ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΛΠΙΔΑ:ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ

Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη        6.12.2025                                             

(άρθρο στη σημερινή  εφημερίδα "Θεσσαλονίκη"

==========================================

Την γνωρίζω λίγο χρόνο, όμως την εκτιμώ και τη συμπαθώ σαν να την ήξερα από καιρό. Ίσως, επειδή η αντιμετώπισή της, απέναντι στο χαμό πολυαγαπημένου προσώπου, έχει αναλογίες  με τη δική μου. Έτσι γεννήθηκε το Ίδρυμα Δημήτρη

και Μαρίας Δελιβάνη. Με την ψευδαίσθηση ότι δεν έφυγε ποτέ το απαραίτητο πρόσωπο της ζωής μου. 

Γι’αυτό, βρίσκω  αψυχολόγητη, όσο και θλιβερά χαμηλού επιπέδου την κατηγορία, που συχνά διατυπώνεται εναντίον της Μ.Κ, ότι δηλαδή  «εκμεταλλεύεται τη μνήμη της Μάρθης για να ικανοποιήσει τη φιλοδοξία της». 

Και,  λοιπόν, ας δούμε, για ποια, ακριβώς, «φιλοδοξία» πρόκειται. Μα…για την πολιτική, θα απαντήσουν οι «κατήγοροι». Μόνο, που η ίδια, δεν έχει επιδιώξει  τίποτα. Εκτός, βέβαια, από τού να ριχτεί   φως  Δικαιοσύνης, στο έγκλημα των Τεμπών, που της στέρησε την κόρη της. Συνεπώς, τα   πλήθη λαού προσέρχονται, αυθόρμητα, προς αυτήν, σε κάθε  της εκδήλωση,  ενόσω ομιλεί  για όσα  την τσουρουφλίζουν. 

Και αν, τελικά, που το ελπίζω, αποφασίσει να πολιτευτεί, θα είναι η μοναδική περίπτωση στα 205 χρόνια του νεοελληνικού κράτους, που ο λαός θα έχει αναδείξει το άτομο που επιθυμεί να τον κυβερνήσει*. 

Το λαοπρόβλητο στοιχείο εξηγεί, προφανώς, και το 36%, που της δίνουν συνεχώς οι   δημοσκοπήσεις.

Ξανά προ των πυλών το ξεπούλημα του νερού

Στις 26/03 του 2023 το Newsbreak δημοσίευσε άρθρο μου με τίτλο: «Γιατί η ΕΥΔΑΠ χρειάζεται «ρυθμιστική αρχή», αφού δεν ξεπουλιέται»;

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Στο άρθρο μου εκείνο αμφισβητούσα (και, δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι είχα δίκαιο), τις διαβεβαιώσεις των αρμοδίων, περί του ότι δεν αντιμετώπιζαν το ξεπούλημα και του νερού, μετά τον καταιγισμό του ξεπουλήματος (που άλλωστε συνεχίζεται απτόητος), του συνόλου της δημόσιας περιουσίας.

Διερωτήθηκα, δηλαδή, τότε, το 2023, με βάση τη στοιχειώδη λογική ότι, αν πράγματι δεν επίκειται εκχώρηση της κυριαρχίας μας και επί του νερού, σε τι χρειάζεται η περί ης «ρυθμιστική αρχή».

Ι. Επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας

Στην Ελλάδα, όπως όλα δείχνουν, φαίνεται ότι οι αρμόδιοι είναι πεπεισμένοι (όχι, βέβαια, με σοβαρά επιχειρήματα) ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις υπερτερούν, (γενικώς και χωρίς εξαιρέσεις) των δημοσίων. Πρόκειται για επικίνδυνες απόψεις, που ανήκουν στους ακραιφνείς νεοφιλελεύθερους. Και συνεπώς, σύμφωνα με τις επικίνδυνα ακραίες τους πεποιθήσεις, δεν δικαιολογείται η παραμονή ίχνους επιχείρησης στο δημόσιο, αν δεν μεγιστοποιεί τα κέρδη της.

Ωστόσο, όταν πρόκειται για επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, η επιδίωξη του μέγιστου κέρδους οφείλει να υποχωρήσει προ της ανάγκης εξυπηρέτησης κοινωνικών στόχων υψηλής σημασίας των πολιτών, όπως είναι η υγεία, οι συγκοινωνίες, οι επικοινωνίες κ.α. Αυτών, και ανάλογων παροχών υπηρεσίες, ασφαλώς, δικαιολογείται η λειτουργία τους με κέρδη, αλλά πρώτον, δεν είναι το κέρδος ο κύριος στόχος τους, και δεύτερον, σε περίπτωση που έχουν ζημίες, αυτές οφείλουν να καλύπτονται από το κράτος.

Περί της ψευδαίσθησης ότι…τελειώσαμε με τα Μνημόνια

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη

Εκφράζοντας την επιθυμία, αλλά όχι φευ και την πραγματικότητα, ορισμένοι αρμόδιοι περί των οικονομικών, μας διαβεβαίωσαν περιχαρείς, πριν λίγο καιρό, ότι δήθεν «τελειώσαμε με τα Μνημόνια». Είχα εκφράσει τότε τις εύλογες αντιρρήσεις μου, δεδομένου ότι η επιτήρηση προβλέπεται ότι θα παύσει, μόνον όταν η χώρα θα έχει ξεπληρώσει το 85% του χρέους της. Δηλαδή….κατάσταση που παραπέμπεται στις καλένδες.

Και δεν άργησα να επιβεβαιωθώ, δεδομένου ότι το ΔΝΤ, θορυβημένο από τις εξαγγελίες για αύξηση των μισθών (παρότι δεν πρόκειται περί πραγματικών αυξήσεων, εφόσον αυτές απορροφούνται από τις πληθωριστικές αυξήσεις των τιμών των αγαθών πρώτης ανάγκης), αλλά και από σκέψεις για επαναφορά του 13 και 14 μισθού στο Δημόσιο, σπεύδει να βάλει φρένο στις «μεγαλειώδεις» αυτές προθέσεις του προτεκτοράτου χρέους, παρεμβαίνοντας, με τη συνηθισμένη του άνεση, στα εσωτερικά μας.

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης, προχθές, 84 χρόνων από τη ναζιστική εισβολή στην Ελλάδα, διερωτήθηκα, αν το ΔΝΤ γνωρίζει ότι η χώρα μας δεν έχει, ουσιαστικά, χρέος, δεδομένου ότι η Γερμανία της χρωστά γύρω στο 1 τρισεκατομμύριο ευρώ από το κατοχικό δάνειο, τις επανορθώσεις και την κλοπή αρχαιολογικών θησαυρών. Δηλαδή, ποσό πολλαπλάσιο του δικού της χρέους.

Αλλά, προφανώς, παρόμοιες ανησυχίες δεν έχουν θέση στην Ευρώπη που είναι περήφανη για τη δημοκρατικότητά της, και που γι αυτό πιστεύει ότι δικαιολογημένα πνέει μένεα εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ, που δεν είναι δημοκράτης.

