Κυβέρνηση Alex Τσίπρα:

Του Νίκου Καραμπάση 

1. Υπογραφή τρίτου μνημονίου (12/7/2015, ν. 4336/2015, 86 δισ. ευρώ) – επέβαλε ~700 εφαρμοστικούς νόμους λιτότητας, υποτάσσοντας την εργατική τάξη σε εξωτερική πίεση και ενισχύοντας κεφαλαιακή συσσώρευση.

2. Αύξηση ΦΠΑ από 13% σε 23% (Ιούλιος 2015, ν. 4336/2015) – αύξησε το κόστος ζωής 5-7%, επιβαρύνοντας την εργατική τάξη και μεταφέροντας το βάρος της κρίσης σε προλετάριους.

3. Αύξηση ΦΠΑ σε 24% (Μάιος 2016, ν. 4446/2016) – πληθωρισμός ~6%, μειώνοντας το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων και ενισχύοντας τα κέρδη του κεφαλαίου.

4. Κατάργηση μειωμένου ΦΠΑ σε νησιά (2015-2018) – αύξησε το κόστος ζωής 5-10%, πλήττοντας τις τοπικές οικονομίες υπέρ συμφερόντων ξένου κεφαλαίου.

5. Αύξηση ΕΦΚ καυσίμων (0,67€→0,70€/λίτρο, 2016) – αύξησε μεταφορικά ~10%, πιέζοντας τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα.

6. Αύξηση ΕΦΚ καπνού/αλκοόλ (Μάιος 2016) – έσοδα ~500 εκατ.€, που ενίσχυσαν τη δημοσιονομική εξουσία του κράτους χωρίς ουσιαστική ελάφρυνση των φτωχών.

7. Αύξηση φόρων τσιγάρων/καφέ/μπύρας (Μάιος 2016) – αύξησε κατανάλωση ~8%, επιβαρύνοντας την εργατική τάξη.

8. Φόρος πολυτελούς διαβίωσης (ν. 4446/2016) – ~100 εκατ.€, με περιορισμένη επίδραση στο μεγάλο κεφάλαιο, περισσότερο συμβολικός.

9. Αύξηση φόρου επιχειρήσεων 26%→29% (ν. 4446/2016) – επιβάρυνε ΜΜΕ ~15%, μεταφέροντας εισόδημα σε τράπεζες και κρατικό μηχανισμό.

10. Αύξηση φόρου εισοδήματος πάνω από 20.000€ (Μάιος 2016) – συντελεστής 29%, πλήττοντας τη μεσαία τάξη και διατηρώντας συγκεντρωμένο πλούτο.

11. Μείωση αφορολόγητου 9.545€→8.636€ (2016) – ~200€/άτομο φόροι, περιορίζοντας το διαθέσιμο εισόδημα και κρατώντας χαμηλούς μισθούς.

12. Αύξηση εισφορών ΕΦΚΑ 26,95% (ν. 4387/2016) – επιβάρυνε αυτοαπασχολούμενους ~30%, υπονομεύοντας μικρομεσαίες δραστηριότητες.

13. Διατήρηση ΕΝΦΙΑ (2015-2019) – ~2,65 δισ.€/έτος, πλήττοντας εργατική και μεσαία τάξη.

14. Αναδιάρθρωση φόρου ακινήτων (Μάιος 2016) – αύξησε έσοδα από μεγάλα κτίρια, χωρίς να ανατρέπει καπιταλιστική ιδιοκτησία.

15. Αύξηση φόρων εταιρειών/πολυτελών προϊόντων (2016) – επιβάρυνε ΜΜΕ, ενισχύοντας μονοπώλια.

16. Κατάργηση εκπτώσεων ΦΠΑ (Μάιος 2016) – ~300 εκατ.€ έσοδα, πιέζοντας καταναλωτές.

17. Αύξηση φόρων μεσαίων/υψηλών εισοδημάτων (Μάιος 2016) – 45% >42k€, διατηρώντας συγκέντρωση πλούτου.

18. Φόρος κερδών εταιρειών (2016) – ~10% αύξηση, κρατικοποιεί κέρδη μικρομεσαίων επιχειρήσεων υπέρ τραπεζών.

19. Φόρος ενοικίων (ν. 4446/2016) – 15-45%, ενισχύοντας ανισότητες μεταξύ μικροϊδιοκτητών και μεγάλου κεφαλαίου.

20. Αύξηση ΕΦΚ φυσικού αερίου/ηλεκτρισμού (2016) – ~12% κόστος, πλήττοντας εργατικά νοικοκυριά και ενισχύοντας μονοπώλια.

