MIXAΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ: ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ

Του Γιάννη Χούτα *

Η παρακαταθήκη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη επιβάλλει στους φίλους του περίσκεψη για ν’ αναλογιστούν το μέγεθός της και την δική τους στάση απέναντι σε αυτή. Να πούν κατ’ αρχήν τη γνώμη τους για το πώς θα αναδειχθεί το έργο του.

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Για την προσφορά του, η ιστορία θα τον κατατάξει μεταξύ των μορφών του Ρήγα, του Τσε, του Ίωνα Δραγούμη, του Κων. Καραβίδα, του Αλέξ. Παπαναστασίου και άλλων. Αυτά που εκφράζει δεν είναι ζήτημα μιας μειοψηφίας και πολύ περισσότερο μιάς ομάδας ανθρώπων σαν κι εμάς, κάποιων ανθρώπων, δηλαδή, που τον γνώρισαν.

Πρέπει να γίνουν βήματα σωστά και σταθερά. Να γίνει δουλειά βάθους.

- Χρειάζεται ένα «Ίδρυμα Μιχάλης Χαραλαμπίδης» που θα συγκεντρώσει, θα ταξινομήσει και θα προβάλει την ωφελιμότητα του έργου του.

- Καλό είναι, να πραγματοποιηθούν κάποιες Επετειακές Εκδηλώσεις με αξιόλογους ομιλητές.

- Και οραματίζομαι να ξεφυτρώσουν σε κάθε πόλη ομάδες πολιτικού προβληματισμού που θάχουν το όνομα «Μιχάλης Χαραλαμπίδης» και θα ασχολούνται με τον τόπο τους και τα γενικότερα προβλήματα.

Την δημιουργία τέτοιων ομάδων πρότεινε πάντοτε και ο Μιχάλης στις πόλεις που μιλούσε και τις ονόμαζε «εργαστήρια» και «καρνάγια». Οι ομάδες αυτές δεν θα είναι το κόμμα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, αλλά από εκεί μπορούν να ξεχωρίσουν κάποια μυαλά με Όραμα και Ήθος που θα το αντλήσουν από το παράδειγμα του Μιχάλη.

Θα αναφερθώ και σε ένα ζήτημα που προκύπτει και σίγουρα θα προκύψει πιό έντονα στο προσεχές μέλλον.

Όλοι μας θάχουμε να λέμε ένα καλό λόγο για το Μιχάλη. Αυτό μας κάνει αυτόματα και Χαραλαμπιδικούς;

Όταν, στη ΓΓΑ που δούλευα, δεν είχα εγκρίνει μιά μελέτη ενός Γυμναστηρίου στο Λέχοβο της Φλώρινας, ήρθε ο βουλευτής Γιώργος Λιάνης στον Διευθυντή μου και αυτός με κάλεσε και με σύστησε στον Λιάνη ως Χαραλαμπιδικό. Ήθελε να του πεί ότι δεν μπορούν να γίνουν εκπτώσεις. Και τί απάντησε ο Λιάνης; «Κι εγώ Χαραλαμπιδικός είμαι. Ο Μιχάλης λέει τα σωστά και έχει ήθος.»

Ας αναλύσουμε λίγο το τί εστί Χαραλαμπιδικός κι ας αρχίσουμε από το Ιταλοί. Ιταλοί, εκτός από τους Ιταλούς, λέγονται και όσοι έρχονται από την Ιταλία. Όμως «Ιταλοί» στο ΠΑΣΟΚ ονομάστηκαν όχι οι προερχόμενοι από την Ιταλία, αλλά εκείνοι που προωθούσαν την πολιτική πλατφόρμα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Ήταν ένας πολιτικός όρος δοτός. Κι απέβλεπε στον περιορισμό της εμβέλειας αυτού του πολιτικού ρεύματος. Όμως, αυτός ο χαρακτηρισμός που μας είχαν προσκολλήσει, έγινε στην συνέχεια και ένας τίτλος τιμής για εμάς.

Στην πορεία η ονομασία «Ιταλοί» μετεξελισσόταν σε «Χαραλαμπιδικοί» και φθάνουμε στη Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση. Αλλά επειδή το πείραμα της Ένωσης ήταν βραχύβιο δεν προλάβαμε να ονομαστούμε «Ενωσίτες» και παραμείναμε «Χαραλαμπιδικοί».

