Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΡΩΤΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΡΩΤΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2024

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑΣ


Της Νικολίτσας Λιαντίνη 

Σήμερα 14 Δεκεμβρίου εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Αγάπης, η δε Εκκλησία τιμά τον Άγιο Λεύκιο. Αφορμή για μένα να σάς γράψω  λίγες σειρές για τις έννοιες της ΑΓΑΠΗΣ και του ΕΡΩΤΑ στο Χριστιανισμό και την Ελληνική διανόηση (βασικά στην έννοια του πλατωνικού έρωτα).

Θα ξεκινήσω με τη διαπίστωση ότι η έννοια της ΑΓΑΠΗΣ είναι καθαρά και μόνον χριστιανική, είναι η κατ’ εξοχήν πρωτοτυπία της χριστιανικής διδασκαλίας. Ως ουσιαστικό η λέξη «αγάπη» δεν απαντά σε αρχαίους συγγραφείς, αλλά μόνον στην Κ.Δ. και σε εκκλησιαστικούς συγγραφείς. ( Αν κάποιος αμφιβάλλει, ας ανοίξει το λεξικό των LIDDELL – SCOTT στο λήμμα «αγάπη» για να το διαπιστώσει.)
Επειδή πρώτα σπούδασα Θεολογία με διδακτορικό στη Δογματική και για 4,5 δεκαετίες δίδαξα στη Θεολογική Σχολή  του ΕΚΠΑ προπτυχιακά και μεταπτυχιακά με πλήθος μαστερούχων και διδακτόρων δικών μου και στη συνέχεια Φιλοσοφία με υψίστους ακαδημαϊκούς τίτλους, την οποία συγγραφικά και διδακτικά υπηρέτησα για δεκαετίες,  το κείμενο μου θα έχει σχέση και με τις δύο αυτές επιστήμες:

Έχει υποστηριχθεί ότι ο πλατωνικός έρωτας συμπίπτει με τη χριστιανική αγάπη και κυρίως με τον ύμνο της αγάπης του Παύλου. Όμως πρόκειται για παρανόηση και της χριστιανικής αγάπης και του ελληνικού έρωτα. Όσο και αν οι δύο έννοιες εκφράζουν την υπέρβαση της εγωκεντρικότητας του ανθρώπου, αναχωρούν από διαφορετικές αφετηρίες. Οι εγγενείς θεμελιακές διαφορές των δύο εννοιών είναι οι εξής: Η χριστιανική αγάπη ουδεμία σχέση έχει με τις αισθήσεις, ενώ το αισθητό κάλλος αποτελεί την αφετηρία του πλατωνικού έρωτα, ο οποίος προϋποθέτει τις ιδέες, στις οποίες ο άνθρωπος φθάνει μέσω του αισθητού κόσμου, ενώ η χριστιανική αγάπη εκφράζεται ως ενέργεια Θεού, που χορηγεί και ζωοποιεί την αγάπη του ανθρώπου. Ο έρωτας αναζητεί και επιλέγει το ωραίο, ενώ  η αγάπη δεν θέτει σκοπιμότητες, στρέφεται σε κάθε άνθρωπο, άξιο, ανάξιο και αμαρτωλό (πτωχούς στο πνεύμα, πόρνες, τελώνες, ανάπηρους, κλπ.). Ο έρωτας είναι απότοκος της γνώσης, ενώ η χριστιανική αγάπη είναι γεγονός της πίστης στο Θεό, είναι χάρη Θεού, είναι απάντηση στη δική του αγάπη. Ο έρωτας αναχωρεί από την ύπαρξη κάλλους στο αγαπημένο πρόσωπο και αποφράζει τη δυνατότητα αγάπης για ό,τι δεν είναι ωραίο. Η χριστιανική αγάπη αναχωρεί από το Θεό και κατέρχεται στον άνθρωπο, ενώ ο πλατωνικός π.χ. έρωτας ζητάει να αναχθεί στο θείο ξεκινώντας από τον άνθρωπο.
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όσο και αν είναι κοινοί οι στόχοι Θεολογίας και Φιλοσοφίας (ιδιαίτερα της Οντολογίας), η πρόσβασή τους γίνεται από δρόμους ίσως παράλληλους, αλλά οπωσδήποτε διαφορετικούς.

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/18ZUUnh5W3/ https://www.facebook.com/share/18ZUUnh5W3/
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2024

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024

Κάτω απ’ την κληματαριά


Της Ελένης Καραγιάννη 

 
Χαλασμένη την πήρε. Το κατάλαβε την πρώτη νύχτα του γάμου όταν έπεσε πάνω στο κορμί της με πάθος και τρυφεράδα. Τίποτα δεν είπε. Ένα κοκόρι ξέπλυνε τη ντροπή. Το ‘σφαξε για το  ματωμένο νυφιάτικο σεντόνι που άπλωσαν το πρωί τα πεθερικά στο μπαλκόνι. Όλο το χωριό χόρευε κι έπινε στη θέα του αίματος, σημάδι αγνότητας και καθαρότητας της νύφης κι αξιοσύνης του γαμπρού. Ο Γιωργής άξιο παλικάρι ήταν, δουλευταράς, έντιμος, καλός και συμπονετικός.

