Κινδυνεύει η γλώσσα μας;

 

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής 

«Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική» (Οδ. Ελύτης)

Μέρες που είναι αρχίζουν να κατακλύζονται, δημόσιοι και ιδιωτικοί χώροι, από ξενόγλωσσες ευχές: Merry Christmas, Happy New Year, Santa Claus, Many Years και πάει λέγοντας. Η χώρα μας, αστικά κέντρα και ύπαιθρος, γίνεται «ευρωπαϊκή»!

Δεν είναι όμως μόνο η περίοδος των εορτών. Όλο και πιο συχνά, σε διάφορους ελληνικούς διαλόγους, μειώνονται αισθητά, αριθμητικά και ποιοτικά, οι ελληνικές λέξεις.

Δεν μιλάμε για ορολογίες που ίσως είναι απαραίτητες ή έχουν μια λειτουργικότητα στον λόγο, όπως στην τεχνολογία ή σε κάποιο εξειδικευμένο περιβάλλον, αλλά για απλή και ανόητη αντικατάσταση λέξεων από ξενόγλωσσες. Στις συντροφιές των νέων, αυθωρεί και παραχρήμα, είναι έντονη αυτή η γλωσσική έκπτωση. Τα τελευταία χρόνια, γενικεύεται και σε άλλες ηλικιακές ομάδες.

Φορείς αυτού του γλωσσικού ξεπεσμού και φτωχοποίησης της ελληνικής είναι, κυρίως, η τηλεόραση συνεπικουρούμενη από το διαδίκτυο. Οι τηλεοπτικές εκπομπές (όλων των καναλιών) με ξενόγλωσσους τίτλους όλο και αυξάνονται (The chase, Buongiorno, Prime Time, Happy Day, The Voice of Greece, Breakfast at Star … , ακόμα και οι ειδήσεις έγιναν News). Διάφοροι δημοσιογράφοι, εσχάτως και πολιτικοί, μας μιλάνε στην «μητρική» τους. Σταματάνε για break, διοργανώνουν panel, κάνουν face control, battles και συνεχίζουν ακάθεκτοι. Ακόμα και για τον Τσίπρα μας ενημερώνουν ότι έκανε rebranding!!! Ας μην αναφερθούμε στα αθλητικά (συγγνώμη στα sports) και κυρίως στο μπάσκετ. Μάλλον νομίζουν ότι απευθύνονται σε αγγλόφωνους! Δεν θέλουμε να δαιμονοποιήσουμε κάτι αλλά προς τι αυτή η υπερβολή;

γλωσσικός ιμπεριαλισμός

O «γλωσσισμός» [linguicism] ορίζεται ως «ιδεολογίες, δομές και πρακτικές που χρησιμοποιούνται για τη νομιμοποίηση, πραγματοποίηση και αναπαραγωγή μιας άνισης κατανομής ισχύος και πόρων (υλικών και άυλων) σε ομάδες που καθορίζονται με βάση τη γλώσσα» (Skutnabb-Kangas 1988).

O «γλωσσικός ιμπεριαλισμός» είναι μια υποκατηγορία του πολιτισμικού ιμπεριαλισμού, παράλληλα με τον εκπαιδευτικό, τον επιστημονικό και τον ιμπεριαλισμό των MME (Phillipson 1992). O «γλωσσικός ιμπεριαλισμός της αγγλικής» νοείται ως μια μορφή γλωσσισμού και μπορεί να ορισθεί ως καθιέρωση και διαρκής αναπαραγωγή των δομικών και πολιτισμικών ανισοτήτων ανάμεσα στην αγγλική και τις άλλες γλώσσες. O όρος «δομικός» αναφέρεται σε υλικές ιδιότητες (για παράδειγμα, ιδρύματα, οικονομικά κονδύλια), ο όρος «πολιτισμικός» σε άυλες ή ιδεολογικές ιδιότητες (για παράδειγμα, στάσεις, παιδαγωγικές αρχές).

Μετάφραση Ι. Βλαχόπουλος.

ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Tοκατλίδου, B. 1999.: Ευρωπαϊκή γλωσσική πολιτική: Θεωρία και πράξη

Γλωσσικός Ιμπεριαλισμός

09.07.2014

Του Παναγιώτη Ζαβουδάκη

Κάθε ζωντανή γλώσσα δεν είναι στατική.

Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια μεγάλη σε έκταση επίθεση εναντίον της ελληνικής γλώσσας η οποία έχει πολλαπλούς στόχους. Επειδή πολλοί επιχειρούν να ντύσουν αυτή την ενέργεια με τον μανδύα της «εξέλιξης της γλώσσας», πρέπει, πριν απ' όλα, να τονιστεί η διαφορά ανάμεσα στην εξέλιξη και την κακοποίηση.

Κάθε ζωντανή γλώσσα δεν είναι στατική. Εξελίσσεται ανάλογα με την εξέλιξη και τις ανάγκες μιας κοινωνίας με την προσθήκη νέων λέξεων και όρων και την εγκατάληψη άλλων σαν ξεπερασμένων. Είναι πολύ φυσικό γεγονός πως οι σημερινοί Έλληνες δεν μιλούν την γλώσσα που μιλιόταν πριν 100, 50, ακόμα και πριν 10-15 χρόνια. Κι αυτό επειδή τα πράγματα στην κοινωνία έχουν αλλάξει πολύ από τότε. Για παράδειγμα: Αν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με κάποιον που ζούσε την εποχή του Τρικούπη, σίγουρα θα μας κοιτούσε με απορία αν τον καλούσαμε να «πάμε σε μια ψησταριά» καθώς η μόνη οικεία σ’ αυτόν έννοια ήταν το «οινομαγειρείο». Κι, αντίστροφα, οι περισσότεροι από μας δεν θα ξέραμε πού να πάμε αν εκείνος μας καλούσε να συναντηθούμε στο «Μπύθουλα», δηλαδή στη σημερινή περιοχή του Κολωνού όπου εκείνη την εποχή λίμναζαν στάσιμα νερά παρακείμενου ξεροπόταμου. Η αποξήρανση του ξεροπόταμου άλλαξε και την ονομασία της περιοχής και έκανε αυτή την έκφραση νεκρή και άγνωστη σε μας τους νεότερους.

