Γιώργος Πανόπουλος
Μου αρέσουν οι λέξεις. Είμαι βουλιμικός των λέξεων. Οι άνθρωποι που αγαπώ είναι οι λέξεις τους. Γράφω ημερολόγια- παλιότερα σε τετράδια, εδώ και πολλά χρόνια σε word. Λυπάμαι που δεν ανταλλάσσουμε πια επιστολές- τις πρόλαβες πριν εξαφανιστούν: καρτ ποστάλ από ταξίδια φίλων στο εξωτερικό, γράμματα στο στρατό, μερικές ερωτικές επιστολές- ο γραφικός χαρακτήρας, η ένταση των λέξεων, η σχεδόν σωματική επαφή της γλώσσας.
Οι άνθρωποι δεν αγαπάνε πια τις λέξεις ούτε και τα βιβλία. Δεν μπορούν να αντιληφθούν πάνω από δύο τρεις παραγράφους στα κινητά τους. Οι έρευνες λένε ότι ακόμα κι αν σε ενδιαφέρει ένα κείμενο, αν δεις ότι είναι μεγάλο δεν το διαβάζεις. Η εποχή αγαπάει τα συνθήματα- τις προτάσεις σλόγκαν. Δεν περιμένω από κανένα να συμμεριστεί η λατρεία μου για τις λέξεις αλλά δεν θέλω και κανένα να μου επιβάλλει τις απόψεις του πάνω στη γλώσσα όπως να μιλάνε και να απευθύνονται σε ανθρώπους στο ουδέτερο, ή να ξεχωρίζουν τη γλώσσα με στραμπουληγμένες λέξεις- τελευταία χτύπημα το «συγγράφισσα»- ή να βυθιστούν στη γλώσσα με εισαγωγές ιδεολογικής χρήσης. Οι μοντέρνοι μαστροχαλαστήδες παίρνουν στα χέρια του κάτι όμορφο για να το κάνουν κάτι δυσάρεστα αλλόκοτο.
H ξύπνησε ορολογία
Η woke γλώσσα εφευρέθηκε καταρχάς για να διαχυθεί παντού η woke ιδεολογία και για να αγνωριστούν οι «προοδευτικοί» μεταξύ τους. Η νέα ορολογία, τα πολλά σλόγκαν και οι συνεχείς νεολογισμοί εκπορεύονται από τη βασική ιδεολογική πεποίθησή τους ότι η γλώσσα δεν αντανακλά απλώς την πραγματικότητα αλλά δημιουργεί πραγματικότητα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα τρανς άτομα αναστατώνονται τόσο πολύ όταν κάποιος δεν τους φωνάζει με τις σωστές αντωνυμίες.Ο Τζόρτζ Όργουελ γράφει σε ένα δοκίμιό του:
«Η σχέση στον ολοκληρωμένο τύπο και στον εκφυλισμό της γλώσσας συνιστά ένα πρόβλημα που δεν έτυχε ως τώρα της σκέψης ανάμεσα στην προσοχή».
Οι «νέες λέξεις» ανήκουν σε αυτή την τάση του μοντέρνου ολοκληρωτισμού.