ΠΗΓΗ Newsbreak

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Βιβλιοπαρουσίαση: «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια» (βίντεο)

«Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια»,

 του Γιώργου Χαρβαλιά, 

στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών

Οδικός χάρτης για να υποταχθεί ένα εθνικό κράτος

06/11/2022

ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ ΜΑΡΙΑ

Ας υποθέσουμε ότι προγραμματίζεται η εξόντωση ενός έθνους-κράτους. Μια τέτοια απόφαση μπορεί να προέρχεται από κάποιες ισχυρές χώρες, άλλες θρησκείες, ή και από εμμονές σε κοσμοθεωρίες (όπως, χάριν παραδείγματος το τελευταίο στάδιο της παγκοσμιοποίησης που είναι η παγκόσμια διακυβέρνηση). Υπάρχουν, ασφαλώς, πολλές μεθοδεύσεις για να φτάσει κανείς στο επιθυμητό αποτέλεσμα για αυτό το εθνικό κράτος, αλλά εδώ θα επιλέξουμε αναγκαστικά ορισμένες μόνο από αυτές.

Προσθέτοντας, ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή καθ’ αυτή η επιλογή, όσο ο αυστηρός διαχρονικός προγραμματισμός της αλληλουχίας και αλληλοσυμπλήρωσης των μέτρων, έτσι ώστε το ένα να διαδέχεται και να ενδυναμώνει το άλλο. Το πρώτο στάδιο θεωρείται δεδομένο για κάθε ανάλογη προσπάθεια. Πρόκειται για τον έγκαιρο προσηλυτισμό όλων εκείνων των προσώπων, που ύστερα από ενδελεχή έρευνα, είναι πιθανότατα αυτά, που θα καταλάβουν την εξουσία της καταδικασμένης χώρας.

Δεν είναι καταρχήν απαραίτητο οι ηγέτες αυτοί να είναι ενσυνείδητοι προδότες, διότι αρκεί να τους έχουν πείσει ότι δεν υπάρχουν άλλες λύσεις για τη χώρα τους. Οπότε, εύκολα πείθουν τους εαυτούς τους ότι η διακυβέρνησή τους απαλλάσσει τη χώρα τους από τα ακόμη χειρότερα. Η πρώτη δέσμη μέτρων αποσκοπεί στη δημιουργία πειθούς στο λαό προς εξόντωση, ότι είναι ανάξιος να ζει.

Επειδή, ανάμεσα και σε άλλα, κατηγορείται συστηματικά ως τεμπέλης, αναποτελεσματικός, πολυέξοδος, ότι ζει με δανεικά, αλκοολικός κ.ά. Έχει αποδειχθεί, σε πολλές περιπτώσεις, ότι αυτή η πολιτική (εφόσον βέβαια εφαρμόζεται χωρίς αντίδραση από τους εκάστοτε ηγέτες του, αλλά αντιθέτως με τη συνεργασία τους), έχει τα εκάστοτε επιθυμητά αποτελέσματα.

Επιχείρηση εκφοβισμού

Η προσεκτικά στοιχειοθετημένη επιχείρηση εκφοβισμού για αναπότρεπτη δήθεν χρεοκοπία, με παράλληλη αναφορά στις δήθεν καταστροφικές της συνέπειες, πανικοβάλλει το λαό της επιλεγμένης για εξαφάνιση χώρας. Και ουδεμία, βέβαια, σημασία έχει το γεγονός, ότι συνήθως το ύψος χρέους και ελλειμμάτων της είναι αντιμετωπίσιμα. Αρκεί να πειστεί ο λαός ότι χάνεται. Το είχαμε δει στην Ελλάδα, το βλέπουμε στην Ιταλία, θα το δούμε ενδεχομένως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες στο μέλλον.

Μνήμες μνημονίων θα ξυπνήσει η επερχόμενη λιτότητα στην ευρωζώνη

24/06/2023

ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ ΜΑΡΙΑ

Η είδηση πως η Γερμανία και άλλες 10 χώρες-σύμμαχοι της ζητούν «κοινούς κανόνες… για τη μείωση των ελλειμμάτων και επίσης για τη μείωση των επιπέδων χρέους συνολικά», στο ίδιο μήκος με την πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν που απαίτησε την διασφάλιση της «συνετής δημοσιονομικής πολιτικής» – με απλά λόγια επιστροφή στην λιτότητα και των τερματισμό των μέτρων στήριξης – ήρθε να επιβεβαιώσει την εκτίμηση πως η εποπτεία στην χώρα μας θα επιστρέψει, με θλιβερές συνέπειες.

Αξίζει να κάνουμε μία αναδρομή και να θυμηθούμε την εικόνα της βιβλικής καταστροφής που προκάλεσαν οι “φίλοι” μας οι Ευρωπαίοι στην οικονομία μας. Από την πρώτη στιγμή της κρίσης, η επίσημη ερμηνεία για το πώς αυτή προκλήθηκε – κυρίως από γερμανικά ΜΜΕ – ήταν ότι μόνο οι Έλληνες ήταν οι υπαίτιοι. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, μας πρόσβαλλαν παντοιοτρόπως, χαρακτηρίζοντάς μας “τεμπέληδες”, “αλκοολικούς”, “ανίκανους” να παράγουμε οτιδήποτε, “καλοπερασάκηδες” με το μόχθο των εταίρων μας και άλλα τινά. Με βάση όλα αυτά τα δήθεν αποκρουστικά χαρακτηριστικά του DNA μας, εξηγούνταν δήθεν τα τεράστια ελλείμματα και χρέη που δημιούργησε η “ανευθυνότητά” μας, διακινδυνεύοντας τη σταθερότητα της Ευρωζώνης.


Έτσι, έπρεπε, να “συνετιστούμε” μέσω σκληρής, πλην αποτελεσματικής τιμωρίας. Γι’ αυτό, οι εταίροι μας ζήτησαν και τη βοήθεια του ΔΝΤ, επειδή είχε μακρά εμπειρία στον τομέα αυτό, από τη μέχρι τότε δράση του σε αναπτυσσόμενες και αφρικανικές κυρίως χώρες. Το χειμαρρώδες κατηγορητήριο εναντίον των “άχρηστων” Ελλήνων, έστρωσε κόκκινο χαλί για την υποδοχή των διεθνών χρηματιστηριακών αρπακτικών, που έσπευσαν να ρημάξουν το Χρηματιστήριο. Αποστολή τους ήταν να εμφανίσουν ως αναπόφευκτα τα Μνημόνια. Αν και η ενορχηστρωμένη αυτή προπαγάνδα ουδεμία σχέση είχε με την πραγματικότητα, πέτυχε τελικώς να πείσει ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού ότι “εμείς φταίγαμε για όλα”.

Ωστόσο, η προ κρίσης κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, ουδόλως δικαιολογούσε τέτοια τιμωρία. Η ελληνική οικονομία εμφάνιζε σημαντική δυναμική, πραγματοποιώντας μέσο ρυθμό ανάπτυξης από τους ταχύτερους τότε της Ευρώπης, κατέγραφε ανεργία χαμηλή και το δημόσιο χρέος της ως ποσοστό στο ΑΕΠ ήταν κάτω από 110%, που θεωρείται αντιμετωπίσιμο με βάση τα διεθνώς επικρατούντα στο χώρο. Υπήρχε, βέβαια ένα εκκολαπτόμενο αγκάθι του δημόσιου ελλείμματος μετά το 2000 (ετήσια υπέρβαση δαπανών στον προϋπολογισμό).

