Η Ελλάδα του Μ. Χαραλαμπίδη και το δυσοίωνο σήμερα

ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ

Πρόσφατα έφυγε εντελώς απροσδόκητα από τη ζωή ο πολιτικός, οραματιστής, στοχαστής και συγγραφέας Μιχάλης Χαραλαμπίδης, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια του, χιλιάδες συνοδοιπόρους, αναγνώστες και φίλους του. Οι πρόγονοι του ήρθαν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες από τα χωριά της Τραπεζούντας του Πόντου μετά τη γενοκτονία και τον μαζικό εκπατρισμό των παρευξεινίων Ελλήνων.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξανδρούπολη. Στα νεανικά του χρόνια, επί δικτατορίας, διέφυγε στην Ιταλία όπου και σπούδασε οικονομικά, πολιτικές επιστήμες και κοινωνιολογία, ενώ παράλληλα ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο πλαίσιο του ΠΑΚ εξωτερικού. Ήταν μέλος της συντακτικής ομάδας της ιδρυτικής διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ εντός του οποίου ανέπτυξε έντονη ιδεολογική και πολιτική δραστηριότητα ως επικεφαλής της λεγόμενης “ομάδας των Ιταλών” η οποία στεκόταν πάντοτε κριτικά απέναντι στη διαφαινόμενη πορεία “κρατικοποίησης” και εκφυλισμού του κινήματος αλλά και στις αντιαναπτυξιακές επιλογές και πρακτικές της ηγεσίας του.

Η ουσιαστική κριτική και οι προτάσεις του αποτυπώθηκαν σε έναν μεγάλο αριθμό βιβλίων, άρθρων, ομιλιών και ανακοινώσεων αλλά και σε προτάσεις νόμων για την ίδρυση μιας νέας πόλης στη Θράκη με το όνομα Ρωμανία και την αναγνώριση από το ελληνικό κοινοβούλιο της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού. Ο Μιχάλης παρέμεινε πιστός και έκανε πράξη τις πεποιθήσεις και ιδέες του για ουσιαστικό διαχωρισμό κράτους-κόμματος. Έτσι, δε διεκδίκησε ποτέ βουλευτική έδρα ή υπουργική θέση αν και άνετα θα μπορούσε να το πράξει λόγω και της εγγύτητας του με τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Γαστρονομία & Μάρκετινγκ – Από το Παρελθόν στο Μέλλον - του Βασίλη Σπόκου

"...Όμως, το μάρκετινγκ δεν είναι μόνο η πώληση ενός προϊόντος. Είναι η αφήγηση μιας ιστορίας...

Πρέπει να αφηγηθούμε την ιστορία της γεύσης του τόπου μας – την αγάπη και την προσοχή που διακρίνουν την παραγωγή των τοπικών προϊόντων...

Ας ανακτήσουμε την ταυτότητα μας, την ταυτότητα του τόπου μας..."

Οι επισκέπτες αναζητούν την ταυτότητα του τόπου, την ψυχή του, την ιστορία του που μέσα από τα προϊόντα του μπορούν να τον γνωρίσουν, το άψυχο δεν πουλά

Η Ελλάδα με πλούσια ιστορία και πολιτισμό που εκτείνεται αιώνες πίσω, δεν είναι μόνον ένας προορισμός για τους λάτρεις της ιστορίας και του φυσικού κάλλους. Είναι επίσης ένας προορισμός για τους λάτρεις της γαστρονομίας, με μια εκπληκτική ποικιλία γευστικών εμπειριών που αναδεικνύουν τα τοπικά προϊόντα και τις παραδόσεις μας.

Με τη σύγχρονη ανάπτυξη του τουρισμού, το γαστρονομικό μάρκετινγκ έχει αναδειχθεί ως ένα σημαντικό εργαλείο για την προβολή των γαστρονομικών προϊόντων, προσφέροντας στους επισκέπτες την ευκαιρία να ανακαλύψουν τις γεύσεις και τις αρώματα που καθιστούν αυτό το νησί τόσο ξεχωριστό.

Η Ελλάδα είναι ευλογημένη με μια πληθώρα φυσικών πόρων και παραδοσιακών προϊόντων, όπως ελιές, ελαιόλαδο, τυριά, μέλι, κρασί και πολλά άλλα. Η επιτυχής προώθηση αυτών των προϊόντων δεν αποτελεί μόνον μια οικονομική ευκαιρία για τους τοπικούς παραγωγούς, αλλά και έναν τρόπο να διατηρηθούν και να αναδειχθούν οι τοπικές γευστικές παραδόσεις.

Ένας από τους πυλώνες του γαστρονομικού μάρκετινγκ είναι η προώθηση των τοπικών προϊόντων. Στο πλαίσιο του τουρισμού, η προώθηση αυτών των προϊόντων μέσω του μάρκετινγκ αποτελεί καίρια στρατηγική για την προβολή της χώρας ως γαστρονομικό προορισμό. Στο παρόν άρθρο, εξετάζουμε τη σημασία του μάρκετινγκ γαστρονομικών προϊόντων στον τουρισμό της Ελλάδας.

Γαστρονομική Πολυπολιτισμικότητα:

 Η ελληνική γαστρονομία αντικατοπτρίζει την πολυπολιτισμική φύση της χώρας. Από τα τυπικά ελληνικά πιάτα όπως ο μουσακάς και το σουβλάκι, μέχρι τοπικά εδέσματα και παραδοσιακά προϊόντα, ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει την ποικιλία και την πλούσια γευστική κληρονομιά της χώρας.

Προβολή των Τοπικών Προϊόντων: Το μάρκετινγκ των γαστρονομικών προϊόντων συμβάλλει στην προβολή των τοπικών παραγωγών και προϊόντων. Μέσω της προώθησης τοπικών εδεσμάτων, κρασιών, τυριών και ελαιόλαδου, ο τουρισμός δίνει έμφαση στην αυθεντικότητα και τη γεύση του τόπου. Οι γαστρονομικές εκδηλώσεις, οι οινογνωστικές διαδρομές, μπορούμε να αναδείξουμε τις Μινωικές διαδρομές του κρασιού, τα μαγειρικά σεμινάρια για την Μινωική κουζίνα και οι επισκέψεις σε αγροκτήματα και οινοποιεία αποτελούν δημοφιλείς δραστηριότητες που προσφέρουν στους επισκέπτες την ευκαιρία να εξερευνήσουν την κρητική γαστρονομία και τα προϊόντα μας μέσα από μια πραγματική και αυθεντική εμπειρία, την ιστορία και τους μύθους.

Δημιουργία Αναζήτησης Αυθεντικών Εμπειριών: 

Καλό ταξίδι Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ

Καλό σου ταξίδι αγαπητέ Μιχάλη. 

Όποιος αντιλήφθηκε τι συμβαίνει στα ενδότερα του πολιτικού συστήματος του νεοελληνικού κράτους αλλά γνώρισε και εσένα, ξέρει ότι εάν υπήρχαν δέκα ακόμη των δικών σου πνευματικών και πολιτικών προδιαγραφών θα επιβίωνε, θα δυνάμωνε και θα πρωτοστατούσε στην περιφέρειά μας, στην Ευρώπη αλλά και ευρύτερα. 

