Πως Τα Δάνεια Που Χρέωσαν Την Ελλάδα Για Πάντα

Το χρέος των ΗΠΑ, οι «πρόθυμοι» της Δύσης και το νεοφεδουαρχικό σχέδιο των αλλεπάλληλων κρίσεων-Νίκος Σίμος

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ

Δεν απασχολεί καθόλου τους παγκοσμιοποιητές και “ιδιοκτήτες” των ΗΠΑ η οικονομική κατάσταση της άλλοτε υπερδύναμης, μπροστά στην μανία της αναμέτρησης με το αντίπαλο μπλοκ των BRICS και του παγκόσμιου Νότου που συνασπίζεται για να αντιμετωπίσει το παγκόσμιο οικονομικό “τσουνάμι” που φέρνει η άφρονα πολιτική της εντολοδοχικής εξουσίας στην Ουάσιγκτον αλλά και των συμμάχων της στον άλλοτε Δυτικό κόσμο γενικότερα.

Μαθαίνω πως ξεπέρασαν τα 34 τρισεκατομμύρια δολάρια οι εκκρεμείς οικονομικές υποχρεώσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, περίπου στο 123% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, γεγονός που αποτελεί ιστορικό ρεκόρ…

Η κατηφορική κούρσα των δαπανών δεν λέει να σταματήσει, αφού το Ουκρανικό μέτωπο παραμένει ανοιχτό όπως και η, αντί κάθε τιμήματος, υποστήριξη της κυβέρνησης Biden που αποτελεί μια κατ’ ουσία κυβερνητική καρικατούρα των deep states που ελέγχονται από το νεοφεουδαρχικό μπλοκ του City της Νέας Υόρκης.

Αξιοσημείωτο είναι ακόμα ότι το βαθύ κράτος της διοίκησης των ΗΠΑ ετοιμάζει συγκρούσεις και στο Μεσανατολικό πεδίο αλλά και στο αντίστοιχο του Ειρηνικού προσπαθώντας να συνασπίσει Ταιβάν, Φιλιππίνες και Ιαπωνία κόντρα στην υπερδύναμη που τρέμουν οι νεοφεουδάρχες, την Κίνα και όλα αυτά σπαταλώντας δισεκατομμύρια υπερπληθωριστικού δολαρίου που νομισματικά τρεκλίζει και χάνει διαρκώς έδαφος και αξιοπιστία πάνω στην οποία έχτιζε για δεκαετίες το “νεοαγγλοσαξονικό” αποικιοκρατικό δόγμα.

Ποιος θα πληρώσει αυτόν☝️τον λογαριασμό

🤨Ποιος θα πληρώσει αυτόν☝️τον λογαριασμό❓

Δεν το πολυαναφέρουν, αλλά:

✔️Κάθε ένας Έλληνας, χρωστάει 65.700€!

✔️Σε κάθε τετραμελή οικογένεια αντιστοιχούν 263.000€ (!!!) για την εξόφληση του Ελληνικού χρέους!

💸💸💸 Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της UBS, της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής τράπεζας, το συνολικό χρέος της Ελλάδας έφτασε τα 657 δις Ευρώ, από τα οποία 422 δις είναι Δημόσιο χρέος (“Χρέος Γενικής Κυβέρνησης”) και τα 235 δις ιδιωτικό (νοικοκυριά κι επιχειρήσεις)!

Αν δείτε τον σχετικό πίνακα ☝️, το Δημόσιο χρέος έχει υπερδιογκωθεί ενώ το ιδιωτικό μειώνεται ελαφρά, γιατί ΚΑΝΕΙΣ (τράπεζα ή πιστωτής) ΔΕΝ ΔΑΝΕΙΖΕΙ! 

Αντίθετα συντηρείται ψηλά από τα αυξημένα επιτόκια και τα πανωτόκια!

🥵 Όσο κι αν μαγειρεύουν τα νούμερα, ΑΝ το 2008 το Δημόσιο Χρέος ήταν 263,3 δις Ευρώ και χρειάστηκαν 3-4 Μνημόνια και Οικονομική Κατοχή 15 χρόνων, τι θα γίνει ΤΩΡΑ που το αντίστοιχο χρέος έφτασε τα 422 δις € ενώ, λόγω Μνημονίων και κατοχής, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά -60 δις €❓

🔔 Ετοιμαστείτε!

Θερσιτης

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/100002040696067/posts/pfbid0yU3og1ssWBogU8HVMjBKxQjqHy3vKMc89ftZg8BeK9sWAVBuLgkJcUAVBicXMUu3l/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τις ημύνθη περί πάτρης; Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;

"Το εκήρυξεν ο θείος Όμηρος προ ετών τρισχιλίων: 

ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ

(στο Μ 243) της Ιλιάδος)

...Τις ημύνθη περί πάτρης;

 Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;

 Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

(...)

Άμυνα πετρί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, 

η εθνική αγωγή,

 η χρηστή διοίκησις,

 η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεωκοπίας..."

