Αλαίν ντε Μπενουά, «Οι Ευρωπαίοι είναι οι άρρωστοι του πλανήτη»

*

«Οι Ευρωπαίοι είναι οι άρρωστοι του πλανήτη σήμερα. Δεν έχουν ιδέα ποια μπορεί να είναι η μοίρα της Ευρώπης, γιατί η λέξη πεπρωμένο δεν έχει κανένα νόημα για αυτούς. Κυβερνούμενη από εκτοπλάσματα ή υπνοβάτες, που δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να πολεμήσουν, αλλά τώρα είναι έτοιμοι να εμπλέξουν τον λαό τους σε έναν πυρηνικό πόλεμο, η Ευρώπη βρίσκεται σε κατάσταση πολιτισμικής εξάντλησης, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Σπένγκλερ. Αυτά τα τρομερά λόγια του Σιοράν έρχονται στο μυαλό: “Μάταια η Δύση αναζητά μια μορφή αγωνίας αντάξια του παρελθόντος της”».

Η πρόσφατη αυτή συνέντευξη του Γάλλου πολιτικού στοχαστή Αλαίν ντε Μπενουά παραχωρήθηκε στον ιστότοπο Breizh-info.com.

 Η μετάφραση είναι του Κώστα Χατζηαντωνίου.

///

Πώς ερμηνεύετε τις εξελίξεις στις διεθνείς σχέσεις μετά τις πρόσφατες δηλώσεις Τραμπ και Βανς για την Ουκρανία και τις επιπτώσεις τους στις σχέσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών;

Έχω βιώσει μόνο ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός στη ζωή μου: την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος. Σκέφτομαι πως θα ζήσω και σε δεύτερο τώρα. Οι «παρατηρητές», ως συνήθως, δεν το είδαν να έρχεται. Η ιστορία ξαφνικά επιταχύνεται. Είμαστε σε σημείο που οι καθημερινές ειδήσεις παίρνουν την όψη δυστοπίας.

Σέ δοκιμασία ἡ δημοκρατία στήν Εὐρώπη Συλλαμβάνονται ὑποψήφιοι Πρόεδροι

Εφημερίς Εστία Μαρ 12, 2025

Ὁ Καλίν Γκεοργκέσκου.

Σύγκρουσις τῶν Βρυξελλῶν μέ τήν Οὐάσιγκτων μέσῳ Ρουμανίας – Ἡ ἀπαγόρευσις τῆς ὑποψηφιότητος Γκεοργκέσκου Οἱ προειδοποιήσεις Βάνς γιά τήν ἀπομάκρυνση τῆς ΕΕ ἀπό τίς ἀξίες τῆς δημοκρατίας καί τῆς ἐλευθερίας

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ἡ κατάστασις στήν Ρουμανία ἐπιβεβαιώνει τούς χειρότερους φόβους τοῦ Ἀμερικανοῦ ἀντιπροέδρου Τζαίυ Ντί Βάνς, ὅτι ἡ Εὐρώπη ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τίς κοινές ἀξίες πού τήν συνδέουν μέ τίς ΗΠΑ. Ἀπό τίς θεμελιώδεις ἀρχές τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δημοκρατίας. Δέν ἄρεσε στό διοικητικό σύστημα τῆς χώρας τό γεγονός ὅτι ὁ Καλίν Γκεοργκέσκου, ἕνας Ρουμᾶνος Πατριώτης, ἦλθε πρῶτος στίς προεδρικές ἐκλογές καί τίς ἀκύρωσαν. Καί ἐπειδή οἱ δημοσκοπήσεις δείχνουν ὅτι εἶναι πρῶτος καί μέ διαφορά ἐν ὄψει τῶν νέων ἐκλογῶν πού θά διεξαχθοῦν τόν Μάιο, τώρα τόν συλλαμβάνουν καί τοῦ ἀπαγορεύουν νά εἶναι ὑποψήφιος.

Αὐτό ξεπερνᾶ ἀκόμη καί τίς μεθοδεύσεις τῶν συνασπισμῶν τῶν ἡττημένων πού κρατοῦν μακρυά ἀπό τήν Κυβέρνηση κόμματα πού κερδίζουν συνεχῶς ἔδαφος στήν λαϊκή ψῆφο, ὅπως συμβαίνει στήν Αὐστρία καί τήν Γερμανία. Ξεπερνᾶ τήν κατάσταση στήν Γαλλία ὅπου ὁ Πρόεδρος Μακρόν συνείργησε μέ τήν ἀριστερά, προκειμένου νά στερήσει τήν κοινοβουλευτική πλειοψηφία ἀπό τό κόμμα τῆς Μαρίν Λέ Πέν πού ἦλθε πρῶτο σέ ψήφους. Εἶναι ὅμως μιά ἔνδειξις τοῦ σημείου στό ὁποῖο προτίθενται νά φθάσουν οἱ γραφειοκράτες τῶν Βρυξελλῶν καί τά κατά τόπους ἐνεργούμενά τους, προκειμένου νά ἐπιβάλλουν τά σκοταδιστικά καί ἀνελεύθερα πρότυπα, τά ὁποῖα ψευδεπιγράφως ἔχουν ὀνομάσει «φιλελευθερισμό». Ὅταν ἡ δημοκρατία ὁδηγεῖ σέ λύσεις πού δέν τούς εἶναι ἀρεστές, ἁπλῶς καταργοῦν τήν δημοκρατία.

Σταύρος Λυγερός - Ρουμανία και Συρία αποκαλύπτουν την ευρωπαϊκή φιλελεύθερη υποκρισία

Οι ευρωλάγνοι

Του Νίκου Ιγγλέση

Τους τελευταίους μήνες γεμίσαμε ευρωλάγνους. Όχι ότι δεν υπήρχαν αρκετοί και πριν, αλλά μετά την εκλογή Τραμπ φαίνεται να πολλαπλασιάζονται σαν τα κουνέλια. Εμφανίζονται στα κανάλια, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες και το διαδίκτυο και προσπαθούν να εξηγήσουν και να υποδείξουν τι πρέπει να κάνει η λατρεμένη τους Ευρωπαϊκή Ένωση για να αντιμετωπίσει τον «αμερικάνικο τυφώνα».

