Είχα από καιρό την απορία και τελικά αποφάσισα να μάθω.
Στάθηκα μπροστά τους:
"Καλημέρα, με συγχωρείτε που γίνομαι αδιάκριτη, αλλά είστε δύο δέντρα ή ένα δέντρο;"
Χαμογέλασαν.
Ξέρετε πώς χαμογελάνε τα δέντρα, ναι;
Θροΐζουν, εμείς νομίζουμε ότι το κάνει ο αέρας αλλά στην πραγματικότητα είναι χαμόγελο.
"Πρώτη φορά μας ρωτάνε.
Πώς σας ήρθε;", είπε το ένα.
Το άλλο δεν μίλησε.
"Είναι οι γραμμές σας.
Είναι τόσο συμμετρικές", είπα.
"Μου φάνηκε ότι δεν είναι πολύ πιθανό να προέκυψαν έτσι τυχαία".
Το ομιλητικό δέντρο έσκυψε λίγο προς το άλλο και κάτι του ψιθύρισε.
Το άλλο σκέφτηκε για λίγο και κούνησε καταφατικά ένα κλαδί.
"Θέλετε να δείτε πραγματικά τις γραμμές μας;
Έχετε λίγο χρόνο;", με ρώτησε το ομιλητικό δέντρο.
Έγνεψα "ναι".