Πλημμύριζες από τις υψηλές αρχές της φιλοπατρίας και των διαχρονικών ανθρωποκεντρικών παραδοχών της Ελληνικότητας και λειτουργούσες ως γνήσιος και ασυμβίβαστος φορέας δημοκρατικών πεποιθήσεων.

 Γνήσιος επίσης φορέας της ύψιστης κοσμοθεωρητικής αρχής της Εθνικής Ανεξαρτησίας. 

Αρχές της δεκαετίας του 1980 η γνωστή φράση «Η Ελλάδα στους Έλληνες» γέννησε πολλές προσδοκίες. Πολλοί πίστεψαν ότι, επιτέλους, το Ελληνικό κράτος θα λειτουργούσε ως κυρίαρχο και ισότιμο μέλος της Ευρώπης και των Δυτικών συμμαχιών. Όταν στάσεις και αποφάσεις διέψευσαν τις προσδοκίες, χωρίς αναστολές και ξεκάθαρα ασκούσες κριτική. Σε κρίσιμες καμπές της Μεταπολίτευσης πάντα και με μεγάλο κόστος αγωνιζόσουν να είσαι στην – τελικά, όμως, ανύπαρκτη- σωστή πλευρά. 

Εξ ου και δεν δίστασες, ακριβώς, να ασκήσεις κριτική σε πολιτικά πρόσωπα και σε παρατάξεις που εμπιστεύτηκες. «Εκτοπίστηκες» επειδή δεν δέχθηκες να προσαρμοστείς, να βολευτείς και να σαπίσεις στα ενδότερα των εγχώριων πεδίων της ξενοκρατίας.

 Η ανιδιοτέλειά σου ήταν αξιοθαύμαστη. Αυτονόητα στις συζητήσεις μας, συμφωνούσαμε για μια δημοκρατική και εθνικά ανεξάρτητη Ελλάδα. Και αυτό παρά το γεγονός ότι αναμενόμενα υπήρχαν πολλές απόψεις και μεγάλος προβληματισμός για το πως προσανατολίζεται το ταξίδι της νεοελληνικής Οδύσσειας. Για το ποιες έπρεπε να ήταν οι απαραίτητες προϋποθέσεις εντός αυτού το προσανατολισμού, επίσης, που θα επιτύγχαναν υψηλότερες βαθμίδες δημοκρατίας και εθνικής ανεξαρτησίας. 

Οι συζητήσεις μας για όλα αυτά είναι αξέχαστες, πολύτιμες και διδακτικές. 

Όσοι σε γνωρίσαμε ποτέ δεν θα σε ξεχάσουμε. 

Καλό σου ταξίδι αγαπητέ και αξέχαστε Μιχάλη.

Η στρατηγική της ανάτασης του ελληνισμού στο έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Δημήτρης Μάρτος

Γνώρισα τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη στη Φλωρεντία, στα μέσα της δεκαετίας του 1970. 
Αμέσως με κέρδισε με την οξυδέρκεια και την σαφήνεια του πολιτικού του λόγου. Επηρέασε καθοριστικά την πολιτική μου αγωγή. Φώτισε τα σκοτάδια της μεταδικτατορικής  πολιτικής αβελτηρίας. Τα βιβλία, τα κείμενα, οι ομιλίες, οι νουθεσίες και οι δράσεις του, συγκροτούν όχι μόνο ένα απόθεμα ιδεών και πρακτικών για τους νέους ανθρώπους, τους «ευγενείς συναθλητές» του, όπως αισιόδοξα ευελπιστούσε, αλλά και μια σχολή πολιτικής θεωρίας και
σχεδιασμού. Αυτό που διέκρινε κανείς στην υπερβατική προσωπικότητα του ήταν το υψηλό αίσθημα ατομικής ευθύνης απέναντι στην εθνική συλλογικότητα. 

Ήταν από τους λίγους που συνέλαβαν την έννοια της πολιτικής στο υπερθετικό βαθμό.
Την εγκωμίασε με σθένος και πάθος, σαν αντιστάθμισμα στο μαγαρισμό της και τελικά στη «δολοφονία» της από τη διανοητική πενία και τον καιροσκοπισμό των μεταπολιτευτικών
πολιτικών μορφωμάτων.

Ό,τι επεξεργαζόταν και ό,τι πρότεινε το τεκμηρίωνε και ιστορικά στις διδαχές των μεγάλων δασκάλων μας. Και είχε εμπεδώσει πρωτίστως την ουσία της αρχαίας ελληνικής παιδείας: ότι ο άνθρωπος πρέπει να κρίνεται από το «είναι» του, από το λόγο και την ηθική και όχι από το «έχειν», τον πλούτο και τη δύναμη. 

Ότι η προσωπικότητα του ανθρώπου πρέπει να αξιολογείται από την ικανότητα και τη βούλησή του να κατανοεί τη φύση και την κοινωνία και όχι να τις κατακτά. Σε αυτό το σημείο βρισκόταν και η κριτική του στη δυτική πνευματικότητα, γιατί αυτή αντλούσε περισσότερο από τη Ρώμη, το ρωμαϊκό-ατομικό Δίκαιο και τον ιμπεριαλισμό της παρά από την Αθήνα της Δημοκρατίας και της υψηλής πολιτικής.

Ύφαινε ένα νήμα στιγμών της ελληνικής ιστορίας που μπορούσαν να αποτελέσουν τα σταθερά βάθρα μιας στρατηγικής ανάτασης, μιας εξόδου από το αέναο τέλμα και τη συρρίκνωση. Η Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα ήταν η μεγαλειώδης αφετηρία του νήματος. Στην σκέψη του το κλεινόν άστυ δεν ήταν ένα άθροισμα σπιτιών, ιδιοκτησιών και ιδιωτών, αλλά ο δημόσιος χώρος, ήταν η Αγορά, η οποία μετέτρεπε το άστυ σε Εκκλησία του Δήμου, σε πόλη-πολιτεία, και όχι σε πόλη-κράτος, δηλαδή, σε πόλη - γραφειοκρατών και ιδιοκτητών. Η Πόλη-Αγορά ήταν, για τον ΜΧ, η πρώτη ιστορική στιγμή, όχι μόνο για την εθνική αλλά και την οικουμενική χειραφέτηση. Την τίμησε, δίνοντας στο ηλεκτρονικό βήμα του το όνομά της.

