Της Άννας Στάικου από fb
ΚΩΣΤΗΣ ΜΟΣΚΩΦ
Ο έρωτας σκέπει την πόλη…
Ο έρωτας όχι της απλής σαρκός, αλλά ο έρωτας του παντός, ο έρωτας που αναβλύζει από την λειτουργία της πόλης της Θεσσαλονίκης ως κέντρου συντακτικού της οικονομικής, της πολιτικής και της πολιτιστικής ζωής της Βαλκανικής για περισσότερο από 2300 χρόνια! Ο έρωτας που αναβλύζει από την λειτουργία της ως κέντρου συνάντησης και ανταλλαγής τόσο υλικών αγαθών όσο και αισθήσεων και ιδεών, πραγμάτων και “βλεμμάτων”…
Η Θεσσαλονίκη είναι το κατεξοχήν κέντρο συνάντησης με τον Άλλο και το Άλλο, το προϊόν του και το σώμα του, κέντρο έτσι της παραδομένης μας βίωσης της ζωής ως Πράξης ενοποίησης της διασκορπισμένης ύλης του κόσμου. Κέντρο της παραδομένης βίωσης που εκφράζεται στον παραδομένο Λόγο – την Ορθοδοξία – καθιστώντας σε αυτόν επίκεντρο της ζωής, μόνη κατάφαση για το Καθόλου, την μετουσίωση του Εγώ σε Εσύ και σε Εμείς, αυτού του συλλογικού Εγώ μεγαλυμένου από την Πράξη του Άλλου, καθιστώντας λοιπόν επίκεντρο της ζωής – δηλαδή “Θεό” – τον Έρωτα, την ενσαρκωμένη Αγάπη. Γατί η “Αγάπη” είναι ο μόνος ορισμός που υπάρχει στην Ορθοδοξία για το Καθόλου…
Δεν είναι σύμπτωση πως στην άμεση περιφέρεια της βυζαντινής και ελλαδικής αυτής συμπρωτεύουσας βρίσκεται το Αγιονόρος, η κιβωτός του πραδομένου Λόγου, σε άμεση συνάρτηση, σε συνεχή διάλογο με αυτήν.
Η Θεσσαλονίκη μέσα στην ιστορία της υπήρξε ένα από τα επίκεντρα της δυσυπόστατης Πράξης του ανθρώπου, συντάκτης και συντονιστής της είπαμε για όλη την Βαλκανική. Της Πράξης του ανθρώπου ως ενοποίησης γύρω από τον άνθρωπο και τους καημούς του, της διασκορπισμένης ύλης του κόσμου, ως κέντρου δηλαδή της κοινωνικής πρακτικής. Και της Πράξης του ανθρώπου ως μέθεξης του ανθρώπου με την υπόσταση του κόσμου, όχι τώρα μέσα από την κοινωνική πρακτική, την πραγμάτωση της ιστορίας, αλλά μέσα από την μετουσίωση του Εγώ σε πρόσωπο, σε “προς-όψιν” ανθρώπου, στραμμένου στον διαπροσωπικό έρωτα του Άλλου, που έτσι μετουσιώνεται σε Εσύ…
Η δυσυπόστατη Πράξη του ανθρώπου βρίσκει την έκφρασή της μέσα από το δραστικό κοινωνικό κίνημα από την μία πλευρά, μέσα από την διαπροσωπική σχέση με το καθολικό Εσύ από την άλλη.
Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη του Αγίου Δημητρίου, αυτού του φαντάρου του έρωτα Αγίου, είναι η πόλη του Νικόλαου Καβάσιλα, του δεύτερου πολιούχου της Γρηγορίου Παλαμά. Αλλά η Θεσσαλονίκη είναι και η πόλη πρωτεργάτης του εκπολιτισμού των Σλαύων στον Μεσαίωνα, στις μέρες μας είναι το επίκεντρο του κοινωνικού κινήματος των λαών της Βαλκανική, κέντρο της Φεντερασιόν στις αρχές του αιώνα μας, αυτή της πρώτης μαζικής σοσιαλιστικής οργάνωσης στον Βαλκανικό χώρο. Και η Θεσσαλονίκη δυσυπόστατη στον “ερωτικό Λόγο” της, εκφράζεται τόσο με την γλώσσα του Μανόλη Αναγνωστάκη έτσι, όσο και του κυρ Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη.
Ο έρωτας σκέπει την πόλη – ο έρωτας είπαμε του παντός, ο έρωτας της όλης σαρκός, ο έρωτας που ως Πράξη κοινωνική και ως Πράξη διαπροσωπική – Πράξη του Εγώ μεγαλυμένου σε Εμείς, και Πράξη του Εγώ μεγαλυμένου στο Εσύ, είναι αισθητός μέσα από την Πράξη και στον Λόγο της πόλης, στην όλη όψη της, στο βλέμμα της, στην καθημερινή της ζωή. Ο άνθρωπος στην Θεσσαλονίκη χάρη στην Πράξη αυτή και στον Λόγο της αντιστέκεται, παλεύει να μην αλλοτριωθεί, πάσχει να μείνει ως ο “κατ’ εικόνα” του “έρωτα”, παλεύει να μη γίνει ο “κατ’ εικόνα” του “μοναχικού εμπορεύματος”, του θεού που πασχίζει να εγκαθιδρύσει ο καπιταλισμός – διαιρώντας το “όλο σώμα” σε τάξεις – και η Εξάρτηση από την ατομοκρατική Δύση. Ο άνθρωπος της Θεσσαλονίκης είναι έτσι ακόμα “πρόσωπο”, είναι στραμμένος στον Άλλο, στην ενσάρκωση της ύλης γύρω από τον Άνθρωπο, στον εξανθρωπισμό – μέσα από τον έρωτα και μέσα από την ιστορία – της απρόσωπης διαλεκτικής του κόσμου…
Πρώτη δημοσίευση: ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ. Αφιέρωμα στη Θεσσαλονίκη. Χριστούγεννα 1985
________________________________
Λίγα σχετικά με το έργο του Κωστή Μοσκώφ
Το πρώτο του βιβλίο «Η Εθνική και Κοινωνική Συνείδηση στην Ελλάδα – Ιδεολογία του Μεταπρατικού Χώρου»(1972) αναπαράγει την έννοια που πρώτος πρότεινε ο Φερνάν Μπροντέλ για τη «μακρά διάρκεια της Ιστορίας».
Η ποίησή του κινήθηκε θεματικά γύρω από τον έρωτα και την ιστορία.
Κεντρική θέση στο έργο του κατέχει η γενέτειρα Θεσσαλονίκη. Ο ίδιος έγραψε στο βιβλίο του «Θεσσαλονίκη 1700-1912: Τομή της Μεταπρατικής Πόλης»: «Η αίσθηση του άλλου, ο έρωτας εντοπίζεται στον άνθρωπο της Θεσσαλονίκης, όπου και αν αυτός βρίσκεται και όπου τον έχει τοποθετήσει η θέση του μέσα στο σύστημα»
------------------------------------------------------
φωτό Η Αψίδα του Γαλερίου υπό βροχή
(από άκλιτον)
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.