Πρώτον, μας λένε ότι η Ευρώπη πρέπει να ενεργήσει αποφασιστικά προς την ταχύτερη ενοποίηση-ομογενοποίησή της. Ζητούν, δηλαδή, τα κράτη-μέλη να παραδώσουν και τα τελευταία υπολείμματα της εθνικής κυριαρχίας που τους έχουν απομείνει (π.χ. το veto). Θέλουν να υποβαθμίσουν περεταίρω τις εθνικές ταυτότητες ώστε όλοι να αισθανόμαστε ως ευρωπαίοι πολίτες μιας αυτοκρατορίας, με πρωτεύουσα τις Βρυξέλλες. Έτσι, λένε, η ΕΕ θα ενισχύσει το γεωπολιτικό αποτύπωμά της για να αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα. Βλέπετε, για τους ευρωλάγνους ο αγώνας έχει γίνει πολυμέτωπος.

Το δυτικό ημισφαίριο σε σύγχυση Κι εμείς, βιλαέτι ή Πόρτο Γκρέκο;

Του Ρούντι Ρινάλντι 

Η συλλογική Δύση δεν είναι καν ημισφαίριο, αλλά ένα μικρό κλάσμα του ανθρώπινου πληθυσμού και μια σχετικά μικρή περιοχή του πλανήτη. Συνηθισμένη όμως εδώ και 500 χρόνια ότι θα κυριαρχεί παντού (με αποικιοκρατία, καπιταλισμό, ιμπεριαλισμό, παγκοσμιοποίηση), τώρα έχει περιπέσει σε κατάσταση βαριάς κατάθλιψης-σύγχυσης-ψύχωσης. Επιπλέον έχει χωριστεί σε δύο στρατόπεδα (παγκοσμιοποιητές και τραμπικοί), και πολλές φυγόκεντρες δυνάμεις δυναμώνουν στο εσωτερικό της. 

Η διαμάχη εξανάγκασε σε μετακόμιση της έδρας της παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη αφότου στις ΗΠΑ ο Τραμπ απέσπασε μια νέα θητεία, προκαλώντας ένα ισχυρό ωστικό κύμα. Ο Τραμπ έχει μια άλλη στρατηγική για τη διαχείριση της ήττας στην Ουκρανία και της συνολικής αποδρομής των ΗΠΑ απέναντι σε νέα ισχυρά κέντρα. Το επιτελείο της παγκοσμιοποίησης είχε κάνει την επιλογή του διαρκούς πολέμου, αλλά οδηγούσε στο χείλος του γκρεμού: δεν αντιμετώπιζε πλέον αδύναμες χώρες, αλλά Κίνα και Ρωσία, συν BRICS και μια νέα παγκόσμια πλειοψηφία που ήθελε έναν διαφορετικό κόσμο.

Δημ. Κωνσταντακόπουλος: Θανάσιμο λάθος η εισδοχή της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Άμυνα:

Ο αρθρογράφος και υπεύθυνος του blog konstantakopoulos. gr και του αγγλόφωνου defenddemocracy.press,  Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, μιλάει στον 98.4 για τις εξελίξεις σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή και Μεσόγειο και χαρακτηρίζει ως θανάσιμο λάθος την εισδοχή της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Άμυνα, με την αποδοχή χωρίς ενδοιασμούς από την Αθήνα και την Λευκωσία, χωρίς καμία πολιτική δύναμη να εκφράζει διαφωνία επί της ουσίας.

Η Τουρκία απειλεί ντε φάκτο το ελεύθερο τμήμα της Κύπρου, έχει συντριπτική στρατιωτική υπεροπλία στην περιοχή της Κύπρου και δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Tα θύματα της τουρκικής εισβολής υπερέβησαν, ως ποσοστό του πληθυσμού, τα θύματα της εισβολής Αμερικανών, Βρετανών, Πολωνών και Αυστραλών στο Ιράκ το 2003.

Η ήττα της Δύσης και το εξοπλιστικό αμόκ της Ευρώπης

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Κάθε λογικός άνθρωπος στον πλανήτη δεν μπορεί παρά να χαιρετίσει την απόφαση Τραμπ να τερματίσει τη σύρραξη στην Ουκρανία και να ελπίσει ότι θα οδηγήσει όντως στη διακοπή ενός πολέμου που προκάλεσε τρομακτικές καταστροφές σε αυτή τη χώρα αλλά και μεγάλες ζημιές στην Ευρώπη, μας εξέθεσε σε σοβαρό κίνδυνο ευρωπαϊκού ή και παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου και προκάλεσε πολύ μεγάλες οικολογικές καταστροφές.

Μια σύρραξη που θα είχε αποφευχθεί αν δεν είχαν περιληφθεί στην ανεξάρτητη Ουκρανία περιοχές κατοικούμενες κατά τη συντριπτική πλειοψηφία τους, από ρωσικούς στην εθνότητα πληθυσμούς, αν δεν είχε γίνει το πραξικόπημα της CIA στο Κίεβο το 2014, αν το καθεστώς που ανέλαβε την εξουσία εκεί δεν έπαιρνε μέτρα κατά των ρωσικών και ρωσοφόνων πληθυσμών (περιλαμβανομένων και των ελληνικών), αν είχαν εφαρμοστεί οι συμφωνίες του Μινσκ και αν το ΝΑΤΟ δεν επεδίωκε, επεκτεινόμενο διαρκώς, να κατακτήσει όλη την Οικουμένη και να εγκαταστήσει πυρηνικά όπλα σε απόσταση επτά λεπτών από το Κρεμλίνο.

Η ήττα της Δύσης

Κατ’ ουσίαν αυτό που έκανε ο Τραμπ ήταν να αναγνωρίσει ότι η Δύση ηττήθηκε και ότι τυχόν εμμονή της σε ανέφικτες επιδιώξεις στην Ουκρανία βλάπτει τη συγκέντρωση της δυτικής ενέργειας στη σύγκρουση με την Κίνα, όπως και την προσπάθεια του μέντορά του, του πρωθυπουργού του Ισραήλ, να καταπιεί όλη τη Μέση Ανατολή, ει δυνατόν. Επιπλέον η διαιώνιση της σύγκρουσης και των κυρώσεων πολλαπλασιάζει τα κίνητρα των αντιδυτικών συσπειρώσεων, της φυγής από το δολάριο κλπ.

