Του Γιώργου Ζουρίδη
Η ανάδειξη του νερού ως κυρίαρχου θέματος αντιπαράθεσης στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, μόνο ναυτία μου δημιουργεί. Προφανώς οι πολιτικοί μας ταγοί θεωρούν ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν μνήμη χρυσόψαρων…
Πιστός στην ιδεολογική μου αρχή ότι σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που βρίσκεται στο περιθώριο του Καπιταλισμού, σε μια χώρα δηλαδή όπου είναι «απούσα» μια εθνική αστική τάξη που να κατέχει τα μέσα παραγωγής αλλά και μια ρωμαλέα βιομηχανική εργατική τάξη που να τα λειτουργεί, σε μια χώρα που όλοι μαζί συνυπάρχουμε υπό την σκέπη ενός εξαρτημένου μεταπρατικού Κράτους, δεν μπορεί παρά να υπάρχει μια και μοναδική λύση οικονομικής επιβίωσης.
Η ειρηνική και δημιουργική συνύπαρξη μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού Τομέα παραγωγής.
Προφανώς και οι πολιτικοί φορείς του ψευτοεκσυγχρονισμού θεωρούν ότι η πιο αποδοτική εθνικά λύση είναι να δοθεί όλη η Δημόσια περιουσία στα χέρια των ξένων προς αξιοποίηση, μια και οι Έλληνες είναι ανίκανοι να το πράξουν. Και χωρίς δισταγμό την δέσμευσαν με το τρίτο μνημόνιο για 99 ολόκληρα χρόνια…
Και μαζί και την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, παρά τις Αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για το δημόσιο αγαθό, το Νερό...
Στο μεσοδιάστημα λοιπόν και στηριζόμενοι στο εισαγόμενο ξενόφερτο ιδεολόγημα των Ιδιωτικοποιήσεων, έβγαλαν στο σφυρί και απέδωσαν προς εκμετάλλευση στους ξένους, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τους σιδηροδρόμους, τις Τράπεζες και τις όποιες Ελληνικές Επιχειρήσεις «γονάτιζαν» στο διεθνή ανταγωνισμό! Και βεβαίως Κοινωφελείς Επιχειρήσεις του Δημοσίου όπως τον ΟΤΕ και την ΔΕΗ.
Διερωτώμαι! Και γιατί όχι αύριο και την Δημόσια Υγεία, την Δημόσια Παιδεία, το Ασφαλιστικό ή το Πόσιμο Νερό. Άλλωστε Γαλλικές και Αμερικάνικες Πολυεθνικές, βρίσκονται σε χρόνια αναμονή για το νερό…
Θα θυμίσω ότι η διαδικασία αποφλοίωσης του εθνικού παραγωγικού κορμού άρχεται χωρίς αιδώ με τον Νόμο 2414 του 1996 με τον βαρύγδουπο τίτλο: «Περί του εκσυγχρονισμού των Δημόσιων Επιχειρήσεων»!
Ήταν η απαρχή του «εκσυγχρονισμού» για την πατρίδα μας, που μας έφερε σήμερα να ταξιδεύουμε με τροχήλατες νεκροφόρες που συγκρούονται στα Τέμπη υπό την εποπτεία και των τριών Κομμάτων εξουσίας, που μας κυβέρνησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Προσωπικά και παρά την εταιρική μου μοναξιά (μια και τότε οι κομματικές παρατάξεις και τα εργατικά Σωματεία «οικοδομούσαν» τα άθλια αν και προσοδοφόρα για αυτούς πελατειακά τους συστήματα!) προειδοποίησα με άρθρο μου στη εταιρική Πηγή και με ομιλίες μου προς τους εργαζόμενους στην ΕΥΔΑΠ και τα Συνδικάτα, για τα συνακόλουθα του Νόμου, και βεβαίως κάτι ανάλογο έπραξα αργότερα και για τον Νόμο περί Μετοχοποιήσεων και Ιδιωτικοποιήσεων των Επιχειρήσεων του Δημοσίου..
Ήταν μόλις το 1997!!
Και όμως! Όλοι τους περί άλλων ετύρβαζαν !!
Και σήμερα, 26 χρόνια μετά, όλοι διαμαρτύρονται για την όποια Ιδιωτικοποίηση του νερού. Όμως στην πολιτική πρέπει να προβλέπεις, πριν κληθείς να θεραπεύσεις....
Για του λόγου το αληθές, παραθέτω άρθρο του 1997 για τον Ν.2414 προς ανάγνωση.
Όποιος επιθυμεί να το διαβάσει αρκεί να πατήσει στον επισυναπτόμενο σύνδεσμο και να ρολάρει….
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.