Σταυροφόροι 1204
Όπως έγραφε το 2004 ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης*:
"..Η κυρίαρχη στον ευρωπαϊκό χώρο ευρωκεντρική εκδοχή της ιστορίας είδε τους σταυροφόρους, όπως και τους εξερευνητές στη Λατινική Αμερική, ως αποστόλους, φορείς της πίστης, του σταυρού του μηνύματός του Θεού. Υποβαθμίζει το γεγονός ότι στην πραγματικότητα ήταν φορείς του σπαθιού, του εμπορίου, του φέουδου και της ληστείας• περισσότερος σπαθοφόροι παρά σταυροφόροι[...]
Τελικά, η πρώτη ευρωπαϊκή αποικιακή έξοδος ή η πρώτη αποικιακή ευρωπαϊκή συσσώρευση κεφαλαίου, η οποία διήρκησε ορισμένους αιώνες και υποχρεώθηκε να αλλάξει ρότα - δρόμους προς τη Λατινική Αμερική, σκεπάζεται επιμελώς τα πολλά κλειστά και σκονισμένα αρχεία και τους τόμους της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας.[...]
Εάν όμως δούμε την ιστορία ως παρόν ή το παρόν ως ιστορία, βλέπουμε ότι ο "διμέτωπος αγώνας" του Ελληνισμού ενάντια σε σταυροφόρους και σουλτάνους δεν είναι μόνον η ιστορία των περασμένων αιώνων. Η μικρασιατική ήττα πριν 70 χρόνια ήταν αποτέλεσμα αυτού του διμέτωπου.
Παρόλα τα ψέματα, που υποκριτικά και ένοχα ειπώθηκαν από δεξιά και αριστερά, και την ερευνητική ολιγωρία της ελληνικής ιστοριογραφίας, ο Μουσταφά Κεμάλ όχι μόνο δεν ήταν αντιιμπεριαλιστής, αλλά το όργανο της αποικιακής ανασυγκρότησης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Άγγλοι πολύ απλά και πρακτικά ήθελαν να έχουν ως συνομιλητές, συμμάχους και "ανταγωνιστές" τους Τούρκους παρά τα αυτόχθονα ιστορικά έθνη της περιοχής, τους Έλληνες, τους Αρμένιους, τους Κούρδους. Δεν θα επέτρεπαν ανεμπόδιστα την αυτόνομη ιστορική και εθνική επαναθεμελίωση και επανασύνδεση αυτής της ιδιαίτερης γεωπολιτσμικής και γεωοικονομικής σφαίρας, της οποίας την αποδιάρθρωση άρχισαν από την περίοδο των σταυροφοριών..."
* ΜΙΧΆΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ, "ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ" Νέο εθνικό σχέδιο, Κεφ. "Σταυροφορίες:1204-2004 Η όγδοη εκατονταετία" σσ. 170-176
______________
Η Άλωση του 1204 μέσα από τις πηγές: Νικήτας Χωνιάτης
Ο Νικήτας Χωνιάτης θεωρείται ο σημαντικότερος βυζαντινός ιστορικός του 12ου αιώνα, όντας αυτόπτης μάρτυρας της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους στις 13 Απριλίου 1204.
Αλλά ως γνωστόν "ανήκομεν εις την Δύσιν" και έτσι ποτὲ μέχρι σήμερα δὲν μεταφράστηκε ολόκληρο τὸ έργο του Νικήτα Χωνιάτη στὰ νεοελληνικά όπως έγινε με πλείστα άλλα βυζαντινά κείμενα ήσσονος σημασίας.
Απόσπασμα:
"...Κι έτσι, καθένας είχε πόνο, στα στενά θρήνος και κλάματα, στα τρίστρατα οδυρμοί, στους ναούς ολοφυρμοί, φωνές των ανδρών, κραυγές των γυναικών, απαγωγές, υποδουλώσεις, τραυματισμοί και βιασμοί σωμάτων. […]
Το ίδιο και στις πλατείες, και δεν υπήρχε μέρος ανεξερεύνητο που να δώσει άσυλο σε αυτούς. Χριστέ μου, τι θλίψη και φόβος υπήρχαν τότε στους ανθρώπους […]
Τέτοιες παρανομίες έκαναν οι στρατοί από τη Δύση εναντίον της κληρονομιάς του Χριστού, χωρίς να δείξουν σε κανένα φιλανθρωπία, αλλά γυμνώνοντάς τους όλους από χρήματα και κτήματα, από σπίτια και ρούχα. Αυτά έκαναν αυτοί [= οι Ευρωπαίοι] που όλα τα ξέρουν από μόνοι τους, και είναι σοφοί, και δίνουν αληθινούς όρκους, και αγαπούν την αλήθεια, και μισούν το κακό, και είναι ευσεβέστεροι και δικαιότεροι από εμάς τους Γραικούς [Χρησιμοποιεί το «Γραικός» επειδή έτσι, περιφρονητικά, μάς αποκαλούσαν οι Ευρωπαίοι], και το πιο σημαντικό, αυτοί που πήραν το σταυρό στους ώμους και πολλές φορές ορκίστηκαν σε αυτόν και στα θεία λόγια ότι θα περάσουν δίχως να πειράξουν τις χώρες των Χριστιανών, χωρίς να κοιτάξουν αριστερά ή να κλίνουν προς τα δεξιά, αλλά θα οπλιστούν κατά των Σαρακηνών και να βάψουν τα ξίφη τους με το αίμα τους. […]
Οι δε Σαρακηνοί δεν έκαναν έτσι, και φέρθηκαν πολύ φιλάνθρωπα και ευγενικά όταν κυρίευσαν την Ιερουσαλήμ. Γιατί ούτε πείραξαν τις γυναίκες των Λατίνων, ούτε τον κενό τάφο του Χριστού έκαναν ομαδικό τάφο […] και αφήνοντας όλους να φύγουν με ένα ορισμένο αριθμό χρυσών νομισμάτων και από τον καθένα έπαιρναν μερικά πράγματα αφήνοντας τα υπόλοιπα στους κατόχους τους, ακόμα κι αν αυτά ήταν σαν την άμμο. Κι έτσι φέρθηκε το γένος που μάχονταν το Χριστό [οι Άραβες] προς τους αλλόπιστους Λατίνους, ούτε με ξίφος ούτε με φωτιά ούτε με λιμό ούτε με διωγμούς ούτε με άλλα δεινά.
Σε εμάς όμως τα προκάλεσαν αυτά τα παραπάνω οι φιλόχριστοι και ομόδοξοι [= οι Ευρωπαίοι της Δ΄ Σταυροφορίας], όπως είπαμε με συντομία, αν και δεν είχαμε κάνει κάποιο αδίκημα».
Διαβάστε το σύνολο των πηγών:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.