Οι Γαριβαλδίνοι πολιτικοί πρόσφυγες στην… Σύρο! Η μαρτυρία του Ροΐδη

Το 1849, η Σύρος γνώρισε μια ειρηνική εισβολή από την Ιταλία, που τόνωσε ακόμη περισσότερο το κοσμοπολίτικο κλίμα της: Ήταν μια μεγάλη ομάδα Γαριβαλδινών, που φιλοξενήθηκε στη Σύρο μετά την αποτυχία της επαναστάσεως του 1848. Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, Συριανός κι αυτός, δίνει μια χαριτωμένη περιγραφή της εικόνας που παρουσίαζε η Ερμούπολη κατά την περίοδο αυτή στα “Συριανά Διηγήματα – Η ιστορία ενός σκύλου”:

«Οι Ιταλοί, γράφει, ήσαν οι πλείστοι ακονηταί ξυραφιών, καθαρισταί κηλίδων, συγκολληταί σπασμένων πινακίων, ανακαινισταί παλαιών υποδημάτων, διακοσμηταί των νεκρικών φερέτρων, υπαίθριοι τηγανισταί σμαρίδων και πάντες ανεξαιρέτως ζωγράφοι, λιθοξόοι, χοροδιδάσκαλοι και μουσικοί.

»Αι αξιώσεις των καλλιτεχνών αυτών ήσαν να μην αποθάνωσι της πείνας, ο δε βίος δεν ήτο τότε όπως σήμερον ακριβός. Αντί εικοσιπέντε τον μήνα δραχμών ηδύνατό τις να εύρη ολόκληρον μονόροφον οικίσκον εις τα Βαπόρια και ακόμη ευθηνότερον, αν είχε αμβλείαν την όσφρησιν, παρά τα Βυρσοδεψεία, και με εν μόνον σφάντζικον να χορτάση κεφτέδες, στουφάδον και καπαμά εις τα αυτοκαλούμενα ‘Ευρωπαϊκά ξενοδοχεία’».

Ο Ροΐδης δεν διστάζει να ειρωνευθή την συριανή κοινωνία της εποχής, που έσπευσε να επωφεληθή χονδρικώς από τη συρροή αυτή των πλανοδίων μουσικών:

«Οι φιλόμουσοι Ερμουπολίται ωφελούντο της ευκαιρίας όπως διδαχθώσι έκαστος αντί μικράς θυσίας το όργανον της εκλογής του. Ουδέποτε ουδαμού αντήχησαν όσα τότε εις την Σύραν βιολιά, φλάουτα, τρόμπαι, πίφερα, μανδολίνα, κόρνα και κλαρινέττα. Ο περιερχόμενος τας στενωπούς της πόλεως, και μάλιστα τας Κυριακάς, επνίγετο εις κύματα μελωδίας, εξορμώντα εκ παντός παραθύρου».

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Την Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024 έφυγε από τη ζωή ένας μεγάλος Έλληνας, ο σύντροφος και συναγωνιστής μας Μιχάλης Χαραλαμπίδης.

Ο Μιχάλης με τις ιδεολογικοπολιτικές του επεξεργασίες, μας πλούτισε με πολλά αναλυτικά εργαλεία. Τον αντιιμπεριαλισμό, τον περιφερειακό διεθνισμό, το εθνικό ζήτημα και την άρρηκτη σχέση του με το κοινωνικό, την θεωρία της εξάρτησης και πως αυτή βρίσκει εφαρμογή στην ελληνική πραγματικότητα.

 Μας γνώρισε τον Σαμίρ Αμίν, τον Πωλ Σουήζη, τον Πωλ Μπάραν, τον Αντρέ Γκούντερ Φρανκ, αλλά και τους Έλληνες, τον Κωνσταντίνο Καραβίδα, τον Κώστα Βεργόπουλο, τον Σπυρίδωνα Βρυώνη, τον Περικλή Ροδάκη, τον Νικόλαο Σβορώνο, τον Νίκο Ψυρούκη και άλλους πολλούς.