 Ποτέ κανείς δεν του γύρισε κουβέντα. Την αγαπούσε από παιδί. Τρεις φορές έστειλε προξενιό να τη ζητήξει και τρεις φορές ο πατέρας το γύρισε  πίσω. Δεν τον ήθελε για γαμπρό. Τον είχε για παρακατιανό.
Γεννήθηκε  σ’ ένα  καπνοχώρι της Μακεδονίας. Ο πατέρας  τής  είχε αδυναμία κι ας μην ήταν αγόρι. Ήταν φτυστή η μάνα του έλεγε, η κυρά Μαριγώ. Της έδωσε το όνομά της και τη φώναζε Μαριώ. Τη μάνα δεν τη θυμάται ούτε τρυφερή ούτε στοργική. Σκληρή κι απόμακρη τούς αγαπούσε με τον τρόπο της. Είχε να φέρει βόλτα το σπίτι, τα χωράφια, τα ζωντανά, να ταΐσει τόσα στόματα. Σαν γατάκι γουργούριζε  και τριβόταν στην αγκαλιά του πατέρα κι ας έλεγε η μάνα πόσο άπρεπο ήταν για μία καθωσπρέπει θυγατέρα.

Οι σκοτεινές μέρες της Κατοχής και του εμφυλίου είχαν αρχίσει να ξεθωριάζουν στη μνήμη και τις καρδιές των ανθρώπων. Ο φόβος και το μίσος είχαν καταλαγιάσει και στην πλατεία του χωριού στήνανε γλέντια και πανηγύρια ολοήμερα. Άλλες φορές για να τιμήσουν τον Άγιο κι  άλλες για να κάψουν τα ξεραμένα στεφάνια του Μαγιού και να πηδήξουν πάνω απ’ τη φωτιά, να υποδεχτούν το θέρος και να ευχηθούν καλύτερη σοδειά. Σ’ ένα απ’  τα πανηγύρια τον γνώρισε. Τη  μάγεψε με τη μουσική του. Της πήρε τα μυαλά της ξεσυλλόγιστης! Περιπλανώμενος βιολιστής έτρεχε από γιορτή σε γιορτή σ’ όλη την επαρχία. Στα βάθη του κάμπου, κρυμμένοι πίσω από τις παχιές συστάδες των δέντρων χάνονταν  με τις ώρες. Με το δοξάρι του γρατζουνούσε τις χορδές του βιολιού κι έκανε την καρδιά να φτεροκοπά στο στήθος της.

Ένα πρωινό έφυγε αξημέρωτα χωρίς αυτήν. Άφησε την ψυχή της πίσω, γρατζουνισμένη απ’ τις νότες  να  τον καρτερά και τον σπόρο του να μεγαλώνει στην κοιλιά της.  Με πόσα σκουτιά, πόσα υφάσματα ξεχασμένα στα σεντούκια της μάνας φάσκιωνε  την κοιλιά που όλο στρογγύλευε!

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024

ΕΚΕΙΝΗ – ELLA



ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ




Όταν με πήρε τηλέφωνο η μάνα μου, ο παππούς είχε κιόλας φύγει. Δεν τον προλάβαινα πια. Κοίταξα απ’ το παράθυρο τον ουρανό. Τα σύννεφα μαζεύονταν με μια ασυνήθιστη σπουδή… Όταν ξεκίνησα τ’ αμάξι, βαριές σταγόνες πάσκιζαν να μου τρυπήσουν το παρμπρίζ.



Μας το ψιθύρισαν στην κλινική το ραντεβού. Κάπου εκεί ξημέρωμα τον άκουσαν στον ύπνο του να την φωνάζει. Είχε από χρόνια πριν φορέσει τ’ άσπρο της το νυφικό η γιαγιά και τον περίμενε. Ξύπνησε ήρεμος κι απλά τους είπε «φεύγω». Κι έφυγε πριν τον πιάσει η βροχή, πριν του μουσκέψει τ’ ατσαλάκωτο γαμπριάτικο κουστούμι.

Σάββατο 1 Ιουνίου 2024

«Το δύσκολο είναι ν' αγαπάς» - Τίτος Πατρίκιος

«Το δύσκολο είναι ν' αγαπάς» - Τίτος Certainly



ΠΟΙΗΜΑΤΑ Β' (1959 - 2017), Εκδόσεις Κίχλη, 2018

Πολλοί έχουν αντιρρήσεις βέβαια και λένε το αντίθετο..


ΠΗΓΗ -  Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Παρασκευή 24 Μαΐου 2024

«Το τραγικόν ειδύλλιον δύο ποιητών» [2/3]



*
Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
[ Συνέχεια από το πρώτο μέρος ]

~.~
Εφημερίς ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Σάββατον, 13 Φεβρουαρίου 1932


ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟΝ ΕΙΔΥΛΛΙΟΝ ΔΥΟ ΠΟΙΗΤΩΝ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΟΥΛΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΕΡΩΤΟΣ


Ούτε και χθες υπήρχε καμμιά πληροφορία σχετικώς με τον εξαφανισθεντα ποιητήν κ. Βαφόπουλον. Η δ)νίς Ανθούλα Σταθοπούλου προσήλθε μόνον εις τα γραφεία μας και με σπαραγμόν ψυχής μας είπε τα εξής:
Advertisement

Ρυθμίσεις απορρήτου

— Τίποτε ακόμη και από πουθενά καμμιά πληροφορία. Ίσως να πήγε στο Άγιον Όρος. Το πιθανότερο είναι αυτό! Ήταν ένας άνανδρος… Φέρθηκε ελεεινά. Αγαπιούμασταν με έναν ξεχωριστό τρόπο. Δεν ήταν έρωτας αυτός. Ήταν μια σωστή φρενοπάθεια. Έσκυβε να μου φιλήση το χέρι και κατέληγε σε δάγκωμα. Ξεύρω πως μ’ αγαπά και πως μια μέρα θα γυρίση. Αχ… αν γυρίση.

