Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2023

Η κανονικοποίηση της κρίσης: οικογένεια - σχολείο - τοπική κοινωνία

"...Οι διεθνείς ελίτ, έχοντας αποκτήσει εμπειρία από κρίσεις και επαναστάσεις, έχοντας αποκτήσει μια πείρα συνεργατική ως προς την αντιμετώπιση και τη διαχείριση του πλήθους, έχοντας σταθεροποιήσει σχετικά την ιδέα  ότι πρωταρχική σημασία πριν την αποικιοποίηση περιοχών σημασία έχει η αποικιοποίηση της νόησης και των συναισθημάτων, έχουν αποδυθεί σε μια παγκόσμια εκστρατεία καταστροφής της συλλογικής αντίληψης του ανθρώπου...

...Οι συλλογικές αφηγήσεις των επαναστάσεων, των εθνικών ζητημάτων, των συλλογικών συνοχών (πατρίδα, πίστη, οικογένεια) βάλλονται πανταχόθεν ως απομεινάρια – εμπόδια μιας μεγάλης υπόσχεσης που, όμως, σε αυτήν, το άτομο ως ιδιώτης βρίσκεται στο κέντρο της...

...Έτσι, ένας κόσμος νεολαίας ξεκρέμαστος με αυτά τα πρότυπα, με την κατάρρευση της οικογενειακής του θαλπωρής, αμόρφωτος και χωρίς οριοθέτηση και αγάπη, βρίσκεται προ των θυρών για τη στρατολόγησή του σε μαγαζιά ως κακοπληρωμένο προσωπικό που πουλάει μούρη, σε μικρομαφίες, στην παραβατικότητα -αφού ο δημόσιος χώρος έχει αφεθεί, στα ναρκωτικά, σε φασιστικές συμμορίες που κυνηγούν αδύναμους κλπ...

...Σήμερα βρισκόμαστε σε διελκυστίνδες ανάμεσα στην αναπόληση ενός ιδανικού παρελθόντος και της απόλυτης ενοχοποίησής του..."




Του Γιώργου Κυριακού 


Η χρηματοοικονομική κρίση του 2010 ανέσυρε σε μεγαλύτερο βαθμό μια πολυδιάστατη κρίση που οι σημασίες της αποτελούσαν η μια κόμβο για τις άλλες. Η κατάπτωση του καθημερινού πολιτισμού, ένας από τους κόμβους – σημασίες, ενισχύθηκε στη διάρκεια του υγειονομικού ελέγχου την περίοδο της πανδημίας. Αυτό που ουδετεροποιημένα αποκαλείται καθημερινότητα ή καθημερινός πολιτισμός δεν είναι μια επιφανειακή καταγραφή της ζωής του καθενός. Μέχρι τα τελευταία χρόνια ήταν ένα ερώτημα που ωστόσο εξαρτιόταν από σχετικά σταθερές συνοχές: σπίτι – σχολείο – τοπική κοινωνία. 

Η κανονικότητα που δραματικά ζούμε ως κατάρρευση του κοινωνικού αλλά και του ατομικού υποκειμένου είναι δύσκολο να ερμηνευτεί μόνο μέσα από τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης ή από το ότι ο άνθρωπος μπορεί να τα κάνει όλα, σύμφωνα με τον αρχαίο μας τραγωδό Σοφοκλή. Μόνο γεγονότα που ξεπερνούν τις καθημερινές συνοχές, όπως η σπάνη των αγαθών ή ο πόλεμος μπορούσαν να εξαφανίσουν, να υποδουλώσουν ή να καταστρέψουν τις ανθρώπινες κοινότητες. Και πάλι από τις στάχτες, νέες γεννήσεις κοινωνικοτήτων βασισμένες σε ήθη των γενών, σε νέα ήθη που ενσωματώνονταν, σε νόμους της κοινότητας μπορούσαν να συνεχίζουν τον ανθρώπινο βίο, δημιουργώντας νέα ερωτήματα. Ζώντας σε οργανωμένες κοινωνίες εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι νέοι άνθρωποι ήταν αυτοί που έπαιρναν τη σκυτάλη για τη συνέχεια της ζωής, για τη βελτίωση της ζωής ή τη διαδοχή της σε υπεύθυνες θέσεις. 

Η εξέλιξη αυτή κάπου σταματάει τα τελευταία χρόνια. Οι διεθνείς ελίτ, έχοντας αποκτήσει εμπειρία από κρίσεις και επαναστάσεις, έχοντας αποκτήσει μια πείρα συνεργατική ως προς την αντιμετώπιση και τη διαχείριση του πλήθους, έχοντας σταθεροποιήσει σχετικά την ιδέα  ότι πρωταρχική σημασία πριν την αποικιοποίηση περιοχών σημασία έχει η αποικιοποίηση της νόησης και των συναισθημάτων, έχουν αποδυθεί σε μια παγκόσμια εκστρατεία καταστροφής της συλλογικής αντίληψης του ανθρώπου. 


Με στόχους την επέκταση του κεφαλαίου και της δικής τους επιβίωσης σε έναν κόσμο συγκρούσεων συμφερόντων, έχουν διασπείρει ιδεολογίες της αποδόμησης της ανθρώπινης κοινωνικότητας που ούτως ή άλλως ήταν πάντα ευάλωτη και σε ισορροπίες επί ξυρού ακμής. 

Οι συλλογικές αφηγήσεις των επαναστάσεων, των εθνικών ζητημάτων, των συλλογικών συνοχών (πατρίδα, πίστη, οικογένεια) βάλλονται πανταχόθεν ως απομεινάρια – εμπόδια μιας μεγάλης υπόσχεσης που, όμως, σε αυτήν, το άτομο ως ιδιώτης βρίσκεται στο κέντρο της. 

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2023

Η καταστροφή της Επιδαύρου

Από Απόστολος Διαμαντής




Πότε ένας λαός θα νιώσει ευτυχισμένος και ελεύθερος; Σύμφωνα με τον Νίτσε, όταν «…κατορθώσει να προσκολληθεί αδίστακτα στα διδάγματα ενός λαού για τον οποίο μπορούμε να πούμε πως είναι μεγάλη δόξα και σπάνια διάκριση να είναι κανείς μαθητής του: των Ελλήνων». Ρώτησε όμως ο Νίτσε την Μενδώνη, την Ευαγγελάτου, τον Μόσχο, τον Ρήγο και την Κιτσοπούλου;

Όχι. Αλλά και εάν τους ρωτούσε θα του απαντούσαν πως δεν δέχονται καθόλου διδάγματα από τον Αισχύλο και τους υπόλοιπους του αρχαίου ελληνικού δράματος. Τους θεωρούν πασέ. Και για το λόγο αυτό προτείνουν την διασκευή και την επικαιροποίησή τους.

Η διαδικασία καταστροφής της Επιδαύρου και γενικώς του κλασικού ρεπερτορίου άρχισε εδώ και 30 χρόνια περίπου, ως μεταφορά της σχετικής μόδας εξ΄ Αμερικής, της αποδόμησης συνολικά του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Ο οποίος δεν ταιριάζει καθόλου με την παγκόσμια ιδέα της συμπερίληψης των διαφορετικών φυλών και των διαφορετικών φύλων.

Είναι λευκές η Αθηνά και η Κλεοπάτρα; Είναι. Άρα θα πούμε πως είναι από την Αφρική. Και εν συνεχεία δεν θα ξαναδείξουμε τον Αγαμέμνονα, τον Ιππόλυτο, την Αφροδίτη, τον Άδμητο και τον Ορέστη ως στρέϊτ. Θα τους δείξουμε με queer κουλτούρα. Την Αφροδίτη να βιντεοσκοπεί ντυμένη ως ντιζέζ, όπως έκανε η Κατερίνα Ευαγγελάτου και τον βασιλιά Άδμητο ως Νεφερτίτη, όπως έκανε λίγα χρόνια πριν ο Θωμάς Μοσχόπουλος.