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Εφημερίς «Ακρόπολις», 1 Ιαν. 1896

_______

 Το κείμενο με τίτλο «Οιωνός», σχετίζεται με την περίφημο ομηρικό στίχο –αποφθεγματική ρήσι/ομολογία φιλοπατρίας- (στο Μ 243) της Ιλιάδος: ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ 

Σ’ αυτό το κομμάτι (που αναδεικνύει το όλο δημοσίευμα σε μαρτυρία μνημειώδους για τον μέγα Σκιαθίτη συγγραφέα πολιτικής τόλμης) με μια σειρά ρητορικών ερωτήσεων και κατάλληλων κριτικών τοποθετήσεων σε γλώσσα που σφύζει από το πάθος της φιλοπατρίας, αποδεικνύει πως «το αμύνεσθαι περι πάτρης» δεν συγκινεί την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας.

Αντίθετα, για την πνευματική και κοινωνική παρακμή, τον ηθικό εκφυλισμό, την πολιτική φαυλότητα ακόμα και αυτήν την οικονομική καταστροφή με την συντελεσθείσα (και ακόμα πρόσφατη τότε) χρεοκοπία της ορφανεμένης από φιλοπάτριδες ηγέτες χώρας μας, καταδεικνύει ως υπεύθυνους τους άστοργους (σαν …τις μητριές! -όπως λέει) πολιτικούς.

Στη φωτό χαρωποί οι πολιτικοί με τον πρωθυπουργό στο επιτελείο αντιμετώπισης της καταστροφής στο Θεσσαλικό κάμπο!

Ολόκληρο το κείμενο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη ακολουθεί:

Η μετανεωτερική αποικιοποίηση – Μεταπολίτευση και χρεοκοπία

Του Λαοκράτη Βάσση

Καθώς τείνουμε να εθιστούμε στην κίβδηλη κανονικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται, με παραπλανητικούς όρους, απ’ το ένοχο πολιτικό μας σύστημα και τα επικοινωνιακά του εξαπτέρυγα: με βάση τις νεο/αποικιακές ρήτρες των τριών Μνημονίων και τις μακροχρόνιες δεσμεύσεις τους, με μία εξ αυτών ως και ενός αιώνα, όλο και περισσότερο αποσυνδέονται Μεταπολίτευση και Χρεοκοπία, σαν να μην υπάρχει σχέση αιτιότητας, σχέση αιτίου και αιτιατού, μεταξύ τους.

Όπως, όλο και περισσότερο αναγιγνώσκονται: η Χρεοκοπία, που απωθείται ένοχα εκτός του πολιτικού μας λεξιλογίου, και η μετανεωτερική αποικιοποίησή μας, σαν φυσιολογικά, ακόμα και ευκταία, γνωρίσματα της εθνικής μας πραγματικότητας. Με τη διαμεσολαβητική, μεταξύ της υπερεξουσίας του ευρωδυτικού τοκογλυφικού κεφαλαίου και του λαού μας, πολιτική εξουσία να προβάλλει περίπου ως τρόπαια πολιτικού ρεαλισμού τις μνημονιακές “πομπές” της, απενοχοποιώντας και “κανονικοποιώντας” το νεο/αποικιακό διαχειριστικό της ρόλο. Προπαντός χάρη (και) στη στρατηγική αναδίπλωση της Συριζικής Αριστεράς, που βραχυκύκλωσε (μεσοπρόθεσμα;) τις όποιες εναλλακτικές δυνατότητες και προοπτικές του Τόπου μας.

Με όση όμως επικοινωνιακή χρυσόσκονη κι αν επικαλυφθούν τα δύο δίπολα: α) Μεταπολίτευση-Χρεοκοπία και β) Χρεοκοπία-Μετανεωτερική αποικιοποίηση, σε όσες επιστημονικοφανείς παραναγνώσεις κι αν επιδοθούν οι επιτήδειοι της οργανικής διανόησης, δεν είναι δυνατό να εξαερωθεί, τελικά, η βαθύτερη αιτιότητα που τα διαπερνά. Γιατί, όσο κι αν υπερτονιστούν τα (υπαρκτά) εξωγενή αίτια της χρεοκοπίας, δεν γίνεται να αποσυνδεθεί πειστικά απ’ τα ενδογενή αίτιά της, ή να θεωρηθούν αυτά ως δευτερογενή. Ενώ είναι και πρωτογενή και κυρίαρχα. Να αποσυνδεθεί, δηλαδή, απ’ τον βαθύτερο πολιτικό και πολύ περισσότερο τον βαθύτερο εκπτωτικό πολιτιστικό χαρακτήρα των δεκαετιών της Μεταπολίτευσης.

ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΎ ΣΟΒΑΡΌΤΕΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ.

ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΎ ΣΟΒΑΡΌΤΕΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ. 

Του Παναγιώτη Πανάγου

Παραδείγματος χάριν, για την προσπάθεια κατάργησης του δολαρίου ως νομίσματος διεθνών συναλλαγών και παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.

 Όλο το παιχνίδι στηρίζεται σε αυτή την απάτη κι αν κινδυνεύσει να ανατραπεί, οι «δυτικοί» θα φτάσουν μέχρι και σε πυρηνικό πόλεμο. Αυτή η απάτη δημιουργεί ευημερία στην δύση και φτώχεια στους υπόλοιπους. 

ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ και συγκεκριμένα το δολάριο;;; Όλα τα κράτη κάνουν τον ετήσιο προϋπολογισμό τους. Έσοδα και δαπάνες. Το κράτος των ΗΠΑ, κάθε χρόνο, εισπράττει 500 δις δολάρια λιγότερα από αυτά που ξοδεύει. Για να το καλύψει εκδίδει ομόλογα που τα πουλάει στην FED (την «ομοσπονδιακή» υποτίθεται τράπεζα, που όμως την ελέγχουν οι Ρότσιλντ). Η FED μεταβιβάζει αυτό το ποσό των 500 δις στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, ηλεκτρονικώς πατώντας ένα κουμπί, λαμβάνοντας το κρατικό ομόλογο.(Ανταλλαγή ηλεκτρονικής "χαρτούρας¨). Τα χρήματα αυτά, τα δημιουργεί κάθε χρόνο ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΣ η FED και δεν έχουν κάποιο αντίκρισμα. Δηλαδή δεν προκύπτουν από παραγόμενο πλούτο ή από υπάρχοντα χρυσό. Προκύπτει το ερώτημα: που τα βρίσκει τα χρήματα η FED;; Οι τράπεζες και πρώτη η FED ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ το ΧΡΗΜΑ από το ΠΟΥΘΕΝΆ. Το 10% το δημιουργούν οι κεντρικές τράπεζες με την έκδοση του νομίσματος και το 90% οι εμπορικές, με την χορήγηση δανείων (από τους τόκους) υπό τον έλεγχο των κεντρικών τραπεζών. Έτσι δημιουργείται το χρέος των κρατών και εμείς όλοι γινόμαστε σκλάβοι χρέους. Τα κράτη δεν μπορούν να δημιουργούν χρήματα από το πουθενά, μόνον οι τράπεζες. Έτσι το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, με το δολάριο όργανο, έγινε κυρίαρχος του κόσμου. Έτσι το χρέος των ΗΠΑ, ξεπέρασε τα 30 τρίς δολάρια. Αυτά τα 30 τρίς, είναι χρήματα που δεν έχουν κερδίσει οι ΗΠΑ παράγοντας πλούτο, αλλά ΤΑ ΕΧΟΥΝ ήδη ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΙ. 

Είναι αεριτζίδικο χρηματοπιστωτικό προϊόν κι όχι παραγωγή πλούτου. ΟΙ ΗΠΑ εξωφλούν τα εξωτερικά τους χρέη σε δολάρια, κάθε φορά με νέο χρήμα που δημιουργεί η τράπεζα. Έτσι οι ΗΠΑ, μπορούν και δαπανούν άνετα πχ 10 φορές περισσότερα κονδύλια από τους Ρώσους σε πολεμικές δαπάνες. 

ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΡΑΤΗ;;; Τα οφείλουν σε αυτούς που τα «παράγουν», δηλαδή στις κεντρικές τους τράπεζες, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Όσα είναι τα χρέη των οφειλετών, τόση είναι η χρηματική περιουσία των δανειστών. ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΕΞΌΦΛΗΣΗ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ, ΑΠΛΩΣ ΤΗΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΜΈΧΡΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΛΕΟΝ το κράτος ΚΑΙ ΧΡΕΩΚΟΠΊΑ. Τα χρέη των κρατών δεν μειώνονται ποτέ.

Η Ρωσία όπως σχεδόν όλα τα έθνη μέχρι πρόσφατα, δεν έλεγχε την κεντρική της τράπεζα. Αν υποθέσουμε ότι συνεχίζει να μην την ελέγχει: πουλά πετρέλαιο και εισπράττει ΠΑΝΤΑ και ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΩΣ δολάρια, τα οποία μέσω των πετρελαϊκών εταιρειών καταλήγουν στο χρηματιστήριο. Τα αποθέματα δολαρίων, τα αγοράζει η κεντρική τράπεζα και ανήκουν σ’ αυτήν, όχι στο κράτος. Η τράπεζα δημιουργεί ρούβλια, τόσα όσα χρειάζονται για την αγορά των δολαρίων που εισρέουν από το εξωτερικό εμπόριο. Η Ρωσία τα συναλλαγματικά αποθέματα, τα μετατρέπει σε κρατικά ομόλογα των χωρών προέλευσης, επειδή κερδίζει από αυτά τόκους. Καταπληκτική απάτη με την οποία η Ρωσία και τα άλλα κράτη πληρώνουν φόρο υποτέλειας στις ΗΠΑ, μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του δολαρίου. Ανακεφαλαιώνοντας, η Ρωσία πουλά αέριο και εισπράττει δολάρια, τα οποία χρησιμοποιεί για να αγοράζει αμερικάνικα ομόλογα, δηλαδή υποσχετικές πληρωμής των ΗΠΑ, μέσω των οποίων τα δολάρια επιστρέφουν στην FED του Ρότσιλντ. 

Παγκόσμια χρέη εκτός ελέγχου - Βασίλης Βιλιάρδος

Αυτό που ανησυχεί συνήθως τις αγορές είναι το ιδιωτικό χρέος, επειδή είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στα αυξανόμενα επιτόκια – οπότε το γεγονός ότι, ο ιδιωτικός τομέας σε πολλά κράτη είναι σήμερα υπερχρεωμένος, ενώ ξεκίνησε η άνοδος των επιτοκίων, έχει σημάνει παγκόσμιο συναγερμό.

.

