Καρτερούμεν μέραν νύχταν...

Οι περιγραφείσες τωρινές συγκυρίες και οι επικίνδυνα ρέουσες πέριξ και εγγύτατα εκτραχύνσεις, αυξάνουν τις πιθανότητες να υποστεί μεγάλες κατραπακιές η τουρκική αλαζονεία. Και, συνεπώς, προσφέρουν στους καταλλήλως στρατηγούντες Ελλάδος και Κύπρου την ευκαιρία ώστε να εκπληρωθεί επιτέλους και η προσμονή του ποιητή μας «Ανασήκωσε την πλάτη και απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου»...

Κυριακη 06 Απρ 2025

Λάζαρος Μαύρος

ΕΞΕΧΟΥΣΑΣ σημασίας οι ειδήσεις για τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς που εκτόξευσε ο Ισραήλ νύχτα της Τετάρτης, 2 Απριλίου (α) στο στρατιωτικό αεροδρόμιο στη Χάμα, (β) στην αεροπορική Βάση Τ4 της Χομς και (γ) στο «κέντρο επιστημονικής έρευνας» στη Δαμασκό, που «εξυπηρετούσε σκοπούς του προγράμματος ανάπτυξης πυραύλων και χημικών όπλων», στην καταληφθείσα από τους Τζιχαντιστές του Τσολάνι, διαλυμένη από τον 14ετή εμφύλιο πόλεμο Συρία, όπου σχεδίαζε να εγκαταστήσει «ένα ολοκληρωμένο κέντρο αεράμυνας» η προελαύνουσα στα συριακά εδάφη Τουρκία.

"Χαμάς και Τουρκία: Εταίροι στον τρόμο"

Μια αποκαλυπτική, σπονδυλωτή, ανάλυση της εικόνας της Τουρκίας στις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ, που βοά για τον τρόπο με τον οποίο είναι υποχρεωμένες να αντιμετωπίσουν τον Ερντογάν, οι κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας. Ενώ ταυτόχρονα αποκαλύπτει και τον τυχοδιωκτισμό των Ευρωπαίων ηγετών. Αυτών των νάνων, που πιστεύουν ότι η Ουάσιγκτον θα εξακολουθήσει να κάνει τα στραβά μάτια στη μακροχρόνια υποστήριξη της Άγκυρας στις τρομοκρατικές ομάδες τζιχαντιστών.

ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗ, ΑΛΛΑ ΑΞΊΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ. Και μετά να αναλογιστείτε τι προβάλλουν και τι αποσιωπούν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, αναφορικά με την Τουρκία...

Θανάσης Χούπης

ΣΠΟΝΔΥΛΩΤΗ ΑΝΑΛΥΣΗ των

- Τζόναθαν Σάνζερ / Jonathan Schanzer

Εκτελεστικού Διευθυντή του FDD (FOUNDATION FOR DEFENCE OF DEMOCRACIES)

-Σινάν Σίντι/Sinan Ciddi

Ανώτερου Συνεργάτη του FDD

-Μελίσσα Σακς/Melissa Sacks, Ανώτερης Ερευνητικής Αναλύτριας του FDD

και του

-Μάικλ Ρούμπιν/Michael Rubin, Ανωτέρου Συνεργάτη στο 

American Enterprise Institute, πρώην αξιωματούχου του αμερικανικού Πενταγώνου.

           

 *****

"Η ιστορία της Τουρκίας σε ό,τι αφορά στην υποστήριξη της Χαμάς"

Του Jonathan Schanzer

Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην εμβληματική Γέφυρα του Γαλατά της Κωνσταντινούπολης την Πρωτοχρονιά του 2025 για να υποστηρίξουν την παλαιστινιακή υπόθεση και να διαμαρτυρηθούν για το Ισραήλ. Ο Μπιλάλ Ερντογάν, γιος του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ήταν μεταξύ των ομιλητών του. Ο Μπιλάλ μίλησε για τους «μάρτυρες» της Παλαιστίνης, συμπεριλαμβανομένου του Yahya Sinwar, του αρχιτέκτονα της σφαγής 1.200 Ισραηλινών στις 7 Οκτωβρίου 2023. Αυτό είναι, μέχρι στιγμής, ελάχιστα αξιοσημείωτο δεδομένου του μακροχρόνιου ιστορικού της Άγκυρας στη ρητορική υπέρ της Χαμάς. Αλλά ο γιος του ισχυρού άνδρα ηγέτη της Τουρκίας τράβηξε την προσοχή των διεθνών παρατηρητών όταν δήλωσε: «Είμαστε εδώ για το τζαμί Αλ Άκσα, για την Ιερουσαλήμ».1

Πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, μια τέτοια συγκέντρωση θα ήταν αδιανόητη. Η Τουρκία θεωρούσε τον εαυτό της πυλώνα σταθερότητας. Ήταν σε μεγάλο βαθμό δημοκρατική και προσπάθησε να συνδέσει το μέλλον της με την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Τουρκία και το Ισραήλ συνεργάστηκαν για να νικήσουν τρομοκρατικές ομάδες. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε.

Η αντιπάθεια της Τουρκίας προς το Ισραήλ και η συγγένειά της με τη Χαμάς είναι πλέον τόσο καλά εδραιωμένη που οι διπλωμάτες την αποδέχονται ως γεγονός. Το ανοιχτό ειδύλλιο μεταξύ του μέλους του ΝΑΤΟ και της τρομοκρατικής ομάδας ξεκίνησε το 2006 όταν ο Ερντογάν κατέπληξε τη Δύση προσκαλώντας κορυφαίους ηγέτες της Χαμάς να επισκεφθούν την Άγκυρα, λίγες εβδομάδες αφότου διαβεβαίωσε ιδιωτικά τους παγκόσμιους ηγέτες ότι δεν θα το έκανε, έως ότου η Χαμάς, μόλις μετά τη νίκη της στις εκλογές της Παλαιστινιακής Αρχής, αποδεχτεί τους όρους των Συμφωνιών του Όσλο. 

Χακάν Φιντάν φοβάται Ισραήλ και Εμιράτα και με ανατολίτικα «σκέρτσα» προσπαθεί να εργαλειοποιήσει τον Μητσοτάκη

Ο κουτοπόνηρος Χακάν Φιντάν φοβάται Ισραήλ και Εμιράτα και με ανατολίτικα «σκέρτσα» προσπαθεί να εργαλειοποιήσει τον Μητσοτάκη

10 January 2025, 13:54

Άρχισαν οι τουρκικές κουτοπονηριές. Ο Κούρδος εξωμότης-γενίτσαρος Χακάν Φιντάν, που εκτελεί καθήκοντα (και απελπισμένα ανατολίτικα πρακτοριλίκια) υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, έχει φοβηθεί από τις πρωτοβουλίες Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων μέσω Κυπριακής Δημοκρατίας κι έσπευσε, μέσω ΣΚΑΪ, να απευθυνθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αντιμετωπίζοντάς τον υποτιμητικά, έως προσβλητικά, ως τον «αδύναμο κρίκο» της συμμαχίας της Ανατολικής Μεσογείου, με απώτερο σκοπό να κάνει «ζημιά» στον άξονα Ελλήνων, Αράβων και Ισραηλινών και να εργαλειοποιήσει την ελληνική κυβέρνηση ως «Δούρειο Ίππο» του νεο-οθωμανισμού.

Ο Κούρδος εξωμότης υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, απηύθυνε έκκληση προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καλώντας τον να «αγνοήσει τις πολιτικές πιέσεις» και να «επιδείξει ηγετικό θάρρος» προκειμένου να σημειωθεί πρόοδος στις διμερείς σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, απαντώντας σε ερώτηση του ανταποκριτή του ΣΚΑΪ στην Κωνσταντινούπολη, Μανώλη Κωστίδη.

Ο νεο-οθωμανός εθνοϊσλαμιστής υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας υπογράμμισε την ύπαρξη θετικής σχέσης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, με ιδιαίτερη αναφορά στη θετική δυναμική που αναπτύχθηκε μεταξύ του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Πούλησε δηλαδή μία κάποια «δήθεν αγάπη» στον Έλληνα πρωθυπουργό.

