραγία, την τεράστια αξία της οποίας καρπώνονται οι πιστωτές – χωρίς βέβαια να μειώνεται το χρέος, καθιστώντας την Ελλάδα φτωχότερη και διαιωνίζοντας συγχρόνως το καθεστώς της μετριότητάς της.
Από την άλλη πλευρά η παρασιτική, σε κάποιο βαθμό κοινωνιοπαθής οικονομικοπολιτική ελίτ, εξακολουθεί να λυμαίνεται τα δανεικά και τα όποια άλλα κεφάλαια εισέρχονται στη χώρα – πλουτίζοντας χωρίς να δημιουργεί κοινωνικό πλούτο» (SLP).
Η φυγή από την Ελλάδα 1.080.000 Πολιτών από το 2010 έως το 2022, του 10% του πληθυσμού της (εκροή ΑΕΠ περί τα 50 δις €), είναι ίσως το πιο επώδυνο αποτέλεσμα της κυλιόμενης χρεοκοπίας – στην οποία καταδίκασε τους Έλληνες η εγχώρια οικονομικοπολιτική ελίτ για να μη χάσει τα προνόμια της, προφανώς αδιαφορώντας εντελώς για όλους τους υπόλοιπους.
Εν προκειμένω, ακούγονται μεγάλα λόγια σχετικά με μέτρα που θα διευκόλυναν την επιστροφή (brain gain) αυτών που έφυγαν για να επιβιώσουν – ενώ για λόγους χειραγώγησης και καθησυχασμού του «όχλου», βλέπουν το φως της δημοσιότητας αναφορές περί δήθεν επιστροφής ενός μεγάλου αριθμού τους.
“Σήμερα, με βάση μακροοικονομικά δεδομένα υποδηλώνεται ότι η Ελλάδα ξαναβρήκε το δρόμο της ευημερίας και στο εξής έχει εξυγειανθεί χάρη στην ευρωπαϊκή θεραπεία. Όμως, μια πιο προσεκτική παρατήρηση της κοινωνίας δείχνει ότι οι ανισότητες, η φτώχεια, η μετανάστευση ζωτικού ανθρώπινου δυναμικού υπονομεύουν το μέλλον της χώρας.” Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει ανάλυση του Γάλλου οικονομολόγου Φρεντερίκ Φαρά στον ιστοχώρο Elucid με αφορμή την επέτειο του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015. Προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα που τίθεται στην κοινή γνώμη της χώρας του τί έχει απογίνει στην Ελλάδα από τότε, που δεν απασχολεί πλέον τη διεθνή επικαιρότητα. Στην οποία τονίζεται μια θέση που ήταν εξαρχής και δική μας. Ότι η ελληνική κρίση ξεκίνησε ως κρίση ιδιωτικού χρέους και όχι δημόσιου. Αλλά και για τις ολέθριες συνέπειες των Μνημονίων που έχουμε κατά κόρον εκθέσει.
Έχει αξία και η διαπίστωσή του ότι τα Μνημόνια “…αντιπροσώπευαν τη μεγαλύτερη βαναυσότητα σε βάρος μιας κοινωνίας σε καιρό ειρήνης, καθώς καταπατήθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα όσον αφορά τη στέγαση, στην πρόσβαση στην υγεία και στις συνθήκες εργασίας.”
Ποια είναι όμως η κατάσταση, στην οποία έχουν οδηγήσει τη χώρα τα Μνημόνια;
Ο αναλυτής παρουσιάζει τα μακροοικονομικά στοιχεία στα οποία βασίζεται το κυράρχο αφήγημα της “Κομισιόν” και της ελληνικής Κυβέρνησης: Επιστροφή στις αγορές με δυνατότητα περαιτέρω δανεισμού και εξαγοράς τίτλων από την ΕΚΤ. Ανάπτυξη 4% το 2022, υψηλότερη από το μέσο όρο της ευρωζώνης που ήταν 2,6%. Άνοδος του τουρισμού, τα έσοδα από τον οποίο αντιστοιχούν στο 25% του ΑΕΠ έναντι 18% του 2009. Απασχολούνται στον τομέα αυτό 900.000 ανθρωποι, το 20% του εργατικού δυναμικού. Μείωση της ανεργίας από 28% το 2013 στο 11% του ενεργού πληθυσμού το 2022. Μείωση της αναλογίας δημόσιου χρέους και ΑΕΠ από 210% στο 160% το 2021 με επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 1,1%, που υποτίθεται ότι καθησυχάζει τους επενδυτές σε σχέση με τη δυναότητα εξυπηρέτησής του.
Η εξωραϊσμένη αυτή εικόνα καταρρίπτεται από την ίδια την “Κομισιόν”, της οποίας οι συστάσεις αποτυπώνονται στο με αριθμό 11138 από 30.6.2023 έγγραφο του Συμβουλίου της Ε.Ε. σε σχέση με το “εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων της Ελλάδας για το 2023 και τη γνωμοδότηση για το πρόγραμμα σταθερότητας της Ελλάδας για το 2023.”:
ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ ΜΑΡΙΑ