Άρθρο

Το δεύτερο τρίμηνο του 2018 το παγκόσμιο χρέος συνέχισε την ξέφρενη ανοδική του πορεία, φτάνοντας για πρώτη φορά στα 260 τρις $ ή στο 320% του ΑΕΠ του πλανήτη. Από αυτά, το 61% ή τα 159 τρις $ είναι ιδιωτικό χρέος χωρίς το χρηματοπιστωτικό κλάδο, ενώ μόλις το 23% κρατικό χρέος ή τα 60 τρις $ – από τα οποία τα 21 τρις $ οφείλονται μόνο από τις Η.Π.Α. (πηγή). Όσον αφορά την Κίνα, δεν εμπιστεύεται κανείς τα στατιστικά της στοιχεία, επειδή πολύ συχνά αποδείχθηκαν παραποιημένα – οπότε μπορεί τόσο το δημόσιο χρέος της, όσο και αυτό των επιχειρήσεων της που είναι ήδη το υψηλότερο διεθνώς, να είναι πολύ μεγαλύτερα.

Περαιτέρω, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, ήδη από το ξεκίνημα της κρίσης και την σκόπιμη χρεοκοπία της Ελλάδας, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το συνολικό χρέος ενός κράτους – το δημόσιο δηλαδή συν το ιδιωτικό, χωρίς το χρηματοπιστωτικό τομέα. Εν προκειμένω, με βάση το γράφημα της BIS που ακολουθεί, το Λουξεμβούργο κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως, με 434% του ΑΕΠ του, ξεπερνώντας ακόμη και την Ιαπωνία – το συνολικό χρέος της οποίας είναι στο 373% του ΑΕΠ της, με το μεγαλύτερο μέρος του να αφορά το δημόσιο.

Ακολουθούν η Ιρλανδία (345%) που έχει δήθεν διασωθεί, όπου αναφερθήκαμε στο παρελθόν στα βρώμικα στατιστικά στοιχεία της (ανάλυση), καθώς επίσης στην ανάληψη εκ μέρους των Πολιτών της του χρέους των τραπεζών με τον εκβιασμό της ΕΚΤ, η Πορτογαλία (323%) και η Γαλλία (304%) – ενώ όλες αυτές προηγούνται της Ελλάδας (294%), παρά την κατάρρευση του ΑΕΠ μας και την εγκληματική πολιτική των μνημονίων, μέσω της οποίας εκτοξεύθηκε το δημόσιο χρέος ακόμη και μετά το PSI (στο γράφημα μάλλον αφαιρούνται τα ταμειακά διαθέσιμα).

Η Ιταλία τώρα, στην οποία συμπεριφέρθηκε με άθλιο τρόπο η Κομισιόν απορρίπτοντας τον προϋπολογισμό της, ευρίσκεται στην ένατη θέση, με δείκτη συνολικού χρέους στο 265% του ΑΕΠ  – μετά τη Μ. Βρετανία και την Ισπανία. Τόσο το δημόσιο χρέος βέβαια, όσο και το ιδιωτικό, έχουν σχέση με τις υποδομές, καθώς επίσης με τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας και των Πολιτών της – οπότε εύλογα κράτη με λιγότερα περιουσιακά στοιχεία και υποδομές, όπως για παράδειγμα η Βουλγαρία ή/και με νομισματικά προβλήματα όπως η Αργεντινή και η Τουρκία, ευρίσκονται σε χειρότερη θέση, παρά τα χαμηλά συνολικά τους χρέη.

Όταν κάποιος θα λύσει αυτή την εξίσωση θα βρει τη λύση και στο Ιταλικό και γενικά το ευρωπαϊκό πρόβλημα:

Του Δημήτρη Σταματόπουλου

Όταν κάποιος θα λύσει αυτή την εξίσωση θα βρει τη λύση και στο Ιταλικό και γενικά το ευρωπαϊκό πρόβλημα:

από 2008 σε 2015

Ιταλικό χρέος από 109,4% σε 132%

Ισπανικό χρέος από 52,8% σε 99%

Πορτογαλικό χρέος από 71,7% σε 132%

Ελληνικό χρέος από 126,7% σε 180,2%

Αλλά και:

Βρετανικό χρέος από 49,9% σε 88,3%

Γαλλικό χρέος από 78,9% σε 96,5%

Γερμανικό χρέος από 72,6% σε 68,1%

Πως δημιουργείται το δημόσιο χρέος

Το χρέος διπλασιάστηκε μέσα στην ευρωζώνη σε Ελλάδα, Ιταλία,Ισπανία,Πορτογαλία,Ιρλανδία,Κύπρο

Ένα τεράστιο ψέμα που διαδίδεται ευρύτατα τελευταία είναι η υπόθεση ότι, χώρες όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία,η Ιταλία,η Κύπρος έχουν βγει απο τα μνημόνια και πορεύονται ικανοποιητικά. Στην πραγματικότητα και οι χώρες αυτές σέρνονται οικονομικά και το δημόσιο χρέος τους διπλασιάστηκε ή και τριπλασιάστηκε τα πέντε τελευταία χρόνια μέσα στην ευρωζώνη.Συγκεκριμένα, μεταξύ 2008 και 2015 το δημόσιο χρέος εκτοξεύτηκε ως ακολούθως στις κάτωθι χώρες :

Στην Ελλάδα από 130% σε 181%

Στην Ιταλία από 112% σε 157%

Στην Πορτογαλία από 82% σε 149%

Στην Ιρλανδία από 47% σε 89%

Στην Κύπρο από 55% σε 110% και πάνω απ΄όλα

Στην Ισπανία  από 47% σε 110%

Τα στοιχεία αυτά που προέρχονται απο την Eurostat αναδεικνύουν το μέγεθος του ψέματος και τις καταστροφικές οικονομικές συνθήκες για τις χώρες της περιφέρειας μέσα και από την ευρωζώνη.

