Του Παναγιωτη Ήφαιστου
Θερμοπύλες
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή τωνώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,
δίκαιοι κ’ ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Και ο Χατζής σε μια αριστουργηματική μουσική απόδοση http://www.youtube.com/watch?v=KzFRXoovEbc&NR=1
Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης και ο μεγάλος πολιτικός φιλόσοφος-ποιητής Κωσταντίνος Καβάφης. Ο τελευταίος τα συνόψισε όλα ιδιοφυώς σε μερικές μόνο σελίδες ποιητικά γραμμένες. Την Πόλη, την Ιθάκη, την Αλεξάνδρεια και τις Θερμοπύλες. [παρατίθενται στο τέλος του παρόντος]«Πόλη» είναι η Πατρίδα, η Πολιτεία μας. Η Πολιτεία-Πατρίδα με την βαθύτερη έννοια του όρου μας προσφέρει συλλογική ελευθερία και την δυνατότητα απαλλαγμένου έξωθεν καταναγκασμών αθλήματος ενός δημοκρατικού κατ’ αλήθεια βίου σύμφωνα με την ανθρωπολογική ετερότητα κάθε συλλογικής οντότητας.
Η Πατρίδα προς την οποία απαιτείται να είμαστε προσανατολισμένοι στο ταξίδι των εθνών και των ανθρώπων είναι η Ιθάκη.
Έτσι προσανατολισμένοι απαιτείται «νάχουμε στον νου μας την Ιθάκη». «Το Φθάσιμο εκεί είν’ ο προορισμός» μας. Το πως θα είμαστε προσανατολισμένοι και τι στάσεις και αποφάσεις θα υιοθετούμε κατά την διάρκεια του ταξιδιού ενέχει μεγάλη σημασία.
Όντας μέσα στην Πόλη–Αλεξάνδρειά μας, όμως, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο κόσμος έξω από αυτήν είναι θανατηφόρα ανταγωνιστικός. Να μην μας παίρνει ο ύπνος. Διαφορετικά κάποια στιγμή θα την αποχαιρετίσουμε.
Τίποτα «ιδεαλιστικό» ή εξωπραγματικό σε όλα αυτά. Καμιά εσχατολογία: Όλα είναι πραγματικά, αληθινά και ανθρώπινα. Είναι ο επίγειος κόσμος των πολλών κοινωνιών οι οποίες διαθέτουν οντολογική ετερότητα ιδιαίτερη, ιδιόμορφη, ετερογενή και ανομοιογενή. Εξ ου και οι πλανητικές ή περιφερειακές ανθρωπολογικές εξομοιώσεις και πολιτικές εξισώσεις που κηρύττουν όλα τα μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα ήταν και θα είναι πάντα μια εσχατολογική παράκρουση ή μια μεταμφίεση αξιώσεων ισχύος [ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων http://wp.me/p3OqMa-13c – http://wp.me/p3OlPy-1bH]
Τόσο απλά αυτά και τόσο ορατά, τόσο πραγματικά και αληθινά, πλην μεγάλη η σύγχυση τους Νέους Χρόνους. Δράστες: Οι μοντερνιστικές ιδεολογίες και τα μεταφυσικά, εξομοιωτικά, εξισωτικά και εσχατολογικά δόγματα των ποικίλων τους εκδοχών και αποχρώσεων. Οι κράχτες πολλοί, πολλών αποχρώσεων, άλλοτε συνειδητοί άλλοτε κινούμενοι αφελώς και ανεπίγνωστα. Τα ανυπόστατα ιδεολογήματα και τα θεωρήματα των τελευταίων αιώνων σωρευμένα είναι υψηλότερα από το Έβερεστ.
Τα μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα είναι προγραμματικά και εγγενώς αντί-πνευματικά-υλιστικά με αναπόδραστη κατάληξη τον μεταμοντέρνο μηδενισμό λίγο πολύ, συνειδητά ή ανεπίγνωστα, προδιαγραφών Μαρκήσιου de Sade [βλ. Κονδύλης «Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός» Β τόμος στα περί «συνεπών υλιστών» και Π. Ήφ. «Κοσμοθεωρία των Εθνών» κεφ. 4 και 5]. Είναι επίσης προγραμματικά και εγγενώς διεθνιστικά και ως εκ τούτου κατά της έννοιας πατρίδα και υπέρ των εκάστοτε ηγεμονικών δυνάμεων.
