Η Παγκόσμια διακυβέρνηση για την ώρα είναι σκιώδης, αλλά καταφθάνει με βήμα ταχύ…

Της Μαρίας Δεναξά 

🔴 Κάθε χρόνος  μετα την πανδημία εχει την καταστροφή του. Λες και το…σύμπαν στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και της τεχνολογικής εξέλιξης, βάλθηκε να συνωμοτεί  κατα της ανθρωπότητας. 

🔴 Πόλεμος στην Ουκρανία, σεισμοί, λιμοί καταποντισμοί, κλιματική σχιζοφρένεια…Το λυκόφως του φόβου και του παραλογισμού κυριαρχούν, αναδεικνύοντας την  ανεπάρκεια των δυτικών ηγεσιών, η οποία προκαλεί σοβαρά ερωτήματα για την επικράτηση τους στην εξουσία, τη στιγμή που μέρα με την μέρα, σαν να είναι προγραμματισμένες ή σαν να διαβάζουν το ίδιο εγχειρίδιο χρήσης, υιοθετούν αυταρχικές πολιτικές (παραπληροφόρηση, προπαγάνδα, ποινικοποίηση ελευθερίας της έκφρασης και της αντίθετης άποψης κτλ) σε κοινωνίες όπου  καταργούνται δικαιοσύνη, δικαιώματα , ιδιωτικότητα, ευημερία, παιδεία, υγεία κι έχουν μόνο υποχρεώσεις. 

🔴 Πρακτικές δηλαδή που σε τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν απο τα πιο κατάπτυστα καθεστώτα και με κάνουν να σκέφτομαι αυτό που διάβασα πολύ καιρό πριν.  Πως ο καπιταλισμός και γενικά τα διαφορά συστήματα εξουσίας, το μόνο που τα νοιάζει είναι η επιβίωση τους. Όταν φθάνει το τέλος εποχής τους, διψούν για αίμα και καταστροφή για να ξαναρχίσουν πάλι απο την αρχή.  

🔴 Κι αν με το τέλος του ΒΒ Παγκοσμίου Πολέμου,  πιστέψαμε μέσω της ιστορίας, πως ανέτειλε μια καλύτερη εποχή για την ανθρωπότητα, ο δρόμος που χάραξε αυτή απο τότε μέχρι σήμερα, αποδεικνύει πως ήταν κατευθυνόμενος. Δεν την άφησαν να διδαχθεί τίποτα απο την αιματοβαμμένη ιστορία της.  

🔴 Η επομένη ημέρα θα είναι τρομακτική και ήδη έχουν αναλάβει δράση:  

- Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας 

- Παγκόσμιος Οργανισμός Εργασίας 

- Παγκόσμια Τράπεζα 

Συνέντευξη του Γουβάλ Νοά Χαράρι στην «Κ» | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο Γιουβάλ Νοά Χαράρι στον Αλέξη Παπαχελά. Για την ορμή της τεχνολογικής εξέλιξης στην καθημερινότητα, και πολλά ακόμη.

Το σωστό διάβασμα της κοινωνικής πραγματικότητας

Από Κώστας Μελάς

Ω, ψυχή μου, μην ποθείς αθάνατη ζωή﮲ μονάχα επιδίωκε ό,τι μπορείς να κατορθώσεις

Πίνδαρος, 3ο Πυθικό

Το σωστό διάβασμα της κοινωνικής πραγματικότητας αποτελεί ως εκ τούτου, την αφετηρία ερμηνείας των διαμορφούμενων δράσεων και σχέσεων μεταξύ των δρώντων υποκειμένων (ατομικών και κοινωνικών). Ταυτόχρονα συνιστά τη βάση σχεδιασμού και χάραξης όποιων ενεργειών αποβλέπουν στην αλλαγή και την προσαρμογή της σε ορισμένους στόχους.