Το Ελληνικό χρέος

Κοινωνία Χρεωμένων Σκλάβων

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Είμαστε μία κοινωνία οφειλετών. Το κράτος χρωστάει, χρωστούν οι πολίτες σε αυτό  κράτος και κυρίως στις τράπεζες. Οι τράπεζες αποτελούν πλέον το μεγάλο αφεντικό.  Η ζωή ακριβαίνει διαρκώς λόγω του δημόσιου χρέους. Οι φόροι αυξάνονται και κατά συνέπεια αυξάνονται και οι τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών ενώ οι μισθοί μειώνονται διαρκώς. Ο κύκλος αυτός του θανάτου είναι πλέον η καθημερινότητά μας.

Ωστόσο, η κοινωνία οφειλετών με τα μεγάλα αφεντικά τις τράπεζες δεν ξεκίνησε από την Ελλάδα αλλά από την Αμερική.  Στην Αμερική του υπερκαταναλωτισμού, του δανεισμού για τα πάντα (σπουδές, σπίτια, υγεία), στην Αμερική των υψηλών μισθών αλλά των χαμηλών αποταμιεύσεων. Το 62% των Αμερικάνων έχουν αποταμιεύσεις μικρότερες από  $1.000 και οι λόγοι, πέραν του υπερκαταναλωτισμού τους που εν πολλοίς χρηματοδοτείται και από τις υπόλοιπες χώρες, είναι και το ότι έχουν να πληρώσουν σπουδαστικά δάνεια, στεγαστικά, ιατροφαρμακευτικές καλύψεις κτλ.

Αυτό που ζούμε πολλοί το έχουν αποκαλέσει καπιταλιστική υποανάπτυξη όπου το χρέος των πολιτών αποτελεί μηχανισμό σκλαβιάς. Ο μεγαλοεπενδυτής Γουώρεν Μπάφετ είχε πει ότι οι ΗΠΑ από κοινωνία ιδιοκτητών θα μετατραπoύν σε κοινωνία κολλήγων (η Ελλάδα, ακολουθώντας την μοίρα όλων των αποικιών, υπήρξε πάντα κοινωνία κολλήγων και πλέον δουλοπάροικων).

Οι πολίτες επιβαρύνονται με χρέη για τα πάντα, δεν θα μπορούν διαφορετικά να επιβιώσουν, η παραγωγική οικονομία σχεδόν δεν υφίσταται και ο δημόσιος τομέας, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και του εκσυγχρονισμού (!) στερείται πόρων τους οποίους διοχετεύει σε έναν ιδιωτικό κρατικοδίαιτο τομέα με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον πολίτη. Κοινωνικές παροχές όπως είναι η δωρεάν παιδεία και υγεία απλά δεν θα υπάρχουν. 

Τά Πρασσεινάλογα!... του Στάθη

 

Καλημέρα σας! Οι γιορτές συνεχίζονται, για άλλους με τη μελαγχολία τους, για άλλους σαν ένα «Άρλεκιν» με το οποίο κανείς ξεχνιέται και για άλλους σαν μια σκυλοκατάσταση με πίστες, πιάτα, σπάσ’ τα και λαμέ λαμπάκια.

  Έλεγε ο Νικολό Μακιαβέλι (ή μάλλον έγραφε σε μια επιστολή του στον Φραντζέσκο Βεττόρι το 1513): «Μόλις πέσει το βράδυ, γυρίζω στο σπίτι και μπαίνω στο γραφείο μου· και στο κατώφλι βγάζω από πάνω μου τα καθημερινά ρούχα, που είναι γεμάτα λάσπη και ιλύ, και φορώ ρούχα βασιλικά κι επίσημα· και ντυμένος όπως αρμόζει εισέρχομαι στις αρχαίες αυλές των αρχαίων ανδρών, όπου – όντας καλοδεχούμενος – τρέφομαι μ’ εκείνη την τροφή που είναι solum δική μου και που γι’ αυτή γεννήθηκα. Εκεί μέσα δεν ντρέπομαι να μιλώ μαζί τους και να τους ρωτώ για τις αιτίες των πράξεών τους. Κι εκείνοι από ευγένεια μου απαντούν, και για τέσσερις ώρες δεν νιώθω την παραμικρή πλήξη, ξεχνώ κάθε στενοχώρια, δεν φοβάμαι τη φτώχεια, δεν με τρομάζει ο θάνατος: αφοσιώνομαι ολότελα σ’ αυτούς». (Από τον πρόλογο του κ. Θανάση Γκιούρα στο έργο του Max Weber «Για την οικονομική και κοινωνική ιστορία της αρχαιότητας», εκδ. ΚΨΜ).

  Ας φορέσουμε λοιπόν κι εμείς λίγη γαλήνη και περίσκεψη κι ας επισκεφθούμε όπως ο Μακιαβέλι τον Πλούταρχο δίπλα στο τζάκι του να γράφει το έργο του «Περί του μη δείν δανείζεσθαι», ή αλλέως πως «Οι συμφορές του δανεισμού», τίτλο υπό τον οποίον έχουν εκδώσει το εν λόγω έργο οι εκδόσεις «Νεφέλη» σε μετάφραση και σχολιασμό της κυρίας Πολυξένης Παπαθάνου.