Ηγεμονικές δυνάμεις οι οποίες διαχρονικά εφευρίσκουν ποικίλα εσχατολογικά οικουμενιστικά δόγματα για να μεταμφιέζουν τις ηγεμονικές αξιώσεις ισχύος. Πάντα βρίσκουν ανυποψίαστους αφελείς Ιθαγενείς, χρήσιμους ηλίθιους, οδοιπόρους προς τα Σούσα ή τους αδίστακτους εγχώριους πραιτοριανούς και Εφιάλτες κάθε κοινωνίας κάθε ιστορικής περίστασης και συγκυρίας.
Πάντως, είναι να τους λυπάσαι όλους αυτούς. Αλλά και να τους φοβάσαι γιατί είναι πολιτικά ανορθολογικοί και επικίνδυνοι. [Π. Ήφαιστος, Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Συμπεριλαμβάνει απόσπασμα από το «Κοσμοθεωρία των Εθνών» http://wp.me/p3OqMa-1ie]
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε εδώ για ζητήματα που έχουν αναλυθεί εκτενώς αλλού. Λέμε μόνο ότι τα εσχατολογικά αντί-πνευματικά-υλιστικά μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα όλων των εκδοχών βρίσκονται στον αντίποδα της ανθρωποκεντρικά νοούμενης Αριστοτελικής Πολιτικής συγκρότησης. [ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS]
Πολιτική νοούμενη όχι ως τυχαία «εταιρική» συνεύρεση τυχάρπαστων «ιδιωτών». Ιδιωτών μηδενιστών, φιλοτομαριστών, φίλαυτων, που κινούνται αποκλειστικά με άπληστα χρησιμοθηρικά κίνητρα, άσωτους και ηδονιστές. Κοντολογίς «Σόδομα και Γόμορρα», έννοια που αλλού ορίσαμε ιδεοτυπικά για να περιγράψουμε τη διαδρομή και την κατάληξη του μεταμοντερνισμού ίσαμε τις έσχατες συνέπειές του, που προϋποθέτουν μία ισοπεδωμένη και εκμηδενισμένη ανθρωπολογία.
Από καταβολής κόσμου πολιτικός πολιτισμός σήμαινε ότι οι άνθρωποι συγκροτούνται γύρω από Κοινωνικά και Πολιτικά γεγονότα που εκπληρώνουν τους σκοπούς που θέτουν ως συλλογική οντότητα. Το Πολιτικό γεγονός, ακριβώς, είναι να εντάξει και προσαρμόσει τις ταλαντώσεις της ανθρώπινης φύσης στις επιταγές του συλλογικού πολιτισμένου βίου. Έτσι ορίζεται ο πολιτικός πολιτισμός και ανεξαρτήτως βαθμίθων πολιτικής ωρίμανσης είναι ασύμβατος με την ιδιωτεία και την κυριαρχία θηριωδών συνδρόμων.
Εντός της Πολιτείας τα μέλη-πολίτες είναι μέρος του δημοκρατικού σώματος πολιτών και όχι στήλη ύλης. Είναι πολίτες προικισμένοι με ανθρώπινη φύση, ψυχή και πνεύμα. Επιδίδονται αενάως, όπως είπαμε, στον συλλογικό κατ’ αλήθειαν βίο και στην διαρκή αναζήτηση του συμβατού με αυτό τρόπου ζωής.
Σωστά νοούμενη η Πατρίδα ως πολιτικός πολιτισμός, ευνομία, ευταξία, ευημερία, ασφάλεια και αυτοσυντήρηση, προϋποθέτει Πολίτες δημοκρατικά προσανατολισμένους προς την πολιτική ελευθερία και με θέσφατο την εθνική ανεξαρτησία (στην κλασική εποχή ονομαζόταν το «ιδεώδες της ανεξαρτησίας» και εθεωρείτο προϋπόθεση δημοκρατικής συγκρότησης και φοράς κίνησης προς την πολιτική ελευθερία). [Tο εθνοκρατοκεντρικό διεθνές σύστημα και η διαδρομή της ανθρωποκεντρικής πολιτικής θεμελίωσης http://wp.me/p3OlPy-1id].
