ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ… «Κάποιος Ντεριντά…»!

του Γιάννη Κων. Κρούσου

Κάποιος Ντεριντά ανακάλυψε κάπου τον όρο και τον εισήγαγε στη γλώσσα.

«Ο Ντερριντά απέφυγε μέχρι τέλους να δώσει έναν ορισμό στην αποδόμηση ακριβώς γιατί η αποδόμηση ήταν μια στρατηγική και όχι μια μέθοδος. Η αποδόμηση χαρακτηριζόταν από μια δυναμική ανατροπής ηγεμονικών κατασκευών του λόγου. Αλλά ως τέτοια στρατηγική δεν μπορούσε ποτέ να καθορίζεται με ορισμό. Στην επιστολή προς Ιάπωνα φίλο ο Ντερριντά γράφει ότι η αποδόμηση είναι μια λέξη που θα έπρεπε τελικά να εξαφανιστεί. Μια δυναμική του λόγου καθιστά κάθε διατύπωση έρμαιο της δικής της αποδομησης. Αλλά είναι η ευθύνη κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου να επιλέξει και να οργανώσει την δολιοφθορά απέναντι σε εκείνο το πεδίο της ηγεμονίας που αξίζει να χτυπηθεί στην εκάστοτε συνθήκη» 

(Από το wiki, για να μη πάμε στον πρωτότυπο λόγο).

Το wiki υποτίθεται ότι υπάρχει για να εξηγεί και να εκλαϊκεύει, αυθεντικά. Αν δεν τα καταλάβατε όλα, δεν πειράζει.
Κατάλαβε η CIA το πόσο χρήσιμη είναι τούτη η μέθοδος διάλυσης των κατεστημένων αντιλήψεων κι αυτό αρκεί. ΕΔΩ*
http://www.toperiodiko.gr/%CE%B7-cia-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%C…/…

Κι επειδή την έχουμε παρεξηγήσει, η CIA είναι το μακρύ χέρι των «αγορών», αλλά και αυθεντικός εκπρόσωπος του Δυτικού Πολιτισμού. Διδάσκει και διαδίδει τέχνη, ιδέες, φιλοσοφία κλπ. Ήταν ο μεγαλύτερος πολιτιστικός οργανισμός του κόσμου μετά τον Β. Πόλεμο. Σήμερα έχει πολλούς ανταγωνιστές-συναγωνιστές(ΜΚΟ).

Γιάννης Κρούσος : Αγαπηθείτε και φτιάξτε Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις!

Ο Γιάννης Κρούσος, από την Κεφαλλονιά, που υποστηρίζει με όλη την δύναμη της καρδιάς και του μυαλού του την κίνηση των 70 συμπατριωτών του που στελεχώνουν στο Αργοστόλι μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (Κοιν.Σ.Επ.) με το όνομα "Συναδελφική Κομπανία Κεφαλλονιάς".

 Χωρίς συμφέρον, χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς κρυφές σκέψεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, με μοναδικό γνώμονα και πυξίδα την αγάπη για τους συμπολίτες του. Ο Γιάννης Κρούσος, μακροχρόνια άνεργος, όπως δηλώνει ο ίδιος, και ανασφάλιστος στην ηλικία των 65 ετών, μου μίλησε για την ανάγκη να ξανα-αγαπηθούν οι Έλληνες μεταξύ τους, να είναι αλληλέγγυοι, να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς, να δώσουν διέξοδο στην περιθωριοποίησή τους από κυβερνήσεις που κάθε άλλο παρά έχουν στα σχέδιά τους την προστασία και την ευημερία των πολιτών.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Στις δημοσιογραφικές αναζητήσεις μου στον χώρο και στον χρόνο, είχα την ευκαιρία να συναντήσω και να συνομιλήσω με ευλογημένους ανθρώπους. Ανθρώπους αυθεντικούς, ειλικρινείς, που δεν μασούν τα λόγια τους. Ανθρώπους που δεν εμφανίζονται στις τηλεοπτικές οθόνες ούτε στολίζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των περιοδικών. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί αυτό σε μια χώρα και ένα σύστημα ενημέρωσης και προβολής που μετράει τους πολίτες ανάλογα με τα τιμαλφή τους και την παρουσία τους στην πολιτική και νυχτερινή ζωή;