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2023

Η γλώσσα του 1821

Μακρυγιάννης και Διονύσιος Σολωμός και στο φόντο η Μάχη της Αλαμάνας σε πίνακα του Παναγιώτη Ζωγράφου |CreativeProtagon/Wikipedi Πηγή: Protagon.gr

Λάκης Παπαστάθης 

Το ’21 ήταν και ένας γλωσσικός αγώνας. Οι αγωνιστές που έγραψαν Απομνημονεύματα για τα συγκλονιστικά γεγονότα αναζήτησαν την ελεύθερη πατρίδα συνθέτοντας τη γλώσσα της. Διακόσια χρόνια μετά, η ελληνική Παιδεία οφείλει να ακούσει τη φωνή τους, εντάσσοντας τα κείμενά τους στη διδασκαλία των νέων Ελλήνων  «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;» – Διονύσιος Σολωμός
Τα συγκλονιστικά γεγονότα της Επανάστασης του ’21 αναζήτησαν τη γλώσσα τους για να τα περιγράψει. Και αυτή ήταν η προφορική λαλιά της καθημερινότητας και της ποιητικής παράδοσης, η γλώσσα και η γραφή των λογίων Ελλήνων, κυρίως του εξωτερικού, αλλά και κάποια απομεινάρια των Αρχαίων, που κανένα πανεπιστήμιο δεν υπήρχε τότε για να τα διδάξει.
Ισως τα κείμενα αυτά να είναι και ένα μνημείο της λαχτάρας των αγωνιστών για το Πανεπιστήμιο που θα χτιζόταν μετά την Ελευθερία. Και εκεί θα φοιτούσαν όχι μόνον τα παιδιά τους αλλά και οι ίδιοι. Είναι γνωστό ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν από τους πρώτους ακροατές στο πρώτο Πανεπιστήμιο του Κλεάνθη στην Πλάκα και, λίγο αργότερα, όταν χτιζόταν το μεγάλο Πανεπιστήμιο του Χριστιανού Χάνσεν στην Πανεπιστημίου, υπήρξε επιστάτης των έργων.
Ισως η ελληνική Πολιτεία προλαβαίνει ακόμη να εντάξει στη διδασκαλία των σχολείων, σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου, τα Απομνημονεύματα των αγωνιστών του ’21. Αρκεί να γίνουν προσεκτικές επιλογές με κριτήριο γλωσσικό, ιστορικό, γεωγραφικό και λογοτεχνικό. Οι μαθητές, μαζί με τους δασκάλους, θα έχουν έτσι τη δυνατότητα να επεξεργαστούν αυτή την αναγνωστική εμπειρία μένοντας στις λέξεις, στη σύνθεση της αφήγησης αλλά και στις εικόνες των προσώπων, των τοπίων και των μαχών. Θα μπορέσουν να συνθέσουν ένα ιδιόμορφο, νοητό, ιστορικο-ανθρωπολογικό ντοκιμαντέρ που θα δώσει νόημα στους πρώτους στίχους του Υμνου εις την Ελευθερίαν του Σολωμού. Θα κατανοήσουν δηλαδή πώς η ελληνική Ελευθερία είναι μία πολεμική Ελευθερία εις το διηνεκές, σαν την αρχαία θεά Αθηνά, που αντί για περικεφαλαία, ασπίδα και δόρυ, κρατάει κοφτερό σπαθί…
Σε γνωρίζω από την κόψη, λοιπόν, του σπαθιού την τρομερή, αλλά και… Σε γνωρίζω από την όψη… οι αγωνιστές που έγραψαν Απομνημονεύματα έδωσαν νόημα και στην κόψη του σπαθιού και στην όψη της Ελευθερίας, που δεν είναι μόνον πρόσωπο, αλλά και συνείδηση και γλώσσα. Αγωνιστές στα πεδία των μαχών αλλά και αγωνιστές της γραφής, της σύνθεσης της ελληνικής γλώσσας, που θα έκανε αναγνωρίσιμο και ξεχωριστό το πρόσωπό της.
Μακρυγιάννης, Κοσομούλης, Φωτάκος, Περραιβός, Τερτσέτης, Σπηλιάδης, Κανέλλος Δεληγιάννης και τόσοι άλλοι. Λαϊκοί αγωνιστές και παιδιά προκρίτων που μπήκαν στον αγώνα. Ηδη έχει παρατηρηθεί ότι στα Απομνημονεύματα υπάρχει έντονος υποκειμενισμός και ιδιοτέλεια. Οι συγγραφείς τους διεκδικούν προσωπική η οικογενειακή δικαίωση. Είναι μονομερή, υπάρχει ωραιοποίηση κάποιων γεγονότων και καταγγελία η αποσιώπηση κάποιων άλλων. Αυτά φαίνονται καθαρά μέσα στα κείμενα και ο σύγχρονος αναγνώστης μπορεί να τα εντάξει στο φάσμα των συμπεριφορών, των αντιθέσεων της εποχής. Ομως όλοι χρησιμοποιούν τη γλώσσα του τόπου για να εκφραστούν. Γραμματιζούμενοι ή και σχεδόν αγράμματοι, ο καθένας βρίσκει τον δικό του τρόπο. Καλό είναι να διαβαστούν χωρίς τη σύγχρονη μόδα της υπερβολικής ιδεολογικής φόρτισης ή των κοινωνικών και οικονομικών αντιθέσεων που ήταν υπαρκτές και σε πολλές περιπτώσεις ιδιαιτέρως άγριες, αλλά αυτό δεν εμπόδισε πολλούς από αυτούς να θυσιαστούν για τον κοινό σκοπό.

Τρίτη 7 Μαρτίου 2023

Η αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας στο πλαίσιο της εκπαίδευσης (Κώστας Θεολόγου, επίκουρος καθηγητής ΕΜΠ και σύμβουλος- καθηγητής στο ΕΑΠ)

Ψηλαφώντας την των πραγμάτων αλήθεια...

 





Το επιχείρημά μου διατυπώνεται ως εξής: στο εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει επιλεγεί η μονοκαλλιέργεια των μαθημάτων με εργαλειακό χαρακτήρα. Ενώ τα μαθήματα με εγγενή αξία (μη μετρήσιμη, άρα μη εργαλειακή) συρρικνώνονται έως πλήρους εξαφάνισης από το πρόγραμμα σπουδών, προάγονται τα χρηστικά μαθήματα. Τα πρώτα συνέβαλαν σε μια κοινή ιστορική και πολιτισμική αφήγηση, επειδή αντλούσαν από την δεξαμενή μιας κοινής συλλογικής μνήμης, και συνεπώς συντηρούσαν μια κοινή κουλτούρα και μια κοινή εθνική ταυτότητα (βλ. σχήμα). Η δεύτερη επιλογή δεν συντηρεί καμία κοινή συλλογική μνήμη, τα χρηστικά και εξειδικευμένα μαθήματα θρυμματίζουν τη μνήμη και τον ίδιο τον εαυτό, οδηγώντας σε μια κατακερματισμένη, οιονεί ανυπόστατη εθνική ταυτότητα, εύκολα διαχειρίσιμη και χειραγωγήσιμη.