Είχεν ένα σφύριγμα στην φωνή της. Τα παράξενα γαλανά μάτια της, απ’ τα οποία ξαφνικά ανέβλυζαν δάκρυα και ξέφευγαν αστραπές, έδειχναν όλη την τρικυμίαν της ψυχής της, την καταιγίδα που είναι έτοιμη να ξεσπάση.

— Ας είναι, συνεχίζει, η ιστορία αυτή δεν θάχη φοβερό τέλος γι’ αυτόν. Εγώ θα πεθάνω, να ιδήτε. Όλα έχουν κάποιο τέλος. Και η δική μου περιπέτεια ασφαλώς θα τελειώση, ασφαλώς αλλά μ’ έναν τρόπο… θα ιδήτε… α! μια στιγμή! Κάποια εφημερίδα έγραψε πως ντύθηκα στα μαύρα μια και τον έχασα. Όχι. Πενθώ το χαμό της αδελφής μου που έγινε τώρα και δυο-τρεις μήνες. Και τι δεν έχω να πενθήσω εγώ; Το σπίτι μου σαρώθηκε. Δέκα χρόνια τώρα όλο και γκρεμίζονταν. Πέθανε η μαμά, ο αδελφός, η αδελφή μου. Το σπίτι μας ρήμαξεν. Όλο πτώματα γύρω και ρημάδια. Τάφοι και μαύρα ρούχα. Κάπου, κάπου μια ώρα χαράς και ύστερα μέρες, μήνες, χρόνια θλίψης. Ζω μέσα σε μια βαθύτατη οδύνη!
Advertisement

Ρυθμίσεις απορρήτου

Έφυγε. Αργά. Με βήμα σταθερό. Τα μάτια της ήταν στεγνά. Τα χείλη σφιγμένα.

— Αχ, αν γύριζε!

Κι είχεν έναν τόσο παράξενον τόνο στη φωνή της, τόσο παράξενο…

*

*

ΕΝΑΣ ΕΡΩΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ

Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2024

O. Clement-S. Rougier: Ο Θάνατος και η Ανάσταση του Έρωτα




από Olivier Clement
-15 Ιανουαρίου 2024

Είναι θλιβερό να σκεφτούμε ότι οι Χριστιανοί, συχνά στον τομέα αυτόν, εκφράστηκαν ηθικολογικά, με λύπη και ενοχή. Ενώ διαθέτουν απεριόριστα αποθέματα, για να αποκατασταθεί η σεξουαλικότητα σαν μυστήριο της αγάπης.

Διάβαζα τελευταία σε μια επιθεώρηση, που μάλιστα είναι αντιθρησκευτική, αυτό το κείμενο του Giraudoux: «Το ζευγάρι υπήρχε από πάντα. Ο Θεός δεν εδημιούργησε τον άνδρα και την γυναίκα τον ένα μετά τον άλλον… Δημιούργησε δύο σώματα δίδυμα, ενωμένα με σαρκικά δεσμά που τα χώρισε σε μια έξαρση εμπιστοσύνης την ημέρα που δημιούργησε την τρυφερότητα».

Αντηχεί εδώ ο θεμελιώδης λόγος: «Και ο Θεός ἐποίησεν τόν ἂνθρωπο κατ’ εικόνα εαυτοῦ· ἂρσεν και θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς».

Το ζευγάρι είναι ίσως η ομορφότερη εικόνα του Θεού. Αυτός που αναρωτιέται πάνω στο πρόβλημα της Φύσης του Θεού και της Ουσίας του, αν ζήσει μια μεγάλη αγάπη δεν του μένουν πια ερωτήματα. Μέσα σ ’αυτή την ανταλλαγή βλεμμάτων, που το ένα βυθίζεται στο άλλο μέχρι το κέντρο που ονομάζουμε ψυχή, υπάρχει μια ολοζώντανη εικόνα της Τριάδος του Θεού- Αγάπη για τον οποίο μιλά ο Δάντης: «η Αγάπη που κινεί τον ήλιο, και τ’ άλλα αστέρια.»

Ο Θεός χρησιμοποιεί την ανθρώπινη αγάπη για να εισέλθει απαρατήρητος μέσα στη ζωή των ανθρώπων. Η χαρά που δίνει κανείς στο αγαπημένο πρόσωπο, είναι τόσο δυνατή γιατί μέσαθέ της, δίνεται ο ίδιος ο Θεός… γιατί μέσα απ’ αυτήν οι αγαπημένοι χορταίνουν την αιωνιότητα του Θεού.

Ίσως γι’ αυτό η βεβήλωση της αγάπης είναι κάτι σαν ιεροσυλία… Η λατρεία της σάρκας για την σάρκα είναι σαν την λατρεία του χρυσού μόσχου. Ο Μωυσής τρελός από οργή κομματιάζει το μόσχο και τον δίνει σ’ αυτούς που τον λατρεύουν, να τον φάνε.