Το ζήτημα της διευθέτησης του ελληνικού δημοσίου χρέους- ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΛΑΣ

Το ζήτημα της διευθέτησης του χρέους της Ελλάδος, αποτελεί ένα κρίσιμο στοίχημα για την ελληνική οικονομία. Ο νέος πρόεδρος του Eurogroup ο Πορτογάλος Mario Centeno με δηλώσεις του επανέλαβε όσα δήλωνε και ο προηγούμενος επικεφαλής ότι το ζήτημα του ελληνικού χρέους θα εξεταστεί στο τέλος του προγράμματος. Βεβαίως είχαμε και τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της ΕΕ Βάλντις Ντομπρόβσκις, ότι οι συζητήσεις θα αρχίσουν τον Φεβρουάριο –Μάρτιο 2018.

Όμως, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί αρμοδιότητα του Eurogroup όπου συμμετέχουν οι χώρες μέλη, και, οι οποίες , ουσιαστικά, είναι υπεύθυνες για το δανεισμό των χωρών της ευρωζώνης.

Συνεπώς μεγαλύτερο βάρος θα πρέπει να δοθεί σε αυτό που υποστηρίζει ο επικεφαλής του Eurogroup. 

Τρεις διδακτικές ιστορίες χρέους από το παρελθόν της ελληνικής ιστορίας- Η σχέση της χώρας με τους δανειστές

Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας, αυτή η σχέση χρέους κατέδειξε ότι τελικά ο ισχυρός δεν διστάζει να εκμεταλλεύεται με κάθε τρόπο την αδυναμία του αδυνάτου και να αγνοεί κάθε αίσθηση ηθικής απέναντι σε αυτόν. Παίζοντας εκ του ασφαλούς, καταφέρνει να επιβάλλει τους όρους του και να αποκομίζει τεράστια κέρδη, ενδεδυμένος τις περισσότερες φορές το μανδύα του ευεργέτη και του προστάτη.

Αν γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν, θα ανακαλύψουμε ότι οι σημερινές περιπέτειες της χώρας δεν είναι πρωτόγνωρες. Αυτό όμως που είναι πραγματικά εντυπωσιακό, εστιάζεται στις πρακτικές που ακολουθούν οι δανειστές. Τα «κόλπα» με τις προμήθειες, η κερδοσκοπία με τα «ξεχασμένα» ομόλογα και η παρακράτηση από τα νέα δάνεια των τοκοχρεωλυσίων των παλαιότερων δανείων, είναι πρακτικές που ακολούθησαν με ζήλο, υπομονή και επιμονή και οι πρόγονοι των σημερινών δανειστών.

Τρείς ιστορίες από το παρελθόν δείχνουν, ότι οι σημερινοί δανειστές δεν είναι ούτε καν πρωτότυποι. Δείχνουν επίσης ότι ακόμα και ο σκληρός Σόιμπλε δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να ακολουθήσει τους εκβιασμούς του Βίσμαρκ σχεδόν 135 χρόνια πρίν.

1η ιστορία:

Οι... συμφορές του δανεισμού κατά τον Πλούταρχο

«Ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας»! Το είπε ο Πλούταρχος τον 1ο μ.Χ. αιώνα και να που έφθασε η στιγμή να εκτιμηθούν οι λόγοι του.«Έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου», προβλέπει ο μεγάλος συγγραφέας της αρχαιότητας και ας βγει κάποιος να αντιπαραθέσει, ότι δεν έχει δίκιο...

Δυσάρεστα επίκαιρο είναι το έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» (από τα Ηθικά), που κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση από τη «Νεφέλη» με τον τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού». Γιατί πράγματι, τις συμφορές που συσσωρεύονται στον άνθρωπο, ο οποίος καταφεύγει στο δανεισμό απαριθμεί με τρόπο καυστικό, αυστηρό και καίριο ο Πλούταρχος σ΄αυτό το μικρό κείμενο, που δεν μπορεί να διαβαστεί σήμερα απλώς «εγκυκλοπαιδικά», αφού οι παραλληλίες με τα σύγχρονα τεκταινόμενα παραφυλούν σε κάθε στίχο.

«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»... λέει κατηγορηματικά ο Χαιρωνίτης ρήτορας. Και επιχειρηματολογεί. Και φέρνει παραδείγματα από την ιστορία της εποχής του, από τους μύθους αλλά και από τα παθήματα των απλών ανθρώπων. Και χιούμορ επιστρατεύει ενίοτε μάλιστα μαύρο! Γιατί το κείμενο _μία ομιλία στην πραγματικότητα_ δεν γράφτηκε τυχαία. Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.

Οικονομία Ο Κράτος, η Βία και η «βρώμικη δουλειά» των κατασχέσεων

του Μάκη Ανδρονόπουλου – 

Δύο αντιφατικές ειδήσεις συνόδευσαν την 24ωρη απεργία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Από τη μια ανακοινώθηκε πρωτογενές πλεόνασμα 4,658 δισ. ευρώ στον προϋπολογισμό στο 11μηνο (1,58 δισ. ευρώ πάνω από τον στόχο) και από την άλλη, στο ίδιο διάστημα εισπράχθηκαν 4 δισ. ευρώ από κατασχέσεις και δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων!