Στην ομιλία μου προσπαθώ να αποκριθώ εξίσου και στην απορία μου-ή στην διερώτηση- γιατί οι πολύ καλοί φοιτητές μου στο ΕΜΠ κάνουν τόσα λάθη στον γραπτό λόγο τους, γιατί η λεξιπενία και ο σολοικισμός βασιλεύουν στο δεσποτάτο μιας οιονεί ημιμάθειας που έχουν εδραιώσει; Έλεγα φταίει το δημόσιο σχολειό, πως τάχα από τα ιδιωτικά σχολειά μας έρχονται ως φοιτητές τα παιδιά καλύτερα εξοπλισμένα στο γλωσσικό εργαλείο τους, αλλά και πάλι διαψεύστηκα… είχα, λόγου χάρη, φοιτήτρια από την Κάλυμνο που είχε οξύνει τα εκφραστικά μέσα της με τρόπο πιο αξιόμαχο από έναν απόφοιτο της Λεοντείου ή της Σχολής Μωραΐτη. Μετά είπα πως είναι το εκπαιδευτικό σύστημα: συνέκρινα φοιτητές από τη Κύπρο με δικούς μας, ελλαδίτες… και πάλι άκαρπη απέβη η σύγκριση- χάλια αμφότεροι!

Μετά έβαλα στην ίδια εξίσωση και τους δασκάλους της Πρωτοβάθμιας και τους Καθηγητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης… Σκέφτηκα ότι σε διάφορα συνέδρια με θέμα την εκπαίδευση και τα παιδαγωγικά διέκρινα και στους ίδιους μιαν επιπολαιότητα στην χρήση της προφορικής και γραπτής ελληνικής γλώσσας, αλλά και στην αξιοποίηση των βασικών εργαλείων της γραμματικής και του συντακτικού, που σίγουρα λαμβάνουν ως θεμελιώδη γνώση στις σπουδές τους. Γιατί τόση αμέλεια; Γιατί τόση παραμέληση και υποτίμηση στο βασικό και υπέροχο επικοινωνιακό εργαλείο που έχουμε εμείς οι άνθρωποι, και μάλιστα εμείς οι ολίγον περιούσιοι που έχουμε το προνόμιο της ελληνικής γλώσσας, μιας γλώσσας εννοιολογικής, πλούσιας, ακριβούς, ποιητικής, ερωτικής…

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2023

Και οι γυναίκες γεγόνασι άνδρες!


Του Θανάση Κ. 


Νέα ανοησία βρήκαμε να συζητάμε στην Ελλάδα, όταν γύρω μας πυκνώνουν οι κίνδυνοι και οι απειλές. 
Αν είναι σωστό, λέει, να διαβάζουν χριστουγεννιάτικα παραμύθια στα μικρά παιδιά οι λεγόμενες drag-queens!
Κι αν η υπόλοιπη κοινωνία είναι "υποχρεωμένη" να το δέχεται αδιαμαρτύρητα ή ακόμα και να νοιώθει... "υπερήφανη" γι' αυτό! 
Κι αν κάθε αντίρρηση προς την "παιδαγωγική αυτενέργεια" των drag-queens είναι... "παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων"!
Τέτοια ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ να συζητάμε δημόσια σε τέτοιες δύσκολες εποχές. 
  
* Πρώτον, κανείς δεν έκανε τον κόπο να εξηγήσει στο ανυποψίαστο κοινό, τι ακριβώς είναι αυτές οι drag-queens. 
Κατά μια "λόγια" εκδοχή, ο όρος βγαίνει από το βρετανικά αρχικά DRAG που σημαίνει DRessed As a Girl δηλαδή: άνδρας ντυμένος σαν γυναίκα. 
Για την ακρίβεια, αποδίδεται σε όρο που υπήρχε στην θεατρική διδασκαλία του Σαιξπηρικού έργου Dressed Resembling A Girl, αν και οι περισσότεροι αμφισβητούν ότι ο ίδιος ο Σαίξπηρ χρησιμοποίησε ποτέ τον όρο αυτό. 
Σύμφωνα με αυτή την άποψη, λοιπόν, πρόκειται για σχετικά "αθώο" θεατρικό όρο που υποδηλώνει την ανάγκη να υπηρετηθεί μια παράσταση από ηθοποιούς διαφορετικού φύλου. Ειδικά σε εποχές όπως ο 16ος αιώνας στην Βρετανία όπου συνήθως όλοι οι ηθοποιοί ήταν άνδρες και υποχρεωτικά κάλυπταν και τους γυναικείους ρόλους, ντυμένοι με τρόπο που τόνιζε τη "θηλυκότητά" τους. 

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2022

Χρ. Γιανναράς: Η Παιδεία "κλειδί" στην "λοβοτομή" της Ελληνικής Συλλογικότητας





Ο καθηγητής φιλοσοφίας και πολυγραφότατος συγγραφέας Χρήστος Γιανναράς, σε μια άκρως αποκαλυπτική συζήτηση στον 98.4 εξηγεί γιατί σύμφωνα με την οπτική του, η Παιδεία είναι το χαμένο στοίχημα για την Ελληνική κοινωνία και την νεολαία της.

 Παιδιά που, όπως λέει , πηγαίνουν σχολείο για να πάρουν εφόδια και να γεμίσουν στόχους και όχι παιδιά που θα παίξουν, θα μάθουν τον διάλογο και την άνθιση της κριτικής σκέψης, είναι τα παιδιά του σημερινού ελληνικού σχολείου.

 Μια νεολαία που βγαίνει στην κοινωνία ανέραστη, χωρίς εμπειρία έρωτα και αγάπης, ως συνέπεια ενός εκπαιδευτικού συστήματος στείρου ανταγωνισμού , όπου κατά την Υπουργό Παιδείας με σπουδές στο Χάρβαρντ, όλα είναι στόχοι κι όχι δημιουργία όπως θα έπρεπε να είναι ένα σχολείο που διεκδικεί την μοναδικότητα στην ελληνικότητα της κριτικής σκέψης. 

Ο Χρήστος Γιανναράς μιλάει για την αγοραία εόρτια κακογουστιά τις ημε΄ρες των Χριστουγέννων, την απουσία ήθους στις λέξεις αλλά και τα ψαλιδισμένα οράματα της ελληνικής συλλογικής εμπειρίας.

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2022

Συμβιβασμός με την ανυπαρξία

Χρήστος Γιανναράς

Από το 1974 και μετά, με πρόσχημα την αντίσταση στο ενδεχόμενο μελλοντικής (φαντασιωδώς επερχόμενης) χούντας, όλες οι κυβερνήσεις, σοσιαλεπώνυμες ή μη, παρέδωσαν κάθε πτυχή του δημόσιου βίου σχετική με την «παιδεία» και τον «πολιτισμό» σε συντεχνίες πρωτουργών της «Αριστεράς» και της «προόδου».

Η οργιαστική ασυδοσία αυτής της επιλογής εξακολουθεί να ελέγχει τον λεγόμενο «πνευματικό» βίο της χώρας μοιράζοντας θώκους και οικονομικές προνομίες. Ανεχόμαστε όλοι την οργιαστική αυτή «προοδευτική» ασυδοσία, νομιμοποιούμε τις παραχαράξεις της «προόδου», πειθαρχούμε παθητικά στην προπαγανδιστική δολιότητα, στην απροκάλυπτη («δίχως αιδώ ή λύπην») τρομοκρατία, ειδικά στο πεδίο της εξωσχολικής παιδείας-καλλιέργειας.

Η κυρίως πολιτική, που ασκείται στη σχολική και πανεπιστημιακή εκπαίδευση, στα μετά τη δικτατορία χρόνια, εκμεταλλεύεται απροσχημάτιστα τις μαρξιστικές ετικέτες της «προόδου» και του ιστορικο-υλιστικού «ρεαλισμού». Στα σχολικά βιβλία δημοτικού και γυμνασίου η γνώση εξαντλείται στην κωδικοποιημένη πληροφορία, ο στόχος (και μόχθος) της «καλλιέργειας» διαστέλλεται από το άθλημα της σχέσης, της κοινωνίας των στόχων. Η γνώση δεν κοινωνείται, καταναλώνεται, ο δάσκαλος δεν είναι τόσο χρήσιμος όσο ο υπολογιστής.