Ηττήθηκε η Δύση στην Ουκρανία υπό την έννοια ότι δεν μπορεί να πραγματοποιήσει τις επιδιώξεις της που ήταν η ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν, η μετατροπή της Ρωσίας σε μια Μπανανία πολύ χειρότερη και από αυτή που ήταν επί Γέλτσιν και ο διαμελισμός της (που ρητά επεδίωκε ο Μπρζεζίνσκι στη δεκαετία του 1990). Εξηγήσαμε στην αρθρογραφία μας, ευθύς εξ αρχής, από τον Μάρτιο του 2022 δηλαδή, ότι οι επιδιώξεις αυτές ήταν ανέφικτες, ότι η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί στρατιωτικά και, ακόμα κι αν πλησίαζε όντως η Δύση να πετύχει κάτι τέτοιο, θα είχαμε πυρηνική απάντηση της Μόσχας, κάτι που αντιμετωπίστηκε όντως, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, ως ενδεχόμενο, το φθινόπωρο του 2022. Τα γράψαμε αυτά και σε μια διεθνή έκκληση να διακοπεί η αιματοχυσία, έκκληση που υπογράψαμε, μια σειρά διανοούμενοι από την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, το καλοκαίρι του 2022, όταν κανείς δεν τολμούσε να ανοίξει το στοματάκι του και να πει μια κουβέντα κατά του ΝΑΤΟ.

Ελλάδα-Κύπρος επέτρεψαν την είσοδο της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα! Νότης Μαριάς

Η Τουρκία την οποία μέχρι πρόσφατα κάποιοι στην Ελλάδα ,χαρακτήριζαν …απομονωμένη, μπαίνει στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Οι Ευρωπαίοι την εντάσσουν στη νέα «αρχιτεκτονική ασφαλείας» και αν αναρωτιέστε τι έκαναν Ελλάδα και Κύπρος, έχει απάντηση ο κ.Νότης Μαριάς.

Δεν είναι καθόλου ευχάριστη αλλά είναι η αλήθεια: Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης δεν κούνησαν …ούτε τα βλέφαρα τους! Ο κ . Μαρίας στην εβδομαδιαία εκπομπή «Η Ελλάδα στον κόσμο», καταθέτει όλα όσα δεν έκαναν Ελλάδα και Κύπρος για να εμποδίσουν την τουρκική είσοδο στην ΕΕ. Περί αυτού πρόκειται.

Ο κ.Μαριάς εξηγεί επίσης τι ακριβώς σημαίνει η «ρήτρα διαφυγής» για τις αμυντικές δαπάνες. Δεν είναι τόσο ρόδινα τα πράγματα όσο μας τα παρουσιάζει ο πρωθυπουργός. Αποκαλύπτει όλο το «παιχνίδι» που παίζουν οι Ευρωπαίοι με τους Τούρκους, που βρίσκουν «άδειο γήπεδο» και προωθούνται διαρκώς.

Προειδοποιεί ότι οι «ηγέτες» της ΕΕ ετοιμάζονται να βάλουν χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία και στις καταθέσεις των πολιτών για να «στήσουν» την «πολεμική οικονομία» που οδηγεί σε βέβαιη καταστροφή! Τέλος υπενθυμίζει όσα έχει πει στις προηγούμενες εκπομπές για τη Συρία και την καιροσκοπική στάση των Ευρωπαίων, που η Αθήνα ακολουθεί αδιαμαρτύρητα.

Διαλύοντας το ΝΑΤΟ

 

Του Νίκου Ιγγλέση

Το παλαιό όνειρο κάθε αριστερού για τη διάλυση του ιμπεριαλιστικού ΝΑΤΟ φαίνεται να γίνεται πραγματικότητα. Αυτουργοί της διάλυσης, ένας «ακροδεξιός – ρατσιστής» στην Ουάσινγκτον και μια γκλομπαλιστική «Συμμαχία των Προθύμων» στην Ευρώπης που στηρίζει ένα «νεοναζί» στο Κίεβο. Όλες οι σταθερές στη διεθνή σκηνή καταρρέουν. Οι παλιοί εχθροί γίνονται φίλοι και οι παλιοί σύμμαχοι αντίπαλοι. Το απόλυτο μπάχαλο και όλοι «χαμένοι στη μετάφραση» προσπαθούν να κατανοήσουν τι συμβαίνει.

Ο Τραμπ θέλει να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και να έλθει σε συνδιαλλαγή με τον Πούτιν για να ομαλοποιηθούν οι διακρατικές σχέσεις των δύο μεγάλων δυνάμεων. Γι’ αυτό πάγωσε τη στρατιωτική, πληροφοριακή (δορυφορική) και οικονομική συνδρομή προς το Κίεβο.

Αντίθετα, οι ηγέτες των περισσότερων κρατών της Ευρώπης θεωρούν τη Ρωσία ως τη μέγιστη απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και επιδιώκουν, μέσω της συνέχισης του πολέμου, να αποκατασταθεί η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, δηλαδή, να ηττηθούν επί του πεδίου οι ρωσικές δυνάμεις. Θέλουν να διατηρηθεί η απομόνωση της Ρωσίας. Γι’ αυτό αποφάσισαν να εντείνουν τη βοήθεια που χορηγούν στο Κίεβο προκειμένου να υποκαταστήσουν την αμερικανική. Μόνο εφέτος, αποφασίστηκε θα δοθούν στην Ουκρανία 30,6 δις ευρώ ως οικονομική βοήθεια, πέραν της στρατιωτικής.

Παράλληλα αποφάσισαν να αυξήσουν τους εξοπλισμούς τους ώστε, ως Ευρώπη, να αποκτήσουν αποτρεπτική ισχύ ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ. Να αποκτήσουν, δηλαδή, στρατηγική αυτονομία. Ο Εμμανουέλ Μακρόν μάλιστα εγγυήθηκε την πυρηνική αποτροπή της Ευρώπης με τα, περιορισμένου αριθμού, πυρηνικά της Γαλλίας. Έτσι, η Βορειοατλαντική Συμμαχία διχάστηκε πάνω στο μείζον θέμα του πολέμου στην Ουκρανία. Ένα μικρότερο και αδύναμο ευρωπαϊκό «ΝΑΤΟ Β΄» είναι υπό εκκόλαψη χωρίς τη συμμετοχή των ΗΠΑ.

ΣΥΡΙΑ: ΣΦΑΓΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε

ΣΦΑΓΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε.

και σύμφωνα με το "συμπεριληπτικό" όραμα του Έλληνα ΥΠ.ΕΞ. κ. Γεραπετρίτη

Και ενώ η σφαγή συνεχίζεται η κυρία Kaja Kallas* στη χθεσινή της ανακοίνωση (1ο σχόλιο ) καταγγέλει τα "Φιλικά προς τον Ασσάντ" στοιχεία (Χριστιανούς και Αλεβίτες δηλαδή...) γιατί "κάθονται και τα σφάζουν μαζικά οι τζιχαντιστές του ISIS που κατέλαβαν την εξουσία στη Συρία".

_________****__________

Η ενεργός παρουσία της Ελλάδας

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Ο κύριος Γεραπετρίτης -υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας (όχι για καλό της) βρέθηκε να χαριεντίζεται με τον ισλαμιστή τρομοκράτη νέο ηγέτη της Συρίας. Ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε να χαιρετίσει την επίσκεψη-υπόκλιση στον εκλεκτό τρομοκράτη.

