Ο ΣΥΡΙΖΑ, Η ΜΑΡΊΑ ΡΕΠΟΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΑΛΈΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

Του Ανδρέα Σταλίδη 

Στον κήπο υπάρχουν όλα τα φρούτα. Έτσι, υπήρχαν κάποιοι, εντός του ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνούσαν και μάλιστα με λύσσα στο ξεπούλημα της Μακεδονίας. Όχι λίγοι.

Αντίστοιχα υπήρχαν όχι απλά κάποιοι, αλλά πολύ περισσότεροι εντός του ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνούσαν με την Ρεπούση και το περιβόητο βιβλίο της Ιστορίας της Στ' Δημοτικού.

Μετά το τέλος εκείνου του τιτάνιου αγώνα που οργανώσαμε στο Αντίβαρο και πετύχαμε την απόσυρση του βιβλίου, εμφανίστηκαν και αυτές οι φωνές.

Γράφτηκε λοιπόν σε ένα άρθρο στην Αυγή η φράση ότι «Οι διανοητές συνέβαλαν στην νίκη του σκοταδισμού» θεωρώντας ότι παρόλο που η συγγραφέας, η συγγραφική ομάδα, και όλος αυτός ο εσμός ΑντωνοΛιάκηδων που ανέδειξε το βιβλίο, προερχόταν από τα σπλάχνα του Συνασπισμού, του ΣΥΡΙΖΑ, της «αριστεράς και της προόδου» κλπ, εν τούτοις ένα μεγάλο μέρος τους σιώπησε και αυτή η σιωπή συνέβαλε στην απόσυρση του βιβλίου.

Μία εμβληματική προσωπικότητα του ιδεολογικού αυτού ρεύματος, ο Άγγελος Ελεφάντης, απάντησε με δικό του άρθρο πάλι στην Αυγή λίγες ημέρες αργότερα. Τι είπε; Είπε ότι ναι, εσιώπησε συνειδητά, παρόλο που η κ. Ρεπούση του είχε στείλει εξ αρχής το εγχειρίδιο, το βιβλίο δασκάλου και το βιβλίο ασκήσεων, προκειμένου να λάβει δημοσίως θέση. Και εσιώπησε διότι δεν ήθελε η κακή γνώμη του για το βιβλίο να καταστεί υπό εκμετάλλευση από τους "ακραίους"! Και ολοκλήρωσε το άρθρο του ασκώντας την δυσμενή για το βιβλίο κριτική του, αφού πλέον είχε αποφασιστεί η απόσυρση. Το μόνο που δεν είπε ήταν «δε φτάνει που μας ντροπιάσατε, ζητήσατε και την στήριξη μας»!

Η υφαρπαγή της εθνικής ταυτότητας από τους ταλιμπάν του εθνομηδενισμού

Σε μερικές ημέρες το 2021 θα ρίξει αυλαία και μαζί του η 200η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης. Δύο αιώνες δεν είναι και λίγο! Πολλά έγιναν αυτή τη χρονιά ορόσημο, αλλά μία προσεκτική ματιά δείχνει ότι οι επίσημες εκδηλώσεις είχαν κατά κανόνα ένα ιδεολογικό πρόσημο που περισσότερο ή λιγότερο παραπέμπει σε εθνομηδενισμό ή σε κάτι που τον θυμίζει.

Παραδοσιακά στην Ελλάδα οι άρχουσες ελίτ, λόγω του μεταπρατικού χαρακτήρα τους και κατ’ επέκτασιν του ισχυρού συνδρόμου εξάρτησης από τη Δύση, αντιλαμβάνονταν την έννοια του εθνικού συμφέροντος συχνά με διαφορετικό τρόπο από το λαϊκό σώμα, δηλαδή από τον κορμό της κοινωνίας. Αυτή η απόκλιση εμφανιζόταν κυρίως στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής. Από ένα χρονικό σημείο και πέρα, όμως, η απόκλιση αυτή εμφανίσθηκε και στον χώρο της εκπαίδευσης.