Τουτέστιν, το ταξίδι προς αυτή την Ιθάκη, εξ αντικειμένου, δεν συντελείται μόνο όταν βρίσκεσαι κάπου μακριά και προσανατολίζεσαι προς αυτή αλλά και όταν ζεις μέσα σε αυτή, μέσα στην Πόλη σου, για να θυμηθούμε τον Καβάφη. Μέσα στην Πόλη-Πατρίδα ταξίδι σημαίνει Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός που οδηγεί σε ευημερία, ευνομία, ευταξία και ασφάλεια. Για να παραφράσουμε τον μεγάλο Αλεξανδρινό πολιτικό στοχαστή και Ποιητή, την Πόλη σου μην την ρημάξεις και μην την χαλάσεις. Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·» … Για τα αλλού — μη ελπίζεις— δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.»
Τα μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα είναι προγραμματικά και εγγενώς αντί-πνευματικά-υλιστικά με αναπόδραστη κατάληξη τον μεταμοντέρνο μηδενισμό λίγο πολύ, συνειδητά ή ανεπίγνωστα, προδιαγραφών Μαρκήσιου de Sade [βλ. Κονδύλης «Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός» Β τόμος στα περί «συνεπών υλιστών» και Π. Ήφ. «Κοσμοθεωρία των Εθνών» κεφ. 4 και 5]. Είναι επίσης προγραμματικά και εγγενώς διεθνιστικά και ως εκ τούτου κατά της έννοιας πατρίδα και υπέρ των εκάστοτε ηγεμονικών δυνάμεων.
Ηγεμονικές δυνάμεις οι οποίες διαχρονικά εφευρίσκουν ποικίλα εσχατολογικά οικουμενιστικά δόγματα για να μεταμφιέζουν τις ηγεμονικές αξιώσεις ισχύος. Πάντα βρίσκουν ανυποψίαστους αφελείς Ιθαγενείς, χρήσιμους ηλίθιους, οδοιπόρους προς τα Σούσα ή τους αδίστακτους εγχώριους πραιτοριανούς και Εφιάλτες κάθε κοινωνίας κάθε ιστορικής περίστασης και συγκυρίας.
Πάντως, είναι να τους λυπάσαι όλους αυτούς. Αλλά και να τους φοβάσαι γιατί είναι πολιτικά ανορθολογικοί και επικίνδυνοι. [Π. Ήφαιστος, Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΡΟΚΑΝΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ. Συμπεριλαμβάνει απόσπασμα από το «Κοσμοθεωρία των Εθνών» http://wp.me/p3OqMa-1ie]
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε εδώ για ζητήματα που έχουν αναλυθεί εκτενώς αλλού. Λέμε μόνο ότι τα εσχατολογικά αντί-πνευματικά-υλιστικά μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα όλων των εκδοχών βρίσκονται στον αντίποδα της ανθρωποκεντρικά νοούμενης Αριστοτελικής Πολιτικής συγκρότησης. [ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΛΗΓΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ http://wp.me/p3OlPy-1kS]
Πολιτική νοούμενη όχι ως τυχαία «εταιρική» συνεύρεση τυχάρπαστων «ιδιωτών». Ιδιωτών μηδενιστών, φιλοτομαριστών, φίλαυτων, που κινούνται αποκλειστικά με άπληστα χρησιμοθηρικά κίνητρα, άσωτους και ηδονιστές. Κοντολογίς «Σόδομα και Γόμορρα», έννοια που αλλού ορίσαμε ιδεοτυπικά για να περιγράψουμε τη διαδρομή και την κατάληξη του μεταμοντερνισμού ίσαμε τις έσχατες συνέπειές του, που προϋποθέτουν μία ισοπεδωμένη και εκμηδενισμένη ανθρωπολογία.
Από καταβολής κόσμου πολιτικός πολιτισμός σήμαινε ότι οι άνθρωποι συγκροτούνται γύρω από Κοινωνικά και Πολιτικά γεγονότα που εκπληρώνουν τους σκοπούς που θέτουν ως συλλογική οντότητα. Το Πολιτικό γεγονός, ακριβώς, είναι να εντάξει και προσαρμόσει τις ταλαντώσεις της ανθρώπινης φύσης στις επιταγές του συλλογικού πολιτισμένου βίου. Έτσι ορίζεται ο πολιτικός πολιτισμός και ανεξαρτήτως βαθμίθων πολιτικής ωρίμανσης είναι ασύμβατος με την ιδιωτεία και την κυριαρχία θηριωδών συνδρόμων.