Βάσισε τη στρατηγική της ανάτασης και της νέας διεθνούς περπατησιάς των Ελλήνων σε κάποιες ιδεολογικοπολιτικές, κοινωνικές, αναπτυξιακές και ιστορικές κοινότητες. Η πρώτη ιδεολογικοπολιτική κοινότητα ήταν το ΠΑΣΟΚ. Ως ιδρυτικό μέλος και μέλος της συντακτικής ομάδας της Διακήρυξής του, ήλπιζε στη συγκρότηση ενός πολιτικού θεσμού σε δημοκρατική βάση και όχι παλαιοκομματική και σταλινική, βασισμένο στα κοινωνικά κινήματα και όχι στο πελατειακό κράτος. Διέκρινε, όμως, ότι το ΠΑΣΟΚ κατανάλωσε σύντομα την «πολιτική πρόσοδο» που του έδωσε η Ιστορία. Μας έλεγε ότι «το ΠΑΣΟΚ το κάναμε για να πάμε στην Κερύνεια και όχι στα Ίμια». Προσπάθησε να εξηγήσει τι  οδηγούσε αυτή τη μεγάλη ιδεολογικοπολιτική κοινότητα στον εκφυλισμό, προτείνοντας και τους τρόπους της ανασυγκρότησής της. Τη «Σύγκρουση του Νέου με το Παλαιό», όπως παρουσίασε στο ομότιτλο βιβλίο τη σύγκρουσή του με τις γραφειοκρατικές, σταλινικές και κρατικίστικες αντιλήψεις και πρακτικές στο κόμμα, νομίζω ότι η μέθη της εξουσίας δεν άφησε να την καταλάβουν.

Η δεύτερη κοινότητά του ήταν οι «Ιταλοί», ένα διακριτό ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα, που ανδρώθηκε αρχικά μέσα στο ΠΑΣΟΚ και τη διαμόρφωσή του την επιμελήθηκε ο ίδιος. Δεν επρόκειτο για κάποια πολιτική σέχτα αλλά για συναγωνιστές των φιλόδοξων στρατηγικών του και των ενδιάμεσων εφαρμογών τους. Αλλά ο ΜΧ υπερέβη το στενό πολιτικό προσδιορισμό του «Ιταλού», βαδίζοντας στη συνέχεια μόνος του, για να ενδυθεί η προσωπικότητά του με εθνικές και σταδιακά με οικουμενικές διαστάσεις.

Η τρίτη κοινότητα ζητημάτων, που περιπλανήθηκε και ανέδειξε ως ψηφίδες της στρατηγικής του, ήταν οι αναπτυξιακές κοινότητες. Πρωτίστως, οι «τόποι», οι γεωγραφικοί και ιστορικοί, με τους οποίους ως άλλος Δημητριεύς υποδείκνυε να ασχοληθούμε, να αναδείξουμε τα απόκρυφα νοήματά τους και τα παραγωγικά τους πλεονεκτήματα που απωθήθηκαν από τον αθηνοκεντρισμό. «Ο μεγάλος πόρος του συστήματος Ελλάδα είναι ο τόπος, το έδαφος, το τοπίο» μας υπενθύμιζε. Η γονιμότητα της σκέψης του τροφοδοτούνταν από τη μεγάλη κοινοτιστική, συνεταιριστική και αγροτοδιατροφική μας παράδοση.

 Στις έννοιες της «τοποφιλίας» και «αγροφιλίας» διέκρινε τους μηχανισμούς μιας αναπτυξιακής

ανασυγκρότησης πέρα από το στενόχωρο και παρασιτικό αθηνοκεντρικό μοντέλο. Διέκρινε στο ρωμαλέο και αυτόνομο εργατικό κίνημα της πρώτης μεταπολιτευτικής δεκαετίας μια πραγματική και όχι κάποια ιδεοληπτική πρωτοπορία. 

Για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Θεοφάνης Μαλκίδης

Για τον άνθρωπο, το διανοούμενο, για τον Έλληνα Μιχάλη Χαραλαμπίδη .

Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΤΑΡ Βορείου Ελλάδος

STAR-FM.GR ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΝΤΙΠΕΡ. ΓΡΕΒΕΝΩΝ 20-1-15 ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης. "Πόλις και Ύπαιθρος στην Ελλάδα"

Ανοικτό πανεπιστήμιο Κατερίνης

22-11-2010. Μιχάλης Χαραλαμπίδης. "Πόλις και Ύπαιθρος στην Ελλάδα"

ΠΗΓΗ:https://youtu.be/aU3XznBdNJI?si=ZjCDz3li2vvhHl02
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης για αλβανικές προκλήσεις: Τα μαυροντυμένα ΕΣ-ΕΣ συμμετέχουν στην κυβέρνηση των Τιράνων

Παρέμβαση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για τις προκλήσεις της Αλβανίας (2|11|2016)

Με αφορμή τις αλλεπάλληλες προκλήσεις των Αλβανών κατά της χώρας μας, το ιστορικό στέλεχος του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Χαραλαμπίδης, που είχε αποχωρήσει από το κόμμα στο συνέδριο του 1996, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, τόνισε:

“Το 1940 – 41 στην Βόρειο Ήπειρο συγκρούσθηκε ο ανθρωπισμός με την βαρβαρότητα. Είχαμε την πρώτη νίκη του στην Ευρώπη. 

Οι αυτόχθονες ελληνικοί πληθυσμοί της Βορείου Ηπείρου αποτέλεσαν μέρος του μετώπου του ανθρωπισμού.

Οι Τσάμηδες ως πιστοί συνεχιστές μίας ληστρικής και εγκληματικής παράδοσης, εκτός των άλλων αγριοτήτων έσφαζαν τους Έλληνες τραυματίες στρατιώτες επάνω στα κρεβάτια τους στα νοσοκομεία των Ιωαννίνων.

Παντού η βαρβαρότητα τιμωρείται. Όχι όμως στην Σκιπερία”, σημείωσε.

Σύμφωνα με τον ίδιο, “αυτά τα μαυροντυμένα ΕΣ-ΕΣ συμμετέχουν σήμερα στην κυβέρνηση των Τυράννων του σοσιαλιστή Ράμα. Μόνιμου φωτογραφικού συντρόφου του εκφραστή σήμερα ενός γενοκτονικού καθεστώτος, του Ερντογάν.

Η συχνότητα υπερέβη και τους αληθινούς παλιούς οθωμανικούς χρόνους.

Δεν νομίζω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να συνομιλεί διακρινόμενη από ελαφρότητα και ανοχή με μία παρόμοιας σύνθεσης και συμπεριφοράς κυβέρνηση. Ο αυστριακός Χάνς το ξέρει αυτό. Το ίδιο ισχύει και με την εδώ κυβέρνηση, αριστερή μάλιστα.

Υπάρχει όμως κάτι βαθύτερο, στο οποίο αναφέρθηκα καιρό πριν. Η Ελλάδα, οι Έλληνες δεν μπορούν να υφίστανται την αλβανική σύγχρονη προβληματικότητα, παθολογία και εγκληματικότητα. Όσοι όπως ο Χάνς και άλλοι έχουν ολοκληρωτικές και αυτοκρατορικές νοσταλγίες και αναζητούν μισθοφόρους μελανοχίτωνες και τουρκοσκιπτάρ όπως τους αποκαλούν στην Κορυτσά, ας το κάνουν. Έχουν παράδοση.

Θα θυμίσω αυτό που είπαν οι επιζήσαντες Έλληνες μετά την μεγάλη σφαγή των Ελλήνων της Πελοποννήσου από τους Αλβανούς το 1770. Τα ψέματα και οι μπαμπεσιές τελείωσαν”, τόνισε ο κ. Χαραλαμπίδης.