Τα παραπάνω επιχειρούν να δείξουν την φυσιολογική εξέλιξη της γλώσσας η οποία είναι στοιχείο προόδου. Όμως, είναι άλλο πράγμα αυτή η εξέλιξη κι άλλο η κατά συρροή και κατά σύστημα αλλοίωση της γλώσσας με τη χρήση εξελληνισμένων «αμερικανισμών» (σσ:ο αυθαίρετος αυτός όρος θα αναλυθεί εκτενέστερα παρακάτω). Δηλαδή, είναι άλλο πράγμα να λέει κάποιος «πάω στο σινεμά» χρησιμοποιώντας την γαλλική έκφραση της λέξης «κινηματογράφος» (λέξη που η ελληνική γλώσσα «εξήγαγε» στο εξωτερικό και, ως αντιδάνειο, την «εισήγαγε» πίσω μεταφρασμένη) κι άλλο να μιλά για «νταούνιασμα» (βίαιος «εξελληνισμός» αγγλικής έκφρασης). Κι αυτό γιατί στην πρώτη περίπτωση, η λέξη «σινεμά» έχει μπει πια στη γλώσσα μας μετά από χρήση πολλών δεκαετιών καθώς δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις για να περιγράψουν τον όρο, ενώ ο βαρβαρισμός γίνεται μάλλον για να δείξει μια «διαφοροποίηση» των νέων παιδιών σε σχέση με τους μεγαλύτερους και μη μυημένους στην «γλώσσα» αυτή, όταν, μάλιστα, για να περιγραφεί η ζητούμενη έννοια υπάρχουν πλήθος ελληνικών και πολύ καθημερινών λέξεων (έτσι πρόχειρα σταχυολογώντας, μπορεί κάποιος να αναφέρει τις λέξεις: μελαγχολία, ακεφιά, βαρεμάρα).

«Soft» τουρκική πολιτική: από την ναυτιλία και τον τουρισμό μέχρι την τουρκοφωνία …..

Θεοφάνης Μαλκίδης

1.Τουρισμός και τουρκικές ναυτιλιακές εταιρείες….

Οι αναφορές στα μέσα ενημέρωσης τόσο της Τουρκίας, όσο και της Ελλάδας ήταν σχεδόν πανομοιότυπες: Το περασμένο τριήμερο κατά το οποίο οι Τούρκοι εόρτασαν το Μπαϊράμι, τα νησιά του νότιου και ανατολικού Αιγαίου καθώς και η Αλεξανδρούπολη, υπήρξαν και πάλι ο κορυφαίος προορισμός για τους τουρίστες από την Τουρκία.

Ο τουρκικός τουρισμός στην Ελλάδα έχει γνωρίσει σημαντική άνοδο τα τελευταία χρόνια, αποτελώντας πλέον μια σημαντική πηγή εσόδων για την ελληνική οικονομία αφού η Visa-Express, η απλουστευμένη διαδικασία έκδοσης βίζας, που εφαρμόζεται σε Ρόδο, Λέσβο, Λήμνο, Χίο, Σάμο, Λέρο, Κάλυμνο, Κω, Σύμη, Καστελλόριζο, και πλέον και Πάτμος και Σαμοθράκη, επιτρέπει στους Τούρκους πολίτες να επισκέπτονται τα νησιά για έως και επτά ημέρες με ευκολία. 

Το 2024, πάνω από 104.700 Τούρκοι τουρίστες αξιοποίησαν την visa express, ενώ το ίδιο έτος ο αριθμός των Τούρκων τουριστών που επισκέφθηκαν την Ελλάδα ξεπέρασε τα 1,2 εκατομμύρια, ενώ η Τουρκία έχει αναρριχηθεί στην 5η θέση στην κατάταξη των χωρών που επισκέπτονται περισσότερο την Ελλάδα.

Διεθνές Απολυτήριο» (International Baccalaureate - IB

Του Κώστα Δέλτα 

Υπάρχει η γενική άποψη στην κοινωνία ότι όσο μεγαλύτερος/η σε ηλικία είναι κάποιος/α, τόσο περισσότερα πράγματα είχε κάνει στη βασική του εκπαίδευση.

 Προσωπικά επιθυμώ την αναβάθμιση της εκπαίδευσης – ειδικά αυτή την περίοδο όπου η οικογένεια έχει οπισθοχωρήσει από το αντίστοιχο ρόλο της. Θεωρώ ότι οι νέες γενιές πρέπει να αποκτήσουν γερές βάσεις στη γνώση της ελληνικής γλώσσας, την ιστορία, τα μαθηματικά, τη μουσική και τη γυμναστική. Στη συνέχεια σε όλες τις επιστήμες (κοινωνικές, θετικές, εφαρμοσμένες κλπ), με προφανή έμφαση και στις νέες τεχνολογίες. Και όλα αυτά θα πρέπει να πιστοποιούνται από τα αντίστοιχα εθνικά απολυτήρια:

 Βασικής εκπαίδευσης και Λυκείου. Και ενώ διαπιστώνουμε προβλήματα που εντοπίζονται στη «γλωσσική αφασία» και την γενικότερη πτώση του επιπέδου της εκπαίδευσης των νέων, το Υπουργείο (της πρώην εθνικής) Παιδείας, προετοιμάζεται για το λεγόμενο «Διεθνές Απολυτήριο» (International Baccalaureate - IB). 

Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ως μια προσπάθεια αναβάθμισης των παρεχόμενων σπουδών και το οποίο θα αφορά συγκεκριμένο αριθμό λυκείων (κυρίως Πρότυπα, Πειραματικά και Μουσικά). 

Ποιο είναι το πρόβλημα; «Απλώς» καταργείται η διδασκαλία των μαθημάτων στην ελληνική γλώσσα και μπαίνει στη θέση της η γλώσσα του παγκόσμιου κυρίαρχού μας, η ΑΓΓΛΙΚΗ! Περαστικά μας.

Παλιότερες ανάρτήσεις για το θέμα μας ΕΔΩ

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/15tPVmev47/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Αρχαϊστές και καθαρευουσιάνοι του 21ου αιώνα

Της Γιάννας Γιανννουλοπούλου

Παρατήρησα ότι σε εκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης τον επόμενο μήνα, μια συγγραφέας αυτοπροσδιορίζεται ως συγγραφέας και "ερευνητό". 

Υποθέτω για να αποφύγει να δηλώσει ερευνητής ή ερευνήτρια. Εδώ, όμως, κατά σύμπτωση "ερευνητό" στη νέα ελληνική σημαίνει 'αυτό που μπορεί να ερευνηθεί".  

Μια από τις βασικές λειτουργίες της ανθρώπινης γλώσσας είναι η επικοινωνία, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον ναρκισσισμό  όσων θεωρούν ότι τα γραμματικά γένη αλλάζουν την πραγματικότητα. Εάν ήταν έτσι, όσες γλώσσες δεν έχουν γραμματική δήλωση γένους (και είναι αρκετές), θα μιλιούνταν  σε κοινότητες γενικευμένης ισότητας φύλων και παράδεισους αυτοπροσδιορισμού. Πράγμα που δεν ισχύει, διότι ποτέ η γλώσσα (και μάλιστα η γραμματική) δεν φωτογραφίζει την πραγματικότητα μηχανιστικά. Οι παλιότεροι μαρξιστές προσδιόριζαν τη σχέση γλώσσας και πραγματικότητας ως "αντανάκλαση της αντανάκλασης". Αλλά ποιος ασχολείται με τη θεωρία πια;

Σε κάθε περίπτωση, οι αρχαϊστές του 19ου αιώνα και οι καθαρευουσιάνοι της δεκαετίας του 50 ωχριούν μπροστά στον καθαρευουσιανισμό της πολιτικής ορθότητας, ο οποίος προσφάτως συγκινεί όχι μόνο κάποιες ομάδες φοιτητών αλλά και εξ ορισμού ριζοσπαστικά ιδρύματα, όπως τράπεζες, εταιρείες ενέργειας κ.λπ. 

Κάναμε διεθνή γλώσσα την τουρκική σε συνέδριο στην Θεσσαλονίκη!

• 

  ΚΟΜΠΡΑ
• 
  

Μια δυσάρεστη έκπληξη επεφύλασσε η ανακοίνωση του ICOAEF XIII – International Conference on Applied Economics and Finance, ενός διεθνούς συνεδρίου οικονομικών που θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη στις 29-30 Απριλίου 2025.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο της διοργάνωσης, οι δύο επίσημες γλώσσες του συνεδρίου θα είναι η αγγλική και η τουρκική, με την ελληνική να απουσιάζει παντελώς! Τι συνέβη, μήπως γίναμε οθωμανική επαρχία και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι;

Το συνέδριο διοργανώνεται από το Πανεπιστήμιο Anadolu, το American College of Thessaloniki, την Παρευξείνια Τράπεζα και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Η αγγλική γλώσσα είναι διεθνώς αποδεκτή, δεν είναι η πρώτη φορά εξάλλου που γίνεται ένα ξενόγλωσσο συνέδριο στην χώρα μας.

Ωστόσο, η επιλογή της τουρκικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας προκαλεί, δικαίως, ερωτηματικά. Δηλαδή ένα διεθνές επιστημονικό γεγονός που φιλοξενείται στην Θεσσαλονίκη, θα περιλαμβάνει την αγγλική, την τουρκική, αλλά δεν θα περιλαμβάνει την ελληνική γλώσσα; Μην αναφέρουμε πως η Θεσσαλονίκη έχει υπάρξει πολλάκις στόχος προκλητικών δηλώσεων Τούρκων αξιωματούχων και όχι μόνο…

Άραγε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ένα αντίστοιχο συνέδριο στην Τουρκία, π.χ. στην Κωνσταντινούπολη ή στη Σμύρνη, με γλώσσες παρουσίασης την αγγλική και την ελληνική, χωρίς την τουρκική; Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, η ελληνική… αγνοείται, σαν να μην είναι η γλώσσα της χώρας που φιλοξενεί τη διοργάνωση! Την επόμενη φορά, λέω τώρα εγώ, ένα Συνέδριο για την ιστορική διαδρομή της Αλβανίας που θα διοργανωθεί στην Ήπειρο, να έχει ως επίσημες γλώσσες την αλβανική και την αγγλική, μόνο. Για να μην επεκταθώ…

ΦΕΚ - Τουρκική Γλώσσα:Η διδασκαλία της Τουρκικής Γλώσσας στα Ελληνικά Γυμνάσια

  

  του Γιάννη Τσιανάκα

«Όταν το διάβασα κάπου είπα: υπερβολές. 