Εντός της Πολιτείας τα μέλη-πολίτες είναι μέρος του δημοκρατικού σώματος πολιτών και όχι στήλη ύλης. Είναι πολίτες προικισμένοι με ανθρώπινη φύση, ψυχή και πνεύμα. Επιδίδονται αενάως, όπως είπαμε, στον συλλογικό κατ’ αλήθειαν βίο και στην διαρκή αναζήτηση του συμβατού με αυτό τρόπου ζωής.
Σωστά νοούμενη η Πατρίδα ως πολιτικός πολιτισμός, ευνομία, ευταξία, ευημερία, ασφάλεια και αυτοσυντήρηση, προϋποθέτει Πολίτες δημοκρατικά προσανατολισμένους προς την πολιτική ελευθερία και με θέσφατο την εθνική ανεξαρτησία (στην κλασική εποχή ονομαζόταν το «ιδεώδες της ανεξαρτησίας» και εθεωρείτο προϋπόθεση δημοκρατικής συγκρότησης και φοράς κίνησης προς την πολιτική ελευθερία). [Tο εθνοκρατοκεντρικό διεθνές σύστημα και η διαδρομή της ανθρωποκεντρικής πολιτικής θεμελίωσης http://wp.me/p3OlPy-1id].
Τουτέστιν, το ταξίδι προς αυτή την Ιθάκη, εξ αντικειμένου, δεν συντελείται μόνο όταν βρίσκεσαι κάπου μακριά και προσανατολίζεσαι προς αυτή αλλά και όταν ζεις μέσα σε αυτή, μέσα στην Πόλη σου, για να θυμηθούμε τον Καβάφη. Μέσα στην Πόλη-Πατρίδα ταξίδι σημαίνει Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός που οδηγεί σε ευημερία, ευνομία, ευταξία και ασφάλεια. Για να παραφράσουμε τον μεγάλο Αλεξανδρινό πολιτικό στοχαστή και Ποιητή, την Πόλη σου μην την ρημάξεις και μην την χαλάσεις. Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·» … Για τα αλλού — μη ελπίζεις— δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.»
Εντός της Πολιτείας στην βάση των πολιτικών τους παραδόσεων, της ανθρωπολογικής τους φυσιογνωμίας και των πνευματικών τους ιδιοτήτων επιδίδονται στο άθλημα του κατ’ αλήθειαν βίου. Πολιτική συγκρότηση έτσι νοούμενη είναι σύμμειξη και μέθεξη αισθητών και πνευματικών για τον προσδιορισμό του συλλογικού τρόπου ζωής, της διανεμητικής δικαιοσύνης και των πολιτικοοικονομικών και κοινωνικών ιεραρχιών.
Πολιτική συγκρότηση, πρέπει να τονίσουμε και να υπογραμμίσουμε, βρίσκεται στον αντίποδα όλων των ιδεολογικών δογμάτων του μοντερνισμού και των γραμμικών και επίπεδων συνταγών τους κατασκευής γραμμικών και επίπεδων ανθρώπων στερημένων πνεύματος, πολιτισμών και πολιτικών παραδόσεων.
Τίποτα γραμμικό δεν υπάρχει όταν το Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός δεν είναι υλιστικό αλλά άθλημα σύμμειξης και μέθεξης αισθητών και πνευματικών. Σε αντίθεση με τα εσχατολογικά υλιστικά μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα η Πολιτική συγκρότηση δεν μπορεί να γίνει χωρίς ανθρώπους ζωντανούς και προικισμένους με ψυχή και πνεύμα. Όταν αυτό παραγνωριζόταν ή όταν τώρα αυτό συμβαίνει επειδή κάποιοι επιβάλλουν πολιτική συγκρότηση στην βάση του ενός ή άλλου (ιδεολογικού) δόγματος, έχουμε δεσποτεία, εθνοκαθάρσεις για να επιτευχθεί η ποθητή αμιγώς υλιστική ανθρωπολογία.