Εξ άλλου η σωστή απεικόνιση της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, αποτελεί διαχρονικά το ζητούμενο για όλες τις φιλοσοφικές και επιστημονικές θεωρήσεις. «Δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό στη ζωή από το να ανακαλύψεις το ακριβές σημείο, από το οποίο πρέπει να παρατηρούνται και να κρίνονται όλα τα πράγματα, και ύστερα να παραμείνεις σ’ αυτό το σημείο», υποστηρίζει χαρακτηριστικά ο von Clausewitz. (1)

Το βασικό λάθος που συνήθως γίνεται συνίσταται στη συνεχή σύγχυση σχετικά με το είναι και το δέον, μεταξύ περιγραφικών και κανονιστικών προτάσεων. Υπάρχουν μακροσκελείς αναλύσεις με βάση του πώς θα έπρεπε να είναι η πραγματικότητα, αδιαφορώντας πλήρως για το πώς πράγματι είναι η πραγματικότητα. Οι αναλύσεις τέτοιου είδους, στερούνται της ικανότητας απεικόνισης της πραγματικότητας ως τέτοιας με αποτέλεσμα η πραγματικότητα να παρουσιάζεται ως άλλη, γεγονός που με τη σειρά του οδηγεί σε λανθασμένες πράξεις σε σχέση με το επιδιωκόμενο. «Πολλοί χτίσανε με το νου τους δημοκρατίες κι ηγεμονίες που ποτέ κανένας δεν τις είδε ούτε έμαθε πως υπάρχουνε στ’ αλήθεια. Γιατί τόσο μακριά βρίσκεται το πώς ζούμε απ’ το πώς θάπρεπε να ζούμε, ώστε όποιος δεν κοιτάει το τι γίνεται για να κυνηγήσει το τι θάπρεπε να γίνεται, αυτός πιότερο την καταστροφή παρά την προφύλαξή του βλέπει. Γιατί κάποιος που θέλει σ’ όλα τα ζητήματα να φανερώσει καλοσύνη, φυσικό είναι να καταστρέφεται μέσα σε τόσους που δεν είναι καλοί» (2).

Δρ. Β. Λύκος: «Eλέγξτε την τροφή και θα ελέγξετε τον κόσμο!»

Το 1974 ο «πολύς» Χένρι Κίσινγκερ είχε πει χαρακτηριστικά : 

«Ελέγξτε το πετρέλαιο και θα ελέγχετε τα Έθνη. Ελέγξτε την τροφή και θα ελέγχετε τον κόσμο»! 

Πέρα από τις βραχυπρόθεσμες λύσεις που αναζητούνται εν μέσω και του πολέμου στην Ουκρανία και λόγω της επισιτιστικής επισφάλειας που δημιουργείται κυρίως λόγω έλλειψης σιτηρών, ειδικοί τονίζουν ότι θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος, οι πρακτικές και αρκετά είδη παραγωγής, από τη γεωργία έως την κτηνοτροφία. Στο μεσοδιάστημα η βιομηχανία τροφίμων συχνά χωρίς σαφές ρυθμιστικό πλαίσιο θέτει σε εφαρμογή ή εξετάζει διάφορα καινοτόμα σχέδια για την επόμενη ημέρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις βαδίζουν στα «χνάρια» αυτού που πριν από 15 χρόνια κάποιοι ονόμασαν «το μέλλον των τροφίμων» με τα GMOs, ήτοι τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. 

Έτσι αρχίζουν και μπαίνουν στο πιάτο μας το τεχνητό, in vitro ή 3D κρέας από βλαστικά κύτταρα αγελάδας ή κοτόπουλου, τα αποξηραμένα φύκη, τα πρωτεϊνούχα έντομα όπως οι γρύλοι, οι ακρίδες και οι αλευροσκώληκες ή ακόμη και ο αέρας (ναι καλά διαβάζετε) μέσω ζύμωσης υψηλής τεχνολογίας με διοξείδιο του άνθρακα, υδρογόνο και μικρόβια, που μετατρέπει τον αέρα σε τρόφιμα. Αυτά μεταξύ άλλων αναλύει σε σημερινή του συνέντευξη στον 98.4, ο Δρ. Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης του Πανεπιστημίου Κρήτης, Βασίλης Λύκος. 