Που μας πηγαίνει η λαοθάλασσα με την απαίτησή της για οξυγόνο;

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ

ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ ΜΑΡΙΑ

Πολλοί ανάμεσά μας πίστεψαν τα τελευταία χρόνια ότι ο λαός μας, βαθιά απογοητευμένος από την επιδείνωση της ποιότητας ζωής του σε όλα τα επίπεδα, και οργισμένος από τη συμπεριφορά των αρμοδίων, που τον εκλάμβαναν περίπου ως “ειδικών αναγκών”, δέχτηκε μοιρολατρικά την καταδίκη του, έχοντας πειστεί ότι αδυνατεί, με τις δικές του προσπάθειες, να τη μεταβάλλει.

Έτσι, δεν αντέδρασε στην ακραίας επικινδυνότητας υποτέλεια, με την οποία αντιμετωπίζονται μονίμως τα εθνικά μας προβλήματα, αλλά ούτε και στα πολλαπλής κοπής αφηγήματα περί της δήθεν φιλίας μας με τους Τούρκους. Έτσι, δεν ξεσηκώθηκε με το εγκληματικό περιεχόμενο των Μνημονίων, που υπέγραψαν οι κυβερνώντες του. Έτσι, δεν αντέδρασε, όταν τελικά ξεπουλήθηκε το όνομα της Μακεδονίας, παρότι είχε αγωνιστεί με νύχια και δόντια εναντίον.

Έτσι, δεν εξαγριώθηκε για το πως το ξεκάθαρο ΟΧΙ του, στο δημοψήφισμα του 2015 μεταλλάχθηκε, με θαυματουργό τρόπο σε ΝΑΙ. Έτσι, κατάπιε τις, συνεχώς, επαναλαμβανόμενες ενθουσιώδεις δηλώσεις των αρμοδίων, περί του πόσο καλά πηγαίνει η, κατά τα άλλα, εμφανώς καταρρέουσα οικονομία μας. Έτσι, ο λαός μας έδωσε την εντύπωση ότι καταπίνει αμάσητες τις αβάσιμες διαβεβαιώσεις περί δήθεν αυξήσεων μισθών, που πριν ακόμη εξαγγελθούν, καταβροχθίζονται από τον πληθωρισμό.

Η λήθη των ναζιστικών εγκλημάτων ζητά πρόσβαση στα σχολικά βιβλία

18/11/2024

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Σίγουρα δεν πρωτοτυπώ διαπιστώνοντας ότι στην πατρίδα μας συμβαίνουν, κατά συρροή, τα εντελώς αδιανόητα. Όπως, ανάμεσα και σε πολλά άλλα, οι «φίλοι μας Γερμανοί», ενθαρρυμένοι και από την πρόσφατη επικύρωση του διάτρητου νομοσχεδίου, από το 2019, περί Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας, άρχισαν τα πηγαινέλα μαθητών, από και προς τη Γερμανία, τις ανταλλαγές από δωράκια και πάνω απ’ όλα τις εκλεπτυσμένες μεθοδεύσεις καταδίκης των δήθεν προκαταλήψεων και των δήθεν ξενοφοβικών καταστάσεων, με στόχο να περάσουν στη λήθη οι βαρβαρότητες των ναζί στην Κατοχή και να φκιασιδωθεί η μαύρη τους Ιστορία στα ελληνικά σχολικά βιβλία.

Παρόμοιες ανοχές θα ήταν αδιανόητες σε κράτος σεβόμενο την Ιστορία του και τα μαρτυρικά θύματα των Γερμανών κατακτητών. Ωστόσο, στην ελληνική περίπτωση, όπως είναι γνωστό, στα δεινά της Κατοχής προστέθηκαν, μετά το 2010, και τα εγκληματικά Μνημόνια, στη σύνταξη των οποίων πρωτοστάτησε η Γερμανία. Όπως είχα το θλιβερό καθήκον να αναφερθώ πλειστάκις σε αυτά, αποτελούν την καταδίκη της χώρας μας σε μακρόχρονη ή και οριστική καταστροφή, αν δεν αναθεωρηθούν ορισμένοι απάνθρωποι όροι τους (Βλ. άρθρο μου της 21/10/2024 στη «δημοκρατία»). Υπενθυμίζω, πάλι εδώ, την όντως απίστευτη τραγωδία του εξαναγκασμού της Ελλάδας να αποδεχθεί και να υπογράψει «μη συμψηφισμό χρεών» κατά την υπογραφή των Μνημονίων, παρότι τα δικά μας χρέη, για τη διασφάλιση των οποίων επιστρατεύτηκε (άκουσον άκουσον!) και το ΔΝΤ, ανήρχοντο σε 270 δισ. ευρώ, ενώ τα γερμανικά κατοχικά χρέη προς την Ελλάδα υπολογίζονταν με τους τόκους 80 ετών σε πάνω από 2 τρισεκατομμύρια.

Αν είχε ακολουθηθεί ο άλλωστε απολύτως επιβεβλημένος, παρότι ασυγχώρητα καθυστερημένος συμψηφισμός χρεών, είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν θα συρόταν η Ελλάδα σε Μνημόνια και στο ΔΝΤ, θα είχε αποφύγει τη μιζέρια που κινδυνεύει να την εξαφανίσει από τον χάρτη των κυρίαρχων κρατών και θα είχε την άνεση να εξετάσει τις διάφορες διαστάσεις φιλίας με τους Γερμανούς, οι οποίοι επιτέλους θα είχαν τακτοποιήσει τις χρονίζουσες, υλικές τουλάχιστον, υποχρεώσεις τους.

Μαρία Δελιβάνη: σιγή τάφου γύρω από τα εγκληματικά μνημόνια

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη

Η πρόσφατη συνέντευξη του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς και οι σχετικές δηλώσεις του τραπεζίτη Σάλλα, γύρω από τη δραματική κατάσταση της οικονομίας μας, κίνησαν τα χρόνια λιμνάζοντα ύδατα, γύρω από τον προβληματισμό των εγκληματικών Μνημονίων. Και με ενθαρρύνουν να επιμείνω για πολλοστή φορά γύρω απ’ αυτά.

Έχουν περάσει 15 χρόνια από την επιβολή του πρώτου Μνημονίου, που ακολουθήθηκε και από τα δύο άλλα. Στο διάστημα αυτό οι συνέπειές τους διέλυσαν ολοσχερώς την οικονομία μας, φτωχοποίησαν τη μεσαία και χαμηλότερη τάξη και το χειρότερο, ενθάρρυναν και εμπέδωσαν τα μυθεύματα περί γαλάζιας πατρίδας.

Το περίεργο δεν είναι πως φτάσαμε μέχρις εδώ, καθώς τα ζοφερά αποτελέσματα των Μνημονίων όφειλαν να είναι αναμενόμενα από την αρχή. Αντιθέτως, ανεξήγητη είναι καταρχήν η απόλυτη σιωπή των εκάστοτε αρμοδίων, γύρω από την καταστροφή της χώρας και τις ευθύνες γύρω από αυτήν. Το ίδιο ακατανόητες, και οι συχνές ενθουσιαστικές δηλώσεις τους, για το πόσο καλά πηγαίνει η οικονομία.

Πώς τα Μνημόνια έσωσαν δήθεν την οικονομία μας

Ας δούμε, λοιπόν τη σωτηρία της. 