Οι εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες γέμισαν την σύγχρονη ιστορία μεγάλα νεκροταφεία στο όνομα συμμόρφωσης με τις επιταγές του ενός ή άλλου δόγματος κατασκευής υλιστικής πολιτικής ανθρωπολογίας. Οι άνθρωποι, βυθισμένοι μέσα στις παρωχημένες ιδεολογικές συζητήσεις δεν βλέπουν αυτά τα μεγάλα νεκροταφεία. Σήμερα, βέβαια, σε πολλά κράτη συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, έχουμε έσχατη κατάντια: Οι κοινωνίες και τα μέλη τους διατάζονται και εξοντώνονται από τοκογλύφους και κερδοσκόπους που λειτουργούν ανεξάρτητα ή βρίσκονται στη υπηρεσία ηγεμονικών κρατών. Πρόκειται για απόληξη της ίδιας λογικής που στο όνομα διεθνισμών και κοσμοπολιτισμών αποδυναμώνεται ο θεσμός πολιτικού ορθολογισμού που είναι το εθνοκράτος κάθε κοινωνικής οντότητας [Π. Ήφαιστος, ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1ij]
Υπό ένα γενικότερο πρίσμα, τα μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα των τελευταίων αιώνων για λόγους που εξηγούμαι σε άλλη περίπτωση αποπροσανατόλισαν το ταξίδι των κρατών και των ανθρώπων. Έκαναν αναρίθμητους να κινούνται όχι προς την Ιθάκη τους αλλά προς κατευθύνσεις αντίθετες και τόπους εσχατολογικά προσδιορισμένους και ανύπαρκτους. [Μοντερνισμός, το ιδεολογικό φαινόμενο και η μεταμοντέρνα διολίσθηση προς τα ανθρωπολογικά Σόδομα και Γόμορρα. http://wp.me/p3OlPy-Zv και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΎ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-Vv ]
Τα μέλη πολλών κοινωνιών πείστηκαν να ξεχάσουν ότι πολιτικά μιλώντας πέραν της Πόλης-Πατρίδας δεν έχουν κάτι άλλο. Τους έπεισαν να λησμονήσουν ότι ο κόσμος τους είναι η Πατρίδα, οι κοσμοθεωρίες τους, η οικογένεια, οι πολιτικές τους παραδόσεις και η πολιτειακή τους συγκρότηση. Η διαδρομή των τελευταίων αιώνων καταμαρτυρεί ότι πολλοί κινήθηκαν προς κατευθύνσεις αντίθετες από τον προορισμό του ς, δηλαδή την Ιθάκη-Πατρίδα ή όταν βρίσκονταν μέσα σε αυτή, αλληθώριζαν προς ανύπαρκτους ιδεολογικά-εσχατολογικά προσδιορισμένους κόσμους.
Τίποτα γραμμικό δεν υπάρχει όταν το Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός δεν είναι υλιστικό αλλά άθλημα σύμμειξης και μέθεξης αισθητών και πνευματικών. Σε αντίθεση με τα εσχατολογικά υλιστικά μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα η Πολιτική συγκρότηση δεν μπορεί να γίνει χωρίς ανθρώπους ζωντανούς και προικισμένους με ψυχή και πνεύμα. Όταν αυτό παραγνωριζόταν ή όταν τώρα αυτό συμβαίνει επειδή κάποιοι επιβάλλουν πολιτική συγκρότηση στην βάση του ενός ή άλλου (ιδεολογικού) δόγματος, έχουμε δεσποτεία, εθνοκαθάρσεις για να επιτευχθεί η ποθητή αμιγώς υλιστική ανθρωπολογία.