Για την ακρίβεια μία ομάδα ιστορικών, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντώνη Λιάκο, προσπαθούν μέσω της αποδόμησης να υφαρπάξουν την εθνική ταυτότητα. Η επιχείρηση αυτή εκδηλώθηκε όταν άρχισαν να επικρατούν μεταμοντέρνες αποδομητικές αντιλήψεις αφενός σε νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας ανώτερα και μεσαία αστικά στρώματα, αφετέρου στον χώρο της Αριστεράς. Η διαμάχη για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού της Ρεπούση το 2007 ήταν σημείο καμπής αυτής της επιχείρησης, η οποία ακολουθεί παρασκηνιακές διαδρομές και οχυρώνεται πίσω από τον ισχυρισμό της επιστημονικής αυθεντίας.

Ο πυρήνας εκείνης της διαμάχης ήταν βαθύτατα ιδεολογικός και αφορούσε ακριβώς τον διαφορετικό τρόπο, με τον οποίον γίνεται αντιληπτή στις σημερινές συνθήκες η έννοια του ίδιου του έθνους και τελικώς η έννοια της εθνικής ταυτότητας. Στη μία πλευρά ήταν οι δυνάμεις της αποδόμησης στο όνομα της καταπολέμησης του εθνικισμού. Στην άλλη οι δυνάμεις που θεωρούν τον πατριωτισμό θεμελιώδη ορίζουσα ενός εθνικού κράτους, όπως η Ελλάδα.

Η συνέχεια εδώ:

Η υφαρπαγή της εθνικής ταυτότητας από τους ταλιμπάν του εθνομηδενισμού: 

Εκατομμύρια ευρώ για τη Μ.Κ.Ο. της Ρεπούση

Συνωστισμός κρατικών επιχορηγήσεων για την Μη Κυβερνητική Οργάνωση της Ρεπούση

Η άλλοτε βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Ρεπούση, εκτός της προσπάθειας για διαστρέβλωση της ιστορίας (συνωστισμός στη Σμύρνη κλπ), ηγείται και της ΜΚΟ Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «Διοτίμα»,με έδρα την Αθήνα.

Δημοσιεύματα του Τύπου όπως και στοιχεία που έχουν δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα του προγράμματος «Διαύγεια» κάνουν λόγο για έναν χορό κρατικών επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων, με κατασπατάληση δημοσίου χρήματος σε υψηλούς μισθούς αργόμισθων στελεχών της εν λόγω Μ.Κ.Ο., με υπερκοστολογήσεις διαφημιστικών φυλλαδίων, ιστοσελίδων, διοργάνωση εκδηλώσεων και ημερίδων που κοστίζουν χιλιάδες ευρώ.

Όλα αυτά συνθέτουν… το ανεξέλεγκτο «πάρτυ» της Μ.Κ.Ο. της Ρεπούση, ένα πάρτυ το οποίο γίνεται στις πλάτες του Έλληνα φορολογούμενου που βλέπει καθημερινά το εισόδημά του να μειώνεται. Αξίζει να αναφερθεί ότι, μόνο για το έτος 2011, το Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «Διοτίμα» επιχορηγήθηκε και μοιράστηκε το ποσό της τάξεως των 3.800.000 ευρώ, για πρόγραμμα που υλοποίησε, από την Γενική Γραμματεία Ισότητας του Υπουργείου Εσωτερικών. 

Για την εκπόνηση μελέτης με θέμα «Γυναικεία μετανάστευση στην Ελλάδα» μοιράστηκε294.872 ευρώ, για ενημερωτική εκστρατεία σχετικά με το trafficking γυναικών υπηκόων τρίτων χωρών μοιράστηκε 200.000 ευρώ.

Ως εταίρος στο πρόγραμμα συνΑΝΑΠΤΥΞΗ μοιράστηκε το ποσό των 720.763 ευρώ. Για το πρόγραμμα «Ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού 2007-2013» έλαβε 15% από το ύψος της επιχορήγησης που ανερχόταν στα 380.000 ευρώ, και όπως φαίνεται, δεν υπάρχει τέλος στο όργιο κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος.

έχει η ελλάδα «νεότουρκους»;

Το ιστολόγιο διαφωνεί φυσικά με την αγιοποίηση των Νεότουρκων, καθώς στη συνείδηση του Μικρασιάτη πρόσφυγα, του κάθε Έλληνα με στοιχειώδη γνώση των περιπετειών και των παθών της νεότερης ιστορίας μας, οι προπομποί  του αιμοσταγούς Κεμάλ,  Τζεμάλ, Εμβέρ και Ταλαάτ πασάς, είναι αυτοί οι οποίοι εμφύσησαν το πνεύμα του ακραίου φυλετισμού και έβαλαν τα θεμέλια των σφαγών, των γενοκτονιών των λαών της Μικράς Ασίας, Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων.