• Το 2009, όταν ξέσπασε η κρίση, το χρέος της Ελλάδας ανέρχονταν σε 270 δις Ε, ενώ σήμερα υπολογίζεται σε 407 δις Ε. 
• Και ως ποσοστό στο ΑΕΠ, το χρέος τότε ήταν 126%, και βιώσιμο, με βάση τη σχετική βιβλιογραφία, ενώ σήμερα, μετά από 15 χρόνια σωτήριων, υποτίθεται, μέτρων εκτιμάται στο 167%. Η σημαντική του μείωση των τελευταίων ετών οφείλεται κυρίως στον πληθωρισμό. Έτσι, λοιπόν μας έσωσαν τα Μνημόνια, αλλά και χάρις σε αλχημείες επιχειρημάτων, το χρέος που εκλήφθηκε ως καταστρεπτικό το 2009, τώρα, σοβαρά διογκωμένο, εκλαμβάνεται ωστόσο ως βιώσιμο.

Επίσης είναι άξιον απορίας, το πως και το γιατί η ΕΕ καταλήφθηκε από πανικό, σε βαθμό που έσπευσε να καταδικάσει έναν ολόκληρο λαό, με το ελληνικό χρέος των 270 δις, το 2009, μικρό ποσοστό στο συνολικό του Νότου των 2.2 τρισ. Ε., ενώ τώρα που έχει σημαντικά διογκωθεί, όλα καλά.

Μαρία Δελιβάνη: η «γαλάζια πατρίδα» στα τουρκικά σχολικά βιβλία

Δυστυχώς, το απευκταίο έγινε πραγματικότητα, εξαιτίας της παντελούς δικής μας αδράνειας για την αποτροπή του. Τα απειλητικά του επακόλουθα είναι, τώρα, μπροστά μας.

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Αναφέρομαι, φυσικά, στη μυθοπλασία περί «γαλάζιας πατρίδας», που αφού επαναλήφθηκε κατά κόρον, και με κάθε ευκαιρία, δυστυχώς χωρίς αντίδραση εκ μέρους μας, και αφού έτσι έγινε σιωπηρώς αποδεκτή από τη διεθνή κοινότητα, κρίθηκε ώριμη για να ενταχθεί στα τουρκικά σχολικά βιβλία.

Σίγουρα δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας υπενθυμίζοντας ότι, η εισαγωγή στα σχολικά βιβλία, αποτελεί την πιο επικίνδυνη και την πιο αποτελεσματική μεθόδευση αρπαγής αλλότριων κυριαρχικών δικαιωμάτων, χωρίς πολεμικές επιχειρήσεις. Η χρόνια επανάληψη διαβεβαιώσεων, σε διεθνές επίπεδο, ότι τμήματα εδάφους, θάλασσας ή αέρα ανήκουν στον επίδοξο εισβολέα, παρότι φυσικά δεν του ανήκουν, γίνεται μοιραία αποδεκτή, ιδίως όταν δεν υπάρχει ηχηρή και σοβαρή αντίδραση από το εκκολαπτόμενο θύμα.

Να υπενθυμίσω ότι η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε επί δεκαετίες από τα Σκόπια και τους ομοϊδεάτες τους στην υφήλιο, για την παραποίηση της ιστορίας της Μακεδονίας. Οι εκεί μαθητές δάκρυζαν κάθε πρωί, στην ώρα της προσευχής, γιατί η «κακή Ελλάδα τους είχε αρπάξει την πατρίδα τους, τη Μακεδονία», σύμφωνα με τα όσα τους πιπίλιζαν το μυαλό οι δάσκαλοί τους. Όπως είναι γνωστό, για την αποτροπή αυτού του κακού δημιουργήθηκε η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών και το ΙΜΧΑ, που όμως για σωρεία λόγων, που δεν είναι του παρόντος, δεν κατορθώθηκε να αναχαιτιστεί η καταστροφή.

Και ήδη, μετά την επιτυχή επιχείρηση της παραχάραξης της ιστορίας στη Μακεδονία, η μέθοδος επαναλαμβάνεται, με άλλα φυσικά πρόσημα, αλλά με τις ίδιες επιδιώξεις. 

Οι Τούρκοι μαθητές, ιδίως και επειδή βιώνουν σε πατρίδα που τιμά τη θρησκεία και σέβεται τις παραδόσεις και τις βασικές αξίες ζωής, θα ενστερνιστούν το μύθευμα περί της «γαλάζιας πατρίδας», και στη συνέχεια δεν θα υπάρχει δύναμις επί Γης, ικανή να το διαψεύσει ή και να το μεταβάλει στη συνείδησή τους.

Αναμφίβολα, όλα τα παραπάνω είναι παγκοίνως γνωστά. Ωστόσο, τα αναφέρω, προκειμένου να εκφράσω την απορία μου, για το πώς συμβαίνει να μην έχουμε αντιδράσει με νύχια και δόντια, στο αργό και μεθοδευμένο ξεδίπλωμα της «γαλάζιας πατρίδας», ενόσω επιπλέον είχαμε και το πρόσφατο φιάσκο του Σκοπιανού. Αλλά, αντιθέτως, οι δικοί μας αρμόδιοι επέλεξαν να προβάλουν προς πάσα κατεύθυνση το ιλαρού περιεχομένου μήνυμα (εν όψει των επικρατουσών συνθηκών), περί της επιθυμίας μας διατήρησης θερμών φιλικών σχέσεων με τους γείτονες. Με υποκλίσεις, με ανταλλαγές επισκέψεων, με τραπεζώματα εκατέρωθεν, αλλά και με μεθοδική απουσία σχετικών ανακοινώσεων, αν εξαιρέσει κανείς τις πιστές περιγραφές των εκατέρωθεν μενού.

Μόνο ότι φταίει για όλα ο λαός δεν ακούσαμε στο συνέδριο της Καθημερινής!

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη

Σίγουρα, η βασική υπόθεση στη βάση των όσων καταστρεπτικών υπέγραψαν οι δικοί μας ταγοί (μας τα υπενθύμισε το συνέδριο της Καθημερινής) στην αποφράδα περίοδο μετά το 2009, ήταν ότι αυτά δεν απέρρεαν από τη βούλησή τους, αλλά ήταν αποτέλεσμα απειλών και εκβιασμών έξωθεν. Εγείρονται, ωστόσο, εύλογα πολυάριθμα ερωτηματικά, που μέχρι σήμερα δεν έτυχαν ικανοποιητικών απαντήσεων. Ο ελληνικός λαός ουδέποτε έλαβε σαφείς και ειλικρινείς εξηγήσεις, σχετικά με τις προσβλητικές, επικίνδυνες, παράλογες, ανατρεπτικές υποχρεώσεις που αναλήφθηκαν γι’ αυτόν και χωρίς τη συναίνεσή του. Αντιθέτως, ο ελληνικός λαός παρέμενε, συστηματικά, εκτός των πάντων.

Ένα από τα πολλά και δυσεξήγητα συμβάντα είναι και το γεγονός ότι –εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων– ο κύκλος συγκάλυψης δεν προστάτευε μόνο την εκάστοτε κυβέρνηση, που υπέγραφε, που συναινούσε, που υποχωρούσε, που συνοδοιπορούσε με συμφέροντα αλλότρια και εναντίον των εθνικών δικών μας, αλλά και την αντιπολίτευση. Και εύλογα διερωτάται κανείς τι το τόσο φοβερό μπορεί να κρύβεται πίσω από την ανεπίτρεπτη, γενικευμένη και ήδη παγιωμένη μεθόδευση συμπόρευσης.