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2021

Τι να διδάξεις με οχιές, ποντίκια και αράχνες;

Τι να διδάξεις με οχιές, ποντίκια και αράχνες;

Τι να διδάξεις με οχιές, ποντίκια και αράχνες;

 Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Το υπουργείο Παιδείας ανακοινώνει διθυραμβικώς την εισαγωγή των «Δεξιοτήτων». Μια παροιμία στην γενέτειρά μου Πιερία λέει: «Η ψείρα μας στον Έλυμπο και μεις στα πανηγύρια». Δεν κοιτάμε τα χάλια μας, αλλά τρέχουμε στα «παγγύρια». Αντί να αλλάξει τα απαράδεκτα και καταστροφικά για την μόρφωση των μαθητών μας βιβλία «Γλώσσας», κομπάζει κιόλας για τις προκοπές του. Επειδή η επανάληψη μήτηρ εστί της μαθήσεως και των κακώς και κακών κειμένων, καταγράφω και πάλι τα ευτράπελα μεν, επικίνδυνα δε, περιεχόμενα του πρώτου βιβλίου Γλώσσας που πιάνουν οι μαθητές στα χέρια τους, υπενθυμίζοντας ότι η κρισιμότερη και βασικότερη τάξη του σχολείου, όλων των βαθμίδων, είναι η Α’ δημοτικού και σ’ αυτό συμφωνούν όλοι οι ειδικοί.

Ξεφυλλίζοντας τα γλωσσικά εγχειρίδια της Α΄ δημοτικού εντυπωσιάζεσαι από τον μεγάλο αριθμό «δράσεων» με ζώα απ΄ όλο το… βασίλειό τους: κατοικίδια, «άγρια και ήμερα του βουνού και του λόγγου», πτηνά, ερπετά, θηρία τροπικών χωρών, ζώα της θάλασσας, ακόμα και ζωύφια. Η εκμάθηση των γραμμάτων της αλφαβήτας γίνεται μέσω κάποιων ολιγόστιχων «ποιημάτων», στα οποία πρωταγωνιστούν μόνο ζώα.

Παραθέτω κάποια παραδείγματα. Ας προσεχθούν οι ευφάνταστοι και εξωπραγματικοί συνδυασμοί διαφορετικών ζώων σε κοινές δράσεις, εντελώς έξω από την εμπειρία των παιδιών.

Σελ. 25. «Γλώσσα», Α΄ Δημοτικού: «Ταξιδεύω με το τρένο/ τρέχω, τρέχω δίχως φρένο/ Και ο αετός φωνάζει: /Ε, ε, Τιτίνα, πάτα γκάζι».

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021

ΣΚΕΤΣΑΚΙΑ ΠΑΡΑΚΜΗΣ!...

Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο

ΣΚΕΤΣΑΚΙΑ ΠΑΡΑΚΜΗΣ!...


Δεκαετίες τώρα, οι "επαναστάτες" συνδικαλιστές στην Εκπαίδευση, συναινούν οργανικά στην εμπέδωση των εθνοαποδομητικών και παγκοσμιοποιητικών ιδεοκατασκευών που εντείνουν την πολιτισμική κατάρρευση και την βαθιά ηγεμονία του μοντέρνου καπιταλισμού διαλύοντας τις βιοθεωρητικές και ηθικές αρχές και ρίζες της κοινωνικής ανθρωπινότητας... όχι, δεν "εκτελούν εντολές υπουργών", αλλά συμμερίζονται το "νέο πνεύμα", διδάσκοντας, ας πούμε, έμμεσα ότι είναι "εθνικισμός" η επίκληση των εθνικών ηρώων ή το ΟΧΙ του '40 και ότι είναι "προοδευτικό" να ασχολούνται τα 14χρονα με την "επιλογή φύλου".............................

Σήμερα, αφρίζουν με λύσσα κατά της Αξιολόγησης η οποία απλά απλά εφαρμόζει δυναμικά το πνεύμα της παγκοσμιοποιητικής αποδόμησης του δημόσιου σχολείου στο φόντο του "ριζοσπαστικού εκσυγχρονισμού" για τον οποίο οι "προοδευτικοί" μας δίνουν "αγώνα ιερό"!...............

Οι "συντηρητικοί" συνδικαλιστές, τυφλά όργανα της αξιολύπητης υπαλλήλου του Διεθνούς Συστήματος κας. Ν. Κεραμέως, πετάνε στα σκουπίδια κάθε ανθρώπινη και πολιτική αξιοπρέπεια και στη συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ ψηφίζουν αντίθετα από ό, τι τους είχαν εξουσιοδοτήσει οι τοπικές ΕΛΜΕ!..κανονικοί προδότες της βάσης δηλαδή, κανονικοί απατεώνες που εκλαμβάνουν τον συνδικαλισμό ως "κάνω ό, τι γουστάρω,,,ό, τι μου υπαγορεύσει το πολιτικό αφεντικό..."...ποια δημοκρατία και ηθική και κουραφέξαλα;.......................

Και έτσι η απεργία-αποχή τελείωσε...καθώς από τη μια ο κατάπτυστος φασίζων αυταρχισμός του κράτους, και από την άλλη η κατάπτυστη αήθεια και δημαγωγία των συνδικαλιστών της οιονεί χυδαίας πελατειακότητας, επιταχύνουν το γκρέμισμα του Δημόσιου Σχολείου αφού από αυτή τη συμφορά όλοι τους βολεύονται : οι μεν γιατί "ψοφάνε" για ιδιωτικοποίηση και θεσμοποιημένο πολιτιστικό ρατσισμό, οι δε γιατί θέλουν συμφορές και τραγωδίες για να το παίζουν σωτήρες..............

Είδε κανείς την "σκεπτόμενη κοινωνία" και την "χειμαζόμενη πατρίδα";....

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2021

Ατιμώρητοι οι ένοχοι


hristos Yiannaras | 07 Feb 2021



Κάποιες χιλιάδες (έτσι λογάριασαν οι δημοσιογράφοι) νέα παιδιά, μερικοί ίσως και φοιτητές, επέβαλαν τις προάλλες να νεκρωθεί το κέντρο της πρωτεύουσας – μυριοστή φορά. Τι εκβίαζαν τώρα και γιατί; Να ακυρώσει η αυτάρεσκη στην καχεξία της κυβέρνησή μας τα μέτρα που σχεδιάζει για την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, τη φύλαξη των πανεπιστημίων με ειδική υπηρεσία κλητήρων – επιτηρητών.

Σίγουρα, κάθε καινούργιος μισθοσυντήρητος του Δημοσίου που προστίθεται, βυθίζει ακόμα περισσότερο τη χώρα στον πνιγμό της ανέχειας, στη δουλεία των εξαρτήσεων. Αυτή τη διαμαρτυρία διατράνωνε η διαδήλωση των «φοιτητών»; Όχι βέβαια. Η τυραννική αυθαιρεσία τους απαιτούσε μόνο να ανακληθεί η κυβερνητική απόφαση για προστασία των πανεπιστημίων από τον αχαλίνωτο ετσιθελισμό του οποιουδήποτε. Να συνεχίσει να έχει ανεμπόδιστη πρόσβαση στους πανεπιστημιακούς χώρους ο κάθε φυλής και γλώσσας λούμπεν αργόσχολος, πρεζάκιας, ψυχανώμαλος – να μπορεί ανεξέλεγκτος ο παρανοϊκός βάνδαλος, ο ψυχαναγκαστικός λωποδύτης, να μπαινοβγαίνουν σε αμφιθέατρα, γραφεία, σπουδαστήρια και, για το κέφι τους, να καταστρέφουν: Να διαλύουν έπιπλα, να αχρηστεύουν τεχνολογικό εξοπλισμό, να ατιμάζουν έργα ζωγραφικής και γλυπτά, να γράφουν χυδαιότητες στους τοίχους, να προπηλακίζουν καθηγητές, να διαπομπεύουν εκλεγμένους πρυτάνεις.