Δημοσιεύουμε το κείμενο τέσσερα χρόνια αργότερα από την πρώτη δημοσίευση για να αποκαλύψουμε την  άγνοια ή την συνειδητή παραπληροφόρηση από τον Πατριάρχη της αποδομητικής σχολής αναθεώρησης της ιστορίας.

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ

έχει η ελλάδα «νεότουρκους»;

O Αντώνης Λιάκος χρησιμοποιεί παραβολικά τη φιγούρα του «Νεότουρκου»

για να μιλήσει για εκείνον που κολυμπάει ενάντια στο ρεύμα

και δεν στέκεται στην όχθη σχολιάζοντας τη ροή του ποταμού επειδή φοβάται να βραχεί.

Αντώνης Λιάκος

ΧΡΟΝΟΣ 29 (09.2015)

Νεότουρκοι ονομάζονταν οι νεαροί αξιωματικοί, πολιτικοί και διανοούμενοι που το 1908 συνασπίστηκαν στη Θεσσαλονίκη, δημιουργώντας το κόμμα «Ένωση και Πρόοδος», το οποίο προσπάθησε να σώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία με σαρωτικές μεταρρυθμίσεις και συνθήματα Ελευθερία-Ισότητα-Δικαιοσύνη. Πήραν την εξουσία, αλλά δεν κατάφεραν τους αρχικούς τους στόχους. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία διαλύθηκε στους αλλεπάλληλους πολέμους που ακολούθησαν, και μετά από δεκαπέντε χρόνια από τα ερείπιά της μπόρεσε να συγκροτηθεί η τουρκική δημοκρατία, πάλι μέσα από μια υπερπροσπάθεια στην οποία τα καλύτερα στοιχεία του τουρκικού έθνους, που το ίδιο μέσα από τη διαδικασία αυτή δημιουργούνταν, συνασπίστηκαν γύρω από τον Μουσταφά Κεμάλ: αξιωματικοί αλλά και διανοούμενοι, δάσκαλοι, γεωπόνοι, μηχανικοί, άνθρωποι των πόλεων και της επαρχίας. Μπορεί στους χριστιανικούς πληθυσμούς ο όρος Νεότουρκος να έχει, δικαιολογημένα, αρνητικές συνδηλώσεις (αν και δεν ήταν όλοι εθνολογικά Τούρκοι), ωστόσο προβλήθηκε διεθνώς γιατί έγινε ισοδύναμος του αφοσιωμένου και δραστήριου σώματος ανθρώπων που δεν περιορίζεται στις πολιτικές και διοικητικές ελίτ, αλλά φτάνει ώς τη βάση της κοινωνίας, δρα υπέρ της χωρίς να ταυτίζεται μαζί της. Με την έννοια αυτή, οι Νεότουρκοι δεν ήταν αποκλειστικά τουρκικό φαινόμενο. 

Στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, σε έναν ευρύ χώρο, που περιλαμβάνει όλες εκείνες τις χώρες οι οποίες δεν ανήκαν ούτε στις ανεπτυγμένες μητροπολιτικές χώρες ούτε στις αποικίες, σε παλιές και νέες χώρες ανάμεσα, συγκεφαλαιώνονται μεταβολές που είχαν δρομολογηθεί από το τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα: ανάπτυξη των δικτύων (σιδηρόδρομοι, διώρυγες, λιμάνια), βαθιά διείσδυση του εμπορικού κεφαλαίου από τη Δύση, μεταποιητική και εξορυκτική βιομηχανία. Αυτά συνδυάζονται με την πίεση των αποικιακών δυνάμεων για παραχωρήσεις και προνόμια, και για την ανάγκη επιβολής μεταρρυθμίσεων εκ των άνω και με ξένη κηδεμονία. Σε αυτή τη συνάρθρωση οικονομικών αλλαγών και πολιτικών πιέσεων (τα δάνεια και το χρέος παράλληλα με τις κανονιοφόρους), πολλές κοινωνίες αντέδρασαν παράγοντας μια πολιτική ριζικού μετασχηματισμού και μεταρρυθμίσεων υπό εθνική κυριαρχία. Από τα Βαλκάνια έως το Ιράν (majlis: συνταγματική εθνοσυνέλευση 1906) και ώς την Κίνα (Σουν Γιατ-σεν, 1911), αυτή την πολιτική ανέλαβαν να τη σχεδιάσουν και να την εφαρμόσουν ομάδες νέων ανθρώπων που προέρχονταν κατά κανόνα από νεωτερικές επαγγελματικές δραστηριότητες και είχαν δυτική εκπαίδευση. Αλλού πέτυχαν μέσα από διαδοχικά κύματα, όπως στην Τουρκία, αλλού απέτυχαν και διαλύθηκαν με ξένες παρεμβάσεις (όπως λ.χ. στο Ιράν), αλλού –όπως στην Κίνα– την προσωρινή παγίωση ακολούθησαν εμφύλιες συγκρούσεις. Τι μας χρησιμεύει όμως μετά από 100 χρόνια αυτή η ιστορία των «Νεότουρκων»; 

Αγιασμός – οργή της Μαρίας Ρεπούση – φονταμενταλισμός – Έλληνες – Βρετανοί.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Οι Έλληνες εδώ και 2500 χρόνια μπορεί να έχουν αλλάξει πολιτισμικό και θρησκευτικό υπόδειγμα, αλλά έχουν διαχρονικά ένα κοινό στοιχείο, αναπόσπαστο της ταυτότητάς τους. Όταν συνέρχονται σε πολιτεία αναφέρονται στα μετα-φυσικά, αναφέρονται στα Θεία. Όποια κι αν είναι αυτά. Όταν ξεκινούν κάτι, το ξεκινούν με επίκληση σ’ αυτά. Να λοιπόν, αυτός είναι ο συνδετικός κρίκος της συνέχειας του ελληνισμού.

Δεν είναι ανάγκη, δεν είναι προϋπόθεση δηλαδή, να ακολουθεί κανείς σε όλο του τον ιδιωτικό βίο απαρέγκλιτα τις παραδόσεις και τα έθιμα αυτής της θρησκευτικότητας. Διότι εκείνη την ώρα δεν είναι το άτομο του εαυτού του, γίνεται μέρος μίας συλλογικότητας.

Όταν όμως το άτομο συνέρχεται με άλλα άτομα σε «πόλιν», είτε στην Εκκλησία του Δήμου, είτε σε πολεμική εκστρατεία, είτε σε συμπόσιο, είτε σε Μυστήριο της Εκκλησίας, είτε πριν τον Αγώνα αντίστασης κατά του κατακτητή ή Επανάστασης, είτε όταν γράφει Σύνταγμα νέου κράτους, είτε όταν μπαίνει νέο έτος, ημερολογιακό ή – ναι! – σχολικό, επικαλείται τα Θεία.

Έρχεται λοιπόν το τεράστιο μέγεθος που ακούει στο όνομα Μαρία Ρεπούση και μας λέει το 2019 ότι «εξοργίζεται», ότι είμαστε, λέει, «φονταμενταλιστικό κράτος» για ποιο λόγο; επειδή αρχίζει η σχολική χρονιά με αγιασμό και επειδή οι υπουργοί παιδείας ανεξαιρέτως παρευρίσκονται σε αγιασμό κάθε χρόνο.

Δεν επιδεικνύει όμως άγνοια των ελληνικών πραγμάτων, αλλά και των διεθνών. Αν είμαστε «φονταμενταλιστικό κράτος» εμείς, τότε τι είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, στο οποίο συμβαίνουν τα κάτωθι:

1. Η Βασίλισσα είναι ταυτόχρονα Κεφαλή του Κράτους και Κεφαλή της Εκκλησίας (πιο περιπεπλεγμένο κράτος με την Εκκλησία, πεθαίνεις)

2. Στο ετήσιο μήνυμά της τα Χριστούγεννα (και όχι την 1η Ιανουαρίου ή κάποια άλλη ημερομηνία) αναφέρεται συχνά στον Χριστό

ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΕΛΑΝΤΗ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΘΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΡΕΠΟΥΣΗ ΣΤΟ F/B

Σχόλιο του Δημήτρη Μπελαντή για τη δήλωση της Μαρίας Ρεπούση και ένας διαφωτιστικός διάλογος στο f.b

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΕΛΑΝΤΗΣ

Συμφωνώ με την κ Μαρία Ρεπούση. Την συγχαίρω, δεν συμφωνώ απλώς...