Οι πιθανότερες απειλές, που κάπως διέρρευσαν ή που, κατά καιρούς, τις φανταστήκαμε είναι:

Πρώτον, να μας πετάξουν από το ευρώ. Η απειλή αυτή εκτοξεύτηκε αρκετές φορές, αφού είχε προηγηθεί μεθοδική τρομοκράτηση, κυρίως από τα συστημικά ΜΜΕ, σχετικά με τα φρικτά μαρτύρια που δήθεν μας ανέμεναν, αν αυτή είχε πραγματοποιηθεί. Η απαρίθμηση, βέβαια, των πιθανών μαρτυρίων μας ήταν εμφανώς αφελής, ακόμη και για τους πλέον αδαείς, γύρω από την ΕΕ και τα νομισματικά-οικονομικά της.

Ωστόσο, ταυτόχρονα, με τις απειλές είχαν τεθεί σε εφαρμογή και μεθοδεύσεις αποθάρρυνσης της όποιας σοβαρής συζήτησης γύρω από αυτήν, καθώς και απαξιωτική αντιμετώπιση οποιουδήποτε τολμούσε να εκφράσει αμφιβολίες, σχετικά με το μέγεθος της καταστροφής, που μας ανέμενε εκτός ευρώ. Γι’ αυτό ουδέποτε υπήρξε σοβαρή συζήτηση γύρω από την εναλλακτική αυτή λύση. Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι αναρίθμητα:

• Πώς οι αρμόδιοι επέδειξαν τέτοιας έκτασης ελαφρότητα, ώστε να πιστέψουν ότι η ΕΕ, της οποίας έτριζαν από τότε τα θεμέλια, θα τολμούσε ποτέ να ξεπετάξει οικειοθελώς την Ελλάδα από την Ευρωζώνη;

Το συνέδριο της “Καθημερινής” αναβίωσε τα εγκλήματα των Μνημονίων

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη

Θα ήλπιζε κανείς ότι το συνέδριο της “Καθημερινής”, που συγκέντρωσε πρωτεργάτες των όσων διαδραματίστηκαν στο διάστημα αυτών των 50 ετών από την μεταπολίτευση, θα έριχνε φως σε αναπάντητα ερωτήματα. Θα ανέμενε, δηλαδή, κανείς ότι οι συμμετέχοντες πρώην πρωθυπουργοί, υπουργοί κ.α. να εξηγήσουν τι ακριβώς συνέβη και υπέγραψαν, ο ένας μετά τον άλλον την καταδίκη της πατρίδας τους.

Ο ελληνικός λαός θα καταλάβαινε επιτέλους, πως συμβαίνει και μετά από 15 χρόνια από την έναρξη των μνημονίων, που υποτίθεται ότι ήρθαν για να σώσουν την Ελλάδα, αυτή βρίσκεται τώρα σε χειρότερη κατάσταση, από αυτήν του 2009, όπως αποκαλύπτουν, χωρίς την ελάχιστη αμφιβολία, τα ακόλουθα συνοπτικά δεδομένα:

• Το χρέος, μετά από 15 χρόνια απάνθρωπης λιτότητας, αλλά και πλήρους ξεχαρβαλώματος της οικονομίας, έχει υπερτριπλασιαστεί (από 110 σε 404 δισ.)
• Έχει ήδη ξεπουληθεί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και η επιχείρηση συνεχίζεται.
• Έχουν αποδεκατιστεί οι δύο από τους τρείς βασικούς τομείς παραγωγής, η γεωργία και η βιομηχανία, έτσι που η οικονομία εξαρτάται σε ανεπίτρεπτα υψηλό βαθμό από τον τουρισμό.
• Η Ελλάδα, από την κορυφή των βαλκανικών χωρών, είναι τώρα στον πάτο, κάτω και από τη Βουλγαρία! Να σημειωθεί ότι η ταχύτατη ανάπτυξη των βαλκανικών οικονομιών συντελέστηκε με το εθνικό τους νόμισμα!

Εξυπακούεται, ότι τα αδυσώπητα, αλλά αναπάντητα ερωτήματα, που σίγουρα θα καταγραφούν με μαύρα γράμματα στην ιστορία, δεν αναφέρονται στην υπογραφή των μνημονίων. Διότι, εφόσον υπήρχε χρέος, θα υπήρχαν και μνημόνια. Αφορούν, αντίθετα, σε τρείς εθνικά αυτοκτονικές συμπεριφορές, που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με αυτά: Τις ασυγχώρητες δεσμεύσεις-παραχωρήσεις που υπέγραψαν:

• Πρώτον, παραίτηση από συμψηφισμό χρεών, παρότι ήταν γνωστό ότι η Γερμανία μας χρωστούσε από την κατοχή, ποσό που υπερέβαινε κατά πολύ το δικό μας χρέος.
• Δεύτερον, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
• Τρίτον, θανατηφόρο βαθμό λιτότητας, που απέκλειε εκ προοιμίου τη δυνατότητα ανάπτυξης, όπως άλλωστε και συνέβη, και που εξαθλίωσε τον ελληνικό λαό.
• Τέταρτον, αποδοχή του αγγλικού δικαίου για να κρίνει ενδεχόμενη διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και στους πιστωτές της.
• Πέμπτον, συναίνεση σχετικά με την καταστρεπτική αργοπορία του κουρέματος του χρέους (επειδή το ζήτησαν οι πιστωτές, για να μη κινδυνεύσουν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες). Η αργοπορία υπήρξε καταστρεπτική για τα δικά μας κοινωνικά ταμεία.
• Έκτον, το 2015 δόθηκε η δυνατότητα στον ελληνικό λαό, με το δημοψήφισμα, να απαντήσει αν θα ήθελε να εξακολουθήσει το αυτοκτονικό καθεστώς, μέσα στο οποίο τον είχε καταδικάσει η ΕΕ και το ΔΝΤ ή όχι. Και απάντησε αδίστακτα ΟΧΙ, το οποίο ωστόσο ΟΧΙ πλαστογραφήθηκε σε ΝΑΙ.

Ο Γεωργίου και τα δεινά των μνημονίων

Σημείωση: Είναι αναρίθμητα και, καταρχήν απίστευτα αυτά που Έλληνες πρωθυπουργοί και λοιποί υπέγραψαν στο ομιχλώδες αυτό χρονικό διάστημα. Λόγω έλλειψης χώρου, να συμπληρώσω εδώ όσα, όντως, απαράδεκτα δέχθηκαν να υπογράψουν οι δικοί μας κυβερνητικοί και παραπέμπω, για περισσότερες πληροφορίες, τους ενδιαφερόμενους, στο βιβλίο μου “Όλη η αλήθεια για χρέη και ελλείμματα και πως θα σωθούμε” (Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Ιανού). Και βεβαίως την αδιανόητη αδιαφορία και αδράνεια που επέδειξαν στη συνέχεια:

Μνήμες μνημονίων θα ξυπνήσει η επερχόμενη λιτότητα στην ευρωζώνη

Η είδηση πως η Γερμανία και άλλες 10 χώρες-σύμμαχοι της ζητούν «κοινούς κανόνες… για τη μείωση των ελλειμμάτων και επίσης για τη μείωση των επιπέδων χρέους συνολικά», στο ίδιο μήκος με την πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν που απαίτησε την διασφάλιση της «συνετής δημοσιονομικής πολιτικής» – με απλά λόγια επιστροφή στην λιτότητα και των τερματισμό των μέτρων στήριξης – ήρθε να επιβεβαιώσει την εκτίμηση πως η εποπτεία στην χώρα μας θα επιστρέψει, με θλιβερές συνέπειες.