21. Φόρος τηλεοπτικών δικαιωμάτων/διαφημίσεων (2016) – ~50 εκατ.€, ελέγχει ΜΜΕ και αποπροσανατολίζει καταναλωτές.

22. Αύξηση φόρου εισαγωγών πολυτελείας (2017) – ~20 εκατ.€, περισσότερο συμβολικός, δεν πλήττει κεφάλαιο.

23. Αύξηση εισφορών αγροτών 13%→26% (2016-2017) – επιβάρυνε μικροκαλλιεργητές, διαλύοντας μεσαίες τάξεις.

24. Φόρος ξενοδοχείων/τουρισμού (2016) – αύξησε κόστος ~5%, πλήττοντας τοπικές οικονομίες.

25. Αύξηση φόρου μερισμάτων (2017) – 15%→20%, κρατικοποιεί κέρδη ενισχύοντας αστική εξουσία.

26. Φόρος τυχερών παιγνίων (2016) – ~100 εκατ.€, εκμετάλλευση φτωχών και αποπροσανατολισμός κοινωνίας.

27. Αύξηση φόρου κατανάλωσης καφέ (2016) – ~50 εκατ.€, πλήττει εργατική τάξη.

28. Αύξηση φόρου εισοδήματος 22%→29% (2016) – επηρεάζει μεσαία εισοδήματα, ενισχύοντας κεφάλαιο.

29. Φόρος Airbnb ενοικιάσεων (2017) – ~12% φόρος, εκμετάλλευση μικροϊδιοκτητών υπέρ πλατφορμών.

30. Αύξηση ΕΦΚ πετρελαίου θέρμανσης (2016) – ~15% κόστος, πλήττει εργατική τάξη και δημιουργεί ενεργειακή φτώχεια.

31. Αναπροσαρμογή συντάξεων -20% (ν. 4387/2016) – επηρεάζει ~1 εκατ. συνταξιούχους, μειώνοντας την αναπαραγωγή εργατικής δύναμης και περιορίζοντας το διαθέσιμο εισόδημα.

32. Περικοπή συντάξεων >3.000€/μήνα (2016) – ~15% μείωση, επεκτείνει την εκμετάλλευση του πλούτου των ηλικιωμένων.

33. Κατάργηση ΕΚΑΣ (2016) – απώλεια ~800 εκατ.€, πλήττοντας φτωχούς συνταξιούχους για δημοσιονομικά πλεονάσματα.

34. Περικοπές επιδομάτων τρίτεκνων/πολύτεκνων -50% (2016) – επηρεάζει ~100.000 οικογένειες, ασκώντας δημογραφική πίεση και ενισχύοντας εξωτερικές επιβαρύνσεις.

35. Περικοπές συντάξεων (Μάιος 2016) – μεγαλύτερες από προηγούμενες προτάσεις, δίνουν ψίχουλα αντί ουσιαστικής ανακούφισης.

36. Περικοπές χαμηλοσυνταξιούχων (ν. 4446/2016) – ~10% μείωση, ενισχύοντας ανισότητες.

37. Απώλεια ιατρικής κάλυψης ~500.000 πολίτες (2016) – μείωση παροχών, υπονομεύοντας την κοινωνική αναπαραγωγή.

38. Περικοπή επιδομάτων ανεργίας -10% (ν. 4472/2017) – επηρεάζει ~200.000 δικαιούχους, ενισχύοντας επισφάλεια.

39. Μείωση διάρκειας επιδομάτων ανεργίας (2017) – ~6 μήνες λιγότερο, αυξάνει την επισφάλεια και την πίεση για χαμηλούς μισθούς.

40. Περικοπές συντάξεων αναπηρίας (2016-2017) – ~12% μείωση, πλήττει ευάλωτους.

41. Αύξηση ορίου συνταξιοδότησης 67 έτη (2015-2019) – παρατείνει την εργασία, αυξάνοντας surplus εργασίας.

42. Μείωση εφάπαξ συνταξιοδότησης (2016) – ~10% μείωση, περιορίζει το εργατικό εισόδημα.

43. Περικοπές επικουρικών συντάξεων 10-15% (2016) – ~500.000 συνταξιούχοι, ενισχύοντας ανισότητες.

44. Κατάργηση 13ης σύνταξης (2015-2019) – απώλεια ~1 δισ.€/έτος, θυσιάζει εισόδημα ηλικιωμένων.

45. Μείωση συντάξεων χηρείας (2017) – ~8% μείωση, πλήττει ευάλωτους.

46. Περικοπές επιδομάτων μητρότητας (2016) – ~50.000 οικογένειες, ασκεί δημογραφική πίεση και μειώνει κοινωνική στήριξη.

