Η θεολογία της εξουσίας

από π. Νικόλαος Λουδοβίκος

-16 Σεπτεμβρίου 2025

Η εκπομπή του Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος «Ορθόδοξη Θεολογική Προσέγγιση της Εξουσίας» με τον Κώστα Παππά στα πλαίσια του αφιερώματος «Θρησκεία -Χριστιανισμός- Πολιτική –Εξουσία – Ηγεσία» την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2025 με το Κώστα Παππά εξερευνά τη φύση της εξουσίας από διάφορες οπτικές γωνίες, με ιδιαίτερη έμφαση στην Ορθόδοξη Θεολογία.

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος συζητά πώς η αντίληψη της εξουσίας έχει διαμορφωθεί ιστορικά, συγκρίνοντας τις προσεγγίσεις του Θωμά Ακινάτη και του Νικολό Μακιαβέλι με την Ορθόδοξη παράδοση, όπως εκπροσωπείται από τον Μέγα Φώτιο. Αναδεικνύει τη διάκριση μεταξύ φυσικής και υπερφυσικής σφαίρας, υποστηρίζοντας ότι η αυτονομία της κοσμικής εξουσίας, που προέκυψε από δυτικές φιλοσοφίες, οδήγησε σε απεριόριστη ισχύ και ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Ο π. Νικόλαος προτείνει μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση της πολιτικής, ριζωμένη στην ελληνική σκέψη, η οποία αναγνωρίζει την υπερβατική διάσταση του ανθρώπου και την ανάγκη λογοδοσίας της εξουσίας στον Θεό, αντιτιθέμενος στην απρόσωπη και αυτοδικαιούμενη ιστορία που προέκυψε από τη Δύση. Τονίζει την ανάγκη για νέες ερμηνευτικές έννοιες που να συνδέουν την παράδοση με το σήμερα, εκφράζοντας, ωστόσο, απαισιοδοξία για την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα όσον αφορά την αναζήτηση μιας πιο αληθινής και ανθρωποκεντικής δημοκρατίας.

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/pH6t7OjPB40?si=z1bcgUzD37CLRkc3
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κυριακή των Βαΐων: Ευλογημένος ο Ερχόμενος (Φώτης Κόντογλου)

Εκείνος που έχει θρόνο τον ουρανό και υποπόδιο τη γη, ο γυιός του Θεού και ο Λόγος του ο συναΐδιος, σήμερα τα­πεινώθηκε και ήρθε στη Βηθανία απάνω σ’ ένα που­λάρι. Και τα παιδιά των Εβραίων τον υποδεχθήκανε φωνάζοντας: «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, ο βασιλιάς του Ισραήλ».

Οι πολέμαρχοι του κόσμου, σαν τελειώνανε τον πόλεμο και βάζανε κάτω τους οχ­τρούς τους, γυρίζανε δοξασμένοι και καθί­ζανε απάνω σε χρυσά αμάξια για να μπούνε στην πολιτεία τους. Μπροστά πηγαίνανε οι σάλπιγγες κι οι σημαίες κ’ οι αντρειωμένοι στρατηγοί και πλήθος στρατιώτες σκεπα­σμένοι με σίδερα άγρια και βαστώντας φονικά άρματα γύρω σ’ ένα αμάξι φορτωμένο με λογής λογής αρματωσιές και σπαθιά και κοντάρια παρμένα από το νικημένο έθνος.

Όλοι οι πολεμιστές ήτανε σαν άγρια θηρία σιδεροντυμένα, τα κεφάλια τους ήτανε κλει­δωμένα μέσα σε φοβερές περικεφαλαίες, τα χοντρά και μαλλιαρά χέρια τους ήτανε μα­τωμένα από τον πόλεμο, τα γερά ποδάρια τους περπατούσανε περήφανα και τεντωμέ­να, σαν του λιονταριού που ξέσκισε με τα νύχια του το ζαρκάδι και τανύζεται με μουγκρητά και φοβερίζει τον κόσμο. Ύστερα ερχότανε το χρυσό τ’ αμάξι του πο­λεμάρχου, που καθότανε σ’ ένα θρονί πλου­μισμένο μ’ ακριβά πετράδια, περήφανος, ακατάδεχτος, φοβερός, που δεν μπορούσε να τον αντικρύσει μάτι δίχως να χαμηλώσει και βα­στούσε το τρομερό σκήπτρο του, που κάθε σάλεμά του ήτανε προσταγή, δίχως ν’ ανοίξει τα στόμα του αυτός που το κρατούσε.