Σε μία 20ετία, η εξατομικευμένη διατροφή θα είναι η νόρμα, με φορητές ηλεκτρονικές συσκευές να παρακολουθούν την κατάσταση της υγείας μας και να μας ειδοποιούν πότε και τι χρειαζόμαστε σε τροφή και για ενυδάτωση. Φούρνοι 3D εκτύπωσης θα φτιάχνουν ζεστά γεύματα με συντηρημένες πρώτες ύλες. Αρκετά τρόφιμα θα είναι ενισχυμένα με πρωτεΐνη (η ζήτησή της αναμένεται να αυξηθεί κατά 40% έως το 2050). Ακούγεται τρελό, όμως ήδη υπάρχουν start-up εταιρείες στην Καλιφόρνια και στη Φινλανδία που εξειδικεύονται σε αυτό. Ο λόγος για όλα τα παραπάνω είναι προφανής: 

Πρέπει να σώσουμε τον πλανήτη! Πρέπει να μειώσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, να εξοικονομήσουμε γη που χρησιμοποιείται για ζωοτροφές, λιπάσματα, νερό και φυσικά ενέργεια…

 Μάλιστα εικάζεται ότι έως το τέλος του 2050 αυτή η διατροφική «επιλογή» θα ισχύσει ως καθολική υποχρεωτικότητα κι όλα αυτά υπό το αβάσταχτο βάρος των 9,8 δις πληθυσμού, που θα κατοικεί στον πλανήτη έως το 2050 σας θυμίζει κάτι; 

Κι απέναντι σε όλα αυτά ο άνθρωπος που μετατρέπεται από πολίτη σε υπήκοο, που απλά υπακούει και καταναλώνει ό,τι του σερβίρουν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, που προσπαθούν να τον καταστήσουν θεατή και όχι συνδημιουργό, στον θαυμαστό νέο κόσμο του Meteverse Θα μπορούμε να έχουμε τα πάντα εκτός από την ελευθερία μας γιατί δεν θα μπορούμε να καλύψουμε βασικές μας ανάγκες όπως η τροφή, το νερό, η ενέργεια. Τα πάντα θα εκχωρούνται στο βωμό του άκρατου κέρδους των λίγων σε βάρος των κοινωνικών αγαθών των πολλών… 

Ανθρωποθυσίες σε έναν νέο Μινώταυρο… 

Η Δημοκρατία στο απόσπασμα λοιπόν και οι διάφορες κοινωνικές τάξεις, που αντιστέκονται, όπως οι αγρότες, στην Ολλανδία, τη Γερμανία, την Ιταλία…και αίφνης κινητοποιούνται βορά στα χέρια των Big Farms 

Η απόλυτη δυστοπία άραγε ή η ώρα όπου το τέρας πεθαίνει και λίγο πριν πρέπει να γεννήσει κάτι πιο υγιές προκειμένου να συνεχίσουν να υπάρχουν οι κοινωνίες μας τουλάχιστον έτσι όπως τις γνωρίσαμε μέχρι τώρα;

Η Woke Κουλτούρα ως Κυρίαρχη Ιδεολογία της Μετα-ανθρώπινης Κοινωνίας

Μένουμε ασφαλείς σε ένα περιβάλλον γενικευμένης ανασφάλειας.

 Προοδευτικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης οπισθοδρόμησης.

 Ειρηνικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης εχθροπάθειας.

 Επαναστατικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένης υποδούλωσης.

 Ορθολογικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένου παραλογισμού.

 Επιστημονικοί σε ένα περιβάλλον γενικευμένου δογματισμού.

 Ελεύθεροι σε ένα περιβάλλον γενικευμένης ανελευθερίας.

Ολοένα και πληθαίνουν γύρω μας οι φωνές που προκρίνουν τη θέση ότι το κίνημα woke (η “κουλτούρα της αφύπνισης”) καθώς και τα συμπαρομαρτούντα του (δικαιωματισμός, πολιτική ορθότητα, ακυρωτισμός και λοιπά) είναι η βασική ιδεολογία διαμόρφωσης, πλαισίωσης και ηθικής νομιμοποίησης της νέας μορφής στην οποία μετασχηματίζεται ο καπιταλισμός σε αυτή την ιστορική του φάση.