Λογικό, εφόσον η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε να χαιρετίσει την "απελευθέρωση" της Συρίας από τον Άσαντ.

Στο μεταξύ ο "απελευθερωτής" έχει βαλθεί να εξολοθρεύσει κάθε μειονότητα της Συρίας (Αλεβίτες, Χριστιανούς, Δρούζους....)

------------------------

Σχόλιο του 902 (9/2/2025)

Τα τζιχαντιστικά κτήνη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σφάζουν παιδιά και σκυλεύουν νεκρούς στη Σύρια

Η περιδίνηση της Ευρώπης

Του Γεωργίου Παπασίμου

Οι θεαματικές και παράλληλα δραματικές εξελίξεις στην διεθνή σκηνή, με πρωταγωνιστή τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Donald Trump, ο οποίος μέσα σε λίγες ημέρες αποδόμησε την πάγια αμερικανική στρατηγική, από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έως σήμερα, που ασκούνταν στα πλαίσια της αμερικανικής ηγεμονίας, αρχικά στον Δυτικό κόσμο και στη συνέχεια σε παγκόσμιο επίπεδο μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Στα πλαίσια αυτά της αμερικανικής ηγεμονίας εμπεριέχονταν ως αυτονόητη προϋπόθεση την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και στη συνέχεια ως απότοκος αυτού, μέχρι και σήμερα, η αμυντική προστασία και ομπρέλα της Ευρώπης από τις ΗΠΑ, μέσω του ΝΑΤΟ.

Στη βάση αυτής της σταθερής και πάγιας στρατηγικής, υπήρξε η ομόθυμη ευρωπαϊκή στήριξη της Ουκρανίας, παρά τα αντίθετα άμεσα οικονομικά συμφέροντα των ευρωπαϊκών χωρών, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στον καταστρεπτικό πόλεμο με την Ρωσία, που μετά από τρία χρόνια σφαγής, διάλυσης των υποδομών και διάθεση εκατοντάδων εκατομμύριων δολαρίων και στρατιωτικού υλικού για την άμυνα της, κυριαρχεί η απογοήτευση και το βάλτωμα. Ο πόλεμος αυτός, που ως βασική αιτία ήταν η επιδίωξη της Ουκρανίας, να εισέλθει στο ΝΑΤΟ το οποίο με τον τρόπο αυτό θα επεκτείνονταν μόλις λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα από την Μόσχα, παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις των δυτικών, όταν διαλυόταν η Σοβιετική Ένωση, ότι δεν θα επεκτείνονταν προς τα σύνορα της Ρωσίας, σεβόμενοι τις ευαισθησίες της για την άμυνά της. Η βίαιη αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής, επί Trump, όπου επιχειρείται η εντυπωσιακή απόψυξη των αμερικανορωσικών σχέσεων και η μακροπρόθεσμη οικονομική συνεργασία τους για την εκμετάλλευση του τεράστιου φυσικού πλούτου, συνολικά της Ουκρανίας, αλλά και του αρκτικού κύκλου, που φαίνεται να είναι το νέο πλανητικό Eldorado, στέλνει στο καναβάτσο την Ουκρανία και συνολικά την Ε.Ε. H τελευταία που ενώ είναι ο μεγάλος χαμένος από την διάσπαση των σχέσεων με τη Ρωσία, που αποτελούσε πριν τον πόλεμο τον βασικό ενεργειακό αιμοδότη της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, έχει παραμείνει σε αντιρωσική ρητορική, εξ αιτίας της ανάγκης υποστηρίξεως της Ουκρανίας, μετατρεπόμενη έτσι ως ένας εν δυνάμει παγκόσμιος πόλος, ως «Ιφιγένεια» στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς και στη ρευστότητα του υπό διαμόρφωση πολυπολικού κόσμου. Και αυτό γιατί δεν φρόντισε έγκαιρα λόγω των ασθενικών πολιτικών ηγεσιών που διαθέτει, από τη δεκαετία του 2000, που ήδη είχε αρχίσει να εισέρχεται η αμερικανική ηγεμονία στο λεγόμενο «φθινόπωρό της» και παράλληλα να αναδύονται ισχυρότατοι οικονομικοί και στρατιωτικοί πόλοι, όπως Κίνα, Ρωσία, Ινδία, να ενδυναμωθεί εσωτερικά και να ομογενοποιηθεί, διεκδικώντας το δικό της γεωπολιτικό αποτύπωμα, που αποτελεί προϋπόθεση στη σημερινή, παγκόσμια συγκυρία για κάποιον να μετέχει των νέων παγκοσμίων ρυθμίσεων, που θυμίζει αναλογικά την περίοδο της Γιάλτας μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Η βίαιη στροφή της Αμερικής, ανεξαρτήτως της αισθητικής και του στυλ του νέου «σερίφη» της πόλης Trump και του βοηθού «σερίφη» Veins, δεν είναι και τόσο παράδοξη, βάσει των αντικειμενικών αναλύσεων, αφού αποτελεί την πλήρη συνειδητοποίηση, όχι μόνο της αποδοχής της απώλειας της ηγεμονίας των ΗΠΑ, αλλά και του κινδύνου να απωλεσθεί η μέχρι τώρα «πρωτοκαθεδρία» σε πλανητικό επίπεδο από την Κίνα (η οποία οικονομικά την έχει ξεπεράσει). Αυτό προϋποθέτει την διάσπαση του άξονα Κίνας-Ρωσίας, που φαίνεται να ενδυναμώνεται λόγω του Ουκρανικού και της περιθωριοποίησης της Ρωσίας, από το σύνολο του Δυτικού κόσμου. Είναι προφανές, ότι η μέχρι τώρα ασκηθείσα αμερικανική στρατηγική των ΗΠΑ, της λεγόμενης διπλής ανάσχεσης, δηλαδή η περιθωριοποίηση και ο περιορισμός των δυνατοτήτων της Ρωσίας σε πρώτη φάση και στη συνέχεια η προσπάθεια εγκλωβισμού της Κίνας, πέραν του γεγονότος ότι έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τα ευρωπαϊκά πραγματικά συμφέροντα, αφού τόσο η Ρωσία, όσο και η Ουκρανία αποτελούν οργανικά τμήματα της ευρωπαϊκής ηπείρου και βασικές συνιστώσες μια ευρύτερης ευρωπαϊκής ομπρέλας ασφαλείας, αποδείχθηκε στην πράξη στο πεδίο του πολέμου στην Ουκρανία και μία μεγάλη παταγώδη αποτυχία για τις ΗΠΑ. Αντί της περιθωριοποίησης της Ρωσίας η εξέλιξη αυτή την έσπρωξε στην αγκαλιά της Κίνας, παρά τις μακροχρόνιες διαφορές των δύο αυτών παγκοσμίων πόλων, με συνέπεια την παροχή της απαιτούμενης γιγάντιας ενέργειας, που απαιτεί η κινεζική οικονομία και την σταδιακή, αλλά ουσιαστική μετατροπή της Ρωσίας, λόγω της μετατροπής της εξαιτίας του πολέμου σε πολεμική βιομηχανία, ως μελλοντικής «οικονομικής αποικίας» της κινεζικής οικονομίας, που λειτουργεί ως παγκόσμιος «τίγρης».