Με ποια λογική οι διαδηλωτές, που φάνταζαν χιλιάδες, απαιτούσαν να συνεχίζεται ανεμπόδιστα αυτή η παράνοια και φρίκη; Μα, μόνο, με τη λογική της «μη αστυνόμευσης» – να είναι ανεξέλεγκτη από κάθε εξουσία, όχι απλώς η διδασκαλία, η έρευνα, η μέθοδος, η τεχνογνωσία, η επιστημονική γνώμη, αντίρρηση, άποψη, αλλά και ο τραμπουκισμός, οι βανδαλισμοί, ο φανατισμός, η μικρονοϊκή αισχρουργία. Κάθε θεσμοποιημένος έλεγχος, υπηρετικός της κοινωνικής αυτοπροστασίας, είναι αυταρχισμός, αυθαιρεσία χούντας!

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020

''Δε θέλω τα παιδιά να πάρουν αμερικανική αγωγή.''


Έζησα μικρή στο Γκέτινγκεν, στη Γερμανία.
Μια μέρα η μητέρα, είπε σ' εμένα
και στον αδερφό μου τον Στέφανο,
ότι θα πάμε ένα μακρινό ταξίδι
σε μια ωραία πόλη που την έλεγαν Σμύρνη.

(σ.σ.
Μετά από πρόσκληση του Ελευθερίου Βενιζέλου,
ο πατέρας της, καθηγητής μαθηματικής επιστήμης
Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή,
ανέλαβε να οργανώσει το Ιωνικό Πανεπιστήμιο).

Εγκατασταθήκαμε
σ' ένα σπίτι στη συνοικία Μπουζά.

Για να τελειοποιήσω τα ελληνικά μου,
ο πατέρας μ' έγραψε
σ' ένα ελληνικό δημοτικό σχολείο.

Ο δάσκαλος του είπε:

''Δε μπορώ να βάλω την κόρη
ενός Καραθεοδωρή στην Α΄τάξη.
Θα τη βάλω στη Β΄.''

Έτσι λοιπόν πήδηξα,
ελέω Καραθεοδωρή,
μια τάξη.

Εντύπωση μου έκανε
ο σεβασμός και η αγάπη που έδειχνε ο κόσμος
στη μητέρα και τον πατέρα μου.

Μια μέρα, μας είπε θορυβημένος
ότι θα πηγαίναμε στη Σάμο για... εκδρομή
και ότι θα μέναμε σ' ένα σπίτι που είχε νοικιάσει.

Έτσι κι έγινε.

Μετά από τρεις μέρες,
έπεσε στα χέρια των Τούρκων η Σμύρνη.
Ο πατέρας μου έφυγε από τους τελευταίους.

Αγαπούσε την πατρίδα.
Στο σπίτι μιλούσαμε μόνο ελληνικά.
Αισθανόταν υπερήφανος που ήταν Έλληνας.

Μια καλοκαιρινή ημέρα του 1932,
καθόμασταν στη βεράντα του σπιτιού μας
στο Μόναχο, όταν ήρθε μια επιστολή
από το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας.

Η επιστολή αυτή,
την οποία υπέγραφε ένας διοικητικός υπάλληλος,
πληροφορούσε τον πατέρα μου

ότι παύεται
από τη θέση του κυβερνητικού επιτρόπου
των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

Ο πατέρας στεναχωρήθηκε πολύ,
γιατί αφιλοκερδώς βοηθούσε το ελληνικό κράτος.

Τρεις φορές του έγινε πρόταση από πρωτοκλασάτα
Πανεπιστήμια των Η.Π.Α για να διδάξει σε αυτά.

Θυμάμαι ότι έλεγε στη μητέρα:

''Δε θέλω τα παιδιά
να πάρουν αμερικανική αγωγή.''

Δέσποινα Ροδοπούλου - Καραθεοδωρή

................................................................

Πηγή: logomnimon.wordpress. com, Πρόσωπα

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2020

Η ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΌΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΊΑΣ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΛΙΛΗΣ ΖΩΓΡΆΦΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΉ ΜΕΤΑΡΡΎΘΜΙΣΗ ΤΟΥ 1977

ΤΡΑΓΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ

Το εικονιζόμενο βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου γράφτηκε το 1977.
Θα έλεγες ότι γράφτηκε στις μέρες μας και εκφράζει την αγωνία κάποιου ευαίσθητου διανοούμενου για τις τεκταινόμενα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Διαμαρτύρεται για την υποβάθμιση των κλασικών σπουδών, των αρχαίων γλωσσών και της αρχαίας ιστορίας, και εξηγεί γιατί.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ



"Γιατί; Τι θέλουμε να προλάβουμε; Την αφύπνιση της συνείδησης από μία διεισδυτική και ρεαλιστική διδασκαλία των κλασικών μας ή κάτι ακόμη ουσιαστικότερο την
 κ α τ ά ρ γ η σ η   τ η ς   τ α υ τ ό τ η τ α ς   μ α ς.(...)

Με λίγα λόγια, η ιστορία της χώρας μου που με προσδιορίζει σαν άτομο, συντελεί και στη δόμηση της προσωπικότητάς μου. Μου δίνει το στίγμα μου, που με τοποθετεί μέσα στο χώρο και το χρόνο σαν ένα συνειδητό άνθρωπο, ως προς το παρελθόν, που με καθιστά υπεύθυνο και υπόλογο και ως προς το μέλλον.
Αυτή μου η ταυτότητά μου επιβάλλει ένα ήθος και υποχρεώσεις, όχι μόνο ως προς το σύνολο της ομάδας όπου ανήκω, αλλά και ως προς τις άλλες ομάδες - λαούς - που θα τολμούσαν να επιβουλευτούν τη συλλογικότητα της προσπάθειας μ α ς να υπάρχουμε α ν ε ξ ά ρ τ η τ ο ι.

Χωρίς το στίγμα αυτό, χωρίς Εθνική Ταυτότητα διαφοροποιούμαι σε αντικείμενο μαζικής παραγωγής: Σ' ένα νόθο, σ' ένα μπάσταρδο, κατάλληλο για μισθοφορικό στρατό, με ψυχοσύνθεση τυχοδιώκτη. Από κείνους που στρατολογούν οι ιμπεριαλιστές για να εξουδετερώσουν τις προσπάθειες των αφρικανικών λαών να επιβάλουν τα νεογέννητα έθνη τους. 

Την ώρα λοιπόν που οι πρωτόγονοι λαοί διεκδικούν μία εθνική ταυτότητα, που σημαίνει μία επώνυμη θέση στο χώρο και το χρόνο, εμείς απορρίπτουμε τη δική μας.
Αυτό ναι. Μπορεί να το εξασφαλίσει η ουδέτερη παιδεία που επιδιώκεται με το Νομοσχέδιο (εκπ/κή μεταρρύθμιση 1977). 