Αξίζει να κάνουμε μία αναδρομή και να θυμηθούμε την εικόνα της βιβλικής καταστροφής που προκάλεσαν οι “φίλοι” μας οι Ευρωπαίοι στην οικονομία μας. Από την πρώτη στιγμή της κρίσης, η επίσημη ερμηνεία για το πώς αυτή προκλήθηκε – κυρίως από γερμανικά ΜΜΕ – ήταν ότι μόνο οι Έλληνες ήταν οι υπαίτιοι. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, μας πρόσβαλλαν παντοιοτρόπως, χαρακτηρίζοντάς μας “τεμπέληδες”, “αλκοολικούς”, “ανίκανους” να παράγουμε οτιδήποτε, “καλοπερασάκηδες” με το μόχθο των εταίρων μας και άλλα τινά. Με βάση όλα αυτά τα δήθεν αποκρουστικά χαρακτηριστικά του DNA μας, εξηγούνταν δήθεν τα τεράστια ελλείμματα και χρέη που δημιούργησε η “ανευθυνότητά” μας, διακινδυνεύοντας τη σταθερότητα της Ευρωζώνης.

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ...

Μνήμες μνημονίων θα ξυπνήσει η επερχόμενη λιτότητα στην ευρωζώνη: Επιστροφή στην λιτότητα ζητούν η Γερμανία, 10 χώρες σύμμαχοι της και η Κομισιόν. Μνήμες μνημονιακών χρόνων...

Με αφορμή τη ΝΙΚΗ του κ. Νατσιού

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη 

=========================

Ομολογώ, ότι δυσκολεύομαι να κατανοήσω και ακόμη περισσότερο να ερμηνεύσω το μένος, που έχει ξεσηκωθεί, εναντίον του κ. Νατσιού και της Νίκης. Και επειδή  είμαι πεπεισμένη,  ότι ουδόλως εξυπηρετείται έτσι  η Δημοκρατία, έστω και αυτή η οιονεί που βιώνουμε, με αυτές τις εξάρσεις εναντίον πολιτικών κομμάτων, που δεν αρέσουν, που απειλούν, που   διαταράσσουν  βραχυχρόνιες πολιτικές ισορροπίες κλπ., κλπ. θα εκθέσω μερικές σκέψεις μου.

Όπως είναι γνωστό  έχουν, ήδη, αποκλειστεί με διάφορες (μη πειστικές) δικαιολογίες αρκετά μικρά κόμματα, ενώ στο ενδιάμεσο των δύο εκλογικών αναμετρήσεων εξακολουθούν συντονισμένες  προσπάθειες δαιμονοποίησης ή αποκλεισμού και άλλων.  Το κόμμα που σε αυτό το ενδιάμεσο,  δείχνει να "ενοχλεί" υπερβολικά και να δαιμονοποιείται ολοένα περισσότερο σε καθημερινή βάση είναι η Νίκη (παρότι  και άλλα μικρά κόμματα φαίνεται  (ευτυχώς) να οδεύουν προς τη Βουλή, αλλά για κάποιους λόγους δεν "ενοχλούν" ή "ενοχλούν λιγότερο από τη Νίκη". Να επαναλάβω και εδώ ότι εύχομαι να έχουμε μια Βουλή με όσο γίνεται περισσότερα κόμματα, για λόγους απολύτως εμφανείς που  φρονώ ότι δεν απαιτούν επεξηγήσεις.

Να πω, λοιπόν, ότι γνωρίζω εδώ και χρόνια τον κ. Δημήτρη Νατσιό, ο οποίος χαίρει ιδιαίτερης  εκτίμησης στη Β.Ελλάδα, και όχι μόνο. Του έχω δώσει αρκετές συνεντεύξεις στο παρελθόν, και μάλιστα ήταν ένας από τους παρουσιαστές βιβλίου μου, στα τελευταία χρόνια.

Απίστευτο “καψόνι” από την Τράπεζα Πειραιώς

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία

Το σημερινό μου σημείωμα αναφέρεται στην αδικαιολόγητη ταλαιπωρία, σωστό “καψόνι” που μου επέβαλε η Τράπεζα Πειραιώς, παρότι τυγχάνω πελάτισσα της επί δεκαετίες (και στην Αθήνα στο κατάστημα Κολωνακίου, αλλά και στη Θεσσαλονίκη, στο κατάστημα Εθνικής Αμύνης). Ήταν η Τράπεζα που προτιμούσα για χρόνια και στην οποίαν έχαιρα πάντοτε εξαιρετικής εξυπηρέτησης. Αυτά, ως την 1η Φεβρουαρίου 2023.

Αποφάσισα να κοινοποιήσω την θλιβερή εμπειρία που βίωσα, με την ελπίδα ότι θα ληφθούν τα δέοντα μέτρα ώστε αυτή να μην επαναληφθεί, όχι μόνον απέναντι μου, αλλά και γενικότερα. Το απαράδεκτο “καψόνι” που υπέστην αποδίδεται, προφανώς, σε πολυάριθμους παράγοντες, που συνοψίζονται στην με κάθε τρόπο προσπάθεια ελαχιστοποίησης των δαπανών λειτουργίας των τραπεζών.

Έτσι, τα διαμειβόμενα, τελευταίως, στις τράπεζες δικαιολογούν, δυστυχώς, απολύτως το αποτέλεσμα πρόσφατης δημοσκόπησης (βλ. Κυριακάτικη Εστία 12.03.2023) όπου, και μεταξύ άλλων, οι νέοι ηλικίας 17-34 ετών απαντούν ότι κατά 90% δεν έχουν καθόλου εμπιστοσύνη στις τράπεζες. Αλλά, αν στη χώρα μας, αφού έχει με τόσο δραματικό τρόπο αποδειχθεί ότι οι επικοινωνίες είναι πλήρως ξεχαρβαλωμένες, προκύψει ότι και οι τράπεζές της ακολουθούν την ίδια οδό απαξίωσης, εισερχόμαστε σε αχαρτογράφητα και εξαιρετικά επικίνδυνα νερά. Αρχίζω, λοιπόν την απίστευτη περιπέτεια μου.
Μία τραπεζική “οδύσσεια”…

Την 1.2.2023, και μετά περίοδο κατά την οποίαν το περί ου κατάστημα της Τράπεζας Πειραιώς στη Θεσσαλονίκη παρέμεινε κλειστό για “αναβάθμιση”, πήγα σε αυτό όταν επαναλειτούργησε, προκειμένου να διεκπεραιώσω απλή συναλλαγή μεταφοράς χρηματικού ποσού από επενδυτικό πρόγραμμά μου σε λογαριασμό μου. Και τότε άρχισε μια, άνευ ορίου ταλαιπωρία μου, που αναπότρεπτα περιλαμβάνει και πολλά στοιχεία γελοιότητας.


Καταρχήν, ο νέος χώρος του “αναβαθμισμένου τραπεζικού καταστήματος”, αποδείχθηκε για μένα παντελώς terra incognita! Από τους πολυάριθμους υπαλλήλους που γνώριζα και με γνώριζαν, ουδείς υπήρχε πλέον. Μετά από αναμονή 30’ περίπου εμφανίστηκε μια υπάλληλος στην οποία έδωσα την ταυτότητα μου και στη συνέχεια εξαφανίστηκε για αλλά επιπλέον 20’. Όταν επανεμφανίστηκε, φάνηκε ιδιαιτέρως προβληματισμένη, διότι προφανώς “απεκάλυψε” ότι ….είχα λογαριασμό, εκτός από το κατάστημα στη Θεσσαλονίκη, και στην Αθήνα!