Ποιών και για τι οφειλές, κανείς δεν λέει. Προφανώς θα είναι και το ακίνητο του Άκη για ξεκάρφωμα, αλλά η κοινή γνώμη ξέρει ότι το κράτος τα πήρε πάλι εν ψυχρώ από αυτούς που δεν μπορούν να αντιδράσουν, παρά μόνο μια φορά την τετραετία. Την ίδια ώρα, ο δημοτικός σύμβουλος Βύρωνα, Παναγιώτης Κόνσουλας παραιτήθηκε από την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής λόγω των 4.000 κατασχετηρίων που έχουν αποσταλεί ακόμα και σε άπορους δημότες στον Δήμο. Ποιότητα Ζωής «Δεν παίζει…Γεια σας!!!», έγραψε στο facebook και κατέβασε ρολά.

Σκισμένα κομμάτια γνώσης/ του Ιάκωβου Ιωάννου

.

Είτε θα υπάρξει κάποια σαφήνεια και μία κοινή εθνική στάση στην Ελλάδα, είτε μόλις ξεκίνησε η κρίση – η οποία θα την οδηγήσει στη χρεοκοπία και στην έξοδο από την Ευρωζώνη, ενώ θα τη σβήσει από το χάρτη ως Έθνος. 

.

Άποψη

Βομβαρδιζόμαστε, εισπράττουμε καθημερινά «σκισμένα κομμάτια γνώσης», σύμφωνα με την έκφραση του Σοπενχάουερ – τα οποία κατά κάποιον τρόπο δεν ταιριάζουν σωστά μεταξύ τους. Γνώσεις όμως και πληροφορίες που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, δεν γίνονται κατανοητές, ενώ είναι αποσπασματικές και κατακερματισμένες, δεν μεταφράζονται σε συγκεκριμένες πράξεις, οι οποίες θα είχαν κάποιο θετικό αποτέλεσμα – αντίθετα, κάνουν ακόμη πιο πυκνή την ομίχλη που μας τυλίγει, εντείνοντας την υφιστάμενη αδυναμία μας να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει, ενεργώντας ορθολογικά.

Ειδικότερα, μαθαίνουμε πως τόσο στην Ευρώπη, όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη, κυρίως στην Κίνα, τα συνολικά χρέη αυξάνονται συνεχώς – κάτι που όμως συμβαίνει από πολλά χρόνια τώρα, χωρίς να έχουν δημιουργηθεί άλυτα προβλήματα. Μόνο στην Ελλάδα δεν αυξάνουν σημαντικά τα χρέη σε απόλυτα μεγέθη, αλλά τα προβλήματα της είναι άλυτα – οπότε κάτι δεν ταιριάζει.

Περαιτέρω, ενημερωνόμαστε πως για κάθε 1 € μέτρων που επιβάλλονται στην Ελλάδα, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές μόνο απέναντι στο δημόσιο αυξάνονταν κατά 1,14 € από το 2010 έως το 2014 και κατά 2,83 € από το 2015 έως το 2017 (γράφημα) – ενώ εάν προσθέταμε όλες τις υπόλοιπες (τράπεζες, ασφαλιστικοί οργανισμοί κλπ.), ο αντίκτυπος των μέτρων στην οικονομία μας θα ήταν πολύ πιο οδυνηρός. Εν τούτοις η Τρόικα επιμένει στην τήρηση αυτών των μέτρων, παρά το ότι το ΔΝΤ που τα δρομολόγησε παραδέχθηκε πως ήταν λανθασμένα, χωρίς όμως να τα αποσύρει – οπότε ούτε εδώ ταιριάζει κάτι.

Το τέρας του χρέους ζει και βασιλεύει

Του Άρη Οικονόμου

Η ανάπτυξη που διαπιστώνεται σήμερα στις χώρες του νότου και αλλού (στην Ανατολική Ευρώπη τροφοδοτείται κυρίως από την επί πιστώσει κατανάλωση) είναι παροδική – ενώ το βιοτικό επίπεδο πολλών κρατών θα συνεχίσει να μειώνεται, τροφοδοτώντας κυρίως το γερμανικό και αυξάνοντας την απόσταση τους από τη Γερμανία.

Άρθρο

Στα βουνά των χρεών που συνεχίζουν να αυξάνονται σε ολόκληρο τον πλανήτη, μαζί με τις τεράστιες φούσκες που έχουν σχηματιστεί στα πάγια περιουσιακά στοιχεία (μετοχές, ακίνητα κλπ.), με τελευταία «μαζική υστερία» τα ψηφιακά νομίσματα, έχουμε αναφερθεί πολλές φορές – επίσης στους κλιμακούμενους κινδύνους που απειλούν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο διατηρείται τεχνητά στη ζωή με τη συνεχιζόμενη παροχή ρευστότητας εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών.