Αποκλείεται προφανώς αναφέρεται μόνον στην Θράκη, και θα πρέπει να διορθώσουν τα σχόλιά τους...

Και για να είμαι 100% σίγουρος, παρήγγειλα το πρωτότυπο από το Εθνικό Τυπογραφείο (Μπορείτε να το λάβετε κι εσείς, τηλεφωνικά, ή Fax κ.τ.λ. για να διαπιστώσετε κι εσείς του λόγου το αληθές. 

Θα σας έλθει το πλήρες φύλλο, 20 σελίδες, περίπου 7 Ευρώ, με αντικαταβολή.)

 

Το διάβασα πολύ προσεκτικά. Πουθενά δεν αναφέρεται η εφαρμογή της αποφάσεως αυτής σε κάποια περιοχή ή νομό. 

Είναι Πανελλαδική, και ισχύει από τον προηγούμενο χρόνο (!!!) 

Από της δημοσιεύσεως στην Εφημερίδα. της Κυβερνήσεως.

Ούτε αναφέρεται ότι η εκμάθηση της Τουρκικής θα είναι προαιρετική. (Παρακαλώ πάρτε και διαβάστε το πλήρες ΦΕΚ) 

Τα ΜΜΕ σιωπούν. 

Όλα τα κόμματα της παρούσας Βουλής το αποσιωπούν.

Όλοι οι δημοσιογράφοι αποφεύγουν κάθε αναφορά... 

ΓΙΑΤΙ;

Σας φαίνεται ασήμαντο το ότι σε 15-20 χρόνια όλα τα Ελληνόπουλα δεν θα μπορούν να περάσουν στο λύκειο αν δεν γνωρίζουν καλά την Τουρκική;

Γλωσσικός ιμπεριαλισμός - Διεθνές απολυτήριο IB: Μαθήματα στα Αγγλικά

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Αυτός είναι ο χάρτης της σταδιακής συρρίκνωσης της ιρλανδικής ως  ομιλούσας γλώσσας στην Ιρλανδία.

Αποτέλεσμα πολιτισμικού ιμπεριαλισμού. Ο επερχόμενος θάνατος ορατός.

Φαίνεται δεν είναι μόνο οι Ινουίτ από την Γροιλανδία που υπέστησαν τα πειράματα των Δανών όταν απομακρύνθηκαν από τα σπίτια τους για να μορφωθούν ως «μικροί Δανοί».

Μη φαντάζεστε ότι δεν αφορούν ανάλογοι φόβοι στην ελληνική γλώσσα.

Τι σηματοδοτεί άραγε η δημοσίευση μόνο στα αγγλικά του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για το έγκλημα στα Τέμπη;  Πόσο προσβάλλει τους Έλληνες και την τρισχιλιετή ιστορία της ελληνικής γλώσσας;

Για τον ιμπεριαλιστικό πολιτιστικό πόλεμο πρώτος μίλησε ο Μενέλαος Λουντέμης στο βιβλίο του "Ο Μεγάλος Δεκέμβρης (1945)" όταν σαρκάζοντας την αγγλική πολιτική στην Ελλάδα έγραφε: 

"...Ο Εγγλέζος φιλέλληνας και ανθρωπιστής πρόεδρος (ενν. του Εργατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αγγλίας) Λάσκι. Ο σύντροφος Λάσκι μπόρεσε τουλάχιστον μέσα στον καταποντισμό του κόμματος να σώσει ένα υπόλειμμα: Το διεθνιστικό του πνεύμα. Από καιρό τώρα έχει γίνει ο διαπρύσιος κήρυκας της ιδέας. Ο πολιτικός ραβδοσκόπος της Ευρώπης. Ακαταπόνητος ιεραπόστολος τρέχει με τ’ αεροπλάνα, με τραίνα και βαπόρια από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα.
«Λαοί ενωθήτε! Κάτω τα σύνορα!»
Κάτω οι γλώσσες! (υπάρχει η Αγγλική).
Κάτω οι σημαίες! (υπάρχει η Αγγλική).
Κάτω οι τράπεζες! (υπάρχει η Αγγλική) "

"Ο Μεγάλος Δεκέμβρης", σελ. 77-78

Ήταν καημός και στόχος της πρώην Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου όταν ως ευρωπαϊκός επίτροπος πρότεινε την
καθιέρωση των αγγλικών ως δεύτερης επίσημης γλώσσας.

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης, πνευματικό τέκνο και συνεργάτης της πρώην υπουργού και σήμερα υπεύθυνης πολιτικού σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να κάνει πράξη το όραμα της εισάγοντας το 

International Baccalaureate (IB) στο δημόσιο σχολείο.

Γλώσσες των Βαλκανίων το 1868 και η εθνική προπαγάνδα

Γλώσσες των Βαλκανίων το 1868

Τα Βαλκάνια το 1868 ήταν ένα μωσαϊκό γλωσσών, που αντικατοπτρίζει την πολύπλοκη ιστορία της περιοχής, τις διαφορετικές εθνοτικές ομάδες και τις αλληλεπικαλυπτόμενες αυτοκρατορίες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία εξακολουθούσε να ελέγχει μεγάλο μέρος των Βαλκανίων, αλλά τα εθνικιστικά κινήματα κέρδιζαν δυναμική, επηρεάζοντας τις γλωσσικές και πολιτιστικές ταυτότητες.