Και πάλι,είχε μια brilliant ιδέα...

Στα σχολεία το 2019 δεν πρέπει να έχουν πορτραίτα ηρώων της εθνικιστικής και μισαλλόδοξης επανάστασης του 21, δηλαδή των λυσσασμένων σφαγέων των ετεροδόξων μουσουλμάνων και Οθωμανών, που τόσα χρόνια συμβίωναν ειρηνικά και φιλικά μαζί τους, στην όαση ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, που λεγόταν Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Προτείνω να μπουν άμεσα τα πορτραίτα του σουλτάνου Βαγιαζήτ που παραλίγο να μας απαλλάξει από τους ρωμαιοορθόδοξους μισοφασίστες πενήντα χρόνια πριν από το 1453, δηλαδή το 1403, αλλά τον πρόλαβε ο ανόσιος Τιμούρ Λεγκ, γνωστός και ως Ταμερλάνος, και αφού τον νίκησε, τον έκλεισε σε ένα κλουβί και τον τριγύριζε σαν άγριο ζώο. Αν θυμάμαι καλά, ο ήρωας Βαγιαζήτ είχε και έναν πολυεθνή και πολυπολιτισμικό στρατό στην διάθεση του, όπου υπήρχαν Κιρκάσιοι, Ρωμαίοι, Αρμένιοι.

Επίσης, θα μπορούσαμε στα σχολεία να βάλουμε το πορτραίτο του μεγάλου πολεμιστή σουλτάνου Σελίμ του Β' η του Γ' που λεγόταν Γιαβούζ δηλαδή Τρομερός, κατά αναλογία του φιλεύσπλαχνου τσάρου Ιβάν του Τρομερού.

Εναλλακτικά,μπορούμε να βάλουμε και τον ίδιο τον Ταμερλάνο, που ήταν πολύ ανεκτικός στους Νεστοριανους και Μονοφυσίτες Χριστιανούς. Τα καραμπινάτα εθνικιστικά στελέχη της επανάστασης του 21, που μάλλον ήταν και ξεσκολισμένοι αντισημίτες, να τα βγάλουμε αύριο κιόλας. Αποτελούν όνειδος για τον ανεκτικό πολιτισμό μας. Συγχαρητηρια, κυρία Ρεπούση. Δίκιο έχετε, για μια ακόμη φορά. Απο τον "συνωστισμό στη Σμύρνη" στο " πάρτυ με τον Ταμερλανο" (1.000.000 νεκροί στην μάχη της Άγκυρας κατά του Βαγιαζήτ, μεγάλη πολιτιστική άνθιση).

ΥΓ. Δεν αναφέρομαι στον μουσουλμανισμό,με τον οποίο δεν έχω κανένα πρόβλημα, στην απολυταρχική οθωμανική αυτοκρατορία αναφέρομαι,που ξαφνικά έγινε και ίνδαλμα. Η μάλλον όχι και πολύ ξαφνικά. Μην μου γράψει κανένας κρετίνος ότι είμαι ισλαμοφοβικός.

Θοδωρής Μαραγκουδάκης Γιατί όλοι αυτοί σαν τη Ρεπούση έχουν τέτοιο αβυσσαλέο μίσος για την Ελλάδα;

Το ηροστράτειο σύνδρομο και η κυρία Ρεπούση

O ΗΡΟΣΤΡΑΤOΣ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ

Ο Ηρόστρατος έζησε στην Έφεσο κατά τον 4ο αιώνα π.χ. Είχε διακαή πόθο να γίνει διάσημος. Δεν είχε όμως τις δυνατότητες να αναδειχθεί στη φιλοσοφία, στην επιστήμη, στην πολιτική. Κατέφυγε λοιπόν σε κάτι πρωτόγνωρο : έβαλε φωτιά στον περίφημο ναό της Αρτέμιδος. Τιμωρήθηκε βέβαια με θάνατο και απαγορεύτηκε η μνεία του ονόματός του. Ωστόσο, ο Ηρόστρατος πέτυχε τον στόχο του αφού παρέμεινε διάσημος ύστερα από 2400 χρόνια.