 Ένας woke καπιταλισμός (όπως έχει ήδη αρχίσει να λέγεται) ή, κατά άλλους, ένα τεχνοφεουδαρχικό καθεστώς που προσβλέπει στην υπερσυγκέντρωση του πλούτου, στην απόλυτη ψηφιοποίηση κάθε έκφανσης της ανθρώπινης δραστηριότητας και κατά συνέπεια στην ολοκληρωτική επιτήρηση και έλεγχο των ανθρώπων και των κοινωνιών.


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1

Το woke ως διαμορφωτής νέων συνειδήσεων

2

Προσπάθειες αναχαίτισης και πόλεμος παραδειγμάτων

3

Η τραγικότητα της ύπαρξης και η γέννηση του μετα-ανθρώπου

4

Δυστοπία ή ουτοπία;

1. ΤΟ WOKE ΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΝΕΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ...

Για την Μεγάλη Επανεκκίνηση του Ανθρώπου

Από Μανόλης Μούστος

- 20 Μαΐου, 2022

ΗΡωσία εισέβαλε στην Ουκρανία. Καταστροφή. Ανυπολόγιστη. Ανθρώπινες απώλειες, προσφυγικά κύματα, διαλυμένες υποδομές. Κι όλα αυτά δίπλα μας, στη γειτονιά μας. Μέσα στην Ευρώπη. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό. Πιο πολύ από όλα, ο πόλεμος στην Ουκρανία διαλύει ψευδαισθήσεις με τις οποίες ζούμε για χρόνια στον δυτικό κόσμο.

Την ψευδαίσθηση ότι αυτά τα πράγματα γίνονται κάπου μακριά από εμάς. Σε μακρινές χώρες, κάπου ανατολικά ή νότια. Σε κάτι Αφγανιστάν, κάτι Συρίες, κάτι Αφρικές. Καλά, εκεί δεν ζουν σε καλύβες και χαμόσπιτα; Τι σχέση έχουμε εμείς με αυτούς; Αυτοί έχουν εμφυλίους και επιδρομές από πολέμαρχους κάθε τρεις και λίγο. Συνηθισμένοι είναι…

Ή την ψευδαίσθηση ότι οι σύγχρονοι πόλεμοι γίνονται πλέον αποκλειστικά με οικονομικά μέσα και διπλωματία. Ή κατασκόπους. Άντε και κανένα drone. Άρματα μάχης και βομβαρδισμοί σε κατοικημένες περιοχές; Στρατιώτες που κινούνται με βαρύ οπλισμό σε έρημες πόλεις; Αυτά είναι ιστορίες που αφηγούνται οι παππούδες μας από το 1940. Αμ δε…

Εμείς εδώ στον «πολιτισμένο» κόσμο. Εμείς εδώ στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα

έχουμε άγχη διαφορετικά. Ανεργία, ακρίβεια, κυβερνητική διαφθορά. Και άλλα πολλά. Πάντως όχι και να τρέχουμε να γλιτώσουμε το κεφάλι μας από βόμβες που πέφτουν από τον ουρανό…

Κοντογιώργης: Πουθενά στήν Δύση καί στόν κόσμο δέν παράγεται σήμερα μία, ἔστω, νέα ἰδέα