Μεγάλες Γλωσσικές Ομάδες το 1868:

1. Σλαβικές Γλώσσες:

- Σερβικά – Χρησιμοποιείται στη Σερβία και τμήματα της Βοσνίας, του Μαυροβουνίου και της Κροατίας. Γραμμένο τόσο σε κυριλλικά όσο και λατινικά σενάρια.

 - Κροατικά - Μιλείται στην Κροατία και σε μέρη της Βοσνίας, χρησιμοποιώντας το λατινικό αλφάβητο.

- Βουλγαρικά – Κυρίαρχος στη Βουλγαρία και τμήματα της Ανατολικής Μακεδονίας, γραμμένο στα κυριλλικά.

- Μακεδονικές (Βουλγαρικές Διάλεκτοι) – Θεωρείται μέρος της βουλγαρικής γλωσσικής σφαίρας εκείνη την εποχή.

- Σλοβενικά – Ομιλείται στη Σλοβενία υπό αυστριακή κυριαρχία.

2. Ελληνικά:

- Η κυρίαρχη γλώσσα στην Ελλάδα, τα παράλια του Αιγαίου και τμήματα της νότιας Αλβανίας. Τα ελληνικά ήταν επίσης μια σημαντική γλώσσα του εμπορίου και η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ο Μπαμπινιώτης για το IB στα σχολεία

«Προσωπικά πιστεύω ότι με τέτοιες δήθεν «προχωρημένες» προσεγγίσεις εντυπωσιασμού (ελάχιστα δηλαδή δημόσια σχολεία να μιμηθούν όσα ισχύουν σε λίγα ιδιωτικά σχολεία για διαφορετικούς λόγους και με άλλες προϋποθέσεις) γεννώνται φρούδες ελπίδες και χάνεται πολύτιμος χρόνος από τον πραγματικό σημαντικό στόχο: να ληφθούν γενναία μέτρα για μια καλύτερη ποιοτική εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία»

Ο,τι γίνεται για ποιοτική βελτίωση τής Παιδείας μας είναι κατ’ αρχήν θετικό και ευπρόσδεκτο. Προϋπόθεση: να αποτελεί πραγματική βελτίωση και να αφορά στην ποιότητα τής παρεχόμενης εκπαίδευσης. Και φυσικά αναφερόμαστε στην δημόσια εκπαίδευση (γιατί η ιδιωτική έχει διαφορετικά δικά της χαρακτηριστικά).

Με το σκεπτικό αυτό ένα υψηλού επιπέδου πρόγραμμα, που δίνει έμφαση στην θεωρία τής γνώσης και στην πρώιμη επιστημονική κατάρτιση για μαθητές που κατέχουν άριστα την αγγλική γλώσσα, το πρόγραμμα Διεθνούς Απολυτηρίου (International Bacalaureate: IB) επιπέδου Προγράμματος απόκτησης Διπλώματος (Diploma Program: DP) θα αποτελούσε εκπαιδευτική κατάκτηση. Ωστόσο, κατάκτηση για ποιους;

 Πόσοι μαθητές, σε ποια σχολεία, από τι οικογένειες μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός τέτοιου έντονα ανταγωνιστικού και πολύ δαπανηρού αγγλόφωνου προγράμματος αριστείας; Απάντηση: Πολλοί λίγοι έως ελάχιστοι.

Ας θέσουμε, λοιπόν, μερικά καίρια ερωτήματα για να ξέρουμε για τί μιλάμε.

ΕΡΩΤΗΜΑ 1: Ποιος είναι ο σκοπός τού «Διεθνούς Απολυτηρίου επιπέδου Διπλώματος» (IB-DP);

 Να αξιολογείται και να πιστοποιείται από έναν μεγάλο έγκυρο ξένο εκπαιδευτικό Οργανισμό εδρεύοντα στην Γενεύη η εγκυρότητα και ο βαθμός επιτυχίας ενός απολυτηρίου που επιτρέπει σε μαθητές από χώρες όπως η Ελλάδα να εισάγονται, κατ’ επιλογήν πάντα και με δίδακτρα, ως προπτυχιακοί φοιτητές σε μεγάλα και μικρότερα πανεπιστήμια τού εξωτερικού.

Η φοίτηση στο πρόγραμμα αυτό διαρκεί 2 έτη, περιλαμβάνει ειδικά υψηλών απαιτήσεων και εμβάθυνσης μαθήματα, εργασίες, γραπτές και προφορικές εξετάσεις, γίνεται αποκλειστικά στην αγγλική γλώσσα και αφορά στις δύο τελευταίες τάξεις τού Λυκείου (Β΄και Γ΄).

Γροιλανδία: Παιδομάζωμα, έλεγχος γεννήσεων και εκτοπισμοί - Τα εγκλήματα της Δανίας στους Ινουίτ

Η Δανία επιχείρησε να ελέγξει το μεγαλύτερο νησί του πλανήτη με απάνθρωπες μεθόδους

 - Πήραν παιδιά για να τα αναθρέψουν να γίνουν η ντόπια ελίτ 

- Έβαλαν σε χιλιάδες γυναίκες συσκευές που τις καθιστούσαν στείρες για να μην αυξάνεται ο πληθυσμός των Ινουίτ

Γιώργος Μιχαηλίδης

16.01.2025, 

Η Γροιλανδία εσχάτως έχει «εισβάλει» στη συζήτηση για τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Η στρατηγική της θέση στη Βόρεια Αμερική έχει ωθήσει τον Ντόναλντ Τραμπ, να δηλώνει επισήμως πως θέλει την ενσωμάτωσή της στις ΗΠΑ.

