Στις 26/03 του 2023 το Newsbreak δημοσίευσε άρθρο μου με τίτλο: «Γιατί η ΕΥΔΑΠ χρειάζεται «ρυθμιστική αρχή», αφού δεν ξεπουλιέται»;
Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Στο άρθρο μου εκείνο αμφισβητούσα (και, δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι είχα δίκαιο), τις διαβεβαιώσεις των αρμοδίων, περί του ότι δεν αντιμετώπιζαν το ξεπούλημα και του νερού, μετά τον καταιγισμό του ξεπουλήματος (που άλλωστε συνεχίζεται απτόητος), του συνόλου της δημόσιας περιουσίας.
Διερωτήθηκα, δηλαδή, τότε, το 2023, με βάση τη στοιχειώδη λογική ότι, αν πράγματι δεν επίκειται εκχώρηση της κυριαρχίας μας και επί του νερού, σε τι χρειάζεται η περί ης «ρυθμιστική αρχή».
Ι. Επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας
Στην Ελλάδα, όπως όλα δείχνουν, φαίνεται ότι οι αρμόδιοι είναι πεπεισμένοι (όχι, βέβαια, με σοβαρά επιχειρήματα) ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις υπερτερούν, (γενικώς και χωρίς εξαιρέσεις) των δημοσίων. Πρόκειται για επικίνδυνες απόψεις, που ανήκουν στους ακραιφνείς νεοφιλελεύθερους. Και συνεπώς, σύμφωνα με τις επικίνδυνα ακραίες τους πεποιθήσεις, δεν δικαιολογείται η παραμονή ίχνους επιχείρησης στο δημόσιο, αν δεν μεγιστοποιεί τα κέρδη της.
Ωστόσο, όταν πρόκειται για επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, η επιδίωξη του μέγιστου κέρδους οφείλει να υποχωρήσει προ της ανάγκης εξυπηρέτησης κοινωνικών στόχων υψηλής σημασίας των πολιτών, όπως είναι η υγεία, οι συγκοινωνίες, οι επικοινωνίες κ.α. Αυτών, και ανάλογων παροχών υπηρεσίες, ασφαλώς, δικαιολογείται η λειτουργία τους με κέρδη, αλλά πρώτον, δεν είναι το κέρδος ο κύριος στόχος τους, και δεύτερον, σε περίπτωση που έχουν ζημίες, αυτές οφείλουν να καλύπτονται από το κράτος.