Οι εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες γέμισαν την σύγχρονη ιστορία μεγάλα νεκροταφεία στο όνομα συμμόρφωσης με τις επιταγές του ενός ή άλλου δόγματος κατασκευής υλιστικής πολιτικής ανθρωπολογίας. Οι άνθρωποι, βυθισμένοι μέσα στις παρωχημένες ιδεολογικές συζητήσεις δεν βλέπουν αυτά τα μεγάλα νεκροταφεία. Σήμερα, βέβαια, σε πολλά κράτη συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, έχουμε έσχατη κατάντια: Οι κοινωνίες και τα μέλη τους διατάζονται και εξοντώνονται από τοκογλύφους και κερδοσκόπους που λειτουργούν ανεξάρτητα ή βρίσκονται στη υπηρεσία ηγεμονικών κρατών. Πρόκειται για απόληξη της ίδιας λογικής που στο όνομα διεθνισμών και κοσμοπολιτισμών αποδυναμώνεται ο θεσμός πολιτικού ορθολογισμού που είναι το εθνοκράτος κάθε κοινωνικής οντότητας [Π. Ήφαιστος, ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ http://wp.me/p3OqMa-1ij]
Υπό ένα γενικότερο πρίσμα, τα μοντερνιστικά ιδεολογικά δόγματα των τελευταίων αιώνων για λόγους που εξηγούμαι σε άλλη περίπτωση αποπροσανατόλισαν το ταξίδι των κρατών και των ανθρώπων. Έκαναν αναρίθμητους να κινούνται όχι προς την Ιθάκη τους αλλά προς κατευθύνσεις αντίθετες και τόπους εσχατολογικά προσδιορισμένους και ανύπαρκτους. [Μοντερνισμός, το ιδεολογικό φαινόμενο και η μεταμοντέρνα διολίσθηση προς τα ανθρωπολογικά Σόδομα και Γόμορρα. http://wp.me/p3OlPy-Zv και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΎ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ http://wp.me/p3OlPy-Vv ]
Τα μέλη πολλών κοινωνιών πείστηκαν να ξεχάσουν ότι πολιτικά μιλώντας πέραν της Πόλης-Πατρίδας δεν έχουν κάτι άλλο. Τους έπεισαν να λησμονήσουν ότι ο κόσμος τους είναι η Πατρίδα, οι κοσμοθεωρίες τους, η οικογένεια, οι πολιτικές τους παραδόσεις και η πολιτειακή τους συγκρότηση. Η διαδρομή των τελευταίων αιώνων καταμαρτυρεί ότι πολλοί κινήθηκαν προς κατευθύνσεις αντίθετες από τον προορισμό του ς, δηλαδή την Ιθάκη-Πατρίδα ή όταν βρίσκονταν μέσα σε αυτή, αλληθώριζαν προς ανύπαρκτους ιδεολογικά-εσχατολογικά προσδιορισμένους κόσμους.
Ακόμη χειρότερα, με στάσεις, αποφάσεις και συμπεριφορές ποικίλων αποχρώσεων και εκδοχών τα ιδεολογικά δόγματα στην υπηρεσία των εκάστοτε ηγεμονικών δυνάμεων εξωθούν ουκ ολίγους να λιποτακτήσουν. Να εγκαταλείψουν τις Θερμοπύλες τους.
Στις Θερμοπύλες, βασικά, των δύο πυλώνων της πολιτισμένης πολιτικής συγκρότησης, της οικογένειας και της πατρίδας. Ακριβώς, η έσχατη κατάληξη των μοντερνιστικών δογμάτων, δηλαδή ο μεταμοντερνισμός, συρρικνώνει ανθρωπολογικά τους πολίτες και τους πολιτισμούς θεσμούς, τις πολιτικές παραδόσεις, τις συλλογικά σμιλευμένες πολιτικές ηθικές και τις οικείες κοσμοθεωρίες. Αποδυναμώνει την Πολιτεία και την καθιστά έτσι αναλώσιμη και τρωτή.
Τα πιο πάνω θεωρώ ότι είναι μια περιγραφή του αυτονόητου και του πασιφανούς. Καθότι πολιτικός
πολιτισμός και κάθε άλλη οργανωμένη ομάδα ανθρώπων, οικογένεια ή άλλη, συνεπάγεται δεσμούς. [Π. Ήφαιστος, Οντολογική θεμελίωση του Πολιτικού και ο ρόλος της ισχύος στην αθέσπιστη διεθνή πολιτική: Πολιτικός στοχασμός versus Πολιτική Θεολογία ttp://wp.me/p3OlPy-1no] Δεσμούς οντολογικούς οι οποίοι όσο πιο ισχυροί είναι τόσο περισσότερο εντός ενός εθνικά ανεξάρτητου κράτους ευημερούμε με ασφάλεια:Εντός της οικογένειας οι δεσμοί είναι εγγενείς και πανίσχυροι. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο όταν υπάρξει διάρρηξη οι κραδασμοί είναι εκκωφαντικοί και η κατεδάφιση καταστροφική. Εντός της οικογένειας στάσεις και συμπεριφορές χαμηλής ανθρωπολογικής υπόστασης και ποικίλες παρεκτροπές, ανωμαλίες και απιστίες κάθε είδους, προκαλούν διάρρηξη, κατεδάφιση και αγιάτρευτα τραύματα.