Η Γροιλανδία ωστόσο ανήκει στη Δανία και η Κοπεγχάγη δεν εμφανίζεται έτοιμη να αποχωριστεί μία τόσο μεγάλη έκταση και μάλιστα με τόσο σημαντικά οφέλη όπως η εγγύτητά της στην Αρκτική.

Όμως οι σχέσεις Δανίας και Γροιλανδίας δεν είναι τόσο «αθώες» αφού η σκανδιναβική χώρα έχει στο ιστορικό της πολλά σκάνδαλα και μαύρες σελίδες στην προσπάθειά της να ελέγξει το μεγαλύτερο νησί της Γης και τους Ινουίτ, τον γηγενή πληθυσμό που κατοικεί εκεί επί χιλιάδες χρόνια.

Το «παιδομάζωμα» και η πλύση εγκεφάλου

Γλωσσική ακηδία, ένα μείζον θέμα

Του καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη από την εφ. Καθημερινή:
"...Μίλησα για «γλωσσική αγγλοκρατία» και έγραψα:

«Φοβούμαι ότι, με δική μας ευθύνη (ακηδία, ολιγωρία, ανοχή, ιδιοτέλεια, μιμητισμό, ξενομανία, μειωμένες αντιστάσεις, πολιτισμική αδιαφορία κ.λπ.) γενικότερα κι από καιρό πάει να κυριαρχήσει στη χώρα μας η αντίληψη ότι, χρησιμοποιώντας τα αγγλικά, έχουμε μεγάλη απήχηση (επικοινωνιακή, κοινωνική, αγοραστική, κύρους, γοήτρου, πειθούς κ.λπ.) που δεν την έχουμε όταν χρησιμοποιούμε τη μητρική μας γλώσσα! Τα “hair style”, “bread factory”, “butcher’s shop”, “food hall” κ.τ.ό. σε επιγραφές καταστημάτων της χώρας δείχνουν ότι οι ιδιοκτήτες τους πιστεύουν πως αποδίδουν περισσότερο εμπορικά!

Και μόνο αυτή η συναίσθηση φτάνει για να υποβαθμίσει σταδιακά τη χρήση της ελληνικής γλώσσας πρώτα στη συνείδησή μας και μετά στη γλωσσική πράξη».

Η δημοσίευση από την Καθημερινή:

Εκλεκτοί αρθρογράφοι της εφημερίδας «Η Καθημερινή», ο κ. Θεοδωρόπουλος και ο κ. Μανδραβέλης, σε κείμενά τους (της Κυριακής 6ης Δεκεμβρίου) που αναφέρονταν σε γλωσσικές απόψεις μου, άφησαν σχεδόν την εντύπωση ότι η δημόσια παρέμβασή μου ήταν για τέσσερις λέξεις! Για το πώς θα λέμε το lockdown (εισηγήθηκα «απαγορευτικό») και το take away («για το σπίτι») κ.λπ. Αυτό ήταν το νόημα της δημόσιας παρέμβασής μου; Αναγκάζομαι να διευκρινίσω ότι χρησιμοποίησα τις «προτάσεις» μου απλώς ως δείγματα πώς τέτοιες νεοεισαγόμενες λέξεις μπορούν να αποδοθούν στα ελληνικά. Κύρια (από χρόνια) θέση μου είναι ότι πρέπει να υπάρχουν γενικότερη ευαισθησία και «αίσθηση μέτρου», ώστε να αποφεύγεται αυτή η αθρόα εισαγωγή ξένων λέξεων, ξενόγλωσσων ονομασιών και ξενόγλωσσων επιγραφών στη γλώσσα μας. Δηλαδή, οι εν λόγω αρθρογράφοι είναι ευτυχείς με τέτοιες αναφορές, και δη και δημόσιες, σε lockdown, delivery, take away, click away, rapid test, Black Friday κ.τ.ό.;

Η εφημερίδα FT εναντίον της χρήσης ελληνικών και λατινικών φράσεων στον επιχειρηματικό κόσμο!

Άρθρο της εφημερίδας Financial Times, στο οποίο η συντάκτης Moira O’Neill επιχειρηματολογεί κατά της χρήσης ελληνικών και λατινικών φράσεων στον επιχειρηματικό κόσμο, καθώς θεωρούνται ‘’νεκρές γλώσσες’’.

Αναρωτιέται γιατί τόσες πολλές εταιρείες στον επενδυτικό τομέα επιμένουν στη χρήση λατινικών και ελληνικών όρων που αποτελούν μόνο και μόνο τρόπο επίδειξης γνώσεων, ενώ προκαλούν και παρανοήσεις.

Σημειώνει:

Η χρήση αυτών των γλωσσικών αναφορών μπορεί να εντυπωσιάζει τους εργαζόμενους στον επενδυτικό τομέα, αλλά είναι περιττή για τους πελάτες που επενδύουν τα χρήματά τους. Οι επενδυτικές εταιρείες θα πρέπει να χρησιμοποιούν την καθημερινά ομιλούμενη γλώσσα και να σταματήσει οτιδήποτε αποτελεί εμπόδιο στην κατανόηση και επικοινωνία.

Τα καθαρά αγγλικά είναι αυτό που αξίζει στους επενδυτές, καταλήγει η συντάκτρια.