Επιμνημόσυνο σημείωμα σε ένα μεγάλο φίλο και Πατριώτη

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης θα παραμείνει στην ιστορία της ελληνικής συνέχειας για πολλούς λόγους:

 Επιμνημόσυνο σημείωμα σε ένα μεγάλο φίλο και Πατριώτη

Το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Φωτογραφία via Facebook, Ethnos 13/04/2024

Του ΖΗΝΩΝΑ ΣΙΕΡΕΠΕΚΛΗ

Αργοπορημένα, καρδιακέ μου φίλε -αφού την είδηση του θανάτου σου την έλαβα με κάποια καθυστέρηση- γράφω το επιμνημόσυνο τούτο σημείωμα για να αινέσω το αειθαλές πατριωτικό σου πνεύμα.


Ένα ήταν το πάθος του Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Με αυτό (και γι’ αυτό) γεννήθηκε, έζησε και πέθανε. Ένας υπερήφανος ευπατρίδης όσο λίγοι. Ολόκληρος αφοσιωμένος στον σκοπό και στο χρέος να συμβάλει στην ανατροπή των αιτίων που κρατάνε τον Ελληνισμό σκυμμένο.

Πάλεψε με όλα τα προσωπικά χαρίσματα που του διέθεσε η ποντιακή του ρίζα για την ανόρθωση, να βγουν Ελλάδα και Κύπρος από την μιζέρια της ηττοπάθειας και της απαξίωσης.


Γνωριστήκαμε και σφόδρα φιλέψαμε στα άραχλα χρόνια της δικτατορίας στην Ρώμη, όπου εκείνος σπούδαζε πολιτικές επιστήμες κι εγώ αρχιτεκτονική κατά την πενταετία 1976-1981. Μας είχε φέρει κοντά η κοινή αγωνία για ελευθερία. Εκείνος στο ΠΑΣΟΚ, εγώ στην ΕΔΕΚ συνάψαμε μια φιλική σχέση η οποία στάθηκε πάνω και πέρα από τις θλιβερές κομματικές εκπτώσεις που ακολούθησαν.Κλείνω το παρένθετο για την γνωριμία και τα χρόνια της Ρώμης, τα γεμάτα από το άρωμα των αγώνων κατά των δικτατοριών σε όλο τον πλανήτη (ο Μιχάλης με εισήγαγε στον υπέροχο αντιστασιακό κόσμο της Λατινικής Αμερικής και των Κούρδων αγωνιστών, καθώς εγώ του άνοιξα νέες πόρτες στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα της Φατάχ και των Παλαιστίνιων).

Επιστρέφω λοιπόν στο εγκωμιαστικό κίνητρο που μου έβαλε την πέννα στο χέρι.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης θα παραμείνει στην ιστορία της ελληνικής συνέχειας για πολλούς λόγους. Για την αδιάλλακτη εμμονή του σε αρχές και αξίες (όταν σύσσωμη σχεδόν η ύστερη πασοκική εξουσία έσπευδε να εξαργυρώσει τις πλαστές επιταγές Σημίτη), για τον πρωτότυπο διεθνισμό του και για το τολμηρό όραμα του για μια Ελλάδα εθνικής αυτάρκειας και πολιτιστικού μεγαλείου.


Βεβαίως, κατοχυρωμένη είναι η εθνική του προσφορά, αφού σε αυτόν οφείλεται η πρωτοβουλία βάση της οποίας η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε, το 1994, την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας. Επίσης κατοχυρωμένη είναι και η συμβολή του στην σύνταξη της Ιδρυτικής Διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ, τον Σεπτέμβριο του 1974.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης στην Αλεξάνδρεια 18.04.16

Διαβούλευση την Κυριακή 14 Απριλίου

" Εκτός από τη διαρκεί κρίση της εθνικής, πολιτισμικής μας ταυτότητας, η οποία μας χαρακτηρίζει ως έθνος από την ίδρυση του μικροσκοπικού βασιλείου, οι εθνική μας κρίση έχει και μία δεύτερη διάσταση.  Είναι η κρίση εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής αικαριότητας του ελλαδικού κράτους, οι οποία τις τελευταίες δεκαετίες εκδηλώνεται ως διαρκής και σταδιακή τάση εθνικής συρρίκνωσης. 

Η άλωση των πολιτιστικών συνόρων συμβαδίζει με την αμφισβήτηση των εδαφικών γεωγραφικών συνόρων μας. 

Έχει ιστορικά διαμορφωθεί ένα σύστημα δομών, λειτουργιών, ρόλων, εξουσίας, το οποίο αναπαράγεται κερδοσκοπώντας εις βάρος της εθνικής μνήμης, της ιστορίας, του πολιτισμού, της φύσης, της γης, του γεωγραφικού εθνικού μας χώρου.  Τα θεμελιώδη συστατικά, οι συνιστώσες της εθνικής μας υπόστασης αλλοιώνονται, παραμορφώνονται, παρακμάζουν, συρρικνώνονται. 

Η πραγματική εικόνα και παρουσία του νεοελληνικού έθνους - ανεξάρτητα από τις αποσιωπήσεις, επικαλύψεις διαμέσου φορμαλιστικών αναδρομών στο ένδοξο παρελθόν ή εκδηλώσεων αυτοθαυμασμού - είναι αυτή ενός έθνους το οποίο αποδιαρθρώνεται, φθίνει, παρακμάζει, συρρικνώνεται. 

Αποκορύφωμα, έκφραση - σύμβολο της νεοελληνικής παραμόρφωσης και της παρακμής αποτελεί το σύγχρονο αθηναϊκό - αττικό δημιούργημα.  Το πρώτο μεγάλο εθνικό μας ζήτημα..."

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ 1989

Ελλαδίτες και Βορειοηπειρώτες Έλληνες - Αλβανοί δημοκράτες συζητούμε για τα τεκταινόμενα "απέκει" ερήμην της αδιάφορης ελληνικής πολιτείας. 

Κύπρος - Θράκη - Αιγαίο - Β. Ήπειρος, ακόμη και οι περιφέρειες του ίδιου του ελληνικού κράτους, αντιμετωπίζονται ως βαρίδια  στα πολιτικά σχέδια της αθηνοκεντρικής πολιτικής του ελλαδισμού.  Η "σωστή πλευρά της ιστορίας" επιβάλλει την εγκατάλειψη των χιλιόχρονων εστιών του ελληνισμού.

Διαβούλευση την Κυριακή 14 Απριλίου, από τις 10:30 π.μ., στο κτίριο της Ένωσης Ποντίων Νίκαιας-Κορυδαλλού (Κιλικίας 51 και Καισαρείας, δίπλα στη λεωφόρο Πέτρου Ράλλη, και πλησίον του σταθμού μετρό Νίκαια).

"Φίλοι και φίλες, ο Ελληνισμός διαπερνάται από κρίση ύπαρξης στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στη Βόρειο Ήπειρο αλλά και στις γηγενείς ελληνικές κοινότητες που βρίσκονται διεσπαρμένες σε άλλα μήκη και πλάτη. 

Η Βόρειος Ήπειρος βιώνει ένα είδος εθνοκάθαρσης και νέας κοπής διωγμούς από τις εντεινόμενες και διαχρονικές πιέσεις, άμεσες και έμμεσες, που ασκούνται στην ευρύτερη Κοινότητα – η οποία ξεπερνά τις αυθαίρετα προσδιορισμένες μειονοτικές ζώνες. 