Έτσι η Ευρώπη που ως ήπειρος αποτέλεσε, το θέατρο παγκοσμίων πολέμων και ανταγωνισμών, και θα έπρεπε να είναι μια νησίδα ομαλότητας και σταθερότητας σ’ αυτόν τον νέο κόσμο που βρίσκεται υπό διαμόρφωση, αναλαμβάνοντας σχετικές πρωτοβουλίες, λόγω της στενόμυαλης μονεταριστικής οικονομικής πολιτικής και των στενών εθνικών επιδιώξεων των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών (βλ. Γερμανία), έχει καταστεί ένας από τους πιο αδύναμους παγκόσμιους κρίκους με έντονες εσωτερικές περιδινήσεις και τη σημαντική άνοδο της ακροδεξιάς, που πριμοδοτείται ευθέως από το σύστημα Trump.

ΗΠΑ - Ρωσία - ΕΕ: Η εγκληματική παράνοια των ευρωπαϊκών ελίτ

Αντικείμενο της εκπομπής είναι οι συγκλονιστικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών, με την επεισοδιακή συνάντηση Τραμπ - Ζελένσκι, στις ΗΠΑ, και την «παρανοϊκή», όπως χαρακτηρίστηκε στην εκπομπή, στάση των ευρωπαϊκών ελίτ έναντι της αμερικανικής πρωτοβουλίας για λήξη του πολέμου στην Ουκρανία.


0:00 Έναρξη εκπομπής. Τραμπ προς Στάρμερ: Μπορείτε να τα βγάλετε πέρα με τη Ρωσία χωρίς εμάς; Μμμμμ… 

4:00 Στην Ευρώπη έχουμε άρνηση της πραγματικότητας. Παρανοϊκή ανάγνωση έναντι της Ρωσίας με δόσεις ναζισμού. Έχει χαθεί ο ορθός λόγος

7:10 Τραμπ-Πούτιν, αψιμαχίες και άνοιγμα χαρτιών. Ο Τραμπ συνεχίζει κυρώσεις, ο Πούτιν ενισχύει σχέσεις με Κίνα. Ο Ρούμπιο απογοητεύτηκε! 

10:15 Τραμπ, εκπρόσωπος των πιο ρεαλιστών της ελίτ. Θεωρία πολλαπλής ανάσχεσης. Ο Τραμπ θέλει να την σπάσει με λήξη του πολέμου στην Ουκρανία. 

13:45 Ευρωπαίοι νομίζουν ότι ζουν στο 19ο αιώνα και είναι πανίσχυροι. Ρατσιστική επίθεση κατά του ρωσικού λαού. 

16:41 Χάρτινη τίγρης η Ρωσία; Κομμένες οι δημοκρατικές διαδικασίες στην Ευρώπη αφού οι μάζες είναι…ανώριμες! 

19:35 Δεν ισχύει το ότι λένε οι αμερικανοί ακολουθούν οι ευρωπαίοι. Δε μπορούν κάποιοι… Εσθονοί να κάνουν κουμάντο. Η Κααλας κούνησε το δάχτυλο στον Τραμπ… 

23:10 Παρανοϊκή επέκταση ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Τι προσέφεραν οι Βαλτικές; Πληθωριστικό ΝΑΤΟ… 

27:15 Μήπως θα πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά; Στρατηγική νίκη της Ρωσίας που δεν την εκτιμά ως συντριβή της Δύσης. Μόνο απώλεια της μονοκρατορίας 

30:10 Πολυπολικότητα θα συνέφερε και τις ΗΠΑ. Ρωσία-Κίνα-Ινδίες σχήμα ανοιχτής αρχιτεκτονικής. Σχέσεις ευρασιαστικών χωρών έχουν προχωρήσει 

34:02 Πριν τους BRICS είχε γίνει το σχήμα ΡΙΚ, Ρωσία, Ινδία, Κίνα…. Η Ευρώπη δεν έχει χώρο σε αυτό το παιγνίδι. 

36:40 Τέλος εκπομπής


Ορισμένες επισημάνσεις που έγιναν στην εκπομπή έχουν ως εξής: 

• Δεν είχαμε συνηθίσει την Ευρώπη να αρνείται την πραγματικότητα. Kάνει παρανοϊκές αναγνώσεις της πραγματικότητας, οι οποίες εδράζονται σε ιδεοληψίες, ακόμα και σε ρατσιστικές αντιλήψεις έναντι της Ρωσίας. Αναγιγνώσκουν, δε, την αντιπαλότητα με τη Ρωσία με ναζιστικούς όρους.
• Οι Ευρωπαίοι νομίζουν ότι ζουν στον 19ο αιώνα και ότι είναι οι μεγάλες αυτοκρατορικές δυνάμεις εκείνης της εποχής. Η ιστορία έχει κάνει άλμα. Οι Ευρωπαίοι, αντί να καβαλήσουν το κύμα, πάνε κόντρα, και γυρίζουν στο παρελθόν.
• Αφελείς αναγνώσεις έκαναν όσοι θεωρούσαν ότι, με την άνοδο του Τραμπ στην κυβέρνηση, αυτόματα θα έληγε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Εχει ξεκινήσει μια πολύπλοκη χορογραφία στον πλανήτη.