Τίτλος:

Latin and Greek have no place in the investment world 

Γιατί δεν χρησιμοποιούμε ελληνικές λέξεις*;

Γιατί δεν χρησιμοποιούμε ελληνικές λέξεις*;

Έχουμε τόσο ωραία και πλούσια γλώσσα, που είναι απορίας άξιο γιατί συνήθως χρησιμοποιούμε ξένες λέξεις και εκφράσεις στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. 

Γιατί έχει επικρατήσει η ιδεοληψία, πως αν μεταχειριστούμε την ξένη λέξη θα προκαλέσουμε καλύτερη εντύπωση και ο λόγος μας θα γίνει πιο πειστικός; 

Πρόκειται άραγε για σύμπλεγμα κατωτερότητας;

Θεωρούμε εκσυγχρονισμό την καθημερινή μας συνεννόηση σε αμερικανο-ελληνικά ή γαλλο-ελληνικά κλπ, διεκδικώντας παγκόσμια πρωτοτυπία. 

Ποιος άλλος λαός (του οποίου η γλώσσα διδάσκεται σε σχολεία και πανεπιστήμια του εξωτερικού) προσπαθεί να εξαφανίσει τον γλωσσικό του πλούτο;

Και σ΄ αυτό (δυστυχώς) είμαστε μοναδικοί . . .

Προτιμούμε, για παράδειγμα, να λέμε (και το χειρότερο, να γράφουμε!):

Πρεστίζ αντί κύρος 

Καριέρα αντί σταδιοδρομία 

Ίματζ αντί εικόνα 

Σαμποτάζ αντί δολιοφθορά 

Γλώσσα και εθνική ταυτότητα

Της Ιωάννας Τσιβάκου!!! 

Πριν από λίγο καιρό έγραψα ένα σημείωμα για τη γλώσσα. Ίσως οι σκέψεις που εξέθεσα νά ΄ναι χρήσιμες για ορισμένους νέους σε ηλικία φίλους. Γι’ αυτό και τις αναρτώ.

Ξεκινώ από τη διάχυτη πλέον αντίληψη πως η γλώσσα μας, όπως και ο πολιτισμός μας εξ άλλου, έχει λάβει την κατιούσα. Παρά την αισιοδοξία ορισμένων πως η γλώσσα διαθέτει ακόμη μεγάλες αντοχές, ο προσεκτικός παρατηρητής διαπιστώνει πως ο δημόσιος λόγος (όπως τουλάχιστον εκφέρεται από τα σύγχρονα ψηφιακά μέσα μεταδόσεως των πληροφοριών) έχει φτωχύνει σημαντικά, όχι μόνο στο νόημα αλλά και στο λεξιλόγιο. Ίσως η γλώσσα της ποίησης και της καλής πεζογραφίας να αντιστέκονται, όμως το μικρό μέγεθος του αναγνωστικού τους κοινού αποτελεί αψευδή μαρτυρία της περιορισμένης τους εμβέλειας. Δεν είναι η δική τους γλώσσα που διαμορφώνει το κοινό γλωσσικό αίσθημα, αλλά η γλώσσα των ΜΜΕ και του Διαδικτύου. 

Πώς θα ήταν άλλωστε δυνατόν η παρατηρούμενη στα καθ’ ημάς έκπτωση του νοήματος να μην συνοδευόταν και από έκπτωση της γλώσσας, δεδομένης της αλληλεξαρτήσεως γλώσσας και νόησης -όπως τουλάχιστον έχουν καταδείξει έγκυροι γλωσσολόγοι και ψυχολόγοι; 

Υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη;-Διονύσης Φλαμιάτος

Το να δοθεί απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, είναι από τη μία εύκολο και συγχρόνως εξαιρετικά πολύπλοκο.

Στην ευρύτερη γεωγραφική μας περιφέρεια,  έχουμε συνεχώς εντάσεις, αναταραχές και πολέμους. Ιδιαίτερα η γη της Παλαιστίνης, η οποία βρίσκεται συνεχώς σε αναταραχή και πόλεμο.

Κάνοντας μια μικρή, ιστορική αναδρομή, παίρνουμε ως αφετηρία τη 2α Νοεμβρίου του 1917 με τη Διακήρυξη του Μπάλφουρ, όταν ο επικεφαλής της Βρετανικής διπλωματίας  Άρθουρ Μπάλφουρ, υπέγραψε κείμενο με το οποίο, η Βρετανία συναινούσε στην ίδρυση Εθνικής Εστίας του Εβραϊκού λαού στη γη της Παλαιστίνης. Η αρχή του Παλαιστινιακού δράματος  μόλις ξεκινούσε.

Στις 18 Απριλίου του 1920, στη συνδιάσκεψη του Σαν Ρέμο της Ιταλίας, επεβλήθη το αποικιοκρατικό μοίρασμα της Μέσης Ανατολής  (οι Γάλλοι αποκτούσαν τον έλεγχο της Συρίας και οι Βρετανοί της Παλαιστίνης). Οι Βρετανοί ανέλαβαν την ευθύνη να δημιουργήσουν στη χώρα οικονομική,  διοικητική και πολιτική κατάσταση η οποία, θα εγγυάτο την εγκαθίδρυση Εθνικής Εστίας για τον Εβραϊκό λαό.

Η γλώσσα αλλάζει τη σκέψη

Γελωτοποιός

Στην ταινία Arrival του Ντενί Βιλνέβ, εξωγήινοι προσφέρουν στην ανθρωπότητα ένα νέο «όπλο» τη γλώσσα τους.

Όσοι μαθαίνουν αυτή την «κυκλική» και χωρίς χρόνους γλώσσα, μπορούν να αντιληφθούν διαφορετικά τον χρόνο.