47. Μείωση επιδομάτων στέγασης (2017) – ~20% μείωση, μειώνει κοινωνικό μισθό.

48. Περικοπές κοινωνικής αλληλεγγύης (2018) – ~100 εκατ.€, αποδυναμώνει κοινωνική υποστήριξη.

49. Μείωση επιδομάτων πολύτεκνων (2016) – ~80.000 οικογένειες, πλήττει αναπαραγωγή εργατικής τάξης.

50. Κατάργηση επιδομάτων ηλικιωμένων (2016) – ~50 εκατ.€, μειώνει κοινωνική προστασία ευάλωτων.

51. Μείωση ιατρικών παροχών ανέργων (2017) – ~200.000 πολίτες, υπονομεύει εργατική υγεία.

52. Μείωση επιδομάτων αναπηρίας (2018) – ~10% μείωση, πλήττει ευάλωτους.

53. Περικοπές προγραμμάτων επανένταξης ανέργων (2018) – ~50 εκατ.€, αυξάνει επισφάλεια.

54. Περιορισμένα κοινωνικά μερίσματα (2017-2019, ~800 εκατ.€/έτος) – μικρή ανακούφιση, αποπροσανατολίζει την κοινωνική πάλη.

55. Καθυστερήσεις πληρωμών ΕΦΚΑ έως 2 έτη (2017-2019) – ~1 εκατ. συνταξιούχοι, ενισχύει ανισότητες.

56. Μείωση επιδομάτων θέρμανσης (2017) – ~30% μείωση, δημιουργεί ενεργειακή φτώχεια.

57. Περικοπές επιδομάτων φτώχειας (2018) – ~50 εκατ.€, θυσιάζει φτωχούς.

58. Μείωση επιδομάτων ανεργίας νέων (2017) – ~15% μείωση, αυξάνει επισφάλεια και εφεδρική στρατιά εργασίας.

59. Περικοπές συντάξεων δημοσίων υπαλλήλων (2016) – ~10% μείωση, ενισχύει κρατική πειθάρχηση.

60. Μείωση επιδομάτων μακροχρόνια ανέργων (2018) – ~20% μείωση, αυξάνει πίεση στους μισθούς.

61. Κόφτης δαπανών (ν. 4336/2015) – αυτόματες περικοπές υγείας και παιδείας, ενισχύοντας την εξάρτηση από εξωτερικές δυνάμεις και περιορίζοντας την αυτονομία του κράτους.

62. Περικοπές προϋπολογισμού 3% ΑΕΠ (2016) – ~6 δισ.€, μειώνουν παραγωγικές επενδύσεις και περιορίζουν την ανάπτυξη.

63. Μείωση δημόσιων επενδύσεων 1,5 δισ./έτος (2015-2019) – περιορίζει υποδομές και οικονομική δραστηριότητα.

64. Πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ΑΕΠ (2016-2019) – περιορίζει δημόσιες δαπάνες, υποτάσσει οικονομία σε εξωτερικούς ελέγχους.

65. Αυτόματες περικοπές δαπανών (2015) – ~2 δισ.€, ενισχύουν τη δημοσιονομική πειθάρχηση και την αστική ηγεμονία.

66. Μείωση δαπανών έρευνας 0,8% ΑΕΠ (2015-2019) – περιορίζει καινοτομία και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη.

67. Πάγωμα προσλήψεων στο δημόσιο (2015-2019) – ~10.000 θέσεις λιγότερες, αυξάνει επισφάλεια και μειώνει κρατική ικανότητα.

68. Μείωση δαπανών υγείας και παιδείας ~1 δισ./έτος (2015-2019) – δημιουργεί ελλείψεις στο ΕΣΥ και περιορίζει κοινωνική αναπαραγωγή.

69. Αύξηση ληξιπρόθεσμων οφειλών 7 δισ.€ (2019) – επιβαρύνει ιδιώτες, ενισχύει την εξάρτηση από τραπεζικό κεφάλαιο.

70. Αναποτελεσματική διαχείριση NPLs (45% δανείων, 2019) – τραπεζική κρίση, κρατικοποίηση ζημιών υπέρ κεφαλαίου.

71. Capital controls (Ιούνιος 2015, 60€/ημέρα) – περιορίζει ρευστότητα, πλήττει κατανάλωση και κοινωνική δραστηριότητα.

72. Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών 25 δισ.€ (2015-2016) – δημόσιοι πόροι ενισχύουν τραπεζικά κέρδη, κοινωνικοποιούν ζημιές.