Δεν γνωρίζω κάποιον σύγχρονο ματαιόδοξο που να έχει βάλει φωτιά στην Μητρόπολη της Αθήνας ή να έχει προσπαθήσει να ανατινάξει τον Παρθενώνα, με σκοπό να γίνει διάσημος. Υπάρχουν όμως και άλλοι τρόποι να γίνει κανείς διάσημος, όπως π.χ. η προσβολή «ιερών και οσίων» . Κάτι τέτοιο νομίζω ότι επιχείρησε η κ. Ρεπούση και το πέτυχε με τις αλλαγές που επιχείρησε στην ιστορία και στην γλώσσα μας.

Ποιος θα γνώριζε την κυρία Ρεπούση αν δεν είχε εισαγάγει την περίφημη Ιστορία της Έκτης Δημοτικού το 2007 ;

Το βιβλίο αυτό προκάλεσε καταιγισμό αντιδράσεων, όχι μόνο για τον αναφερόμενο «συνωστισμό» των κατοίκων της Σμύρνης στα πλοία που τους μετέφεραν από τη Σμύρνη στην Αθήνα, αλλά και για άλλα σημεία αυτού του βιβλίου.

Εντύπωση κάνει, π.χ., ότι οι άγριες σφαγές αμάχων στη Χίο και στα Ψαρά, αναφέρονται απλώς ως «καταστροφή των νήσων από τον Οθωμανικό στόλο, που απαντά στα προβλήματα που του δημιούργησαν.» Αποσιωπούνται οι απάνθρωπες σφαγές που είχαν συγκλονίσει την Ευρώπη και ενέπνευσαν διάσημους καλλιτέχνες. Έτσι, έχουμε τον θαυμάσιο πίνακα του Delacroix «η σφαγή της Χίου». Από τη μεριά του, ο Victor Hugo έγραψε το υπέροχο ποίημα : «L’enfant Grec aux yeux bleus» – το Ελληνόπουλο με τα γαλανά μάτια, που δεν ζητούσε τίποτα άλλο παρά μπαρούτι και βόλια για να πολεμήσει το δυνάστη σφαγέα.

«ΤΑ ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: «αναθεώρηση» ή «γενοκτονία» της μνήμης;»

«ΤΑ ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: «αναθεώρηση» ή «γενοκτονία» της μνήμης;»την οποία διοργάνωσε το Κοινοτικόν και το Άρδην στις 16 Μαρτίου 2007 στην Πάτρα.

α. Εισηγήσεις

Γ. Τασιόπουλος, δάσκαλος

biblio_istorias01_tasiopoulos.mp3

Download

0:00

Θ. Ντρίνιας, συντάκτης εφημερίδας «Ρήξη»

biblio_istorias02_ntrinias.mp3

Γ. Καραμπελιάς, συγγραφέας-εκδότης

biblio_istorias03_karampelias.mp3

Γ. Παπαμιχαήλ, πανεπιστημιακός

biblio_istorias04_papamixahl.mp3

β. Συζήτηση

Τοποθετήσεις – ερωτήσεις

biblio_istorias05_topothethseis.mp3

Απαντήσεις Γ. Καραμπελιά

biblio_istorias06_karampelias2.mp3

Απαντήσεις Γ. Παπαμιχαήλ

biblio_istorias07_papamixahl2.mp3

Οι ναζί ήταν... αριστερής προέλευσης!- Δήλωσε σε ανάρτησή της η Μαριέττα Γιαννάκου!!! Έκπληκτος ο Φίλης!!!

Οι ναζί ήταν... αριστερής προέλευσης!- Δήλωσε σε ανάρτησή της η άλλοτε υπουργός Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου!!!

Έκπληκτος ο Φίλης!!!

Θυμίζουμε την θερμή υποδοχή του προηγούμενου Υπουργού Παιδείας κ. Φίλη προς την κ. Γιαννάκου στο διάλογο  για τη Παιδεία 11.03.2016.

Αιτία, το μαθητικό βιβλίο της κ. Ρεπούση για τους μαθητές της Στ΄ Δημοτικού.

