Σε μια ιστορική συγκυρία που η παρακμή και ο αργόσυρτος θάνατος της μεταπολίτευσης προκαλεί αισθήματα πνιγμού στους περισσότερους Έλληνες, σε μία συγκυρία που η πανδημία έχει σπείρει την ανασφάλεια και τη σύγχυση στην ελληνική κοινωνία, είναι περισσότερο από ποτέ ανάγκη να αρχίσει να συγκροτείται και στο πολιτικό πεδίο μία νέα πρόταση. Μια πρόταση που θα αντιστρατεύεται τόσο τον κυρίαρχο εθνομηδενισμό και καθεστωτισμό όσο και τις φασίζουσες και πατριδοκαπηλικές αντιλήψεις και που άξονάς της θα είναι ο δημοκρατικός πατριωτισμός.

Εντούτοις, το πολιτικό κίνημα, που θα ήταν ικανό να σηματοδοτήσει θετικά, σε μεγάλη κλίμακα, μια νέα ιστορική περίοδο για την Ελλάδα, δεν έχει ακόμα συγκροτηθεί. Αρκετές προσπάθειες καταβάλλονται από διαφορετικές κατευθύνσεις, όμως αυτές παραμένουν ασυντόνιστες, και συχνά αλληλοσυγκρουόμενες, χωρίς να μπορούν να ενοποιηθούν σε ένα ενιαίο και διακριτό πολιτικό σχήμα πανελλαδικών διαστάσεων.

Βέβαια, δεν βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Εδώ και δεκαετίες, από μικρές ή μεγαλύτερες ομάδες, άτομα και πρωτοβουλίες, επιχειρείται να διαμορφωθεί το απαραίτητο ιδεολογικό και οραματικό υπόστρωμα απέναντι στον κυρίαρχο εθνομηδενισμό. Μια τέτοια ιδεολογικοπολιτική προετοιμασία ήταν και εξακολουθεί να παραμένει απαραίτητη. Διότι δεν μπορεί να ανατραπεί η πολιτική κυριαρχία του εκσυγχρονιστικού εθνομηδενισμού, που ηγεμονεύει από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, χωρίς να προηγηθεί μια μακρά και επίπονη ιδεολογική προετοιμασία.

Εξάλλου, η πολιτική κυριαρχία  του ίδιου του εθνομηδενισμού, με αποκορύφωμα την διακυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ, προετοιμάστηκε επί δεκαετίες από ομάδες, έντυπα και άτομα, ανάμεσά τους και από τις ηγετικές ομάδες του τότε ΚΚΕεσωτ. Αυτή η προετοιμασία έλαβε πολλές μορφές. Μία από αυτές υπήρξε η έκδοση και η κυκλοφορία εκατοντάδων εντύπων και χιλιάδων βιβλίων, η δημιουργία ιστοσελίδων, οι παρεμβάσεις στα ΜΜΕ κ.λπ. Προσωπικά, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, συμμετέχω σε αυτή την ιδεολογική διαπάλη με έντυπα (ΆρδηνΡήξηΛόγιος Ερμής), με την έκδοση εκατοντάδων βιβλίων, με παρεμβάσεις και εκδηλώσεις, από κοινού με εκατοντάδες ανθρώπους διαφορετικών προελεύσεων και ειδικοτήτων.

Ο δημοκρατικός πατριωτισμός ως χώρος

Μια άλλη, σημαντική πλευρά της περιόδου προετοιμασίας υπήρξε η επί δεκαετίες συμμετοχή του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου σε κινητοποιήσεις για τα εθνικά θέματα – διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, παράδοση Οτσαλάν, Σχέδιο Ανάν, Μακεδονικό κ.λπ. Επίσης, η συμμετοχή σε μεγάλες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, όπως η σύγκρουση γύρω από την Ιστορία, με αφορμή το βιβλίο της κ. Ρεπούση. Τέλος, στην αντιμετώπιση της λαίλαπας των μνημονίων, με τη δημιουργία της “Σπίθας”, του Μίκη Θεοδωράκη, ή με το κίνημα των “Αγανακτισμένων”.

Η συνέχεια εδώ:Είναι εφικτό ο δημοκρατικός πατριωτισμός να εκφρασθεί και πολιτικά;