Κι εμείς συνεχίζουμε να... "ξεπλένουμε" την Τουρκία!

Του Θανάση Κ. 

Ενάμιση μήνα μετά την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, όλα μοιάζουν πιο μπερδεμένα από ποτέ...

Και όλες οι αρχικές υποθέσεις για το τι ακριβώς έγινε τότε - και για το πού πάνε τα πράγματα τώρα - μοιάζουν να ανατρέπονται. Καθημερινά μάλιστα...

Κυρίως ο αρχικός ισχυρισμός, ότι η Τουρκία βγήκε "ισχυρότερη"!

 

Η Τουρκία πράγματι, ήταν "πίσω" από την "εξέγερση". Δικοί της την έκαναν. Και η ίδια έμοιαζε να είναι η μόνη εξωτερική δύναμη που είχε "επιρροή" πάνω τους.

Και κυρίως, ο βασικός στόχος της Τουρκίας, να εξουδετερώσει τους Κούρδους της Συρίας και τις αυτονομιστικές επιδιώξεις τους, έμοιαζε να έρχεται πολύ κοντά. Πράγμα που αν ίσχυε, θα ήταν, όντως, μεγάλη "στρατηγική νίκη" για την Τουρκία...

* Μόνο που αυτή η αρχική εικόνα γρήγορα άρχισε να αλλάζει.

-- Πρώτον, όλες οι χώρες της περιοχής, αλλά και όλες οι διεθνείς μεγάλες δυνάμεις, άρχισαν να έχουν σοβαρές ανησυχίες και ενστάσεις για την επικράτηση των ισλαμιστών στη Συρία: 

-- Το Ισραήλ δεν θέλει τα "αδέλφια" της Χαμάς που μόλις κατάφερε να εξουδετερώσει στη Γάζα, να αποκτήσουν ένα πολύ μεγαλύτερο ορμητήριο στα βόρια σύνορά του. Κι έτσι δυνάμεις του ισραηλινού στρατού κατέλαβαν συριακά εδάφη στο όρος Χερμόν, πέρα από τα υψίπεδα του Γκολάν, φτάνοντας 30 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό - με την υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού των Δρούζων που ζητάνε να προσαρτηθούν στο Ισραήλ. 

-- Η Σαουδαραβία, η οποία μαζί με την γειτονική προς τη Συρία Ιορδανία, δεν θέλει με τίποτα να επικρατήσουν οι Σαλαφιστές ισλαμιστές στη Συρία (που αποτελούν υπαρξιακό κίνδυνο και για τη Σαουδαραβία και για την Ιορδανία), έχει τα χρήματα για να "αγοράσει" τους ισλαμιστές που κατέλαβαν την εξουσία στη Δαμασκό. Κάλεσε λοιπόν υπουργούς της νέας "μεταβατικής" κυβέρνησης των Ισλαμιστών στη Συρία και τους πρότεινε να τους βοηθήσει οικονομικά με αντάλλαγμα, βέβαια, να φύγουν από την επιρροή της Τουρκίας. 

Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται: το ISIS, η Τουρκία, το Ισραήλ και η Δύση επιτίθενται στη Συρία, βασικό σύμμαχο του Ιράν και της Ρωσίας

02/12/2024

18 Νοεμβρίου, ο επικεφαλής του Ισραήλ Shin Bet συναντήθηκε με την υπηρεσία πληροφοριών της Τουρκίας

στις 25 Νοεμβρίου, ο αρχηγός του ΝΑΤΟ συναντήθηκε με τον Ερντογάν

στις 26 Νοεμβρίου, η Αλ Κάιντα και το ISIS εξαπέλυσαν επίθεση κατά του συριακού κράτους

Η τρομοκρατική επίθεση στο Χαλέπι αποπνέει εμπλοκή ΗΠΑ και Ισραήλ – Εμπειρογνώμονας

29 Νοεμβρίου 2024

Η ξαφνική κλιμάκωση στη Συρία όπου οι αντικυβερνητικές ομάδες εξαπέλυσαν μια ξαφνική επίθεση στο Χαλέπι προδίδει τη συμμετοχή πολλών ξένων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών, λέει ο Seyed Mohammad Marandi, πολιτικός αναλυτής και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης.

