Βαρυσήμαντο κήρυγμα του Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννου Ι’ κατά την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό αλ-Μαριαμίγια [της Παναγίας] της Δαμασκού στις 15 Ιανουαρίου 2024
Ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης, κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής 15 Δεκεμβρίου εκφώνησε βαρυσήμαντο κήρυγμα, με το οποίο διακήρυξε την μακραίωνη ιστορική παρουσία και τα δικαιώματα των Ορθοδόξων Χριστιανών της Συρίας, οι οποίοι δικαιωματικά και όχι κατά παραχώρηση είναι ισότιμοι πολίτες της χώρας. Ζήτησε να συνεχιστεί η παράδοση της ειρηνικής συνύπαρξης με τις άλλες θρησκευτικές ομάδες, κάνοντας λόγο για “συνεταιρισμό” των ποικίλων συσιστωσών που διαβιώνουν στη χώρα. Πορχώρησε και σε γενικούς άξονες για το πώς θέλουν τη Συρία: Κράτος Δικαίου, με σεβασμό στις ελευθερίες, στα δικαιώματα μειονοτήτων και γυναικών, στον προσωπικό τρόπο ζωής που ο κάθε πολίτης επιλέγει.
Αγαπημένοι,
” Γρηγορείτε, σταθείτε ακλόνητα στην πίστη, να είστε γενναίοι, να είστε δυνατοί, Ας γίνονται όλα όσα κάνετε με αγάπη” (1 Κορ. 16:13-14).
Με αυτά τα λόγια, αρχίζω, και με αυτά τα λόγια, απευθύνομαι στα αγαπημένα μας παιδιά σε αυτή την αγαπημένη πατρίδα. Απλώνω το χέρι μου στο δικό σας κατά τη διάρκεια αυτών των ευαίσθητων καιρών, ώστε μαζί, να εναποθέσουμε την ελπίδα μας στον Παντοδύναμο Δημιουργό, Πατέρα των Φώτων και Θεό κάθε παρηγοριάς, να εξαφανίσει κάθε ενόχληση από τις καρδιές μας, να τις στεφανώσει με την αγία Του ελπίδα και να μας ενισχύσει να αναζητήσουμε ένα καλύτερο αύριο.
Στεκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας φάσης, αντικρύζοντας την αυγή μιας πατρίδας που όλοι αγαπάμε και φροντίζουμε. Βρισκόμαστε στο χείλος της ανανέωσης, που επιθυμούμε να ακτινοβολεί από ελπίδα και να στεφανωθεί με φως.
Εδώ στη Δαμασκό, από την Ευθεία οδό, από την εκκλησία της Μαριαμίγια (Παναγίας), γειτόνισσα του τεμένους των Ομεϋαδών [σημείωση “Χ”ναός του αγίου Ιωάννη Βαπτιστἠ πριν την αραβική κατάκτηση], διακηρύσσουμε στον κόσμο:
Ως Χριστιανοί, είμαστε από το χώμα της Συρίας και από τους Κέδρους του Λιβάνου, από το μεγαλείο του όρους Κασιούν, την ευημερία του Χομς, την ιστορική κληρονομιά του Χαλεπίου, τους νερόμυλους της Χάμα και τις αναβλύζουσες πηγές του Ιντλίμπ, από τη θάλασσα της Λαττακίας και τον Ευφράτη του Ντέιρ εζ-Ζορ. Δεν είμαστε φιλοξενούμενοι σε αυτή τη χώρα, ούτε ήρθαμε σε αυτή τη γη σήμερα ή χθες. Είμαστε από τις αρχαίες ρίζες της Συρίας και τόσο παλιοί όσο το γιασεμί της Δαμασκού.
Είμαστε από την Αποστολική Αντιόχεια, από αυτή τη χώρα που κόσμησε τον κόσμο με το όνομα του Ιησού Χριστού. Αυτό το διακηρύσσουμε και το χαράζουμε ως διαθήκη, λέγοντάς το στα παιδιά μας, στους αδελφούς μας, στους συμπολίτες με τους οποίους μοιραζόμαστε την πατρίδα, και ενώπιον του Δημιουργού μας, Που θέλησε να υπάρχουμε σε αυτή τη γη μαζί με τους άλλους, μαζί με τους Μουσουλμάνους αδελφούς μας, με τους οποίους ζητούμε την εύνοια του Κυρίου των κόσμων, του Κυρίου των ουρανών και της γης. Το έχω ξαναπεί, και το επαναλαμβάνω τώρα:
