ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: "Από το Δικαίωμα στην μνήμη, στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα" (9-2-2015 - βίντεο)

Μιχάλης Χαραλαμπίδης:

"Από το Δικαίωμα στην μνήμη, στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα" (9-2-2015 - βίντεο)

Περιγραφή

«Από το Δικαίωμα στη Μνήμη στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα», με αφορμή τα 21 χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων η ομιλία του κ.Μιχάλη Χαραλαμπίδη ο οποίος ήταν και ο εισηγητής της αναγνωρίσεως απο το 1989 στην κυβέρνηση του Αντρέα Παπανδρέου. 

Μία πολιτική Oμιλία για ένα ιστορικό ζήτημα είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι φίλοι της Σχολής Γονέων-Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης από τον πολιτικό επιστήμονα-συγγραφέα κ. Μιχάλη Χαραλαμπίδη στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Κατερίνης, τη Δευτέρα 9/2/2015. 

Το θέμα της ομιλίας ήταν «Από το Δικαίωμα στη Μνήμη στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα», με αφορμή τα 21 χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. 

Βασίλης Ασημακόπουλος:« Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το Ποντιακό ως πολιτικό και επιστημονικό ζήτημα. Η σημασία της 19ης Μαϊου »

Ημερίδα «Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού : Μνήμη, αναγνώριση και στρατηγική»*.

 ΕΚΠΑ-Αμφ. Ιωάννης Δρακόπουλος- 5 Μαϊου 2025

Διοργανωτές : Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών Νομού Αττικής

  « Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το Ποντιακό ως πολιτικό και επιστημονικό ζήτημα. Η σημασία της 19ης Μαϊου »

του Βασίλη Ασημακόπουλου [1]

         

Ευχαριστώ από καρδιάς τους διοργανωτές, τον Σύλλογο Ποντίων Φοιτητών Νομού Αττικής γι’ αυτήν την εξαιρετικά τιμητική πρόσκληση να συμμετάσχω σε μια ημερίδα με εξαιρετικούς συνομιλητές, που έχουν βαθιά γνώση στο θέμα. Μια ημερίδα αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.  

          Είναι πολύ τιμητικό να σε καλούν οι φοιτητές. Είναι πολύ τιμητικό να σε καλούν να μιλήσεις στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι πολύ τιμητικό να μιλάς για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και το Ποντιακό Ζήτημα. Τιμητικό και συγκινητικό συνάμα.

Θυμάμαι εδώ σ’ αυτό το ίδιο αμφιθέατρο που βρισκόμαστε σήμερα, στις 8 Μαρτίου 1998, ημέρα της γυναίκας, εκδήλωση της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών με ομιλητές τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και Γυναίκες που είχαν υποστεί  οι ίδιες, αλλά και ως μητέρες, σύζυγοι, αδελφές, κόρες, τη βία, τη βαρβαρότητα αυταρχικών-φασιστικών καθεστώτων  στις περιοχές της Νότιας Αμερικής και της Ανατολικής Μεσογείου.   

          Για εμένα όπως και για χιλιάδες άλλους ανθρώπους, που δεν έχουμε την τιμή να είμαστε ποντιακής καταγωγής, το Ποντιακό ζήτημα είναι ταυτισμένο, ενσαρκώνεται στο πρόσωπο και τη διαδρομή, την πολιτική παρέμβαση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Πολύ περισσότερο για ανθρώπους που προερχόμαστε από τον κομματικό σχηματισμό του οποίου ο Μιχάλης συνέβαλε από την εποχή της ηλικιακής του νεότητας  - η γνώμη μου είναι ότι παρέμεινε για πάντα νέος - και βγαίνοντας από τον αγώνα κατά της δικτατορίας μέσα από τις γραμμές του ΠΑΚ, στην ίδρυση και συγκρότησή του. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Ακόμα περισσότερο, για ανθρώπους που εντάχθηκαν στο ιδεολογικό ρεύμα που καθοδηγούσε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης και που τον ακολούθησαν, όταν ο Μιχάλης διαφωνώντας συνολικά πια με την εξέλιξη του κομματικού αυτού σχηματισμού, αποχώρησε, συγκροτώντας την Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση. Ένα σχήμα που αντιμετωπίστηκε με τους όρους της «καρτελοποιημένης πολιτικής» στην Ελλάδα, μια περίοδος  που καθορίστηκε από τη Siemens και το Χρηματιστήριο, για ν’ αναφέρω δύο λέξεις που συμπυκνώνουν το πνεύμα και τις υλικές πρακτικές της εποχής.  Αυτά ως μια κατ’ αρχάς γνωριμία μαζί σας και αυτοπαρουσίαση, αν μου επιτρέπετε,  σε σχέση με τον Μιχάλη.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης είναι παιδί δύο επαναστάσεων. Είναι τέκνο των κινημάτων, του πνεύματος του «1968», αφενός στη διάσταση της διανοητικής και κοινωνικής απελευθέρωσης του ανθρώπου από δομές και μηχανισμούς αλλοτρίωσης, εκμετάλλευσης, ετερονομίας.  Αφετέρου στη διάσταση της αμφισβήτησης της παραδοσιακής αριστεράς και της ιχνηλάτησης μιας νέας αριστεράς, στην κατεύθυνση της νεομαρξιστικής θεωρίας της εξάρτησης και των κινημάτων εθνικής απελευθέρωσης των λαών της παγκόσμιας περιφέρειας.

 Είναι επιπλέον τέκνο της Ελληνικής Επανάστασης, της Μεγάλης Ιδέας, της Ποντιακής του καταγωγής, τόσο ως Αντίσταση, όσο και ως προσφυγιά,  της Εθνικής Αντίστασης στα χρόνια της κατοχής,  της αντίστασης ενάντια στη δικτατορία. Είναι δηλαδή τέκνο διαστάσεων και δυναμικών που διαπερνούν το εθνικό, το διεθνές, αλλά και το κοινωνικό γίγνεσθαι. Η διεθνική και εθνική του ταυτότητα είναι σμιλεμένες, οργανικά δεμένες. Πατριώτης και Διεθνιστής. Όπως οργανικά δεμένο στη θεώρηση του Μιχάλη είναι το εθνικό με το κοινωνικό ζήτημα.

Τα σχήματα αυτά συνιστούν θεμέλια στη θεωρητική σκέψη και τον πολιτικό λόγο του Μιχάλη. Αν δεν έχει υπ’ όψιν του κάποιος αυτά, αν δεν εκκινήσει απ’ αυτά, δεν μπορεί κατά τη γνώμη μου να τον κατανοήσει. Και ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να κατανοήσει τον τόπο μας, την ιστορική του διαδρομή και εξέλιξη, αλλά και να συμβάλει δημιουργικά και απελευθερωτικά στην πορεία του. Αυτό που ο Χαραλαμπίδης  χαρακτήριζε ως ανάγκη για «αυτόχθονη παραγωγή πολιτικής σκέψης».

Επόμενα και πολύ σημαντικά σημεία είναι τα στοιχεία της πολιτικής πρακτικής του Μιχάλη, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον λόγο του. Πρόκειται για έναν λόγο με έμφαση στο στοιχείο της μνήμης και των συμβολισμών. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι συμβολικός και μνημονικός. Είναι όμως και μια πολιτική παρέμβαση όπου ο λόγος συνδέεται με την πράξη, με το παράδειγμα. Γι’ αυτό και το  ηθικό κύρος του Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Σε μια εποχή υποχώρησης της πολιτικής και των ανθρώπων της, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης διακρινόταν για το ήθος, όχι επειδή το διακήρυσσε. Δεν ήταν ηθικολόγος. Αλλά επειδή το έκανε πράξη, παράδειγμα. Και η πολιτική είναι υπόθεση πράξης, παραδείγματος. Ειδικά σε σχέση με τις νεότερες γενιές.   

Με την έννοια αυτή μπορεί να λεχθεί ότι αν θέλουμε να αναφέρουμε τέσσερις λέξεις που αντιπροσωπεύουν τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, αυτές είναι :  Η Μνήμη- το Ήθος- το Παράδειγμα- ο Λόγος.

Το Ποντιακό ζήτημα ο Μιχάλης το έβλεπε ως εθνικό, αλλά και ως διεθνές, ευρωπαϊκό, οικουμενικό και ανθρωπιστικό ζήτημα. Στοιχεία, μνήμες και βιώματα που τα είχε από την οικογένειά του και τον τόπο καταγωγής , την Σάντα στον ιστορικό Πόντο, στο προσφυγικό  Αετοχώρι στον Έβρο, την Αλεξανδρούπολη, την Θράκη, τα συγκροτεί σ’ ένα επίπεδο αρχικά πολιτικό και στη συνέχεια θεωρητικό, στην Ιταλία,  στα χρόνια των σπουδών στη Ρώμη και του αγώνα τη δεκαετία 1971-1981. Ειδικότερα στο πλαίσιο της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών, μιας διεθνούς ΜΚΟ που ιδρύθηκε το 1976, με Πρόεδρο  τον Λέλιο Μπάσσο, μια πολύ σημαντική φιγούρα της ιταλικής σοσιαλιστικής αριστεράς και στη συνέχεια τον Γάλλο νομικό Λεό Ματαρασώ, πρόσωπα που αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη.   

Με το σύνθημα «Η μνήμη σας, ο ανθρωπισμός μας», Πόντιοι της Γερμανίας στο Νταχάου

Τα ξημερώματα της 6ης Απριλίου 1941 η πατρίδα μας δέχθηκε την απρόκλητη γερμανική εισβολή.

H 6η Aπριλίου του 1914 ήταν η ημέρα που οι Nεότουρκοι επέλεξαν για να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Aρκαδιουπόλεως και της Bιζύης, αλλά και άλλων θρακικών περιοχών. Ήταν Kυριακή του Πάσχα, αυτού που στη μνήμη των Θρακιωτών έμεινε ως «το Mαύρο Πάσχα». H 6η Aπριλίου σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Eλληνισμού από τους Tούρκους.

Υπενθυμίζω την πρωτοβουλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη να επισκεφτεί το Νταχάου για να μας υπενθυμίσει την ιστορική αλήθεια της συγγένειας των Κεμαλικών με τους ΝΑΖΙ ζητώντας δικαίωση!

Με πρωτοβουλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη στο παρελθόν το κολαστήριο του Νταχάου, επισκέφθηκαν σε ένα προσκύνημα μνήμης, εκατοντάδες απόγονοι των Ελλήνων του Πόντου, που ζουν στη Γερμανία

Τασιόπουλος Γιώργος 

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΝΤΑΧΑΟΥ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΦΟΡΗΣ ΠΕΤΑΛΙΔΗΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΦΗ ΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ

Το κολαστήριο του Νταχάου, επισκέφθηκαν σε ένα προσκύνημα μνήμης, εκατοντάδες απόγονοι των Ελλήνων του Πόντου, που ζουν στη Γερμανία, με πρωτοβουλία των ποντιακών συλλόγων της Βάδυς Βυδεμβέργης, θέλοντας να υπενθυμίσουν στην πολιτισμένη ανθρωπότητα, πως αυτά που έγιναν στο Νταχάου από τον Χίτλερ και τον Ναζισμό, τα υπέστησαν οι πρόγονοί τους από τον Κεμαλισμό. Οι αφηγήσεις από τους ξεναγούς για τα όσα υπέστησαν οι κρατούμενοι στο Νταχάου και οι τρόποι θανάτωσης των 40.000 κρατουμένων, ξυπνούσαν μνήμες από τις αφηγήσεις του παππού και της γιαγιάς (της Καλομάνας στα ποντιακά), γιατί ήταν οι ίδιοι τρόποι με τους οποίους οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί, πραγματοποίησαν την γενοκτονία σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου. Γιατί ο Χίτλερ ήταν ο μαθητής του Κεμάλ πασά, ο οποίος μαζί με τον αιμοσταγή συνεργάτη του, τον Τοπάλ Οσμάν, εφάρμοσαν σε βάρος των ανθρώπων, όλες τις απάνθρωπες μεθόδους.

Το απάνθρωπο σύνθημα των Ναζί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Νταχάου, "Η εργασία απελευθερώνει"

Εκατοντάδες απόγονοι των γενοκτονημένων προσφύγων Ελλήνων του Πόντου, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των πρωτοβάθμιων σωματείων της Βάδυς Βυδεμβέργης, αλλά και από την περιοχή του Μονάχου και του Νταχάου, και βρέθηκαν στο κολαστήριο του Νταχάου να καταθέσουν ένα δάφνινο στεφάνι, στο οποίο είχαν γράψει στα γερμανικά τις λέξεις «Η Μνήμη σας, ο Ανθρωπισμός μας», δείχνοντας με αυτόν τον συμβολικό τρόπο, πως ο ελληνισμός του Πόντου δεν ξεχνά, και θα αγωνίζεται να επικρατήσει η δικαίωση και η ειρήνη σε όλον τον κόσμο.