«Βλέπουμε χιλιάδες ξένους μαχητές που συνδέονται με την Αλ Κάιντα* από όλη την Κεντρική Ασία», λέει ο Μαράντι στο Sputnik. «Έχουν κινητοποιηθεί και έχουν εκπαιδευτεί καλά για να πραγματοποιήσουν αυτή την επίθεση».

Η επίθεση, επισημαίνει, λαμβάνει χώρα «κυριολεκτικά μια μέρα αφότου ο Νετανιάχου είπε ότι χρειάζεται την κατάπαυση του πυρός για να αντιμετωπίσει τη λεγόμενη ιρανική απειλή» και φαίνεται ότι ο στόχος αυτής της επίθεσης είναι «να αποκοπεί η Συρία από την Άξονας Αντίστασης για την απομόνωση του Λιβάνου».

«Προφανώς, αυτό γίνεται σε συντονισμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ολόκληρος ο βρώμικος πόλεμος στη Συρία από το 2011 ηγήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες», προσθέτει ο Marandi. «Γνωρίζουμε ότι ο Τζέικ Σάλιβαν τότε, ο οποίος είναι τώρα σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Μπάιντεν, είπε σε ένα email στη Χίλαρι Κλίντον στις 12 Φεβρουαρίου 2012, ότι στη Συρία, η Αλ Κάιντα είναι με το μέρος μας».

Συνεχίστε την ανάγνωση στο sputnikglobe.com

Η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών διευθύνει εξτρεμιστική επίθεση στη βορειοδυτική Συρία: Έκθεση

30 Νοεμβρίου 2024

Μαχητές από τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS) που συνδέεται με την Αλ Κάιντα που εισβάλλουν επί του παρόντος στο Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, λαμβάνουν εντολές από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, ανέφερε το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων AFP στις 30 Νοεμβρίου.

Το HTS, παλαιότερα γνωστό ως Μέτωπο Νούσρα, εξαπέλυσε μια αστραπιαία επίθεση από το προπύργιο της ομάδας στο Κυβερνείο Ιντλίμπ την Τετάρτη. Οι μαχητές της κατέλαβαν πολλά χωριά στην ύπαιθρο του Χαλεπίου πριν πάρουν τον έλεγχο μεγάλων τμημάτων της πόλης του Χαλεπίου το Σάββατο, συμπεριλαμβανομένης της αρχαίας ακρόπολης.

Συρία: Χαλέπι – το όνειρο του Ατατούρκ να το προσαρτήσει η Τουρκία

Photo: NEOSTRATEGY.GR – Συρία

Τζιχαντιστικές δυνάμεις, με ορμητήριο την -κατεχόμενη από την Τουρκία- επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας έχουν εξαπολύσει επίθεση στη -στρατηγικής σημασίας- δεύτερη σημαντικότερη, μετά τη Δαμασκό, πόλη της Συρίας. Οι τζιχαντιστές, εδώ και χρόνια, βρίσκονταν υπό την επιρροή, αν όχι τον άμεσο έλεγχο, της Αγκυρας. Η επίθεση έρχεται μετά από σοβαρή εμπλοκή στις σχέσεις Συρίας – Τουρκίας, και την άρνηση της Αγκυρας να συμφωνήσει με τη Δαμασκό για την επιστροφή των κατεχόμενων συριακών εδαφών. Παρά τη μεγάλη σοβαρότητα των εξελίξεων, η Αθήνα δεν προέβη ούτε σε μια ανακοίνωση, για να εκδηλώσει την ανησυχία της.

Οταν στην αρχή του Νοεμβρίου, σε συνέντευξή του, εμφανίστηκε … λάβρος ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέϊ Λαβρόφ, κατά της Τουρκίας, με σαφείς αιχμές για τις πωλήσεις τουρκικών οπλικών συστημάτων προς την Ουκρανία, αλλά και, στο Συριακό, επισημαίνοντας ότι η Δαμασκός ζητάει από την Τουρκία την αποχώρηση των δυνάμεών της από το συριακό έδαφος, στο οποίο έχει εισβάλλει, φαινόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ενώ οι σχέσεις Μόσχας – Αγκυρας, τα τελευταία χρόνια, δεν παρουσίαζαν εντάσεις, αίφνης ρωσικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι ο Ερντογάν δημιουργεί εστίες ανησυχίας για τη Μόσχα.