Παράλληλα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη γενέτειρα, παρατηρείται μια αποστασιοποίηση-απομάκρυνση από τα ζητήματα που αποτελούν συνιστώσες του συνολικού βορειοηπειρωτικού ζητήματος".

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

21.02.2011 Μ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ - Α. ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ - "Οικονομικές Εξελίξεις & Μορφές διακυβέρνησης"

21-2-2011. Μ. Χαραλαμπίδης – Α. Ανδριανόπουλος. 

"Οικονομικές Εξελίξεις & Μορφές διακυβέρνησης" 

Την εποχή της δημοσιονομικής κατάρρευσης ο Μ. Χαραλαμπίδης στηλιτεύει τις κακοδαιμονίες του πολιτικού συστήματος.

Οι Έλληνες πρέπει να θυμούνται τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη ως απόγονο του Ρήγα…

Αποχαιρετώντας έναν οραματιστή της απελευθέρωσης του οικουμενικού Ελληνισμού 

Της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΦΩΤΙΑΔΟΥ

Η τεράστια συμβολή του Μιχάλη Χαραλαμπίδη σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, εθνικό, πολιτιστικό, στα οποία με την ριζοσπαστική ιδιοσυγκρασία του διαμόρφωσε ένα πρωτοποριακό και μοναδικό τρόπο παρέμβασης, με σκοπό την ανατροπή της γραφειοκρατικής αντίληψης, που επικρατούσε και επικρατεί, στα κόμματα της αριστεράς, αρχίζοντας από το δικό του μετερίζι, το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι εφικτό να παρουσιαστεί επαρκώς σε ένα κείμενο, όπως το παρόν.

Θα αναφερθώ συνοπτικά στην περίοδο της πολιτικής του διαδρομής, από το σημείο που ο Μιχάλης διαφεύγει παράνομα στην Ιταλία. Είναι ήδη ηγετικό στέλεχος του ΠΑΚ, και τοιουτοτρόπως, έχοντας την πολιτική εκπροσώπηση αυτού του αντιδικτατορικού κινήματος έρχεται σε επαφή με όλη την Ιταλική αριστερά και το ιταλικό δημοκρατικό κίνημα που ανθούσε στις αρχές του 1970.

Ουσιαστικά διαμορφώνεται αυτή την περίοδο η ξεχωριστή προσωπικότητα του. Διαμορφώνεται αυτός ο οργανικός διανοούμενος όπως το διατυπώνει ο Γκράμσι. Στο μικρό γραφειάκι στην καρδιά της Ρώμης, που είχε παραχωρήσει το Σοσιαλιστικό κόμμα P. S. I. στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., γίνονταν από τον Μιχάλη ταχύρρυθμα μαθήματα πολιτικής σε μια διψασμένη νεολαία για απελευθέρωση και δημοκρατία.


Αυτοί που ήθελαν να γυρίσει ανάποδα ο ντουνιάς με τα βιβλία υπό μάλης όλων των μεγάλων διανοούμενων ενδεικτικά αναφερομένων Πωλ Σουηζυ, Πωλ Μπαραν, Σαμίρ Αμίν, συμμετείχαν στην διαμόρφωση ενός νεολαιίστικου κινήματος αμφισβήτησης της επικρατούσας νομενκλατούρας στην Ελλάδα που βασιζόταν στην γραφειοκρατία του κόμματος. Αυτό το κίνημα αναφέρονταν ως Ιταλοί και γιγαντώθηκε πριν αναλάβει την εξουσία το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην Ελλάδα.  Η σύγκρουση ήταν αιματηρή με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό αυτού του νεολαιίστικου κινήματος στο βωμό της εξουσίας.
Ο Μιχάλης με τους Ιταλούς του, τρόμαξε την καθεστηκυία νομενκλατούρα γιατί φοβήθηκε τον μεγάλο περιορισμό της ανέλεγκτης εξουσίας της στο κόμμα και στο κράτος.

Μνήμη Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Φαήλος Κρανιδιώτης

Τα βιβλία, τα άρθρα, οι ομιλίες του και κυρίως το παράδειγμά του θα μείνουν κτήμα του Εθνους εσαεί

Ηταν το μακρινό 1987, τεταρτοετής Νομικής στο ΑΠΘ. Αγόρασα ένα βιβλίο, έκδοση της Ενωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών (ΕΔΑΛ), «Κούρδοι, ένας ιστορικός λαός αγνοούμενος», με εισαγωγή του Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Η εισαγωγή ήταν συγκλονιστικότερη κι από τις ιστορικές και πολιτικές πληροφορίες για το Κουρδικό Εθνος του βιβλίου. Οι σπουδαίοι διανοητές και ηγέτες είναι αυτοί που, όταν τους ακούς ή τους διαβάζεις, αισθάνεσαι να βάζουν τις σκέψεις και τις αναζητήσεις σου σε τάξη, να δίνουν προοπτική, ένα πρακτικό αλλά και ηθικό σχέδιο για να κατακτηθούν απάτητες κορυφές.

Στο κείμενό του βρήκα την ενότητα των εθνικών και κοινωνικών ζητημάτων, μια ανάλυση του νέου ανατολικού ζητήματος, που εμπεριείχε ένα εθνικό σχέδιο, βασισμένο στην αληθινή κοινωνική επιστήμη, την Ιστορία. Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη, Κουρδιστάν, ενιαίο μέτωπο, ίδιος εχθρός. Και, φυσικά, είδα και την ανάλυση του ελληνικού εσωτερικού ζητήματος, τον εθνοκτόνο αθηνοκεντρισμό, γιατί, όπως έλεγε, αντί να συνδέσουμε τη Θράκη, τη Μακεδονία και την Ηπειρο με την Πελοπόννησο, την Κρήτη και την Κύπρο, καταφέραμε να συνδέσουμε τα Σεπόλια με τη Δάφνη.

22-11-2010. Μιχάλης Χαραλαμπίδης. "Πόλις και Ύπαιθρος στην Ελλάδα"

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/aU3XznBdNJI?si=Tk7cOVm_mrVjJgX3

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΜΙΧΑΛΗΣ…

Ο "ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ" ΜΙΧΑΛΗΣ…

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έφυγε...

Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε...

Φαντάζομαι τη χαρά του Περικλή Ροδάκη, του Νίκου Ψυρούκη, του Σάββα Παύλου, του Θεόφιλου Γεωργιάδη, του Ηλία Ευαγγελίδη, του Παύλου Τουμανίδη και των άλλων συντρόφων μας που έφυγαν νωρίς, να του στήνουν υποδοχή... ζήλια με πιάνει… να μπορούσα να αφουγκραστώ λίγο τις κουβέντες τους...

Ο Μιχάλης έφυγε...

Η φωνή του όμως, γεμάτη δύναμη, με την ιδιαίτερη ζεστή χροιά, ηχεί!
Ο πολιτικός του λόγος ζωντανός περισσότερο από ποτέ, αποτελεί πολιτική διαθήκη για όσους διαμορφωθήκαμε κοντά του για 50 χρόνια!