Το μνημείο των θυμάτων του Νταχάου

Και μαζί με τους απογόνους των γενοκτονημένων προσφύγων ήταν και ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ, ένας Τούρκος πολίτης, ο οποίος γαλουχήθηκε με τον τούρκικο εθνικισμό να θεωρεί τους Έλληνες ως τους μεγαλύτερους εχθρούς του τουρκικού έθνους και όταν ενηλικιώθηκε, έψαξε και έμαθε πως είναι και αυτός Έλληνας στην καταγωγή από τη Λιβερά του Πόντου, και έκτοτε πέρασε 12 χρόνια στις τουρκικές φυλακές γιατί δήλωσε πως είναι Έλληνας και έψαξε μαζί με άλλους Τούρκους δημοκράτες, την γενοκτονία που έκαναν οι Τούρκοι σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου και τα ντοκουμέντα αυτά τα εξέδωσε σε βιβλίο. Και μαζί τους ήταν και ο Αλί Ερντέμ, ο Τούρκος πολίτης που ζει στη Φραγκφούρτη, που για 16 χρόνων δεν μπορούσε να γυρίσει στην Τουρκία ως ανεπιθύμητος, ο οποίος αγωνίζεται για τα δικαιώματα των αυτόχρονων λαών της Μικράς Ασίας, και την αναγνώριση της γενοκτονίας, και η Ντεβρίμ Καβάλι, τραγουδίστρια που ζει στην περιοχή της Στουτγάρδης, πολίτης της Τουρκίας, με κουρδικές και αρμενικές ρίζες.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το σχέδιο της ολικής εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου

Το αποτύπωμα Σημίτη στα Ίμια και στην Μαδρίτη

Λ

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΑΡΔΟΥΛΑΚΗΣ

ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών αφήνοντας, ένα αναμφισβήτητα ισχυρό, αλλά και αμφιλεγόμενο αποτύπωμα στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Εμβληματικά στοιχεία εκείνης της περιόδου ήταν η ΟΝΕ, το χρηματιστήριο, η ισχύς των ιδιωτικών ΜΜΕ, η πορεία προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες… Όμως, επί θητείας του εκδηλώθηκε και μία νέα αντίληψη στην εξωτερική πολιτική, ειδικά στην σχέση της χώρας μας με την Τουρκία.

Η περίοδος που προηγήθηκε την ανόδου του Κώστα Σημίτη (1989-1995) αποτέλεσε μια προσπάθεια του κόμματος, τόσο επιστροφής σε όψεις του ριζοσπαστικού παρελθόντος στις νέες συνθήκες, όσο και επιβίωσης της “πολιτικής Νταβός”. Από τη μία, το ΠΑΣΟΚ θα αρνούνταν την αναγνώριση άλλων διμερών διαφορών στο Αιγαίο, εκτός της υφαλοκρηπίδας, θα υιοθετούσε το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα για Ελλάδα-Κύπρο και θα αναγνώριζε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Από την άλλη, στο “πνεύμα Νταβός”, θα αδυνατούσε να ασκήσει το δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια (1994), ενώ θα απέσυρε το βέτο στην τελωνειακή σύνδεση ΕΕ-Τουρκίας το 1995.

Ο δυισμός του ΠΑΣΟΚ στην τελευταία κυβερνητική περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου στα ζητήματα αυτά, όπως και οι συνεχείς παρεμβάσεις του αμερικανονατοϊκού παράγοντα υπέρ μιας γραμμής “αναγνώρισης και διευθέτησης των ελληνοτουρκικών διαφορών”, με συνεχείς πιέσεις προς την ελληνική πλευρά, περιγράφεται αναλυτικά στο βιβλίο του Χρήστου Λυμπέρη “1994-1996: Οψόμεθα την αλήθεια καθώς εστί”, Αρχηγού ΓΕΕΘΑ την εποχή εκείνη.

Ως αποτέλεσμα, ο δυισμός του ΠΑΣΟΚ καταγράφεται έντονα στη διαχείριση της κρίσης των Ιμίων (1996) λίγες μέρες μετά την ανάδειξη στην πρωθυπουργία του Σημίτη, κρίση που οδήγησε στην ήττα της ελληνικής πλευράς. Όμως, η προαναφερόμενη κρίση δεν αποτέλεσε επίμαχο σημείο, ούτε διαιρετική τομή στο κεντρικό τουλάχιστον επίπεδο, μεταξύ των δύο ανταγωνιστικών μερίδων της γραφειοκρατίας του ΠΑΣΟΚ που διεκδίκησαν τη διαδοχή στην ηγεσία στο 4ο συνέδριο (1996). Το “όλον” γραφειοκρατικό ΠΑΣΟΚ κινείται στην κατεύθυνση της “πολιτικής Νταβός”. Οι τάσεις που κινούνται στη γραμμή της ριζοσπαστικής εκδοχής του Ανδρέα Παπανδρέου, είτε θα περιθωριοποιηθούν εντός ΠΑΣΟΚ, είτε θα οδηγηθούν στην έξοδο από το κόμμα.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης : άκυρη η συμφωνία των Πρεσπών

Από το Φάνη Μαλκίδη 

Ο αείμνηστος Μιχάλης Χαραλαμπίδης σε ομιλία του στη Ξάνθη το 2019, παρουσιάζοντας το βιβλίο του "Μακεδονικότητα, Ελληνικότητα, Οικουμενικότητα/Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία" , το οποίο είναι και η πρόταση του για το Μακεδονικό:

"Η Συμφωνία των Πρεσπών δείχνει ότι την έκαναν άνθρωποι με χαμηλό επίπεδο αυτοσεβασμού και χωρίς συνείδηση του τι σημαίνει ελληνισμός. Ποιοι ψήφισαν αυτή τη συμφωνία; Όχι πάντως ο ελληνικός λαός.

Και για αυτό το λόγο είναι άκυρη. Μέσα στην τόση φλυαρία δεν μιλά κανείς για αυτό. Από τη συμφωνία απουσιάζει το ένα υποκείμενο: ο ελληνικός λαός. Στα Σκόπια συμμετείχε, μέσω δημοψηφίσματος, ο λαός. Εδώ όχι… 

Αν σήμερα πάει ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ένας πρωθυπουργός στον Ο.Η.Ε και το εξηγήσει , θα το κατανοήσουν όλοι… Αυτό που έγινε δεν είναι πολιτική κυρίαρχης χώρας".

Συμπλήρωσε ότι είναι λάθος για τους ίδιους τους Σκοπιανούς να τους δώσεις όνομα εθνικό. Το ζήτημα –είπε- για αυτούς δεν είναι ‘τι είναι’ αλλά το ότι βρίσκονται σε σύγχυση. Είναι ακαθόριστοι. Οι ίδιοι δεν ξέρουν τι είναι. Δεν είναι ούτε Βούλγαροι, ούτε Σλάβοι, υποστήριξε. Το ουσιαστικό όμως είναι το τι θα γίνει 30 χρόνια μετά΄. Παραπέμποντας στην ιστορία και στους πολιτικούς χειρισμούς που ακολουθήθηκαν από γειτονικές Βαλκανικές χώρες, παρατήρησε ότι υπάρχει διαχρονικά ένα υπόστρωμα ελληνικό (σ.σ : και το επέκτεινε λέγοντας ότι η άποψη του είναι πως υπάρχει σε όλο το βαλκανικό χώρο. Για να γίνει κατανοητή η θέση του Μ.Χαραλαμπίδη επ’ αυτού, ασχέτως αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί, θα πρέπει ο ακροατής να παραπεμφθεί στο βιβλίο του "Μακεδονικότητα-Ελληνικότητα-Οικουμενικότητα/Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία", όπου επεξηγεί τις έννοιες των παραπάνω όρων και καταλήγει "…Οι πολίτες του – των Σκοπίων- θα εκφράζουν ελεύθερα την ταυτότητα της εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας στην οποία αισθάνονται ότι ανήκουν ή αναγνωρίζονται. Αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους Μακεδόνα, σημαίνει ότι θεωρούν τον εαυτό τους μέρος ενός ιστορικού και μαρτυρικού, λόγω των αλλεπάλληλων διώξεων και καταναγκασμών, κομματιού του ελληνισμού, του Μακεδονικού. Αυτού που ένωσε το Έθνος των Ελλήνων’)

Και συνέχισε υποστηρίζοντας πως "όπως το 'θρακικό' είναι το αδύναμο κράτος, έτσι και στο Σκοπιανό αποκαλύπτεται το ίδιο: "το αδύναμο κράτος". Για να αναλύσεις τέτοια θέματα πρέπει να πρωτίστως να γνωρίζεις τι είναι το ελληνικό κράτος. Οι μόνοι που κατάλαβαν τι είναι το ελληνικό κράτος είναι-είπε- οι Κρητικοί (το αναφέρει και στο βιβλίο).

Επανέλαβε τη γνώστη θέση του που αναλύει στα βιβλία του ότι στην Ελλάδα το κράτος είναι ενάντια στο έθνος. Από το 1952 και μετά είναι κάτι εμφανές, εκτιμά.

"Τα Μακεδονικά πεδία και τα Ισοκράτια πεδία είναι τα πεδία της αυτογνωσίας", επεσήμανε.

"Το Μακεδονικό περιορίζεται στο ζήτημα της ιστορίας. Δεν είναι μόνο ιστορία. Δεν είναι επίσης ζήτημα νομικών με περιορισμένη αντίληψη του δικαίου. Είναι ζήτημα εθνολογίας".

Σημείωσε ότι "το Σκοπιανό δεν ήταν προτεραιότητα. Είχαμε την άνεση να το χειριστούμε και η ιστορία ήταν μαζί μας".

"Η Μακεδονία είναι θεμέλιο του ελληνικού πολιτισμού", πρόσθεσε, και προχώρησε στον εξής παραλληλισμό: "αυτό που έγινε είναι σαν να βγάζουν οι Ιταλοί την Τοσκάνη στο σφυρί" :

"Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης PYD":Τιμώντας τη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα και συντρόφου του κουρδικού λαού, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Σοσιαλπατριώτες Κούρδοι Συρίας (PYD): 

«Στεκόμαστε δίπλα στον αγώνα του ποντιακού -και όχι μόνο- ελληνισμού για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας του Πόντου»

Το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης, τιμώντας τη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα και συντρόφου του κουρδικού λαού, Μιχάλη Χαραλαμπίδη, και ανταποκρινόμενο στο δικό του τελευταίο αίτημα προς τους Κούρδους φίλους του, το οποίο εξέφρασε λίγο πριν τον αδόκητο χαμό του, προβαίνει στην ακόλουθη ανακοίνωση, στα πλαίσια της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων:

«Συμπληρώνονται φέτος 105 χρόνια από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. 353 χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν και σφαγιάστηκαν από το φασιστικό τουρκικό κράτος και ακόμη περισσότεροι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κυνηγημένοι την πατρίδα τους, σε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που γνώρισε ο ελληνισμός.

»Εμείς, οι Κούρδοι, οι απόγονοι των αρχαίων Καρδούχων που συνάντησε ο Ξενοφώντας, δεν μπορούμε να μείνουμε ασυγκίνητοι κατά τη σημερινή επέτειο.

»Στεκόμαστε δίπλα στον αγώνα του ποντιακού -και όχι μόνο- ελληνισμού για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας του Πόντου.

»Στεκόμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφής φασισμό και ολοκληρωτισμό.

»Σα λαός που έχουμε υποστεί κι εμείς με τη σειρά μας για δεκαετίες το φασισμό, την άρνηση και τις διώξεις του τουρκικού κράτους, αναγνωρίζουμε όλα τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων, την Γενοκτονία που διαπράχθηκε εναντίoν τους από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς στο χρονικό διάστημα 1908-1923 και συνεχίζουμε τον αγώνα απελευθέρωσης όλων των λαών.

Η πορεία του Ποντιακού Ζητήματος

Από το Πόντιοι Δικαίωμα στην Μνήμη στην διεθνοποίηση και την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης Όλων των Θυμάτων του Κεμαλισμού.

 

Δύο νέα βιβλία,στη ρωσική και την ελληνική γλώσσα,για τη Γενοκτονία.Феофанис Малкидис:Геноцид Греков- Геноцид Греков Понта

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ για την Κουρδία

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

(αποσπάσματα από ομιλία του  για  το  Κουρδικό ζήτημα) 

"... Οι δικοί μου φίλοι  ήταν ο μεγάλος Κούρδος σκηνοθέτης Γιλμάζ Γκιουνέι. Είναι ο φυλακισμένος στην φυλακή της Αδριανούπολης ο Σελαχετίν Ντεμίρτας. Είναι ο Πατέρας της Δημοκρατίας ο Αμπτουλάχ Οτσαλάν.....Η θέση του δεν είναι στο Τουρκικό γκούλαγκ, την Τουρκική φυλακή, τα Τουρκικά ντουβάρια του Ίμραλι....

Αυτό λέει η επιστήμη ότι είναι. Τον πρότεινα το 1994 σε Αθηναϊκή εφημερίδα για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Όλοι αυτοί είναι ότι πιο ευγενές έχει η Μικρά Ασία. Στο Βιβλίο μου για Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα έχω πολύ χαρακτηριστικές τις ευγένειας τους κοινές φωτογραφίες μας. Δεν είναι το άγριο μάτι του κεμαλοφασίστα Τζέμ. Δεν είναι οι υπόδικοι στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης Χουλουσί – Ταγίπ – Μπαχτσελί – Φιντάν. Οι γυναικομάχοι.

Δεύτερον. Η θέση του Αμπτουλάχ Οτσαλάν δεν είναι στο Τουρκικό γκούλαγκ, την Τουρκική φυλακή, τα Τουρκικά ντουβάρια του Ίμραλι.

Είναι σε μία Ευρωπαϊκή ή Διεθνή Διάσκεψη η οποία θα κατοχυρώσει τα δικαιώματα του Κουρδικού λαού στα πλαίσια μιας νέας Πολιτειακής Αρχιτεκτονικής στην Μικρά Ασία. Είναι γνωστή η θέση μου. Οι Κούρδοι είναι η μεγαλύτερη αριθμητικά Εθνική ομάδα στην Μικρά Ασία..."

