Καλός παππούς Ηράκλειτος
Πατέρας μου είναι ο πόλεμος
Ο μόνος βασιλιάς
Τον κόσμο όμως
Τον έφτιαξε η μητέρα μου
Η αιώνια φωτιά
Όλα μες στο ποτάμι
Πέφτουν και κυλάνε
Δίχως τελειωμό
Και ίδιος δρόμος είναι
Η ανηφόρα κι η κατηφοριά
Τα ζάρια ρίχνει το παιδί
Νυν και αεί
Και στους αιώνες βασιλεύει
Το κάθε πράμα
Με το αντίθετό του ζευγαρώνει
Κι όποιο και να διαλέξεις, μοιάζει:
Η μέρα με τη νύχτα
Το χιόνι με τον καύσο
Το νείκος κι η φιλία
Τον εαυτό μου έψαξα και βρήκα
Κι ακόμα τον θαρρώ κρυμμένο
Γιατί έτσι αρέσκεται
Η φύση κάθε όντος –
Κι ελπίζω πάντα το ανέλπιστο
Και βρίσκω
Το μέτρο σέβομαι κι εγώ
Κι ο μέγας Ήλιος
Που κάθε μέρα νέος
Και φαίνεται και είναι
Την ύβρη σβήνω
Πριν με κάψει η πυρκαγιά της
Και πιο πολύ στα μάτια μου πιστεύω
Παρά στ’ αυτιά μου
Το αγκίστρι της γλυκιάς
Της ηδονής παλεύω
Στο μέγιστο κακό
Μην με τραβήξει
Οι γνώμες των πολλών
Είναι αστείες
Κι αν ένας είν’ καλός
Αξίζει όσο χιλιάδες