Ερχόμενος στην Αθήνα, τα πρώτα χρόνια της τρίτης δεκαετίας της ζωής μου, είχα διακαή πόθο να συνδεθώ με τρία πρόσωπα.
Τα δύο ήταν ήδη μύθοι. Είχε καταγραφεί η γεμάτη δάφνες ιστορική τους πορεία και δεν το τόλμησα. Τους γνώρισα αργότερα, μέσα από κοινούς φίλους σε πολιτικές δράσεις. Ήταν ο Πάμπλο - Μιχάλης Ράπτης και ο Μανόλης Γλέζος.
Ο τρίτος ήταν νέος, υποσχόταν πολλά, μου άνοιγε πνευματικούς και κινηματικούς δρόμους. Στο πρόσωπό του επιβεβαιωνόταν η αγωνία του Αριστοτέλη να είναι ο άνθρωπος ζώο (ον) κοινωνικό!
Αυτή τη γεμάτη Φως υπόσχεση, τη θέληση να κάνεις Πολιτική, ήθελα κοντά του να γνωρίσω.
Ήταν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης!

Από τη φύση μου συνεσταλμένος, στους άλλους δεν τόλμησα αμέσως, όμως μαζί του δεν ήθελα να χάσω χρόνο...


Τέλος της δεκαετίας του ΄80 και ανέβαινα στο Μοναστηράκι, κοντά στους Αέρηδες προς το Ίδρυμα Χορν για να ακούσω τον Χρήστο Γιανναρά. Λίγα βήματα μπροστά μου και προς την ίδια κατεύθυνση, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ήταν η πρώτη συνάντηση στο δρόμο. Θυμάμαι έλεγε δεν θέλω γραφεία, στον δρόμο κάντε Πολιτική!

Εγώ στα 25 και αυτός στα 37 του και ήδη είχε κάνει τόσα πολλά! Τα είχε βάλει με τη χούντα, συνέβαλε στην διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, ενός κειμένου επίκαιρου και σήμερα όσο ποτέ. Εφιάλτης η πρώτη του παράγραφος για την τραγωδία της Κύπρου μέχρι και σήμερα, για τους επιγόνους στο ΠΑΣΟΚ και όλο το πολιτικό σύστημα. Την βλέπουν 50 χρόνια μετά σαν βαρίδι στα σχέδια τους.

Είχε σχέσεις με τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στη Λατινική Αμερική, στην Αφρική, σε όλο το κόσμο. Ήταν η Κασσάνδρα για την κομματική γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ προειδοποιώντας για τον επερχόμενο εκφυλισμό. Η Κασσάνδρα δε γινόταν πιστευτή, όμως όλοι γνώριζαν ότι ο Μιχάλης είχε δίκιο και πρώτος ο Ανδρέας, που έως το τέλος τον αντιμετώπιζε, σε αντίθεση με τη κρατικοκομματική γραφειοκρατία, με σεβασμό και ήθος και τεράστια εκτίμηση στο πρόσωπό του. Απλά οι σύντροφοί του είχαν αποφασίσει τον άλλο δρόμο της ενσωμάτωσης στο κράτος, να γίνουν τα σαπρόφυτα του παραπαίοντος θνήσκοντος κράτους που απομυζούσε από το δέντρο του έθνους.

Η επόμενη συνάντησή μας έγινε στα γραφεία του "Καταναλωτή" στην Πανεπιστημίου. Ήθελε να αναδείξει την πολιτιστική - οικονομική αξία της παραδοσιακής διατροφής, την ύψιστη διατροφική αξία της ηπειρωτικής πίτας, των παραδοσιακών εδεσμάτων μας που έπρεπε να κατακτήσουν την παγκόσμια κουζίνα, την άλλη σχέση με το φαγητό, την επιστροφή στο παράδειγμα των δειπνοσοφιστών. Το κίνημα του slow food απέναντι στη παγκοσμιοποίηση των fast food.

Ο Μιχάλης δεν είναι γνωστός μόνο για τη σχέση του, τη συμβολή του στο απελευθερωτικό Κουρδικό κίνημα, την αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας, του μόνου αληθινού δρόμου της Ειρήνης στη γειτονιάς μας μέσω της ανάδειξης του ενός προβλήματος, του τουρκικού προβλήματος σε βάρος των αυτοχθόνων λαών της Ανατολικής Μεσογείου και της Μικράς Ασίας…
Ήταν αυτός που ανέδειξε το αληθινό γυναικείο ζήτημα, πρόλαβε το κίνημα Me Too, υπερασπίστηκε και συνέδεσε τις "Μητέρες του Σάββατου" στην Κωνσταντινούπολη με τις πορείες της κίνησης "Οι γυναίκες επιστρέφουν" στην πράσινη γραμμή στην Κύπρο και αυτές τις χαροκαμένες μάνες, αδερφές με τις "Γυναίκες με τα μαύρα" στη Χιλή.

Άνοιξε δρόμους για τον άλλο τρόπο επαναθεμελίωσης της αρχιτεκτονικής και παραγωγικής δομής – ανάπτυξης του τόπου, της ενδογενούς οικονομίας στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης.

Ήταν αυτός που με τους συναθλητές του με αφίσες, εκδηλώσεις σε όλους τους δήμους από την Πύλο έως την Ηγουμενίτσα, κι από εκεί έως την Αλεξανδρούπολη αλλά και το Βόλο, και από την πατρίδα του έως το Μπουργκάς, ήθελε να ξαναοδηγήσει τον ελληνισμό και την οικονομία μας στους παραδοσιακούς της δρόμους, προς τη Μαύρη θάλασσα, τα Βαλκάνια, το νέο δρόμο του μεταξιού, τα νέα αναγκαία λιμάνια περάσματα προς την Ευρώπη. Όμως οι ψευτοεκσυγχρονιστές αποφάσισαν την Εγνατία και την Ιόνια οδό χωρίς τρένο. «Προτίμησαν να ενώσουν τα Σεπόλια με τη Δάφνη», όπως έλεγε, αντί να ενώσουν τις ελληνικές περιφέρειες και η οικονομία της χώρας οδηγήθηκε στα μνημόνια και τα Τέμπη για χάρη των πολιτικών παρεών πέριξ του Κολωνακίου.
Ήταν αυτός που πρώτος έβαλε στο στόμα κάθε αδικημένου Έλληνα πολίτη της περιφέρειας την πρώτη αιτία της κακοδαιμονίας στη ζωή του. "Το αθηνοκεντρικό κράτος". Και ήταν δική του η πρόταση για την ίδρυση της «Ρωμανίας», μιας νέας πόλης στη Θράκη, που ψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των 2/3 του ελληνικού κοινοβουλίου.

Απέναντι σε αυτό ο Χαραλαμπίδης ανέπτυξε το δικό του σχέδιο για την πολυκεντρική Ελλάδα

Θυμάμαι, έλεγε, ότι τα πολιτικά κείμενα πρέπει να είναι πυκνά, το σχέδιο να είναι ορατό με Συμβολισμούς, Αισθητική και Ταυτότητα. Και ο Μιχάλης, μέσω των βιβλίων του, μας έδωσε όραμα, οδό διαφυγής από την παρακμή, «το ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΣ για την Ελλάδα», όπως το ονόμασε...