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: ΑΛΛΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ;

 

ΑΛΛΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ;

ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΓΕΝΙΕΣ;


Υπάρχει μια δημόσιο - ιδιωτική μυθολογία. Μάλλον μια δημόσια απάτη. Η Πολιτική ως Απάτη. Αυτή αντικατέστησε τον όρο λαϊκισμός.

Ότι μετά τα εγκλήματα ενάντια στους λαούς 1915 – 1922 ζήσαμε εκατό χρόνια ειρήνης με τους ρατσιστές της Άγκυρας.

Λάθος, εμπαιγμός. Ζήσαμε εκατό χρόνια διαρκούς πολέμου πολλών μορφών με Ελλαδικές κρατικές ήττες.

Μπορείτε να τις απαριθμήσετε.

Αυτή ήταν η προσφορά των απαράσκευων, ανεπαρκών, ψευτο ειρηνιστών. Δικτατόρων ή δημοκρατών.

Ευτυχώς δεν ηττηθήκαμε με το Ανάν παρά τις παρεμβάσεις του δορυφορικού σοσιαλίζοντος τότε κράτους.

Το ερώτημα σήμερα προς τους αρχηγούς, συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους είναι το εξής:

Θα αφήσετε στις νέες γενιές ως κληρονομιά εκτός από τα χρέη και άλλα εκατό χρόνια πολέμου με τους ρατσιστές, πασάδες της Άγκυρας; Εκεί οδηγεί η σημερινή πολιτική σας.

Το ερώτημα αυτό οφείλουμε να θέσουμε Παγκόσμια το 2024 και προς τους άμεσα εμπλεκόμενους και ένοχους στο παρελθόν συμμάχους και εταίρους μας.

Αυτό ο μείζον Ελληνισμός ο οποίος δεν είναι μικρός και ανήμπορος, δεν μπορεί να το δεχτεί.

Όταν μάλιστα η Ελλάδα, ο σύσσωμος Ελληνισμός μπορεί πρωταγωνιστώντας Διεθνώς στο εσωτερικό των συμμαχιών και των ενώσεων στις οποίες συμμετέχει να δείξει και να δώσει ένα ανθρωπιστικό μέλλον ευημερίας και ειρήνης για τους Λαούς στην Μικρά Ασία, την Μεσόγειο, τα Βαλκάνια.

Στο βιβλίο μου “Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα” ξεδιπλώνω αυτόν τον σχεδιασμό τον οποίο δικαιώνει διαρκώς η ιστορία και η επιστήμη.

Το Τουρκικό πρόβλημα, η Τουρκική παθολογία πρέπει και μπορεί εύκολα να λυθεί σύντομα.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, 17 Ιανουαρίου 2024

*Ένα μικρό απόσπασμα από την διάλεξη που έγινε στο κέντρο της Αθήνας με θέμα: “Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα Η Λύση του Τουρκικού Προβλήματος Σήμερα η Ανθρωπιστική Ευρώπη”

Η ΣΙΩΠΗ Η ΑΛΗΤΕΙΑ Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη 

Τώρα έχουμε πολλούς αρχηγούς. Έξι άνδρες και μία γυναίκα. Θα είχαμε παρά λίγο ακόμη μία, εξ Ιωνίας μάλιστα.

Όλοι και όλες σιωπούν για τον νέο ξεριζωμό των Αρμενίων. Εγκαταλείπουν σπίτια, ναούς, τον τόπο τους.

Οι κεμαλοισλαμιστές Λύκοι του Μπακού και της Άγκυρας ουρλιάζουν, δαγκώνουν, δολοφονούν όπως 100 χρόνια πριν.

Εδώ οι συνεχιστές των πολιτικών του Γιώργη από την Αχαία, του Παπαδόπουλου εννοώ, προπαγανδίζουν την καθ΄ υπόδειξη προσεχή συνάντηση στην Πόλη των Ολοκαυτωμάτων την Θεσσαλονίκη.

Όπως έγινε με τον Γιώργη το 1968 στην γενέτειρα πόλη μου, την Αλεξανδρούπολη.

Χαράχθηκε στην Μνήμη μου εκείνη η Ημέρα.

Ο ιστορικός φωτογράφος της πόλης, ο Ίμβριος Γ. Παναγιώτου, συγγενής του μεγάλου Σπύρου Μελετζή μας άφησε πολλές εικόνες εκείνης της καταραμένης ημέρας. Στο “Νέο Ανατολικό Ζήτημα – Το Τουρκικό Πρόβλημα Σήμερα - Η Ανθρωπιστική Ελλάδα”

Μετά την συνάντηση με τις ενορχηστρώσεις και τις πονηρίες του Θείου, ακολούθησε η Κερύνεια.

Ξέρει ο κ. Πρέσβης για ποιον Θείο μιλώ.

Τώρα όμως η Γεωγραφία, η Ιστορία, η Ανθρωπότητα θέλει Ευγενείς Ανθρώπους, Ευγενείς Κυβερνήτες όχι Αλήτες.

Αυτό πρέπει να μεταβιβάσει ο κ. Τσούνης.

Η αυτόνομη Χειμάρρα των Χειμαρριωτών του Σπυρομήλιου συναθλητή του Δημήτριου Υψηλάντη στην Πέτρα της Βοιωτίας, ο εκλεγμένος Δήμαρχος της Μπελέρης, έχει να κάνει εκ νέου με την Ιστορική, Βαλκανική αλητεία.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Σεπτέμβριος 23

Ένα παλαιότερο κείμενο που εξηγεί τις βαθύτερες αιτίες για τη σωστή ανάγνωση του αποτελέσματος των εκλογών. Σχέση έθνους και κοινωνίας.

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΚΕΜΑΛΙΚΩΝ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΦΙΛΟΝΑΖΙ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

ΦΙΛΗΣ – ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ

Μιχάλης Χαραλαμπίδης 

_______________________

Παλαιοκομματισμός και “Γενοκτονία”

Εφημερίδα Αυγή 20.08.14

Να αντιμετωπίζεται ως αδίκημα “η άρνηση της Γενοκτονίας των χριστιανών της Ανατολής (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Αρμένιοι και Ασσύριοι)” ζητούν 38 βουλευτές της Ν.Δ. με επιστολή προς τον πρωθυπουργό, επικαλούμενοι απόφαση της Βουλής των Ελλήνων (Φεβρουάριος 1994), με την οποία είχε χαρακτηρισθεί ως Γενοκτονία η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη. Οι βουλευτές σχολιάζουν ότι σε διαφορετική περίπτωση η Βουλή των Ελλήνων θα αυτοαναιρεθεί.

Πράγματι, με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, η Βουλή είχε προχωρήσει σε αυτή την απόφαση, η οποία από τότε είχε επικριθεί ότι δεν υπάκουε σε αμερόληπτα επιστημονικά – ιστορικά κριτήρια, αλλά εξυπηρετούσε ψηφοθηρικές – εθνικιστικές σκοπιμότητες.