του Γιώργου Κοντογιώργη

Ἐν ὄψει τοῦ ἀρρήτου παραδόξου πού παρουσίασε στόν ἑλληνικό λαό τό ἀποτέλεσμα τῶν τελευταίων βουλευτικῶν ἐκλογῶν –τοῦ παραδόξου χαρακτῆρα τοῦ γεγονότος ἔτι περαιτέρω πολλαπλασιαζομένου ἀπό τήν ἐκ τοῦ ἰδίου τοῦ λαοῦ προέλευση τῶν ἀνεξήγητων ἀποτελεσμάτων–, πολλοί ἀνατρέχουμε στίς αἰτίες καί τούς παράγοντες διαμορφώσεως τῶν συλλογικῶν ἀποφάσεων. Ἕνας ἀπό τούς πλέον προβεβλημένους στήν ἐποχή μας εἶναι αὐτός τῶν περιβόητων «διανοουμένων»: ἐκεῖνοι εἶναι πού, ἐφοδιασμένοι μέ τίς γνώσεις τους, μέ τά «φῶτα τῆς ἐπιστήμης», θά παρέμβουν στίς κρίσιμες στιγμές προκειμένου νά καθοδηγήσουν τόν λαό. Ἤ καί νά προστρέξουν τῶν ἐξελίξεων, νά ἡγηθοῦν τῆς διαμαρτυρίας. Ἀπό κοντά τους οἱ «καλλιτέχνες» εἶναι ἐκεῖνοι πού μέ τήν ἔμπνευσή τους θεωροῦνται σήμερα ὡς ἑρμηνευτές αὐθεντικοί τῆς ἐθνικῆς ζωῆς μας, πρῶτοι ἐκφραστές τῆς ἀγανάκτησης. Αὐτούς τούς δύο πόλους τῆς σύγχρονης πνευματικῆς ζωῆς, ἔτσι, ἀναζητήσαμε στήν ἑπόμενη ἡμέρα τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων: «Ὑπάρχουν»; Καί, ἄν ναί, τί πιστεύουν; Ὁ ὁμ. Καθηγητής τῆς Παντείου κ. Γεώργιος Κοντογιώργης ἀναδιατύπωσε «ἐπί τό ὀρθότερον» τήν ἐρώτηση ὡς ἑξῆς: «Γιατί δέν ὑπάρχει γενιά Ἑλλήνων διανοουμένων καί καλλιτεχνῶν μέ προοδευτική σήμανση σήμερα;». 

Εξηγεί, ἔτσι, στήν «ΕτΚ» τό κενό τῆς διανόησης ὄχι μόνο στήν «ἑτερόφωτη» Ἑλλάδα ἀλλά καί στήν «φωτοφόρα» Δύση, ἕνα κενό πού ἐπιδεινώνει δραματικά τό ἀδιέξοδο τοῦ συγχρόνου πολιτικοῦ συστήματος, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος ἔχει χαρακτηρίσει ὡς «αἱρετή μοναρχία». Τό δυσοίωνο εἶναι ὅτι ὁ κ. Κοντογιώργης ἐπιβεβαιώνεται στίς προβλέψεις του –τόν ἐπαληθεύουν τά οἱονεί μοναρχικά ποσοστά τῶν ἐκλογῶν…

του Γιώργου Κοντογιώργη,
Ἡ ἰδεολογική ἐπιδρομή τῆς διανόησης

1 Θά φανεῖ παράδοξος ὁ ἰσχυρισμός ὅτι δέν ὑπάρχει οὔτε ψῆγμα ἑλληνικῆς διανόησης σήμερα πού νά ἔχει νά πεῖ κάτι γιά ὅ,τι συμβαίνει στήν Ἑλλάδα καί στόν κόσμο. Γιά νά εἶμαι ἀκριβής, τέτοια γενιά διανοουμένων δέν ὑπῆρξε ποτέ στήν Ἑλλάδα, τοὐλάχιστον τῆς μεταπολίτευσης [1].

Κατά τήν πρώτη περίοδο τῆς μεταπολίτευσης, ἔκαμε τήν ἐμφάνισή της στήν Ἑλλάδα μία πνευματική τάξη ἡ ὁποία ἀναλώθηκε στήν ἑρμηνεία τοῦ ἑλληνικοῦ φαινομένου. Πυρῆνας τοῦ ἐπιχειρήματός της ἦταν ὅτι ἡ ἑλλαδική κοινωνία ἀνῆκε ὡς κοινωνία στήν οἱονεί τριτοκοσμική «περιφέρεια» τοῦ «κέντρου τῆς πρωτοπορίας», καί ἐξ αὐτοῦ τοῦ λόγου τό ἑλλαδικό κράτος δέν μπόρεσε νά ἐκσυγχρονισθεῖ καί νά προσομοιάσει στό εὐρωπαϊκό του «πρότυπο». 

Ἡ διανόηση αὐτή ἀνέλαβε νά τεκμηριώσει τήν ἐν λόγῳ ἄποψη, μέ τόν ἰσχυρισμό ὅτι ἡ ἑλληνική κοινωνία δέν πέρασε ἀπό τήν Ἀναγέννηση καί τόν Διαφωτισμό λόγῳ τῆς βεβαρημένης κληρονομιᾶς τοῦ Βυζαντίου καί τῆς Τουρκοκρατίας πού ἔφερνε μαζί της ὡς βίωμα ἐντός τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους.