Ακούγεται εξωπραγματικό ως ιδέα, κι όμως συμβαίνει: Ό,τι θεωρούμε ως αληθινό εξαρτάται απόλυτα απ’ τη γλώσσα που μάθαμε να μιλάμε. 

~~

Η γλωσσολόγος Dorothy Lee, ανέλυσε την ινδιάνικη γλώσσα Wintu και λέει γι’ αυτήν:

---

Αυτό που επαναλαμβάνεται είναι η νοοτροπία της ταπεινότητας και του σεβασμού προς την πραγματικότητα, προς τη φύση και προς την κοινωνία. Δεν μπορώ να βρω έναν ικανοποιητικό αγγλικό όρο για τη νοητική αυτή διεργασία, που είναι τόσο ξένη στην παιδεία μας.

Εμείς είμαστε επιθετικοί απέναντι στην πραγματικότητα. Λέμε «αυτό είναι ψωμί». Οι Wintu λένε «ονομάζω αυτό ψωμί» ή «αισθάνομαι ότι είναι ψωμί» ή «βλέπω πως είναι ψωμί».

Ένας Wintu δεν λέει ποτέ απόλυτα «αυτό είναι…» Αν μιλά για μια πραγματικότητα που δε βρίσκεται μέσα στην περιοριστική εμπειρία δεν τη δηλώνει καν, απλώς την υπαινίσσεται.

Κι αν μιλά για την εμπειρία τότε ποτέ δεν την εκφράζει ως κατηγορηματικά αληθινή.

(«Γλωσσολογικός στοχασμός πάνω στη γλώσσα των Wintu» – Dorothy Lee)

---

~~{}~~

Η ελληνική γλώσσα (όπως και οι περισσότερες δυτικές) περιέχει μια έννοια όπως η χρωματική κλίμακα, σ’ ένα φάσμα που εκφράζεται μ’ ευδιάκριτες κατηγορίες: κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο, μπλε κ.ο.κ. 

«Γλῶσσα καὶ κοινωνία». Παράθεση ἀποσπάσματος ἀπὸ τὸ παραπάνω ἄρθρο.

Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Ὅπως ἓν ζωντανὸν σῶμα δὲν δύναται νὰ ζήση δι᾽ ἐνέσεων, τρόπον τινά, ἀπὸ κόνιν ἀρχαίων σκελετῶν καὶ μνημείων, ἄλλο τόσον δὲν δύναται νὰ ζήση, εἰμὴ μόνον κακὴν καὶ νοσηρὰν ζωήν, τρεφόμενον μὲ τουρσιὰ καὶ μὲ κονσέρβας εὐρωπαϊκάς. Ἔχει πολλὰς ἀνάγκας καὶ ἀδυναμίας ἡ γλῶσσα. Ἔχει τὴν δεσπόζουσαν ἀνάγκην καὶ τὴν ἀδυναμίαν τοῦ νεωτερισμοῦ. Φοβερὰ εἶναι τοῦ ξενισμοῦ ἡ ἐπίδρασις. Εἶναι ἀναγκαιότατον κακόν, τὸ ὁποῖόν ποτε δὲν ἀπείργεται, ἐὰν κλείση τις τὴν θύραν, θὰ εἰσέλθη διὰ τῶν παραθύρων· ἐὰν κλείση τὰ παράθυρα, θὰ εἰσδύση διὰ τῶν ρωγμῶν καὶ σχισμάδων· ἐὰν στουπώση τις τὰς σχισμάδας, θὰ εἰσχωρήση ἀοράτως δι᾽ αὐτοῦ τοῦ συμπαγοῦς σώματος τῆς οἰκοδομῆς.

Ὑπάρχει καὶ ἀλληλεγγύη, ἐπὶ τέλους. Ἀδύνατον εἶναι γλῶσσα ζωντανή, σύγχρονος, ἔχουσα πόθον καὶ ἀξίωσιν νὰ ζήση, νὰ μὴν αἰσθάνεται βαθεῖαν τὴν ἀλληλεγγύην αὐτήν. Ἀλλ’ ἡ γλῶσσα ἡ Ἑλληνικὴ ἔπρεπε νὰ βλέπη μακράν, ὡς φάρον παμφαῆ, τὴν λαμπρὰν αἴγλην τῆς ἀρχαίας, χωρὶς νὰ ἔχη τέρμα τὸν φάρον αὐτόν. Ὁ φάρος ὁδηγεῖ εἰς τὸν λιμένα, δὲν εἶναι αὐτὸς λιμήν.

Πάλιν, τὰς γλώσσας τὰς νεωτέρας ἔπρεπε νὰ τὰς ἔχη σύμπλους, χωρὶς νὰ ρυμουλκῆται ἀπὸ καμμίαν ἐξ αὐτῶν. Διότι ἂν ὁ νεωτερισμὸς εἶναι ἀνάγκη, δὲν ἕπεται ὅτι πρέπει νὰ τὸ παρακάμνωμεν εἰς τὸν νεωτερισμόν. Τὸ ζήτημα δὲν εἶναι πῶς νὰ ἐμφορηθῶμεν κατὰ κόρον ἀπὸ ξενισμούς, ἀλλὰ πῶς νὰ φέρωμεν ἀντίδρασιν, πῶς νὰ μετριάσωμεν τὴν ἀνάγκην τοῦ ξενισμοῦ. Χαλινοῦ καὶ ὄχι πτερνιστῆρος ἡ ὀργῶσα φύσις ἔχει ἀνάγκην.