Ήταν η εποχή που το ΠΑΣΟΚ φαντασιωνόταν την περικύκλωση της Τουρκίας μέσω της συμμαχίας με τους Κούρδους του Οτσαλάν, τους Αρμένιους και τους “χιλιάδες κρυπτοχριστιανούς” που ζούσαν στη Μικρά Ασία.

Δεν τα πίστευε αυτά το ΠΑΣΟΚ, ικανοποιούσε όμως ισχυρά πολιτικά στερεότυπα μιας μερίδας του ποντιακού στοιχείου, που εκπροσωπείτο στο κόμμα από την ομάδα του Μιχ. Χαραλαμπίδη.

Αυτή η “εκπροσώπηση” οδήγησε στην κρίση και στον εξευτελισμό της χώρας με τη σύλληψη του Οτσαλάν.

Τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας.

Γι’ αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης αυτής της “Γενοκτονίας”, σε αντίθεση με τους Αρμένιους, οι οποίοι επεχείρησαν και πέτυχαν για τη δική τους περίπτωση απόφαση της γαλλικής Γερουσίας.

Αντιθέτως, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, είχε προσπαθήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης περί Γενοκτονίας, μετά μάλιστα την αντίδραση της τουρκικής πλευράς. Η απόφαση αναδεικνυόταν σε “αγκάθι” για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ Κο GEOFFREY R. PYATT ΠΡΩΗΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Δευτέρα 8 Μαΐου 2023

ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ Κο GEOFFREY R. PYATT ΠΡΩΗΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ Κο GEOFFREY R. PYATT ΠΡΩΗΝ ΠΡΕΣΒΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Εισαγωγικό Σημείωμα

Τον Μάιο του 2021 έγραψα 10 επιστολές με θέμα την Ποντιακή Υπόθεση οι οποίες απευθύνονταν σε αντίστοιχους 10 πρέσβεις χωρών στην Αθήνα. Ζήτησα από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Κουρουμπλή να τις υπογράψει και να τις αποστείλει. Αυτό τον τιμά. Δεν θα το έκαναν άλλοι.

Το Ποντιακό δεν είναι μία υπόθεση εσωτερικής κατανάλωσης πολιτικάντηδων ούτε περιορίζεται στους μαχαλάδες και τα dancing club όπως επιδιώκεται να γίνει. Είναι παρόν πλέον σε διεθνείς πολιτικούς και πανεπιστημιακούς θεσμούς και κυρίως στην κοινή γνώμη χωρών της Ευρώπης και Πολιτειών των ΗΠΑ.

Είναι ζήτημα που αφορά τους ξένους πρεσβευτές στην Αθήνα και όχι μόνο.

Μια επιστολή σε έναν πρέσβη μίας χώρας, στην περίπτωση μας των ΗΠΑ, δεν είναι μια προσωπική, ιδιωτική επιστολή. Αφορά τους θεσμούς των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και της σχέσης τους με τα εκατομμύρια των Ποντίων που υπέστησαν και υφίστανται ακόμη και σήμερα στον Πόντο, την τουρκική ρατσιστική βαρβαρότητα. Το πλέον εχθρικό πεδίο ζωής των Ποντίων ανά τον κόσμο είναι αυτό του Πόντου, της πόλης της Τραπεζούντας, της πατρίδας τους.

Στις ΗΠΑ επιπλέον έχουμε τις πρώτες και περισσότερες αναγνωρίσεις της Ποντιακής Γενοκτονίας απ΄ότι σε άλλες χώρες. Η Αμερική είναι πληθυντική έγραψα το 2008 στην γνωστή επιστολή μου στον τότε Αμερικανό πρέσβη.

Συνεχιστής εκπρόσωπος των θεσμών των ΗΠΑ στη χώρα μας σήμερα είναι ο αξιότιμος κύριος Τζόρτζ Τσούνης. Αυτός αναλαμβάνει την σκυτάλη μιας ευγενούς δέσμευσης, ενασχόλησης με μια πολύ πλούσια πολιτισμικά αλλά τραγική, την πλέον τραγική στην Μικρά Ασία, Ποντιακή Υπόθεση.

Για πολλούς λόγους που θέτει η Ιστορία αλλά και η δική τους σχέση με την ιστορική μνήμη των λαών της περιοχής, μιλώ για τη μνήμη της οθωμανικής βαρβαρότητας στη Ρούμελη, αλλά και η σημερινή ανάγκη για μια ανθρωπιστική ματιά των ΗΠΑ και της διεθνούς κοινότητας στο γίγνεσθαι της Μικράς Ασίας, θέτουν το πρέσβη κύριο Τσούνη, μπροστά σε μία μεγάλη ευγενική πρόκληση. Να αποτελέσει συνεχιστή δύο μεγάλων ανθρωπιστών, αμερικανών διπλωματών του προηγούμενου αιώνα του Τζόρτζ Χόρτον και του Χένρυ Μοργκεντάου.

Από το 2006 κατά την ομιλία μου στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου της Ποντιακής Γενοκτονίας στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, Polycentric Anatolia neither Scylla nor a Charybdis, ήταν ο τίτλος της, πρότεινα την δημιουργία δύο Μνημείων αφιερωμένων στη Μνήμη τους. Το ένα στις ΗΠΑ το άλλο στη Θεσσαλονίκη ή την Αθήνα.

Επανέφερα την πρότασή μου κατά την ομιλία μου στον Δήμο Νεάπολης – Συκεών της Θεσσαλονίκης τον Ιανουάριο του 2023.

Είναι όμως μεγάλη η ολιγωρία των ιστορικά εμπλεκόμενων και των τοπικών θεσμών.

Είναι η Ιστορία, το σημερινό Μικρασιατικό Αδιέξοδο το οποίο προκαλεί η Τουρκική Παθολογία που θέτουν το ζήτημα μιας Νέας Πολιτικής, Πολιτειακής Αρχιτεκτονικής στην Μικρά Ασία. Κανείς έντιμος άνθρωπος, έντιμος Κυβερνήτης, ειλικρινής υπερασπιστής αξιών δεν πιστεύει ότι στην «Τουρκία» σήμερα, γίνονται εκλογές σε συνθήκες δημοκρατίας.

Η Μικρή Ασία είναι ο καθρέφτης του κόσμου σήμερα. Το πεδίο κρίσης του. Αν θα κινηθεί προς την Βαρβαρότητα ή θα επιστρέψει στον Ανθρωπισμό ο οποίος κατά τον Κικέρωνα γεννήθηκε εκεί.

Αυτόν τον συναντάς στα ποντιακά τραγούδια. Σε στίχους που εκφράζουν τα υψηλότερα στον κόσμο ανθρώπινα αισθήματα, ιδανικά και αξίες. Μιλώ στα βιβλία μου γι΄αυτά. Το εντόπισε πριν ο Καβάφης.