Ο Τραμπ και το δράμα της Αριστεροδεξιάς…

EPA/FRANCIS CHUNG / POOL

ΦΟΥΣΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Οι φιλελεύθεροι, από το ΣΥΡΙΖΑ και τις παραφυάδες του μέχρι τη ΝΔ, τα έχουν χαμένα. Δεν ξέρουν τώρα ποια είναι “η σωστή πλευρά της Ιστορίας”, οι ΗΠΑ ή η Ευρώπη; Βιάστηκαν να πάρουν θέση υπέρ της woke ατζέντας και της Ουκρανίας, αδειάζοντας τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου από οπλικά συστήματα. Είναι και ανιστόρητοι. Δεν ξέρουν τι έπαθε η Δύση στην Ουκρανία και στην Κριμαία το 1919 από τους μπολσεβίκους και ποιον στήριξαν οι Λένιν και Τρότσκι στον ελληνοτουρκικό πόλεμο;

Εν πάση περιπτώσει. Οι ακροδεξιοί τρίβουν τα χέρια τους και περιμένουν το χρίσμα – όποιος-α το πάρει, θα κυβερνήσει. Μπορεί να έρθει και με ένα tweet δυσφορίας από τον Έλον Μασκ προς τη κυβέρνηση Μητσοτάκη! Τα Τέμπη έκαναν τη δουλειά τους από κινηματική άποψη. Αλλά –απ’ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω– το χρίσμα ακόμη δεν έχει δοθεί από τη νέα άρχουσα ελίτ της Ουάσινγκτον, δηλαδή από τους ψηφιακούς μεγαλο-καπιταλιστές και τους χρηματιστές της Γουόλ Στριτ. Είναι όλοι σε αναμονή του tweet.

Φαντάζεστε τι έχει να γίνει αν βγει με ένα tweet ο Μασκ λέγοντας «Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ανίκανη να διαχειριστεί και να εκσυγχρονίσει ένα υποτυπώδες και μικρό σιδηροδρομικό δίκτυο. Με ποια λογική αξιώνει να είναι κυβέρνηση μετά τη τραγωδία των Τεμπών;». Αυτό ήταν. Μητσοτάκης τέλος. Ίσως τέλος και η ΝΔ. Έτσι θα γίνει η αρχή μιας νέας μεταπολίτευσης από τα πάνω με νεο-συντηρητικά κι όχι σοσιαλιστικά-κοινωνικά, χαρακτηριστικά. Αλλαγή φρουράς, όπως το 2015. Όπως το 1974.

Ευρώπη: Μεταξύ υποτέλειας και ηθικολογίας

*

του ΗΛΙΑ ΜΑΛΕΒΙΤΗ

Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ, κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας (2017-2020) παρείχε φονικά όπλα στην Ουκρανία, κάτι που είχε αρνηθεί να πράξει ο προκάτοχός του Ομπάμα, (τους πυραύλους Javelin που υπενθύμισε στον Ζελένσκι, όταν άναψαν τα αίματα προχθές), ήταν φιλο-Ουκρανός, ηθικά ανεπίληπτος, ακριβοδίκαιος και υπέρμαχος της δημοκρατίας;

Και τώρα, κατά τη δεύτερη θητεία του, που έχει ξακαθαρίσει σε κάθε τόνο ότι θέλει να φέρει την ειρήνη στο πολεμικό μέτωπο, και ότι δεν προσφέρει στρατιωτικές εγγυήσεις που απαιτεί ο Ζελένσκι ως αντάλλαγμα της συμφωνίας για την εκμετάλλευση των ουκρανικών σπανίων γαιών, είναι ανάλγητος, φιλο-Ρώσος, κυνικός και στυγνός εκμεταλλευτής;

Ούτε το ένα ούτε το άλλο, ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη περίπτωση. Τόσο πριν όσο και τώρα, τα συμφέροντα των ΗΠΑ θεωρεί ότι εξυπηρετεί και την πολιτική της, όπως αυτά διαμορφώνονται ήδη από την περίοδο Ομπάμα και όπως τα αντιλαμβάνεται πλέον ο ίδιος. 

Τότε ως προσπάθεια επέκτασης της αμερικανικής σφαίρας επιρροής και περικύκλωσης της Ρωσσίας, μα και αποκοπής της Ευρώπης από τη Ρωσσία, τώρα (που έχει κιόλας εξασφαλιστεί η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ) ως απεμπλοκή της Ρωσσίας από έναν σφιχτό εναγκαλισμό με την Κίνα και αναγνώριση εν τοις πράγμασι της ύπαρξης ενός πολυπολικού κόσμου.

Οι ευρωπαϊκές ελίτ θυμίζουν τους αρχαίους Συβαρίτες

Του Δημήτρη Τσίρκα 

Ένα από τα ασφαλέστερα μέτρα της ιστορικής παρακμής μιας κοινωνίας είναι η απόσταση που χωρίζει τις ελίτ της από την πραγματικότητα. 

Πουθενά αυτή η απόσταση δεν είναι πιο εμφανής από ό,τι στην Ευρώπη.

Μάρτυρας οι αντιδράσεις των ευρωπαϊκών ελίτ μπροστά στην προοπτική ειρήνης στην Ουκρανία. Βρίσκονται κυριολεκτικά σε πανικό. 

Τη μία καταγγέλλουν την αμερικανική κυβέρνηση για εγκατάλειψη των Ουκρανών και δηλώνουν έτοιμες να αναλάβουν μόνοι τους το βάρος της στήριξης του πολέμου. 

Την άλλη απευθύνουν εκκλήσεις προς τις ΗΠΑ να συνεχίσουν τη στήριξη προς την Ουκρανία, για να μην καταρρεύσει. 

Τη μία ορκίζονται υπέρ της ειρήνης, την άλλη ξιφουλκούν πώς δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς αποφασιστική ήττα της Ρωσίας. 

Μόνο που τα σκληρά δεδομένα στο μέτωπο καθιστούν αυτόν τον στόχο μια επικίνδυνη χίμαιρα. 

Η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο, αργά αλλά τον χάνει. Έναν στατικό πόλεμο βιομηχανικής κλίμακας που μοιάζει με τον Α’ Παγκόσμιο, αλλά με όπλα και τεχνολογία του 21ου αιώνα. 

Ο Τζέφρι Σακς για τη γεωπολιτική της ειρήνης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Η ομιλία του καθηγητή Τζέφρι Σακς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε εκδήλωση με τίτλο «Η γεωπολιτική της ειρήνης», που διοργάνωσε ο πρώην Βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και νυν ευρωβουλευτής του γερμανικού κόμματος BSW, Michael von der Schulenburg, στις 19 Φεβρουαρίου 2025.

