Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΟΙ ΑΠ' ΕΔΩ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΟΙ ΑΠ' ΕΔΩ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 22 Μαρτίου 2025

Σε νέες περιπέτειες η εκπαίδευση στη Β. Ήπειρο

Οι απ’ έκει: Σε νέες περιπέτειες η εκπαίδευση


του Γιώργου Κυριακού


Ο Δρόμος συνομίλησε με τον κ. Ζήσο Λούτση, μέχρι πρότινος Διευθυντή Εκπαίδευσης, υπεύθυνο των δημόσιων σχολείων της Ελληνικής Μειονότητας, ο οποίος απολύθηκε από τις αλβανικές αρχές με το πρόσχημα ότι παραβιάζει εγκύκλιο που δεν επιτρέπει σε ελληνοδιδασκάλους γενικής παιδείας να διδάσκουν μαθήματα ειδικοτήτων (βιολογία, ιστορία κ.λπ.) στα ελληνικά, παρόλο που κάτι τέτοιο προβλέπεται έμμεσα από άλλη εγκύκλιο. 

Όπως μας είπε ο κ. Λούτσης, προβλέπεται το δικαίωμα των διευθυντών –ειδικά στα μειονοτικά σχολεία– να επιλέγουν εκπαιδευτικούς που θα διδάξουν τα 16 μαθήματα στη μητρική γλώσσα των μαθητών (7 μαθήματα προβλέπονται στην αλβανική γλώσσα) μετά από έγκριση του Διευθυντή Εκπαίδευσης. Όταν δεν υπάρχουν ειδικότητες στην επετηρίδα, τότε ακολουθείται η διαδικασία πρόσληψης με φακέλους, βάσει προσόντων, αναπληρωτών εκπαιδευτικών.


Το πρόβλημα προέκυψε εξαιτίας του γεγονότος ότι ενώ τα μαθήματα ειδικοτήτων στη μειονοτική εκπαίδευση θα πρέπει να διδάσκονται στην ελληνική γλώσσα, στην επετηρίδα δεν υπάρχουν ειδικότητες παρά μόνο στα φιλολογικά. Αυτό συμβαίνει διότι τα πτυχία αποφοίτων του Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζονται, η Μεσαία Παιδαγωγική Σχολή του Αργυροκάστρου (από την οποία αποφοιτούσαν ελληνοδάσκαλοι για το 9τάξιο σχολείο) έχει κλείσει και έχει μετατραπεί σε ελληνικό λύκειο, και οι απόφοιτοι του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο του Αργυροκάστρου μπορούν να διδάσκουν μόνο το μάθημα της Γλώσσας. Και εξηγεί ο κ. Λούτσης:

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2024

“Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο”

Παρατηρητήριο "οι απ' έδω" 



“Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο”

"Ας φρόντιζαν" 
Κ. Καβάφης


Η διάλυση της Συρίας από τους Ισλαμοφασίστες, μας ανησυχεί, τόσο για την αραβική χώρα που είναι φιλική για τον Ελληνισμό και τη Χριστιανοσύνη, όσο και για την ίδια την επέκταση που επίκειται. Η ισχυροποίηση του ισλαμοφασιστικού άξονα με την ενεργό συμμετοχή της Τουρκίας και η γενοκτονία των Παλαιστινίων με τη βοήθεια των ΗΠΑ, φέρνουν πιο κοντά το ενδεχόμενο του αφανισμού των Κούρδων και της γενοκτονίας των χριστιανικών λαοτήτων. Φέρνουν κοντά το ενδεχόμενο μεγαλύτερων ακόμα διεκδικήσεων τμημάτων της πατρίδας μας από την Τουρκιά. 

Με μια διαλυμένη Ευρώπη, που παρακολούθησε τις ΗΠΑ στον πόλεμο για τα συμφέροντά της, με το ελλαδικό κράτος να γίνεται το απόλυτο παρακολούθημα της ΕΕ στους πολέμους, στην ενέργεια, στην επιδεινούμενη φτώχεια και στην ανασφάλεια για τα εθνικά ζητήματα, τι μέλλει γενέσθαι;

● Ποιος από την επίσημη εξωτερική διπλωματία “μας” ενδιαφέρθηκε για την εξόντωση των δυο ορθοδόξων μητροπολιτών στη Συρία από το Ισλαμικό Κράτος το 2013;

● Ποια επίσημη εξωτερική πολιτική “μας” ενδιαφέρθηκε για τη σωτηρία της φιλικής μας Συρίας και στρατεύτηκε στο άρμα διάλυσής της με τους τρεις τους που βλάπτουν στη Συρία το ίδιο;

● Ποια διπλωματία “μας” ενίσχυσε την άμυνα των Κούρδων απέναντι στο δολοφονικό Ισλαμικό Κράτος και στην Τουρκία;

● Ποια συμμετοχή “μας” στο ΝΑΤΟ ήταν αυτή που αναγνώρισε την Τουρκία ως “ασφαλές έδαφος” (2016), συμμαχεί με το Ισραήλ για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων και ασχολείται με τους “εχθρούς” μας στην Υεμένη;

● Πότε η κυβέρνηση “μας” καταδίκασε την επέμβαση των Τούρκων στο κουρδικό Άφριν της Συρίας (2016);

● Με ποιον τρόπο έμπρακτα ενδιαφέρονται οι δικοί “μας” εκπρόσωποι σήμερα για τον Ελληνισμό της Συρίας; Ίσως με τον ίδιο τρόπο που ενδιαφέρθηκαν για τους Έλληνες της Μαριούπολης παρατώντας τους αβοήθητους;

Αν αυτό είναι το “ενδιαφέρον” του κράτους “μας” για γεγονότα που προοιωνίζουν περιφερειακούς πολέμους για την εξυπηρέτηση συμφερόντων της Δύσης τότε τι προβλέπεται για την ασήμαντη πληθυσμιακά και ξεριζωμένη Βορειοηπειρωτική Κοινότητα;

Παρατηρούμε την αδιαφορία κι ανησυχούμε αν και ωστόσο συμβαίνουν μικρής εμβέλειας γεγονότα, τα οποία χωρίς καμιά υποστήριξη από τους αρμοδίους, μάς ενθαρρύνουν.