Δεν πιστεύω πως είναι απαραίτητο να μιμηθούμε το Μωυσή: αυτός που φτάνει σε κορεσμό σάρκας, αηδιάζει. Και η μεγάλη του δυστυχία, χρειάζεται οπωσδήποτε άπειρη ευσπλαχνία…

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2022

Νὰ εἶχεν ὁ ἔρωτας σαΐτες!…




...Νὰ εἶχεν ὁ ἔρωτας σαΐτες!… νὰ εἶχε βρόχια… νὰ εἶχε φωτιές… Νὰ τρυποῦσε μὲ τὶς σαΐτες του τὰ παραθύρια… νὰ ζέσταινε τὶς καρδιές…

''Ὁ Ἔρωτας στὰ χιόνια'' (1895)

ΠΗΓΗ: Δημήτρης Σταματάκης fb

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2022

Δύο Αξεσουάρ Παντρεύονται



 Νίκος Τουλαντάς

 

Είναι μία στατιστική αλήθεια: ποτέ πριν την εποχή μας, τα περισσότερα ζευγάρια δεν είχαν πιο πολλά ζώα από παιδιά (το πιο σύνηθες είναι ο ίδιος αριθμός).

Άλλη αλήθεια: ποτέ πριν την εποχή μας δεν σύναπτες και ξεσύναπτες ερωτικό δεσμό τόσες πολλές φορές στη ζωή σου, εφόσον, το πέντε-δέκα «σχέσεις» (υπό πειραματισμό συσχετισμοί ουσιαστικά) θεωρείται φυσιολογικό και μάλιστα απαραίτητο για την απόκτηση ξεκάθαρης γνώσης του «τί χρειάζεσαι». Ο άλλος είναι αυτό που χρειάζεσαι, όχι αυτό που χρειάζεσαι – πέρα από τον έλεγχό σου, τους όρους και τις λογικές αναστολές – να αγαπάς και να προσέχεις. Ζει κανείς χωρίς να έχει έναν έρωτα στον οποίον να ατενίζει η ύπαρξή του; Ζει κανείς χωρίς να βγαίνει απʼ το πετσί του; Μετά ρωτάς: Για τί ζει;
Επίσης παράδοξο: οι περισσότεροι άνθρωποι που δια υπέρμετρου αυτοκαλωπισμού προωθούν την ερωτικότητά τους, στην ουσία είναι από τους πιο, κυριολεκτικά, ξεν-έρωτους: ο διαπροσωπικός έρωτας έχει γίνει έρωτας με ένα αξεσουάρ που εξυπηρετεί την ατομική σημαντικότητα-πορεία.

Ο ξενερωτισμός καταφαίνεται ειδικότερα εν καιρώ, όταν γίνει σαφές (πραγματικότητα) πως το έκδηλο τσαλακώνεται απʼ τη ρυτίδα και εξαφανίζεται από τον θάνατο, όσο το άδηλο, παράλληλα, έμενε μία γη ακαλλιέργητη, ελκυστική πολύ για όποιον πλησίαζε με τον πόθο να μείνει πεινασμένος, ή να μείνει «για λίγο» τέλος πάντων. Πόσες φορές συνάντησα ομορφόχρωμα μάτια που εκπέμπανε το κενό, και πόσες (λιγότερες) τα συνηθισμένα χρώματα, σε ένα βλέμμα όμως που γέμιζε χρώμα την περίσταση! Διαβλέπουμε λοιπόν πως η ευμορφία, που δεν είναι επίκτητη, δεν έχει απαραίτητα και γοητεία (μία αίσθηση δομημένου και δοκιμασμένου χαρακτήρα). Γιʼ αυτό και το ίδιο με μας φύλο, που δε μας έλκει σαρκικά (εκτός κι αν…), δε μας λέει τίποτα με την εξωτερική ομορφιά του, αλλά συχνά μας γοητεύει το ποιόν του (θαυμάζουμε, μιμούμαστε, παραδινόμαστε σε έναν άνεμο ζωής άλλης – έρως πνευματικός).

Λογικό συμ-πέρασμα από τα παραπάνω: Παιδιά δεν κάνουν τόσο πια, γιατί είναι πολύ απαιτητικότερα αξεσουάρ από τις γάτες και τους σκύλους, γιατί οι άνθρωποι είναι ερωτευμένοι μόνο με τον εαυτό τους, ακόμα και ως ερωτευμένοι με άλλο πρόσωπο (σκύλο, γκόμενο, σύζυγο, τέκνο, φίλο, Θεό). Όλα δύνανται να χρησιμοποιηθούν ιδιοτελώς. Όλα τ’ αγαπάμε και κατευθύνουμε να υπάρχουν ως ιδανικές μας προεκτάσεις, ως συμπληρώματα του καταπληκτικού – γιʼ αυτό πληκτικού – εαυτού μας.

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2022

Ποιος ήταν ο Άγιος Βαλεντίνος -Η αληθινή ιστορία




Η 14η Φεβρουαρίου είναι η μέρα που γιορτάζει ο Άγιος Βαλεντίνος και έχει καθιερωθεί ως η μέρα των ερωτευμένων, αφού σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο συγκεκριμένος άγιος είναι ο προστάτης των ζευγαριών. Ποιος ήταν όμως στην πραγματικότητα ο Άγιος Βαλεντίνος;

Καταρχάς στις 14 Φεβρουαρίου εορτάζεται η μνήμη του καθολικού ιερέα Βαλεντίνου, ο οποίος μαρτύρησε για την πίστη του Via Flaminia, το 270 μ.Χ. στους διωγμούς του αυτοκράτορα Κλαύδιου.

Ο Βαλεντίνος καταδικάστηκε σε θάνατο, επειδή τελούσε γάμους ανάμεσα σε ζευγάρια, διαδίδοντας και στερεώνοντας έτσι τη χριστιανική πίστη.