Σενάρια για ΗΠΑ και Ισραήλ

Εως τώρα, βέβαια, σε αυτό το σύνθετο μωσαϊκό στη Μέση Ανατολή, ουδείς γνωρίζει με σιγουριά ποιοί βρίσκονται πίσω από την επίθεση των τζιχαντιστών στο Χαλέπι. Εξάλλου, στον εμφύλιο, στη Συρία, έχουν εμπλακεί με άμεσο ή έμμεσο τρόπο από αραβικές χώρες (Σ. Αραβία, Εμιράτα) και το Ιράν, έως οι ΗΠΑ, η Τουρκία, η Ρωσία, κ.α. Ωστόσο, τα βλέμματα στρέφονται κυρίως προς την Τουρκία, δεδομένου ότι η ίδια χάϊδευε τους τζιχαντιστές και τις δυνάμεις της «συριακής αντιπολίτευσης» επί σειρά ετών. Στα, δε, εδάφη που έχει καταλάβει ο τουρκικός στρατός, στη βορειοδυτική Συρία, την επαρχία Ιντλίμπ, είχε βρει καταφύγιο η φιλοτουρκική «συριακή αντιπολίτευση». Μισθοφόροι της, μάλιστα, εκπαιδεύτηκαν και χρησιμοποιήθηκαν από την Τουρκία, ακόμα και στη Λιβύη.

ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ ΚΑΙ ΤΙΣ «ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ» ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

📌 Τι αποδέχονται πραγματικά Ισραήλ και ΗΠΑ, ποια η σχέση με το PKK και τι δικαιούται ο κουρδικός λαός που αντιστέκεται αδιάλειπτα από το 1978;

Στις 27 Νοεμβρίου 1978, μετά από ένα διήμερο συνέδριο στο χωριό Φις της κουρδικής Αμίδας (Ντιγιάρμπακιρ), ιδρύεται το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν. Το πασίγνωστο πια PKK εκλέγει επταμελής επιτροπή αποτελούμενη από τους Αμπντουλάχ Οτσαλάν, Σαχίν Ντονμέζ, Μαζλούμ Ντογάν, Μπακί Καρέρ, Μεχμέτ Χαϋρί Ντουρμούς, Μεχμέτ Καρασουνγκούρ και Τζεμίλ Μπαγίκ. Αυτή η ιστορική στιγμή αποτέλεσε την κορύφωση μιας μεγάλης κινητοποίησης με μπροστάρη τον τότε φοιτητή Οτσαλάν και πυλώνα την εγκαθίδρυση γλωσσικών, πολιτιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων για την κουρδική μειονότητα της Τουρκίας.

Έξι χρόνια μετά την ίδρυσή του, στις 15 Αυγούστου 1984, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν ανακοίνωσε την έναρξη της κουρδικής επανάστασης. Το PKK στελεχώνεται με 35-40 χιλιάδες άτομα και ο ένοπλος αγώνας εκφράζεται με ναρκοθετήσεις οδών, ενέδρες, επιθέσεις σε χωροφύλακες, εκτελέσεις εντεταλμένων της τουρκικής χωροφυλακής και πυρπολήσεις τουρκικών χώρων. Η Τουρκία επιβάλλει στρατιωτικό νόμο, εκκενώνει 900 κουρδικές πόλεις και 3.000 χωριά, βαφτίζει «τρομοκράτη» τον Οτσαλάν και «τρομοκρατική οργάνωση» το PKK. Τη δεκαετία του ’90, το τουρκικό καθεστώς εντείνει τον «ειδικό πόλεμο» εναντίον των Κούρδων και επιτείνει την ανάγκη σύλληψης του ηγέτη του PKK. Ο Οτσαλάν συλλαμβάνεται το 1999 στο Ναϊρόμπι της Κένυας και παραδίδεται στις τουρκικές Αρχές, με την εμπλοκή της ελλαδικής κυβέρνησης και των ελλαδικών μυστικών υπηρεσιών.