Εντός της πατρίδας τους δεσμούς τους σφυρηλατούμε Πολιτικά. Αριστοτελικά μιλώντας σημαίνει όπως είπαμε και το υπογραμμίζουμε σύμμειξη και μέθεξη των πνευματικών με τα αισθητά και όχι μόνο υλιστικές, χρησιμοθηρικές και ωφελιμιστικές σχέσεις.
Εντός της Πατρίδας, δεσμοί χαλαροί ή τραυματισμένοι λόγω ιδεολογικών διαιρέσεων και διαβρώσεων που οφείλονται σε εξωγενείς επήρειες, προκαλούν το χείριστο των χειρίστων: τον εμφύλιο.
Η διάρρηξη των δεσμών είναι καταστροφική για όλους. Διάρρηξη μπορεί να παρατηρηθεί σε όλα τα άλλα είδη και αποχρώσεις εθνικών ομαδοποιήσεων. Η ενότητα και οι ισχυροί δεσμοί είναι πάντα ένα άθλημα και ένα στοίχημα.
Στην οικογένεια και στην πατρίδα, όσο ισχυρότεροι είναι οι δεσμοί, τονίζουμε ξανά και υπογραμμίζουμε, τόσο περισσότερο καταστροφική είναι η διάρρηξή τους. Η κατεδάφισή τους προκαλεί ισχυρούς κραδασμούς και αναιρέσεις ή εκμηδενισμούς όλων των ανθρώπινων επιτευγμάτων. Επιτευγμάτων εθνικών, οικογενειακών, ατομικών, πολιτικών, και πολιτειακών. Γι’ αυτό πρωταρχική μέριμνα των ανθρώπων είναι η σφυρηλάτηση δεσμών, η διαφύλαξή τους και η αποφυγή εμφύλιων διενέξεων.
Προϋπόθεση πολιτειακού βίου δημοκρατικά προσανατολισμένου προς την Πολιτική Ελευθερία, είναι η εθνική ανεξαρτησία. Στην Κλασική εποχή το «ιδεώδες της Ανεξαρτησίας» το οποίο εθεωρείτο αναγκαία και μη εξαιρετέα προϋπόθεση δημοκρατικού βίου. Και επειδή πολλά λέγονται ως προς το τι είναι δημοκρατία ας το κάνουμε σαφές ότι η έννοια αυτή εδώ δεν σημαίνει κ κάποια ιδεολογική συνταγή πολιτικοανθρωπολογικής κατασκευής αλλά ταξίδι προς την Πολιτική Ελευθερία υπό συνθήκες Συλλογικής Ελευθερίας, δηλαδή Εθνικής Ανεξαρτησίας:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΞ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ: Φορά κίνησης που οδηγεί σε ΟΛΟΕΝΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ,
«Κατοχή» του κράτους από την κοινωνία,
Ολοένα μεγαλύτερο έλεγχο της εντολοδόχου εξουσίας από τον αυτεξούσιο εντολέα πολίτη,
Πολιτικές συνθήκες που επιτρέπουν κατακτήσεις στα πεδία της ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής ελευθερίας και
Κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας ως κοσμοθεωρητικού θεσφάτου που διασφαλίζει την συλλογική ελευθερία των πολιτών μιας οποιασδήποτε κοινωνίας
Αυτή είναι, πρωτίστως, η διαχρονική, οικουμενική και άφθαρτη πολιτική παράδοση της Ελληνικότητας. Τα υπόλοιπα είναι ιδεολογήματα και θεωρήματα των πολιτικά ανυπόστατων ιδεολογικών δογμάτων της μοντερνιστικής και μεταμοντέρνας ιστορικής φάσης που ήδη τελείωσε. Το γεγονός ότι μερικοί ακόμη παραμιλούν με άξονα αυτά τα δόγματα είναι κεκτημένη ταχύτητα της ψυχροπολεμικής εποχής.