Οχι μόνο γράμματα δε θα μαθαίνουν οι νέοι Έλληνες αλλά και δε θα γνωρίζουν καν ποιοι είναι.
Δεν κόβεται το κεφάλι της γλώσσας αλλά ο ομφάλιος λώρος μας με την Ιστορία" 

16 του Μάη 1977


Τρίτη 4 Αυγούστου 2020

Η Αγιά Σοφιά, ο Ερντογάν και τα σχολικά βιβλία: Εξωραϊσμός της τουρκοκρατίας;

Του Κωνσταντίνου Χολέβα από το defence-point.gr

Στις 24 Ιουλίου 2020 ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν παρέστη σε ισλαμική τελετή εντός του ιερού ναού της του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. Ό,τι και αν κάνει το καθεστώς της γείτονος χώρας στη συνείδηση των Ελλήνων και όλων των Ορθοδόξων η Αγία Σοφία είναι ναός, είναι το Μεγάλο Μοναστήρι. Ιδρύθηκε ως ναός Χριστιανικός και εγκαινιάσθηκε από Χριστιανό Αυτοκράτορα, τον Ιουστινιανό το 537 μΧ. Η Αγία Τράπεζα καθαγιάσθηκε από τον τότε Πατριάρχη με λείψανα αγίων. Ἄπαξ ναός, ἐσαεί ναός.
Η Αγία Σοφία δεν είναι ούτε μουσείο, ούτε τζαμί. Είναι ναός καταπατημένος από το 1453. Η ιστορική δικαιοσύνη απαιτεί να παραχωρηθεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και να λειτουργεί μόνον ως ναός των Χριστιανών.
Η επιθετική πολιτική των γειτόνων ελπίζω να αφυπνίσει κάποιους συνέλληνες, οι οποίοι πίστευαν, λανθασμένα, ότι δια της αλλαγής των σχολικών βιβλίων Ιστορίας θα βελτιωθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Δεν πρόκειται να αλλάξουν τα νέο-οθωμανικά σχέδια αν εμείς εκδώσουμε και πάλι βιβλία με «συνωστισμούς» στη Σμύρνη ή αν διαγράψουμε τους ήρωες και τους μάρτυρες.
Η λέξη αλήθεια προέρχεται από το α (στερητικόν) και τη: λήθη. Δεν λησμονώ, δεν ξεχνώ. Αλήθεια είναι να διδάξω στους νέους μας τα όσα υποφέραμε από Οθωμανούς και Νεοτούρκους, αλλά να προσθέσω ότι ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι και δημοκρατικοί πολίτες δεν έχουμε εκδικητικές τάσεις. Θυμόμαστε τις γενοκτονίες, τους διωγμούς, τις ταλαιπωρίες για να μην επαναληφθούν.
Θα επιμείνω λίγο περισσότερο στην προσπάθεια των αναθεωρητών της Ιστορίας να εξωραΐσουν την Τουρκοκρατία. Τον Απρίλιο του 2017 αναρτήθηκε στον ιστότοπο του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) μία πρόταση 10 επιστημόνων για αλλαγή άρδην όλης της ύλης της Ιστορίας από τη Γ΄ Δημοτικού μέχρι τη Β΄Λυκείου.
Οι συντάκτες ζητούν να μην τονίζεται η συνέχεια του Ελληνισμού και συρρικνώνουν τα πολεμικά και διπλωματικά γεγονότα. Δίνουν έμφαση στην οικονομική και κοινωνική ιστορία και επιχειρούν να παρουσιάσουν την Τουρκοκρατία σαν μία περίοδο Οθωμανικής διοίκησης με …ειρηνική συνύπαρξη εθνοτήτων και θρησκευτικών κοινοτήτων.
Η πρόταση προς το παρόν δεν έχει εφαρμοσθεί και προτείνω να εγκαταλειφθεί οριστικά. Χαρακτηριστικά αναφέρω το εξής: Στην ύλη της Γ’ Γυμνασίου προτείνουν να μελετηθεί η Βέροια ως Οθωμανική πολυθρησκειακή πόλη.
Λάθος πρώτον: Η Βέροια δεν υπήρξε Οθωμανική, αλλά ελληνική πόλη υπό τουρκική κατοχή. Λάθος δεύτερον: Η συνύπαρξη Ορθοδόξων Ελλήνων και Οθωμανών Μουσουλμάνων δεν ήταν ειρηνική, όπως θα ήθελαν οι οπαδοί της πολυθρησκείας, αλλά οι Μουσουλμάνοι εξουσιαστές καταπίεζαν τους Έλληνες.

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020

Η εθνική ταυτότητα και το κρυφό σχολειό νίκησαν τους αποδομητές

Του Κωνσταντίνου Χολέβα 

Ο λαός μας σέβεται την εθνική ταυτότητα και δεν πέφτει εύκολα θύμα των διαφόρων αποδομητικών τάσεων. Χιλιάδες τόννοι μελανιού έχουν χυθεί για να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της Επαναστάσεως του 1821 και για να αμφισβητηθεί το Κρυφό Σχολειό, αλλά οι Έλληνες, στη μεγάλη πλειοψηφία μας, δεν δεχόμαστε αμάσητες τις διάφορες προπαγάνδες. Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύει η έρευνα Κοινής Γνώμης για την Επανάσταση του 1821, την οποία διενήργησε το Κέντρο Φιλελευθέρων Μελετών σε συνεργασία με την εταιρία δημοσκοπήσεων Marc.
Η έρευνα, η οποία παρουσιάσθηκε στις 8.7.2020, καταγράφει την πεποίθηση του 90,4% των ερωτηθέντων ότι η Επανάσταση ήταν πρωτίστως εθνική. Υπάρχουν απαντήσεις γύρω στο 50% για τον κοινωνικό, φιλελεύθερο ή θρησκευτικό χαρακτήρα του 1821. Θεωρώ ευχάριστη έκπληξη το μεγάλο ποσοστό της σωστής απάντησης. Όλα τα κείμενα των πρωταγωνιστών και οι Διακηρύξεις των Εθνικών Συνελεύσεων μιλούν για μία εξέγερση Ελλήνων Ορθοδόξων εναντίον ενός αφόρητου ζυγού από δύναμη αλλοεθνή και αλλόθρησκη. Έχει σημασία η αφύπνιση των Ελλήνων, διότι επί δεκαετίες κατεβλήθη εργώδης προσπάθεια από τη μαρξιστική προπαγάνδα να τονισθεί ο ταξικός- δήθεν- χαρακτήρας της επαναστάσεως.Από τις άλλες απαντήσεις της έρευνας κρατώ τη μεγάλη δημοτικότητα του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, καθώς και την πολύ χαμηλή δημοτικότητα του Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου, οπαδού της πλήρους υποταγής στη Μεγάλη Βρετανία. Τον Μαυροκορδάτο προβάλλουν ως πρότυπο πολιτικού ορισμένοι από τους σύγχρονους μελετητές του 1821. Ευτυχώς οι Έλληνες προτιμούμε τον απροσκύνητο, ευφυή αλλά και συνειδητά πιστό Χριστιανό Θ. Κολοκοτρώνη.
Το Κρυφό Σχολειό ήταν υπαρκτό, υποστηρίζει το 71,7 % των ερωτηθέντων. Και βέβαια ήταν υπαρκτό, διότι μέχρι το 1650 δεν ήταν καθόλου εύκολο να λειτουργήσουν ελεύθερα σχολεία για τους υποδούλους. Αλλά και αργότερα η αυθαιρεσία του κατακτητή τα άνοιγε και τα έκλεινε χωρίς να δίνει λόγο. Οι αμφισβητίες του Κρυφού Σχολειού εξυπηρετούν δύο στόχους: Πρώτον, να υπονομεύθεί ο πατριωτικός ρόλος του Ορθοδόξου Κλήρου και δεύτερον να εξωραϊσθεί η Τουρκοκρατία ως μία περίοδος «αρμονικής συνυπάρξεως εθνοτήτων». Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια έχουν παρουσιασθεί σοβαρά και ακλόνητα στοιχεία για το πώς και πότε λειτούργησε η κρυφή παιδεία των Ελλήνων.
Η Εκκλησία διαδραμάτισε σημαντικό και θετικό ρόλο κατά την Επανάσταση, απαντά το 72, 1 % των ερωτηθέντων. Παρά τις επιθέσεις και τα ανιστόρητα επιχειρήματα, που ακούγονται κατά καιρούς, περισσότεροι από τους 7 στους 10 Έλληνες αναγνωρίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία ως παράγοντα αγωνιστικότητος και ως πνευματικό καθοδηγητή του Έθνους σε δύσκολες στιγμές.
Τα αποτελέσματα της έρευνας επιβεβαιώνουν τη θετική επίδραση των τεκμηριωμένων βιβλίων και των υποστηρικτών της ελληνορθόδοξης παράδοσης. Πιστοποιούν επίσης την αποτυχία των αποδομητών.
Μία πρόβλεψη: Τώρα κάποιοι θα αρχίσουν να συκοφαντούν τον Κολοκοτρώνη!
 Πολιτικός Επιστήμων