Γιά τό ἰδεολογικά διατεταγμένο αὐτό ρεῦμα ἀρκοῦσε ἡ ταξινόμηση τοῦ ἱστορικοῦ ἑλληνισμοῦ στήν κατηγορία τῆς «περιφέρειας», μέ κέντρο τήν φεουδαλική Δύση καί τελική ἐκδοχή της τήν ἀπολυταρχία. Συνήγαγε, δηλαδή, ὅτι τό καθεστώς τῶν Ἑλλήνων τοῦ Βυζαντίου καί τῆς Τουρκοκρατίας ἦταν κατώτερο ἐκείνου τῆς φεουδαρχίας, ἑπομένως δέν ἦσαν προετοιμασμένοι νά βιώσουν τήν βαυαρική ἐλέῳ Θεοῦ ἀπολυταρχία καί τίς συνέχειές της. 

Αὐτό τό τριτοκοσμικό καθεστώς τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἐξηγοῦσε ἐπίσης τό αὐταρχικό καθεστώς 1967. Ἔχω ἐξηγήσει ἀλλοῦ τό μέγεθος τῆς φαλκίδευσης τῆς Ἱστορίας πού ἀπαιτοῦσε τό ἐγχείρημα αὐτό, προκειμένου νά νομιμοποιηθεῖ τό κρατικό ἐμφύτευμα τῆς ἀπολυταρχίας στήν μήτρα τοῦ οἰκουμενικοῦ ἑλληνισμοῦ καί νά ὑποτιμηθεῖ τό πρόταγμα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης πού ἦταν σαφῶς ἀντιαπολυταρχικό, δημοκρατικό καί ἐναρμονισμένο μέ τό  διατηρήσουν παρά τά δεινά τῆς ὀθωμανικῆς δεσποτείας [2].

Τρίζει ο θρόνος των τραπεζών; από

Ευάγγελος Κοροβίνης

Η πιο ενδιαφέρουσα ανάγνωση της πρόσφατης τραπεζικής αναταραχής επικεντρώνεται στην πλήρη αυτονόμηση του τραπεζικού συστήματος από την πραγματική οικονομία και στην εγγενή αστάθεια του τραπεζικού τομέα. Οι τράπεζες, σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση, αντί να υπηρετούν την πραγματική οικονομία, χρηματοδοτούν κυρίως κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Το χρήμα παράγει χρήμα, χωρίς να επενδύεται παραγωγικά, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται φούσκες, που κάποια στιγμή σπάνε, και τότε καλείται το κράτος και οι φορολογούμενοι να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα». Τα κέρδη είναι ιδιωτικά, οι ζημιές αναλαμβάνονται από το κράτος. «Καπιταλισμός στα κέρδη, σοσιαλισμός στις ζημιές».

***

Γιώργος Φίλης, γυρνάμε σε ένα νεομεσαιωνικό μοντέλο όπου διαλύουμε τη μεσαία τάξη;

Περιγραφή

Εξεγέρσεις την Γαλλία για το συνταξιοδοτικό, οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων ετών στην Γερμανία για την ακρίβεια, σφοδρές συγκρούσεις στην Ολλανδία για τις τιμές των αγροτικών προϊόντων και μία αμφισβήτηση του συνόλου του πολιτικού συστήματος στην χώρα μας μετά τα γεγονότα των Τεμπών.

 Οι νέοι απομακρύνονται από την πολιτική ενώ μαίνεται η γεωπολιτική αντιπαράθεση Κίνας, ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο. Απέτυχε τελικά το πείραμα της παγκοσμιοποίησης και γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει να δυσκολεύεται να αντιληφθεί τις εξελίξεις; 

Ο καθηγητής Γεωπολιτικής, κύριος Γιώργος Φίλης δήλωνε παλαιότερα:

 Αυτή τη στιγμή όπου ζούμε μία, πώς να το πω τώρα, νεωτερικότητα που αυτή η νεωτερικότητα, σημαίνει επί της ουσίας σε επιστημονικό επίπεδο ότι, πώς να το πω τώρα, αποδομούμε με τα πάντα και προσπαθούμε να πούμε ότι η αλήθεια είναι κάτι σχετικό και δεν υπάρχει αλήθεια, υπάρχει μόνο άποψη επί ενός θέματος. Νομίζω ότι κάπως έτσι πρέπει να το δούμε, αν το πάμε κατευθείαν σε πολιτικό επίπεδο είναι ξεκάθαρο ότι για να βιώσουμε μία αυτοκρατορία, ας στο πω έτσι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι τυχαίο ότι ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής επιτροπής συνήθιζε να χρησιμοποιεί τη λέξη αυτοκρατορία για την Ευρωπαϊκή Ένωση και νέα Ρώμη για τις Βρυξέλλες, αυτό θα πρέπει οπωσδήποτε, τα έθνη και τα κράτη τα οποία βρίσκονται σε αυτό το συγκεκριμένο οικοδόμημα να πάψουν κυρίως να είναι έθνη να είναι μόνο κράτη, και από κει και ύστερα να δίνουν όλο και περισσότερη εξουσία σε μία υπερεθνική Ελίτ η οποία θα βρίσκεται στις Βρυξέλλες και εννοείται ότι δεν θα κοιτάει τίποτα πέραν των συμφερόντων αυτής της ίδιας της Ελίτ, που την οποία την εξυπηρετούν.

Η ΝΕΟΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η ΝΕΟΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Νίκος Σίμος 

Η επιδιωκόμενη υπερσυγκέντρωση του πλούτου της παγκόσμιας κοινωνίας σε λίγα χέρια και λίγους ανθρώπους παραπέμπει αβίαστα και προοπτικά σε ένα καθεστώς Νέας φεουδαρχίας, όπου οι λίγοι θα μπορούν να καθορίζουν την τύχη και τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων.

Το σχέδιο ήταν καλά «στημένο» και περιελάμβανε τη διάλυση των κρατών της Μ Ανατολής προκειμένου εκατομμύρια  προσφύγων και μεταναστών που ξεριζώθηκαν βίαια από τον τόπο τους να έρθουν στην Ευρώπη προκειμένου να επιτευχθεί η δεύτερη εξελικτική φάση της «παγκοσμιοποιημένης  λογικής τους» που θέλουν τη δημιουργία ΕΟΖ (Ειδικών Οικονομικών Ζωνών) σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή  Ήπειρο, που για αυτούς αποτελεί την ήπειρο- πείραμα των αντικοινωνικών επιδιώξεών τους.

Ο πειθαναγκασμός των ευρωπαϊκών  κοινωνιών στην βίαιη προσαρμογή τους στον «Παγκοσμιοποιημένο Καπιταλισμό» οδηγείται μέσα από τον τρόμο και το αίμα, προκειμένου να τιθασευτούν οι αντιδράσεις των Ευρωπαϊκών  δυνάμεων της εργασίας και των ευρωπαϊκών κοινωνιών γενικότερα στην βίαιη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, όπως αυτή ήταν μέχρι τώρα παραδεκτό στη Γηραιά  Ήπειρο .

Το προσφυγικό ζήτημα σαν στόχο έχει τη διοχέτευση μουσουλμανικών  πληθυσμών στην ευρωπαϊκή παραγωγική διαδικασία, προκειμένου να απομειώσουν το κόστος της εξαρτημένης εργασίας και να διαλύσουν κάθε έννοια του κράτους πρόνοιας, όπως αυτό ήταν παραδεκτό μέχρι σήμερα στη συνείδηση των ευρωπαίων πολιτών.

Ο απελπισμένος πρόσφυγας, ο άνθρωπος που ξεριζώθηκε βίαια από τον τόπο του και είδε το κράτος του να διαλύεται, μπορεί να εργαστεί στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί, προκειμένου να εξασφαλίσει υποτυπώδεις συνθήκες ζωής. Αυτό ακριβώς θέλουν και οι παγκοσμιοποιητές  διαμορφώνοντας και στην Ευρώπη  τη ΝΕΟ-ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ για την εξαρτημένη εργασία, στην οποία ο άνθρωπος πρέπει να ζει για να εργάζεται και να αμείβεται τόσο, ώστε να μην μπορεί να ζήσει!