Ήταν φυσικό, "αριστεροί", αναθεωρητές της ιστορίας, ως οπαδοί του εθνοαποδομητισμού να συναντηθούν με τις κοσμοπολίτικες αντιλήψεις των νεοφιλέλευθερων!!! 

Τώρα γιατί τόση έκπληξη για τις απόψεις της κ. Γιαννάκου!!!

Η συνεργασία νεοφιλελευθέρων και δικαιωματικής "αριστεράς" θα συνεχιστεί βεβαίως, στα πλαίσια της Ε.Ε., θυμιατίζοντας ως αρχιερείς τα εικονίσματα της Νέας Τάξης!!!

Διαβάζαμε τότε:

...."Τη σχετική αναφορά έκανε τότε ο υπουργός Παιδείας καλωσορίζοντας στη συνεδρίαση την πρώην Υπουργό Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου, επισημαίνοντας ότι θυμάται «πάντοτε την περιπέτειά της με το βιβλίο Ιστορίας του Δημοτικού» –δηλαδή το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού της Μαρίας Ρεπούση– και την «υποδειγματική για την εποχή στάση που κρατήσατε τότε»".

Τα σχόλια του Ελεύθερου Τύπου 12.03.2016

Για την Iστορία

Του Θανάση Τσιριγώτη

Eισαγωγή

Aνάμεσα στις Συμπληγάδες έχεις ένα μόνο δρόμο. Nα περάσεις ανάμεσα, όσο μπορείς αλώβητος. Tα βατράχια, όταν τσακώνονται τα εθνικιστικά βουβάλια με τους εκσυγχρονιστικούς όνους στο βάλτο, έχουν μία διέξοδο. Nα απομακρυνθούν πάραυτα από το βάλτο…

H διαμάχη η οποία ξέσπασε με αφορμή το βιβλίο ιστορίας της ΣT’ Δημοτικού δημιούργησε ­κακώς­ δύο αντίπαλα στρατόπεδα και δύο ρεύματα τα οποία ελάχιστα έχουν να προσφέρουν όχι μόνο στη συζήτηση για τα σχολικά εγχειρίδια, αλλά και για το ίδιο το επίμαχο θέμα, αυτό της ιστορίας και της ιστορικής εγγραφής της.

Oι δύο πόλοι της αντιμαχίας (με τις εθνικιστικές κορώνες να υπερτερούν γιατί ξύνουν τη μνήμη και τις πληγές του λαού μας καλύτερα), είναι από τη μία πλευρά οι αναρμόδιοι του Παιδαγωγικού Iνστιτούτου, συγγραφείς των βιβλίων και ευνοούμενοι αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης, Πανεπιστημιακοί οι οποίοι αρθρογραφούν κυρίως στο Bήμα (Λ. Λιάκος, X. Kουλούρη, των κύκλων Σημίτη), το εκσυγχρονιστικό μπλοκ αλλά και οι εφημερίδες της αριστεράς Aυγή και Eποχή.

Aπέναντί τους οι παπάδες, εκπρόσωποι του ΛAOΣ, βουλευτές της NΔ που κλείνουν το μάτι στα συντηρητικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων, υπογραφές με σημασία όπως του Σαρτζετάκη, του N. Σαρρή, του Στοφορόπουλου αλλά και το περιοδικό Άρδην και το Pεσάλτο (με πιο νηφάλιες σκέψεις και πιο εκλεπτυσμένο λόγο).

Tο εκπαιδευτικό κίνημα και οι πιο δραστήριες συνιστώσες του όπως είναι οι χώροι των Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων – Kινήσεων, των Eκπαιδευτικών Oμίλων και των οργανικών διανοουμένων του, ακόμα κρατάει μία στάση αμηχανίας. Σαν το εργατικό κίνημα όταν παρακολουθεί τις ενδοαστικές συγκρούσεις ολκής, σαν τις μικρές ομάδες στη σύγκρουση των πρωταθλητών. Όμως το ζήτημα μας αφορά. Aπό μία άποψη περισσότερο από κάθε άλλον διότι εδώ διακυβεύονται «ιδεολογίες», παίζεται η τύχη της μνήμης και του τρόπου που η αριστερά αντιμετωπίζει την ιστορία.