Όλα αυτά επαναλαμβάνονται για να σημειωθεί εκ νέου η ανάγκη αναγνώρισης του μεγάλου Κουρδιστάν, το οποίο οριοθετείται επί των σημερινών συνόρων τεσσάρων χωρών (Τουρκία, Συρία, Ιράκ, Ιράν). Αλλά και για να αμφισβητηθούν οι όψιμες ευαισθησίες, κυρίως από το Ισραήλ, όσον αφορά την ίδρυση κουρδικού κράτους και την προστασία του κουρδικού λαού. Έσχατη ένδειξη αυτής της «ευαισθησίας» η δήλωση του προσφάτως διορισθέντα Ισραηλινού Υπουργού Εξωτερικών, Γκιντόν Σάαρ. Παραλαμβάνοντας το υπουργείο, ο Σάαρ επεσήμανε πως ο κουρδικός λαός είναι «φυσικός σύμμαχος» του Ισραήλ και τόνισε πως η χώρα του οφείλει να προσφέρει «χείρα βοηθείας. Παρόμοιες δηλώσεις έγιναν τα τελευταία χρόνια -μετά το 2010 και τη διάρρηξη των σχέσεων Τουρκίας και Ισραήλ ασφαλώς- και από άλλους Ισραηλινούς αξιωματούχους.

Μπορούν Ελλάδα και Κύπρος να βασίζονται στο Ισραήλ;

• 

  ΔΡΟΣΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
• SHARE

Κατά το διάστημα μεταξύ της λήξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της ίδρυσης του Κράτους του Ισραήλ, στην βρετανοκρατούμενη Κύπρο λειτούργησαν στρατόπεδα συγκέντρωσης Εβραίων προσφύγων που επιχειρούσαν να μεταβούν στην Παλαιστίνη, αλλά υπερέβαιναν τον αριθμό που η τότε βρετανική πολιτική επιθυμούσε, ώστε να υπάρξει μια ισορροπία πληθυσμιακή μεταξύ των δύο εθνοτικών κοινοτήτων της Παλαιστίνης (το σχέδιο προέβλεπε μόνον 75.000 Εβραίους). Την παραμονή της ανακήρυξης του Κράτους του Ισραήλ στις 14 Μαΐου του 1948, βρίσκονταν στα στρατόπεδα της Κύπρου 52.000 Εβραίοι.

Στην Κύπρο υπήρχε ήδη μια μικρή εβραϊκή κοινότητα και μετά την φυγή των πρώην κρατουμένων στο Ισραήλ, το 1950, είχαν απομείνει 200 μέλη της κοινότητας αυτής στην Κύπρο. Οι Έλληνες της Κύπρου φέρθηκαν (και καλώς) με φιλόξενη διάθεση στους ταλαιπωρημένους αυτούς επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος, κάτι που αναγνωρίστηκε και επισήμως από τις ισραηλινές αρχές.

Τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του, το Ισραήλ ήταν αποκλεισμένο και περικυκλωμένο από εχθρικές όμορες χώρες, με τις οποίες βρέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση, αμέσως μετά την απόφαση του ΟΗΕ για την διαίρεση της Παλαιστίνης το 1947. Σε εκείνη τη συνέλευση τόσο η Ελλάδα, όσο και η Τουρκία, δεν είχαν ψηφίσει υπέρ της δημιουργίας εβραϊκού Κράτους· ούτε η Βρετανία άλλωστε.

Ωστόσο, η Τουρκία ήταν η πρώτη μουσουλμανική χώρα που αναγνώρισε de jure το Ισραήλ ενώ η Ελλάδα ήταν η τελευταία χώρα της Ευρώπης που το έκανε (το 1990 μαζί με την αναγνώριση της ΟΑΠ ως μοναδικού εκπρόσωπου του παλαιστινιακού λαού). Η στάση του Iσραήλ απέναντι στο Κυπριακό, καθορίστηκε από τα συμφέροντά του, να καλλιεργήσει φιλικές σχέσεις με την Βρετανία και την Τουρκία.