Ουσιαστικά η Καθολική εκκλησία όρισε τον εορτασμό της μνήμης του στις 14 Φεβρουαρίου, ημερομηνία που… συμπίπτει με μια παγανιστική τελετή γονιμότητας, τα Λουπερκάλια (στις 15 Φεβρουαρίου).

Ποιος ήταν ο Αγιος Βαλεντίνος -Η αληθινή ιστορία | iefimerida.gr 0

Οι θρύλοι για τον Αγιο Βαλεντίνο

Ωστόσο, ποτέ δεν έχει διευκρινιστεί αν πρόκειται για ένα πρόσωπο ή δύο διαφορετικούς άγιους με το ίδιο όνομα.

Σύμφωνα με τον κυρίαρχο θρύλο, ο Βαλεντίνος, ήταν ιερωμένος που έζησε τον 3ο αιώνα και κρυφά από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο τον Γοτθικό (που βρισκόταν τότε στην εξουσία), πάντρευε ερωτευμένα ζευγάρια Χριστιανών και γενικά βοηθούσε τους Χριστιανούς, γεγονός που θεωρούνταν έγκλημα. Συνελήφθη για την πράξη του αυτή και φυλακίστηκε, ωστόσο ο αυτοκράτορας αρχικά αποφάσισε να του δώσει χάρη, μέχρι που ο Βαλεντίνος προσπάθησε να τον μυήσει στον Χριστιανισμό και ο αυτοκράτορας τον καταδίκασε σε θάνατο δια λιθοβολισμού. Ωστόσο ο Βαλεντίνος επέζησε από τον λιθοβολισμό κι έτσι τον αποκεφάλισαν έξω από την πύλη της Flaminia στις 14 Φεβρουαρίου του 169.

Ένας άλλος θρύλος ωστόσο λέει ότι ο Βαλεντίνος ήταν πρώην επίσκοπος του Terni, μίας πόλης στην νότια Umbria (έτσι λεγόταν τότε η κεντρική Ιταλία) και βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό, όταν ο δικαστής Αστέριος, αμφισβητώντας την εγκυρότητα της Χριστιανικής θρησκείας τον έβαλε σε μία δοκιμασία. Του παρουσίασε την τυφλή θετή του κόρη και του είπε ότι αν την κάνει να βρει το φως της θα έχει ότι ζητήσει. Πράγματι εκείνος αποκατέστησε την όραση της κόρης και ο δικαστής ταπεινωμένος τον ρώτησε τι θέλει να κάνει. Ο Άγιος Βαλεντίνος του είπε να σπάσει μέσα σε τρεις μέρες όλα τα ειδωλολατρικά αγάλματα που έχει και στη συνέχεια να βαπτιστεί. Ο δικαστής το έκανε και στη συνέχεια βάπτισε και όλη του την οικογένεια, ωστόσο αυτή η μεταστροφή του μεγάλου δικαστή δεν άρεσε στον αυτοκράτορα Κλαύδιο, ο οποίος συνέλαβε τον Άγιο Βαλεντίνο και η κατάληξη και αυτού του θρύλου είναι ακριβώς η ίδια με του προηγούμενου.

Ἔρως καί Ψυχή. Τό αἴνιγμα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης.

0
458

Βαθιά πολύ εἶναι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.

Ἐκεῖ στά βάθη της βρίσκεται ἡ λύση στό αἴνιγμα τῆς ὕπαρξης.

Γιά αὐτό ἀγαπᾶ νά καταδύεται. Γίνεται γοργόνα. Πάντοτε ὁ νόστος τοῦ βάθους ἀποτυπωμένος  στό βλέμμα της. Ἡ προσοικείωση τοῦ βάθους  εἶναι πόθος ἀστείρευτος.

Ὅμως γιά νά μπορέσει νά καταδυθεῖ ἡ ψυχή πρέπει νά ἀποκτήσει σῶμα. Πρέπει νά ἐνδυθεῖ ὅλον τόν κόσμο, κόσμο ὁρατό καί κόσμο ἀόρατο, νά πραγματώσει τήν  ἀντάμωση σέ ὅλα τά ἐπίπεδα, νά ὑποστασιάσει καθετί πού στόν κόσμο αὐτόν τῆς δόθηκε σάν μυστικό κλειδί Παραδείσου. Νά ἐνδυθεῖ, κατά πῶς λέν τά παραμύθια, τόν κάμπο μέ τά λούλουδα, τή θάλασσα μέ τά ψάρια, τόν οὐρανό μέ τ’ ἄστρα γιά νά μπορέσει νά μπεῖ στόν νυμφώνα  ὥστε νά ἐνστερνηθεῖ καί τόν ἄνθρωπο σ’ ὅλο τό μέγεθος  τοῦ πόνου, τοῦ  καημοῦ καί τοῦ νόστου, γιά νά καταδυθεῖ μέ πληρότητα ν’ ἀγγίξει στό βάθος  φῶς λυτρωτικό , Θεό Παντοδύναμο.