Τίτλοι τέλους στο ΕΣΥ από το νομοσχέδιο για την υγεία;

Τίτλοι τέλους στο ΕΣΥ από το νομοσχέδιο για την υγεία;: Η κυβέρνηση σπρώχνει το ΕΣΥ στην ιδιωτική πρωτοβουλία με το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας και περιορίζοντας ένα δημόσιο αγαθό.

Διαβάστε....και κλάψτε για τό ΠΟΟΟΟΟΣΟ ακριβά πληρώνουμε την απόλυτη υποτέλειά μας!!!!!!!

Σχετικά με το βιβλίο του Μανώλη Κοττάκη: 

Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή,    Εκδόσεις Λιβάνη 2021

(δημοσιεύτηκε  στη Δημοκρατία στις 19.11.2022)

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Το νέο βιβλίο του Μανώλη Κοττάκη, με θέμα τους απόρρητους φακέλους των διώξεων εναντίον του  Κώστα Καραμανλή, και όχι μόνο,  είναι σημαντικό. Και τούτο όχι μόνο χάρη στην αριστοτεχνική γραφή του συντάκτη του, αλλά ακόμη και κυρίως  λόγω των αποκαλύψεών του, που έρχονται συντεταγμένες για πρώτη φορά στη δημοσιότητα.  Πρόκειται για    χείμαρρο  πληροφοριών, με κοινό παρονομαστή τους  το  δράμα της απόλυτης υποτέλειας της πατρίδας μας,  που δυστυχώς διαρκεί  για  200 χρόνια, μετά την Επανάσταση του 1821. Το ενδιαφέρον  του ανά χείρας βιβλίου, εξάλλου, έγκειται ακόμη και στα άμεσα όσο και έμμεσα διδάγματα  που προσφέρει στους Έλληνες πολίτες όσο και πολιτικούς, μέσα από τις εμπειρίες του παρελθόντος, 

Πρόκειται για τους  πολυάριθμους, πολυσύνθετους, απόκρυφους, απειλητικούς, υποτιμητικούς και βέβαια, εγκληματικούς παράγοντες, που έδρασαν επί της πρωθυπουργίας του Κώστα Καραμανλή  και που οδήγησαν στην απόφασή του να αποστασιοποιηθεί   από την ενεργό  πολιτική. Η σύνοψη  όλων αυτών των υπόγειων ευρημάτων οδηγούν  στη διαπίστωση ότι ο Κώστας Καραμανλής  τιμωρήθηκε επειδή τόλμησε να θέσει  τα εθνικά μας συμφέροντα, επάνω από τα διεθνή, ή ορθότερα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, επάνω από τα τότε αμερικάνικα συμφέροντα. 

Ο Κώστας Καραμανλής  ανήκει στην ολιγομελή ομάδα των Ελλήνων πολιτικών, που διακρίνονται για τη μόρφωσή τους, τη σοβαρότητα, την εντιμότητα, τη διορατικότητα, την ορθή κρίση, αλλά και τον πατριωτισμό τους. Η Ελλάδα  έχει μεγάλη  ανάγκη από πολιτικούς της ποιότητας του Κώστα Καραμανλή. Δυστυχώς, όμως, υιοθετούνται μεθοδεύσεις, που τους εξαναγκάζουν σε παραίτηση. Και δεν είναι αρκετά ξεκάθαρο το αν οι μεθοδεύσεις αυτές είναι περισσότερο ή λιγότερο δημοκρατικές, σε σύγκριση με χώρες που κατηγορούνται ως λαϊκιστικές, αλλά που καταφέρνουν ωστόσο να διατηρούν στην εξουσία αρχηγούς, με πρώτο μέλημά τους το εθνικό συμφέρον. Στην υπόθεση του Κώστα Καραμανλή οι ευθύνες όλων μας, κυρίως όμως της αντιπολίτευσης είναι ασυγχώρητες, γιατί στέρησαν την πατρίδα από πολιτικό, που πάλευε να την σώσει.  

Πριν από 18 χρόνια ο Κώστας Καραμανλής βρέθηκε, ως πρωθυπουργός, στην κορυφή της λήψης ζωτικών  αποφάσεων, για την πορεία της πατρίδας μας και αν δεν είχε εξοστρακιστεί με τρόπους, των οποίων οι λεπτομέρειες  ήταν ανεπαρκώς γνωστές, μέχρι σήμερα, η Ελλάδα θα είχε κάνει  σημαντικά βήματα προς την  πρόοδο και την ανάπτυξη. Η χώρα μας, πιθανότατα,  θα είχε αποφύγει τα τερατώδη μνημόνια, που την καθηλώνουν για πολλές δεκαετίες  στην κατηγορία  αποικίας χρέους. Χάρη στην ενισχυμένη θέση μας θα είχαμε ευκαιρίες αποφυγής    της προδοσίας   της Μακεδονίας και  δεν θα επιτρέπαμε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μας. Θα είχαμε αφήσει πίσω μας το σύνολο των λοιπών βαλκανικών χωρών, ενώ τώρα έχουμε περιπέσει   στην ουρά τους. Θα ήμασταν  σε θέση να  διαφυλάξουμε την εδαφική μας  ακεραιότητα από κακόβουλες απειλές που βρίσκουν εύφορο έδαφος στην ακραίου βαθμού υποτέλειά μας. Και όλα αυτά, επειδή η Ελλάδα θα είχε επιβληθεί ως σημαντικός  ευρωπαϊκός κόμβος ενέργειας,  εξασφαλίζοντας   τις δικές της όσο και τις ανάγκες της υπόλοιπης ΕΕ. Η εμβέλεια του ευρωπαϊκού και διεθνούς της στίγματος  θα απαιτούσε, έτσι, μεγαλύτερη προσοχή εκ μέρους των συμμάχων, από ένα προστατευτικό χτύπημα στην πλάτη και από αερολογίες υποσχέσεων στήριξής της, εναντίον κακόβουλων γειτόνων.

ΝΤΡΟΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΠΛΕΝΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΑΓΑΡΑ!!!

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη  (δημοσιεύτηκε στη «δημοκρατία» της                              13.11.2022)

=======================================

Όσο και αν είναι απίστευτο, ντροπιαστικό, εξευτελιστικό και απορριπτέο, όμως έμελλε να το ζήσουμε και αυτό! Πριν μερικές ημέρες, στην  Γ΄Επιτροπή του ΟΗΕ εμφανίστηκε , όπως κάθε χρόνο,  ψήφισμα  για την  καταδίκη  του ναζισμού. Όμως σύσσωμη η Δύση (άκουσον- άκουσον), και φυσικά  μαζί και  η Ελλάδα το καταψήφισαν! 

 Η Τουρκία (αξιοπρεπώς!!) άπεχε της ψηφοφορίας και μόνο το Ισραήλ σεβάστηκε τη μνήμη του ολοκαυτώματος με την ψήφο του.

Αλλά, πως άραγε εξηγείται αυτό  το τερατώδες συμβάν;

 Πως μπόρεσε η χώρα μας να λησμονήσει  τις θηριωδίες  των ΝΑΖΙ, τις εκατοντάδες των συμπολιτών μας που τυραννήθηκαν και θανατώθηκαν, την ολοκληρωτική καταστροφή της οικονομίας μας, το υποχρεωτικό κατοχικό δάνειο, την καταλήστευση των αρχαιολογικών μας θησαυρών,  τα σκελετωμένα παιδιά και τα πτώματα των ανθρώπων στους δρόμους, που πέθαιναν από πείνα; 

Απίστευτο, αλλά αληθινό! 