Μέσα από τη δική του κρυστάλλινη ματιά αντικρίσαμε και γνωρίσαμε τη ρατσιστική φύση του κεμαλοϊσλαμιστικού τουρκικού κράτους. Το νέο Ανατολικό Ζήτημα. Το τουρκικό πρόβλημα. Αυτός μας έκανε φίλους με τους ιστορικούς λαούς της Μικράς Ασίας. Τους Αρμένιους, τους Ασσύριους, τους Κούρδους. Τους Κύπριους αδερφούς μας. Μέχρι την τελευταία στιγμή οργάνωνε διεθνή εκστρατεία για την απελευθέρωση του πατέρα της Δημοκρατίας στη Μικρά Ασία, του Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Έγραφε ο Μιχάλης: «Για να κατέχεται η Ελλάδα από τους Έλληνες ειρηνικά και με όποιο κοινωνικό σύστημα αυτοί επιλέγουν, πρέπει η Ανατολική Μεσόγειος να ανήκει στους Λαούς της. Σε αυτούς τους Λαούς που η διαδρομή, η προσφορά τους στην Ιστορία και τον ανθρώπινο πολιτισμό άρχισε πριν από αυτή των ευρωπαϊκών λαών».

Η αναγνώριση και διεθνοποίηση της Ποντιακής Γενοκτονίας είναι αποκλειστικά δικό του έργο. Αν δεν υπήρχε ο Μιχάλης, οι Πόντιοι θα ήταν γνωστοί μόνο μέσα από τους πολιτιστικούς συλλόγους και τα ρατσιστικά ανέκδοτα του Αθηναϊσμού.

Το Σχέδιο του για μια Ανεξάρτητη, Πολυκεντρική Ελλάδα, στόχευε στην ενσωμάτωση των Ελληνικών Περιφερειών στο ελλαδικό κράτος. Δικό του έργο είναι η Εγνατία και η Ιόνια Οδός. Αγωνίστηκε για τον Ελληνικό Σιδηρόδρομο. Όταν προσπαθούσε να ενώσει τους Έλληνες, κάποιοι ¨εκσυγχρονιστές¨ ένωναν τη Δάφνη με τα Σεπόλια.

Δική του ήταν η πρόταση νόμου για «Ίδρυση της Ρωμανίας ως νέας πόλης στη Θράκη»*, που ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Την απόφαση αυτή κατάργησε ένας μικροσκοπικός ένοικος του Μαξίμου. Αυτός που εν ονόματι του δήθεν ¨εκσυγχρονισμού¨ μας προέτρεπε να κόψουμε τις ελιές.

Με την ιστορική του παρέμβαση στο τέταρτο συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ μίλησε για την περιφερειακή ανασυγκρότηση του κράτους, για την κοινωνικο-οικονομική ενσωμάτωση κέντρου-περιφέρειας και προέβλεψε ότι αν δεν γίνουν αυτά η Ελλάδα θα γίνει βιλαέτι της Τουρκίας, ή ένα γερμανικό κρατίδιο (Land). Μέσω αυτής της ομιλίας και της ευρείας μετάδοσης της από το διαδίκτυο τον γνώρισε η Ελληνική νεολαία. Όταν η κομματική γραφειοκρατία μετέτρεψε το ΠΑ.ΣΟ.Κ σε κόμμα-κράτος, ίδρυσε τη Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση (ΔΗ.Π.Ε). Η διακήρυξή της ΔΗ.Π.Ε είναι το δεύτερο σημαντικό πολιτικό κείμενο της μεταπολίτευσης, μετά τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Όσοι συμμετείχαμε σ΄ εκείνο το εγχείρημα, γνωρίσαμε την αυθαιρεσία, τη βία, τους εκβιασμούς του κομματικού κράτους. Οι περισσότεροι δεν άντεξαν και επέστρεψαν στα κομματικά μαντριά, ανταλλάσοντας αυτή τους τη στάση με μια βουλευτική έδρα, ή με μια ανώτερη κρατική θέση. Αυτός όμως συνέχισε τη δικιά του ανηφορική πορεία και έτσι βγήκε από αυτό τον ιστορικό κύκλο πολιτικά και ηθικά δικαιωμένος.