Τον Μάιο του 2021 ανάλογες επιστολές στάλθηκαν και σε άλλους εννέα πρέσβεις στην Αθήνα, όπως της Ρωσίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας. Οφείλω να ομολογήσω όμως, κάνοντας έναν απολογισμό ότι η πλέον συγκινητική αναγνώριση της Ποντιακής Γενοκτονίας ήταν αυτή του πρώην Γερμανού Προέδρου Γιοάχιμ Γκάουκ.

Δεν είχαμε κάτι ανάλογο από τις προαναφερόμενες άλλες χώρες.

Σήμερα δίνεται στη δημοσιότητα το περιεχόμενο της επιστολής προς τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ Geoffrey Pyatt.

Ο Μάιος είναι ο Μήνας του Ανθρωπισμού, της Ποντιακής αλλά και της Μικρασιατικής Μνήμης.

Η 19^η Μαΐου συμβολίζει την Νίκη της Ζωής επί του Θανάτου. Του Ανθρωπισμού επί της Βαρβαρότητας.

Στον Πόντο, την Μικρά Ασία, την Κουρδία πρέπει να επιστρέψει η Ζωή.

Αυτό θέλουν οι αυτόχθονες λαοί τους και η Ιστορία.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Μάιος 23

12 Απριλίου 1204. Η πρώτη Άλωση

Σταυροφόροι 1204 

Όπως έγραφε το 2004 ο  Μιχάλης Χαραλαμπίδης*: 

"..Η κυρίαρχη στον ευρωπαϊκό χώρο ευρωκεντρική εκδοχή της ιστορίας είδε τους σταυροφόρους, όπως και τους εξερευνητές στη Λατινική Αμερική, ως αποστόλους, φορείς της πίστης, του σταυρού του μηνύματός του Θεού.  Υποβαθμίζει το γεγονός ότι στην πραγματικότητα ήταν φορείς του σπαθιού, του εμπορίου, του φέουδου και της ληστείας• περισσότερος σπαθοφόροι παρά σταυροφόροι[...]

Τελικά, η πρώτη ευρωπαϊκή αποικιακή έξοδος ή η πρώτη αποικιακή ευρωπαϊκή συσσώρευση κεφαλαίου, η οποία διήρκησε ορισμένους αιώνες και υποχρεώθηκε να αλλάξει ρότα - δρόμους προς τη Λατινική Αμερική, σκεπάζεται επιμελώς τα πολλά κλειστά και σκονισμένα αρχεία και τους τόμους της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας.[...]

Εάν όμως δούμε την ιστορία ως παρόν ή το παρόν ως ιστορία, βλέπουμε ότι ο "διμέτωπος αγώνας" του Ελληνισμού ενάντια σε σταυροφόρους και σουλτάνους δεν είναι μόνον η ιστορία των περασμένων αιώνων. Η μικρασιατική ήττα πριν 70 χρόνια ήταν αποτέλεσμα αυτού του διμέτωπου.

Παρόλα τα ψέματα, που υποκριτικά και ένοχα ειπώθηκαν από δεξιά και αριστερά, και την ερευνητική ολιγωρία της ελληνικής ιστοριογραφίας, ο Μουσταφά Κεμάλ όχι μόνο δεν ήταν αντιιμπεριαλιστής, αλλά το όργανο της αποικιακής ανασυγκρότησης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. 

 Οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Άγγλοι πολύ απλά και πρακτικά ήθελαν να έχουν ως συνομιλητές, συμμάχους και "ανταγωνιστές" τους Τούρκους παρά τα αυτόχθονα ιστορικά έθνη της περιοχής, τους Έλληνες, τους Αρμένιους, τους Κούρδους.   Δεν θα επέτρεπαν ανεμπόδιστα την αυτόνομη ιστορική και εθνική επαναθεμελίωση και επανασύνδεση αυτής της ιδιαίτερης γεωπολιτσμικής και γεωοικονομικής σφαίρας, της οποίας την αποδιάρθρωση άρχισαν από την περίοδο των σταυροφοριών..."

* ΜΙΧΆΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ, "ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ" Νέο εθνικό σχέδιο, Κεφ. "Σταυροφορίες:1204-2004 Η όγδοη εκατονταετία" σσ. 170-176

______________

Η Άλωση του 1204 μέσα από τις πηγές: Νικήτας Χωνιάτης

Ο Νικήτας Χωνιάτης θεωρείται ο σημαντικότερος βυζαντινός ιστορικός του 12ου αιώνα, όντας αυτόπτης μάρτυρας της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους στις 13 Απριλίου 1204.

Αλλά ως γνωστόν "ανήκομεν εις την Δύσιν" και έτσι ποτὲ μέχρι σήμερα δὲν μεταφράστηκε ολόκληρο τὸ έργο του Νικήτα Χωνιάτη στὰ νεοελληνικά όπως έγινε με πλείστα άλλα βυζαντινά κείμενα ήσσονος σημασίας.

Απόσπασμα:

"...Κι έτσι, καθένας είχε πόνο, στα στενά θρήνος και κλάματα, στα τρίστρατα οδυρμοί, στους ναούς ολοφυρμοί, φωνές των ανδρών, κραυγές των γυναικών, απαγωγές, υποδουλώσεις, τραυματισμοί και βιασμοί σωμάτων. […] 

Καινοτομία εν κενώ Τεχνολογία, Πολιτική και Ένοπλες Δυνάμεις

Γράφει ο Χρήστος Τσοπόκης *

Καινοτομία εν κενώ

Τεχνολογία, Πολιτική και Ένοπλες Δυνάμεις

«Αδράνεια ονομάζεται η τάση των σωμάτων να αντιστέκονται
σε οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης.»

Οι πλαστικές έννοιες είναι επικίνδυνες, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται από ελαστικά μυαλά. Η έννοια εξ ορισμού μεταφέρει νοήματα, δεν είναι όρος, δεν έχει αυστηρά καθορισμένο περιεχόμενο· και τα νοήματα πάντα κινούνται σε ένα φάσμα σημασιών, δεν είναι απόλυτα ούτε διακριτά. Όταν όμως το νόημα γίνεται λάστιχο εκεί αρχίζουν οι παρεξηγήσεις και οι λανθασμένες εντυπώσεις και προσδοκίες.

 Μια τέτοια έννοια είναι η καινοτομία, όχι μόνο γιατί στην εποχή της τεχνολογομανίας η λέξη προσλαμβάνεται με έναν φετιχισμό που κάνει την τρίχα τριχιά, αλλά και επειδή δεν υπάρχουν κοινώς νοούμενα κριτήρια περί του τί εστί πράγματι καινοτομία. Ετυμολογικά δύο παράμετροι είναι προαπαιτούμενες: ο χρονισμός και οι τομές που γίνονται στις παραγωγικές και λειτουργικές διαδικασίες. Με απλά λόγια, καινοτομία με καθυστέρησηi και χωρίς να προκαλεί ριζικούς μετασχηματισμούς, δεν είναι καινοτομία. 