Το βίντεο με ολόκληρη την ομιλία:
Μεταγραφή και μετάφραση της ομιλίας του:

Αυτή είναι πράγματι μια περίπλοκη και ταχέως μεταβαλλόμενη εποχή και πολύ επικίνδυνη. Χρειαζόμαστε λοιπόν πραγματικά σαφήνεια σκέψης. Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η συζήτησή μας, γι’ αυτό θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομος και σαφής μπορώ. Παρακολουθώ από πολύ κοντά τα γεγονότα στην Ανατολική Ευρώπη, την πρώην Σοβιετική Ένωση, τη Ρωσία, τα τελευταία 36 χρόνια. Ήμουν σύμβουλος της πολωνικής κυβέρνησης το 1989, του προέδρου Γκορμπατσόφ το 1990 και το 1991, του προέδρου Γέλτσιν το 1991 έως το 1993, του προέδρου Κούτσμα της Ουκρανίας το 1993, 1994.
Βοήθησα στην εισαγωγή του εσθονικού νομίσματος. Βοήθησα αρκετές χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ιδίως τη Σλοβενία. Παρακολούθησα τα γεγονότα από πολύ κοντά επί 36 χρόνια. Μετά το Maidan [σ.τ.μ. ουκρανικές διαδηλώσεις 2013], μου ζητήθηκε από τη νέα κυβέρνηση να έρθω στο Κίεβο και με ξενάγησαν στο Maidan και έμαθα πολλά πράγματα από πρώτο χέρι. Είμαι σε επαφή με τους Ρώσους ηγέτες για περισσότερα από 30 χρόνια.
Γνωρίζω την αμερικανική πολιτική ηγεσία από κοντά. Ο προηγούμενος Υπουργός Οικονομικών ήταν ο καθηγητής μου στα μακροοικονομικά πριν από 51 χρόνια. Ορίστε για να σας δώσω μια ιδέα. Έτσι, ήμασταν πολύ στενοί φίλοι για μισό αιώνα. Γνωρίζω όλους αυτούς τους ανθρώπους.

Ο Τζέφρι Σακς για τη γεωπολιτική της ειρήνης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Η ομιλία του καθηγητή Τζέφρι Σακς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε εκδήλωση με τίτλο «Η γεωπολιτική της ειρήνης», που διοργάνωσε ο πρώην Βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και νυν ευρωβουλευτής του γερμανικού κόμματος BSW, Michael von der Schulenburg, στις 19 Φεβρουαρίου 2025.

Το βίντεο με ολόκληρη την ομιλία:

Μεταγραφή και μετάφραση της ομιλίας του:

Αυτή είναι πράγματι μια περίπλοκη και ταχέως μεταβαλλόμενη εποχή και πολύ επικίνδυνη. Χρειαζόμαστε λοιπόν πραγματικά σαφήνεια σκέψης. Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η συζήτησή μας, γι’ αυτό θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομος και σαφής μπορώ. Παρακολουθώ από πολύ κοντά τα γεγονότα στην Ανατολική Ευρώπη, την πρώην Σοβιετική Ένωση, τη Ρωσία, τα τελευταία 36 χρόνια. Ήμουν σύμβουλος της πολωνικής κυβέρνησης το 1989, του προέδρου Γκορμπατσόφ το 1990 και το 1991, του προέδρου Γέλτσιν το 1991 έως το 1993, του προέδρου Κούτσμα της Ουκρανίας το 1993, 1994.
Βοήθησα στην εισαγωγή του εσθονικού νομίσματος. Βοήθησα αρκετές χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ιδίως τη Σλοβενία. Παρακολούθησα τα γεγονότα από πολύ κοντά επί 36 χρόνια. Μετά το Maidan [σ.τ.μ. ουκρανικές διαδηλώσεις 2013], μου ζητήθηκε από τη νέα κυβέρνηση να έρθω στο Κίεβο και με ξενάγησαν στο Maidan και έμαθα πολλά πράγματα από πρώτο χέρι. Είμαι σε επαφή με τους Ρώσους ηγέτες για περισσότερα από 30 χρόνια.

Γνωρίζω την αμερικανική πολιτική ηγεσία από κοντά. Ο προηγούμενος Υπουργός Οικονομικών ήταν ο καθηγητής μου στα μακροοικονομικά πριν από 51 χρόνια. Ορίστε για να σας δώσω μια ιδέα. Έτσι, ήμασταν πολύ στενοί φίλοι για μισό αιώνα. Γνωρίζω όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Θέλω να τα πω αυτά, γιατί αυτό που θέλω να εξηγήσω από τη δική μου οπτική γωνία, δεν είναι από δεύτερο χέρι. Δεν είναι ιδεολογία. Είναι αυτό που είδα με τα μάτια μου και έζησα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Με την κατανόηση των γεγονότων που έχουν συμβεί στην Ευρώπη σε πολλά πλαίσια, και θα συμπεριλάβω όχι μόνο την κρίση στην Ουκρανία, αλλά και τη Σερβία το 1999, τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένου του Ιράκ, της Συρίας, τους πολέμους στην Αφρική, συμπεριλαμβανομένου του Σουδάν, της Σομαλίας, της Λιβύης. Αυτά είναι σε πολύ σημαντικό βαθμό, που θα σας εξέπλητταν, ίσως, και θα καταγγέλλονταν για αυτά που θα πω.

Οι Ευρωπαίοι υπηρέτες των ΗΠΑ, σήκωσαν μπαϊράκι κατά των ΗΠΑ!

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη 

Επειδή η υποκρισία και η βρωμιά έχει φτάσει στο απροχώρητο, ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.

Πρώτον, οι Ευρωπαίοι ηγέτες που μαζεύτηκαν προχτές και χειροκροτούσαν τον Ζελένσκι, όπως οι Αμερικανοι γερουσιαστές τον Νετανιάου, ενώ έβγαζαν άναρθρες κραυγές κατά του Τράμπ και της αμερικανικής πολιτικής, θα έπρεπε να κρύβονται από ντροπή και φόβο μη και τους πάρουν με τις πέτρες οι Ευρωπαίοι πολίτες, που έχουν ακόμα λίγο κουκούτσι μυαλό, γιατί αυτοί οι ηγέτες είναι οι ίδιοι που πληρώνονταν εδώ και χρόνια από τα αμερικανικά ταμεία για να εφαρμόσουν την αμερικάνικη αντιρωσσική πολιτική, με αποτέλεσμα:

1. Να επεκτείνεται το ΝΑΤΟ πρός τα σύνορα της Ρωσσίας υπό τις διαμαρτυρίες και τα διαβήματα και τις προειδοποιήσεις της Μόσχας, για παραβίαση των συμφωνιών και με τον Γκορμπατσώφ και με τον Πούτιν στο Μινσκ. Μέχρι τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις για μη εγκατάσταση πυραύλων στην Ουκρανία πολύ πριν την τελική εισβολή.