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020

Σχολικά βιβλία: Ένας ισχυρός στηλοβάτης της φτωχοποιητικής πολιτικής εν ύλη και εν πνεύματι μέρος Γ΄ (Νεοελληνική Γλώσσα Α΄ Γυμνασίου βιβλίο μαθητή)

Του Γεώργιου Λιανού

Σ
υνεχίζουμε την περιδιάβασή μας στα βδελύγματα των βιβλίων νεοελληνικής γλώσσας περνώντας πια στο γυμνάσιο, όπου τα πράγματα είναι πολύ άσχημα και χειρότερα από το δημοτικό. Κυριαρχεί η δεξιά, η ακροδεξιά και  καπιταλιστική νοοτροπία αφαίμαξης νου και σώματος. Κείμενα μικρά καταθλιπτικά που προβάλλουν πρότυπα αρνητικά για τα παιδιά. Σε αυτά υπάρχει απάλειψη της τέχνης με την προώθηση κειμένων από άρθρα, περιοδικά, κόμικς και εφημερίδες. Κείμενα άχρωμα, αδιάφορα και ανίκανα να εμπνεύσουν και να βοηθήσουν στην δόμηση πολιτών με αγωνιστικό πνεύμα και προοδευτική-δημοκρατική διάθεση. Χυδαιότητες, διαφημίσεις, υποτίμηση της λογοτεχνίας και της ιστορίας καλλιέργεια τη αμάθειας, της χειρότερης ημιμάθειας. της συντηρητικής και δεξιοφασίζουσας νοοτροπίας και του άκρατου καταναλωτισμού.

Τα παραδείγματα είναι τόσα πολλά που στο συγκεκριμένο κείμενο παρατίθενται μόνο παραδείγματα, από το βιβλίο μαθητή της νεοελληνικής γλώσσας στην Α΄ γυμνασίου.

Α) σελ. 21 Η πρώτη ευθεία και απροκάλυπτη αναφορά σε ζώδια και ωροσκόπια (οι ζυγοί θα περάσουν κρίση στα επαγγελματικά τους). Ο μαθητής με το καλημέρα στο γυμνάσιο ενημερώνεται, ότι πρέπει να μελετά τα άστρα και τους ωροσκόπους. Ποιός ο λόγος ένα παιδί 12 ετών να μελετά απατεώνες και αγύρτες αστρολόγους,  για να καθορίσει τη ζωή του και το μέλλον του; Εδώ γίνεται επίθεση στην κριτική ικανότητα των παιδιών στο μαγάρισμα με τα ζώδια και τα ψεύδη τους της συνείδησή τους. Και το περνούν μέσω κόμικς ύπουλα και κάτω από τη μέση, για να δελεάσουν τα παιδιά που γοητεύονται από τέτοιου είδους κείμενα με σχέδια. Υπολανθάνεται και η εγκατάλειψη του σχολείου και της μόρφωσης.
Β)  Κείμενο 8: Ποιος είναι ο λόγος που παρατίθεται ένα διαγώνισμα μαθηματικών;
Γ) σελ. 26: σαχλά και ευτελές κείμενα με καταθλιπτικό ύφος

Τρίτη 28 Ιουλίου 2020

Σχολικά βιβλία: Ένας ισχυρός στηλοβάτης της φτωχοποιητικής πολιτικής εν ύλη και εν πνεύματι (Μέρος Β΄ ΣΤ΄Δημοτικού)

Σχολικά βιβλία: Ένας ισχυρός στηλοβάτης της φτωχοποιητικής ...

Του Γεώργιου Λιανού

Σ
υνεχίζεται η διαδρομή στα «μαργαριτάρια» και στα όσα περιέχουν τα βιβλία γλώσσας στην ΣΤ’. Και εδώ παρατηρείται η παρουσία μικρών αγγελιών, πληθώρα συνταγών μαγειρικής, οδηγίες χρήσης συσκευών ανούσια κείμενα και ασκήσεις με σαχλό περιεχόμενο και ακατάλληλα για σχολικό βιβλίο. Υπάρχουν πολλές διαφημίσεις απροκάλυπτες, και αρκετά στοιχεία που καταδεικνύουν τη στροφή της παιδείας και της εκπαίδευσης σε ιδιωτικά και συντηρητικά μονοπάτια, γενόμενη προνόμιο για λίγους με βίλες, τρισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια στους λογαριασμούς τους. 

Στ’ δημοτικού /α τεύχος 
Α) σελ. 14: υπάρχει Στιγμιαίος, αντί για Συνοπτικός Μέλλοντας 
Β) σελ. 24: το ποίημα του Κωστή Παλαμά βρίσκεται στην εισαγωγική σελίδα του κεφαλαίου και δεν αποτελεί διδακτικό μάθημα, όπως θα μπορούσε να είναι. 
 Γ) σελ. 28: Δεν έχουν λόγο ύπαρξης οι μικρές αγγελίες σε σχολικό βιβλίο. 

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020

Σχολικά βιβλία: Ένας ισχυρός στυλοβάτης της φτωχοποιητικής πολιτικής εν ύλη και εν πνεύματι (Ε’ Δημοτικού)

Σχολικά βιβλία: Ένας ισχυρός στυλοβάτης της φτωχοποιητικής ...


Του Γεώργιου Λιανού

Τ
α νέα σχολικά βιβλία του δημοτικού και του γυμνασίου διδάχτηκαν για πρώτη φορά την σχολική περίοδο 2006-2007. Η χρήση τους συνεχίζεται μέχρι και σήμερα παρά τα λάθη και τα σφάλματα που τα χαρακτηρίζουν σχετικά με το υλικό διδασκαλίας τους. Από την πρώτη χρονιά διδασκαλία τους, προβλήθηκε έντονα το κακογραμμένο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού. Ωστόσο αποσιωπήθηκε η κακή κατάσταση των σχολικών βιβλίων γλώσσας και λογοτεχνίας, τόσο του δημοτικού, όσο και του γυμνασίου.