Ἀλλά ἀπό μόνη της ἡ κυρά-Ψυχή δέν μπορεῖ νά ἐπιτύχει τοῦτον τόν ἐνστερνισμό , τούτη τήν ἕνωση. Γι αὐτό ἔστειλε ὁ Θεός τόν «Ἀρχάγγελο» τοῦ Ἔρωτα. Ἔρωτας εἶναι ὁ νόστος τοῦ ὕψους. Ὁ νόστος γιά τό φῶς πού νοηματοδοτεῖ τό βάθος. Ἔτσι κατερχόμενη, νά ἀνέρχεται πληρέστερη καί καθολικότερη ἀπό τή νηπτική ζέση πρός τό  μυστήριο τῆς ἕνωσης. Ἡ κατάδυση νά σηματοδοτεῖ ἀνάδυση καί νά’ναι Φῶς, Ἔρωτας, Σιωπή ὥς θά ’λεγαν Σῶμα, Ψυχή, Πνεῦμα.

Περί έρωτος: π. Φιλόθεος Φάρος, Χρήστος Γιανναράς, Δημήτρης Μαυρόπουλος


Συντονίζει o Άγγελος Βαλλιανάτος.

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2022

Ο μύθος της συνεξάρτησης

Το κίνημα της "ανεξαρτησίας" και άλλες προσεγγίσεις αυτοβοήθειας της «λαϊκής ψυχολογίας» απεικονίζουν τις σχέσεις με τρόπο εξαιρετικά παρόμοιο με τις απόψεις του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα όσον αφορά τον δεσμό γονέα-παιδιού.

Οι σημερινοί ειδικοί προσφέρουν συμβουλές που έχουν ως εξής:

Η ευτυχία σας είναι κάτι που πρέπει να έρχεται από μέσα σας και δεν πρέπει εξαρτάται από τον εραστή ή τον σύντροφό σας.
Η ευημερία σας δεν είναι δική τους ευθύνη και η δική τους ευημερία δεν είναι δική σας.
Κάθε άτομο πρέπει να φροντίζει για τον εαυτό του.
Επιπλέον, πρέπει να μάθετε να μην αφήνετε την εσωτερική σας ησυχία να ενοχλείται από το άτομο που είναι πιο κοντά σας.
Εάν ο σύντροφός σας ενεργεί με τρόπο που υπονομεύει την αίσθηση ασφάλειας σας, θα πρέπει να είστε σε θέση απομακρυνθείτε συναισθηματικά από την κατάσταση αυτή.
«Κάνε φόκους στον εαυτό σου και επέμεινε σ’ αυτό”
Εάν δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό, μπορεί να υπάρχει κάποια δυσλειτουργία. Κάτι πάει λάθος μαζί σου.

Μπορεί να έχεις εμπλακεί πολύ με το άλλο άτομο ή να έχεις συνεξαρτηθεί και πρέπει να μάθεις να θέτεις καλύτερα “όρια”.

Η βασική προϋπόθεση στην οποία βασίζεται αυτή η άποψη είναι ότι η ιδανική σχέση είναι μεταξύ δύο ανθρώπων που είναι αυτάρκεις και οι δυό και ενώνονται με έναν ώριμος τρόπο, διατηρώντας και σεβόμενοι παράλληλα τα σαφή όρια τους.

Εάν αναπτύξεις μια ισχυρή εξάρτηση από τον σύντροφό σου, είσαι κατά κάποιο τρόπο ανεπαρκής και χρειάζεται να δουλέψεις με τον εαυτό σου για να γίνεις πιο «διαφοροποιημένοι» και να αναπτύξεις “μεγαλύτερη αίσθηση του εαυτού.”

Το χειρότερο δυνατό σενάριο είναι ότι θα καταλήξεις να χρειάζεσαι τον σύντροφό σου, πράγμα που εξομοιώνεται με «εθισμό» σε αυτόν ή αυτήν, και όλοι γνωρίζουμε ότι ο εθισμός είναι μια επικίνδυνη προοπτική.

Ενώ οι διδασκαλίες του κινήματος αυτού της “ανεξαρτησίας” παραμένουν πάρα πολύ χρήσιμες στην αντιμετώπιση των μελών της οικογένειας που πάσχουν από κατάχρηση ουσιών (όπως ήταν η αρχική πρόθεση), μπορεί να είναι παραπλανητικές και ακόμη και επιζήμιες, όταν εφαρμόζονται αδιάκριτα σε όλες τις σχέσεις.

Αλλά η βιολογία λέει μια πολύ διαφορετική ιστορία.

Η ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Πολλές μελέτες δείχνουν ότι από τη στιγμή που θα συνδεθούμε με κάποιον, οι δύο μας σχηματίζουμε μια φυσιολογική μονάδα.

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2021

Παπαδιαμάντης και Ντοστογιέφσκυ Έρως και Αγάπη



Είναι άραγε ο Παπαδιαμάντης κι ο Ντοστογιέφσκι ομοούσιοι πλην ετερόσχημοι; Το σίγουρο είναι ότι δεν μοιάζουν «ως δύο σταγόνες ύδατος». Θα παρατηρήσει κανείς ότι ο Ντοστογιέφσκυ πηγαίνει από τον Νόμο στην Γη, ο Παπαδιαμάντης από την Πόλη στην Φύση. Εκ μόνου του προηγούμενου λόγου ο Ντοστογιέφσκυ έγινε αξιομίλητος στην Οικουμένη, όχι για τον Χριστιανισμό του, αλλά για τον Μηδενισμό του, ενώ ο Σκιαθίτης, βασιλιάς σε μια κόχη, δόξασε στον Τόπο ολόκληρο τον Κόσμο. 