Ο Ναζισμός έλαβε από τη Δύση άφεση αμαρτιών, απλώς και μόνο επειδή η καταδίκη του (όπως κάθε χρόνο άλλωστε) ζητήθηκε από τη Ρωσία. Η οποία Ρωσία, όπως είναι γνωστό, συνέβαλε τα μέγιστα  στην ήττα του Άξονος. Δηλαδή, ζούμε  καταστάσεις, στις οποίες   τα τέρατα του παρελθόντος αγκαλιάζονται από τη Δύση, για να εναντιωθούν από κοινού  σε νέα.

Ας ελπίσουμε ότι η ανθρωπότητα δεν θα ξαναζήσει τη φρίκη της ναζιστικής Γερμανίας, του Β’Παγκόσμιου Πολέμου, παρότι οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους εξαφανίζονται. 

‘Όμως, η Ελλάδα με θηλιά στο λαιμό, εδώ και 12 χρόνια, δεν θα μπορεί εφεξής, ακόμη  και να ψελλίζει ότι επί 80 και πλέον χρόνια,   η Γερμανία δεν έχει καταβάλει τα τεραστίων διαστάσεων πολυσχιδή κατοχικά χρέη της.

Οδικός χάρτης για να υποταχθεί ένα εθνικό κράτος

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία

Ας υποθέσουμε ότι προγραμματίζεται η εξόντωση ενός έθνους-κράτους. Μια τέτοια απόφαση μπορεί να προέρχεται από κάποιες ισχυρές χώρες, άλλες θρησκείες, ή και από εμμονές σε κοσμοθεωρίες (όπως, χάριν παραδείγματος το τελευταίο στάδιο της παγκοσμιοποίησης που είναι η παγκόσμια διακυβέρνηση). Υπάρχουν, ασφαλώς, πολλές μεθοδεύσεις για να φτάσει κανείς στο επιθυμητό αποτέλεσμα για αυτό το εθνικό κράτος, αλλά εδώ θα επιλέξουμε αναγκαστικά ορισμένες μόνο από αυτές.

Προσθέτοντας, ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή καθ’ αυτή η επιλογή, όσο ο αυστηρός διαχρονικός προγραμματισμός της αλληλουχίας και αλληλοσυμπλήρωσης των μέτρων, έτσι ώστε το ένα να διαδέχεται και να ενδυναμώνει το άλλο. Το πρώτο στάδιο θεωρείται δεδομένο για κάθε ανάλογη προσπάθεια. Πρόκειται για τον έγκαιρο προσηλυτισμό όλων εκείνων των προσώπων, που ύστερα από ενδελεχή έρευνα, είναι πιθανότατα αυτά, που θα καταλάβουν την εξουσία της καταδικασμένης χώρας.

Δεν είναι καταρχήν απαραίτητο οι ηγέτες αυτοί να είναι ενσυνείδητοι προδότες, διότι αρκεί να τους έχουν πείσει ότι δεν υπάρχουν άλλες λύσεις για τη χώρα τους. Οπότε, εύκολα πείθουν τους εαυτούς τους ότι η διακυβέρνησή τους απαλλάσσει τη χώρα τους από τα ακόμη χειρότερα. Η πρώτη δέσμη μέτρων αποσκοπεί στη δημιουργία πειθούς στο λαό προς εξόντωση, ότι είναι ανάξιος να ζει.

Επειδή, ανάμεσα και σε άλλα, κατηγορείται συστηματικά ως τεμπέλης, αναποτελεσματικός, πολυέξοδος, ότι ζει με δανεικά, αλκοολικός κ.ά. Έχει αποδειχθεί, σε πολλές περιπτώσεις, ότι αυτή η πολιτική (εφόσον βέβαια εφαρμόζεται χωρίς αντίδραση από τους εκάστοτε ηγέτες του, αλλά αντιθέτως με τη συνεργασία τους), έχει τα εκάστοτε επιθυμητά αποτελέσματα.

Επιχείρηση εκφοβισμού

Η προσεκτικά στοιχειοθετημένη επιχείρηση εκφοβισμού για αναπότρεπτη δήθεν χρεοκοπία, με παράλληλη αναφορά στις δήθεν καταστροφικές της συνέπειες, πανικοβάλλει το λαό της επιλεγμένης για εξαφάνιση χώρας. Και ουδεμία, βέβαια, σημασία έχει το γεγονός, ότι συνήθως το ύψος χρέους και ελλειμμάτων της είναι αντιμετωπίσιμα. Αρκεί να πειστεί ο λαός ότι χάνεται. Το είχαμε δει στην Ελλάδα, το βλέπουμε στην Ιταλία, θα το δούμε ενδεχομένως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες στο μέλλον.

Άλλωστε, εν προκειμένω, προβλέπονται εν ανάγκη και μεθοδεύσεις εικονικής διεύρυνσης χρέους και ελλείμματος. Παράλληλα, επιστρατεύονται και τα διεθνή κερδοσκοπικά κοράκια, τα οποία σε ελάχιστο διάστημα κατακρημνίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της άμοιρης οικονομίας. Είναι, συνεπώς, εύκολη πια λεία για να ασπαστεί τα μνημόνια, ή έτερα προγράμματα λιτότητας, που εμφανίζονται ως από μηχανής Θεός!

Γιατί δύει ο δυτικός πολιτισμός – Τα σημάδια της παρακμής

ΤΗΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ ΜΑΡΙΑΣ

Οι προηγμένες χώρες της Δύσης δίνουν, ήδη, μια αδιάψευστη εικόνα για το γεγονός ότι ο δυτικός πολιτισμός έχει εισέλθει σε φάση παρακμής σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής. Και, ακριβώς στη φάση αυτή, η Δύση εστιάζει στις αρχές και τα χαρακτηριστικά της, για να υποστηρίξει, όσο πιο σθεναρά γίνεται, ότι μόνο αυτή εκπροσωπεί την ιδεώδη και μοναδική υποθήκη στον κόσμο.

Όπως όλα δείχνουν, πρόκειται για τον προάγγελο του τέλους εποχής της δυτικής ηγεμονίας, όπως συνέβη και με όλες τις προηγούμενες που ακολούθησαν την ίδια προδιαγεγραμμένη διαδρομή. Δηλαδή, αναδύονται, μεσουρανούν και πεθαίνουν. Το κείμενο που ακολουθεί επικυρώνει αυτή τη διαπίστωση: «Η μέση διάρκεια ζωής των μεγαλύτερων πολιτισμών του κόσμου μας είναι 200 χρόνια. Μεγάλα έθνη αναπτύσσονται και στη συνέχεια παρακμάζουν. Οι λαοί περνούν από τη δουλεία στην πνευματική ανάπτυξη και στην τόλμη, στη συνέχεια από την τόλμη στην ελευθερία, από την ελευθερία στην αφθονία, από την αφθονία στον εγωισμό, από τον εγωισμό στην αυτοϊκανοποίηση, από την αυτοϊκανοποίηση στην απάθεια, από την απάθεια στην εξάρτηση, και από την εξάρτηση στην επιστροφή στη δουλεία».

Η συνέχεια της ανάρτησης..

Γιατί δύει ο δυτικός πολιτισμός – Τα σημάδια της παρακμής