2. Η αντιμετώπιση και από τις ΗΠΑ και από τους Ευρωπαίους ηγέτες διαδόχους της Μέρκελ (η οποία δεν παρέβη τις συμφωνίες) και από τους χρηματοδοτούμενους εγκάθετους της Ανατολικής Ευρώπης, υπό τις αντιρρήσεις μόνο του Μακρόν και του Όρμπαν, ήταν περιφρονητική και σαρκαστική, στίς προειδοποιήσεις της Μόσχας, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ και οι συμμετέχοντας στήν πολεμική μηχανή Βρετανοί, ήξεραν, ότι η Ρωσσία ήταν σε κακή στρατιωτική και οικονομική κατάσταση.

Σοκ στην Ευρώπη από τον “τυφώνα” Τραμπ – Αμηχανία στην Ελλάδα

EPA/RONALD WITTEK

ΜΙΧΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ

Η έλευση Τραμπ έχει αλλάξει θεαματικά τα παγκόσμια γεωστρατηγικά δεδομένα. Εκμεταλλευόμενος την αμηχανία και τη στάση αναμονής όλων των πλευρών προωθεί επιθετικά την ατζέντα που είχε προδιαγράψει κατά την προεκλογική περίοδο η οποία αλλάζει εκ βάθρων την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν, επιχειρώντας να θέσει νέους κανόνες στο παγκόσμιο «παίγνιο των εθνών» (games nations play).

Το σοκ που έχει προκληθεί ελέω Τραμπ έχει οδηγήσει πολλές πλευρές στην προσπάθεια βεβιασμένης στροφής 180 μοιρών, σε μια προσπάθεια να αποφύγουν να τεθούν στο στόχαστρο της νέας αμερικανικής κυβέρνησης. Αίφνης, «εξωστρεφείς» και ενθουσιώδεις στο πλευρό της κυβέρνησης Μπάιντεν ηγέτες, εμφανίζονται όψιμα ως πολέμιοι της περιώνυμης «woke ατζέντας» και υπέρ της εξεύρεσης λύσης με σκοπό την κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία.

Βασικός στόχος των αλλαγών του Τραμπ και της ομάδας των βασικών του συνεργατών είναι η αφαίρεση του ιδεολογικού περιτυλίγματος της εξωτερικής πολιτικής των Δημοκρατικών με το οποίο εξάλλου, η διαφωνία ήταν απόλυτη. Πίσω και από αυτό το «περιτύλιγμα» όμως κρύβονταν γεωπολιτικές στοχεύσεις και κολοσσιαία οικονομικά συμφέροντα, όχι ανησυχίες για ανθρώπινα δικαιώματα και αξίες. Είναι αλλαγές που αφορούν τόσο την ουσία όσο και το στιλ άσκησης πολιτικής.

Η νέα αμερικανική κυβέρνηση δείχνει διατεθειμένη να συζητήσει και να διαπραγματευθεί, με τους δικούς της βέβαια όρους, μόνο με χώρες που θεωρεί γεωστρατηγικούς δρώντες στις παγκόσμιες υποθέσεις. Σε αυτούς δεν συμπεριλαμβάνεται η Ευρώπη. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, φαίνεται πως συμπεριλαμβάνονται η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και το Ισραήλ, με το τελευταίο να αποδεικνύει ότι ο ρόλος δεν συμβαδίζει πάντα με το μέγεθος. Δεν συμπεριλαμβάνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η πολύκροτη ομιλία Βανς

Υπάρχει ελπίδα για ένα ελληνικό "σήμερα" στην Ευρώπη;

Του Γιώργου Μάτσου 

Μετά τους Ναπολεόντειους πολέμους οι Γερμανοί, αν και προσέβλεπαν προς την Πρωσία για την γερμανική ενοποίηση με όρους ισχυρότερους από την "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του γερμανικού έθνους" (πρώτο Ράιχ), που είχε διαλυθεί το 1806, εντούτοις δίσταζαν να εκχωρήσουν την εξουσία των επιμέρους κρατιδίων στον βασιλιά της Πρωσίας. Ο Βίσμαρκ όμως με τη διπλωματική σοφία που τον διέκρινε, πέτυχε να μην θεωρηθεί η γερμανική ενοποίηση του 1866-1871 ως "επιθετική" έναντι των λοιπών Γερμανών επέκταση της Πρωσίας, με τον εξής τρόπο: 

Μέσω της ονομασίας του ενιαίου γερμανικού κράτους ως "Γερμανίας" (Γερμανικής αυτοκρατορίας - δεύτερο Ράιχ), διατηρώντας μάλιστα ως ομόσπονδες οντότητες και τα παλιά επιμέρους κρατίδια. Ενώ λοιπόν στην πραγματικότητα επρόκειτο για υπαγωγή των λοιπών Γερμανών υπό την εξουσία της Πρωσίας, το νέο κράτος ονομάστηκε "Γερμανία" για να μην γίνεται αντιληπτή η υπερεξουσία του Πρώσου πρώην βασιλιά και ήδη αυτοκράτορα. Η σημερινή Γερμανία είναι η μετέλιξη του δεύτερου εκείνου Ράιχ σε Δημοκρατία της Βαϊμάρης, σε τρίτο Ράιχ υπό τον Χίτλερ και στη συνέχεια σήμερα σε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Πρώτος βασιλιάς της Γερμανίας όμως θεωρείται όχι ο Όθωνας Α, που δημιούργησε την "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία" (πρώτο Ράιχ), αλλά ο Καρλομάγνος, που δημιούργησε ένα τεράστιο γερμανικό ("φραγκικό" το μαθαίναμε στη σχολική μας ιστορία) κράτος στην κεντρική και δυτική Ευρώπη, που περιλάμβανε και όλη τη σημερινή Γαλλία, καθώς και τη Βόρεια και Κεντρική Ιταλία. Ο Καρλομάγνος ζήτησε και αναγνωρίστηκε ως Ρωμαίος Αυτοκράτορας της Δύσης. Και το παράδοξο είναι ότι θεωρείται όχι μόνον πρώτος βασιλιάς της Γερμανίας, αλλά και πρώτος βασιλιάς της... Γαλλίας! Την οποία ίσως μόνον εμείς παγκοσμίως επιμένουμε να ονομάζουμε με όνομα που παραπέμπει στην αρχαία Γαλατία και όχι στο γερμανικό φύλο των Φράγκων, όπως οι ίδιοι προσδιορίζουν τους εαυτούς τους (France - français). Από την αυτοαναφορά των ίδιων των "Γάλλων" μάλλον ως "Φράγκων" και όχι ως "Γαλατών", όπως τους θέλουμε εμείς, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η Ευρώπη είναι τελικά πολύ πιο γερμανική από όσο νομίζουμε.