Έτσι, δεν μπορεί κανείς να πάει μακριά στο θέμα αυτό από αναλυτικής πλευράς, αν τουλάχιστον δεν διακρινεί μεταξύ θεμελιακών τεχνολογιών καινοτομίας από τη μια πλευρά, και αλλαγών ή τροποποιήσεων που βελτιστοποιούν ή επαυξάνουν τις δυνατότητες ήδη υπάρχουσων τεχνολογιών (δηλαδή καινοτομιών του χθες) από την άλλη. Και επειδή οι τεχνολογικές καινοτομίες εκδηλώνονται με διαφορετικό ρυθμό και ένταση σε κάθε πεδίο του επιστητού, οφείλει κανείς να τις εξετάζει εστιάζοντας κατάλληλα.

Το γενικό ιστορικό υπόδειγμα

Από την εποχή της πρώτης τεχνολογικής επανάστασης το 1771 στη Βρετανία μέχρι την παρουσίαση του πρώτου μικροεπεξεργαστή Intel το 1971 στην Καλιφόρνια μεσολάβησαν 200 χρόνια που σημαδευτηκαν από πέντε στάδια ριζικών τεχνολογικών εξελίξεων που άλλαξαν το οικονομικό εποικοδόμημα παγκοσμίως. Στο μεσοδιάστημα καθενός εξ αυτών υπήρχε μια μέση διάρκεια περί τα 50 χρόνια κατά την οποία προχωρούσε η διαδικασία δομικών προσαρμογών και ενσωμάτωσης των νέων μέσων [2]. 

Στον τομέα της οικονομίας, κάθε νέα τεχνολογική επανάσταση δημιουργούσε πρωτογενώς νέου τύπου υποδομές και υπηρεσίες, όμως στην τεχνολογία όπλων υπήρχε ένας αυτόνομος ρυθμός ανάπτυξης. Για παράδειγμα η δημιουργία καναλιών και πλωτών οδών κατά την Α’ τεχνολογική επανάσταση λίγο επηρέασε την πολεμική τεχνολογία, και σίγουρα πολύ λιγότερο απ’ ό,τι η Β’ τεχνολογική επανάσταση με την ανάπτυξη των σιδηροδρόμων και των μηχανών ατμού.

ΜΝΗΜΕΙΑ ΧΟΡΤΟΝ ΚΑΙ ΜΟΡΓΚΕΝΤΑΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ Η.Π.Α.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

ΜΝΗΜΕΙΑ ΧΟΡΤΟΝ ΚΑΙ ΜΟΡΓΚΕΝΤΑΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΙΣ Η.Π.Α.

Είναι καταγραμμένη πλέον ιστορικά η γονιμότητα της διανοητικής, πολιτικής μου διαδρομής και η συμβολή της στο γίγνεσθαι του τόπου μας και της ευρύτερης περιοχής μας. Έτσι θα αποτελούσε ύβρι προς τον εαυτό μου αλλά και προς εσάς μια σχέση ιστορικίστικης ψαλτικής ή δικηγορίστικης, συνταγματολογίστικης (έχουμε και αυτούς) φλυαρίας κατά την συνομιλία μας.

Για την κρίση του Λόγου στην μεταπολιτευτική Ελλάδα και ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες αναφέρομαι στα βιβλία μου. Ήθελα λοιπόν εξαρχής να σας πω ότι ήρθα σήμερα να σας κάνω μια πρόταση. Να σας κάνω συνδημιουργούς μιας πράξης, ενός πράγματος, ενός έργου.

Το κίνητρο μου αυτό έχει ακόμη μία αφετηρία. Θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι λόγοι μεθοδολογίας και λογικής, ιδιαίτερα πολιτικής λογικής, επέβαλαν η διαχείριση της εκατονταετίας για την Μικρά Ασία να καταλήγει σε ορισμένες προτάσεις, σε έργα οικοδόμησης συμβολισμών της σύγχρονης ιστορικής της προέκτασης. Στο βιβλίο “Η Δολοφονία της Πολιτικής” αναφέρομαι στην διαχείριση των εκατονταετιών. Αυτό όμως δεν έγινε με ευθύνη όλων των εμπλεκόμενων για την εκατονταετία της Μικράς Ασίας, για να μείνουμε σε αυτήν. Λίγες ημέρες πριν όμως εισήλθαμε σε μία νέα εκατονταετία 1923 – 2023. Η ρατσιστική κάστα της Άγκυρας προετοιμάζετε για αυτήν. Η πρόταση μου λοιπόν συνδέεται με το 1923 και το 2023.

Τις ημέρες εκείνες του 1923 στις διεργασίες υπογραφής της συνθήκης, στην Λοζάνη “μύριζε αίμα και πετρέλαιο”. Το αίμα ήταν των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων και το πετρέλαιο των Κούρδων. Ανταλλάχθηκε η Ανατολική Θράκη των Ελλήνων και του Χαίμην Γουέιν με τα πετρέλαια της Μοσούλης, του Κιρκούκ, της Νότιας Κουρδίας.

Σε αυτήν την ατμόσφαιρα της καπιταλιστικό μπολσεβίκικης ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, ξεχώρισαν δύο Αμερικανοί Διπλωμάτες Ανθρωπιστές, ο Χόρτον και ο Μόργκεντάου.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ

Ο ΣΥΡΙΓΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ

Μιλώντας στην Θεσσαλονίκη είπα το εξής: πριν επιστρέψω στην Αθήνα ο Συρίγος δεν πρέπει να είναι Υφυπουργός. Αυτό γίνεται στις δημοκρατίες και τις κυρίαρχες χώρες.

Ακόμη και καλοπροαίρετοι άνθρωποι ακόμη και τα μέλη της Ν.Δ. οδηγούνται από τις δηλώσεις του σε πολλές υποθέσεις: Ένας πολιτικά ηλίθιος, ένας ανεπαρκής πανεπιστημιακός και πολλές άλλες.

Οι υποθέσεις όμως αυτές και τα ερωτήματα εμπλέκουν το σύνολο της Ν.Δ. και το Κ. Μητσοτάκη. Το βιβλίο μου “Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα Το Τουρκικό Πρόβλημα η Ανθρωπιστική Ελλάδα” περιέχει ακτινογραφίες των σχέσεων πολιτικά κόμματα – πολιτικό προσωπικό και αντιμετώπιση του Τουρκικού ρατσισμού. Επικαιροποιώντας όμως την ηθική, μορφωτική, πολιτική ουσία των σκέψεων και των ιδεών μου οφείλω να πω το εξής:

Οι μαθητές και σπουδαστές του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος δεν μπορούν να έχουν Υφυπουργό έναν πλασιέ ενίσχυσης και τροφοδότησης γενοκτονικών μηχανισμών θανάτου “γυναικομάχων και παιδομάχων” γράφω στο βιβλίο.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης 17 Σεπτεμβρίου 2010 Παλαιά Βουλή

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com