Όσον αφορά τώρα την Ευρώπη, ανακοινώνεται πως ευρίσκεται ξανά σε πορεία ανάπτυξης (γράφημα), σχεδόν οκτώ χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους – αφού ακόμη και στο νότιο τμήμα της δημιουργούνται θέσεις εργασίας (το είδος τους το γνωρίζουμε από την Ελλάδα), οι επιχειρήσεις επενδύουν και οι Πολίτες έχουν ανακτήσει την αισιοδοξία τους για το μέλλον! Ως εκ τούτου οι υποστηρικτές της πολιτικής λιτότητας εμφανίζονται ικανοποιημένοι από τα επιτεύγματα τους – κάτι που όμως δεν είναι καθόλου σωστό, όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Χρωστάμε, ναι. Αλλά σε ποιόν;

 Σερ Ρόμπερτ Πηλ (1788-1850): Πρωθυπουργός της Αγγλίας και εμπνευστής του Τραπεζικού Νόμου

Του Θοδωρή Αθανασιάδη

Στα πρόσφατα κείμενά μας κάναμε ορισμένες αναφορές στο υπέρογκο δημόσιο χρέος που έχουν ορισμένες χώρες. Εκείνο που δεν σημειώσαμε είναι ότι και οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου έχουν δημόσιο χρέος, το οποίο απλώς δεν θεωρείται υπέρογκο. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει χώρα πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη που να μη χρωστάει. Και κάπου εδώ επανέρχεται το κλασσικό ερώτημα των αδαών περί τα οικονομικά: αφού όλοι χρωστάμε, σε ποιόν χρωστάμε;

Για να έχει νόημα η απάντηση, δεν θα σας την δώσω μονολεκτικά. Επειδή ιστορικά επιβεβαιώνεται η μαρξική θέση ότι η οικονομία επιβάλλει την πολιτική, εκτιμώ ότι η σώφρων σκέψη και οι ορθές αποφάσεις των πολιτών προϋποθέτουν στοιχειώδεις γνώσεις των λειτουργιών της οικονομίας. Προς τούτο, προτίθεμαι να κουράσω τον αναγνώστη, δίνοντάς του το υλικό που απαιτείται για να καταλάβει το πώς παίζεται το παιχνίδι και να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματα.

Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, συγκεκριμένα δε στις 19 Ιουλίου 1844, η μεγάλη Βρεττανία θεσμοθέτησε τον περίφημο Τραπεζικό Νόμο του Peel (Peel Banking Act), ο οποίος πολύ σύντομα υιοθετήθηκε από όλον τον κόσμο, έστω και με μικρές παραλλαγές. Βάσει αυτού του νόμου, οι εκδότριες τράπεζες ήσαν υποχρεωμένες να καλύπτουν πλήρως και απολύτως τα χρήματα που τύπωναν. Θυμάστε τα παλιά χαρτονομίσματα της δραχμής, π.χ. το χιλιάρικο; Κάτω από το ολογράφως αποτυπωμένο "Δραχμαί Χίλιαι"έγραφε με μικρότερα γράμματα "Πληρωτέαι επί τη εμφανίσει". Θυμάστε, επίσης, ότι τα χαρτονομίσματα λέγονται και τραπεζογραμμάτια; Αυτά, δηλαδή, δεν είναι λεφτά αλλά ισοδυναμούν με λεφτά, εφ' όσον η εκδότρια τράπεζα δεσμεύεται να δώσει το ανάλογο χρηματικό ποσό σε όποιον απλώς της τα δείξει. Για να έχει νόημα η δέσμευση, η τράπεζα πρέπει να διαθέτει τα αντίστοιχα χρήματα την ώρα που εκδίδει τα τραπεζογραμμάτια, αλλιώς μιλάμε είτε για πλαστογραφία είτε για έκδοση ακάλυπτων γραμματίων.

Πόσα κέρδισαν οι χώρες της Ευρωζώνης από τους τόκους του Ελληνικού χρέους;

Υπάρχει μια άποψη σχετικά με το "κόστος" που έχουν επωμιστεί οι χώρες της ευρωζώνης εξαιτίας των προγραμμάτων δανειοδότησης της Ελλάδας. Μάλιστα σε ορισμένες χώρες είναι πολλοί αυτοί που μιλούν για "μεγάλη ζημιά" εξαιτίας των δανείων. Όμως οι αριθμοί έρχονται να διαψεύσουν αυτούς τους ισχυρισμούς, καθώς φαίνεται πως εκτός των άλλων οι ευρωπαίοι δανειστές κερδίζουν δισεκατομμύρια από τους τόκους.

Μεταξύ αυτών των μετρών που έλαβαν οι Ευρωπαίοι για να αποφευχθεί η πτώχευση της Ελλάδας ήταν και η εξαγορά του ελληνικού χρέους με τη χρησιμοποίηση σχεδόν 27 δισεκατομμύριων ευρώ. Την εποχή εκείνη, το 2012, οι χώρες συμφώνησαν ότι δεν θα έπρεπε να κερδίσουν ή να επωφεληθούν από αυτή τους την πράξη και ότι οι τόκοι που τους πλήρωσε η Αθήνα που συνδέονται με τα ομόλογα που είχαν αγοράσει, έπρεπε να επιστραφούν.

Μέχρι σήμερα, οι τόκοι αυτοί φτάνουν σχεδόν τα 8 δισ. ευρώ (ακριβώς είναι 7,838 δισεκατομμύρια σύμφωνα με ένα μήνυμα του Ευρωπαίου Επιτρόπου Πιέρ Μοσκοβισί στους ευρωβουλευτές). Μερικά από τα χρήματα αυτά επεστράφησαν στην Ελλάδα αλλά πολλά από αυτά παραμένουν ακόμη στα χέρια των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Και μάλιστα σύμφωνα με έρευνα του euronews δεν είναι αποφασισμένοι να αποκαλύψουν το ποσό αυτό.