Στα βιβλία αυτά παρατηρείται η χρήση κειμένων από ιστοσελίδες, περιοδικά και εφημερίδες, η παράθεση πολλών διαφημίσεων διαφόρων προϊόντων, η πληθώρα συνταγών μαγειρικής, η προώθηση του άκριτου και άκρατου καταναλωτισμού, η  υπερβολική προβολή της τηλεόρασης (με ό,τι αυτό συνεπάγεται σχετικά με ο,τι παρελαύνει σε αυτή), το ξενύχτι σε μπαρ, ο τουρισμός με  αλκοόλ και ξενύχτι στα νησιά, αλλά και η αστρολογία. Με λίγα λόγια μέσα από τα βιβλία γλώσσας, δομείται ο παθητικός και υποδουλωμένος άνθρωπος της καπιταλιστικής κοινωνίας στις επιταγές των ολιγαρχών και των εξουσιών που οι ίδιοι στηρίζουν.
Έτσι αυτός μαθαίνει να προτιμά πια την εικόνα από την ουσία, αποθεώνει την ανοησία και την ηλιθιότητα σε κάθε επίπεδο, προτιμώντας αυτό που του δίνεται απλόχερα από την εξουσία. Μέσα σε μια καπιταλιστική πολιτική φτώχειας, τόσο σε υλικό τόσο και σε πνευματικό επίπεδο, το σχολείο και η εκπαίδευση, με την εγκατάλειψη του για βιοποριστικούς λόγους από μεγάλη μερίδα μαθητών, τείνει να γίνει ένα χαμηλού επιπέδου προϊόν για λίγους και εκλεκτούς. Η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και η μη παροχή παιδείας συντελεί στην μετατροπή της παιδείας σε προνόμιο για τους υπερπλούσιους και τους εύπορους, τόσο σε εθνικό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Έτσι αναπτύσσεται ένα ταξικό πρόσημο με την προώθηση του λειτουργικού αναλφαβητισμού για τους μαθητές των δημοσιών σχολείων, τα οποία αν δεν καταργηθούν (κάτι που δυστυχώς θα συμβεί, με ευθύνη πολιτών και πολιτικών) θα γίνουν σημεία προγυμνάσματος για τους νέους και ανασφάλιστους εργαζόμενους των 200, των 300 και 400 ευρώ. Οι μαθητές πρέπει να μάθουν από νωρίς να σιωπούν, να φοβούνται να μιλήσουν, ή να μην μπορούν να εκφραστούν σωστά, ώστε να μην αντισταθούν σθεναρά στις πολιτικές της φτώχειας και της αφαίμαξης, υιοθετώντας το φασισμό και την εθνικιστική ρητορική μισούς.
Πάμε να δούμε μερικά παραδείγματα από σελίδες σχολικών βιβλίων νεοελληνικής γλώσσας ξεκινώντας από την Ε’ τάξη του δημοτικού φθάνοντας μέχρι την Γ’ γυμνασίου:

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2020

ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΛΈΦΑΝΤΗΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΈΝΟΥΣ ΑΡΝΗΤΈΣ ΤΗΣ

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, υπαίθριες δραστηριότητες

"Αν απαλείψουμε τη συγκρουσιακότητα της πραγματικής ιστορίας, αν εξωραΐσουμε τις σχέσεις, καλύπτοντάς τες με το αισχηντηλό πέπλο μιας πλαστής αδελφοσύνης και αγαστής συμβίωσης που μόνον πότε-πότε τη χαλάνε κάποιοι Σαρακηνοί μαχαιροβγάλτες, κάποιοι παρανοϊκοί, έ, τότε δεν κάνουμε ιστορία, αλλά Χάρυ Πότερ σε νέες περιπέτειες.
 Ή απλώς λέμε ψέματα"
 
Περιοδικό Πολίτης, τεύχος 157, απαντώντας στη κυρία Ρεπούση και τους αναθεωρητές της ιστορίας για το βιβλίο της.

Ο αείμνηστος, Άγγελος Ελεφάντης, ήταν επί δεκαετίες διευθυντής στο περιοδικό Πολίτης και ο ιδεολογικός ταγός της ανανεωτικής αριστεράς.

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2020

Πανέτοιμοι για να κατακτηθούμε

του Χρήστου Γιανναρά


Στη διάρκεια μιας και μόνο γενιάς τα δεδομένα και οι προϋποθέσεις κρατικής άμυνας έχουν αλλάξει στην Ελλάδα ριζικά.

Ενδεικτικό (συμβατικό) ορόσημο είναι η δικτατορία 1967-1974. Μέχρι τότε, η υπεράσπιση της «πατρίδας», της κρατικής ανεξαρτησίας, της ελληνικής ιδιαιτερότητας (των «παραδόσεων») ήταν κάτι κοινά αυτονόητο. Στη γενική επιστράτευση που κήρυξαν οι δικτάτορες το 1974, με αφορμή την πολεμική εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, η ανταπόκριση του ελλαδικού πληθυσμού ήταν μουδιασμένη, αλλά αυτονόητα πάγκοινη. Αποκαλύφθηκε, βεβαίως, και το «μπάχαλο» (η οργανωτική διάλυση και παντοδαπή ασυναρτησία) του κρατικού μηχανισμού, όπως και η γελοιότητα της εθνικιστικής ρητορείας. Αλλά δεν εμπόδισαν και οι δυο αυτές παράμετροι να δηλωθεί εμφατικά η κοινωνική ετοιμότητα για υπεράσπιση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.

Είκοσι δύο, μόλις, χρόνια μετά, το 1996, με την κρίση στη βραχονησίδα των Υμίων, αποκαλύφθηκε η αλλαγή που είχε ραγδαία συντελεστεί στη νοο-τροπία και στον ψυχισμό των Ελλήνων: Ένας πρωθυπουργός της κομματικής χαρτοκοπτικής, κρεμασμένος ολονυχτίς στο τηλέφωνο και εκλιπαρώντας αμερικανική παρέμβαση, χάρισε στους Τούρκους το πρόσχημα να μιλάνε για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και να συμπεριφέρονται, σε καθημερινή βάση, σαν αφεντικά. Ναι μεν ασελγούν οι Τούρκοι συνεχώς στο Διεθνές Δίκαιο και σε κάθε κώδικα ανθρώπινων δικαιωμάτων, όμως τον βαρβαρικό τους ρόλο τον παίζουν σοβαρά, με πυγμή. Κατακτούν ηγεμονικό ρόλο στη διεθνή σκακιέρα, προμελετημένα και ευφυέστατα, βήμα προς βήμα. Έχουν σοβαρότητα, γιατί είναι έτοιμοι να πολεμήσουν και να πεθάνουν για την πατρίδα τους.

Οι Έλληνες είμαστε πιο εκσυγχρονισμένοι, προσαρμοσμένοι στο καινούργιο «παράδειγμα»: στους ρυθμούς της παγκοσμιοποίησης. Έχουμε σιωπηρά αλλά φανερά αποδεχθεί τη συντελεσμένη ενοποίηση μαρξισμού και καπιταλισμού (των δύο όψεων του Ιστορικού Υλισμού) στο αμφίφυλο μάγμα της «προοδευτικής πρωτοπορίας». Σε μια «προοδευτική» συλλογικότητα δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο, όλα τα επιλέγει το άτομο, κατά το γούστο του, κάθε ατομική επιλογή είναι νομικά κατοχυρωμένη -προτεραιότητα έχει το άτομο, όχι η κοινωνία των αναγκών, η εγωτική προτίμηση, όχι οι συλλογικές στοχεύσεις.

Για τον «προοδευτικό» ατομοκεντρισμό τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν μας ξεπερνάει ώστε να μας προσδιορίζει συλλογικά -ό,τι είναι και ό,τι κάνει ο καθένας, το επιλέγει: Επιλέγει το φύλο του, τον ή τη σύντροφό του ασχέτως φύλου, τη μόνιμη ή ευκαιριακή πατρίδα του, το να «εκφράζεται» ανεμπόδιστα με βανδαλισμούς και εγκληματικές αυθαιρεσίες, να επιβάλλει την αυθαιρεσία του εγώ βασανίζοντας συνανθρώπους του.

Αυτή η εκτρωματική «ελευθερία» του κτηνώδους «προοδευτικού» ατομοκεντρισμού δεν πολεμιέται. Και, αντίστοιχα, η αγάπη για την πατρίδα, η χαρά των σχέσεων κοινωνίας, ο σεβασμός της διαφοράς, η φιλία, ο έρωτας, δεν διδάσκονται, δεν επιβάλλονται με νουθεσίες και προτροπές. Μόνο γεννιώνται. Στόχος του σχολειού, στόχος της παιδείας, για την ελληνική τουλάχιστον εμπειρία και παράδοση, δεν είναι να «πληροφορήσει» – «ενημερώσει» – «πείσει» για το αξιοσέβαστο και προτιμητέο. Ο στόχος είναι να οδηγηθεί το παιδί («παιδαγωγηθεί») στην εμπειρία της χαράς που δίνει η αυθυπέρβαση και αυτοπροσφορά, η συμμετοχή, συμμέθεξη, σύμπραξη, η από κοινού στόχευση σε χαροποιές επιδιώξεις.