Ο Ντοστογιέφσκυ αναζητά, όπως ο Λούθηρος, ένα «Νέο Νόμο», όταν ο Παπαδιαμάντης βλέπει στον Νόμο μια αρχή ακαταλόγιστη και ανυπαίτια, ώστε αυτό που εν τέλει απομένει είναι η Φύση στην συνθήκη μιας ακέραιας αθωότητας, ως εάν η προπατορική Πτώση να μην έλαβε χώρα ποτέ. Ως εκ τούτου ο ήρωας του Ντοστογιέφσκυ ανελκύεται από τον πυθμένα της ύπαρξής του, ενώ αυτός του Παπαδιάμαντη από την ίσαλο γραμμή της μορφής του.

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ «ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ» ΕΡΩΤΑΣ;

του ΜΥΡΩΝΑ ΖΑΧΑΡΑΚΗ

Ο έρωτας που συνήθως ονομάζουμε «πλατωνικό» είναι ένα ζήτημα για το οποίο συχνά γίνεται λόγος. Όταν μιλάμε για πλατωνικό έρωτα, συνήθως τείνουμε ν’ αναφερόμαστε σε έναν έρωτα ανεκπλήρωτο, αγνό και χωρίς τη σεξουαλική εμπειρία. Τι εννοούσε όμως ο Πλάτων όταν έκανε λόγο για τον έρωτα; Ο όρος που χρησιμοποιούμε παραπέμπει όντως στη σκέψη του μεγάλου αρχαίου φιλοσόφου ή μήπως είναι παραπλανητικός; Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε χωρίς περίπλοκες ακαδημαϊκές αναλύσεις. Αρχικά, πρέπει να παρατηρηθεί ότι οι επιδράσεις της πλατωνικής φιλοσοφίας είναι αναμφίβολα τεράστιες: εκτός από τη φιλοσοφική παράδοση που ανέπτυξαν οι σπουδαστές του Πλάτωνα στην Ακαδημία, μερικούς αιώνες αργότερα ιδρύθηκε η σχολή σκέψης του Νεοπλατωνισμού από τον Αμμώνιο Σακκά και εκπροσωπήθηκε από τον Πλωτίνο. Την ίδια εποχή εμφανίστηκε και ο Φίλων ο Αλεξανδρέας, ο οποίος συνδυάζοντας την πλατωνική σκέψη με τις εβραϊκές παραδόσεις, διαμόρφωσε ένα σύστημα σκέψης που έλαβε την ονομασία Ιουδαιοπλατωνισμός. Μέσω του Νεοπλατωνισμού, η φιλοσοφία του Πλάτωνα επηρέασε και τον Άγιο Αυγουστίνο, από τον οποίο διαδόθηκε στη Δύση και δημιουργήθηκε ο περίφημος Χριστιανοπλατωνισμός. Τόσο στη Δύση όσο και στο Βυζάντιο, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης προκάλεσαν ανταγωνισμούς και διαμάχες σχετικά με το ποιος από τους δύο ήταν καταλληλότερος ως μέσον για να εκφραστούν τα χριστιανικά δόγματα. Αν και κατά τον Δυτικοευρωπαϊκό Μεσαίωνα δέσποζε η αυθεντία του Αριστοτέλη, η φυσιογνωμία του Πλάτωνα δεν έπαψε να επηρεάζει με τον δικό της τρόπο τη φιλοσοφική αναζήτηση. Ίσως κανένας άλλος διανοητής στην ιστορία της Φιλοσοφίας δε συναιρεί μέσα του τόσες διαμετρικά αντίθετες ιδιότητες όσο ο Πλάτων. Στους διαλόγους του, όπου κυριαρχεί η επιβλητική προσωπικότητα του Σωκράτη, ενώνονται η φιλοσοφία με τη θρησκεία, η τέχνη με την επιστήμη και η θεωρία με την πράξη.

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2020

Έρωτας

Αhmet Yalcinkaya

 Μετάφραση: Σάρα Θηλυκού

Έρωτας


Έρχομαι κάθε μέρα στην αρχή αυτού του δρόμου

σκέφτομαι πως θα περάσεις από εδώ

περιμένω, περιμένω, και περιμένω…

μόλις φανείς από μακριά

η καρδιά μου δεν χωρά στο κλουβί της,

τουλίπες μέσα μου ανθίζουν…

μια ανεξήγητη έξαψη αγκαλιάζει το κορμί μου

καίγομαι ολόκληρος…

δεν βλέπω ποιος είναι στον δρόμο, δεν μπορώ να δω.

Δεν βλέπω τα δέντρα

και μόλις πλησιάζεις

παγώνει το αίμα μου, παγώνει το μυαλό

παγώνει η ψυχή μου

όλα παγώνουν μέσα μου

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2020

Luis Buñuel: «Όσο κι αν μερικοί δυσκολεύονται να το πιστέψουν, αγαπήσαμε...»