Ακολουθούν τα ποιήματα του Καβάφη που ανέφερα πιο πάνω. Στο τέλος παραθέτω ξανά την κορύφωση που πέτυχε στις «Θερμοπύλες». Ακολουθεί επίσης ποίημα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και μελωδικές αποδόσεις.
Άποψή μου είναι ότι το «Θερμοπύλες» είναι κλασικός διαχρονικός ύμνος για τον πολιτικό πολιτισμό, τους προσανατολισμούς των ανθρώπων και των κοινωνιών, την πολιτική ηθική και την σημασία των κοσμοθεωριών και των πολιτικών παραδόσεων για την υπόσταση των κοινωνιών και την ελευθερία. Ταυτόχρονα και μια έξοχη περιγραφή ενός κόσμου που ποτέ δεν κινούνταν γραμμικά. Μηδενική εσχατολογία. Μηδενικός ιδεαλισμός. Μηδενική πολιτική θεολογία.
Είναι το ταξίδι της Οδύσσειας προς την Πατρίδα-Ιθάκη στις Θερμοπύλες της οποίας όταν στεκόμαστε με πίστη, αφοσίωση και διάθεση αυτοθυσίας είναι ασφαλής και ευημερούσα. Και το αντίστροφο.
https://www.youtube.com/watch?v=dfZGqUKuHPQ
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Άποψή μου είναι ότι το «Θερμοπύλες» είναι κλασικός διαχρονικός ύμνος για τον πολιτικό πολιτισμό, τους προσανατολισμούς των ανθρώπων και των κοινωνιών, την πολιτική ηθική και την σημασία των κοσμοθεωριών και των πολιτικών παραδόσεων για την υπόσταση των κοινωνιών και την ελευθερία. Ταυτόχρονα και μια έξοχη περιγραφή ενός κόσμου που ποτέ δεν κινούνταν γραμμικά. Μηδενική εσχατολογία. Μηδενικός ιδεαλισμός. Μηδενική πολιτική θεολογία.
Είναι το ταξίδι της Οδύσσειας προς την Πατρίδα-Ιθάκη στις Θερμοπύλες της οποίας όταν στεκόμαστε με πίστη, αφοσίωση και διάθεση αυτοθυσίας είναι ασφαλής και ευημερούσα. Και το αντίστροφο.
Η ΠΟΛΙΣ
https://www.youtube.com/watch?v=dfZGqUKuHPQ
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Ιθάκη
http://www.youtube.com/watch?v=FhRSFbrS6Q0Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον
http://www.youtube.com/watch?v=ltrAbo8hd2w
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνάμε μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ
http://www.youtube.com/watch?v=KzFRXoovEbc&NR=1Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
E. Παλληκαρίδης
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς,
τη μάνα, τον πατέρα
μες τα λαγκάδια πέρα
και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά
θα ‘χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα ‘ρθει το καλοκαίρι
τη Λευτεριά να φέρει
σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ,
θα μπω σ’ ένα παλάτι,
το ξέρω θάν’ απάτη,
δεν θάν’ αληθινό.
Μες το παλάτι θα γυρνώ
ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο
να κάθεται σ’ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω,
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου,
μονάχα αυτό ζητώ.
Γεια σας παλιοί συμμαθηταί.
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει
ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
Ας πάρει μιαν ανηφοριά
ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.
«Την Ελλάδα αγαπώ αλλά και εσένα»
Ρώτησα τα μάτια που δακρύζουν
κάποια αλήθεια να μου πουν
κλαίνε πικρά να σ’ αντικρύσουν
γιατί μπορεί να σ’ αγαπούν.
την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι εσένα
με έναν έρωτα μεγάλο αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.
ρώτησε εκείνη υπνωτισμένος
μη σε δουν γιατί σιωπούν
το συνιστούν κι αυτά θλιμμένα
για να σου πουν πως σ’ αγαπούν
την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι εσένα
με έναν έρωτα μεγάλο αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.
– P. Ifestos
www.ifestosedu.gr / www.ifestos.edu.gr – info@ifestosedu.gr
Η συνέχεια ΕΔΩ...
ΠΗΓΗ:https://ifestos.edu.gr/2016/12/31/%cf%80-%ce%ae%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%bf%cf%80%cf%85%ce%bb%ce%b5%cf%83-%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%ce%b8%ce%b5%cf%81/Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.