Είχε πλήρη επίγνωση της κρίσης της πολιτικής. Της δολοφονίας της όπως την αποκαλούσε.
Πίστευε όμως στην αναγέννησή της. Γνώριζε ότι τα πολιτικά κινήματα είναι έκφραση των μορφωτικών κινημάτων, των προγραμμάτων, των ιδεών. Διεκήρυττε ότι η πολιτική είναι καταρχήν Λόγος, Εκκλησία του Δήμου, Αγορά. Είναι Μνήμη, Σχέδιο, Όραμα. Δεν μπορείς να ασκείς πολιτική αν αγνοείς την ύπαιθρο, τις πόλεις, το εργοστάσιο, το πανεπιστήμιο, τους τόπους και τις περιφέρειες.

Η ανάκτηση της περιφερειακής μας ταυτότητας ήταν γι΄αυτόν σημαντικό πολιτικό και αναπτυξιακό εργαλείο. Μέσα από την Μακεδονικότητα, την Ελληνικότητα, την Οικουμενικότητα προέκυψε και η πρότασή του για την ονομασία των Σκοπίων σε «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής», ενάντια στην επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών που υπέγραψε ο εθνομηδενιστικός ΣΥ.ΡΙΖ.Α και εφαρμόζει κατά γράμμα η νεοφιλελεύθερη Ν.Δ.

Δεν έχει ξαναγίνει! 19 από 20 Δήμους που έγιναν επαναληπτικές εκλογές, τους πήρε ο Grillo!

Δήμαρχος στη Νάπολη, με ποσοστό ρεκόρ (67%)… ο Luigi de Magistris! Φιλέλληνας, αντισιωνιστής, ανεξάρτητος μοναχικός καβαλάρης της παλιάς αριστεράς, κατατρόπωσε «αριστερά» και δεξιά!

O Beppe Grillo τους πήρε τα σώβρακα, ακόμη και στη Σικελία!

Δύο όμορφες νίκες για την Ιταλία… Τορίνο… Ρώμη…

Ρεφορμιστικά, ρεβιζιονιστικά, ιδεολογικά ή πολιτικά;

Του θείου Βρασίδα

Τετάρτη βράδυ, σε γνωστό ταβερνείο των Εξαρχείων, σύντροφοι από παλιά με κοινή αφετηρία, κοινή πορεία, αλλά και κατά διαστήματα κάποιες διαφορετικές πολιτικές διαδρομές, βρεθήκαμε, θυμηθήκαμε, συντροφικά συζητήσαμε, ήπιαμε και προσπαθήσαμε να καταλήξουμε σε κάποια κοινά συμπεράσματα. Τι κάνουμε την Κυριακή; Όπως όλοι οι νοήμονες και απλά διορατικοί, έτσι κι εμείς, συμφωνήσαμε ότι η πρωτιά με (δύσκολα) ή χωρίς αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται δεδομένη. Κανένας μας όμως, δεν ήταν αισιόδοξος για την έκβαση της δεύτερης ¨αριστερής¨ διακυβέρνησης της πατρίδας μας. Φυσικό ήταν να μη καταλήξουμε σε κοινή απόφαση για το τι πρέπει να ρίξουμε στην κάλπη. Με βαριά καρδιά και ήσυχη συνείδηση θα ψηφίσουμε.

Πολλά έπεσαν στο τραπέζι. Μαζί με τους απαραίτητους μεζέδες και το κρασί. Η πιο ενδιαφέρουσα κατά την γνώμη μου άποψη, με σοβαρή τεκμηρίωση, ήταν η ακόλουθη διατύπωση συντρόφου:

Αν θέλουμε να ψηφίσουμε ρεφορμιστικά, ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ.

Αν θέλουμε να ψηφίσουμε ρεβιζιονιστικά, ψηφίζουμε ΚΚΕ.

Αν θέλουμε να ψηφίσουμε ιδεολογικά, ψηφίζουμε ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ.

Αν θέλουμε να ψηφίσουμε πολιτικά, ψηφίζουμε Ανεξάρτητους Έλληνες.

Καλή νύχτα σύντροφοι...

Από το αδελφό: http://blogvirona.blogspot.gr/