Luis Buñuel: «Όσο κι αν μερικοί δυσκολεύονται να το πιστέψουν, αγαπήσαμε...»
Όταν ήμαστε νέοι ο έρωτας μας φαινόταν ένα αίσθημα παντοδύναμο, ικανό να μεταμορφώσει μια ζωή.
Ο σεξουαλικός πόθος ήταν αναπόσπαστο στοιχείο του αλλά συνοδευόταν από ένα αίσθημα προσέγγισης, κατάκτησης και αμοιβαιότητας που θα μπορούσε να μας υψώσει πάνω από την καθημερινότητα και να μας κάνει ικανούς για μεγάλα πράγματα.
Μια από τις πιο περίφημες έρευνες των σουρεαλιστών άρχιζε με την ερώτηση: "Τι ελπίδες στηρίζετε στον έρωτα;".
Εγώ απάντησα: "Αν αγαπώ, όλες μου τις ελπίδες. Αν δεν αγαπώ, καμία".
Το να αγαπούμε μας φαινόταν αναγκαίο στη ζωή, σε κάθε πράξη, σε κάθε σκέψη, σε κάθε αναζήτηση.
Σήμερα, αν πιστέψω αυτά που μου λένε, συμβαίνει με τον έρωτα ό,τι και με την πίστη στο Θεό.
Τείνει να εξαφανιστεί-τουλάχιστον σε ορισμένους χώρους.
Πρόθυμα τον χαρακτηρίζουν σαν ένα ιστορικό φαινόμενο, σαν μια ψευδαίσθηση του πολιτισμού.
Τον μελετούν, τον αναλύουν-και ει δυνατόν, τον θεραπεύουν.
Διαμαρτύρομαι.
Δεν υπήρξαμε θύματα μιας ψευδαίσθησης.
Όσο κι αν μερικοί δυσκολεύονται να το πιστέψουν, αγαπήσαμε.

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2020

Φλερτ με ραντεβού ή με μηνύματα;

Καραποστόλης Βασίλης

Γνωστή εταιρεία κινητών τηλεφώνων είχε πριν χρόνια προτρέψει με τηλεοπτικές διαφημίσεις τους νέους να «στέλνουν μηνύματα» αντί να κανονίζουν ραντεβού μεταξύ τους. Γιατί να ξοδεύουν έτσι τα λεφτά τους; Πολύ πιθανό όταν βγουν και συναντήσουν το πρόσωπο που τους ενδιαφέρει η όλη υπόθεση να μην καταλήξει εκεί που θα ήθελαν. Θα έχουν τότε σπαταλήσει το χαρτζιλίκι τους άδικα σε κεράσματα.
Ενώ αν κρατηθούν σε απόσταση, αν διασταυρώσουν πρώτα τα γραπτά τους σήματα, θα φανεί αν αξίζει τον κόπο να γίνει το επόμενο βήμα. Λάθος λοιπόν να τρέχει κανείς στα τυφλά, επειδή του γυάλισε κάποιο πρόσωπο. Πιο έξυπνο να κάνει προκαταρκτικούς ελέγχους. Στην αρχή το φιλτράρισμα, μετά η απόφαση για τη συνάντηση.
Ας αναλογιστούμε τι θα συνέβαινε αν η διαφήμιση αυτή -και οι παρόμοιές της- έπειθαν εντελώς και μονίμως το κοινό τους. Χιλιάδες νέοι προσήλυτοι στην ερωτική συγκίνηση θα προετοιμάζονταν για την τελική έξοδο, κάνοντας στα δωμάτιά τους αλλεπάλληλα τεστ για τους άλλους. Ένας πληθυσμός που του λένε πως δεν πρέπει να βιάζεται, που πρέπει να ξέρει τι πληρώνει και πώς. Να τα κάνει τι, όμως, αυτά που εξοικονομεί; Δεν είναι βέβαια πρόβλημα αυτό. Θα του υποδείξουν αργότερα να προμηθευτεί το ερχόμενο, ακόμη πιο εξελιγμένο μοντέλο κινητού, ή το ακόμη πιο κατσούφικο CD που θα του μιλήσει για απιστίες, μοναξιές και αδιέξοδα μπλεξίματα.
Έτσι από την αναβολή της επιθυμίας περνάμε εύκολα στην παροχέτευσή της. Αντί να σπεύσει κανείς να αντικρύσει κάποιον κατά πρόσωπο, πληροφορείται πως είναι καλύτερα να προπονείται με κουμπιά και κωδικούς, να κάνει παρέα με τηλέφωνα και οθόνες. Πριν βγει για την εμπειρία, οφείλει να είναι εξοπλισμένος, όπως είναι κάθε υποψήφιος για οποιαδήποτε δουλειά.
Το να αρχίζεις επομένως μια σχέση είναι σαν να "προσλαμβάνεις" τον άλλο τη στιγμή που κι αυτός προσλαμβάνει εσένα. Τα προσόντα έχουν από πριν καταγραφεί. Ενδιαφέροντα, προτιμήσεις, το τι σου αρέσει, το τι μου αρέσει. Στο τέλος, από την επεξεργασία των στοιχείων προκύπτει ένας δείκτης-οδηγία που λέει: «Με τον (την) Α συνέχισε, δεν βλάπτει» ή «Με τον (την) Β σταμάτησε, ψάξε αλλού».
Αλλά το να ψάχνουν εξ αποστάσεως οι νέοι τους συντρόφους τους είναι κάτι τόσο αφύσικο όσο το να παίρνει κάποιος στα είκοσί του χρόνια πόζα ανθρώπου κορεσμένου απ’ όλα. Για να φθάσει ένας άνδρας ή μια γυναίκα στο σημείο να κουράζεται από τις άμεσες επαφές πρέπει να έχει φορτωθεί ως τότε κάμποσα βάρη. Εξομολογήσεις, εκμυστηρεύσεις, πολιορκίες που αρχικά διεγείρουν και κατόπιν πιέζουν αφόρητα. Γύρω στα πενήντα κερδίζεις το δικαίωμα να επιλέγεις ποιους θα δεις και ως πού θα προχωρήσεις μαζί τους.

Επιχείρηση γοητείας