Ο πλάτανος του δικού μας ρεύματος έχει βαθιές ρίζες, είναι επαναστατικός και φτάνει ως τον Ρήγα και τον Μακρυγιάννη, αλλά και κοινοτικός όπως του Κωνσταντίνου Καραβίδα, δημοκρατικός όπως του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και ο τρόπος μας όπως του Γέρου του Μωριά, ελεύθερος και ανυπότακτος...

Ο Μιχάλης πολιτικό ον, πιστός στον ορθό λόγο, αλλά με σεβασμό στην παράδοση της εκκλησίας.
Με τους ιερείς με πυρωμένη καρδιά είχε πάντα αγαπητική σχέση. Θυμάμαι το 1995 στη Θράκη, στον Άγιο Ευγένιο, όταν έμπαιναν τα θεμέλια της Ρωμανίας, τη χαρά του Πατέρα Γεωργίου Μεταλληνού, που ως και νέο Μεγάλο Κωνσταντίνο τον ονόμασε από τον ενθουσιασμό του.

Τα τελευταία χρόνια ο Μιχάλης ένιωθε ιδιαίτερη αγάπη για τους ανθρώπους της Εκκλησίας. Ίσως οι πνευματικές μορφωτικές αναζητήσεις του να τον οδήγησαν εκεί... αλλά ίσως και κάποια πρόσωπα της εκκλησίας που συνδέθηκε μαζί τους τον βοήθησαν.

Στις προσωπικές μας συζητήσεις θυμάμαι τις αναφορές του στον Μανώλη Μηλιαράκη. «Ένας άνθρωπος, ένας αληθινός λεβέντης – άνθρωπος» μου έλεγε, όταν τον αποχαιρετούσαμε πέρσι για τελευταία φορά στο Α' κοιμητήριο της Αθήνας.

Με τον εκδημήσαντα επίσκοπο Δράμας Παύλο είχε στενή σχέση. Τους συνέδεε η αγάπη για τα ποντιακά χώματα, ονειρεύονταν την επιστροφή στον Πόντο...

Θυμάμαι τελευταία, όταν του έθετα ερωτήματα, ανησυχίες για επιλογές του Οικουμενικού Πατριάρχη, ήταν απόλυτος και με καθησύχαζε για το βάθος της σκέψης του και το οραματικό του έργο του πνευματικού ηγέτη της Ορθοδοξίας.

Όμως, εκεί που είδα Φώς στο πρόσωπό του, τη χαρά του μικρού παιδιού που έλαβε μεγάλο Δώρο, ήταν όταν με θέα τη Μητρόπολη της Αθήνας μου μιλούσε για τον Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλο! «Κοντά του ένιωσα την χριστιανική Αγάπη, αισθάνθηκα ότι υπάρχει»!!! Ήταν πολύ μεγάλη η Αγάπη για το πρόσωπό του.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης φύτεψε την άμπελο και αυτή θα βγάλει άφθονους καρπούς....

Πρόσωπα ιεραπόστολοι του πολιτικού του λόγου μπολιάστηκαν κοντά του και στον απανταχού ελληνισμό κοινότητες φίλων του θα θερίσουν τον καρπό του!

Αθάνατος!

Γιώργος Τασιόπουλος

Υγ. Το κείμενο γράφτηκε τις πρώτες ώρες μετά την είδηση του θανάτου του Μιχάλη  

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, για την καταδίκη της Τουρκίας, για τον πρωταγωνιστή της ανάδειξης του εγκλήματος

Θεοφάνης Μαλκίδης

Για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, για την καταδίκη της Τουρκίας, για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, τον πρωταγωνιστή της αποκάλυψης και της ανάδειξης του μαζικού εγκλήματος

Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Θράκη Νετ.

ΠΗΓΗ:http://malkidis.blogspot.com/2024/04/blog-post_7.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

του Περική Νεάρχου*

Ήμουν εκτός Αθηνών όταν έμαθα την απίστευτη είδηση οτι ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης δεν είναι πια μαζί μας. Ήταν πραγματικός κεραυνός. Τον είχα δει δύο εβδομάδες πριν. Ήθελε να μου δώσει το νέο του βιβλίο "Αγροφιλία ". Πήγαμε και φάγαμε μαζί και ήπιαμε μετά καφέ. Συζητήσαμε επί ώρες. Δεν μου παραπονέθηκε για θέματα υγείας. Αντιθέτως ,με συμβούλευε να προσέχω την υγεία μου, όπως , υποτίθεται, έκανε και αυτός.

Το τελευταίο βιβλίο του ήταν μια αφορμή για να κάνουμε μεγάλες αναδρομές στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ αλλά και των άλλων Κυβερνήσεων στον αγροτικό τομέα. Πίστευε βαθιά οτι πρέπει τώρα να επικεντρωθούμε σε μια νέου τύπου αγροτική ανάπτυξη, η οποία θα συνδέει και θα συνθέτει την αγροτική ανάπτυξη με την ιστορία και τον πολιτισμό, το περιβάλλον, την παιδεία, την τεχνολογία και τη δημογραφική αναστροφή. Απέναντι στο παλαιό ρεύμα της αστυφιλίας, πρέπει να αντιτάξουμε τώρα την αγροφιλία.

Παρέπεμπε στη θεά Δήμητρα, στην Αρτέμιδα, τη μεγάλη οικολόγο θεά που τιμώρησε σκληρά τον Αγαμέμνονα γιατί είχε σκοτώσει ένα ελάφι στο ιερό άλσος της. Στο Αρκαδικό ιδεώδες, που το επικαλείται σήμερα για προβολή η Τοσκάνη. Περπατούσαμε κοντά στην Μητρόπολη. Θυμήθηκε αυτό που του είχα δείξει στο μικρό εκκλησάκι της Παναγίας της Γοργοεπήκοου, ενώ συζητούσαμε για τη θεά Δήμητρα, θεά της γεωργίας αλλά και της αναγέννησης, που εκφραζόταν συμβολικά με τον σπόρο που πεθαίνει και δίνει νέα ζωή. Του ευεξία τα εντοιχισμένα αρχαία γλυπτά που παριστάνουν τον ιερό κέρνο, λατρευτικό σκεύος των Ελευσίνιων Μυστηρίων και τις ιερές διασταυρούμενες λαμπάδες της Δήμητρας. Ενθουσιάστηκε. Τις περιέλαβε στο νέο του βιβλίο.

