Ευστάθιος Δαφνομήλης
Οι "καταδρομείς" του τακτικού στρατού του νεώτερου ελληνικού κράτους ήταν τα τάγματα ευζώνων.
Οι Εύζωνοι είχαν εξόχως υψηλό ηθικό και εθνικό φρόνημα και αναλάμβαναν συχνακις ριψοκινδυνες αποστολές και σκληρά καθήκοντα.
Στην τελευταία επίθεση που διέταξε ο Στρατηγός Σαπουντζακης στο Μπιζάνι, πριν την αντικατάστασή του από τον Αρχιστράτηγο και Διαδοχο Κωνσταντίνο, το 1/38 Σύνταγμα Ευζώνων βρέθηκε απέναντι σε δύο τουρκικά πολυβόλα τα οποία εκτελουσαν θεριστικές βολές με αποτέλεσμα να είναι καθηλωμένοι.
Ο Δκτης του Συντάγματος, Σχης Διονύσιος Παπαδόπουλος, ζήτησε τους "επίλεκτους των επιλέκτων" του, τον Λοχία Γκούτα Θεόδωρο και την ομάδα του να "τακτοποιησουν το ζήτημα", λαμβάνοντας μια λακωνική καταφατική απάντηση από τον Γκούτα, ο οποίος εντός ολίγου εξαφανίστηκε έρποντας στη λάσπη ανάμεσα σε θάμνους και χαμηλή βλάστηση κατευθυνόμενος προς τον εχθρό.
Τωρα, θα αναρωτηθεί κανείς, πώς μπορεί ένας Δκτής Συντάγματος να ζητά από έναν "απλό" Λοχία μια αποστολή "αποσυμφόρησης" του μετώπου του, όμως, βλέπετε, ο Γκούτας δεν ήταν κάποιος τυχαίος Λοχίας, αλλά ο αρχηγός της ιδιαίτερης φρουράς του, τιμή που του δόθηκε καθώς προ μηνών είχε προηγηθεί ανδραγάθημα του στα Γιαννιτσά, κατά το οποίο συνέλαβε κατά την οπισθοχωρησή της ολόκληρη πυροβολαρχία με τα πυροβόλα της λυμένα, μόνο με την διμοιρία του.
Ο Γκουτας λοιπόν εντός ολίγης ώρας, με τρόπο θαυματουργό έκανε τα πολυβόλα να σιγήσουν, εξυψωνοντας έτι παραπάνω τον θαυμασμό προς το πρόσωπό του.