Το Ισραήλ επεξεργάστηκε και ακολούθησε το λεγόμενο “δόγμα εξωτερικής περιφέρειας” σύμφωνα με το οποίο, η ασφάλειά του υπαγόρευε την καλλιέργεια στενών σχέσεων με δυτικόφιλες χώρες της ευρύτερης περιφέρειας, πίσω από τις άμεσα συνορεύουσες και εχθρικές αραβικές χώρες. Σε αυτό το πλαίσιο συνδέθηκε μέσω μυστικού συμφώνου με την Τουρκία και το Ιράν, σε ένα τριγωνικό σχήμα με την κωδική ονομασία Trident, όπου συνεργάζονταν και συνεδρίαζαν από κοινού δύο φορές τον χρόνο, οι μυστικές υπηρεσίες των τριών χωρών.

Η Μοσάντ ήταν ο κύριος εκπαιδευτής της Σαβάκ, που ήταν διαβόητη για τα βασανιστήρια των πολιτικών αντιπάλων του Σάχη. Αυτό το σχήμα βεβαίως διαλύθηκε με την ισλαμική επανάσταση το 1979. Επίσης με μυστική συμφωνία το 1958, η Μοσάντ συνδέθηκε ιδιαιτέρως με την ΜΙΤ, με την οποία συνεδρίαζαν από κοινού ανά εξάμηνο για ανταλλαγή πληροφοριών.

Προς την Δύση ή την Ανατολή; Το μέλλον της Τουρκίας υπό διαπραγμάτευση

Η σκακιέρα είναι πολυεπίπεδη. Η Ελλάδα έχασε την δυνατότητα άσκησης πολιτικής. Είναι στο χέρι του λαού να την ανακτήσει.

Maria Nikolakaki / Oct 06, 2024

H Τουρκία δεν είναι φίλη κανενός. Είναι χρήσιμο εργαλείο για την υλοποίηση στρατηγικών στόχων των δυο αντιτιθέμενων δυνάμεων. Αυτό το ξέρει ο Ερντογάν και παίζει τους δύο πόλους αναλόγως.

Η Τουρκία έχει υποβάλλει αίτηση ένταξης στις χώρες BRICS. Αυτό έρχεται ως απάντηση στην “απροθυμία” της ΕΕ να εντάξει την Τουρκία στην ένωση. Η Τουρκία έχει υποβάλλει αίτηση ένταξης στην ΕΕ από το 1999 αλλά δεν φαίνεται να είναι υλοποιήσιμο. Έχει το στάτους “υποψήφιας χώρες και στρατηγικός εταίρος”, αλλά αυτό δεν την ικανοποιεί. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι αυτό συμβαίνει γιατί η ΕΕ είναι ισλαμοφοβική.

Στην πραγματικότητα, η Τουρκία έχει πολλές φορές απειλήσει την Ευρώπη ότι θα “ισλαμοποιήσει” την ήπειρο. Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο Ερντογάν το 2019 προέτρεψε τους Τούρκους της ΕΕ να έχουν μεγαλύτερες οικογένειες από ό,τι στην Τουρκία, προκειμένου να κληρονομήσουν το μέλλον τους στην ήπειρο. «Καλώ τους πολίτες μου, τους αδελφούς και τις αδερφές μου στην Ευρώπη», ικέτευσε ο Ερντογάν, «να έχετε όχι μόνο τρία αλλά πέντε παιδιά». «Αυτό γιατί είστε το μέλλον της Ευρώπης. Θα είναι η καλύτερη απάντηση στον χυδαϊσμό, τον ανταγωνισμό και την αδικία που έγινε εναντίον σας», συνέχισε ο Ερντογάν, κάνοντας αναφορά στην πρόσφατη ακύρωση των τουρκικών πολιτικών συγκεντρώσεων στην Ευρώπη και στην απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ της 14ης Μαρτίου να επιτρέψει την απαγόρευση. της ισλαμικής μαντίλας στο χώρο εργασίας.