73. Buffer 25 δισ.€ για τράπεζες (2015) – δημόσια επιβάρυνση για προστασία κεφαλαίου.

74. Bailout 26 δισ.€ (Αύγουστος 2015) – ενίσχυσε τράπεζες, κρατικοποιεί χρέη υπέρ κεφαλαίου.

75. Αποτυχία μείωσης χρέους (181% ΑΕΠ, 2019) – διατήρηση επιτροπείας και εξάρτησης από εξωτερικούς δανειστές.

76. 4ο άτυπο μνημόνιο (2018) – διαρκής επιτροπεία, περιορίζει κυριαρχία και οικονομική αυτονομία.

77. Αύξηση κόστους ηλεκτρισμού 15-20% (2016-2019) – μετά ιδιωτικοποίηση ΔΕΗ, πλήττει νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις.

78. Μείωση προϋπολογισμού ΕΣΥ (2015-2019) – ~10% λιγότερο, ενισχύει ανισότητες στην υγεία.

79. Μείωση δαπανών παιδείας (2015-2019) – ~1 δισ.€, περιορίζει πρόσβαση σε ποιοτική εκπαίδευση και κοινωνική συνείδηση.

80. Αποτυχία επαναδιαπραγμάτευσης χρέους (2015-2019) – διατήρηση δεσμεύσεων, συνεχής εξάρτηση από ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς.

81. Εκχώρηση Υπερταμείου (99 έτη, 2016) – 50 δισ.€ περιουσίας, μεταβίβαση δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες.

82. Παραχώρηση 14 αεροδρομίων Fraport (2017) – 1,3 δισ.€, γερμανικό κεφάλαιο αποκτά έλεγχο υποδομών.

83. Παραχώρηση ΟΛΠ σε COSCO (2016) – χειροτέρευση εργασιακών όρων και μείωση δημοσίου ελέγχου.

84. Παραχώρηση ΟΛΘ (2018) – ~300 εκατ.€, ενίσχυση μονοπωλιακού ελέγχου λιμανιών.

85. Ιδιωτικοποίηση ΤΡΑΙΝΟΣΕ (2017) – αύξηση εισιτηρίων ~10%, περιορισμός δημόσιας πρόσβασης.

86. Παραχώρηση ΔΕΣΦΑ (2018) – ~400 εκατ.€, ενίσχυση ξένου κεφαλαίου στον ενεργειακό τομέα.

87. Ιδιωτικοποίηση ΔΕΗ (2017-2019) – τιμολόγια +15-20%, αύξηση κόστους για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

88. Παραχωρήσεις Eldorado Gold (2017) – περιβαλλοντική υποβάθμιση, υπέρ ξένου κεφαλαίου.

89. Αδειοδότηση Ελληνικού (2018) – ~1 δισ.€, μεταβίβαση δημόσιας γης σε ιδιώτες.

90. Εξορύξεις υδρογονανθράκων (2018-2019) – ~200 εκατ.€, ενίσχυση ενεργειακών μονοπωλίων.

91. Ιδιωτικοποίηση Ελ. Βενιζέλος (2017) – ~600 εκατ.€, γερμανικό κεφάλαιο ελέγχει υποδομές.

92. Παραχώρηση λιμανιών (2016-2018) – ~500 εκατ.€, περιορισμός δημόσιου ελέγχου.

93. Ιδιωτικοποίηση Ασφαλιστικής ΑΤΕ (2017) – ~100 εκατ.€, ιδιωτικοποίηση κερδών.

94. Παραχώρηση ΔΕΠΑ (2018) – ~300 εκατ.€, ενίσχυση μονοπωλιακού ελέγχου στην ενέργεια.

95. Ιδιωτικοποίηση Εγνατίας Οδού (2019) – ~400 εκατ.€, λεηλασία δημόσιας υποδομής.

96-100: Εργασιακά και Οικονομικές Επιπτώσεις

96. Υποχώρηση ανεργίας 27%->17% με επισφάλεια (2015-2019) – ~40% θέσεις επισφαλείς, περιορισμός μισθών και κοινωνικής ασφάλειας.

97. Ευέλικτη εργασία (ν. 4172/2013, διατηρήθηκε) – επισφάλεια 40% νέων, χαμηλά εισοδήματα.

98. Κοινωφελής εργασία 495-550€/μήνα (2016-2019) – περιορισμένη ένταξη, ενίσχυση επισφάλειας.

99. Πάγωμα συλλογικών συμβάσεων (2015-2018) – περιορισμός διαπραγματεύσεων εργαζομένων, μειωμένη διαπραγματευτική ισχύς.

100. Νόμος περιορισμού απεργιών (50%+1, 2018) – περιορισμός εργατικών δικαιωμάτων και συλλογικών κινητοποιήσεων.

ΠΗΓΗ: 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com