Ήταν πολύ ενθουσιασμένος και για το νέο του βιβλίο ,όπως ήταν και για το προηγούμενο, που μου είχε χαρίσει και είχε ως θέμα την Καλαβρία. Είχε γυρίσει τότε από την Κάτω Ιταλία, όπου είχε κάνει πολλές ομιλίες και συναντήσεις.  "Δεν μπορείς να πιστέψεις", μου είπε, "τι γίνεται εκεί. Υπάρχει μια απίστευτη αφύπνιση για τη Μεγάλη Ελλάδα, σε μαζικό επίπεδο. Αισθάνονται Έλληνες και θέλουν να έχουν στενούς δεσμούς , αν όχι ΄Ένωση, με την Ελλάδα" Τα Ίδια μου περιέγραψε και ένας άλλος φίλος ζωγράφος από την Τρίπολη. Ήθελα να τους φέρω σ' επαφή αλλά, δυστυχώς, δεν πρόλαβα. Του έδωσα από πλευράς μου μια δική μου τραγωδία, με θέμα τον Κορίνθιο στρατηγό Τιμολέοντα, που είχε πρωτοστατήσει σε αγώνες κατά των τυράννων και των Καρχηδονίων στις Συρακούσες και σ' όλη τη Σικελία.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν πέρα από την καθημερινή και συμβατική πολιτική. Ήταν ο άνθρωπος των μεγάλων οραμάτων και των ιδεών για μια βαθειά αλλαγή και επανασύνδεση των θραυσμάτων του μεγάλου μωσαϊκού του οικουμενικού Ελληνισμού. Αυτού, που το Ελληνικό κράτος απεδείχθη , δυστυχώς, ανάξιο να εκφράσει και να εκπροσωπήσει.
Επανερχόταν συχνά στις συζητήσεις μας στο θέμα της Ρωμανίας , της νέας πόλεως που είχε προτείνει να ιδρυθεί στη Θράκη για να υποδεχθεί δημιουργικά τους Έλληνες Ποντίους της Μαύρης Θάλασσας, που είχαν εξαναγκασθεί να ξεριζωθούν από τις πανάρχαιες πατρίδες τους. Αντί το κράτος να αγκαλιάσει την ιδέα αυτή και να τη συνδέσει με τα δικά της προγράμματα δημιουργίας θέσεων εργασίας και παραγωγής, την αγνόησε εχθρικά και δεν ήρθε αρωγός για την πραγματοποίησή της.
Είχα τότε υποβάλει και ο ίδιος στον Πρωθυπουργό μια έκθεση για την εγκατάσταση στη Θράκη 50 000 Ποντίων.  Θα ήταν ένας τρόπος να ενισχυθεί το δημογραφικό της Θράκης και ν' αντιμετωπισθούν, σε δομικό επίπεδο , οι Τουρκικές υπονομευτικές δραστηριότητες.  Θα ήταν επίσης ένας τρόπος να αξιοποιηθεί το ανθρώπινο αυτό δυναμικό για τις σχέσεις με τη Μαύρη Θάλασσα και τις Παραδουνάβιες περιοχές. Αυτούς τους στόχους είχε και η Ρωμανία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που εντασσόταν σε μια πανάρχαια Ελληνική παράδοση; τη δημιουργία νέων πόλεων, ως κέντρων δημιουργικής παρουσίας, εμπορίου και πολιτισμού.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ένας έντιμος διανοητής και ένας αληθινός πατριώτης

Μιχάλης Χαραλαμπίδης:Ένας έντιμος διανοητής και ένας αληθινός πατριώτης

Η εκπομπή -αφιέρωμα στον έντιμο διανοητή και πατριώτη Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Ραδιοφωνικός σταθμός Μετρόπολις Θεσσαλονίκης Μακεδονίας

ΕΝΝΕΑ ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ...

Του Γιώργου Ζουρίδη.

Το κινητό μου τηλέφωνο κτυπά και βλέπω στην οθόνη το όνομα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Απαντώ και ακούω την χαρακτηριστική φωνή του Μιχάλη να με ρωτά: «Τι γίνεται Γιώργο; Η Ρένα μου είπε ότι περνάς μια περιπέτεια υγείας; Τι ακριβώς συμβαίνει;»

Του εξηγώ επιγραμματικά τα περί καρκίνου στον πνεύμονα, ότι χειρουργήθηκα και περιμένω απάντηση από την βιοψία και μετά χαριτολογώντας ερωτώ: «Φιλαράκο εμείς οι δύο είμαστε συνομήλικοι και εγώ όλο τραβιέμαι με την υγεία μου! Πες μου εσύ πως είσαι;»

Το ηχόχρωμα της φωνής του με καθησυχάζει. «Μια χαρά είμαι εγώ αν εξαιρέσεις κάτι μικροπροβλήματα του παρελθόντος χωρίς σημασία» μου απαντά! Η επικοινωνία μας διαρκεί περί την μισή ώρα με την υπόσχεση σύντομα να βρεθούμε από κοντά, ο Μιχάλης, η Ρένα, εγώ και η Χρύσα σε κάποιο σπίτι για ένα κρασί.

Δεν κράτησε την υπόσχεση του και δεν πρόλαβα και εγώ να τον καθησυχάσω για την περίπτωση μου! Δέκα μέρες μετά, διάφοροι συναγωνιστές από όλη την Ελλάδα, μου ανακοίνωναν τηλεφωνικά τον αιφνίδιο και ακαριαίο θάνατο του.

Ο Μιχάλης ήταν για όλους εμάς τους λεγόμενους Ιταλούς ο ιδεολογικός Μέντορας μας, που κατόρθωσε να συνθέσει την γνώση διαφόρων διανοητών του νεομαρξιστικού ρεύματος περί της Εξάρτησης και να την αποτυπώσει δίπλα και μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου στην περίφημη Διακήρυξη της 3^ης του Σεπτέμβρη.

Ήταν ο μοναδικός Έλληνας που αυτή την Διακήρυξη την εξειδίκευσε μετέπειτα με την πλούσια βιβλιογραφία του κατά θεματικούς τομείς, δίνοντας λύσεις χειροπιαστές, εθνικές και αναπτυξιακές για κάθε ένα από τους τομείς αυτούς….

Προσωπικά δεν θα περιγράψω την ατομική προσφορά του Μιχάλη σε εμάς τους συναγωνιστές του, πολλώ δε μάλλον απέναντι στον Ελληνισμό. Την προσφορά του Μιχάλη την περιγράφει στην επικήδεια ομιλία του με άψογο τρόπο ο κ. Βασίλης Ασημακόπουλος από τη νέα γενιά στελεχών μας, και οι αναγνώστες μπορούν να την διαβάσουν ακέραια πατώντας στον προσυναπτόμενο σύνδεσμο kentrikaimeli στο τέλος του κειμένου μου.

Εγώ απλά θέλω να τονίσω κάποια ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά του αδικοχαμένου φίλου μας που έφυγε νωρίς.

Εξού και η φώτο του Μιχάλη με την μεγάλη μου κόρη πριν τριάντα δύο χρόνια.

Με τον Μιχάλη συμπορευτήκαμε στην Νομαρχιακή ΠΑΣΟΚ Ιταλίας και αργότερα στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ αλλά δέσαμε ως άνθρωποι και φίλοι περισσότερο μετά τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό μου στα Εξάρχεια. Ο Μιχάλης τους δύο μήνες νοσηλείας και αναρρώσεως μου, ήταν κάθε τρεις μέρες δίπλα μου να με εμψυχώνει και να με παρηγορεί….

Μάλιστα θέλησε να πολιτικοποιήσει το θέμα της βίαιης επίθεσης που είχα δεχθεί, και να το εισάγει προς συζήτηση στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ αλλά κάποια καλόπαιδα αναφώνησαν: «Σιγά μην ασχοληθεί το καθοδηγητικό Όργανο με τον Ζουρίδη!»…